Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται
- ἐκ μυχῶν παγαί· ποταμοὶ δʼ ἁμέραισιν μὲν προχέοντι ῥόον καπνοῦ
- αἴθωνʼ· ἀλλʼ ἐν ὄρφναισιν πέτρας
- φοίνισσα κυλινδομένα φλὸξ ἐς βαθεῖαν φέρει πόντου πλάκα σὺν πατάγῳ.
- κεῖνο δʼ Ἁφαίστοιο κρουνοὺς ἑρπετὸν
- δεινοτάτους ἀναπέμπει· τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι,
- οἷον Αἴτνας ἐν μελαμφύλλοις δέδεται κορυφαῖς
- καὶ πέδῳ, στρωμνὰ δὲ χαράσσοισʼ ἅπαν νῶτον ποτικεκλιμένον κεντεῖ.
- εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἁνδάνειν,
- ὃς τοῦτʼ ἐφέπεις ὄρος, εὐκάρποιο γαίας μέτωπον, τοῦ μὲν ἐπωνυμίαν
- κλεινὸς οἰκιστὴρ ἐκύδανεν πόλιν
- γείτονα, Πυθιάδος δʼ ἐν δρόμῳ κάρυξ ἀνέειπέ νιν ἀγγέλλων Ἱέρωνος ὑπὲρ καλλινίκου
- ἅρμασι. ναυσιφορήτοις δʼ ἀνδράσι πρώτα χάρις
- ἐς πλόον ἀρχομένοις πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον· ἐοικότα γὰρ
- καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν. ὁ δὲ λόγος
- ταύταις ἐπὶ συντυχίαις δόξαν φέρει
- λοιπὸν ἔσσεσθαι στεφάνοισί νιν ἵπποις τε κλυτὰν
- καὶ σὺν εὐφώνοις θαλίαις ὀνυμαστάν.
- Λύκιε καὶ Δάλου ἀνάσσων Φοῖβε, Παρνασσοῦ τε κράναν Κασταλίαν φιλέων,
- ἐθελήσαις ταῦτα νόῳ τιθέμεν εὔανδρόν τε χώραν.