De constructione

, Ἔϲτιν δὲ καὶ ἄλλη ϲύνταξιϲ· ἰϲοδυναμοῦϲα τῇ ὑποτακτικῇ [*](87 b) ϲυντάξει τῶν ἄρθρων, ἡ διὰ τῶν ἀναφορικῶν ἀντωνυμιῶν, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ αὐτῷ παρέϲχον ξενίαν, ὁ γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ διελέξατο. πάλιν γὰρ ἡ ἐτκειμένη ἀναφορὰ ἐν τῷ ἄρθρῳ ϲυνυπῆρχε ταῖϲ τοιαύταιϲ ἀντωνυμίαιϲ, καὶ ἔνθεν τὰ τοῦ λόγου καθίϲτατο ἐγγίζοντα ἑαυτῶν.

Οὐχὶ οὖν ὑπολάβοι τιϲ ὑφ᾿ ἓν μέροϲ λόγου πίπτειν τὰ μόρια; Οὐ πάντωϲ· οὐ γὰρ ὅτι τὸ παρεπόμενον τοῖϲ ἄρθροιϲ ἀπηνέγκαντο, καὶ ἄρθρα ἐϲτίν, εἴγε καὶ ἄλλοιϲ διαφόροιϲ διέϲτηκε τὰ μόρια. καὶ γὰρ καὶ τὰ ῥήματα τὸ εὔχρηϲτον τῶν κατεὐθεῖαν ἀντωνυμιῶν ἀπηνέγκαντο, καὶ οὐ πάντωϲ ἓν μέροϲ λόγου· πάλιν γὰρ καὶ αὐτὰ πολλοῖϲ διέϲτηκεν ἰδιώμαϲιν. ἀλλὰ καὶ προεκτεθείμεθα ὅτι ἀντὶ τῶν ὑποτακτικῶν ἄρθρων ἀθροιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ παραλαμβάνεται, [*](Aavκ. β I4ξ. Est autem eliam altera consructio, quae idem velet aque articulus postpositivus. licet enim pronominibos anaphoricis (quae repetunt mentionem siculus personae) pro artienlis postpositivis uti: γραμματικὸϲ παρε-- γένετο καὶ οὖτοϲ διελέξατο, ubi pronomini snaphorica vis eadem inest, qu8e er- ticolo ὅϲ.) [*](Aauvκ. ψ I46. Monne igitur pronomina snaphϲrica εἰ articuli postpositivi uni orationis parti adscribi debent7 Minime: non magis hoc aptum est quam verba et pronomina personsia uni generi vocum ideo subicere, quis in verbis inest etiam notio nominativi pronominis. nam ilia multa sunt, quibδus verba εἰ pρronomina difξerunt item sunt quae discemant pronomen ab atiquo.) [*](τssrιx. er Ans. sxxu. 1θ οὐ πάντωϲ ἕν μέροϲ λόγου. er de pron. 6, 20: οὐκ, ε τί τινι κατά τι κεκοινώνηκε, τοῦτο πάντωϲ ἔκείνῳ ταὐτόν ἐϲτιν. πρόϲωπ παριϲτᾶϲιν αἰ ἀντωνυμίαι, ἄλὰ καὶ τὰ ῥήματα· καὶ οὐ τὸ αὐτὸ μέροϲ λόγου. -- 17 προεκτεθείμεθα: pag antec. 6-11. nam καί etiam ἀθροιϲτικὸϲ ϲύνδεϲμοϲ ab Apollonio vocatur, eni ἀθροιϲτικοὶ sunt species ϲυμπλεκτικῶν. ct 122, 13 et de coni. 280.20. atque adn. ad Dion. Thr 89.1 U.) [*](Ans. omιr., mscs. scs. ικ AL.CBb. 2 ϲυμπλέκον Al.C BB 8 4 ὁ-ππαρε- γένετο om C β 4 ante δυνάμει (quod B om) duae litterae erasse in A. | τὸ αὐτὸ Ab, ταυτὸν A , τὸν αὐτὸν l. CB τῷ] τοῦ C β 6 ϲυνηρτειϲθαι A. ἀντωνυμίαϲ C 7 ἰϲοδυναμοῦϲα] fol 64v l. 8 ϲυντάξει om A b, add A in ng 8 o iure deleri iubet Lebrs~, cfr exempla in § 147 β 16 οὕτοϲ] αὐτὸϲ B *ν om C β 12 ἑαυτῶν A Lb, ἐν αὐτφ B post οὐχὶ add τοῦτο B 1ὁπολάβη L. de omissa ὅν coniunctione ide Adn. exeg.ad 64, 4 huius ed. 1 18 Οὸ πάντωϲ om A , add A 1 14 ἀπηνέγκατο Bb ἔϲτίν om AL 15 διέϲτηϲε B (posterius καὶ om L. CB 16 ἀπηνέγκατο Hb β 18 ὅτι] fol e3r L. ὄρθρων om L A ng: αθροιϲτικοϲ ϲυνδεϲμοϲ)

