Odyssey
Homer
Homer. The Odyssey, Volume 1-2. Murray, A. T. (Augustus Taber), editor. London: William Heinmann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1919.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἐπὶ νῆα κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν,
- νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰς ἅλα δῖαν,
- ἐν δʼ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ,
- ἐν δὲ τὰ μῆλα λαβόντες ἐβήσαμεν, ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ
- βαίνομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες.
- ἡμῖν δʼ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο
- ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον,
- Κίρκη εὐπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα.
- ἡμεῖς δʼ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα
- ἥμεθα· τὴν δʼ ἄνεμός τε κυβερνήτης τʼ ἴθυνε.
- τῆς δὲ πανημερίης τέταθʼ ἱστία ποντοπορούσης·
- δύσετό τʼ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί.
- ἡ δʼ ἐς πείραθʼ ἵκανε βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.
- ἔνθα δὲ Κιμμερίων ἀνδρῶν δῆμός τε πόλις τε,
- ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένοι· οὐδέ ποτʼ αὐτοὺς
- ἠέλιος φαέθων καταδέρκεται ἀκτίνεσσιν,
- οὔθʼ ὁπότʼ ἂν στείχῃσι πρὸς οὐρανὸν ἀστερόεντα,
- οὔθʼ ὅτʼ ἂν ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπʼ οὐρανόθεν προτράπηται,
- ἀλλʼ ἐπὶ νὺξ ὀλοὴ τέταται δειλοῖσι βροτοῖσι.
- νῆα μὲν ἔνθʼ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν, ἐκ δὲ τὰ μῆλα
- εἱλόμεθʼ· αὐτοὶ δʼ αὖτε παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο
- ᾔομεν, ὄφρʼ ἐς χῶρον ἀφικόμεθʼ, ὃν φράσε Κίρκη.
- ἔνθʼ ἱερήια μὲν Περιμήδης Εὐρύλοχός τε
- ἔσχον· ἐγὼ δʼ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
- βόθρον ὄρυξʼ ὅσσον τε πυγούσιον ἔνθα καὶ ἔνθα,
- ἀμφʼ αὐτῷ δὲ χοὴν χεόμην πᾶσιν νεκύεσσι,
- πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέι οἴνῳ,
- τὸ τρίτον αὖθʼ ὕδατι· ἐπὶ δʼ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνον.
- πολλὰ δὲ γουνούμην νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα,
- ἐλθὼν εἰς Ἰθάκην στεῖραν βοῦν, ἥ τις ἀρίστη,
- ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν τʼ ἐμπλησέμεν ἐσθλῶν,
- Τειρεσίῃ δʼ ἀπάνευθεν ὄιν ἱερευσέμεν οἴῳ
- παμμέλανʼ, ὃς μήλοισι μεταπρέπει ἡμετέροισι.
- τοὺς δʼ ἐπεὶ εὐχωλῇσι λιτῇσί τε, ἔθνεα νεκρῶν,
- ἐλλισάμην, τὰ δὲ μῆλα λαβὼν ἀπεδειροτόμησα
- ἐς βόθρον, ῥέε δʼ αἷμα κελαινεφές· αἱ δʼ ἀγέροντο
- ψυχαὶ ὑπὲξ Ἐρέβευς νεκύων κατατεθνηώτων.
- νύμφαι τʼ ἠίθεοί τε πολύτλητοί τε γέροντες
- παρθενικαί τʼ ἀταλαὶ νεοπενθέα θυμὸν ἔχουσαι,
- πολλοὶ δʼ οὐτάμενοι χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν,
- ἄνδρες ἀρηίφατοι βεβροτωμένα τεύχεʼ ἔχοντες·
- οἳ πολλοὶ περὶ βόθρον ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος
- θεσπεσίῃ ἰαχῇ· ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει.
- δὴ τότʼ ἔπειθʼ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσα
- μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτʼ ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ,
- δείραντας κατακῆαι, ἐπεύξασθαι δὲ θεοῖσιν,
- ἰφθίμῳ τʼ Ἀΐδῃ καὶ ἐπαινῇ Περσεφονείῃ·
- αὐτὸς δὲ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
- ἥμην, οὐδʼ εἴων νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα
- αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι.
- πρώτη δὲ ψυχὴ Ἐλπήνορος ἦλθεν ἑταίρου·
- οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονὸς εὐρυοδείης·
- σῶμα γὰρ ἐν Κίρκης μεγάρῳ κατελείπομεν ἡμεῖς
- ἄκλαυτον καὶ ἄθαπτον, ἐπεὶ πόνος ἄλλος ἔπειγε.
- τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
- Ἐλπῆνορ, πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα;
- ἔφθης πεζὸς ἰὼν ἢ ἐγὼ σὺν νηὶ μελαίνῃ.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- ἆσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ καὶ ἀθέσφατος οἶνος.
- Κίρκης δʼ ἐν μεγάρῳ καταλέγμενος οὐκ ἐνόησα
- ἄψορρον καταβῆναι ἰὼν ἐς κλίμακα μακρήν,
- ἀλλὰ καταντικρὺ τέγεος πέσον· ἐκ δέ μοι αὐχὴν
- ἀστραγάλων ἐάγη, ψυχὴ δʼ Ἄϊδόσδε κατῆλθε.
- νῦν δέ σε τῶν ὄπιθεν γουνάζομαι, οὐ παρεόντων,
- πρός τʼ ἀλόχου καὶ πατρός, ὅ σʼ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα,
- Τηλεμάχου θʼ, ὃν μοῦνον ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπες·
- οἶδα γὰρ ὡς ἐνθένδε κιὼν δόμου ἐξ Ἀίδαο
- νῆσον ἐς Αἰαίην σχήσεις ἐυεργέα νῆα·
- ἔνθα σʼ ἔπειτα, ἄναξ, κέλομαι μνήσασθαι ἐμεῖο.
- μή μʼ ἄκλαυτον ἄθαπτον ἰὼν ὄπιθεν καταλείπειν
- νοσφισθείς, μή τοί τι θεῶν μήνιμα γένωμαι,
- ἀλλά με κακκῆαι σὺν τεύχεσιν, ἅσσα μοι ἔστιν,
- σῆμά τέ μοι χεῦαι πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης,
- ἀνδρὸς δυστήνοιο καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι.
- ταῦτά τέ μοι τελέσαι πῆξαί τʼ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν,
- τῷ καὶ ζωὸς ἔρεσσον ἐὼν μετʼ ἐμοῖς ἑτάροισιν.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- ταῦτά τοι, ὦ δύστηνε, τελευτήσω τε καὶ ἔρξω.
