De constructione

Apollonius Dyscolus

Apollonius Dyscolus. Apollonii Dyscoli Quae supersunt. Vol. 1.2. (Grammatici Graeci, Volume 2.2). Uhlig, Gustav, editors Leipzig: Teubner, 1910.

εἰϲὶ μὲν γὰρ ϲωματικαὶ διαθέϲειϲ αἱ τοιαῦται, τρίβω ϲε, νίπτω ϲε, ῥήϲϲω ϲε, ἕλκω ϲε, βιάζομαι, [*](Aaovν. β 159. Prope omnes actiones quae a nominativo profciscuntur per- tinent ad accusativum. passivo autem genere si loquimar, ei qui passi sunt ii nominativum transeunt, contαa qui egerunt transeunt in genetivum cum ὑπὸ praepositione coniunctum. ac sive ad colpus sive ad animum attinet actio, una eademque consructione utimar. sed cnm moltiplices variaeque actiones sint, species quoqne vefborum plurimae eis respondent.) [*](Aaovκ. ψ 1θ6. Hnumerantur abo Ap.verbaquae actionesadd corpusvelanimu) [*](asτrm. er Ana. exso. 7 - 11 Priee. XVII e 189 271, 29 Β.: cetera ommια, nsi sin4 αcquietieα ee αequtperanttα vel superemnmmtα ee sub4ectα, a omtα- αso actum fronsitise ad Honines μαeemtα add nccωsatiεos comsfruuutur, cum etrα- qu4e supponatur persono tam agentis quam pαtemts, t doceo te, docet a te. nam ts, qul pαttur, t sgmdicαtoe pαseea troas er αccusοιeun, qul ad sc pεtιneὸa4, cum αc4euem proμereὸαfur verὸμm, t nomnαtieum αdtnctum paseeo, qui βn ipso serbo infeegιtur, etiam si nen αpeponotur, contra sero nomineficum agentis ia αblαtiesenm, u4 eradio fe, erudior a te. 16 ἀνθυπαγομένων. v. Adn. crit. 12 εἰρϲεται: quod feeitfort. in liba V paαtedeperdita. -16-p 466, 5 Prisc.l.l. 272.9 B. Pgrδorum alra ad corpus, ala ad animam,aea ad urrumqεe, αhα add extrinsecus αccdenta pertinent: ad coεpuε: lαpo te, (odeo, vulnero,) [*](Anx. mr., msca. sca. m A Bb. 1 ἀκριβείαϲ] fol 74v A. Ao ng: περί τῶν τη γενική καί δοτική ϲυνταϲϲομενων καί τι τούτου τὸ σιτίον d 2 γεικὴν om 2 B καί του τὸ αιτιιον A. A supra add τι inter καί et του atque του inter του et τὸ 1 4 κἀπὶ A βb 1 γινόμεναι CB. Schoemann mavult ἐκγινόμεναι vel γινόμεναι sed ἐγγίνεϲθαι saepe nibil eliud signifcat quam feri, exsistere, ut 15, 28. 143,17. 180, 25 lϲχεδὸν om A. , add A ἕε CBb 9 παθόντων] παθῶν τῶν A 16 ἀνθυπαγομένων] ἀνθυπάγεϲθαι, quod apud Ap. modo responsionem, oppositionem, modo embstitutionem signifcat, hic in- teleginequit. fontasseἀνθυπαλλαϲϲομένωνscripsit: nam οἴ παθόντεϲetοίδράϲαντεϲ ita permutanturin passivaconsructione, ut illi in nominativum, hi in casum obli - quum anseant τε] δὲ CB β 11 καὶ om CBb 12 post τί add δὲ CBb post ὁπό add προθέϲεωϲ CB ἐν τοϲ om CB 13 ϲωματικῶϲ] posterius ω in ras A 14 κᾶπεὶ A3CB b 16 ἐνεργητικῶν B ϲωματικωϲ A ng 1 1 ριϲϲω A. , corr A2)

406
χαλῶ, γυμνάζω, νύϲϲω, κνήθω, ξύω, ϲμῶ, βρέχω, τύπτω, παίω, λούω, δεϲμεύω, λύω, πλήϲϲω, φονεύω, κτείνω, φθείρω, καίω, φλέγω, καθίζω, θερίζω, ζημιῶ, βλάπτω. καὶ ϲωματικῶϲ καὶ ψυχικῶϲ ὑβρίζω· καὶ γὰρ καὶ διὰ χειρῶν καὶ ψυχικῆϲ διαθέϲεωϲ, καθὸ ἔχει καὶ τὸ λοιδορῶ καὶ τὸ κακολογῶ, ἀνιῶ, λυπῶ. καὶ ὅϲα ἐπ’ ἐγκωμίων, ὑμνῶ ϲε, μεγαλύνω ϲε, ᾄδω, μέλπω, δοξάζω, κλείω, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ κλέοϲ, αἰνῶ. καὶ ἐπὶ τῶν διακρουϲτικῶν, παραλογίζομαί ϲε, [*](attinentes signifegmt. in altero genere distinguuntur verba msedicendi, lau- dandi, fallendi, quaerendi, dominandi, venerandi, opinandi.) [*](sordido ad ansmam erudio, doceo, insti( uo, mοππeo, consulo, suadeo aduErsmque: lαedo,o ~edo,moveo, noceo, mαledico,ὅenedico, proeideο. Theod. ~axa, quem ipso Apollonio usum esse constat, sed non melioris notae codice (hlig Em. p6), lnrod.gramm.