Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἁβρότατος ἔπι μεγάλας
- ἐξ ἐλπίδος πέταται
- ὑποπτέροις ἀνορέαις, ἔχων
- κρέσσονα πλούτου μέριμναν. ἐν δʼ ὀλίγῳ βροτῶν
- τὸ τερπνὸν αὔξεται· οὕτω δὲ καὶ πίτνει χαμαί,
- ἀποτρόπῳ γνώμᾳ σεσεισμένον.
- ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δʼ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ
- ἄνθρωπος. ἀλλʼ ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ,
- λαμπρὸν φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν καὶ μείλιχος αἰών·
- Αἴγινα φίλα μᾶτερ, ἐλευθέρῳ στόλῳ
- πόλιν τάνδε κόμιζε Δὶ καὶ κρέοντι σὺν Αἰακῷ
- Πηλεῖ τε κἀγαθῷ Τελαμῶνι σύν τʼ Ἀχιλλεῖ.
- ἐθέλω χαλκάσπιδα Πυθιονίκαν
- σὺν βαθυζώνοισιν ἀγγέλλων
- Τελεσικράτη Χαρίτεσσι γεγωνεῖν,
- ὄλβιον ἄνδρα, διωξίππου στεφάνωμα Κυράνας·
- τὰν ὁ χαιτάεις ἀνεμοσφαράγων ἐκ Παλίου κόλπων ποτὲ Λατοΐδας
- ἅρπασʼ, ἔνεικέ τε χρυσέῳ παρθένον ἀγροτέραν δίφρῳ, τόθι νιν πολυμήλου
- καὶ πολυκαρποτάτας θῆκε δέσποιναν χθονὸς
- ῥίζαν ἀπείρου τρίταν εὐήρατον θάλλοισαν οἰκεῖν.