ἀλλ᾿οὐδὲ κατὰ τὴν αὐτὴν ϲύνταξιν ϲυμφέρονται αἱ ἀντωνυμίαι· νυμίαι· αἰτοῦϲιν γὰρ πάλιν τὸν ϲύνδεϲμον, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ διελέξατο· προῦπτον ὅτι, εἰ ὑφέλοι τιϲ τὸν ϲύνδεϲμον, ἀϲύνετα τὰ τοῦ λόγου γίνεται. (πρὸϲ οἷϲ καὶ δύναται καὶ δεικτικώτερον αὐτὸ τὸ πρόϲωπον νοεῖϲθαι, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὗτοϲ [*](88 b) διελέξατο, λέγω δεικτικῶϲ· καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ αὐτόϲ ἀναφορικῆϲ τὸ κατ᾿ ἐξοχὴν πρόϲωπον νοούμενον, γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ αὐτὸϲ διελέξατο, ὡϲ εἴ τιϲ οὕτω λέγοι, ὁ δεϲπότηϲ, ὁ κύριοϲ.) εἰ μέντοι τῇ ἀρθρικῇ ϲυντάξει ἐπενθείη τιϲ τὸν ϲύνδεϲμον, ϲαφὲϲ ὅτι τὸ ἄρθρον τοῦ ϲυνηρτῆϲθαι οὐκ ἀνοίϲει τὸ προκείμενον ὄνομα, ἄλλο δέ τι ἀοριϲτωδῶϲ νοούμενον, ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ ᾧ ξενίαν παρέϲχον. Πῶϲ οὖν τοϲαύτηϲ διαφορᾶϲ οὔϲηϲ παραδέξεταί τιϲ τὸ ὑφ᾿ ἕν μέροϲ λόγου ὑπάγειν τὰ ἄρθρα καὶ τὰϲ ἀντωνυμίαϲ;