Βib.lV 507 ed. ΒasiL.1538: ἐπ ϲωματκὴν διαθέον ἀναφέρεται, οἶον γυμνάζω νικῶ νίπτω πλήττω φθείρω δύω δεϲμῶ βρέχω βιάζομαι τρίβω κρατῶ κείρω θερίζω καίω . . . ἐπ ψυχὴν τε καὶ θοϲ φιλῶ ἀγαπῶ ϲτέργω δικαιῶ ἀδικῶ βλάπτω ὦφελῶ ὑβρίζω ἀνιῶ λοιδορῶ. Const.Lascais, qui in extrema praefatione libri secundi Epitomae: νῦν δὲ πρῶτον, inquit, περὶ τῆϲ ὀνομαϲίαϲ τῶν ῥημάτων καὶ τῆϲ γενικῆϲ αὐτῶν ϲυντά- ξεωϲ κατὰ τὸν δεινὸν Ἀπολλώνιον λέγωμεν, statim subicit haec (p 120 ed. Ald 1557): Τῶν ῥημάτων τὰ εἰϲ ϲωματικὴν διάθεϲιν ἀναφερόμενα αἰτιατικῇ υντάαϲεται, οἶον γυμνάζω τρίβω χαλῶ νίπτω ἕλκω βιάζομαι βρέχω τύπτω λύω δεϲμεύω πλήττω φονεύω καίω φλέγω θερίζω ζημιῶ βλάπτω, ὅπερ ψυχῇ καὶ ϲώματι κοινόν. Ἕτι τὰ εἰϲ ψυχικὴν καὶ ἠθικὴν διάθεϲιν· φιλῶ ἀγαπῶ ϲτέργω δικαιῶ ἀδικῶ ὦφελῶ ὑβρίζω ἀνιῶ λυπῶ λοιδορῶ κακολογῶ.) [*](rssrrm. er Ans. exso. 4 καὶ διὰ χειρῶν καὶ ψυχικῆϲ διαθέϲεωϲ. hie patet διάθεϲιϲ nomem non passivam, sed activam vim bebere, signifcare actionem eius qui ulium atSeit. eft Sλa V 6. 5 7 Psc.l. l. § 141 272.19: et sent aha ladαtiεa sel vituperatica, ut cano, praedico, laudo, celebro, αmpliico, vitupero, culpo, repreheuιdo, incuso, accuso, tnsimulo, succenseo. ~axal. L: ἔτι ἐπιδεικτικά, ἐπαινῶ ἐγκωμιάζω ὑμνῶ dδω εὐλέγω. Lanc. l. l. ~γ τὰ ἔπιδεικτικά, ἔτ’ ἐγκωμιαϲτικὰ καλούμενα· ὑμνῶ ἐπαινῶ ἐγκωμιάζω εὐφημίζω μεγαλύνω Sδω μέλπω δοξάζω εὐλέγω. 6—7 ἀφ’ οὲ-κλέρϲ non inutile additamentum est, sed adiectum ad κλείω,ne cogitetu claudendi verbum. - 7 ad διακρουϲτικῶν supplendum ῥημάτων atque οὕτωϲ ἔχει: etiam esrborum μa leeιέ λaec ratio est, ut saepius οὕτωϲ ἔχει cogitando addendam est ad ἔπί praepositionem et genetivοm. eft HSehneideri comm. 12 exa. -- 7-p 407,1 Pzsc.l.l.§ 142 272.25 E.: sunt aia eecptva, ut allo,decipιo,) [*](Ans. cur., mscs. scs. 1s ACBb. 1 ξύω om B ϲμῶ] ἰϲμῶ B 2 pro λούω exhibent λύω, atque λύω post δεϲμεύω om B 3 καθίζω A, om CΒb. Apollonium in componendis exemplis non diligenter rationem habouisse sensus vοcsbulorum constat sed καθίζω verbum inter tot verba nocendi eum posuisse tamen dissimile veri est. HSehneider l 40 proposuit κακίζω. st κακὕειν idem quod maledicere volet itaque non est verbδum ϲωματικῆϲ διαθέϲεωϲ, ut κακόω. Hilgsrd scite ci. καπνίζω, quod post καίω εἰ φλέγω aptissimum videtur θερίζω, quod etissm aa et Lascaris habδent, om A. ζημιῶ] ζη in ras A . A in ng: ϲωματκωϲ καί ψυχικωϲ i 4 ψυχικῆϲ] ψυχῆϲ Β 4-BB καθὸ -λυπῶ tolerari possunt, εἰ ad ψυχικῆϲ διαθέϲεωϲ tsntnm refermntnr. καὶ εmte τὸ λοιδορῶ om. CB 1 6 ϲε post ὑμνῶ om B ψ 7 etiam A 1ng habet ἐε τῶν διακρουϲτικῶν)
407
