Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἐμβαλεῖν κώπαισι τερασκόπος ἁδείας ἐνίπτων ἐλπίδας·
- εἰρεσία δʼ ὑπεχώρησεν ταχειᾶν ἐκ παλαμᾶν ἄκορος.
- σὺν Νότου δʼ αὔραις ἐπʼ Ἀξείνου στόμα πεμπόμενοι
- ἤλυθον· ἔνθʼ ἁγνὸν Ποσειδάωνος ἕσσαντʼ εἰναλίου τέμενος,
- φοίνισσα δὲ Θρηϊκίων ἀγέλα ταύρων ὑπᾶρχεν
- καὶ νεόκτιστον λίθων βωμοῖο θέναρ.
- ἐς δὲ κίνδυνον βαθὺν ἱέμενοι δεσπόταν λίσσοντο ναῶν,
- συνδρόμων κινηθμὸν ἀμαιμάκετον
- ἐκφυγεῖν πετρᾶν. δίδυμαι γὰρ ἔσαν ζωαί, κυλινδέσκοντό τε κραιπνότεραι
- ἢ βαρυγδούπων ἀνέμων στίχες· ἀλλʼ ἤδη τελευτὰν κεῖνος αὐταῖς
- ἡμιθέων πλόος ἄγαγεν. ἐς Φᾶσιν δʼ ἔπειτεν
- ἤλυθον· ἔνθα κελαινώπεσσι Κόλχοισιν βίαν
- μῖξαν Αἰήτᾳ παρʼ αὐτῷ. πότνια δʼ ὀξυτάτων βελέων
- ποικίλαν ἴϋγγα τετράκναμον Οὐλυμπόθεν
- ἐν ἀλύτῳ ζεύξαισα κύκλῳ
- μαινάδʼ ὄρνιν Κυπρογένεια φέρεν
- πρῶτον ἀνθρώποισι, λιτάς τʼ ἐπαοιδὰς ἐκδιδάσκησεν σοφὸν Αἰσονίδαν·
- ὄφρα Μηδείας τοκέων ἀφέλοιτʼ αἰδῶ, ποθεινὰ δʼ Ἑλλὰς αὐτὰν
- ἐν φρασὶ καιομέναν δονέοι μάστιγι Πειθοῦς.
- καὶ τάχα πείρατʼ ἀέθλων δείκνυεν πατρωΐων·