- νῶι μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροῖσιν
- ἥμεθʼ, ἐγὼ μὲν ἄνευθεν ἐφʼ αἵματι φάσγανον ἴσχων,
- εἴδωλον δʼ ἑτέρωθεν ἑταίρου πόλλʼ ἀγόρευεν·
- ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ μητρὸς κατατεθνηυίης,
- Αὐτολύκου θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀντίκλεια,
- τὴν ζωὴν κατέλειπον ἰὼν εἰς Ἴλιον ἱρήν.
- τὴν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὣς εἴων προτέρην, πυκινόν περ ἀχεύων,
- αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι.
- ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ Θηβαίου Τειρεσίαο
- χρύσεον σκῆπτρον ἔχων, ἐμὲ δʼ ἔγνω καὶ προσέειπεν·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- τίπτʼ αὖτʼ, ὦ δύστηνε, λιπὼν φάος ἠελίοιο
- ἤλυθες, ὄφρα ἴδῃ νέκυας καὶ ἀτερπέα χῶρον;
- ἀλλʼ ἀποχάζεο βόθρου, ἄπισχε δὲ φάσγανον ὀξύ,
- αἵματος ὄφρα πίω καί τοι νημερτέα εἴπω.
- ὣς φάτʼ, ἐγὼ δʼ ἀναχασσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον
- κουλεῷ ἐγκατέπηξʼ. ὁ δʼ ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν,
- καὶ τότε δή μʼ ἐπέεσσι προσηύδα μάντις ἀμύμων·
- νόστον δίζηαι μελιηδέα, φαίδιμʼ Ὀδυσσεῦ·
- τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεός· οὐ γὰρ ὀίω
- λήσειν ἐννοσίγαιον, ὅ τοι κότον ἔνθετο θυμῷ
- χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσας.
- ἀλλʼ ἔτι μέν κε καὶ ὣς κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε,
- αἴ κʼ ἐθέλῃς σὸν θυμὸν ἐρυκακέειν καὶ ἑταίρων,
- ὁππότε κε πρῶτον πελάσῃς ἐυεργέα νῆα
- Θρινακίῃ νήσῳ, προφυγὼν ἰοειδέα πόντον,
- βοσκομένας δʼ εὕρητε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- Ἠελίου, ὃς πάντʼ ἐφορᾷ καὶ πάντʼ ἐπακούει.
- τὰς εἰ μέν κʼ ἀσινέας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι,
- καί κεν ἔτʼ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε·
- εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομʼ ὄλεθρον,
- νηί τε καὶ ἑτάροις. αὐτὸς δʼ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς,
- ὀψὲ κακῶς νεῖαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους,
- νηὸς ἐπʼ ἀλλοτρίης· δήεις δʼ ἐν πήματα οἴκῳ,
- ἄνδρας ὑπερφιάλους, οἵ τοι βίοτον κατέδουσι
- μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες.
- ἀλλʼ ἦ τοι κείνων γε βίας ἀποτίσεαι ἐλθών·
- αὐτὰρ ἐπὴν μνηστῆρας ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι
- κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδὸν ὀξέι χαλκῷ,
- ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα λαβὼν ἐυῆρες ἐρετμόν,
- εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκηαι οἳ οὐκ ἴσασι θάλασσαν
- ἀνέρες, οὐδέ θʼ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν·
- οὐδʼ ἄρα τοί γʼ ἴσασι νέας φοινικοπαρῄους
- οὐδʼ ἐυήρεʼ ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται.
- σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλʼ ἀριφραδές, οὐδέ σε λήσει·
- ὁππότε κεν δή τοι συμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης
- φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ,
- καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξας ἐυῆρες ἐρετμόν,
- ῥέξας ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι,
- ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τʼ ἐπιβήτορα κάπρον,
- οἴκαδʼ ἀποστείχειν ἔρδειν θʼ ἱερᾶς ἑκατόμβας
- ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι,
- πᾶσι μάλʼ ἑξείης. θάνατος δέ τοι ἐξ ἁλὸς αὐτῷ
- ἀβληχρὸς μάλα τοῖος ἐλεύσεται, ὅς κέ σε πέφνῃ
- γήραι ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον· ἀμφὶ δὲ λαοὶ
- ὄλβιοι ἔσσονται. τὰ δέ τοι νημερτέα εἴρω.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- Τειρεσίη, τὰ μὲν ἄρ που ἐπέκλωσαν θεοὶ αὐτοί.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- μητρὸς τήνδʼ ὁρόω ψυχὴν κατατεθνηυίης·
- ἡ δʼ ἀκέουσʼ ἧσται σχεδὸν αἵματος, οὐδʼ ἑὸν υἱὸν
- ἔτλη ἐσάντα ἰδεῖν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι.
- εἰπέ, ἄναξ, πῶς κέν με ἀναγνοίη τὸν ἐόντα;
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμειβόμενος προσέειπεν·
- ῥηΐδιόν τοι ἔπος ἐρέω καὶ ἐπὶ φρεσὶ θήσω.
- ὅν τινα μέν κεν ἐᾷς νεκύων κατατεθνηώτων
- αἵματος ἆσσον ἴμεν, ὁ δέ τοι νημερτὲς ἐνίψει·
- ᾧ δέ κʼ ἐπιφθονέῃς, ὁ δέ τοι πάλιν εἶσιν ὀπίσσω.
- ὣς φαμένη ψυχὴ μὲν ἔβη δόμον Ἄϊδος εἴσω
- Τειρεσίαο ἄνακτος, ἐπεὶ κατὰ θέσφατʼ ἔλεξεν·
- αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, ὄφρʼ ἐπὶ μήτηρ
- ἤλυθε καὶ πίεν αἷμα κελαινεφές· αὐτίκα δʼ ἔγνω,
- καί μʼ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τέκνον ἐμόν, πῶς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα
- ζωὸς ἐών; χαλεπὸν δὲ τάδε ζωοῖσιν ὁρᾶσθαι.
- μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ καὶ δεινὰ ῥέεθρα,
- Ὠκεανὸς μὲν πρῶτα, τὸν οὔ πως ἔστι περῆσαι
- πεζὸν ἐόντʼ, ἢν μή τις ἔχῃ ἐυεργέα νῆα.
