Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἐν χείρεσσιν ἔθηκεν· ὁ δʼ ἕζετο ᾗ παρὰ μοίρῃ.
- σῖτον δέ σφιν ἔνειμε Μεσαύλιος, ὅν ῥα συβώτης
- αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος,
- νόσφιν δεσποίνης καὶ Λαέρταο γέροντος·
- πὰρ δʼ ἄρα μιν Ταφίων πρίατο κτεάτεσσιν ἑοῖσιν.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- σῖτον μέν σφιν ἀφεῖλε Μεσαύλιος, οἱ δʼ ἐπὶ κοῖτον
- σίτου καὶ κρειῶν κεκορημένοι ἐσσεύοντο.
- νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ σκοτομήνιος, ὗε δʼ ἄρα Ζεὺς
- πάννυχος, αὐτὰρ ἄη Ζέφυρος μέγας αἰὲν ἔφυδρος.
- τοῖς δʼ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων,
- εἴ πώς οἱ ἐκδὺς χλαῖναν πόροι, ἤ τινʼ ἑταίρων
- ἄλλον ἐποτρύνειεν, ἐπεί ἑο κήδετο λίην·
- κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι,
- εὐξάμενός τι ἔπος ἐρέω· οἶνος γὰρ ἀνώγει
- ἠλεός, ὅς τʼ ἐφέηκε πολύφρονά περ μάλʼ ἀεῖσαι
- καί θʼ ἁπαλὸν γελάσαι, καί τʼ ὀρχήσασθαι ἀνῆκε,
- καί τι ἔπος προέηκεν ὅ περ τʼ ἄρρητον ἄμεινον.
- ἀλλʼ ἐπεὶ οὖν τὸ πρῶτον ἀνέκραγον, οὐκ ἐπικεύσω.
- εἴθʼ ὣς ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη,
- ὡς ὅθʼ ὑπὸ Τροίην λόχον ἤγομεν ἀρτύναντες.
- ἡγείσθην δʼ Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Μενέλαος,
- τοῖσι δʼ ἅμα τρίτος ἄρχον ἐγών· αὐτοὶ γὰρ ἄνωγον.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἱκόμεσθα ποτὶ πτόλιν αἰπύ τε τεῖχος,
- ἡμεῖς μὲν περὶ ἄστυ κατὰ ῥωπήϊα πυκνά,
- ἂν δόνακας καὶ ἕλος, ὑπὸ τεύχεσι πεπτηῶτες
- κείμεθα. νὺξ δʼ ἄρʼ ἐπῆλθε κακὴ Βορέαο πεσόντος,
- πηγυλίς· αὐτὰρ ὕπερθε χιὼν γένετʼ ἠΰτε πάχνη,
- ψυχρή, καὶ σακέεσσι περιτρέφετο κρύσταλλος.
- ἔνθʼ ἄλλοι πάντες χλαίνας ἔχον ἠδὲ χιτῶνας,
- εὗδον δʼ εὔκηλοι, σάκεσιν εἰλυμένοι ὤμους·
- αὐτὰρ ἐγὼ χλαῖναν μὲν ἰὼν ἑτάροισιν ἔλειπον
- ἀφραδίῃς, ἐπεὶ οὐκ ἐφάμην ῥιγωσέμεν ἔμπης,
- ἀλλʼ ἑπόμην σάκος οἶον ἔχων καὶ ζῶμα φαεινόν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τρίχα νυκτὸς ἔην, μετὰ δʼ ἄστρα βεβήκει,
- καὶ τότʼ ἐγὼν Ὀδυσῆα προσηύδων ἐγγὺς ἐόντα
- ἀγκῶνι νύξας· ὁ δʼ ἄρʼ ἐμμαπέως ὑπάκουσε·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- οὔ τοι ἔτι ζωοῖσι μετέσσομαι, ἀλλά με χεῖμα
- δάμναται· οὐ γὰρ ἔχω χλαῖναν· παρά μʼ ἤπαφε δαίμων
- οἰοχίτωνʼ ἔμεναι· νῦν δʼ οὐκέτι φυκτὰ πέλονται.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δʼ ἔπειτα νόον σχέθε τόνδʼ ἐνὶ θυμῷ,
- οἷος κεῖνος ἔην βουλευέμεν ἠδὲ μάχεσθαι·
- φθεγξάμενος δʼ ὀλίγῃ ὀπί με πρὸς μῦθον ἔειπε·
- σίγα νῦν, μή τίς σευ Ἀχαιῶν ἄλλος ἀκούσῃ.
- ἦ καὶ ἐπʼ ἀγκῶνος κεφαλὴν σχέθεν εἶπέ τε μῦθον·
- κλῦτε, φίλοι· θεῖός μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος.
- λίην γὰρ νηῶν ἑκὰς ἤλθομεν· ἀλλά τις εἴη
- εἰπεῖν Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι, ποιμένι λαῶν,
- εἰ πλέονας παρὰ ναῦφιν ἐποτρύνειε νέεσθαι.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα Θόας, Ἀνδραίμονος υἱός,
- καρπαλίμως, ἀπὸ δὲ χλαῖναν θέτο φοινικόεσσαν,
- βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας· ἐγὼ δʼ ἐνὶ εἵματι κείνου
- κείμην ἀσπασίως, φάε δὲ χρυσόθρονος Ἠώς.
- ὣς νῦν ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη·
- δοίη κέν τις χλαῖναν ἐνὶ σταθμοῖσι συφορβῶν,
- ἀμφότερον, φιλότητι καὶ αἰδοῖ φωτὸς ἑῆος·
- νῦν δέ μʼ ἀτιμάζουσι κακὰ χροῒ εἵματʼ ἔχοντα.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ὦ γέρον, αἶνος μέν τοι ἀμύμων, ὃν κατέλεξας,
- οὐδέ τί πω παρὰ μοῖραν ἔπος νηκερδὲς ἔειπες·
- τῷ οὔτʼ ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτε τευ ἄλλου,
- ὧν ἐπέοιχʼ ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα,
- νῦν· ἀτὰρ ἠῶθέν γε τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις.
