Agamemnon
Aeschylus
Aeschylus, Volume 2. Smyth, Herbert Weir, editor. London; New York: William Heinemann; G.P. Putnam's Sons, 1926.
- τί κακόν, ὦ γύναι,
- χθονοτρεφὲς ἐδανὸν ἢ ποτὸν
- πασαμένα ῥυτᾶς ἐξ ἁλὸς ὀρόμενον
- τόδʼ ἐπέθου θύος, δημοθρόους τʼ ἀράς;
- ἀπέδικες ἀπέταμες· ἀπόπολις δʼ ἔσῃ
- μῖσος ὄβριμον ἀστοῖς.
- νῦν μὲν δικάζεις ἐκ πόλεως φυγὴν ἐμοὶ
- καὶ μῖσος ἀστῶν δημόθρους τʼ ἔχειν ἀράς,
- οὐδὲν τότʼ ἀνδρὶ τῷδʼ ἐναντίον φέρων·
- ὃς οὐ προτιμῶν, ὡσπερεὶ βοτοῦ μόρον,
- μήλων φλεόντων εὐπόκοις νομεύμασιν,
- ἔθυσεν αὑτοῦ παῖδα, φιλτάτην ἐμοὶ
- ὠδῖνʼ, ἐπῳδὸν Θρῃκίων ἀημάτων.
- οὐ τοῦτον ἐκ γῆς τῆσδε χρῆν σʼ ἀνδρηλατεῖν,
- μιασμάτων ἄποινʼ; ἐπήκοος δʼ ἐμῶν
- ἔργων δικαστὴς τραχὺς εἶ. λέγω δέ σοι
- τοιαῦτʼ ἀπειλεῖν, ὡς παρεσκευασμένης
- ἐκ τῶν ὁμοίων χειρὶ νικήσαντʼ ἐμοῦ
- ἄρχειν· ἐὰν δὲ τοὔμπαλιν κραίνῃ θεός,
- γνώσῃ διδαχθεὶς ὀψὲ γοῦν τὸ σωφρονεῖν.