- ἦ νῦν δὴ Τροίηθεν ἀλώμενος ἐνθάδʼ ἱκάνεις
- νηί τε καὶ ἑτάροισι πολὺν χρόνον; οὐδέ πω ἦλθες
- εἰς Ἰθάκην, οὐδʼ εἶδες ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκα;
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- μῆτερ ἐμή, χρειώ με κατήγαγεν εἰς Ἀίδαο
- ψυχῇ χρησόμενον Θηβαίου Τειρεσίαο·
- οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος, οὐδέ πω ἁμῆς
- γῆς ἐπέβην, ἀλλʼ αἰὲν ἔχων ἀλάλημαι ὀιζύν,
- ἐξ οὗ τὰ πρώτισθʼ ἑπόμην Ἀγαμέμνονι δίῳ
- Ἴλιον εἰς ἐύπωλον, ἵνα Τρώεσσι μαχοίμην.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον·
- τίς νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέος θανάτοιο;
- ἦ δολιχὴ νοῦσος, ἦ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα
- οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν;
- εἰπὲ δέ μοι πατρός τε καὶ υἱέος, ὃν κατέλειπον,
- ἢ ἔτι πὰρ κείνοισιν ἐμὸν γέρας, ἦέ τις ἤδη
- ἀνδρῶν ἄλλος ἔχει, ἐμὲ δʼ οὐκέτι φασὶ νέεσθαι.
- εἰπὲ δέ μοι μνηστῆς ἀλόχου βουλήν τε νόον τε,
- ἠὲ μένει παρὰ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσει
- ἦ ἤδη μιν ἔγημεν Ἀχαιῶν ὅς τις ἄριστος.
- ὣς ἐφάμην, ἡ δʼ αὐτίκʼ ἀμείβετο πότνια μήτηρ·
- καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῷ
- σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν· ὀιζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ
- φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ.
- σὸν δʼ οὔ πώ τις ἔχει καλὸν γέρας, ἀλλὰ ἕκηλος
- Τηλέμαχος τεμένεα νέμεται καὶ δαῖτας ἐίσας
- δαίνυται, ἃς ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρʼ ἀλεγύνειν·
- πάντες γὰρ καλέουσι. πατὴρ δὲ σὸς αὐτόθι μίμνει
- ἀγρῷ, οὐδὲ πόλινδε κατέρχεται. οὐδέ οἱ εὐναὶ
- δέμνια καὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα,
- ἀλλʼ ὅ γε χεῖμα μὲν εὕδει ὅθι δμῶες ἐνὶ οἴκῳ,
- ἐν κόνι ἄγχι πυρός, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷται·
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος τεθαλυῖά τʼ ὀπώρη,
- πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλωῆς οἰνοπέδοιο
- φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήαται εὐναί.
- ἔνθʼ ὅ γε κεῖτʼ ἀχέων, μέγα δὲ φρεσὶ πένθος ἀέξει
- σὸν νόστον ποθέων, χαλεπὸν δʼ ἐπὶ γῆρας ἱκάνει.
- οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον·
- οὔτʼ ἐμέ γʼ ἐν μεγάροισιν ἐύσκοπος ἰοχέαιρα
- οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν,
- οὔτε τις οὖν μοι νοῦσος ἐπήλυθεν, ἥ τε μάλιστα
- τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο θυμόν·
- ἀλλά με σός τε πόθος σά τε μήδεα, φαίδιμʼ Ὀδυσσεῦ,
- σή τʼ ἀγανοφροσύνη μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ γʼ ἔθελον φρεσὶ μερμηρίξας
- μητρὸς ἐμῆς ψυχὴν ἑλέειν κατατεθνηυίης.
- τρὶς μὲν ἐφωρμήθην, ἑλέειν τέ με θυμὸς ἀνώγει,
- τρὶς δέ μοι ἐκ χειρῶν σκιῇ εἴκελον ἢ καὶ ὀνείρῳ
- ἔπτατʼ. ἐμοὶ δʼ ἄχος ὀξὺ γενέσκετο κηρόθι μᾶλλον,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
- μῆτερ ἐμή, τί νύ μʼ οὐ μίμνεις ἑλέειν μεμαῶτα,
- ὄφρα καὶ εἰν Ἀίδαο φίλας περὶ χεῖρε βαλόντε
- ἀμφοτέρω κρυεροῖο τεταρπώμεσθα γόοιο;
- ἦ τί μοι εἴδωλον τόδʼ ἀγαυὴ Περσεφόνεια
- ὤτρυνʼ, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω;
- ὣς ἐφάμην, ἡ δʼ αὐτίκʼ ἀμείβετο πότνια μήτηρ·
- ὤ μοι, τέκνον ἐμόν, περὶ πάντων κάμμορε φωτῶν,
- οὔ τί σε Περσεφόνεια Διὸς θυγάτηρ ἀπαφίσκει,
- ἀλλʼ αὕτη δίκη ἐστὶ βροτῶν, ὅτε τίς κε θάνῃσιν·
- οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν,
- ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸς κρατερὸν μένος αἰθομένοιο
- δαμνᾷ, ἐπεί κε πρῶτα λίπῃ λεύκʼ ὀστέα θυμός,
- ψυχὴ δʼ ἠύτʼ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται.
- ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα λιλαίεο· ταῦτα δὲ πάντα
- ἴσθʼ, ἵνα καὶ μετόπισθε τεῇ εἴπῃσθα γυναικί.
- νῶι μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβόμεθʼ, αἱ δὲ γυναῖκες
- ἤλυθον, ὤτρυνεν γὰρ ἀγαυὴ Περσεφόνεια,
- ὅσσαι ἀριστήων ἄλοχοι ἔσαν ἠδὲ θύγατρες.
- αἱ δʼ ἀμφʼ αἷμα κελαινὸν ἀολλέες ἠγερέθοντο,
- αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον ὅπως ἐρέοιμι ἑκάστην.
- ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή·
- σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ
- οὐκ εἴων πίνειν ἅμα πάσας αἷμα κελαινόν.
- αἱ δὲ προμνηστῖναι ἐπήισαν, ἠδὲ ἑκάστη
- ὃν γόνον ἐξαγόρευεν· ἐγὼ δʼ ἐρέεινον ἁπάσας.
- ἔνθʼ ἦ τοι πρώτην Τυρὼ ἴδον εὐπατέρειαν,
- ἣ φάτο Σαλμωνῆος ἀμύμονος ἔκγονος εἶναι,
- φῆ δὲ Κρηθῆος γυνὴ ἔμμεναι Αἰολίδαο·
- ἣ ποταμοῦ ἠράσσατʼ Ἐνιπῆος θείοιο,
- ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν ἐπὶ γαῖαν ἵησι,
- καί ῥʼ ἐπʼ Ἐνιπῆος πωλέσκετο καλὰ ῥέεθρα.
