Olympian
Pindar
Pindar. The Odes of Pindar. Sandys, John Edwin, editor. London: William Heinemann; Cambridge: Harvard University Press. 1937 (reprint).
- ἅ τοι Ποσειδάωνι μιχθεῖσα Κρονίῳ λέγεται
- παῖδα ἰόπλοκον Εὐάδναν τεκέμεν.
- κρύψε δὲ παρθενίαν ὠδῖνα κόλποις·
- κυρίῳ δʼ ἐν μηνὶ πέμποισʼ ἀμφιπόλους ἐκέλευσεν
- ἥρωι πορσαίνειν δόμεν Εἰλατίδᾳ βρέφος,
- ὃς ἀνδρῶν Ἀρκάδων ἄνασσε Φαισάνᾳ λάχε τʼ Ἀλφεὸν οἰκεῖν·
- ἔνθα τραφεῖσʼ ὑπʼ Ἀπόλλωνι γλυκείας πρῶτον ἔψαυσʼ Ἀφροδίτας.
- οὐδʼ ἔλαθʼ Αἴπυτον ἐν παντὶ χρόνῳ κλέπτοισα θεοῖο γόνον.
- ἀλλʼ ὁ μὲν Πυθώναδʼ, ἐν θυμῷ πιέσαις χόλον οὐ φατὸν ὀξείᾳ μελέτᾳ,
- ᾤχετʼ ἰὼν μαντευσόμενος ταύτας περʼ ἀτλάτου πάθας.
- ἁ δὲ φοινικόκροκον ζώναν καταθηκαμένα
- κάλπιδά τʼ ἀργυρέαν, λόχμας ὑπὸ κυανέας
- τίκτε θεόφρονα κοῦρον. τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας
- πραΰμητίν τʼ Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας·
- ἦλθεν δʼ ὑπὸ σπλάγχνων ὑπʼ ὠδῖνός τʼ ἐρατᾶς Ἴαμος
- ἐς φάος αὐτίκα. τὸν μὲν κνιζομένα
- λεῖπε χαμαί· δύο δὲ γλαυκῶπες αὐτὸν
- δαιμόνων βουλαῖσιν ἐθρέψαντο δράκοντες ἀμεμφεῖ
- ἰῷ μελισσᾶν καδόμενοι. βασιλεὺς δʼ ἐπεὶ
- πετραέσσας ἐλαύνων ἵκετʼ ἐκ Πυθῶνος, ἅπαντας ἐν οἴκῳ