κλέπτω, ἀπατῶ, περιγελῶ, παίζω, ἀπαφῶ, ἐξαπατῶ, πλανῶ. καὶ ὅϲα κατ’ ἀπόϲταϲιν τῶν ὑποκειμένων, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ζητῶ ϲε ἢ εὑρίϲκω. καὶ ὅϲα ἐν ἐπικρατείᾳ, ἔχω, κρατῶ, φυλάϲϲω, τηρῶ, εἴργω. καὶ. τὸ μὲν ἐρίζω ϲοι, παλαίω ϲοι καὶ τὰ τούτοιϲ ὅμοια δοτικὴν παραδέχεται διὰ λόγον ὃν ἐκθηϲόμεθα· τό γε μὴν νικῶ ἐν ἐπικρατείᾳ πάλιν [*](285 b) γινόμενον αἰτιατικῇ ϲυμφέρεται. ὁμοίωϲ καὶ αἱ ϲεπτικώτερον παραλαμβανόμεναι [*](282 s) ϲυντάξειϲ ϲέβομαί ϲε· πολλῶν γὰρ ἀποφάϲειϲ ἐνεργειῶν, ὧν περιληπτικόνἐϲτιν τὸ ϲέβομαι· ἐντρέπομαι, αἰϲχύνομαι, προϲκυνῶ, [*](elado, induco, illicio pellicio. Gaza l. l.: διακρουϲτικά πλανῶ ἐξαπατῶ φενακίζω κλέπτω παραλογίζομαι. Lasc. l. l.. Ἔτι τὰ διακρουϲτικά· κλέπτω πλανῶ παραλογίζομαι ϲοφίζομαι ἐξαπατῶ φενακίζω παίζω περιγελῶ.) [*](rssrιm. sτ μns. exso. 2 - 8 Prsc. l.l. § 146 274, 7 Β.: desideraiεa sel ia- qusttiεα uccusαtιeo socιaatur quaero te, similer iaaeeuto, reperio, expecto, desidero, ὀρperiοr, scrutor, aequor et sector . . . et quae per obtinenαm, ie est κατ’ἔπικράτειαν, dcsntur: haδeo, pοsstdeo,teneo,conπttneο, sustyneo, nereo, custodio, tueor, tutor, de cado, prohiδeo, arceo, impedio, sm - plico, so( eo, orco, supero, domito, subicio, deicio. Θaxa l. L: ζητητικά· ἐξετάζω ἀνακρίνω ἐρωτῶ ἐρευνῶ εὑρίϲκω . . .ἐπικρατητικά· ἔχω φυλάϲϲω ἀναγκάζω εἴργω ἐλαύνω νικῶ. Lanc. l. l. Ἕτι τὰ ἀνακριτικὰ καὶ ἔρωτημα- τικὰ καὶ ζητητικά, οἶον ἐξετάζω ἀνακρίνω ἐρευνῶ ἐρωτῶ ἔρομαι εὑρίϲκω. . Ἕει τὰ ἐπικρατητικά· ἔχω φυλάϲϲω τηρῶ κρατῶ ἀναγκάζω εἶργω ἐλαύνω νικῶ. 8 5 Priae.l.l. 1 145 274, 3 EL : αequperana lκctor tibi,sermo- cinor, certo, lοquοr,αdtercor, iuasideo tibi. BB ἐκθηϲόμεθα: 228,θseqq. - 6-p 408, 1 Pree. XVI5 § 147 p274.16 Β.:adioratica quoqκe:colo te, λoaoro, adoro, eruὅeo, adulor. Gana .L.: ἔτι εἰ ϲεnπτικά, τιμῶ, ϲέβω, πρεϲβεύω, προϲκυνῶ, κολακεύω, αἰδοῦμαι. Lascaris l. l.: ἔτι τὰ ϲεπτκά, τιμῶ, ϲέβομαι, προϲκυν ῶ, προϲβοῶ, κολακεύω, θωπεύω, αἰδοῦμαι,αἰϲχύ - νομαί, ἅζομαι. 7 - 8 ϲέβομοί ϲε-ϲέβομαι. vide Adnot. crificam.) [*](Ans. emr., usca. sca. im A CBb. 2 κατ’ ἀπόϲταϲιν bo, καθυποϲταϲιν A, ἀπό- ϲταϲιν sine κατ’ CB. optimi codicis scipturae causa videtur in subsequenti ὑποκειμένων posita esse, nisi forte καθ’ ὑπόϲταϲιν refnendum et locus ita smgm- dus est: ὅϲα μὴ καθ’ ὑπόϲταϲιν. AE ng repetivit καὶ ὀϲα καθ υποϲταϲιν τῶν ὑποκειμένων 2 ξ ωϲ-επικρατεια in 1ss A. ~, ευρι tantum abo A scriptum est Β καὶ ὀϲα ἐν επικρατεια A ng 1 ante παλαίω add κα CB β 5 5ν] fol 7er A. ἐκθήϲομεν B |θ γενόμενον CB A ng καὶ αἰ ϲεπτιικωτερον παραλαμβανομεναι ϲυνταξειϲ ϲεπτικοτερον Ἐϲ , corn A 7 post ϲέβομαί ϲε add τιμῶ ϲε C, ante ϲέβομαί ϲε idem add Bb (eft ~axam et Lanc. in Testi- moniis) neutro loco abo Apollonio scriptum videtuα, nec magis ϲέβομαί ϲε eins menni debδeri. verba πολλῶν - Β ϲέβομαι indicant qnamobδrem dixerit αἰ ϲεπτικώ- τερον παραλ. ϲυντ. sequnntur exempla eorum, quae ϲέβομαι verbo comprehen- duntur l ἀποφάϲειϲ] ἀποφάνϲειϲ b. in A prius α debetur A , quid A scripserit non liquet post parva rasura pro φ A’ scripserat τ, sed ipsa m. pr. cor- rexit in φ post φ iterum parva rastra alterum quoque α correcturae debδetnr, sed corr A ~uttentag putat υποταϲειϲ scripum fuisse. Sylburg: aad scio aa eerier lectio et πολλαὶ γὰρ ἀποφάνϲειϲ θρηϲκειῶν |8 περιλιπτικον A. , corr Α προϲκυνῶ] προϲβοῶ Β, quod iuxta προϲκυνῶ habet Lanc.)
408
θωπεύω, κολακεύω, ἅζομαι. καὶ ὅϲαι ἐν ὑπονοίᾳ εἰϲὶν ψυχικῆϲ διαθέϲεωϲ, ϲυντείνουϲαι ἐπί τι, οἴομαί ϲε, ὑπολαμβάνω, ὑπονοῶ, ὑφορῶμαι.

[*](De verbis celuntatis.)