- τῷ δʼ ἄρα εἰσάμενος γαιήοχος ἐννοσίγαιος
- ἐν προχοῇς ποταμοῦ παρελέξατο δινήεντος·
- πορφύρεον δʼ ἄρα κῦμα περιστάθη, οὔρεϊ ἶσον,
- κυρτωθέν, κρύψεν δὲ θεὸν θνητήν τε γυναῖκα.
- λῦσε δὲ παρθενίην ζώνην, κατὰ δʼ ὕπνον ἔχευεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἐτέλεσσε θεὸς φιλοτήσια ἔργα,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- χαῖρε, γύναι, φιλότητι· περιπλομένου δʼ ἐνιαυτοῦ
- τέξεις ἀγλαὰ τέκνα, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ
- ἀθανάτων· σὺ δὲ τοὺς κομέειν ἀτιταλλέμεναί τε.
- νῦν δʼ ἔρχευ πρὸς δῶμα, καὶ ἴσχεο μηδʼ ὀνομήνῃς·
- αὐτὰρ ἐγώ τοί εἰμι Ποσειδάων ἐνοσίχθων.
- ὣς εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα.
- ἡ δʼ ὑποκυσαμένη Πελίην τέκε καὶ Νηλῆα,
- τὼ κρατερὼ θεράποντε Διὸς μεγάλοιο γενέσθην
- ἀμφοτέρω· Πελίης μὲν ἐν εὐρυχόρῳ Ἰαωλκῷ
- ναῖε πολύρρηνος, ὁ δʼ ἄρʼ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι.
- τοὺς δʼ ἑτέρους Κρηθῆι τέκεν βασίλεια γυναικῶν,
- Αἴσονά τʼ ἠδὲ Φέρητʼ Ἀμυθάονά θʼ ἱππιοχάρμην.
- τὴν δὲ μετʼ Ἀντιόπην ἴδον, Ἀσωποῖο θύγατρα,
- ἣ δὴ καὶ Διὸς εὔχετʼ ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαῦσαι,
- καί ῥʼ ἔτεκεν δύο παῖδʼ, Ἀμφίονά τε Ζῆθόν τε,
- οἳ πρῶτοι Θήβης ἕδος ἔκτισαν ἑπταπύλοιο,
- πύργωσάν τʼ, ἐπεὶ οὐ μὲν ἀπύργωτόν γʼ ἐδύναντο
- ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε.
- τὴν δὲ μετʼ Ἀλκμήνην ἴδον, Ἀμφιτρύωνος ἄκοιτιν,
- ἥ ῥʼ Ἡρακλῆα θρασυμέμνονα θυμολέοντα
- γείνατʼ ἐν ἀγκοίνῃσι Διὸς μεγάλοιο μιγεῖσα·
- καὶ Μεγάρην, Κρείοντος ὑπερθύμοιο θύγατρα,
- τὴν ἔχεν Ἀμφιτρύωνος υἱὸς μένος αἰὲν ἀτειρής.
- μητέρα τʼ Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην,
- ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο
- γημαμένη ᾧ υἷι· ὁ δʼ ὃν πατέρʼ ἐξεναρίξας
- γῆμεν· ἄφαρ δʼ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν.
- ἀλλʼ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων
- Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς·
- ἡ δʼ ἔβη εἰς Ἀίδαο πυλάρταο κρατεροῖο,
- ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφʼ ὑψηλοῖο μελάθρου,
- ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ δʼ ἄλγεα κάλλιπʼ ὀπίσσω
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα τε μητρὸς Ἐρινύες ἐκτελέουσιν.
- καὶ Χλῶριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺς
- γῆμεν ἑὸν διὰ κάλλος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα,
- ὁπλοτάτην κούρην Ἀμφίονος Ἰασίδαο,
- ὅς ποτʼ ἐν Ὀρχομενῷ Μινυείῳ ἶφι ἄνασσεν·
- ἡ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα,
- Νέστορά τε Χρόνιον τε Περικλύμενόν τʼ ἀγέρωχον.
- τοῖσι δʼ ἐπʼ ἰφθίμην Πηρὼ τέκε, θαῦμα βροτοῖσι,
- τὴν πάντες μνώοντο περικτίται· οὐδʼ ἄρα Νηλεὺς
- τῷ ἐδίδου ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους
- ἐκ Φυλάκης ἐλάσειε βίης Ἰφικληείης
- ἀργαλέας· τὰς δʼ οἶος ὑπέσχετο μάντις ἀμύμων
- ἐξελάαν· χαλεπὴ δὲ θεοῦ κατὰ μοῖρα πέδησε,
- δεσμοί τʼ ἀργαλέοι καὶ βουκόλοι ἀγροιῶται.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο
- ἂψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι,
- καὶ τότε δή μιν ἔλυσε βίη Ἰφικληείη,
- θέσφατα πάντʼ εἰπόντα· Διὸς δʼ ἐτελείετο βουλή.
- καὶ Λήδην εἶδον, τὴν Τυνδαρέου παράκοιτιν,
- ἥ ῥʼ ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παῖδε,
- Κάστορά θʼ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα,
- τοὺς ἄμφω ζωοὺς κατέχει φυσίζοος αἶα·
- οἳ καὶ νέρθεν γῆς τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες
- ἄλλοτε μὲν ζώουσʼ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- τεθνᾶσιν· τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα θεοῖσι.
- τὴν δὲ μετʼ Ἰφιμέδειαν, Ἀλωῆος παράκοιτιν
- εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι,
- καί ῥʼ ἔτεκεν δύο παῖδε, μινυνθαδίω δʼ ἐγενέσθην,
- Ὦτόν τʼ ἀντίθεον τηλεκλειτόν τʼ Ἐφιάλτην,
- οὓς δὴ μηκίστους θρέψε ζείδωρος ἄρουρα
- καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα·
- ἐννέωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν
- εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι.
- οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ
- φυλόπιδα στήσειν πολυάικος πολέμοιο.
- Ὄσσαν ἐπʼ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπʼ Ὄσσῃ
- Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵνʼ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη.
- καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβης μέτρον ἵκοντο·
- ἀλλʼ ὄλεσεν Διὸς υἱός, ὃν ἠύκομος τέκε Λητώ,
- ἀμφοτέρω, πρίν σφωιν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους
- ἀνθῆσαι πυκάσαι τε γένυς ἐυανθέι λάχνῃ.
- Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον καλήν τʼ Ἀριάδνην,
- κούρην Μίνωος ὀλοόφρονος, ἥν ποτε Θησεὺς
- ἐκ Κρήτης ἐς γουνὸν Ἀθηνάων ἱεράων
- ἦγε μέν, οὐδʼ ἀπόνητο· πάρος δέ μιν Ἄρτεμις ἔκτα
- Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ Διονύσου μαρτυρίῃσιν.
