Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- οὕτω δʼ Ἱέρωνι θεὸς ὀρθωτὴρ πέλοι
- τὸν προσέρποντα χρόνον, ὧν ἔραται καιρὸν διδούς.
- Μοῖσα, καὶ πὰρ Δεινομένει κελαδῆσαι
- πίθεό μοι ποινὰν τεθρίππων. χάρμα δʼ οὐκ ἀλλότριον νικαφορία πατέρος.
- ἄγʼ ἔπειτʼ Αἴτνας βασιλεῖ φίλιον ἐξεύρωμεν ὕμνον·
- τῷ πόλιν κείναν θεοδμάτῳ σὺν ἐλευθερίᾳ
- Ὑλλίδος στάθμας Ἱέρων ἐν νόμοις ἔκτισσʼ. ἐθέλοντι δὲ Παμφύλου
- καὶ μὰν Ἡρακλειδᾶν ἔκγονοι
- ὄχθαις ὕπο Ταϋγέτου ναίοντες αἰεὶ μένειν τεθμοῖσιν ἐν Αἰγιμιοῦ
- Δωριεῖς. ἔσχον δʼ Ἀμύκλας ὄλβιοι,
- Πινδόθεν ὀρνύμενοι, λευκοπώλων Τυνδαριδᾶν βαθύδοξοι γείτονες, ὧν κλέος ἄνθησεν αἰχμᾶς.
- Ζεῦ τέλειʼ, αἰεὶ δὲ τοιαύταν Ἀμένα παρʼ ὕδωρ
- αἶσαν ἀστοῖς καὶ βασιλεῦσιν διακρίνειν ἔτυμον λόγον ἀνθρώπων,
- σύν τοι τίν κεν ἁγητὴρ ἀνήρ,
- υἱῷ τʼ ἐπιτελλόμενος, δᾶμον γεραίρων τράποι σύμφωνον ἐς ἁσυχίαν.
- λίσσομαι νεῦσον, Κρονίων, ἅμερον
- ὄφρα κατʼ οἶκον ὁ Φοίνιξ ὁ Τυρσανῶν τʼ ἀλαλατὸς ἔχῃ, ναυσίστονον ὕβριν ἰδὼν τὰν πρὸ Κύμας·
- οἷα Συρακοσίων ἀρχῷ δαμασθέντες πάθον,
- ὠκυπόρων ἀπὸ ναῶν ὅ σφιν ἐν πόντῳ βάλεθʼ ἁλικίαν,
- Ἑλλάδʼ ἐξέλκων βαρείας δουλίας. ἀρέομαι
- πὰρ μὲν Σαλαμῖνος, Ἀθαναίων χάριν,
- μισθόν, ἐν Σπάρτᾳ δʼ ἀπὸ τᾶν πρὸ Κιθαιρῶνος μαχᾶν,
- ταῖσι Μήδειοι κάμον ἀγκυλότοξοι,
- παρὰ δὲ τὰν εὔυδρον ἀκτὰν Ἱμέρα παίδεσσιν ὕμνον Δεινομένευς τελέσαις,
- τὸν ἐδέξαντʼ ἀμφʼ ἀρετᾷ, πολεμίων ἀνδρῶν καμόντων.
- καιρὸν εἰ φθέγξαιο, πολλῶν πείρατα συντανύσαις
- ἐν βραχεῖ, μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων. ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει
- αἰανὴς ταχείας ἐλπίδας·
- ἀστῶν δʼ ἀκοὰ κρύφιον θυμὸν βαρύνει μάλιστʼ ἐσλοῖσιν ἐπʼ ἀλλοτρίοις.
- ἀλλʼ ὅμως, κρέσσων γὰρ οἰκτιρμοῦ φθόνος,
- μὴ παρίει καλά. νώμα δικαίῳ πηδαλίῳ στρατόν· ἀψευδεῖ δὲ πρὸς ἄκμονι χάλκευε γλῶσσαν.
- εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, μέγα τοι φέρεται
- πὰρ σέθεν. πολλῶν ταμίας ἐσσί· πολλοὶ μάρτυρες ἀμφοτέροις πιστοί.
- εὐανθεῖ δʼ ἐν ὀργᾷ παρμένων,
- εἴπερ τι φιλεῖς ἀκοὰν ἁδεῖαν αἰεὶ κλύειν, μὴ κάμνε λίαν δαπάναις·
- ἐξίει δʼ ὥσπερ κυβερνάτας ἀνὴρ
- ἱστίον ἀνεμόεν. μὴ δολωθῇς, ὦ φίλος, κέρδεσιν εὐτράπλοις· ὀπιθόμβροτον αὔχημα δόξας
- οἶον ἀποιχομένων ἀνδρῶν δίαιταν μανύει
- καὶ λογίοις καὶ ἀοιδοῖς· οὐ φθίνει Κροίσου φιλόφρων ἀρετά·
- τὸν δὲ ταύρῳ χαλκέῳ καυτῆρα νηλέα νόον
- ἐχθρὰ Φάλαριν κατέχει παντᾷ φάτις,
- οὐδέ νιν φόρμιγγες ὑπωρόφιαι κοινωνίαν
- μαλθακὰν παίδων ὀάροισι δέκονται.
- τὸ δὲ παθεῖν εὖ πρῶτον ἄθλων· εὖ δʼ ἀκούειν δευτέρα μοῖρʼ· ἀμφοτέροισι δʼ ἀνὴρ
- ὃς ἂν ἐγκύρσῃ, καὶ ἕλῃ, στέφανον ὕψιστον δέδεκται.
- μεγαλοπόλιες ὦ Συράκοσαι, βαθυπολέμου
- τέμενος Ἄρεος, ἀνδρῶν ἵππων τε σιδαροχαρμᾶν δαιμόνιαι τροφοί,
- ὔμμιν τόδε τᾶν λιπαρᾶν ἀπὸ Θηβᾶν φέρων
- μέλος ἔρχομαι ἀγγελίαν τετραορίας ἐλελίχθονος,
- εὐάρματος Ἱέρων ἐν ᾇ κρατέων
- τηλαυγέσιν ἀνέδησεν Ὀρτυγίαν στεφάνοις,
- ποταμίας ἕδος Ἀρτέμιδος, ἇς οὐκ ἄτερ
- κείνας ἀγαναῖσιν ἐν χερσὶ ποικιλανίους ἐδάμασσε πώλους.
- ἐπὶ γὰρ ἰοχέαιρα παρθένος χερὶ διδύμᾳ
- ὅ τʼ ἐναγώνιος Ἑρμᾶς αἰγλᾶντα τίθησι κόσμον, ξεστὸν ὅταν δίφρον