Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- καὶ γὰρ ἑκὼν θυμῷ γελανεῖ θᾶσσον ἔντυνεν βασιλεὺς ἀνέμων
- Ζήταν Κάλαΐν τε πατὴρ Βορέας, ἄνδρας πτεροῖσιν
- νῶτα πεφρίκοντας ἄμφω πορφυρέοις.
- τὸν δὲ παμπειθῆ γλυκὺν ἡμιθέοισιν πόθον ἔνδαιεν Ἥρα
- ναὸς Ἀργοῦς, μή τινα λειπόμενον
- τὰν ἀκίνδυνον παρὰ ματρὶ μένειν αἰῶνα πέσσοντʼ, ἀλλʼ ἐπὶ καὶ θανάτῳ
- φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις.
- ἐς δʼ Ἰαωλκὸν ἐπεὶ κατέβα ναυτᾶν ἄωτος,
- λέξατο πάντας ἐπαινήσαις Ἰάσων. καί ῥά οἱ
- μάντις ὀρνίχεσσι καὶ κλάροισι θεοπροπέων ἱεροῖς
- Μόψος ἄμβασε στρατὸν πρόφρων. ἐπεὶ δʼ ἐμβόλου
- κρέμασαν ἀγκύρας ὕπερθεν,
- χρυσέαν χείρεσσι λαβὼν φιάλαν
- ἀρχὸς ἐν πρύμνᾳ πατέρʼ Οὐρανιδᾶν ἐγχεικέραυνον Ζῆνα, καὶ ὠκυπόρους
- κυμάτων ῥιπὰς ἀνέμων τʼ ἐκάλει, νύκτας τε καὶ πόντου κελεύθους
- ἄματά τʼ εὔφρονα καὶ φιλίαν νόστοιο μοῖραν·
- ἐκ νεφέων δέ οἱ ἀντάϋσε βροντᾶς αἴσιον
- φθέγμα· λαμπραὶ δʼ ἦλθον ἀκτῖνες στεροπᾶς ἀπορηγνύμεναι·
- ἀμπνοὰν δʼ ἥρωες ἔστασαν θεοῦ σάμασιν
- πιθόμενοι· κάρυξε δʼ αὐτοῖς