Ἔτι τὰ ὑποτακτικὰ ἄρθρα ἀδιαφορεῖ πρὸϲ τὸ κατάλληλον [*](De casibus articuli posipositivi et sius nominis, ad quod articulus remittit.) τῆϲ πτώϲεωϲ τῶν προταϲϲομένων αὐτῶν ὀνομάτων, πρὸϲ ἃ καὶ ἀναπέμπει πέμπει τὴν ἀναφοράν, ἄνθρωποϲ ἦλθεν ὃν ἐξένιϲα, φίλου ἤκουϲα ᾧ καὶ πρώην ϲυνέβαλον. καὶ ἐξ εὐθείαϲ μὲν ὀνόματοϲ παράθεϲιϲ [*](μaovκ. 147. quid, quod alia prorsus ratio est, qua articuli posposifSi et qus pronomina snaphorica construuntur7 etenim non licet haec ecla pro ilia ponere, sed coniunctio quoque addi debet. (accedit quod οὗτοϲ non solum ana- phoricam vim, verum etiam demonstrativam habere potest, si dicitur γραμματικὸϲ παρεγένετο καὶ οὐτοϲ διελέξατο, εἰ quod αὐτόϲ signifcare potest etiam personam. excellentem, si loquimur γραμματκὸϲ παρ.καὶ αὐτὸϲ διελ.) si vero coniunctio co- pulativa adlecta erit articulo postposiivο, non iam referetur articulo nomen. antecedens, sed designabitur elia persona indefnita, velut καὶ ῷ in illo enuntiato ἀνθρώπῳ ὡμίληϲα καὶ ῷ ξενίαν παρέϲχον idem velet atque καὶ ἄλῳ τινὶ ῷ.) [*](Aaovκ. 148. Ϲsεus articuli postponitiτi handquaqusm se accommodat ad. nominis antecedentis casum. nominativum nominis sequitur obliquus artieddi, si elii personae contingit verbi aterius διἀθεϲιϲ activa vel passiva [si dia χrsona suἔisctum est serbi a εauatiato reatisol conαa obliquo nominis enccedit nomi- nativus articuli, ubicumque articulus antecedenti nomini tribuit verboum [eῇct, uπ4 perscmα Ro nomiae deeigmαfa εerὸi dferius sit suἔiectumt. ibi tentum et μticulns embiunetivus et nomen nominativo proferuntur, ubi eadem persona εἰ ppfioris et alterius verbi subiectum est.) [*](Ans. emr, mscs. sos. im AL.CBb. 1 οὐχ B i Β γραμματικὸϲ] fol 14v A. 4 mteὅτιaddoῦν B Βαc]oῦϲL prius καὶ om L δεικτικοτερον A , corxA 6 αὐτὸ] ἄλλο A. , corz A 7 δεικτικὸϲ A. , corr A ἀναφορικὸν L A ng: ὅτι η αυτοϲ αντωνυμια αναφορικη 18 prius εἴ] A, corr A λέγοι bo cum s, λέγων libδri ῇ 10 ἀρθρικῇ] ἀθροιϲτικῇ C ἀφιϲτάμενον] ἐπιϲτάμενον codd., emondavit Soph. 1 11 xo0] τὸ L.B non A, de quo Bekkex erravi) (υτηρεϲθαι CC sed in ng ϲυνηρτεϲθαι 12 νθρώπῳ] fol 65ν l. 15 ἔτ] επ A~, coxm A~ ( uποτἀωποκτικα A, sed posterius υπο rssnra paene deetum ante ἀδιαφορε add οὐκ B atque inseruit etiam L Sophisnus: ξνευ τοῦ οὐκ 16 αὐτῶν] αυτον A. , corr A ψ 17 5ν] ω A. , corr A β 18 προην A. , corr A( πρώτῳ B | ξυνέβαλον C)

τοῦ μὲν οὖν πρώτου γραμματικὸϲ ἦλθεν ᾧ ὁ Τρύφων ὡμίληϲεν· ἐν γὰρ τῇ εὐθείᾳ τοῦ Τρύφων τὰ τοῦ ῥήματοϲ [*](89 b) ἐνεγένετο· τοῦ δὲ δευτέρου

Ταύτῃ μοι δοκεῖ καὶ ἀκαταλλήλωϲ κείμενα τὰ ἄρθρα πρὸϲ [*](c. XLV) τὰ προκείμενα πτωτικὰ λόγον κατάλληλον ϲυγκλείειν, καθό, τοῖϲ ῥή- [*](Aaevκ. β 14ξ. exemplum primi generis est γραμματικὸϲ ~λΕεν ῷ Τρύφων ὡμίληϲεν. secundi exempla exhibδent primi versus dysseae st Hliadis, ubi εmte- cedentis enuntiati snbisetum MMnsa est, sed in sequenti psαtes εubιecti suscipit ΒΙixes aut ira Achillis. tertii generis exemplum continetor duobus iliadis ver - sibδus, quibδus poeta de eodem Pelso primum οἰψμώξαιε, tum ἐγθεεν dicit.) [*](Aaαvκ. β 1Β ltaque etiam ei articuli postpositivi, qui casu non con- cinunt cum nominibδus antecedentibus, enuntiatum congruens confcinmt, quma enorum verborum ops enuntiatum sbsolentεs eum casum induunt, qui his verbis) [*](Ans. out., mscs. scs. m A l.CBb. 1 post πτώϲεωϲ addendum ὄρθρϲυ vel cogitando supplendum est 1 2 προϲγίνεται A L, corr A post raeuram, sura ε scripsit η L ὀνομάτων A β 3 ἐπὸν] ἑὰν CB ὄρθρου] υ in res A , προϲνειμει A. 14 pro γὰρ HSchneider I 472 δὲ fugitat. melius videatυr, siquidem mutafione opus est, post γὰρ inserere μόνον. Hayser′ putat, ante τότε γὰρ tale quid intercidisse: ἐκ δὲ εὐΕείαϲ ὀνόματοϲ παράθεϲιϲ γίνεται καὶ εὐθείαϲ ρθρου β θ ϲυνεχει A. , corr A τοῦ μὲν] fol 68r l. β 7 ῷ om A, in L. postea insetum (ab L7) ὀ om Bb ωμηληϲεν A. , corr A, in l. μίληϲεν in ras ab L inter εὐθείᾳ et Τρύφων rasuram trium fere ittersrum εἰ o habet L. 1 8 ἐγέννετo LCB β 8 ante ἅνδρα add xo0 B ῃ 12 μὲν om B δὲ quod omnes codd. praebent et b retinet,eiεcit Ska ~V 3 β 13 α δ’ Ska l l., αἰϲ ALΒ, ϲmϲ αἰ Ϲ, scium b 14 ἔτ]ἐπ cod, corn Dudithins τν] τὸ l. 16 κε] κmὶ A L |μέγα L γ’ οἰμhξειε] fol 1ez A 1 17 enoτε L, ϲ add L nποτ’ ἐμ’ B μέγ’ ἐγΕεεν] μεγεγηθε7 A, γέγηθε L, μέγα γέγηε CB 1 18 γηθή- ϲαι A, γέγηΕε L in res et CB, ἐγΕεεν b 18 post καὶ add εἰ L. ( ἀκατολ- λήλωϲ] καταληλωϲ A , sed α supra A, ἀκατάλληλον L.C 1 19 -26 κείμενα- κατάλληλον om C β 26 ante τὰ προκείμενα legitur in A τααμφοτερα, sed τα inductum, αμφοτερα paene totum αasum |προκείμενα πτωτικὰ] α πτῶ in ras)