- οὐ γὰρ πολλαὶ χλαῖναι ἐπημοιβοί τε χιτῶνες
- ἐνθάδε ἕννυσθαι, μία δʼ οἴη φωτὶ ἑκάστῳ.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- αὐτός τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα δώσει,
- πέμψει δʼ ὅππῃ σε κραδίη θυμός τε κελεύει.
- ὣς εἰπὼν ἀνόρουσε, τίθει δʼ ἄρα οἱ πυρὸς ἐγγὺς
- εὐνήν, ἐν δʼ ὀΐων τε καὶ αἰγῶν δέρματʼ ἔβαλλεν.
- ἔνθʼ Ὀδυσεὺς κατέλεκτʼ· ἐπὶ δὲ χλαῖναν βάλεν αὐτῷ
- πυκνὴν καὶ μεγάλην, ἥ οἱ παρεκέσκετʼ ἀμοιβάς,
- ἕννυσθαι ὅτε τις χειμὼν ἔκπαγλος ὄροιτο.
- ὣς ὁ μὲν ἔνθʼ Ὀδυσεὺς κοιμήσατο, τοὶ δὲ παρʼ αὐτὸν
- ἄνδρες κοιμήσαντο νεηνίαι· οὐδὲ συβώτῃ
- ἥνδανεν αὐτόθι κοῖτος, ὑῶν ἄπο κοιμηθῆναι,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἔξω ἰὼν ὡπλίζετο· χαῖρε δʼ Ὀδυσσεύς,
- ὅττι ῥά οἱ βιότου περικήδετο νόσφιν ἐόντος.
- πρῶτον μὲν ξίφος ὀξὺ περὶ στιβαροῖς βάλετʼ ὤμοις,
- ἀμφὶ δὲ χλαῖναν ἑέσσατʼ ἀλεξάνεμον, μάλα πυκνήν,
- ἂν δὲ νάκην ἕλετʼ αἰγὸς ἐϋτρεφέος μεγάλοιο,
- εἵλετο δʼ ὀξὺν ἄκοντα, κυνῶν ἀλκτῆρα καὶ ἀνδρῶν.
- βῆ δʼ ἴμεναι κείων ὅθι περ σύες ἀργιόδοντες
- πέτρῃ ὕπο γλαφυρῇ εὗδον, Βορέω ὑπʼ ἰωγῇ.
- ἡ δʼ εἰς εὐρύχορον Λακεδαίμονα Παλλὰς Ἀθήνη
- ᾤχετʼ, Ὀδυσσῆος μεγαθύμου φαίδιμον υἱὸν
- νόστου ὑπομνήσουσα καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι.
- εὗρε δὲ Τηλέμαχον καὶ Νέστορος ἀγλαὸν υἱὸν
- εὕδοντʼ ἐν προδόμῳ Μενελάου κυδαλίμοιο,
- ἦ τοι Νεστορίδην μαλακῷ δεδμημένον ὕπνῳ·
- Τηλέμαχον δʼ οὐχ ὕπνος ἔχε γλυκύς, ἀλλʼ ἐνὶ θυμῷ
- νύκτα διʼ ἀμβροσίην μελεδήματα πατρὸς ἔγειρεν.
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Τηλέμαχʼ, οὐκέτι καλὰ δόμων ἄπο τῆλʼ ἀλάλησαι,
- κτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας τʼ ἐν σοῖσι δόμοισιν
- οὕτω ὑπερφιάλους· μή τοι κατὰ πάντα φάγωσι
- κτήματα δασσάμενοι, σὺ δὲ τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς.
- ἀλλʼ ὄτρυνε τάχιστα βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον
- πεμπέμεν, ὄφρʼ ἔτι οἴκοι ἀμύμονα μητέρα τέτμῃς.
- ἤδη γάρ ῥα πατήρ τε κασίγνητοί τε κέλονται
- Εὐρυμάχῳ γήμασθαι· ὁ γὰρ περιβάλλει ἅπαντας
- μνηστῆρας δώροισι καὶ ἐξώφελλεν ἔεδνα·
- μή νύ τι σεῦ ἀέκητι δόμων ἐκ κτῆμα φέρηται.
- οἶσθα γὰρ οἷος θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γυναικός·
- κείνου βούλεται οἶκον ὀφέλλειν ὅς κεν ὀπυίῃ,
- παίδων δὲ προτέρων καὶ κουριδίοιο φίλοιο
- οὐκέτι μέμνηται τεθνηκότος οὐδὲ μεταλλᾷ.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἐλθὼν αὐτὸς ἐπιτρέψειας ἕκαστα
- δμῳάων ἥ τίς τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι,
- εἰς ὅ κέ τοι φήνωσι θεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν.
- ἄλλο δέ τοί τι ἔπος ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο θυμῷ.
- μνηστήρων σʼ ἐπιτηδὲς ἀριστῆες λοχόωσιν
- ἐν πορθμῷ Ἰθάκης τε Σάμοιό τε παιπαλοέσσης.
- ἱέμενοι κτεῖναι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι.
- ἀλλὰ τά γʼ οὐκ ὀΐω· πρὶν καί τινα γαῖα καθέξει
- ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν.
- ἀλλὰ ἑκὰς νήσων ἀπέχειν εὐεργέα νῆα,
- νυκτὶ δʼ ὁμῶς πλείειν· πέμψει δέ τοι οὖρον ὄπισθεν
- ἀθανάτων ὅς τίς σε φυλάσσει τε ῥύεταί τε.
- αὐτὰρ ἐπὴν πρώτην ἀκτὴν Ἰθάκης ἀφίκηαι,
- νῆα μὲν ἐς πόλιν ὀτρῦναι καὶ πάντας ἑταίρους,
- αὐτὸς δὲ πρώτιστα συβώτην εἰσαφικέσθαι,
- ὅς τοι ὑῶν ἐπίουρος, ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδεν.
