De Fuga Et Inventione

ὅσοι δὲ διαφορὰν ἑκουσίων καὶ ἀκουσίων ἐπαιδεύθησαν καὶ εὔφημον στόμα ἀντὶ κακηγόρου γλώττης ἔλαχον, κατορθοῦντες μὲν ἐπαινετοί, σφαλλόμενοι δὲ μὴ κατὰ γνώμην οὐ πάνυ ψεκτοί· διὸ καὶ πόλεις αὐτοῖς εἰς καταφυγὴν ἀπεκρίθησαν (Num. 35).

ἄξιον δὲ τῶν περὶ τὸν τόπον αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα μάλιστα ἀκριβῶσαι. ἔστι δ’ ἀριθμῷ [*](1 καὶ om. H ἡ ὃς ἂν in mg Η2 ἡμῶν orn. Turn. αὖ Plato: εὖ codd., οὐ Tiini. 2 ὅτι δικαιότατος om. H περὶ] παρὰ coni. Mang. τοῦτον] ῥώμη δὲ s. s. Η2, ῥώμη τε v 3 οὐδενία τε scripsi; οὐδέν ἰᾶται G(H1?), οὐδένειά τε ex corr. H2 ἀρετὴ s. s. Η2 4 ἄγνοια G: ἄνοια H, ἀνθρωπεία Mang. ex codice Oxon. Coll. Novi 143 5 δοκοῦσαι] τε δοκοῦσαι Plato 5. 6 φροντισταὶ Η, ante quod add. καὶ, sed rursus del. 8 μητέρα 75 πατέρα H 8. 9 καὶ ὁμοίως — τελευτάτω om. Η 9 καὶ] ἡ conicio 10 μόνον γὰρ οὐ G, μονονοὺκ ἄρα conicio ἐκβοᾷ coni. Mang. 11 κατηγορήσαντες Η 12 ἀξίου Η 13 τὸν om. v 14 παρ᾿ G (Mang.): περὶ H 15 παρὰ G (Mang.): περὶ H 17 δυσεκπλύντους v ἄκλυστα H 19 primum καὶ fort. secl. ἀκούωσιν G 19. 20 καὶ πάντων (sic G, πάντα scripsi)—ἐκλαλῶσιν G: om. H 21 κατηγόρου Η 24 ἀκριβῶσαι] ἀκριβ H2 in ras., ante β ras. in Η δὲ Η) [*](23—128,7 Ambros. de fuga satculi 2,5: sed consideremus altius. (juattuor sunt quae admonent, profuudius esse spectanda lectionis arcana istius. unum, qua ratione ex his civitatihiis, quae Levitis in portionem sorte obvenerunt, sex civitates ad refugium datae sunt homicidii crimine laborantibus, cur non etiam aliarum tribuum civitates ad hoc munus deputatae. secundum, qua ratione sex numero; non enim otiose numerus hic praescriptus videtur, neque plurium neque pauciorum civitatium. tertium, cur tres ultra lordanen civitates et tres in regione Chananaea dispositae sint, quae refugio peccantibus forent. quartum, cur deniimeratio et definitio tempoiis comprehensa, iutra quod habitet homicida in civitate refugii, quoad nioriatur sacerdos magnus et post mortem sacerdotis magni revertatur homicida in civitatem habitationis suae. de singulis ergo oportet dicerc atque eo ordinc quo proposuimus quaesita absolvere. 7—10. 12. 13 ibid. 2,6: competenter itaque Levitarum civitates datas ad refugium primo explicandum est. congrue autem provisum liquet, quia Levitae fugitantes sunt nnindi huius, (qui add. Schenkl) ut placeant deo, relinquant (relinquunt conicio) patriain parentes filios omnem cognationem, ut adhaereant uni deo. — 2,7: fugitans igitur est suorum sacri altaris eius minister. 10—12 cf. ibid. 2,7 p. 167, 23 Sch., ubi pro loco Deut. locos N.T. laudat Ambrosius. 12—15 ibid. 27 cui deus portio est (Deut. 18,2) nihil debet curare nisi deum, ne alterius impediatur necessitatis munere . . . haec enim vera est sacerdotis fuga, abdicatio domesticorum et quaedam alienatio carissimorum, iit suis se abneget, qui servire deo gestit. recte ergo fugaces fugacibus commendavit aeternae legis sanctio, ut qui hunc mundum obliti sunt eos recipiant qui peccata sua condemnantes atque opera oblivionem vitae superioris expetant.)

λεκτέον οὖν περὶ ἑκάστου τὰ ἁρμόττοντα, ἀρχὴν ἀπὸ τοῦ πρώτου λαβόντας. εἰς τὰς ἀπονεμηθείσας Λευίταις μόνοις πόλεις φεύγειν διείρηται πάνυ προσηκόντως· καὶ γὰρ οἱ Λευῖται τρόπον τινὰ φυγάδες εἰσίν, ἕνεκα ἀρεσκείας θεοῦ γονεῖς καὶ τέκνα καὶ ἀδελφοὺς καὶ πᾶσαν τὴν θνητὴν συγγένειαν ἀπολελοιπότες.

ὁ γοῦν ἀρχηγέτης τοῦ θιάσου τούτου λέγων εἰσάγεται τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί· „οὐχ ἑώρακα ὑμᾶς, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς οὐ γινώσκω, καὶ τοὺς υἱοὺς ἀπογινώσκω“ (Deut. 33,9) ὑπὲρ τοῦ δίχα μεθολκῆς θεραπεύειν τὸ ὄν. ἡ δ’ ἀψευδὴς φυγὴ στέρησις τῶν οἰκειοτάτων καὶ φιλτάτων ἐστίν. φυγάδας οὖν φυγάσι παρακατατίθεται πρὸς τὴν ὧν εἰργάσαντο ἀμνηστίαν, δι’ ὁμοιότητα ἔργων.

ἆρ’ οὖν διὰ [*](4 αἱ δ’ ἕτεραι Turn.: τἀς δ’ ἑτέρας codd., quod seniari potest verbo addito 7 λαβόντι coni. Mang-. διείρηται H-: διαιρεῖται G (H1?) 8 οἱ om. H 14 εἰκαιοτάτων G ἐστὶ G ἐστὶ καὶ φυγάδας φυγάσι v 15 ἀμνηστείαν codd.)