Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- καλλιπέπλου λῆμα Κορωνίδος. ἐλθόντος γὰρ εὐνάσθη ξένου
- λέκτροισιν ἀπʼ Ἀρκαδίας.
- οὐδʼ ἔλαθε σκοπόν· ἐν δʼ ἄρα μηλοδόκῳ Πυθῶνι τόσσαις ἄϊεν ναοῦ βασιλεὺς
- Λοξίας, κοινᾶνι παρʼ εὐθυτάτῳ γνώμαν πιθών,
- πάντα ἰσάντι νόῳ· ψευδέων δʼ οὐχ ἅπτεται· κλέπτει τέ νιν
- οὐ θεὸς οὐ βροτὸς ἔργοις οὔτε βουλαῖς.
- καὶ τότε γνοὺς Ἴσχυος Εἰλατίδα
- ξεινίαν κοίταν ἄθεμίν τε δόλον, πέμψεν κασιγνήταν μένει
- θύοισαν ἀμαιμακέτῳ
- ἐς Λακέρειαν. ἐπεὶ παρὰ Βοιβιάδος κρημνοῖσιν ᾤκει παρθένος. δαίμων δʼ ἕτερος
- ἐς κακὸν τρέψαις ἐδαμάσσατό νιν· καὶ γειτόνων
- πολλοὶ ἐπαῦρον, ἁμᾷ δʼ ἔφθαρεν, πολλὰν δʼ ὄρει πῦρ ἐξ ἑνὸς
- σπέρματος ἐνθορὸν ἀΐστωσεν ὕλαν.
- ἀλλʼ ἐπεὶ τείχει θέσαν ἐν ξυλίνῳ
- σύγγονοι κούραν, σέλας δʼ ἀμφέδραμεν
- λάβρον Ἁφαίστου, τότʼ ἔειπεν Ἀπόλλων· οὐκέτι
- τλάσομαι ψυχᾷ γένος ἀμὸν ὀλέσσαι
- οἰκτροτάτῳ θανάτῳ ματρὸς βαρείᾳ σὺν πάθᾳ.
- ὣς φάτο· βάματι δʼ ἐν πρώτῳ κιχὼν παῖδʼ ἐκ νεκροῦ
- ἅρπασε· καιομένα δʼ αὐτῷ διέφαινε πυρά·