Καὶ τὰ προαιρετικὰ δὲ τῶν ῥημάτων τὰ τῆϲ διαθέϲεωϲ ἔχει ϲυντείνοντα κατ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν ἐπὶ πάντα τὰ πρόϲωπα, ὦν ἐϲτιν καὶ ἐλλείπῃ, εἰ γένοιτο ἐκ πρώτου πρὸϲ δεύτερον καὶ τρίτον ἢ ἐκ τρίτου πρὸϲ δεύτερον καὶ πρῶτον· ὅπερ ἔϲτιν ἐπιτομώτερον φράϲαι, εἰ ἐν διαβάϲει εἴη τὰ τοῦ προϲώπου. τὸ γὰρ βούλομαι προαιροῦμαι ἀναγινώϲκειν οὐ δέεται τῆϲ προϲδιαϲτελλούϲηϲ ἀντωνυμίαϲ, ἐπεὶ δυνάμει ἐν αὐτοπαθείᾳ ἔχει τὰ τῆϲ ϲυντάξεωϲ (ἐπεί τοι [*](Aanvκ. β 161. Htiam verbοa voluntatis iunguntur cum accusaivo earum personarum, quarum indigent [quippe quas upsa πe indieeat], si actio trmsit a prima ad secundam vel tertiam le. g. βούλομαί ϲε γράφειν vel β. αὐτὸν γράφειν, au4 a5 secede ad primam ve fortiam, aut ab tertia ad secundam vel primam. βούλομαι φιλολογεῖν enim et similia non postulant accusativum pronominis, quo personae sffcientis et eins qui affcitur distinguantur, quia hic eadem persons εἰ sfθcit et affcitur. nam plena hninmodi enuntiatorum forma erat βούλομαι ἔμαυτὸν πλουτεῖν, id est afθciοr desiderio divitiarum.)) [*](rssxm.sr Ans. exso. 1- 2 ad ὅϲαι mente supylendum ἐνέργειαι vεlἐνεργειῶν ἀποφάϲειϲ. ψυχικῆϲ διαθέϲεωϲ pendet ex ὅϲαι: qu4o4 αctenes eius gemεrs, qnod αὸ anima procEcitur, eontaentmr adque oeutome. sd ἐπί τι subaudiendum (nisi adiciendum) πρόϲωπον conl. lin. Β. ad totum autem enuntiatum relativum, si- cut ad ὁμοίωϲ καὶ αἰ ϲεπτκ. παραλ. ϲυντdξειϲ, ex antecedenfibus cogitando addi dεbεt αἰτιατικ ϲυμφέρονται. - 1 ξ Prisc.l.l. 274,17 HL.: suseectiea eἅem sel epiaativat: suspίcοr, optor, arδifror, existimo, seor. Θara l. l.: ἔτι εἰ ὑπονοητικὰ καὶ δοξαϲτικὰ γνωϲτικά, νοῶ, κρίνω, οἴδα, οἶομαι, ὑφορῶμαι. Lanc. l. l.: ἔτι τὰ ἐπινοητικὰ καὶ δοξαϲτικὰ καὶ γνωϲτικά, οἴομαι καὶ οἴμαι, ὑπολαμβάνω, ὑφορῶμαι, δοξάζω, νομίζω. 4- 10 Prisc. ibid.p274,23Β.: Polsntatem quoque stgmcantiα accusαtiεo cemuumguntur cum iafseo atriuz εerbd volo te currere, eimiiter studeo, propero, cupίo, af ecto, estimo. Θara l.l. ἔτι εἰ προαιρετικά βούλομαι, προαιροῦμαι, ἐθέλω. Apud Lanc. deest haec classis. - ἂ- 6 ὦν - ἔλλειπ. e 8 eb δέεται - ἀντωνυμίαϲ: me fαgtant λαec emftα4α, u4 ad verδμm εolunfatas et intieum aedat εfiam pεememnen, quod detinguat personas efHcεntis et affecti.) [*](Ans. cur., masos. scs. 1m ACBb. 1- 2 ὅϲα et ϲυντείνοντα CB || 1 υπονοια A atque etiam A ng: καί οϲαι ἐν υπονοια ψυχικηϲ διαθεϲεωϲ, CΒb ἐuινοίᾳῳ (vide Prisc., Gazam, Lanc. in Testim.) β 2 post ὑπολαμβάνω add ιε C 4 AP ng καί τα προαιρετικα τῶν ῥημάτων ἔr b cum Sopbismo, ἐπεὶ codices πρόϲωπα hlig probantibus Schoemanno εἰ Eayserc, ῥήματα codd. εἰ edd. . ante ὡν add καί A, sed ipsa pr. m. induxit 6 ἐλνειπ A, ἔλιππ CBb mle δεύτερον add γὲ CB5 Hekker in adn.: post εocem τρίτον excifese εi- dentur 5 ἐκ δευτέρου πρὸϲ πρῶτον καὶ δεύτερον vοlebst καὶ τρίτον]. ac iem Rlebode adnotavit: ϲωϲ λείπει 5 ἔκ δευτέρου πρὸϲ τὸ πρῶτον καὶ τρίτον. at Θka L 5 recte emmset haec ab Apollonio ipso omitti potuisse 1 7 εἰ in res A 8 τὰ om CB 8 προϲδιαϲτελλούϲηϲ CΒb, προδιαϲτελλουϲηϲ A. vide Adn. ex. . 10 ππεί-ϲυντάξεωϲ om Ϲ ἐν αὐτοπαθείᾳ] αὐτοπάθειαν B)

409
πάλιν ἦν ὁ λόγοϲ τοιοῦτοϲ, βούλομαι ἐμαυτὸν πλουτεῖν, βούλομαι ἐμαυτὸν περιπατεῖν, τουτέϲτιν διατίθεμαι εἰϲ τὸ περιπατεῖν, εἰϲ τὸ πλουτεῖν.)

