Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- οὔτʼ ἔπος ἐντράπελον κείνοισιν εἰπὼν ἱκόμαν
- οἴκαδʼ, ἀρχαίαν κομίζων πατρὸς ἐμοῦ βασιλευομέναν
- οὐ κατʼ αἶσαν, τάν ποτε Ζεὺς ὤπασεν λαγέτᾳ
- Αἰόλῳ καὶ παισί, τιμάν.
- πεύθομαι γάρ νιν Πελίαν ἄθεμιν λευκαῖς πιθήσαντα φρασὶν
- ἁμετέρων ἀποσυλᾶσαι βιαίως ἀρχεδικᾶν τοκέων·
- τοί μʼ, ἐπεὶ πάμπρωτον εἶδον φέγγος, ὑπερφιάλου
- ἁγεμόνος δείσαντες ὕβριν, κᾶδος ὡσείτε φθιμένου δνοφερὸν
- ἐν δώμασι θηκάμενοι, μίγα κωκυτῷ γυναικῶν
- κρύβδα πέμπον σπαργάνοις ἐν πορφυρέοις,
- νυκτὶ κοινάσαντες ὁδόν, Κρονίδᾳ δὲ τράφεν Χείρωνι δῶκαν.
- ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων
- ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων, κεδνοὶ πολῖται, φράσσατέ μοι σαφέως·
- Αἴσονος γὰρ παῖς ἐπιχώριος οὐ ξείναν ἱκάνω γαῖαν ἄλλων.
- Φὴρ δέ με θεῖος Ἰάσονα κικλήσκων προσηύδα.
- ὣς φάτο. τὸν μὲν ἐσελθόντʼ ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρός.
- ἐκ δʼ ἄρʼ αὐτοῦ πομφόλυξαν δάκρυα γηραλέων γλεφάρων,
- ἃν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν ἐξαίρετον
- γόνον ἰδὼν κάλλιστον ἀνδρῶν.
- καὶ κασίγνητοί σφισιν ἀμφότεροι