Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- παισὶ τούτοις ὄγδοον θάλλει μέρος Ἀρκεσίλας·
- τῷ μὲν Ἀπόλλων ἅ τε Πυθὼ κῦδος ἐξ ἀμφικτιόνων ἔπορεν
- ἱπποδρομίας. ἀπὸ δʼ αὐτὸν ἐγὼ Μοίσαισι δώσω
- καὶ τὸ πάγχρυσον νάκος κριοῦ· μετὰ γὰρ
- κεῖνο πλευσάντων Μινυᾶν, θεόπομποί σφισιν τιμαὶ φύτευθεν.
- τίς γὰρ ἀρχὰ δέξατο ναυτιλίας;
- τίς δὲ κίνδυνος κρατεροῖς ἀδάμαντος δῆσεν ἅλοις; θέσφατον ἦν Πελίαν
- ἐξ ἀγαυῶν Αἰολιδᾶν θανέμεν χείρεσσιν ἢ βουλαῖς ἀκάμπτοις.
- ἦλθε δέ οἱ κρυόεν πυκινῷ μάντευμα θυμῷ,
- πὰρ μέσον ὀμφαλὸν εὐδένδροιο ῥηθὲν ματέρος·
- τὸν μονοκρήπιδα πάντως ἐν φυλακᾷ σχεθέμεν μεγάλᾳ,
- εὖτʼ ἂν αἰπεινῶν ἀπὸ σταθμῶν ἐς εὐδείελον
- χθόνα μόλῃ κλειτᾶς Ἰωλκοῦ,
- ξεῖνος αἴτʼ ὦν ἀστός. ὁ δʼ ἆρα χρόνῳ
- ἵκετʼ αἰχμαῖσιν διδύμαισιν ἀνὴρ ἔκπαγλος· ἐσθὰς δʼ ἀμφοτέρα νιν ἔχεν,
- ἅ τε Μαγνήτων ἐπιχώριος ἁρμόζοισα θαητοῖσι γυίοις,
- ἀμφὶ δὲ παρδαλέᾳ στέγετο φρίσσοντας ὄμβρους·
- οὐδὲ κομᾶν πλόκαμοι κερθέντες ᾤχοντʼ ἀγλαοί,
- ἀλλʼ ἅπαν νῶτον καταίθυσσον. τάχα δʼ εὐθὺς ἰὼν σφετέρας
- ἐστάθη γνώμας ἀταρμύκτοιο πειρώμενος
- ἐν ἀγορᾷ πλήθοντος ὄχλου.
- τὸν μὲν οὐ γίγνωσκον· ὀπιζομένων δʼ ἔμπας τις εἶπεν καὶ τόδε·
- οὔτι που οὗτος Ἀπόλλων, οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι πόσις
- Ἀφροδίτας· ἐν δὲ Νάξῳ φαντὶ θανεῖν λιπαρᾷ
- Ἰφιμεδείας παῖδας, Ὦτον καὶ σέ, τολμάεις Ἐφιάλτα ἄναξ.
- καὶ μὰν Τιτυὸν βέλος Ἀρτέμιδος θήρευσε κραιπνόν
- ἐξ ἀνικάτου φαρέτρας ὀρνύμενον,
- ὄφρα τις τᾶν ἐν δυνατῷ φιλοτάτων ἐπιψαύειν ἔραται.
- τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι
- γάρυον τοιαῦτʼ· ἀνὰ δʼ ἡμιόνοις ξεστᾷ τʼ ἀπήνᾳ προτροπάδαν Πελίας
- ἵκετο σπεύδων· τάφε δʼ αὐτίκα παπτάναις ἀρίγνωτον πέδιλον
- δεξιτερῷ μόνον ἀμφὶ ποδί. κλέπτων δὲ θυμῷ
- δεῖμα προσέννεπε· ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖνʼ, εὔχεαι
- πατρίδʼ ἔμμεν; καὶ τίς ἀνθρώπων σε χαμαιγενέων πολιᾶς
- ἐξανῆκεν γαστρός; ἐχθίστοισι μὴ ψεύδεσιν
- καταμιάναις εἰπὲ γένναν.
- τὸν δὲ θαρσήσαις ἀγανοῖσι λόγοις
- ὧδʼ ἀμείφθη· φαμὶ διδασκαλίαν Χείρωνος οἴσειν. ἀντρόθε γὰρ νέομαι
- πὰρ Χαρικλοῦς καὶ Φιλύρας, ἵνα Κενταύρου με κοῦραι θρέψαν ἁγναί.
- εἴκοσι δʼ ἐκτελέσαις ἐνιαυτοὺς οὔτε ἔργον
- οὔτʼ ἔπος ἐντράπελον κείνοισιν εἰπὼν ἱκόμαν
- οἴκαδʼ, ἀρχαίαν κομίζων πατρὸς ἐμοῦ βασιλευομέναν
- οὐ κατʼ αἶσαν, τάν ποτε Ζεὺς ὤπασεν λαγέτᾳ
- Αἰόλῳ καὶ παισί, τιμάν.
- πεύθομαι γάρ νιν Πελίαν ἄθεμιν λευκαῖς πιθήσαντα φρασὶν
- ἁμετέρων ἀποσυλᾶσαι βιαίως ἀρχεδικᾶν τοκέων·
- τοί μʼ, ἐπεὶ πάμπρωτον εἶδον φέγγος, ὑπερφιάλου
- ἁγεμόνος δείσαντες ὕβριν, κᾶδος ὡσείτε φθιμένου δνοφερὸν
- ἐν δώμασι θηκάμενοι, μίγα κωκυτῷ γυναικῶν
- κρύβδα πέμπον σπαργάνοις ἐν πορφυρέοις,
- νυκτὶ κοινάσαντες ὁδόν, Κρονίδᾳ δὲ τράφεν Χείρωνι δῶκαν.
- ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων
- ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων, κεδνοὶ πολῖται, φράσσατέ μοι σαφέως·
- Αἴσονος γὰρ παῖς ἐπιχώριος οὐ ξείναν ἱκάνω γαῖαν ἄλλων.
- Φὴρ δέ με θεῖος Ἰάσονα κικλήσκων προσηύδα.
- ὣς φάτο. τὸν μὲν ἐσελθόντʼ ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρός.
- ἐκ δʼ ἄρʼ αὐτοῦ πομφόλυξαν δάκρυα γηραλέων γλεφάρων,
- ἃν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν ἐξαίρετον
- γόνον ἰδὼν κάλλιστον ἀνδρῶν.
- καὶ κασίγνητοί σφισιν ἀμφότεροι
- ἤλυθον κείνου γε κατὰ κλέος· ἐγγὺς μὲν Φέρης κράναν Υπερῇδα λιπών,
- ἐκ δὲ Μεσσάνας Ἀμυθάν· ταχέως δʼ Ἄδματος ἷκεν καὶ Μέλαμπος,
- εὐμενέοντες ἀνεψιόν. ἐν δαιτὸς δὲ μοίρᾳ
- μειλιχίοισι λόγοις αὐτοὺς Ἰάσων δέγμενος,