Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- Αἴγινα φίλα μᾶτερ, ἐλευθέρῳ στόλῳ
- πόλιν τάνδε κόμιζε Δὶ καὶ κρέοντι σὺν Αἰακῷ
- Πηλεῖ τε κἀγαθῷ Τελαμῶνι σύν τʼ Ἀχιλλεῖ.
- ἐθέλω χαλκάσπιδα Πυθιονίκαν
- σὺν βαθυζώνοισιν ἀγγέλλων
- Τελεσικράτη Χαρίτεσσι γεγωνεῖν,
- ὄλβιον ἄνδρα, διωξίππου στεφάνωμα Κυράνας·
- τὰν ὁ χαιτάεις ἀνεμοσφαράγων ἐκ Παλίου κόλπων ποτὲ Λατοΐδας
- ἅρπασʼ, ἔνεικέ τε χρυσέῳ παρθένον ἀγροτέραν δίφρῳ, τόθι νιν πολυμήλου
- καὶ πολυκαρποτάτας θῆκε δέσποιναν χθονὸς
- ῥίζαν ἀπείρου τρίταν εὐήρατον θάλλοισαν οἰκεῖν.
- ὑπέδεκτο δʼ ἀργυρόπεζʼ Ἀφροδίτα
- Δάλιον ξεῖνον θεοδμάτων
- ὀχέων, ἐφαπτομένα χερὶ κούφᾳ.
- καί σφιν ἐπὶ γλυκεραῖς εὐναῖς ἐρατὰν βάλεν αἰδῶ,
- ξυνὸν ἁρμόζοισα θεῷ τε γάμον μιχθέντα κούρᾳ θʼ Ὑψέος εὐρυβία·
- ὃς Λαπιθᾶν ὑπερόπλων τουτάκις ἦν βασιλεύς, ἐξ Ὠκεανοῦ γένος ἥρως
- δεύτερος· ὅν ποτε Πίνδου κλεενναῖς ἐν πτυχαῖς
- Ναῒς εὐφρανθεῖσα Πηνειοῦ λέχει Κρείοισʼ ἔτικτεν,
- Γαίας θυγάτηρ. ὁ δὲ τὰν εὐώλενον