Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων
- Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς·
- ἡ δʼ ἔβη εἰς Ἀίδαο πυλάρταο κρατεροῖο,
- ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφʼ ὑψηλοῖο μελάθρου,
- ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ δʼ ἄλγεα κάλλιπʼ ὀπίσσω
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα τε μητρὸς Ἐρινύες ἐκτελέουσιν.
- καὶ Χλῶριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺς
- γῆμεν ἑὸν διὰ κάλλος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα,
- ὁπλοτάτην κούρην Ἀμφίονος Ἰασίδαο,
- ὅς ποτʼ ἐν Ὀρχομενῷ Μινυείῳ ἶφι ἄνασσεν·
- ἡ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα,
- Νέστορά τε Χρόνιον τε Περικλύμενόν τʼ ἀγέρωχον.
- τοῖσι δʼ ἐπʼ ἰφθίμην Πηρὼ τέκε, θαῦμα βροτοῖσι,
- τὴν πάντες μνώοντο περικτίται· οὐδʼ ἄρα Νηλεὺς
- τῷ ἐδίδου ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους
- ἐκ Φυλάκης ἐλάσειε βίης Ἰφικληείης
- ἀργαλέας· τὰς δʼ οἶος ὑπέσχετο μάντις ἀμύμων
- ἐξελάαν· χαλεπὴ δὲ θεοῦ κατὰ μοῖρα πέδησε,
- δεσμοί τʼ ἀργαλέοι καὶ βουκόλοι ἀγροιῶται.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο
- ἂψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι,
- καὶ τότε δή μιν ἔλυσε βίη Ἰφικληείη,
- θέσφατα πάντʼ εἰπόντα· Διὸς δʼ ἐτελείετο βουλή.
- καὶ Λήδην εἶδον, τὴν Τυνδαρέου παράκοιτιν,
- ἥ ῥʼ ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παῖδε,
- Κάστορά θʼ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα,
- τοὺς ἄμφω ζωοὺς κατέχει φυσίζοος αἶα·
- οἳ καὶ νέρθεν γῆς τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες
- ἄλλοτε μὲν ζώουσʼ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- τεθνᾶσιν· τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα θεοῖσι.
- τὴν δὲ μετʼ Ἰφιμέδειαν, Ἀλωῆος παράκοιτιν
- εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι,
- καί ῥʼ ἔτεκεν δύο παῖδε, μινυνθαδίω δʼ ἐγενέσθην,
- Ὦτόν τʼ ἀντίθεον τηλεκλειτόν τʼ Ἐφιάλτην,
- οὓς δὴ μηκίστους θρέψε ζείδωρος ἄρουρα
- καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα·
- ἐννέωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν
- εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι.
- οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ
- φυλόπιδα στήσειν πολυάικος πολέμοιο.
- Ὄσσαν ἐπʼ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπʼ Ὄσσῃ
- Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵνʼ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη.
- καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβης μέτρον ἵκοντο·
- ἀλλʼ ὄλεσεν Διὸς υἱός, ὃν ἠύκομος τέκε Λητώ,
- ἀμφοτέρω, πρίν σφωιν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους
- ἀνθῆσαι πυκάσαι τε γένυς ἐυανθέι λάχνῃ.
- Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον καλήν τʼ Ἀριάδνην,
- κούρην Μίνωος ὀλοόφρονος, ἥν ποτε Θησεὺς
- ἐκ Κρήτης ἐς γουνὸν Ἀθηνάων ἱεράων
- ἦγε μέν, οὐδʼ ἀπόνητο· πάρος δέ μιν Ἄρτεμις ἔκτα
- Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ Διονύσου μαρτυρίῃσιν.
- Μαῖράν τε Κλυμένην τε ἴδον στυγερήν τʼ Ἐριφύλην,
- ἣ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα.
- πάσας δʼ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδʼ ὀνομήνω,
- ὅσσας ἡρώων ἀλόχους ἴδον ἠδὲ θύγατρας·
- πρὶν γάρ κεν καὶ νὺξ φθῖτʼ ἄμβροτος. ἀλλὰ καὶ ὥρη
- εὕδειν, ἢ ἐπὶ νῆα θοὴν ἐλθόντʼ ἐς ἑταίρους
- ἢ αὐτοῦ· πομπὴ δὲ θεοῖς ὑμῖν τε μελήσει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ,
- κηληθμῷ δʼ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.
- τοῖσιν δʼ Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων.