- ἔνθα δὲ νύκτʼ ἀέσαι· τὸν δʼ ὀτρῦναι πόλιν εἴσω
- ἀγγελίην ἐρέοντα περίφρονι Πηνελοπείῃ,
- οὕνεκά οἱ σῶς ἐσσὶ καὶ ἐκ Πύλου εἰλήλουθας.
- ἡ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον,
- αὐτὰρ ὁ Νεστορίδην ἐξ ἡδέος ὕπνου ἔγειρεν
- λὰξ ποδὶ κινήσας, καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ἔγρεο, Νεστορίδη Πεισίστρατε, μώνυχας ἵππους
- ζεῦξον ὑφʼ ἅρματʼ ἄγων, ὄφρα πρήσσωμεν ὁδοῖο.
- τὸν δʼ αὖ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἀντίον ηὔδα·
- Τηλέμαχʼ, οὔ πως ἔστιν ἐπειγομένους περ ὁδοῖο
- νύκτα διὰ δνοφερὴν ἐλάαν· τάχα δʼ ἔσσεται ἠώς.
- ἀλλὰ μένʼ εἰς ὅ κε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θήῃ
- ἥρως Ἀτρείδης, δουρικλειτὸς Μενέλαος,
- καὶ μύθοις ἀγανοῖσι παραυδήσας ἀποπέμψῃ.
- τοῦ γάρ τε ξεῖνος μιμνήσκεται ἤματα πάντα
- ἀνδρὸς ξεινοδόκου, ὅς κεν φιλότητα παράσχῃ.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς.
- ἀγχίμολον δέ σφʼ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
- ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, Ἑλένης πάρα καλλικόμοιο.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησεν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- σπερχόμενός ῥα χιτῶνα περὶ χροῒ σιγαλόεντα
- δῦνεν, καὶ μέγα φᾶρος ἐπὶ στιβαροῖς βάλετʼ ὤμοις
- ἥρως, βῆ δὲ θύραζε, παριστάμενος δὲ προσηύδα
- Τηλέμαχος, φίλος υἱὸς Ὀδυσσῆος θείοιο·
- Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- ἤδη νῦν μʼ ἀπόπεμπε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- ἤδη γάρ μοι θυμὸς ἐέλδεται οἴκαδʼ ἱκέσθαι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- Τηλέμαχʼ, οὔ τί σʼ ἐγώ γε πολὺν χρόνον ἐνθάδʼ ἐρύξω
- ἱέμενον νόστοιο· νεμεσσῶμαι δὲ καὶ ἄλλῳ
- ἀνδρὶ ξεινοδόκῳ, ὅς κʼ ἔξοχα μὲν φιλέῃσιν,
- ἔξοχα δʼ ἐχθαίρῃσιν· ἀμείνω δʼ αἴσιμα πάντα.
- ἶσόν τοι κακόν ἐσθʼ, ὅς τʼ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι
- ξεῖνον ἐποτρύνει καὶ ὃς ἐσσύμενον κατερύκει.
- χρὴ ξεῖνον παρεόντα φιλεῖν, ἐθέλοντα δὲ πέμπειν.
- ἀλλὰ μένʼ εἰς ὅ κε δῶρα φέρων ἐπιδίφρια θείω
- καλά, σὺ δʼ ὀφθαλμοῖσιν ἴδῃς, εἴπω δὲ γυναιξὶ
- δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων.
- ἀμφότερον, κῦδός τε καὶ ἀγλαΐη καὶ ὄνειαρ,
- δειπνήσαντας ἴμεν πολλὴν ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν.
- εἰ δʼ ἐθέλεις τραφθῆναι ἀνʼ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος,
- ὄφρα τοι αὐτὸς ἕπωμαι, ὑποζεύξω δέ τοι ἵππους,
- ἄστεα δʼ ἀνθρώπων ἡγήσομαι· οὐδέ τις ἡμέας
- αὔτως ἀππέμψει, δώσει δέ τι ἕν γε φέρεσθαι,
- ἠέ τινα τριπόδων εὐχάλκων ἠὲ λεβήτων,
- ἠὲ δύʼ ἡμιόνους ἠὲ χρύσειον ἄλεισον.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- βούλομαι ἤδη νεῖσθαι ἐφʼ ἡμέτερʼ· οὐ γὰρ ὄπισθεν
- οὖρον ἰὼν κατέλειπον ἐπὶ κτεάτεσσιν ἐμοῖσιν·
- μὴ πατέρʼ ἀντίθεον διζήμενος αὐτὸς ὄλωμαι,
- ἤ τί μοι ἐκ μεγάρων κειμήλιον ἐσθλὸν ὄληται.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
- αὐτίκʼ ἄρʼ ᾗ ἀλόχῳ ἠδὲ δμῳῇσι κέλευσε
- δεῖπνον ἐνὶ μεγάροις τετυκεῖν ἅλις ἔνδον ἐόντων.
- ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Βοηθοΐδης Ἐτεωνεύς,
- ἀνστὰς ἐξ εὐνῆς, ἐπεὶ οὐ πολὺ ναῖεν ἀπʼ αὐτοῦ·
- τὸν πῦρ κῆαι ἄνωγε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ὀπτῆσαί τε κρεῶν· ὁ δʼ ἄρʼ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας.
- αὐτὸς δʼ ἐς θάλαμον κατεβήσετο κηώεντα,
- οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γʼ Ἑλένη κίε καὶ Μεγαπένθης.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι κειμήλια κεῖτο,
- Ἀτρεΐδης μὲν ἔπειτα δέπας λάβεν ἀμφικύπελλον,
- υἱὸν δὲ κρητῆρα φέρειν Μεγαπένθεʼ ἄνωγεν
- ἀργύρεον· Ἑλένη δὲ παρίστατο φωριαμοῖσιν,
- ἔνθʼ ἔσαν οἱ πέπλοι παμποίκιλοι, οὓς κάμεν αὐτή.
