Isthmean
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἕκαλος ἔπειμι γῆρας ἔς τε τὸν μόρσιμον
- αἰῶνα. θνᾴσκομεν γὰρ ὁμῶς ἅπαντες·
- δαίμων δʼ ἄϊσος· τὰ μακρὰ δʼ εἴ τις
- παπταίνει, βραχὺς ἐξικέσθαι χαλκόπεδον θεῶν ἕδραν· ὅτι πτερόεις ἔρριψε Πάγασος
- δεσπόταν ἐθέλοντʼ ἐς οὐρανοῦ σταθμοὺς
- ἐλθεῖν μεθʼ ὁμάγυριν Βελλεροφόνταν
- Ζηνός· τὸ δὲ πὰρ δίκαν
- γλυκὺ πικροτάτα μένει τελευτά.
- ἄμμι δʼ, ὦ χρυσέᾳ κόμᾳ θάλλων, πόρε, Λοξία,
- τεαῖσιν ἁμίλλαισιν
- εὐανθέα καὶ Πυθόϊ στέφανον.
- Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε λύτρον
- εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων
- πατρὸς ἀγλαὸν Τελεσάρχου παρὰ πρόθυρον ἰὼν ἀνεγειρέτω
- κῶμον, Ἰσθμιάδος τε νίκας ἄποινα, καὶ Νεμέᾳ
- ἀέθλων ὅτι κράτος ἐξεῦρε. τῷ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνύμενος θυμόν, αἰτέομαι χρυσέαν καλέσαι Μοῖσαν. ἐκ μεγάλων δὲ πενθ έω ν λυθέντες
- μήτʼ ἐν ὀρφανίᾳ πέσωμεν στεφάνων,
- μήτε κάδεα θεράπευε· παυσάμενοι δʼ ἀπρήκτων κακῶν
- γλυκύ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον·
- ἐπειδὴ τὸν ὑπὲρ κεφαλᾶς