Pythian

Pindar

Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).

  1. τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται
  2. ἐκ μυχῶν παγαί· ποταμοὶ δʼ ἁμέραισιν μὲν προχέοντι ῥόον καπνοῦ
  3. αἴθωνʼ· ἀλλʼ ἐν ὄρφναισιν πέτρας
  4. φοίνισσα κυλινδομένα φλὸξ ἐς βαθεῖαν φέρει πόντου πλάκα σὺν πατάγῳ.
  5. κεῖνο δʼ Ἁφαίστοιο κρουνοὺς ἑρπετὸν
  6. δεινοτάτους ἀναπέμπει· τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι,
  7. οἷον Αἴτνας ἐν μελαμφύλλοις δέδεται κορυφαῖς
  8. καὶ πέδῳ, στρωμνὰ δὲ χαράσσοισʼ ἅπαν νῶτον ποτικεκλιμένον κεντεῖ.
  9. εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἁνδάνειν,
  10. ὃς τοῦτʼ ἐφέπεις ὄρος, εὐκάρποιο γαίας μέτωπον, τοῦ μὲν ἐπωνυμίαν
  11. κλεινὸς οἰκιστὴρ ἐκύδανεν πόλιν
  12. γείτονα, Πυθιάδος δʼ ἐν δρόμῳ κάρυξ ἀνέειπέ νιν ἀγγέλλων Ἱέρωνος ὑπὲρ καλλινίκου
  13. ἅρμασι. ναυσιφορήτοις δʼ ἀνδράσι πρώτα χάρις
  14. ἐς πλόον ἀρχομένοις πομπαῖον ἐλθεῖν οὖρον· ἐοικότα γὰρ
  15. καὶ τελευτᾷ φερτέρου νόστου τυχεῖν. ὁ δὲ λόγος
  16. ταύταις ἐπὶ συντυχίαις δόξαν φέρει
  17. λοιπὸν ἔσσεσθαι στεφάνοισί νιν ἵπποις τε κλυτὰν
  18. καὶ σὺν εὐφώνοις θαλίαις ὀνυμαστάν.
  19. Λύκιε καὶ Δάλου ἀνάσσων Φοῖβε, Παρνασσοῦ τε κράναν Κασταλίαν φιλέων,
  20. ἐθελήσαις ταῦτα νόῳ τιθέμεν εὔανδρόν τε χώραν.