Ἐν τοῖϲ γοῦν διαβιβαζομένοιϲ προϲώποιϲ ἀνάγκη τὸ ἀντωνυμικὸν ἐγγενέϲθαι, βούλομαί ϲε γράφειν, βούλομαί ϲε Διονύϲιον φιλεῖν· εἰ γὰρ μὴ τῇδε γένοιτο, πάλιν ϲυνδραμεῖται τὸ ἀπαρέμφατον τῷ βούλομαι καὶ οὕτωϲ ὡϲ αὐτοπαθὲϲ ἔϲται, ϲυμπαραλαμβανομένηϲ [*](286 b) μὲν τῆϲ ἐμαυτόν ἀντωνυμίαϲ, ἐὰν καὶ τὸ ῥῆμα [*](283 s) ἐπὶ πλαγίαν φέρηται, οὐ ϲυμπαραλαμβανομένηϲ δέ, εἰ μὴ τῇδ’ ἔχοι. τοῦ μὲν προτέρου ἐϲτὶν τὸ γυμνάζω ϲέ βούλομαι γυμνάζειν ἐμαυ τόν, δέρω ϲέ βούλομαι δέρειν ἐμαυτόν· τοῦ δὲ δευτέρου ἐϲτὶ πλουτῶ ἀδιαβίβαϲτον, ἐξ οὗ οὐ πάντωϲ ἐπιζητήϲει τὸ βούλομαι πλου τεῖν ἐμαυτόν, ἀλλὰ καὶ χωρὶϲ τῆϲ ἀντωνυμίαϲ. ταὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ βούλομαι περιπατεῖν καὶ τῶν ὁμοίων, ὥϲτε ϲυνάγεϲθαι τὸ ἐκ μὲν τῆϲ προτέραϲ ϲυντάξεωϲ πάντωϲ ἐπιζητεῖν τὴν ἐμαυτόν ἀντωνυμίαν (ὡϲ ἐν τῷ βούλομαι βλάπτειν, βούλομαι φιλεῖν), οὐ μὴν ἐπὶ τοῦ περιπατεῖν, τρέχειν καὶ τῶν ὁμοίων.

[*](Aaovκ. β 1θ2. uandocumque autem ad alteram personam transit volun- tas, ψlane necesse est pronomen adici: βούλομαί ϲε γράφειν. quod si non ft, infnitivus rmrsus (ut sn βούλομαι φιλολογεῖν] coibit cum verbo volontatis et de eadem persona praedicabitm, accedente pronomine refezivο, si verbum infnitivi trmsitivum est, e. g. βούλομαι ἐμαυτὸν γυμνάζειν vel δέρειν, non accedente pro- nomine, si verbum infθnitivi intransitivum, absolutum est, e. g βούλομαι πλουτεν vel περιπατεῖν. nam hic ἐμαυτόν adici licet quidem, sed non necesse est. in illia igitur exemplis (βούλομαι ἔμαυτὸν γυμνάζειν, δέρειν) fagitatur pronomen ἐμυτόν (ut requiritur simplex pronomen in βούλομαι βλάπτειν ad signifcandam eam personam, cui quis nocere vult), contαa non fagitatur reθexivum in βούλομαι περιπατεῖν.)[*](rssrκ. xv Ans. exso. Β διαβιβαζομένοιϲ προϲώποιϲ. cvr 147, 7 et de pron ] 118, 21 ἐν διαβιβαϲμῷ. olibi actio διαβιβάζεϲθαι dicitur, ut 277,10. de pron. 44, 9. et de adv. 119,13 ἡ ἐνεργητικὴ διάβαϲιϲ διαβιβάζεται. θ ὡϲ qκasi. cfr 79.10. 99. 12.126,15. - 1 12 quocrca πλουτῶ non omniaιo agιta5at, ut dν- catur promomne αdiecto βούλομαι πλουτεῖν ἔμαυτόν, sed etiam sne promomine dic Hcet βούλ. πλουτεῖν. - 1ξ ϲυνάγεϲθαι ut 227, 5. efctεr, u4 poscamus ἐμαυτόν prenomen. 1B in parenthesi non licet eubaudire ἐπιζητοῦμεν τὴν ἐμαυτόν ἀντωνυμίαν, sed tantum ἔπιζ. ἀντωνυμίαν vel αἰτατικήν.)[*](Anx. cmv., mscs. scs. im ACBb. 1- 2 βούλομαι ἐμαυτὸν περιπατεῖν om A. 2 διατίθεμεν A. 3 ~ν om Cb | γοῦν post Ἐν ponit B προϲώποιϲ om B β 4 ἐγγίνεϲθαι B 6 τῷ] τὸ A. |ὡϲ om CBb Β ϲυμπαραλαμβα- νομένηϲ] ομενηϲ A in ras ( ἔχει CB 11 fortasse ante πλουτῶ intercidit τὸ, e2 287.19. A ng πλουτῶ αδιαβιβαϲτον 1 11 12 Α ng βουλομαι πλουτεῖν χωρίϲ τηϲ αντωνυμιαϲ. Βllebode probaboilitex coniecit ente ἐμαυτόν intercidisse τὴν, quo recepto τὸ βούλομαι πλουτεῖν subiectum erit ἐπιζητήϲει verbοi. contαa si deest tticulus, pro smbiecto habendum est antecedens πλουτῶ 12β κἀr A Bh 13 post περιπατeν add ἐμαυτὸν B ἐκ] malimus ἔπὶ, sed etiam ἐκ intellegi potest: signifcat causam β 1B5 φιλεῖν] περιπατεῖν A. , corz A2)
410

Ἴϲωϲ τιϲ οἰήϲεται τὸ βούλομαι, προαιροῦμαι, θέλω, τὰ τούτοιϲ ὅμοια ἐπ’ αἰτιατικὴν πτῶϲιν μὴ φέρεϲθαι, τά γε μὴν ϲυμφερόμενα ῥήματα. ἔϲτω γάρ τι βλάπτω ϲε, γράφω ϲε, ἀφ’ οὐ ἂν γένοιτο θέλω ϲε βλάπτειν, θέλω ϲε γράφειν, ὥϲτε τῶν ἀπρεμφάτων εἶναι τὴν ϲύνταξιν, μὴ τῶν ἐγκειμένων ὁριϲτικῶν. καὶ ἔτι ἐξ ἐκείνου πιϲτώϲεται, ὡϲ τὸ ἀκούειν ἐπὶ γενικὴν φερόμενον· δι’ ὃ καὶ ἕνεκα τούτου πάλιν τὸ θέλω ἀκούειν Διονυϲίου γενικὴν ϲύνταξιν ἀνεδέξατο, ἕνεκα τοῦ τὸ ἀκούω ἐπὶ γενικὴν φέρεϲθαι.

