Epitaphius Bios
Moschus
Moschus. The Greek Bucolic Poets. Edmonds, J. M., editor. London: William Heinemann, Ltd.; New York: G. P. Putnam's Sons, 1916.
- Πανὶ φέρω τὸ μέλισμα; τάχ’ ἂν καὶ κεῖνος ἐρεῖσαι
- τὸ στόμα δειμαίνοι, μὴ δεύτερα σεῖο φέρηται.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- κλαίει καὶ Γαλάτεια τὸ σὸν μέλος, ἅν ποκ’ ἔτερπες
- ἑζομέναν μετὰ σεῖο παρ’ ἀϊόνεσσι θαλάσσας.
- οὐ γὰρ ἴσον Κύκλωπι μελίσδεο· τὸν μὲν ἔφευγεν
- ἁ καλὰ Γαλάτεια, σὲ δ’ ἅδιον ἔβλεπεν ἅλμας.
- καὶ νῦν λασαμένα τῶ κύματος ἐν ψαμάθοισιν
- ἕζετ’ ἐρημαίαισι, βόας δ’ ἔτι σεῖο νομεύει.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- πάντα τοι ὦ βούτα συγκάτθανε δῶρα τὰ Μοισᾶν,
- παρθενικᾶν ἐρόεντα φιλήματα, χείλεα παίδων,
- καὶ στυμνοὶ περὶ σῶμα τεὸν κλαίουσιν Ἔρωτες.
- χἀ Κύπρις ποθέει σε πολὺ πλέον ἢ τὸ φίλημα,
- τὸ πρώαν τὸν Ἄδωνιν ἀποθνᾴσκοντα φίλησεν.
- τοῦτό τοι ὦ ποταμῶν λιγυρώτατε δεύτερον ἄλγος,
- τοῦτο, Μέλη, νέον ἄλγος. ἀπώλετο πρᾶν τοι Ὅμηρος,
- τῆνο τὸ Καλλιόπας γλυκερὸν στόμα, καί σε λέγοντι
- μύρασθαι καλὸν υἷα πολυκλαύτοισι ῥεέθροις,
- πᾶσαν δ’ ἔπλησας φωνᾶς ἅλα· νῦν πάλιν ἄλλον
- υἱέα δακρύεις, καινῷ δ’ ἐπὶ πένθεϊ τάκῃ.
- ἀμφότεροι παγαῖς πεφιλημένοι, ὃς μὲν ἔπινε
- Παγασίδος κράνας, ὃ δ’ ἔχεν πόμα τᾶς Ἀρεθοίσας.
- χὢ μὲν Τυνδαρέοιο καλὰν ἄεισε θύγατρα
- καὶ Θέτιδος μέγαν υἷα καὶ Ἀτρείδαν Μενέλαον·
- τῆνος δ’ οὐ πολέμους, οὐ δάκρυα, Πᾶνα δ’ ἔμελπε,
- καὶ βούτας ἐλίγαινε καὶ ἀείδων ἐνόμευε,
- καὶ σύριγγας ἔτευχε καὶ ἁδέα πόρτιν ἄμελγε,
- καὶ παίδων ἐδίδασκε φιλήματα, καὶ τὸν Ἔρωτα
- ἔτρεφεν ἐν κόλποισι καὶ ἤρεθε τὰν Ἀφροδίταν.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- πᾶσα Βίων θρηνεῖ σε κλυτὰ πόλις, ἄστεα πάντα.
- Ἄσκρα μὲν γοάει σε πολὺ πλέον Ἡσιόδοιο·
- Πίνδαρον οὐ ποθέοντι τόσον Βοιωτίδες ὗλαι·
- οὐ τόσον Ἀλκαίῳ περιμύρατο Λέσβος ἐραννά·
- οὐδὲ τόσον ὃν ἀοιδὸν ὀδύρατο Τήϊον ἄστυ·