Epitaphius Bios
Moschus
Moschus. The Greek Bucolic Poets. Edmonds, J. M., editor. London: William Heinemann, Ltd.; New York: G. P. Putnam's Sons, 1916.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- ἀδόνες αἱ πυκινοῖσιν ὀδυρόμεναι ποτὶ φύλλοις,
- νάμασι τοῖς Σικελοῖς ἀγγείλατε τᾶς Ἀρεθοίσας,
- ὅττι Βίων τέθνακεν ὁ βουκόλος, ὅττι σὺν αὐτῷ
- καὶ τὸ μέλος τέθνακε καὶ ὤλετο Δωρὶς ἀοιδά.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- Στρυμόνιοι μύρεσθε παρ’ ὕδασιν αἴλινα κύκνοι,
- καὶ γοεροῖς στομάτεσσι μελίσδετε πένθιμον ᾠδάν,
- οἵαν ὑμετέροις ποτὶ χείλεσι γῆρας ἀείδει,
- εἴπατε δ’ αὖ κούραις Οἰαγρίσιν, εἴπατε πάσαις
- Βιστονίαις Νύμφαισιν ἀπώλετο Δώριος Ὀρφεύς.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- κεῖνος ὁ ταῖς ἀγέλαισιν ἐράσμιος οὐκέτι μέλπει,
- οὐκέτ’ ἐρημαίαισιν ὑπὸ δρυσὶν ἥμενος ᾅδει,
- ἀλλὰ παρὰ Πλουτῆϊ μέλος Ληθαῖον ἀείδει.
- ὤρεα δ’ ἐστὶν ἄφωνα, καὶ αἱ βόες αἱ ποτὶ ταύροις
- πλαζόμεναι γοάοντι καὶ οὐκ ἐθέλοντι νέμεσθαι.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- σεῖο Βίων ἔκλαυσε ταχὺν μόρον αὐτὸς Ἀπόλλων,
- καὶ Σάτυροι μύροντο μελάγχλαινοί τε Πρίηποι·
- καὶ Πᾶνες στοναχεῦντο τὸ σὸν μέλος, αἵ τε καθ’ ὕλαν
- Κρανίδες ὠδύραντο, καὶ ὕδατα δάκρυα γέντο.
- Ἀχὼ δ’ ἐν πέτραισιν ὀδύρεται, ὅττι σιωπῇ
- κοὐκέτι μιμεῖται τὰ σὰ χείλεα. σῷ δ’ ἐπ’ ὀλέθρῳ
- δένδρεα καρπὸν ἔριψε, τὰ δ’ ἄνθεα πάντ’ ἐμαράνθη.
- μάλων οὐκ ἔρρευσε καλὸν γλάγος, οὐ μέλι σίμβλων,
- κάτθανε δ’ ἐν κηρῷ λυπεύμενον· οὐκέτι γὰρ δεῖ
- τῶ μέλιτος τῶ σῶ τεθνακότος αὐτὸ τρυγᾶσθαι.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- οὐ τόσον εἰναλίαισι παρ’ ᾀόσι μύρατο Σειρήν,
- οὐδὲ τόσον ποκ’ ἄεισεν ἐνὶ σκοπέλοισιν Ἀηδών,
- οὐδὲ τόσον θρήνησεν ἀν’ ὤρεα μακρὰ Χελιδών,
- Ἀλκυόνος δ’ οὐ τόσσον ἐπ’ ἄλγεσιν ἴαχε Κῆϋξ,
- οὐδὲ τόσον γλαυκοῖς ἐνὶ κύμασι κηρύλος ᾆδεν,
- οὐ τόσον ἀῴοισιν ἐν ἄγκεσι παῖδα τὸν Ἀοῦς
- ἱπτάμενος περὶ σᾶμα κινύρατο Μέμνονος ὄρνις,
- ὅσσον ἀποφθιμένοιο κατωδύραντο Βίωνος.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- ἀδονίδες πᾶσαί τε χελιδόνες, ἅς ποκ’ ἔτερπεν,
- ἃς λαλέειν ἐδίδασκε, καθεζόμεναι ποτὶ πρέμνοις
- ἀντίον ἀλλάλαισιν ἐκώκυον· αἳ δ’ ὑπεφώνευν
- ὄρνιθες λυπεῖσθ’ αἱ πενθάδες· ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς.
- ἄρχετε Σικελικαὶ τῶ πένθεος ἄρχετε Μοῖσαι.
- τίς ποτε σᾷ σύριγγι μελίξεται ὦ τριπόθητε;
- τίς δ’ ἐπὶ σοῖς καλάμοις θήσει στόμα; τίς θρασὺς οὕτως;
- εἰσέτι γὰρ πνείει τὰ σὰ χείλεα καὶ τὸ σὸν ἆσθμα,
- ἀχὰ δ’ ἐν δονάκεσσι τεᾶς ἔτι βόσκετ’ ἀοιδᾶς.