Pythian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- χρυσέα φόρμιγξ, Ἀπόλλωνος καὶ ἰοπλοκάμων
- σύνδικον Μοισᾶν κτέανον· τᾶς ἀκούει μὲν βάσις, ἀγλαΐας ἀρχά,
- πείθονται δʼ ἀοιδοὶ σάμασιν,
- ἁγησιχόρων ὁπόταν προοιμίων ἀμβολὰς τεύχῃς ἐλελιζομένα.
- καὶ τὸν αἰχματὰν κεραυνὸν σβεννύεις
- ἀενάου πυρός. εὕδει δʼ ἀνὰ σκάπτῳ Διὸς αἰετός, ὠκεῖαν πτέρυγʼ ἀμφοτέρωθεν χαλάξαις,
- ἀρχὸς οἰωνῶν, κελαινῶπιν δʼ ἐπί οἱ νεφέλαν
- ἀγκύλῳ κρατί, γλεφάρων ἁδὺ κλαΐστρον, κατέχευας· ὁ δὲ κνώσσων
- ὑγρὸν νῶτον αἰωρεῖ, τεαῖς
- ῥιπαῖσι κατασχόμενος. καὶ γὰρ βιατὰς Ἄρης, τραχεῖαν ἄνευθε λιπὼν
- ἐγχέων ἀκμάν, ἰαίνει καρδίαν
- κώματι, κῆλα δὲ καὶ δαιμόνων θέλγει φρένας, ἀμφί τε Λατοίδα σοφίᾳ βαθυκόλπων τε Μοισᾶν.
- ὅσσα δὲ μὴ πεφίληκε Ζεύς, ἀτύζονται βοὰν
- Πιερίδων ἀΐοντα, γᾶν τε καὶ πόντον κατʼ ἀμαιμάκετον,
- ὅς τʼ ἐν αἰνᾷ Ταρτάρῳ κεῖται, θεῶν πολέμιος,
- Τυφὼς ἑκατοντακάρανος· τόν ποτε
- Κιλίκιον θρέψεν πολυώνυμον ἄντρον· νῦν γε μὰν
- ταί θʼ ὑπὲρ Κύμας ἁλιερκέες ὄχθαι
- Σικελία τʼ αὐτοῦ πιέζει στέρνα λαχνάεντα· κίων δʼ οὐρανία συνέχει,
- νιφόεσσʼ Αἴτνα, πάνετες χιόνος ὀξείας τιθήνα·