- Μαῖράν τε Κλυμένην τε ἴδον στυγερήν τʼ Ἐριφύλην,
- ἣ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα.
- πάσας δʼ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδʼ ὀνομήνω,
- ὅσσας ἡρώων ἀλόχους ἴδον ἠδὲ θύγατρας·
- πρὶν γάρ κεν καὶ νὺξ φθῖτʼ ἄμβροτος. ἀλλὰ καὶ ὥρη
- εὕδειν, ἢ ἐπὶ νῆα θοὴν ἐλθόντʼ ἐς ἑταίρους
- ἢ αὐτοῦ· πομπὴ δὲ θεοῖς ὑμῖν τε μελήσει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ,
- κηληθμῷ δʼ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.
- τοῖσιν δʼ Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων.
- Φαίηκες, πῶς ὔμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναι
- εἶδός τε μέγεθός τε ἰδὲ φρένας ἔνδον ἐίσας;
- ξεῖνος δʼ αὖτʼ ἐμός ἐστιν, ἕκαστος δʼ ἔμμορε τιμῆς·
- τῷ μὴ ἐπειγόμενοι ἀποπέμπετε, μηδὲ τὰ δῶρα
- οὕτω χρηίζοντι κολούετε· πολλὰ γὰρ ὑμῖν
- κτήματʼ ἐνὶ μεγάροισι θεῶν ἰότητι κέονται.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως Ἐχένηος,
- ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν·
- ὦ φίλοι, οὐ μὰν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδʼ ἀπὸ δόξης
- μυθεῖται βασίλεια περίφρων· ἀλλὰ πίθεσθε.
- Ἀλκινόου δʼ ἐκ τοῦδʼ ἔχεται ἔργον τε ἔπος τε.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- τοῦτο μὲν οὕτω δὴ ἔσται ἔπος, αἴ κεν ἐγώ γε
- ζωὸς Φαιήκεσσι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω·
- ξεῖνος δὲ τλήτω μάλα περ νόστοιο χατίζων
- ἔμπης οὖν ἐπιμεῖναι ἐς αὔριον, εἰς ὅ κε πᾶσαν
- δωτίνην τελέσω· πομπὴ δʼ ἄνδρεσσι μελήσει
- πᾶσι, μάλιστα δʼ ἐμοί· τοῦ γὰρ κράτος ἔστʼ ἐνὶ δήμῳ.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- εἴ με καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἀνώγοιτʼ αὐτόθι μίμνειν,
- πομπὴν δʼ ὀτρύνοιτε καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῖτε,
- καὶ κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἴη,
- πλειοτέρῃ σὺν χειρὶ φίλην ἐς πατρίδʼ ἱκέσθαι·
- καί κʼ αἰδοιότερος καὶ φίλτερος ἀνδράσιν εἴην
- πᾶσιν, ὅσοι μʼ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- ὦ Ὀδυσεῦ, τὸ μὲν οὔ τί σʼ ἐίσκομεν εἰσορόωντες,
- ἠπεροπῆά τʼ ἔμεν καὶ ἐπίκλοπον, οἷά τε πολλοὺς
- βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέας ἀνθρώπους,
- ψεύδεά τʼ ἀρτύνοντας ὅθεν κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο·
- σοὶ δʼ ἔπι μὲν μορφὴ ἐπέων, ἔνι δὲ φρένες ἐσθλαί.
- μῦθον δʼ ὡς ὅτʼ ἀοιδὸς ἐπισταμένως κατέλεξας,
- πάντων τʼ Ἀργείων σέο τʼ αὐτοῦ κήδεα λυγρά.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- εἴ τινας ἀντιθέων ἑτάρων ἴδες, οἵ τοι ἅμʼ αὐτῷ
- Ἴλιον εἰς ἅμʼ ἕποντο καὶ αὐτοῦ πότμον ἐπέσπον.
- νὺξ δʼ ἥδε μάλα μακρή, ἀθέσφατος· οὐδέ πω ὥρη
- εὕδειν ἐν μεγάρῳ, σὺ δέ μοι λέγε θέσκελα ἔργα.
- καί κεν ἐς ἠῶ δῖαν ἀνασχοίμην, ὅτε μοι σὺ
- τλαίης ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυθήσασθαι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
- ὥρη μὲν πολέων μύθων, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου·
- εἰ δʼ ἔτʼ ἀκουέμεναί γε λιλαίεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε
- τούτων σοι φθονέοιμι καὶ οἰκτρότερʼ ἄλλʼ ἀγορεύειν,
- κήδεʼ ἐμῶν ἑτάρων, οἳ δὴ μετόπισθεν ὄλοντο,
- οἳ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον στονόεσσαν ἀυτήν,
- ἐν νόστῳ δʼ ἀπόλοντο κακῆς ἰότητι γυναικός.
- αὐτὰρ ἐπεὶ ψυχὰς μὲν ἀπεσκέδασʼ ἄλλυδις ἄλλῃ
- ἁγνὴ Περσεφόνεια γυναικῶν θηλυτεράων,
- ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο
- ἀχνυμένη· περὶ δʼ ἄλλαι ἀγηγέραθʼ, ὅσσοι ἅμʼ αὐτῷ
- οἴκῳ ἐν Αἰγίσθοιο θάνον καὶ πότμον ἐπέσπον.
- ἔγνω δʼ αἶψʼ ἔμʼ ἐκεῖνος, ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν·
- κλαῖε δʼ ὅ γε λιγέως, θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἴβων,
- πιτνὰς εἰς ἐμὲ χεῖρας, ὀρέξασθαι μενεαίνων·
- ἀλλʼ οὐ γάρ οἱ ἔτʼ ἦν ἲς ἔμπεδος οὐδέ τι κῖκυς,
- οἵη περ πάρος ἔσκεν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι.
- τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον,
- τίς νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέος θανάτοιο;
- ἦε σέ γʼ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν
- ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν;
- ἦέ σʼ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντʼ ἐπὶ χέρσου
- βοῦς περιταμνόμενον ἠδʼ οἰῶν πώεα καλά,
- ἠὲ περὶ πτόλιος μαχεούμενον ἠδὲ γυναικῶν;
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμειβόμενος προσέειπε·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- οὔτʼ ἐμέ γʼ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν
- ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν,
- οὔτε μʼ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντʼ ἐπὶ χέρσου,
- ἀλλά μοι Αἴγισθος τεύξας θάνατόν τε μόρον τε
- ἔκτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ, οἶκόνδε καλέσσας,
- δειπνίσσας, ὥς τίς τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ.
