Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- εὖχος ἤδη παρὰ Πυθιάδος ἵπποις ἑλὼν
- δέδεξαι τόνδε κῶμον ἀνέρων,
- Ἀπολλώνιον ἄθυρμα. τῷ σε μὴ λαθέτω
- Κυράνας γλυκὺν ἀμφὶ κᾶπον Ἀφροδίτας ἀειδόμενον,
- παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν·
- φιλεῖν δὲ Κάρρωτον ἔξοχʼ ἑταίρων·
- ὃς οὐ τὰν Ἐπιμαθέος ἄγων
- ὀψινόου θυγατέρα Πρόφασιν, Βαττιδᾶν
- ἀφίκετο δόμους θεμισκρεόντων·
- ἀλλʼ ἀρισθάρματον
- ὕδατι Κασταλίας ξενωθεὶς γέρας ἀμφέβαλε τεαῖσιν κόμαις,
- ἀκηράτοις ἁνίαις
- ποδαρκέων δωδεκάδρομον τέμενος.
- κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένος οὐδέν· ἀλλὰ κρέμαται,
- ὁπόσα χεριαρᾶν
- τεκτόνων δαίδαλʼ ἄγων
- Κρισαῖον λόφον
- ἄμειψεν ἐν κοιλόπεδον νάπος
- θεοῦ· τό σφʼ ἔχει κυπαρίσσινον
- μέλαθρον ἀμφʼ ἀνδριάντι σχεδόν,