Ἔϲτιν δὲ τὸ τοιοῦτο ληρῶδεϲ. ὡϲ γὰρ προείπομεν, πάντωϲ τὰ προαιρετικὰ ἐπ’ αἰτιατικὴν φέρεται. [*](287 b) προϲλαμβάνοντα ἑτέραν πτῶϲιν, ἐὰν καὶ τὸ ϲυνταϲϲόμενον ἀπαρέμφατον ἐκ ῥήματοϲ ϲυνεϲτήκει του φερομένου ἐπὶ πλαγίαν πτῶϲιν· εἰ γὰρ μὴ [*](284 s) τῇδε ἔχοι, μόνη αἰτιατικὴ παραλαμβάνεται ἡ ἐκ τοῦ προαιρετικοῦ. τοῦ μὲν οὖν προτέρου λόγου θέλω ϲε ἀκούειν Διονυϲίου· παρείληπται γὰρ ἡ ϲέ αἰτιατικὴ διὰ τὸ θέλω, ἤ γε μὴν γενική, λέγω ἡ τοῦ [*](Aaαvκ. β 168, Portasse putaverit quispiam, non verbe vοlentatis cum accusativo iuncta esse, sed infθnitivοs. hoc inde apparere, quod ex βλάπτω ϲε fat praemisso θέλειν verbδo θέλω ϲε βλάπτειν, itidemque θέλω ἀκούειν Aιοvυϲου ex ἀκούω Διονυϲίου.) [*](Aaovε. β 164. At hae nugae sunt. revera semper verbum voluntatis per- tinet ad acensativum [au4 pontum aut cogψtatum, veut cogitatur ad βούλομαι πλουτεν aecssαtieus promomtats prmae persomαe. accedit autem elam aler casus οbδliquus, si infnitivοs est verbi fransitii. sin verbi inransitivi, solua accusativna a verbo voluntatis pendens ponitur. - prioris generis exempla sunt) [*](rssrx er μns. sxao. B τι. cfrpag.seq. lin.1 et 243, 16. 312, 22 et 28. - 6 ὡϲ τὸ-φερόμενον. vide Adn, crit - δι’ 5 καὶ ἕνεκα τούτου. cr 146, 8 387, 14. de adv. 129, 25 δι’ 5 καὶ δοκε μοι διὰ τοῦτο. 7 γενικὴν ϲύνταξιν. vide Adn. crit.) [*](Ans. emr., msca. scs. is A CΒb. 1 τιϲ οἰήϲεται b, τιϲ οιηϲει A’, ποιήϲεται ine τιϲ AΒ. δ’ οἴϲεταί τιϲ Soph. 1 ante τὰ add καὶ CB 1 2 e CBb st ente ἐπὶ add τφ B 4 θέλω ϲε γράφειν] fol 75v A 1 B μὴ τῶν] η τῶν A in ras i 6 5ϲ τὸ-φερόμενον] Βllebode coniecit post ἀκούειν addendum esse οὐκ ἐπιζητεῖ αἰτιατικὴν, Potus pro ὡϲ τὸ vοlnit scribi καmὶ τὸ, AHutmann ita. locum sanandum esse opinatuα, ut post φερόμενον adiciantur: τἡν γενικὴν (υμ- παραλαμβάνει, ὡϲ τὴν αἰτιατικὴν τὸ βλάπτειν ἐπ’ αἰτιατικὴν φερόμενον. Lebrc ὡϲ τὸ in ἔϲτι τι mutari iussit conlato 287, 9. propius accedit ad traditam scripturam nec minus aptum est ἔϲτω ἀκούειν. cr ad imperativum supra lin. B et 243, 16. 312, 22 et 23. res etam hinc probabitur: sumamus ἀκούειν εεrὅm, quod cum geaetiεo ιuagtur 1 7 5ιονυϲίου] ου ex ον factum resur5 fn B, διονύϲιον γενικὴν] HScbneider comm. 1345 γενικῆϲ fagitst: nam γενικὴ ϲύνταξιϲ esset cousrructto generαhis. at vide 283, 7 9 et 316, 19 nbi γενικὴ, δοτική, αἰτιατική, εὐθέα respondent nostris gmmetiescλ, datieecλ, aEsaαtese, omineteseλ 7-8 γοῦ τὸ] τουτο in A rasura factum ex τούτου 1 Β τοιοῦ- τον CB 16 ταϲϲόμενον CB β 11 ϲυνεϲτήκει A, ϲυνειϲτήκει Β, ϲυνεϲτήκῃ δ cum Porto. vide 189.12 188,11 163, 28 et Adn. crit. ad 97.10 hdius ed. pro του indefnito srticnlom exhibent edd. B 12 ἐyει B |μόνq αἰττατκῇ Β 13 oῦν om A b, add AB ἀιονυϲίου] ου ex ον rasura factum est in A. | 14 ἤ γε] εἰ γε A post γενική parva ras in A | posterius ἡ om B, τοῦ om b)

411
Διονυϲίου, διὰ τὸ ἀκούειν. πάλιν ἔϲτι τι ϲοὶ χαρίζομαι, καὶ πάντωϲ γενήϲεται θέλω ϲε χαρίζεϲθαι Διονυϲίῳ, προϲγενομένηϲ πάλιν τῆϲ αἰτιατικῆϲ καθ’ ὃν εἴπομεν λόγον, καὶ ϲυνούϲηϲ δοτικῆϲ διὰ τὸ χάρίζεϲθαι. ἔνθεν δὲ καὶ δύο αἰτιατικαὶ ἀνακύπτουϲιν, εἰ καὶ τὸ ῥῆμα ἐπ’ αἰτιατικὴν πάντωϲ φέροιτο, ὡϲ ἔχει τὸ βλάπτω ϲε θέλω ϲε βλάπτειν Διονύϲιον θέλω Διονύϲιον βλάπτειν Ἀπολλώνιον, περὶ ὦν καὶ τῆϲ ἀμφιβολίαϲ διελεξάμεθα. τοῦ δὲ ἑτέρου ἦν τὸ πλουτῶ ἀδιαβίβαϲτον, τὸ περιπατῶ, τὸ ζῶ, ἄλλα πλεῖϲτα. οὐ δὴ ἐν τῷ βούλομαί ϲε ζῆν λείπει ἑτέρα πτῶϲιϲ διὰ τὸ ἀδιαβίβαϲτον τοῦ ῥήματοϲ, ἡ μέντοι αἰτιατικὴ ἔγκειται ἡ προϲγενομένη ἐκ τῆϲ προαιρετικῆϲ ϲυντάξεωϲ. Καὶ οὕτωϲ ἀπεδείχθη ὡϲ τὰ προαιρετικὰ ῥήματα φέρεται ἐπ’ αἰτιατικήν.