- Φαίηκες, πῶς ὔμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναι
- εἶδός τε μέγεθός τε ἰδὲ φρένας ἔνδον ἐίσας;
- ξεῖνος δʼ αὖτʼ ἐμός ἐστιν, ἕκαστος δʼ ἔμμορε τιμῆς·
- τῷ μὴ ἐπειγόμενοι ἀποπέμπετε, μηδὲ τὰ δῶρα
- οὕτω χρηίζοντι κολούετε· πολλὰ γὰρ ὑμῖν
- κτήματʼ ἐνὶ μεγάροισι θεῶν ἰότητι κέονται.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως Ἐχένηος,
- ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν·
- ὦ φίλοι, οὐ μὰν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδʼ ἀπὸ δόξης
- μυθεῖται βασίλεια περίφρων· ἀλλὰ πίθεσθε.
- Ἀλκινόου δʼ ἐκ τοῦδʼ ἔχεται ἔργον τε ἔπος τε.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- τοῦτο μὲν οὕτω δὴ ἔσται ἔπος, αἴ κεν ἐγώ γε
- ζωὸς Φαιήκεσσι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω·
- ξεῖνος δὲ τλήτω μάλα περ νόστοιο χατίζων
- ἔμπης οὖν ἐπιμεῖναι ἐς αὔριον, εἰς ὅ κε πᾶσαν
- δωτίνην τελέσω· πομπὴ δʼ ἄνδρεσσι μελήσει
- πᾶσι, μάλιστα δʼ ἐμοί· τοῦ γὰρ κράτος ἔστʼ ἐνὶ δήμῳ.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- εἴ με καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἀνώγοιτʼ αὐτόθι μίμνειν,
- πομπὴν δʼ ὀτρύνοιτε καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῖτε,
- καὶ κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἴη,
- πλειοτέρῃ σὺν χειρὶ φίλην ἐς πατρίδʼ ἱκέσθαι·
- καί κʼ αἰδοιότερος καὶ φίλτερος ἀνδράσιν εἴην
- πᾶσιν, ὅσοι μʼ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- ὦ Ὀδυσεῦ, τὸ μὲν οὔ τί σʼ ἐίσκομεν εἰσορόωντες,
- ἠπεροπῆά τʼ ἔμεν καὶ ἐπίκλοπον, οἷά τε πολλοὺς
- βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέας ἀνθρώπους,
- ψεύδεά τʼ ἀρτύνοντας ὅθεν κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο·
- σοὶ δʼ ἔπι μὲν μορφὴ ἐπέων, ἔνι δὲ φρένες ἐσθλαί.
- μῦθον δʼ ὡς ὅτʼ ἀοιδὸς ἐπισταμένως κατέλεξας,
- πάντων τʼ Ἀργείων σέο τʼ αὐτοῦ κήδεα λυγρά.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- εἴ τινας ἀντιθέων ἑτάρων ἴδες, οἵ τοι ἅμʼ αὐτῷ
- Ἴλιον εἰς ἅμʼ ἕποντο καὶ αὐτοῦ πότμον ἐπέσπον.
- νὺξ δʼ ἥδε μάλα μακρή, ἀθέσφατος· οὐδέ πω ὥρη
- εὕδειν ἐν μεγάρῳ, σὺ δέ μοι λέγε θέσκελα ἔργα.
- καί κεν ἐς ἠῶ δῖαν ἀνασχοίμην, ὅτε μοι σὺ
- τλαίης ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυθήσασθαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ὥρη μὲν πολέων μύθων, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου·
- εἰ δʼ ἔτʼ ἀκουέμεναί γε λιλαίεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε
- τούτων σοι φθονέοιμι καὶ οἰκτρότερʼ ἄλλʼ ἀγορεύειν,
- κήδεʼ ἐμῶν ἑτάρων, οἳ δὴ μετόπισθεν ὄλοντο,
- οἳ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον στονόεσσαν ἀυτήν,
- ἐν νόστῳ δʼ ἀπόλοντο κακῆς ἰότητι γυναικός.
- αὐτὰρ ἐπεὶ ψυχὰς μὲν ἀπεσκέδασʼ ἄλλυδις ἄλλῃ
- ἁγνὴ Περσεφόνεια γυναικῶν θηλυτεράων,
- ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο
- ἀχνυμένη· περὶ δʼ ἄλλαι ἀγηγέραθʼ, ὅσσοι ἅμʼ αὐτῷ
- οἴκῳ ἐν Αἰγίσθοιο θάνον καὶ πότμον ἐπέσπον.
- ἔγνω δʼ αἶψʼ ἔμʼ ἐκεῖνος, ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν·
- κλαῖε δʼ ὅ γε λιγέως, θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἴβων,