Magna Moralia
Aristotle
Aristotle. Aristotelis Quae Feruntur Magna Moralia. Susemihl, Franz, editor. Leipzig: Teubner, 1883
λύεται δὴ [*](1201b, 1—1202a, 7 ═ E. N. 1146b, 6—1147b, 17.) [*](36. ἐστι Π2P2, ἔσται Ald.Bk.Bu. 39. ἀφορίσειεν pr. Kb (crx. rc.) et, ut videtur, pr. P2, ἀπορίσειεν, sed π in ras. P2 1201b, 2. οὖν om. Π2 (fors. recte) || 3. ἀποβαλεῖν Kb Ald. || 7. δόξης Ald., δόξαν P2, δόξας c. c. Va.Bk. in textu Bu, ἡ δόξα τοῖς perperam ci. Bk. ἔχουσι τῷ KbP2Va.Bk., Bu. || 8. εἶχε Spengehius || 9. δὲ Spengehius, δὴ ΠAld.Bk.Bu. || 13. ἔχει KbPb || 16. ἀτοπόν ἐστιν αὐτὸν P2 Ald. 20. αὐτῶι KbAld. (fors. recte) 21. δὴ aut δὴ, ἡ Susem, δʼ ἡ ΠAld.Bk.Bu. )
γίνεται οὖν ἁμαρτία τῷ τὴν ἐπιστήμην ἔχοντι καὶ ἐνταῦθα, οἷον ἅπαντα μὲν τὸν πυρέττοντα ὑγιῆ ποιῆσαι 〈ἐπίσταμαι〉, εἰ μέντοι οὗτος πυρέττει, οὐκ οἶδα. ὡσαύτως τοίνυν ἐπὶ τοῦ ἀκρατοῦς τοῦ τὴν ἐπιστήμην ἔχοντος ἡ αὐτὴ ὡμαρτία συμβήσεται. ἐνδέχεται γὰρ τὸν ἀκρατῆ τὴν μὲν καθόλου ἐπιστήμην ἔχειν, ὅτι τὰ τοιαῦτα φαῦλα καὶ βλαβερά, μὴ μέντοι γε ὅτι ἐστὶν ταῦτα φαῦλα ἐπὶ μέρους εἰδέναι, ὥστε οὕτως ἔχων τὴν ἐπιστήμην ἁμαρτήσεται· ἔχει γὰρ τὴν καθόλου, τὴν δʼ ἐπὶ μέρους οὔ.
οὐδὲν οὖν ἄτοπον οὐδʼοὕτορ συμβήσεται ἐπὶ τοῦ ἀκρατοῦς, τὸν ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην φαῦλόν τι πράττειν. ἔστι γὰρ [*](1202a) ὡς ἐπὶ τῶν μεθυόντων. οἱ γὰρ μεθύοντες, ὅταν αὐτοῖς ἡ μέθη ἀπαλλαγῇ, πάλιν οἱ αὐτοὶ εἰσίν· οὐκ ἐξέπεσεν δʼ αὐτῶν ὁ λόγος οὐδʼ ἡ ἐπιστήμη, ἀλλʼ ἐκρατήθη ὑπὸ τῆς μέθης, ἀπαλλαγέντες δὲ τῆς μέθης πάλιν οἱαὐτοίεἰσὶν. ὁμοίως οὖν ἔχει ὁ ἀκρατής πάλιν]. ἐπικρατῆσαν γὰρ τὸ πάθος ὴρεμεῖν ἐποίησε τὸν λογισμόν· ὅταν δʼ ἀπαλλαγῇ τὸ πάθος ὥσπερ ἡ μέθη, πάλιν ὁ αὐτὸς ἐστίν.
ἦν δὲ καὶ ἄλλος τις λόγος ἐπὶ τῇς ἀκρασίας ὃς παρεῖχεν [*](1202a, 8—18 ═ E. N. 1151a, 29— b, 22.) [*](26. προτέραν Spengelius || 27. ὑπ’ αὐτήν Κ (fors. recte), ἐπʼ αὐτήν Ald. || 30. οὔ om. M et pr. K (suppl. rc.) || 32. ἐπίσταται add. Spengelius, ἐπίσταμαι Susem. || 33. οἶδα Π1 Va., οἶδεν Π2Bk.Bu.Spenngelius || 35. τὴν μὲν] καὶ τὴν Π τοῦ ante καθόλου add. Π (fors. recte) || 37. ταῦτα Π1 Va., τὰ Π2 || 1202a, 5. πάλιν om. KbP || οὖν om Π1 et pr. Pb || 6. πάλιν secl. Spengelius Susem.)
στε εἰ μή ἐστιν ἐπὶ τῶν τοιούτων μήτε ἐγκράτεια μήτε ἀκρασία, οὐδʼ ἂν ἔπαινετὴ εἴη ἡ ἀκρασία οὐδὲ ψεκτὴ ἡ ἐγκράτεια, ὥσπτερ ἐδόκει.
