Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- Γᾶς ἀέθλοις ἔν τε καὶ πᾶσιν
- ἐπιχωρίοις. ἐμὲ δʼ ὦν τις ἀοιδᾶν
- δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέος αὖτις ἐγεῖραι
- καὶ παλαιὰν δόξαν ἑῶν προγόνων· οἷοι Λιβύσσας ἀμφὶ γυναικὸς ἔβαν
- Ἴρασα πρὸς πόλιν, Ἀνταίου μετὰ καλλίκομον μναστῆρες ἀγακλέα κούραν·
- τὰν μάλα πολλοὶ ἀριστῆες ἀνδρῶν αἴτεον
- σύγγονοι, πολλοὶ δὲ καὶ ξείνων. ἐπεὶ θαητὸν εἶδος
- ἔπλετο· χρυσοστεφάνου δέ οἱ Ἥβας
- καρπὸν ἀνθήσαντʼ ἀποδρέψαι
- ἔθελον. πατὴρ δὲ θυγατρὶ φυτεύων
- κλεινότερον γάμον, ἄκουσεν Δαναόν ποτʼ ἐν Ἄργει
- οἷον εὗρεν τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ παρθένοισι, πρὶν μέσον ἆμαρ ἑλεῖν,
- ὠκύτατον γάμον. ἔστασεν γὰρ ἅπαντα χορὸν ἐν τέρμασιν αὐτίκʼ ἀγῶνος·
- σὺν δʼ ἀέθλοις ἐκέλευσεν διακρῖναι ποδῶν,
- ἅντινα σχήσοι τις ἡρώων, ὅσοι γαμβροί σφιν ἦλθον.
- οὕτω δʼ ἐδίδου Λίβυς ἁρμόζων κόρᾳ
- νυμφίον ἄνδρα· ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις τέλος ἔμμεν ἄκρον,
- εἶπε δʼ ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν πρῶτος θορὼν
- ἀμφί οἱ ψαύσειε πέπλοις.
- ἔνθʼ Ἀλεξίδαμος, ἐπεὶ φύγε λαιψηρὸν δρόμον,