- τῶν ἕνʼ ἀειραμένη Ἑλένη φέρε, δῖα γυναικῶν,
- ὃς κάλλιστος ἔην ποικίλμασιν ἠδὲ μέγιστος,
- ἀστὴρ δʼ ὣς ἀπέλαμπεν· ἔκειτο δὲ νείατος ἄλλων.
- βὰν δʼ ἰέναι προτέρω διὰ δώματος, ἧος ἵκοντο
- Τηλέμαχον· τὸν δὲ προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- Τηλέμαχʼ, ἦ τοι νόστον, ὅπως φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς,
- ὥς τοι Ζεὺς τελέσειεν, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης.
- δώρων δʼ, ὅσσʼ ἐν ἐμῷ οἴκῳ κειμήλια κεῖται,
- δώσω ὃ κάλλιστον καὶ τιμηέστατόν ἐστι.
- δώσω τοι κρητῆρα τετυγμένον· ἀργύρεος δὲ
- ἐστὶν ἅπας, χρυσῷ δʼ ἐπὶ χείλεα κεκράανται,
- ἔργον δʼ Ἡφαίστοιο· πόρεν δέ ἑ Φαίδιμος ἥρως,
- Σιδονίων βασιλεύς, ὅθʼ ἑὸς δόμος ἀμφεκάλυψε
- κεῖσέ με νοστήσαντα· τεῒν δʼ ἐθέλω τόδʼ ὀπάσσαι.
- ὣς εἰπὼν ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμφικύπελλον
- ἥρως Ἀτρεΐδης· ὁ δʼ ἄρα κρητῆρα φαεινὸν
- θῆκʼ αὐτοῦ προπάροιθε φέρων κρατερὸς Μεγαπένθης,
- ἀργύρεον· Ἑλένη δὲ παρίστατο καλλιπάρῃος
- πέπλον ἔχουσʼ ἐν χερσίν, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δῶρόν τοι καὶ ἐγώ, τέκνον φίλε, τοῦτο δίδωμι,
- μνῆμʼ Ἑλένης χειρῶν, πολυηράτου ἐς γάμου ὥρην,
- σῇ ἀλόχῳ φορέειν· τῆος δὲ φίλῃ παρὰ μητρὶ
- κείσθω ἐνὶ μεγάρῳ. σὺ δέ μοι χαίρων ἀφίκοιο
- οἶκον ἐϋκτίμενον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς εἰποῦσʼ ἐν χερσὶ τίθει, ὁ δʼ ἐδέξατο χαίρων.
- καὶ τὰ μὲν ἐς πείρινθα τίθει Πεισίστρατος ἥρως
- δεξάμενος, καὶ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ·
- τοὺς δʼ ἦγε πρὸς δῶμα κάρη ξανθὸς Μενέλαος.
- ἑζέσθην δʼ ἄρʼ ἔπειτα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε.
- χέρνιβα δʼ ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα
- καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,
- νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.
- σῖτον δʼ αἰδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα·
- εἴδατα πόλλʼ ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων·
- πὰρ δὲ Βοηθοΐδης κρέα δαίετο καὶ νέμε μοίρας·
- οἰνοχόει δʼ υἱὸς Μενελάου κυδαλίμοιο.
- οἱ δʼ ἐπʼ ὀνείαθʼ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- δὴ τότε Τηλέμαχος καὶ Νέστορος ἀγλαὸς υἱὸς
- ἵππους τε ζεύγνυντʼ ἀνά θʼ ἅρματα ποικίλʼ ἔβαινον,
- ἐκ δʼ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου.
- τοὺς δὲ μετʼ Ἀτρεΐδης ἔκιε ξανθὸς Μενέλαος,
- οἶνον ἔχων ἐν χειρὶ μελίφρονα δεξιτερῆφι,
- ἐν δέπαϊ χρυσέῳ, ὄφρα λείψαντε κιοίτην.
- στῆ δʼ ἵππων προπάροιθε, δεδισκόμενος δὲ προσηύδα·
- χαίρετον, ὦ κούρω, καὶ Νέστορι ποιμένι λαῶν
- εἰπεῖν· ἦ γὰρ ἐμοί γε πατὴρ ὣς ἤπιος ἦεν,
- ἧος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες Ἀχαιῶν.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- καὶ λίην κείνῳ γε, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις,
- πάντα τάδʼ ἐλθόντες καταλέξομεν· αἲ γὰρ ἐγὼν ὣς
- νοστήσας Ἰθάκηνδε, κιχὼν Ὀδυσῆʼ ἐνὶ οἴκῳ,
- εἴποιμʼ ὡς παρὰ σεῖο τυχὼν φιλότητος ἁπάσης
- ἔρχομαι, αὐτὰρ ἄγω κειμήλια πολλὰ καὶ ἐσθλά.
- ὣς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις,
- αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον,
- ἥμερον ἐξ αὐλῆς· οἱ δʼ ἰΰζοντες ἕποντο
- ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες· ὁ δέ σφισιν ἐγγύθεν ἐλθὼν
- δεξιὸς ἤϊξε πρόσθʼ ἵππων· οἱ δὲ ἰδόντες
- γήθησαν, καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη.
- τοῖσι δὲ Νεστορίδης Πεισίστρατος ἤρχετο μύθων·
- φράζεο δή, Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,
- ἢ νῶϊν τόδʼ ἔφηνε θεὸς τέρας ἦε σοὶ αὐτῷ.
- ὣς φάτο, μερμήριξε δʼ ἀρηΐφιλος Μενέλαος,
- ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποκρίναιτο νοήσας.
- τὸν δʼ Ἑλένη τανύπεπλος ὑποφθαμένη φάτο μῦθον·
- κλῦτέ μευ· αὐτὰρ ἐγὼ μαντεύσομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- ἀθάνατοι βάλλουσι καὶ ὡς τελέεσθαι ὀΐω.
