Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἀκίνδυνον ἐμοὶ ἔπος σὲ ποτὶ πάντα λόγον
- ἐπαινεῖν παρέχοντι. χαῖρε. τόδε μὲν κατὰ Φοίνισσαν ἐμπολὰν
- μέλος ὑπὲρ πολιᾶς ἁλὸς πέμπεται·
- τὸ Καστόρειον δʼ ἐν Αἰολίδεσσι χορδαῖς ἑκὼν
- ἄθρησον χάριν ἑπτακτύπου
- φόρμιγγος ἀντόμενος.
- γένοιʼ οἷος ἐσσὶ μαθών· καλός τοι πίθων παρὰ παισίν, αἰεὶ
- καλός. ὁ δὲ Ῥαδάμανθυς εὖ πέπραγεν, ὅτι φρενῶν
- ἔλαχε καρπὸν ἀμώμητον, οὐδʼ ἀπάταισι θυμὸν τέρπεται ἔνδοθεν·
- οἷα ψιθύρων παλάμαις ἕπετʼ αἰεὶ βροτῷ.
- ἄμαχον κακὸν ἀμφοτέροις διαβολιᾶν ὑποφάτιες,
- ὀργαῖς ἀτενὲς ἀλωπέκων ἴκελοι.
- κερδοῖ δὲ τί μάλα τοῦτο κερδαλέον τελέθει;
- ἅτε γὰρ εἰνάλιον πόνον ἐχοίσας βαθὺν
- σκευᾶς ἑτέρας, ἀβάπτιστός εἰμι, φελλὸς ὣς ὑπὲρ ἕρκος ἅλμας.
- ἀδύνατα δʼ ἔπος ἐκβαλεῖν κραταιὸν ἐν ἀγαθοῖς
- δόλιον ἀστόν· ὅμως μὰν σαίνων ποτὶ πάντας, ἄταν πάγχυ διαπλέκει.
- οὔ οἱ μετέχω θράσεος· φίλον εἴη φιλεῖν·
- ποτὶ δʼ ἐχθρὸν ἅτʼ ἐχθρὸς ἐὼν λύκοιο δίκαν ὑποθεύσομαι,
- ἄλλʼ ἄλλοτε πατέων ὁδοῖς σκολιαῖς.
- ἐν πάντα δὲ νόμον εὐθύγλωσσος ἀνὴρ προφέρει,
- παρὰ τυραννίδι, χὠπόταν ὁ λάβρος στρατός,
- χὤταν πόλιν οἱ σοφοὶ τηρέωντι. χρὴ δὲ πρὸς θεὸν οὐκ ἐρίζειν,
- ὃς ἀνέχει τοτὲ μὲν τὰ κείνων, τότʼ αὖθʼ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος. ἀλλʼ οὐδὲ ταῦτα νόον
- ἰαίνει φθονερῶν· στάθμας δέ τινος ἑλκόμενοι
- περισσᾶς ἐνέπαξαν ἕλκος ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ,
- πρὶν ὅσα φροντίδι μητίονται τυχεῖν.
- φέρειν δʼ ἐλαφρῶς ἐπαυχένιον λαβόντα ζυγὸν
- ἀρήγει· ποτὶ κέντρον δέ τοι
- λακτιζέμεν τελέθει
- ὀλισθηρὸς οἶμος· ἁδόντα δʼ εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν.
- ἤθελον Χείρωνά κε Φιλλυρίδαν,
- εἰ χρεὼν τοῦθʼ ἁμετέρας ἀπὸ γλώσσας κοινὸν εὔξασθαι ἔπος,
- ζώειν τὸν ἀποιχόμενον,
- Οὐρανίδα γόνον εὐρυμέδοντα Κρόνου, βάσσαισί τʼ ἄρχειν Παλίου Φῆρʼ ἀγρότερον,
- νοῦν ἔχοντʼ ἀνδρῶν φίλον· οἷος ἐὼν θρέψεν ποτὲ
- τέκτονα νωδυνίας ἅμερον γυιαρκέος Ἀσκλήπιον,
- ἥρωα παντοδαπᾶν ἀλκτῆρα νούσων.
- τὸν μὲν εὐΐππου Φλεγύα θυγάτηρ
- πρὶν τελέσσαι ματροπόλῳ σὺν Ἐλειθυίᾳ, δαμεῖσα χρυσέοις
- τόξοισιν ὕπʼ Ἀρτέμιδος,
- εἰς Ἀΐδα δόμον ἐν θαλάμῳ κατέβα τέχναις Ἀπόλλωνος. χόλος δʼ οὐκ ἀλίθιος
- γίνεται παίδων Διός. ἁ δʼ ἀποφλαυρίξαισά νιν
- ἀμπλακίαισι φρενῶν, ἄλλον αἴνησεν γάμον κρύβδαν πατρός,
- πρόσθεν ἀκειρεκόμᾳ μιχθεῖσα Φοίβῳ,
- καὶ φέροισα σπέρμα θεοῦ καθαρόν.
- οὐδʼ ἔμεινʼ ἐλθεῖν τράπεζαν νυμφίαν
- οὐδὲ παμφώνων ἰαχὰν ὑμεναίων, ἅλικες
- οἷα παρθένοι φιλέοισιν ἑταίρᾳ
- ἑσπερίαις ὑποκουρίζεσθʼ ἀοιδαῖς· ἀλλά τοι
- ἤρατο τῶν ἀπεόντων· οἷα καὶ πολλοὶ πάθον.
- ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον,
- ὅστις αἰσχύνων ἐπιχώρια παπταίνει τὰ πόρσω,
- μεταμώνια θηρεύων ἀκράντοις ἐλπίσιν.
- ἔσχε τοιαύταν μεγάλαν ἀυάταν