Καὶ ὅϲα ἐπ’ ἀνακρίϲεωϲ παραλαμβάνεται ἢ ἐπ’ ἐρωτήϲεωϲ, [*](De ceteris verbis quae accusatirum poacunt.) ἐξετάζω ϲε, ἀνακρίνω ϲε, [*](θέλωϲε ἀκούειν Διονυϲίου, θέλω ϲε χαρίζεϲθαι Διονυϲίῳ, θέλω ϲε βλάπτειν Διονύϲιον, nbi duo accusativi emergunt, alter ex θέλω pendens, ex infnitivo alter. - slterina generis exemplum est βούλομαί ϲε ζῆν, ubi casas ab inθnitivο pendens non desi- deratur, quia ζῆν intrennitivnm est.) [*](Aaovκ. β 16B. Etiam verba inquirendi et interrogandi cum accneativο) [*](rssrκ. er Ans. exso. 7 διελεξάμεθα: 243, 1seqq. -1ξ 14 Pec. XVI ὲ 149 275, 6 Β : eiseter ιnferrogatsaz interrogo te, rogo, stipulor. Θasa 1.IV 507 ed. Βαε. 1538 ἔτι εἰ ζητητικά ἐξετάζω, ἀνακρίνω, ἔρωτῶ, ἐρευνῶ, εδρίϲκω. Lascaris l. H 120 ed. Ald. 1557. ἔτι τὰ ἀνακριτικὰ καὶ ἐρωτηματικὰ καί ζητητκά, οἶον ἐξετάζω, ἀνακρίνω, ἐρευνῶ, ἐρωτῶ, ἔρο- μαι, εὑρίϲκω. cfr Testim. ad 407, 2-3 huioe ed.) [*](Ans. εmr., usca. scs. is ABb. 1 ἀκούω B τιϲ A sed ϲ erasum, τὸ CB, quod Βllebode quoque mslnit. at vide Adn.exeg ad pag.antec.l. 3 β 2 - 3 προϲγενομένηϲ-χαρίζεϲθαι om A , add in ng A 3 καὶ om CBb |ante δοτικῆϲ add δὲ r5ϲ B 4 post χαρζεϲθαι add Διονυϲίῳ A 3CΒ δ) δq CBh ἀνακύnπτουϲιν] ante π parva rasura in A B 4-B εἰ-φέροιτο) εἰ om A Ϲ. post ρημα in A erasum παντωϲ est et posteaικην παντωϲ in ras scr. A. Dronkell p 602 eicienda censet εἰ καὶ-φέροιτο: cum Ap de dsοὸus αccusatcis iπ ac comstrsc- tμone modo locεtus est 285, seqq., hic pαucιs tantum serbis uitur: ἔνθεν-- ἀνακύπτουϲιν, ὡϲ ἔχει κϲτλ. -uod cero ad hoc exylicandem ln margue edyoemm erat: καὶ τὸ ῥῆμα ἐπ’ αἰτιατικὴν πάντωϲ φέροιτο, poe ἀνακύπτουϲιν receptzmm est, et u4 ineptiae nonnλd defereretur, inferpdlαtor ~ee odies E εἰ particulam ad- xit. At nec inepta haec repetitio est, praesertim apud ApcHoninm, qui saepe bis idem dicit, nec intellegi queat, unde otus sit optativus φέροιτο. ergo hic quoque, ut nonnusquam, in B habere videmur iustam cαrrectnram archetypi l post καὶ add A περί, sed erasum est ἀμφιβολίαϲ] μ ex ν fecit et φι in ras scr. A (A αντιβολιαϲ7) (διεξεθέμεθα B δὲ ἑτέρου] δευτέρου AΟBb 8 A ng πλουτῶ ππεριπατω ζῶ αδιαβιβαϲτα Γ θ αβιβαϲτον A. ,δία supra add A 10 ἡ προϲγενομένη Ab, προϲγίνεται A BB 11 A ng τα προαιρετκα ρηματα καί ὅϲα ἐπ’ ανακριϲεωϲ η eπ’ ερωτηϲεωϲ ἐπ’ αιττατικην φρερεται |1B λαμ- βάνεται B)

412
  • ἐγὼ δ’ ἐρέεινον ἁπάϲαϲ {λ 234}.