- ὡς ὅδε χῆνʼ ἥρπαξʼ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ
- ἐλθὼν ἐξ ὄρεος, ὅθι οἱ γενεή τε τόκος τε,
- ὣς Ὀδυσεὺς κακὰ πολλὰ παθὼν καὶ πόλλʼ ἐπαληθεὶς
- οἴκαδε νοστήσει καὶ τίσεται· ἠὲ καὶ ἤδη
- οἴκοι, ἀτὰρ μνηστῆρσι κακὸν πάντεσσι φυτεύει.
- τὴν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- οὕτω νῦν Ζεὺς θείη, ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης·
- τῷ κέν τοι καὶ κεῖθι θεῷ ὣς εὐχετοῴμην.
- ἦ καὶ ἐφʼ ἵπποιϊν μάστιν βάλεν· οἱ δὲ μάλʼ ὦκα
- ἤϊξαν πεδίονδε διὰ πτόλιος μεμαῶτες.
- οἱ δὲ πανημέριοι σεῖον ζυγὸν ἀμφὶς ἔχοντες.
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἐς Φηρὰς δʼ ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα,
- υἱέος Ὀρτιλόχοιο, τὸν Ἀλφειὸς τέκε παῖδα.
- ἔνθα δὲ νύκτʼ ἄεσαν ὁ δὲ τοῖς πὰρ ξείνια θῆκεν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- ἵππους τε ζεύγνυντʼ ἀνά θʼ ἅρματα ποικίλʼ ἔβαινον,
- ἐκ δʼ ἔλασαν προθύροιο καὶ αἰθούσης ἐριδούπου·
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν, τὼ δʼ οὐκ ἄκοντε πετέσθην.
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκοντο Πύλου αἰπὺ πτολίεθρον·
- καὶ τότε Τηλέμαχος προσεφώνεε Νέστορος υἱόν·
- Νεστορίδη, πῶς κέν μοι ὑποσχόμενος τελέσειας
- μῦθον ἐμόν; ξεῖνοι δὲ διαμπερὲς εὐχόμεθʼ εἶναι
- ἐκ πατέρων φιλότητος, ἀτὰρ καὶ ὁμήλικές εἰμεν·
- ἥδε δʼ ὁδὸς καὶ μᾶλλον ὁμοφροσύνῃσιν ἐνήσει.
- μή με παρὲξ ἄγε νῆα, διοτρεφές, ἀλλὰ λίπʼ αὐτοῦ,
- μή μʼ ὁ γέρων ἀέκοντα κατάσχῃ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
- ἱέμενος φιλέειν· ἐμὲ δὲ χρεὼ θᾶσσον ἱκέσθαι.
- ὣς φάτο, Νεστορίδης δʼ ἄρʼ ἑῷ συμφράσσατο θυμῷ,
- ὅππως οἱ κατὰ μοῖραν ὑποσχόμενος τελέσειεν.
- ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι·
- στρέψʼ ἵππους ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης,
- νηῒ δʼ ἐνὶ πρύμνῃ ἐξαίνυτο κάλλιμα δῶρα,
- ἐσθῆτα χρυσόν τε, τά οἱ Μενέλαος ἔδωκε·
- καί μιν ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- σπουδῇ νῦν ἀνάβαινε κέλευέ τε πάντας ἑταίρους,
- πρὶν ἐμὲ οἴκαδʼ ἱκέσθαι ἀπαγγεῖλαί τε γέροντι.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὔ σε μεθήσει,
- ἀλλʼ αὐτὸς καλέων δεῦρʼ εἴσεται, οὐδέ ἕ φημι
- ἂψ ἰέναι κενεόν· μάλα γὰρ κεχολώσεται ἔμπης.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἔλασεν καλλίτριχας ἵππους
- ἂψ Πυλίων εἰς ἄστυ, θοῶς δʼ ἄρα δώμαθʼ ἵκανε.
- Τηλέμαχος δʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνων ἐκέλευσεν·
- ἐγκοσμεῖτε τὰ τεύχεʼ, ἑταῖροι, νηῒ μελαίνῃ,
- αὐτοί τʼ ἀμβαίνωμεν, ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδʼ ἐπίθοντο,
- αἶψα δʼ ἄρʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῗσι καθῖζον.
- ἦ τοι ὁ μὲν τὰ πονεῖτο καὶ εὔχετο, θῦε δʼ Ἀθήνῃ
- νηῒ πάρα πρυμνῇ· σχεδόθεν δέ οἱ ἤλυθεν ἀνὴρ
- τηλεδαπός, φεύγων ἐξ Ἄργεος ἄνδρα κατακτάς,
- μάντις· ἀτὰρ γενεήν γε Μελάμποδος ἔκγονος ἦεν,
- ὃς πρὶν μέν ποτʼ ἔναιε Πύλῳ ἔνι, μητέρι μήλων,
- ἀφνειὸς Πυλίοισι μέγʼ ἔξοχα δώματα ναίων·
- δὴ τότε γʼ ἄλλων δῆμον ἀφίκετο, πατρίδα φεύγων
- Νηλέα τε μεγάθυμον, ἀγαυότατον ζωόντων,
- ὅς οἱ χρήματα πολλὰ τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτὸν
- εἶχε βίῃ. ὁ δὲ τῆος ἐνὶ μεγάροις Φυλάκοιο
- δεσμῷ ἐν ἀργαλέῳ δέδετο, κρατέρʼ ἄλγεα πάσχων
- εἵνεκα Νηλῆος κούρης ἄτης τε βαρείης,
- τήν οἱ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ δασπλῆτις Ἐρινύς.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἔκφυγε κῆρα καὶ ἤλασε βοῦς ἐριμύκους
- ἐς Πύλον ἐκ Φυλάκης καὶ ἐτίσατο ἔργον ἀεικὲς
- ἀντίθεον Νηλῆα, κασιγνήτῳ δὲ γυναῖκα
- ἠγάγετο πρὸς δώμαθʼ. ὁ δʼ ἄλλων ἵκετο δῆμον,
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον· τόθι γάρ νύ οἱ αἴσιμον ἦεν
- ναιέμεναι πολλοῖσιν ἀνάσσοντʼ Ἀργείοισιν
- ἔνθα δʼ ἔγημε γυναῖκα καὶ ὑψερεφὲς θέτο δῶμα,
- γείνατο δʼ Ἀντιφάτην καὶ Μάντιον, υἷε κραταιώ.