- ὣς θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ· περὶ δʼ ἄλλοι ἑταῖροι
- νωλεμέως κτείνοντο σύες ὣς ἀργιόδοντες,
- οἵ ῥά τʼ ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸς μέγα δυναμένοιο
- ἢ γάμῳ ἢ ἐράνῳ ἢ εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ.
- ἤδη μὲν πολέων φόνῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησας,
- μουνὰξ κτεινομένων καὶ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ·
- ἀλλά κε κεῖνα μάλιστα ἰδὼν ὀλοφύραο θυμῷ,
- ὡς ἀμφὶ κρητῆρα τραπέζας τε πληθούσας
- κείμεθʼ ἐνὶ μεγάρῳ, δάπεδον δʼ ἅπαν αἵματι θῦεν.
- οἰκτροτάτην δʼ ἤκουσα ὄπα Πριάμοιο θυγατρός,
- Κασσάνδρης, τὴν κτεῖνε Κλυταιμνήστρη δολόμητις
- ἀμφʼ ἐμοί, αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χεῖρας ἀείρων
- βάλλον ἀποθνήσκων περὶ φασγάνῳ· ἡ δὲ κυνῶπις
- νοσφίσατʼ, οὐδέ μοι ἔτλη ἰόντι περ εἰς Ἀίδαο
- χερσὶ κατʼ ὀφθαλμοὺς ἑλέειν σύν τε στόμʼ ἐρεῖσαι.
- ὣς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικός,
- ἥ τις δὴ τοιαῦτα μετὰ φρεσὶν ἔργα βάληται·
- οἷον δὴ καὶ κείνη ἐμήσατο ἔργον ἀεικές,
- κουριδίῳ τεύξασα πόσει φόνον. ἦ τοι ἔφην γε
- ἀσπάσιος παίδεσσιν ἰδὲ δμώεσσιν ἐμοῖσιν
- οἴκαδʼ ἐλεύσεσθαι· ἡ δʼ ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα
- οἷ τε κατʼ αἶσχος ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω
- θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κʼ ἐυεργὸς ἔῃσιν.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ γόνον Ἀτρέος εὐρύοπα Ζεὺς
- ἐκπάγλως ἤχθηρε γυναικείας διὰ βουλὰς
- ἐξ ἀρχῆς· Ἑλένης μὲν ἀπωλόμεθʼ εἵνεκα πολλοί,
- σοὶ δὲ Κλυταιμνήστρη δόλον ἤρτυε τηλόθʼ ἐόντι.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμειβόμενος προσέειπε·
- τῷ νῦν μή ποτε καὶ σὺ γυναικί περ ἤπιος εἶναι·
- μή οἱ μῦθον ἅπαντα πιφαυσκέμεν, ὅν κʼ ἐὺ εἰδῇς,
- ἀλλὰ τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ καὶ κεκρυμμένον εἶναι.
- ἀλλʼ οὐ σοί γʼ, Ὀδυσεῦ, φόνος ἔσσεται ἔκ γε γυναικός·
- λίην γὰρ πινυτή τε καὶ εὖ φρεσὶ μήδεα οἶδε
- κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια.
- ἦ μέν μιν νύμφην γε νέην κατελείπομεν ἡμεῖς
- ἐρχόμενοι πόλεμόνδε· πάϊς δέ οἱ ἦν ἐπὶ μαζῷ
- νήπιος, ὅς που νῦν γε μετʼ ἀνδρῶν ἵζει ἀριθμῷ,
- ὄλβιος· ἦ γὰρ τόν γε πατὴρ φίλος ὄψεται ἐλθών,
- καὶ κεῖνος πατέρα προσπτύξεται, ἣ θέμις ἐστίν.
- ἡ δʼ ἐμὴ οὐδέ περ υἷος ἐνιπλησθῆναι ἄκοιτις
- ὀφθαλμοῖσιν ἔασε· πάρος δέ με πέφνε καὶ αὐτόν.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- κρύβδην, μηδʼ ἀναφανδά, φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- νῆα κατισχέμεναι· ἐπεὶ οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον,
- εἴ που ἔτι ζώοντος ἀκούετε παιδὸς ἐμοῖο,
- ἤ που ἐν Ὀρχομενῷ ἢ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι,
- ἤ που πὰρ Μενελάῳ ἐνὶ Σπάρτῃ εὐρείῃ·
- οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δῖος Ὀρέστης.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- Ἀτρεΐδη, τί με ταῦτα διείρεαι; οὐδέ τι οἶδα,
- ζώει ὅ γʼ ἦ τέθνηκε· κακὸν δʼ ἀνεμώλια βάζειν.
- νῶι μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροῖσιν
- ἕσταμεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες·
- ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
- καὶ Πατροκλῆος καὶ ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο
- Αἴαντός θʼ, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε
- τῶν ἄλλων Δαναῶν μετʼ ἀμύμονα Πηλεΐωνα.
- ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεος Αἰακίδαο
- καί ῥʼ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- σχέτλιε, τίπτʼ ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον;
- πῶς ἔτλης Ἄϊδόσδε κατελθέμεν, ἔνθα τε νεκροὶ
- ἀφραδέες ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων;
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱέ, μέγα φέρτατʼ Ἀχαιῶν,
- ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέος, εἴ τινα βουλὴν
- εἴποι, ὅπως Ἰθάκην ἐς παιπαλόεσσαν ἱκοίμην·
- οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος, οὐδέ πω ἁμῆς
- γῆς ἐπέβην, ἀλλʼ αἰὲν ἔχω κακά. σεῖο δʼ, Ἀχιλλεῦ,
- οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτατος οὔτʼ ἄρʼ ὀπίσσω.
- πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν
- Ἀργεῖοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν
- ἐνθάδʼ ἐών· τῷ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ αὐτίκʼ ἀμειβόμενος προσέειπε·
- μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμʼ Ὀδυσσεῦ.
- βουλοίμην κʼ ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ,
- ἀνδρὶ παρʼ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη,
- ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.
- ἀλλʼ ἄγε μοι τοῦ παιδὸς ἀγαυοῦ μῦθον ἐνίσπες,
- ἢ ἕπετʼ ἐς πόλεμον πρόμος ἔμμεναι, ἦε καὶ οὐκί.
- εἰπὲ δέ μοι Πηλῆος ἀμύμονος, εἴ τι πέπυσσαι,
- ἢ ἔτʼ ἔχει τιμὴν πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν,
- ἦ μιν ἀτιμάζουσιν ἀνʼ Ἑλλάδα τε Φθίην τε,
- οὕνεκά μιν κατὰ γῆρας ἔχει χεῖράς τε πόδας τε.