    • [*](288 b) καὶ ἕνεκα τούτου τὸ πεύθεϲθαι καταλλήλου ἔχεται φερόμενον ἐπ’ αἰτιατικήν, κατὰ τὴν Ὁμηρικὴν χρῆϲιν ϲημαῖνον τὸ ἀκούομεν ἢ ἠκούετο ἐν τῷ
  • πευθόμεθ’ ᾖχι ἕκαϲτοϲ {γ 87}
    • [*](285 s) καὶ
  • πεύθετο γὰρ Κύπρον δέ {Λ 21},
    • οὐχ ὅτε κατὰ πεύϲεωϲ παραλαμβάνεται ἐν τῷ πυνθάνομαι ϲοῦ. πρόκειται γὰρ ἡ ϲυζυγία τῶν τοιούτων ἐπ’ αἰτιατικὴν φερομένη. — Ὁμοίωϲ καὶ τὰ ἐπ’ οἴκτου παραλαμβανόμενα, ὡϲ ἐπὶ τοῦ μύρεϲθαι, ὀδύρεϲθαι, [*](iunguntur, ut ἐξετάζω, ἀνακρίνω. quocirca πεύθεϲθαι normae respondet, si cum accusativo construitur (velut γ 86 seq. ἄλλουϲ μὲν γὰρ πάνταϲ, ὅϲοι Τρωϲὶν πολέμιζον, πευθόμεθ’, ᾖχι ἕκαϲτοϲ ἀπώλετο et Λ 21 πεύθετο γὰρ Κύπρον δὲ μέγα κλέοϲ, ubi secundum Homeri usum vim audiendi hebet verbum) nec tamen si cum genetivο de percontatione nstpatux in πυνθάνομαι ϲοῦ: demonstrant rem cetera verbδa intεrogandi,quae cum accusativοtsntum funguntur. item verba lamen-) [*](τssrκ. xv μns. exse. 2 καταλλήλου καταλληλότητοϲ. - Β κατὰ τὴν μηρικὴν χρῆϲιν ad sequentia psctinet. vide scholia in iliadem ilico profermnds. itaque vnιgula, quem bd post χρῆϲιν habet, delenda erat. 4 ἠκούετο et 7 πεύθετο. Schol. Ven. A ad 21 (Ariston. 186 ξr): ἡ διπλῆ, ὅτι οὕτωϲ εἴρηκεν εἰϲ Κύπρον ἦκούετο, διὰ τὸ εἰϲ τόπον ἐκ τόπου διαγγέλλεϲθαι, ὅμοιον τῷ εϹκάν- δειαν δ’ ὅρα δῶκε3, sci 8 268, ubi schol. Ven. A (Ariston. 17e Pr.) haec habet: ἡ διπλῆ, ὅτι οθτωϲ εἶπεν ἀντὶ τοῦ εἰϲ Ϲκάνδειαν ἀπέϲτειλεν, ὡϲ ἐπεύθετο γὰρ Κύπρον δέ3 ἀντὶ τοῦ εἰϲ Κύπρον ἦκούετο διὰ τὸ διαγγέλλεϲθαι ἐκ τόπου εἰϲ τόπον. Schol.A ad Π 515 (Ariston. 267): εδύναϲαι δὲ ϲὲ πάντοϲ’ ἀκούεινs· ἡ διπλῆ, ὅτι οὕτωϲ εἴωθε λέγειν πάντοϲε ἀκούειν, εἰϲ πάντα τόπον ἀκούειν ἐπ τῶν ἐκ τόπου εἰϲ τόπον ἀφικνουμένων· ἐπεύθετο γὰρ Κύπρον δὲ μέγα κλέοϲ». εἰϲ Κύπρον ἦκούετο. Schol. A ad B 119 (Ariston. 60): ἡ διπλῆ, ὅτι τὸ πυθέϲθαι ἀντὶ τοῦ ἀκοῦϲαι τίθηϲιν, et ad 8 381 ubi πεπύθοιτ’ legitur (Ariston. 180): ἡ διπλῆ, ὅτι ἔπὶ τοῦ ἀκοῦϲαι ἀεὶ τάϲϲει τὴν λέξιν. z Lebrsii Arist. 147 3 148). - 5 Schol. Baάl. et Merc. in dyas. γ 87: πευθόμεθ’ οδαμεν οὐ γάρ ἐϲτιν ἀντὶ τοῦ ἐρωτῶμεν. - Β πρόκειται, prαeso est u3 documem um, αrggmmm- (us. e2r s1, 2. 0-p 413, 2 Prisc.XVD1 e150 275,18 E.: ~uaebra qκο- qee eerbα ad accusateum erufur, u4 lugeo te, ploro, lacrimo, plag,) [*](Ans. omr, moses. scs. m ABb. 1 δ’ om A, add A 2 8 locum per- verse ite conatus est restituere Ahuttmann, οἱ ApoHonium dicentem faceret, πυθέϲθαι verbo, ubi audiendi vim hebet, gnetivum adiungi, ubi percontandi, aecnsativum. vide Argum. ( 2 πευεϲθαι A , πυθέϲθmι AC, πεύΕετo Βb. A ng πεύΕεϲθαι |ante καταλλήλου SSchoemann inseri vult τοῦ ἐπ’ αίτιατικὴν] ἐπὶ γενικὴν A Ϲ, quod correctum est in Bb β 8 ante κατὰ efrore in b ππτῶδϲιν additum τὸ ἀκούομεν add Lhlig, quod nisi ft, subsequens locus dysseae delmndns est |4 τκούετο] ηκουεντο A, κουε τὸ b. at asticuus molestus est, et ἠκούετο medio, quod ceteri codices exhibent, patrocinentur tria scholia in Testim. slata 1 Β5 πευθομεθα A. (8 ὅτε EIebode, Schoemsnn, Lehre, ὅτι codd. et edd. λαμβάνεται B 8 post φερομενη in A rasura unias litterae ’ 10 οἴκτου] οἶκτον codd. et edd., nisi ηuod Δὴ in ng scripsit τα επ οἴκτου παρα- λαμβανομενα. vide supra 287, 27. 284,18)
    413
    γοᾶν, κλαίειν, οἰκτίζειν, θρηνεῖν, αἰάζειν· τὸ γὰρ οἰμώζειν καὶ αὐτοπάθειαν ϲημαίνει. καὶ ὅϲα κλῆϲιν ὑπαγορεύει, φωνῶ ϲε, βοῶ ϲε, κλῄζω, καλῶ· προφανὴϲ ἡ γινομένη ἐνέργεια ἐκ τῶν εὐθειῶν ἐπὶ τὴν αἰτιατικήν.