Προφανὲϲ οὖν ὅτι τὰ τῇ φωνῇ προτακτικὰ ἄρθρα οὐκ ἄλλωϲ [*](Articulum, qui forma est praepositivus, vi esse postpositivum elucet, si verbum subiungitur, ad quod pertinet.) οηθήϲεται ὅτι ἀνθ᾿ ὑποτακτικῶν ἐϲτιν, εἰ μὴ ἐπὶ ῥῆμα φέροιτο, ὅ ιον ὑποτακτικῶν, ἤδη καὶ τῆϲ τάξεωϲ καὶ τῆϲ φωνῆϲ τὸ τοιοῦτον μένηϲ, ὡϲ ἔχει τὸ

, Τούτων τῇδε ἐχόντων ἐπιϲτατέον τὸ [*](c. XLVL 97s)

ἡ οὖν εὐθεῖα ἡ διὰ τοῦ ὅ εἰϲ τὴν αὐτὴν εὐεῖαν παραλαμβανέϲθω τοῦ ἑταῖροϲ, ὃϲ ἦν αὐτῷ πιϲτὸϲ ἑταῖροϲ, ἀπώλεϲε τὰ προκατειλεγμένα, λέγω ἀϲπίδα καὶ τρυφάλειαν καὶ κολὰϲ κνημῖδαϲ [*](98s) καὶ θώρηκα· ἕτερα γὰρ ἀντὶ τούτων ἁπάντων ἐξαιτεῖται. χωρὶϲ εἰ μὲ [*](92 b) θέλοι τιϲ αἰτιατικὴν ἔξωθεν προϲνεῖμαι, ἐφ᾿ ἣν πάντωϲ ἐνεχθήϲεται τὸ ἀπώλεϲεν καὶ ἡ πρόθεϲιϲ τοῦ ἄρθρου γένοιτο τοῦ ὅϲ, καὶ θώρηχ᾿· ὃϲ γὰρ ὑπῆρχεν αὐτῷ, τοῦτον ἀπώλεϲεν ὁ πιϲτὸϲ ἑταῖροϲ.