- Ἀντιφάτης μὲν ἔτικτεν Ὀϊκλῆα μεγάθυμον,
- αὐτὰρ Ὀϊκλείης λαοσσόον Ἀμφιάραον,
- ὃν περὶ κῆρι φίλει Ζεύς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀπόλλων
- παντοίην φιλότητʼ· οὐδʼ ἵκετο γήραος οὐδόν,
- ἀλλʼ ὄλετʼ ἐν Θήβῃσι γυναίων εἵνεκα δώρων.
- τοῦ δʼ υἱεῖς ἐγένοντʼ Ἀλκμαίων Ἀμφίλοχός τε.
- Μάντιος αὖ τέκετο Πολυφείδεά τε Κλεῖτόν τε·
- ἀλλʼ ἦ τοι Κλεῖτον χρυσόθρονος ἥρπασεν Ἠὼς
- κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵνʼ ἀθανάτοισι μετείη·
- αὐτὰρ ὑπέρθυμον Πολυφείδεα μάντιν Ἀπόλλων
- θῆκε βροτῶν ὄχʼ ἄριστον, ἐπεὶ θάνεν Ἀμφιάραος·
- ὅς ῥʼ Ὑπερησίηνδʼ ἀπενάσσατο πατρὶ χολωθείς,
- ἔνθʼ ὅ γε ναιετάων μαντεύετο πᾶσι βροτοῖσιν.
- τοῦ μὲν ἄρʼ υἱὸς ἐπῆλθε, Θεοκλύμενος δʼ ὄνομʼ ἦεν,
- ὃς τότε Τηλεμάχου πέλας ἵστατο· τὸν δʼ ἐκίχανεν
- σπένδοντʼ εὐχόμενόν τε θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ φίλʼ, ἐπεί σε θύοντα κιχάνω τῷδʼ ἐνὶ χώρῳ,
- λίσσομʼ ὑπὲρ θυέων καὶ δαίμονος, αὐτὰρ ἔπειτα
- σῆς τʼ αὐτοῦ κεφαλῆς καὶ ἑταίρων, οἵ τοι ἕπονται,
- εἰπέ μοι εἰρομένῳ νημερτέα μηδʼ ἐπικεύσῃς·
- τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- ἐξ Ἰθάκης γένος εἰμί, πατὴρ δέ μοί ἐστιν Ὀδυσσεύς,
- εἴ ποτʼ ἔην· νῦν δʼ ἤδη ἀπέφθιτο λυγρῷ ὀλέθρῳ.
- τοὔνεκα νῦν ἑτάρους τε λαβὼν καὶ νῆα μέλαιναν
- ἦλθον πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής·
- οὕτω τοι καὶ ἐγὼν ἐκ πατρίδος, ἄνδρα κατακτὰς
- ἔμφυλον· πολλοὶ δὲ κασίγνητοί τε ἔται τε
- Ἄργος ἀνʼ ἱππόβοτον, μέγα δὲ κρατέουσιν Ἀχαιῶν.
- τῶν ὑπαλευάμενος θάνατον καὶ κῆρα μέλαιναν
- φεύγω, ἐπεί νύ μοι αἶσα κατʼ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι.
- ἀλλά με νηὸς ἔφεσσαι, ἐπεί σε φυγὼν ἱκέτευσα,
- μή με κατακτείνωσι· διωκέμεναι γὰρ ὀΐω.
- τὸν δʼ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- οὐ μὲν δή σʼ ἐθέλοντά γʼ ἀπώσω νηὸς ἐΐσης,
- ἀλλʼ ἕπευ· αὐτὰρ κεῖθι φιλήσεαι, οἷά κʼ ἔχωμεν.
- ὣς ἄρα φωνήσας οἱ ἐδέξατο χάλκεον ἔγχος,
- καὶ τό γʼ ἐπʼ ἰκριόφιν τάνυσεν νεὸς ἀμφιελίσσης·
- ἂν δὲ καὶ αὐτὸς νηὸς ἐβήσετο ποντοπόροιο.
- ἐν πρύμνῃ δʼ ἄρʼ ἔπειτα καθέζετο, πὰρ δὲ οἷ αὐτῷ
- εἷσε Θεοκλύμενον· τοὶ δὲ πρυμνήσιʼ ἔλυσαν.
- Τηλέμαχος δʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσεν
- ὅπλων ἅπτεσθαι· τοὶ δʼ ἐσσυμένως ἐπίθοντο.
- ἱστὸν δʼ εἰλάτινον κοίλης ἔντοσθε μεσόδμης
- στῆσαν ἀείραντες, κατὰ δὲ προτόνοισιν ἔδησαν,
- ἕλκον δʼ ἱστία λευκὰ ἐϋστρέπτοισι βοεῦσι.
- τοῖσιν δʼ ἴκμενον οὖρον ἵει γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- λάβρον ἐπαιγίζοντα διʼ αἰθέρος, ὄφρα τάχιστα
- νηῦς ἀνύσειε θέουσα θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ.
- βὰν δὲ παρὰ Κρουνοὺς καὶ Χαλκίδα καλλιρέεθρον.
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί·
- ἡ δὲ Φεὰς ἐπέβαλλεν ἐπειγομένη Διὸς οὔρῳ
- ἠδὲ παρʼ Ἤλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν Ἐπειοί.
- ἔνθεν δʼ αὖ νήσοισιν ἐπιπροέηκε θοῇσιν,
- ὁρμαίνων ἤ κεν θάνατον φύγοι ἦ κεν ἁλώῃ.
