Frogs

Aristophanes

Aristophanes. Aristophanis Comoediae, Vol. 2. Hall, F. W. and Geldart, William M., editors. Oxford: Clarendon Press, 1907.

  1. ὁρᾷς ὅτι ληρεῖς;
Διόνυσος
  1. ἀλλʼ ὀλίγον γέ μοι μέλει.
Αἰσχύλος
  1. πῶς φῄς μʼ ἁμαρτεῖν;
Εὐριπίδης
  1. αὖθις ἐξ ἀρχῆς λέγε.
Αἰσχύλος
  1. Ἑρμῆ χθόνιε πατρῷʼ ἐποπτεύων κράτη.
Εὐριπίδης
  1. οὔκουν Ὀρέστης τοῦτʼ ἐπὶ τῷ τύμβῳ λέγει
  2. τῷ τοῦ πατρὸς τεθνεῶτος;
Αἰσχύλος
  1. οὐκ ἄλλως λέγω.
Εὐριπίδης
  1. πότερʼ οὖν τὸν Ἑρμῆν, ὡς ὁ πατὴρ ἀπώλετο
  2. αὐτοῦ βιαίως ἐκ γυναικείας χερὸς
  3. δόλοις λαθραίοις, ταῦτʼ ἐποπτεύειν ἔφη;
Αἰσχύλος
  1. οὐ δῆτʼ ἐκεῖνον, ἀλλὰ τὸν Ἐριούνιον
  2. Ἑρμῆν χθόνιον προσεῖπε, κἀδήλου λέγων
  3. ὁτιὴ πατρῷον τοῦτο κέκτηται γέρας—
Εὐριπίδης
  1. ἔτι μεῖζον ἐξήμαρτες ἢ ʼγὼ ʼβουλόμην·
  2. εἰ γὰρ πατρῷον τὸ χθόνιον ἔχει γέρας—
Διόνυσος
  1. οὕτω γʼ ἂν εἴη πρὸς πατρὸς τυμβωρύχος.
Αἰσχύλος
  1. Διόνυσε πίνεις οἶνον οὐκ ἀνθοσμίαν.
Διόνυσος
  1. λέγʼ ἕτερον αὐτῷ· σὺ δʼ ἐπιτήρει τὸ βλάβος.
Αἰσχύλος
  1. σωτὴρ γενοῦ μοι σύμμαχός τʼ αἰτουμένῳ.
  2. ἥκω γὰρ ἐς γῆν τήνδε καὶ κατέρχομαι—
Εὐριπίδης
  1. δὶς ταὐτὸν ἡμῖν εἶπεν ὁ σοφὸς Αἰσχύλος.
Διόνυσος
  1. πῶς δίς;