Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- δεῖπνʼ ἐπαγγέλλοντι πρῶτον.
- ἀλλὰ γὰρ νόστου πρόφασις γλυκεροῦ
- κώλυεν μεῖναι. φάτο δʼ Εὐρύπυλος Γαιαόχου παῖς ἀφθίτου Ἐννοσίδα
- ἔμμεναι· γίγνωσκε δʼ ἐπειγομένους· ἂν δʼ εὐθὺς ἁρπάξαις ἀρούρας
- δεξιτερᾷ προτυχὸν ξένιον μάστευσε δοῦναι.
- οὐδʼ ἀπίθησέ νιν, ἀλλʼ ἥρως ἐπʼ ἀκταῖσιν θορὼν
- χειρί οἱ χεῖρʼ ἀντερείσαις δέξατο βώλακα δαιμονίαν.
- πεύθομαι δʼ αὐτὰν κατακλυσθεῖσαν ἐκ δούρατος
- ἐναλίαν βᾶμεν σὺν ἅλμᾳ
- ἑσπέρας, ὑγρῷ πελάγει σπομέναν. ἦ μάν νιν ὤτρυνον θαμὰ
- λυσιπόνοις θεραπόντεσσιν φυλάξαι· τῶν δʼ ἐλάθοντο φρένες·
- καί νυν ἐν τᾷδʼ ἄφθιτον νάσῳ κέχυται Λιβύας
- εὐρυχόρου σπέρμα πρὶν ὥρας· εἰ γὰρ οἴκοι νιν βάλε πὰρ χθόνιον
- Ἄιδα στόμα, Ταίναρον εἰς ἱερὰν Εὔφαμος ἐλθών,
- υἱὸς ἱππάρχου Ποσειδάωνος ἄναξ,
- τόν ποτʼ Εὐρώπα Τιτυοῦ θυγάτηρ τίκτε Καφισοῦ παρʼ ὄχθαις·
- τετράτων παίδων κʼ ἐπιγινομένων
- αἷμά οἱ κείναν λάβε σὺν Δαναοῖς εὐρεῖαν ἄπειρον. τότε γὰρ μεγάλας
- ἐξανίστανται Λακεδαίμονος Ἀργείου τε κόλπου καὶ Μυκηνᾶν.
- νῦν γε μὲν ἀλλοδαπᾶν κριτὸν εὑρήσει γυναικῶν
- ἐν λέχεσιν γένος, οἵ κεν τάνδε σὺν τιμᾷ θεῶν
- νᾶσον ἐλθόντες τέκωνται φῶτα κελαινεφέων πεδίων
- δεσπόταν· τὸν μὲν πολυχρύσῳ ποτʼ ἐν δώματι
- Φοῖβος ἀμνάσει θέμισσιν
- Πύθιον ναὸν καταβάντα χρόνῳ
- ὑστέρῳ, νάεσσι πολεῖς ἀγαγὲν Νείλοιο πρὸς πῖον τέμενος Κρονίδα.
- ἦ ῥα Μηδείας ἐπέων στίχες. ἔπταξαν δʼ ἀκίνητοι σιωπᾷ