Καὶ παρὰ Ἀλκαίῳ οἱ περὶ Ἀπίωνα τὸν Μόχθον τὸ

Τὰ ὑποτακτικὰ ἄρθρα τότε μὲν ἐν κοινότητι ἔχει τὸ ῥῆμα, [*](De articults postpositivia qui genus personarum vel rerum atecedenti nomine significatum in partes dividunt) ὅταν καὶ ἐπιμερίζῃ τὰ πρόϲωπα τὰ προϋποκείμενα. φέρε γὰρ οὕτω φάναι, διέπτηϲαν ἀετοὶ ὃϲ μὲν ἀπὸ ἀνατολῆϲ, ὃϲ δὲ ἀπὸ δύϲεωϲ, ἢ καὶ ἔτι ἐπὶ τῆϲ τοιαύτηϲ ϲυντάξεωϲ, [*](ARGVM. § 155. Saepius accidit, ut articuli duo postpositivi in partes dividant genus aliquod, quod antecedenti nomine signifcatum est, et commune habeant id verbum, quod cum illo nomine coniunctum est, ut Αἰθίοπεϲ, τοὶ διχθὰ δεδαίαται, οἳ μὲν δυϲομένου Ὑπερίονοϲ, δ’ ἀνιόντοϲ.) [*](cum usu Aeolici sermonis, qui μέδηϲ requirere videbatur, sed qua fuit religone. non ausus est hanc formam contra librorum auctoritatem restituere, sed statuit participium esse; at Aeolenses forma μέδημι usos esse no poterat exemplo idoneo probare, itaque satis habuit Homericum μεδέων comparare. quare tuebimur secundam personam, quam sermonis lex flagitat. improbat Apionis opinionem Lehrs qu. ep. 30.) [*](TESTIM. ET ADN. EXEG. 4 ἐδείκνυτο: in rhematico, ad quod etiam 253, 5 omisso libri nomine Ap. relegat, sicut 126, 9 et 137, 11 nudis προϲεθήκαμεν et παρεδείχθη ad librum de pron. remittimur. —9 ὑποτακτικὰ cfr pag. seq. lin. 3 et Prisc. XVII § 27— 28 125, 9 H.: illi (i. e. Graeci) articulis subiunctivis utuntur, nos vero pronominibus vel nominibus, ut τῶν ἀνθρώπων οἳ μέν εἰϲιν ἀγαθοί, οἳ δὲ πονηροί; non dicimus hominum hi sunt boni, illi mali. Graeci enim grammatici in omnibus huiusmodi constructionibus articulos in postpositivorum numero duxerunt, quia revera postponuntur nominibus, ad quae pertinent. — 11— 12 Prisc. XVII § 28 125, 14 H.: in huiuscemodi constructione si per prae- ssmytemem, d est κατὰ πρόληψιν, proεpeet4sr ySurαle eerῥm ad usumque se- qmεms, dece nomnαtsetm amfeμerre, d4 αqtdαe deeohαverun4, Haec ab orien4e, illa a5 occidente. c2 Srabonis l. lL 6 419 Ϲαε.: ἐκfλεϲαν τῆϲ γῆϲ ὅμφολόν (scil τὸ ἐν Δελφοῖϲ ίερόν), προοπλάϲαντεϲ κα μῦθον, ὅν φηϲι Πν- δαροϲ, ὅτι ϲυμπέϲοιεν ἐνταῦθα οἴ ἀετοὶ οἴ ἀφεθέντεϲ ὑπὸ τοῦ Διόϲ, ὁ μὲν ἀπὸ τῆϲ δύϲεωϲ, ὁ δ’ ἀπὸ τῆϲ ἀνατολῆϲ. et schol. ad Pind. Pytb. IV 8 ἔνθα ποτὲ) [*](Ans. mr, mscs. scs. m A l. Bb. 1 τξει L 1 2 post ἔχονται tres vel qusttucx litterae erasae in A. Hergk post ἔχονται inseri vult αἰ, quod aptum esse post κοινὸν, verum haudquaquam opus est: subandiendum αἰ μετοχαί , 4 εη] εἰϲ L |prius τὸ] τοῦ H. B δωλῶνεϲ L. 6 post o add καὶ L. μέδημι om L, sed spatium vacuum relictum μέδειϲ] μεδέουϲα A Lbο, corn Ahrens disl.aeol. 135 ϲυνοῦϲα] Hergk: δrt. ὡϲ οκειϲ scrbeaadum (). atparti- cipium plane nihil ofensionis habet: ἡ μέδειϲ μετοχὴ ϲύνεοτι τῷ μέδημι ῥήματι 7 δὲ om L 8 u o A Lb, ccrx Ahrens l l. κατὸ] fol e9r l. ὃ 16 ἐπι- μερίζει A. lpost πρόϲωπα add κω CB ὁποκείμενα B β 11 διέϲτηϲαν CB)