Quod Deus Sit Immutabilis

Philo Judaeus

Philo Judaeus. Wendland, Paul, editor. Opera quae supersunt, Volume 2. Berlin: Reimer, 1897.

ὀλυμπίου καὶ οὐρανίου ταῦτα ψυχῆς τὰ μεγάλα τολμήματα τὸν μὲν περίγειον χῶρον ἀπολελοιπυίας, ἀνειλκυσμένης δὲ καὶ μετὰ τῶν θείων φύσεων διαιτωμένης· θέας γὰρ ἐμπιπλαμένη τῶν γνησίων καὶ ἀφθάρτων ἀγαθῶν

εἰκότως τοῖς ἐφημέροις καὶ νόθοις ἀποτάττεται. τί οὖν ὄφελος παρελθεῖν πάντα τὰ θνητῶν θνητὰ ἀγαθά, παρελθεῖν δὲ μὴ σὺν ὀρθῷ λόγῳ, ἀλλ’ ὡς ἔνιοι δι’ ὄκνον ἢ ῥᾳθυμίαν ἢ ἀπειρίαν ἐκείνων; οὐ γὰρ πανταχοῦ πάντα, ἄλλα δὲ παρ’ ἄλλοις τετίμηται.

τούτου χάριν βουλόμενος τὸ μετ’ ὀρθότητος λόγου καταφρονητικοὺς τῶν εἰρημένων γενέσθαι παραστῆσαι τῷ „παρελεύσομαι“ προστίθησι τὸ „διὰ τῆς γῆς σου“· τοῦτο γὰρ τὸ ἀναγκαιότατον ἦν, γενομένους ἐν ἀφθόνοις τῶν φαινομένων ἀγαθῶν ὕλαις ἁπάσαις ὑπὸ μηδενὸς τῶν προβληθέντων [*](1 τὰ τῶ ΜΗΡ: τὰ τοῦ UF, ὑφ’ οὗ AG 2 λέγειν GUFH: λέγει MAP post γῆς add. εἶναι Α 5 ὄντα secl. Cohn δυνήσεσθε H2: δυνήσεσθαι ceteri ἄρα τὴν] αὐτήν U, ἄρα τῆς F πρόσωπον L 6 ὁρμὴν om. F, ὀργὴν Α καὶ] τε καὶ G μὲν] μὴ L τοῦ om. Η 7 ἕξεις Α ἀποστραφήσεσθαι U (H1?) 9 τοῖς] τὰς HL1 πολλοῖς om. Α 10 ἀντικαταλλάττονται GUFH2: καταλλάττονται MAH1P πάντες P 11 ἀπολήψετε AG, καταλείψετε UFL2 αἰσθήσεως UFL2 12 ἀνταγώνιστον Η1Ρ ὅσοις Turn.: ὅσα codd. ὁ om. Α 13 prius ἡ] ἦν Α ὁτιοῦν] ὅτι ποτὲ UF παραδραμεῖσθαι U 14 αὐτὸν Α ἐν τῆ τῶν ἀγαθῶν κατατάξαι μερίδι UF 15 ψυχῆς ταῦτα GUF τὴν et χώραν G 16 ἀπολωλυίας, sed ωλυί in ras. Α 17 θείας Α 20 ἐκείνων] ἐνίων UFL2 21 δὲ om. UF 22 τὸ] τι τὸ H2, ἔτι v προειρημένων UF 23 τῷ om. UF, τὸ AG τὸ om. G 24 ἣν GUF: om. MAHP γενομένους MAGF: γεναμένους U, γενομένοις ΗΡ 25 πάσαις UF)

v.2.p.89
ὑφ’ ἑκάστης δικτύων ἁλῶναι, πυρὸς μέντοι τὸν τρόπον ἰσχῦσαι ῥύμῃ μιᾷ τὰς ἐπαλλήλους καὶ συνεχεῖς φορὰς διακλάσαι.