εἰσὶ δὲ τῶν ἀκρασιῶν αἳ μὲν νοσηματικαὶ αἳ δὲ φύσει. οἷον νοσηματικαὶ μὲν αἱ τοιαῦται· εἰσὶ γάρ τινες οἱ τίλλοντες τρίχας διατρώγουσιν. εἰ οὖν τις ταύτης τῆς ἡδονῆς κρατεῖ, οὐκ ἔστιν ἔπαινετός, οὐδὲ ψεκτός, εἰ μὴ κρατεῖ, οὐ σφόδρα γε. φύσει δέ, οἷον υἱόν ποτέ φασ κρινόμενον ἐν δικαστηρίῳ, ὅτι τὸν πατέρα τύπτοι, ἀπολογεῖσθαι λέγονθʼ ὅτι “καὶ γὰρ οὗτος τὸν ἑαυτοῦ πατέρα”, καὶ ἀποφυγεν δή· δοκεῖν γὰρ τοῖς δικασταῖς φυσικὴν εἶναι τὴν ἁμαρτίαν, εἰ δή τις τοῦ τὸν πατέρα τύπτειν κρατοίη, οὐκ ἐπταινετός.
οὐ δὴ τὰς τοιαύτας ζητοῦμεν νῦν ἀκρκσίας οὐδʼ ἐγκρατείας, ἀλλὰ καθʼ ἃς ψεκτοὶ ἀπλῶς καὶ ἐπαινετοὶ λεγόμεθα.
ἔστιν δὲ τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν ἐκτός, οἷον πλοῦτος ἀρχὴ τιμὴ [*](19—29 ═ E. N. 1148b, 15 —1149a, 20. 1149 b, 8 11 30—b, 9 ═ E. N 1147b, 18—1148 b, 14.) [*](9. ὡς om. || 11. διεύευsμένος KbP2Va., διαψευσάμενος Ald. || 15. οὐ om. Va. || ἐπιθυμοῦντι δὲ P Ald., 〈οὐκ〉 ἐπιθυμῶν δὲ? Susem., ἐπιθυμῶν δὲ 〈μὴ〉 admodum dubitanter ci. Wilson || 17. οὐκ Π || 20. τινες om. || οἱ Thomas, ο fontes et editiones || 21. τὰς ante τρίχας add. MbBk.Bu. Thomas, at v. E. N. 1148 b, 27 sq. τριχῶν τίλσεις κα ὀνύχων τρώξεις τρίχας 〈,ἕτεροι δὲ τοὺς ὄνυχος〉 ex Ε. Ν. l. l. Thomas, τρίχας 〈,ἕτεροι δʼ ὄνυχας 〉 Susem., vitium suspicatus erat Rassovius || 22. εἰ] ἧι K Va., ἢν Ald. || 23. ποτὲ post φασι P2O || 25. δή] δοκεῖ P2, δεῖ Ald. || 26. δοκεῖ KbAld., ἐδόκει ci. Sylburgius, visum est Va. )
ἠπορεῖτο δὲ περὶ τί ποτʼ ἐστὶν ἡ ἀκρασία. περὶ μὲν οὖν τιμὴν οὐκ ἔστιν ἀπλῶς ἀκρατής· ἐπαινεῖται γάρ πως ὁ περὶ τιμὴν ἀκρατής· φιλότιμος γάρ τις [ἐστίν]. τὸ δʼ ὅλον λέγομεν καὶ ἐπὶ τῶν τοιούτων τὸν ἀκρετῆ προστιθέντες, περὶ τιμὴν ἀκρατὴς ἢ δόξαν ἢ ὀργήν. ἀλλὰ τῷ ἀπλῶς ἀκρατεῖ οὐ προστίθεμεν περὶ ἅ, ὡς [*](1202b) ὑπάρχοντος αὐτῷ καὶ φανεροῦ ὄντος ἄνευ τῆς προσθέσεως, περὶ ἐστίν· ἔστιν γὰρ περὶ ἡδονὰς καὶ λύπας τὰς σωματικὰς ὁ ἀπλῶς ἀκρατής.
— δῆλον δὲ καὶ ἐντεῦθεν, ὅτι περὶ ταῦτα ἡ ἀκρασία· ἐπεὶ γὰρ ψεκτὸς ὁ ἀκρατής, ψεκτὰ εἶναι δεῖ τὰ ὑποκείμενα· τιμὴ μὲν οὖν καὶ δόξα καὶ ἀρχὴ καὶ χρήματα καὶ περὶ ὅσα ἄλλα ἀκρατεῖς λέγονται, οὐκ εἰσὶν ψεκτά, αἱ δʼ ἡδοναὶ αἱ σωματικαὶ ψεκταί· διὸ εἰκότως ὁ περὶ ταύτας ἂν μᾶλλον τοῦ δέοντος, οὗτος ἀκρατὴς τελέως λέγεται.
ἐπειδὴ δέ ἐστι τῶν περὶ τὰ ἄλλα ἀκρασιῶν λεγομένων ἡ περὶ τὴν ὀργὴν οὖσα ἀκρασία ψεκτοτάτη, πότερον ψεκτοτέρα ἐστὶν ἡ περὶ τὴν ὀργὴν ἢ ἡ περὶ τὰς ἡδονάς; ἔστιν οὖν ἡ περὶ τὴν ὀργὴν ἀκρασία ὁμοία τῶν παίδων τοῖς πρὸς τὸ διακονεῖν προθύμως ἔχουσιν· καὶ γὰρ οὗτοι, ὅταν εἴπῃ ὁ δεσπότης ‟δός μοι”, τῇ προθυμίᾳ ἐξενεχθέντες, πρὸ τοῦ ἀκοῦσαι ὃ δεῖ δοῦναι, ἔδωκαν, καὶ ἐν τῇ δόσει διήμαρτον· πολλάκις γὰρ δέον βιβλίον δοῦναι γραφεῖον ἔδωκαν.