- οὐ γὰρ ἐγὼν ἐπαρωγὸς ὑπʼ αὐγὰς ἠελίοιο,
- τοῖος ἐών, οἷός ποτʼ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ
- πέφνον λαὸν ἄριστον, ἀμύνων Ἀργείοισιν·
- εἰ τοιόσδʼ ἔλθοιμι μίνυνθά περ ἐς πατέρος δῶ·
- τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους,
- οἳ κεῖνον βιόωνται ἐέργουσίν τʼ ἀπὸ τιμῆς.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- ἦ τοι μὲν Πηλῆος ἀμύμονος οὔ τι πέπυσμαι,
- αὐτάρ τοι παιδός γε Νεοπτολέμοιο φίλοιο
- πᾶσαν ἀληθείην μυθήσομαι, ὥς με κελεύεις·
- αὐτὸς γάρ μιν ἐγὼ κοίλης ἐπὶ νηὸς ἐίσης
- ἤγαγον ἐκ Σκύρου μετʼ ἐυκνήμιδας Ἀχαιούς.
- ἦ τοι ὅτʼ ἀμφὶ πόλιν Τροίην φραζοίμεθα βουλάς,
- αἰεὶ πρῶτος ἔβαζε καὶ οὐχ ἡμάρτανε μύθων·
- Νέστωρ ἀντίθεος καὶ ἐγὼ νικάσκομεν οἴω.
- αὐτὰρ ὅτʼ ἐν πεδίῳ Τρώων μαρναίμεθα χαλκῷ,
- οὔ ποτʼ ἐνὶ πληθυῖ μένεν ἀνδρῶν οὐδʼ ἐν ὁμίλῳ,
- ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων,
- πολλοὺς δʼ ἄνδρας ἔπεφνεν ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι.
- πάντας δʼ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδʼ ὀνομήνω,
- ὅσσον λαὸν ἔπεφνεν ἀμύνων Ἀργείοισιν,
- ἀλλʼ οἷον τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ,
- ἥρωʼ Εὐρύπυλον, πολλοὶ δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- Κήτειοι κτείνοντο γυναίων εἵνεκα δώρων.
- κεῖνον δὴ κάλλιστον ἴδον μετὰ Μέμνονα δῖον.
- αὐτὰρ ὅτʼ εἰς ἵππον κατεβαίνομεν, ὃν κάμʼ Ἐπειός,
- Ἀργείων οἱ ἄριστοι, ἐμοὶ δʼ ἐπὶ πάντα τέταλτο,
- ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν λόχον ἠδʼ ἐπιθεῖναι,
- ἔνθʼ ἄλλοι Δαναῶν ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- δάκρυά τʼ ὠμόργνυντο τρέμον θʼ ὑπὸ γυῖα ἑκάστου·
- κεῖνον δʼ οὔ ποτε πάμπαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσιν
- οὔτʼ ὠχρήσαντα χρόα κάλλιμον οὔτε παρειῶν
- δάκρυ ὀμορξάμενον· ὁ δέ γε μάλα πόλλʼ ἱκέτευεν
- ἱππόθεν ἐξέμεναι, ξίφεος δʼ ἐπεμαίετο κώπην
- καὶ δόρυ χαλκοβαρές, κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν,
- μοῖραν καὶ γέρας ἐσθλὸν ἔχων ἐπὶ νηὸς ἔβαινεν
- ἀσκηθής, οὔτʼ ἂρ βεβλημένος ὀξέι χαλκῷ
- οὔτʼ αὐτοσχεδίην οὐτασμένος, οἷά τε πολλὰ
- γίγνεται ἐν πολέμῳ· ἐπιμὶξ δέ τε μαίνεται Ἄρης.
- ὣς ἐφάμην, ψυχὴ δὲ ποδώκεος Αἰακίδαο
- φοίτα μακρὰ βιβᾶσα κατʼ ἀσφοδελὸν λειμῶνα,
- γηθοσύνη ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείκετον εἶναι.
- αἱ δʼ ἄλλαι ψυχαὶ νεκύων κατατεθνηώτων
- ἕστασαν ἀχνύμεναι, εἴροντο δὲ κήδεʼ ἑκάστη.
- οἴη δʼ Αἴαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδαο
- νόσφιν ἀφεστήκει, κεχολωμένη εἵνεκα νίκης,
- τήν μιν ἐγὼ νίκησα δικαζόμενος παρὰ νηυσὶ
- τεύχεσιν ἀμφʼ Ἀχιλῆος· ἔθηκε δὲ πότνια μήτηρ.
- παῖδες δὲ Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη.
- ὡς δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῷδʼ ἐπʼ ἀέθλῳ·
- τοίην γὰρ κεφαλὴν ἕνεκʼ αὐτῶν γαῖα κατέσχεν,
- Αἴανθʼ, ὃς πέρι μὲν εἶδος, πέρι δʼ ἔργα τέτυκτο
- τῶν ἄλλων Δαναῶν μετʼ ἀμύμονα Πηλεΐωνα.
- τὸν μὲν ἐγὼν ἐπέεσσι προσηύδων μειλιχίοισιν·
- Αἶαν, παῖ Τελαμῶνος ἀμύμονος, οὐκ ἄρʼ ἔμελλες
- οὐδὲ θανὼν λήσεσθαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα τευχέων
- οὐλομένων; τὰ δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν Ἀργείοισι,
- τοῖος γάρ σφιν πύργος ἀπώλεο· σεῖο δʼ Ἀχαιοὶ
- ἶσον Ἀχιλλῆος κεφαλῇ Πηληϊάδαο
- ἀχνύμεθα φθιμένοιο διαμπερές· οὐδέ τις ἄλλος
- αἴτιος, ἀλλὰ Ζεὺς Δαναῶν στρατὸν αἰχμητάων
- ἐκπάγλως ἤχθηρε, τεῒν δʼ ἐπὶ μοῖραν ἔθηκεν.
- ἀλλʼ ἄγε δεῦρο, ἄναξ, ἵνʼ ἔπος καὶ μῦθον ἀκούσῃς
- ἡμέτερον· δάμασον δὲ μένος καὶ ἀγήνορα θυμόν.
- ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μʼ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετʼ ἄλλας
- ψυχὰς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων.
- ἔνθα χʼ ὅμως προσέφη κεχολωμένος, ἤ κεν ἐγὼ τόν·
- ἀλλά μοι ἤθελε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι
- τῶν ἄλλων ψυχὰς ἰδέειν κατατεθνηώτων.
- ἔνθʼ ἦ τοι Μίνωα ἴδον, Διὸς ἀγλαὸν υἱόν,
- χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν,
- ἥμενον, οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα,
- ἥμενοι ἑσταότες τε κατʼ εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ.
