Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- τὸν δὲ Κένταυρος ζαμενής, ἀγανᾷ χλαρὸν γελάσσαις ὀφρύϊ, μῆτιν ἑὰν
- εὐθὺς ἀμείβετο· κρυπταὶ κλαΐδες ἐντὶ σοφᾶς Πειθοῦς ἱερᾶν φιλοτάτων,
- Φοῖβε, καὶ ἔν τε θεοῖς τοῦτο κἀνθρώποις ὁμῶς
- αἰδέοντʼ, ἀμφανδὸν ἁδείας τυχεῖν τὸ πρῶτον εὐνᾶς.
- καὶ γὰρ σέ, τὸν οὐ θεμιτὸν ψεύδει θιγεῖν,
- ἔτραπε μείλιχος ὀργὰ παρφάμεν τοῦτον λόγον. κούρας δʼ ὁπόθεν γενεὰν
- ἐξερωτᾷς, ὦ ἄνα; κύριον ὃς πάντων τέλος
- οἶσθα καὶ πάσας κελεύθους·
- ὅσσα τε χθὼν ἠρινὰ φύλλʼ ἀναπέμπει, χὠπόσαι
- ἐν θαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς ψάμαθοι
- κύμασιν ῥιπαῖς τʼ ἀνέμων κλονέονται, χὤ τι μέλλει, χὠπόθεν
- ἔσσεται, εὖ καθορᾷς.
- εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι,
- ἐρέω. ταύτᾳ πόσις ἵκεο βᾶσσαν
- τάνδε, καὶ μέλλεις ὑπὲρ πόντου
- Διὸς ἔξοχον ποτὶ κᾶπον ἐνεῖκαι·
- ἔνθα νιν ἀρχέπολιν θήσεις, ἐπὶ λαὸν ἀγείραις
- νασιώταν ὄχθον ἐς ἀμφίπεδον· νῦν δʼ εὐρυλείμων πότνιά σοι Λιβύα
- δέξεται εὐκλέα νύμφαν δώμασιν ἐν χρυσέοις πρόφρων· ἵνα οἱ χθονὸς αἶσαν
- αὐτίκα συντελέθειν ἔννομον δωρήσεται,