- τὼ δʼ αὖτʼ ἐν κλισίῃ Ὀδυσεὺς καὶ δῖος ὑφορβὸς
- δορπείτην· παρὰ δέ σφιν ἐδόρπεον ἀνέρες ἄλλοι.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς δʼ Ὀδυσεὺς μετέειπε, συβώτεω πειρητίζων,
- ἤ μιν ἔτʼ ἐνδυκέως φιλέοι μεῖναί τε κελεύοι
- αὐτοῦ ἐνὶ σταθμῷ, ἦ ὀτρύνειε πόλινδε·
- κέκλυθι νῦν, Εὔμαιε, καὶ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι·
- ἠῶθεν προτὶ ἄστυ λιλαίομαι ἀπονέεσθαι
- πτωχεύσων, ἵνα μή σε κατατρύχω καὶ ἑταίρους.
- ἀλλά μοι εὖ θʼ ὑπόθευ καὶ ἅμʼ ἡγεμόνʼ ἐσθλὸν ὄπασσον
- ὅς κέ με κεῖσʼ ἀγάγῃ· κατὰ δὲ πτόλιν αὐτὸς ἀνάγκῃ
- πλάγξομαι, αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ.
- καί κʼ ἐλθὼν πρὸς δώματʼ Ὀδυσσῆος θείοιο
- ἀγγελίην εἴποιμι περίφρονι Πηνελοπείῃ,
- καί κε μνηστήρεσσιν ὑπερφιάλοισι μιγείην,
- εἴ μοι δεῖπνον δοῖεν ὀνείατα μυρίʼ ἔχοντες.
- αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν ἅσσʼ ἐθέλοιεν.
- ἐκ γάρ τοι ἐρέω, σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον·
- Ἑρμείαο ἕκητι διακτόρου, ὅς ῥά τε πάντων
- ἀνθρώπων ἔργοισι χάριν καὶ κῦδος ὀπάζει,
- δρηστοσύνῃ οὐκ ἄν μοι ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος,
- πῦρ τʼ εὖ νηῆσαι διά τε ξύλα δανὰ κεάσσαι,
- δαιτρεῦσαί τε καὶ ὀπτῆσαι καὶ οἰνοχοῆσαι,
- οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφης, Εὔμαιε συβῶτα·
- ὤ μοι, ξεῖνε, τίη τοι ἐνὶ φρεσὶ τοῦτο νόημα
- ἔπλετο; ἦ σύ γε πάγχυ λιλαίεαι αὐτόθʼ ὀλέσθαι.
- εἰ δὴ μνηστήρων ἐθέλεις καταδῦναι ὅμιλον,
- τῶν ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει.
- οὔ τοι τοιοίδʼ εἰσὶν ὑποδρηστῆρες ἐκείνων,
- ἀλλὰ νέοι, χλαίνας εὖ εἱμένοι ἠδὲ χιτῶνας,
- αἰεὶ δὲ λιπαροὶ κεφαλὰς καὶ καλὰ πρόσωπα,
- οἵ σφιν ὑποδρώωσιν· ἐΰξεστοι δὲ τράπεζαι
- σίτου καὶ κρειῶν ἠδʼ οἴνου βεβρίθασιν.
- ἀλλὰ μένʼ· οὐ γάρ τίς τοι ἀνιᾶται παρεόντι,
- οὔτʼ ἐγὼ οὔτε τις ἄλλος ἑταίρων, οἵ μοι ἔασιν.
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσιν Ὀδυσσῆος φίλος υἱός,
- κεῖνός σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματα ἕσσει,
- πέμψει δʼ ὅππη σε κραδίη θυμός τε κελεύει.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- αἴθʼ οὕτως, Εὔμαιε, φίλος Διὶ πατρὶ γένοιο
- ὡς ἐμοί, ὅττι μʼ ἔπαυσας ἄλης καὶ ὀϊζύος αἰνῆς.
- πλαγκτοσύνης δʼ οὐκ ἔστι κακώτερον ἄλλο βροτοῖσιν·
- ἀλλʼ ἕνεκʼ οὐλομένης γαστρὸς κακὰ κήδεʼ ἔχουσιν
- ἀνέρες, ὅν τινʼ ἵκηται ἄλη καὶ πῆμα καὶ ἄλγος.
- νῦν δʼ ἐπεὶ ἰσχανάᾳς μεῖναι τέ με κεῖνον ἄνωγας,
- εἴπʼ ἄγε μοι περὶ μητρὸς Ὀδυσσῆος θείοιο
- πατρός θʼ, ὃν κατέλειπεν ἰὼν ἐπὶ γήραος οὐδῷ,
- ἤ που ἔτι ζώουσιν ὑπʼ αὐγὰς ἠελίοιο,
- ἦ ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- τοιγὰρ ἐγώ τοι, ξεῖνε, μάλʼ ἀτρεκέως ἀγορεύσω.
- Λαέρτης μὲν ἔτι ζώει, Διὶ δʼ εὔχεται αἰεὶ
- θυμὸν ἀπὸ μελέων φθίσθαι οἷς ἐν μεγάροισιν·
- ἐκπάγλως γὰρ παιδὸς ὀδύρεται οἰχομένοιο
- κουριδίης τʼ ἀλόχοιο δαΐφρονος, ἥ ἑ μάλιστα
- ἤκαχʼ ἀποφθιμένη καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκεν.
- ἡ δʼ ἄχεϊ οὗ παιδὸς ἀπέφθιτο κυδαλίμοιο,
- λευγαλέῳ θανάτῳ, ὡς μὴ θάνοι ὅς τις ἐμοί γε
- ἐνθάδε ναιετάων φίλος εἴη καὶ φίλα ἔρδοι.
- ὄφρα μὲν οὖν δὴ κείνη ἔην, ἀχέουσά περ ἔμπης,
- τόφρα τί μοι φίλον ἔσκε μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσθαι,
- οὕνεκά μʼ αὐτὴ θρέψεν ἅμα Κτιμένῃ τανυπέπλῳ,
- θυγατέρʼ ἰφθίμῃ, τὴν ὁπλοτάτην τέκε παίδων·
- τῇ ὁμοῦ ἐτρεφόμην, ὀλίγον δέ τί μʼ ἧσσον ἐτίμα.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἥβην πολυήρατον ἱκόμεθʼ ἄμφω,
- τὴν μὲν ἔπειτα Σάμηνδʼ ἔδοσαν καὶ μυρίʼ ἕλοντο,
- αὐτὰρ ἐμὲ χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματʼ ἐκείνη
- καλὰ μάλʼ ἀμφιέσασα, ποσὶν δʼ ὑποδήματα δοῦσα
- ἀγρόνδε προΐαλλε· φίλει δέ με κηρόθι μᾶλλον.
