Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἤλυθον κείνου γε κατὰ κλέος· ἐγγὺς μὲν Φέρης κράναν Υπερῇδα λιπών,
- ἐκ δὲ Μεσσάνας Ἀμυθάν· ταχέως δʼ Ἄδματος ἷκεν καὶ Μέλαμπος,
- εὐμενέοντες ἀνεψιόν. ἐν δαιτὸς δὲ μοίρᾳ
- μειλιχίοισι λόγοις αὐτοὺς Ἰάσων δέγμενος,
- ξείνιʼ ἁρμόζοντα τεύχων, πᾶσαν ἐυφροσύναν τάνυεν,
- ἀθρόαις πέντε δραπὼν νύκτεσσιν ἔν θʼ ἁμέραις
- ἱερὸν εὐζοίας ἄωτον.
- ἀλλʼ ἐν ἕκτᾳ πάντα, λόγον θέμενος σπουδαῖον, ἐξ ἀρχᾶς ἀνὴρ
- συγγενέσιν παρεκοινᾶθʼ· οἱ δʼ ἐπέσποντʼ· αἶψα δʼ ἀπὸ κλισιᾶν
- ὦρτο σὺν κείνοισι. καί ῥʼ ἦλθον Πελία μέγαρον·
- ἐσσύμενοι δʼ εἴσω κατέσταν. τῶν δʼ ἀκούσαις αὐτὸς ὑπαντίασεν
- Τυροῦς ἐρασιπλοκάμου γενεά· πραῢν δʼ Ἰάσων
- μαλθακᾷ φωνᾷ ποτιστάζων ὄαρον
- βάλλετο κρηπῖδα σοφῶν ἐπέων· παῖ Ποσειδᾶνος Πετραίου,
- ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι
- κέρδος αἰνῆσαι πρὸ δίκας δόλιον, τραχεῖαν ἑρπόντων πρὸς ἔπιβδαν ὅμως·
- ἀλλʼ ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ θεμισσαμένους ὀργὰς ὑφαίνειν λοιπὸν ὄλβον.
- εἰδότι τοι ἐρέω· μία βοῦς Κρηθεῖ τε μάτηρ
- καὶ θρασυμήδεϊ Σαλμωνεῖ· τρίταισιν δʼ ἐν γοναῖς
- ἄμμες αὖ κείνων φυτευθέντες σθένος ἀελίου χρύσεον