- νῦν δʼ ἤδη τούτων ἐπιδεύομαι· ἀλλά μοι αὐτῷ
- ἔργον ἀέξουσιν μάκαρες θεοὶ ᾧ ἐπιμίμνω·
- τῶν ἔφαγόν τʼ ἔπιόν τε καὶ αἰδοίοισιν ἔδωκα.
- ἐκ δʼ ἄρα δεσποίνης οὐ μείλιχον ἔστιν ἀκοῦσαι
- οὔτʼ ἔπος οὔτε τι ἔργον, ἐπεὶ κακὸν ἔμπεσεν οἴκῳ,
- ἄνδρες ὑπερφίαλοι· μέγα δὲ δμῶες χατέουσιν
- ἀντία δεσποίνης φάσθαι καὶ ἕκαστα πυθέσθαι
- καὶ φαγέμεν πιέμεν τε, ἔπειτα δὲ καί τι φέρεσθαι
- ἀγρόνδʼ, οἷά τε θυμὸν ἀεὶ δμώεσσιν ἰαίνει.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὢ πόποι, ὡς ἄρα τυτθὸς ἐών, Εὔμαιε συβῶτα,
- πολλὸν ἀπεπλάγχθης σῆς πατρίδος ἠδὲ τοκήων.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- ἠὲ διεπράθετο πτόλις ἀνδρῶν εὐρυάγυια,
- ᾗ ἔνι ναιετάασκε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
- ἦ σέ γε μουνωθέντα παρʼ οἴεσιν ἢ παρὰ βουσὶν
- ἄνδρες δυσμενέες νηυσὶν λάβον ἠδʼ ἐπέρασσαν
- τοῦδʼ ἀνδρὸς πρὸς δώμαθʼ, ὁ δʼ ἄξιον ὦνον ἔδωκε.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε συβώτης, ὄρχαμος ἀνδρῶν·
- ξεῖνʼ, ἐπεὶ ἂρ δὴ ταῦτά μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς,
- σιγῇ νῦν ξυνίει καὶ τέρπεο, πῖνέ τε οἶνον
- ἥμενος. αἵδε δὲ νύκτες ἀθέσφατοι· ἔστι μὲν εὕδειν,
- ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν· οὐδέ τί σε χρή,
- πρὶν ὥρη, καταλέχθαι· ἀνίη καὶ πολὺς ὕπνος.
- τῶν δʼ ἄλλων ὅτινα κραδίη καὶ θυμὸς ἀνώγει,
- εὑδέτω ἐξελθών· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- δειπνήσας ἅμʼ ὕεσσιν ἀνακτορίῃσιν ἑπέσθω.
- νῶϊ δʼ ἐνὶ κλισίῃ πίνοντέ τε δαινυμένω τε
- κήδεσιν ἀλλήλων τερπώμεθα λευγαλέοισι,
- μνωομένω· μετὰ γάρ τε καὶ ἄλγεσι τέρπεται ἀνήρ,
- ὅς τις δὴ μάλα πολλὰ πάθῃ καὶ πόλλʼ ἐπαληθῇ.
- τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.
- νῆσός τις Συρίη κικλήσκεται, εἴ που ἀκούεις,
- Ὀρτυγίης καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο,
- οὔ τι περιπληθὴς λίην τόσον, ἀλλʼ ἀγαθὴ μέν,
- εὔβοτος, εὔμηλος, οἰνοπληθής, πολύπυρος.
- πείνη δʼ οὔ ποτε δῆμον ἐσέρχεται, οὐδέ τις ἄλλη
- νοῦσος ἐπὶ στυγερὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν·
- ἀλλʼ ὅτε γηράσκωσι πόλιν κάτα φῦλʼ ἀνθρώπων,
- ἐλθὼν ἀργυρότοξος Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν
- οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν.
- ἔνθα δύω πόλιες, δίχα δέ σφισι πάντα δέδασται·
- τῇσιν δʼ ἀμφοτέρῃσι πατὴρ ἐμὸς ἐμβασίλευε,
- Κτήσιος Ὀρμενίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν.
- ἔνθα δὲ Φοίνικες ναυσίκλυτοι ἤλυθον ἄνδρες,
- τρῶκται, μυρίʼ ἄγοντες ἀθύρματα νηῒ μελαίνῃ.
- ἔσκε δὲ πατρὸς ἐμοῖο γυνὴ Φοίνισσʼ ἐνὶ οἴκῳ,
- καλή τε μεγάλη τε καὶ ἀγλαὰ ἔργα ἰδυῖα·
- τὴν δʼ ἄρα Φοίνικες πολυπαίπαλοι ἠπερόπευον.
- πλυνούσῃ τις πρῶτα μίγη κοίλῃ παρὰ νηῒ
- εὐνῇ καὶ φιλότητι, τά τε φρένας ἠπεροπεύει
- θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κʼ εὐεργὸς ἔῃσιν.
- εἰρώτα δὴ ἔπειτα τίς εἴη καὶ πόθεν ἔλθοι·
- ἡ δὲ μάλʼ αὐτίκα πατρὸς ἐπέφραδεν ὑψερεφὲς δῶ·
- ἐκ μὲν Σιδῶνος πολυχάλκου εὔχομαι εἶναι,
- κούρη δʼ εἴμʼ Ἀρύβαντος ἐγὼ ῥυδὸν ἀφνειοῖο·
- ἀλλά μʼ ἀνήρπαξαν Τάφιοι ληΐστορες ἄνδρες