- τὸν δὲ μετʼ Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα
- θῆρας ὁμοῦ εἰλεῦντα κατʼ ἀσφοδελὸν λειμῶνα,
- τοὺς αὐτὸς κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι
- χερσὶν ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγές.
- καὶ Τιτυὸν εἶδον, Γαίης ἐρικυδέος υἱόν,
- κείμενον ἐν δαπέδῳ· ὁ δʼ ἐπʼ ἐννέα κεῖτο πέλεθρα,
- γῦπε δέ μιν ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον,
- δέρτρον ἔσω δύνοντες, ὁ δʼ οὐκ ἀπαμύνετο χερσί·
- Λητὼ γὰρ ἕλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν,
- Πυθώδʼ ἐρχομένην διὰ καλλιχόρου Πανοπῆος.
- καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον κρατέρʼ ἄλγεʼ ἔχοντα
- ἑστεῶτʼ ἐν λίμνῃ· ἡ δὲ προσέπλαζε γενείῳ·
- στεῦτο δὲ διψάων, πιέειν δʼ οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι·
- ὁσσάκι γὰρ κύψειʼ ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων,
- τοσσάχʼ ὕδωρ ἀπολέσκετʼ ἀναβροχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσὶ
- γαῖα μέλαινα φάνεσκε, καταζήνασκε δὲ δαίμων.
- δένδρεα δʼ ὑψιπέτηλα κατὰ κρῆθεν χέε καρπόν,
- ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι
- συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι·
- τῶν ὁπότʼ ἰθύσειʼ ὁ γέρων ἐπὶ χερσὶ μάσασθαι,
- τὰς δʼ ἄνεμος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα.
- καὶ μὴν Σίσυφον εἰσεῖδον κρατέρʼ ἄλγεʼ ἔχοντα
- λᾶαν βαστάζοντα πελώριον ἀμφοτέρῃσιν.
- ἦ τοι ὁ μὲν σκηριπτόμενος χερσίν τε ποσίν τε
- λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον· ἀλλʼ ὅτε μέλλοι
- ἄκρον ὑπερβαλέειν, τότʼ ἀποστρέψασκε κραταιίς·
- αὖτις ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶας ἀναιδής.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἂψ ὤσασκε τιταινόμενος, κατὰ δʼ ἱδρὼς
- ἔρρεεν ἐκ μελέων, κονίη δʼ ἐκ κρατὸς ὀρώρει.
- τὸν δὲ μετʼ εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην,
- εἴδωλον· αὐτὸς δὲ μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσι
- τέρπεται ἐν θαλίῃς καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην,
- παῖδα Διὸς μεγάλοιο καὶ Ἥρης χρυσοπεδίλου.
- ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνῶν ὥς,
- πάντοσʼ ἀτυζομένων· ὁ δʼ ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικώς,
- γυμνὸν τόξον ἔχων καὶ ἐπὶ νευρῆφιν ὀιστόν,
- δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικώς.
- σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτὴρ
- χρύσεος ἦν τελαμών, ἵνα θέσκελα ἔργα τέτυκτο,
- ἄρκτοι τʼ ἀγρότεροί τε σύες χαροποί τε λέοντες,
- ὑσμῖναί τε μάχαι τε φόνοι τʼ ἀνδροκτασίαι τε.
- μὴ τεχνησάμενος μηδʼ ἄλλο τι τεχνήσαιτο,
- ὃς κεῖνον τελαμῶνα ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ.
- ἔγνω δʼ αὖτʼ ἔμʼ ἐκεῖνος, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν,
- καί μʼ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ,
- ἆ δείλʼ, ἦ τινὰ καὶ σὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζεις,
- ὅν περ ἐγὼν ὀχέεσκον ὑπʼ αὐγὰς ἠελίοιο.
- Ζηνὸς μὲν πάϊς ἦα Κρονίονος, αὐτὰρ ὀιζὺν
- εἶχον ἀπειρεσίην· μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ
- δεδμήμην, ὁ δέ μοι χαλεποὺς ἐπετέλλετʼ ἀέθλους.
- καί ποτέ μʼ ἐνθάδʼ ἔπεμψε κύνʼ ἄξοντʼ· οὐ γὰρ ἔτʼ ἄλλον
- φράζετο τοῦδέ γέ μοι κρατερώτερον εἶναι ἄεθλον·
- τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα καὶ ἤγαγον ἐξ Ἀίδαο·
- Ἑρμείας δέ μʼ ἔπεμψεν ἰδὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖτις ἔβη δόμον Ἄϊδος εἴσω,
- αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, εἴ τις ἔτʼ ἔλθοι
- ἀνδρῶν ἡρώων, οἳ δὴ τὸ πρόσθεν ὄλοντο.
- καί νύ κʼ ἔτι προτέρους ἴδον ἀνέρας, οὓς ἔθελόν περ,
- Θησέα Πειρίθοόν τε, θεῶν ἐρικυδέα τέκνα·
- ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ ἔθνεʼ ἀγείρετο μυρία νεκρῶν
- ἠχῇ θεσπεσίῃ· ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει,
- μή μοι Γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου
- ἐξ Ἀίδεω πέμψειεν ἀγαυὴ Περσεφόνεια.
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἐπὶ νῆα κιὼν ἐκέλευον ἑταίρους
- αὐτούς τʼ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον.
- τὴν δὲ κατʼ Ὠκεανὸν ποταμὸν φέρε κῦμα ῥόοιο,
- πρῶτα μὲν εἰρεσίῃ, μετέπειτα δὲ κάλλιμος οὖρος.
- αὐτὰρ ἐπεὶ ποταμοῖο λίπεν ῥόον Ὠκεανοῖο
- νηῦς, ἀπὸ δʼ ἵκετο κῦμα θαλάσσης εὐρυπόροιο
- νῆσόν τʼ Αἰαίην, ὅθι τʼ Ἠοῦς ἠριγενείης
- οἰκία καὶ χοροί εἰσι καὶ ἀντολαὶ Ἠελίοιο,
- νῆα μὲν ἔνθʼ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν ἐν ψαμάθοισιν,
- ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βῆμεν ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης·
- ἔνθα δʼ ἀποβρίξαντες ἐμείναμεν Ἠῶ δῖαν.
- ἦμος δʼ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,
- δὴ τότʼ ἐγὼν ἑτάρους προΐειν ἐς δώματα Κίρκης
- οἰσέμεναι νεκρόν, Ἐλπήνορα τεθνηῶτα.
- φιτροὺς δʼ αἶψα ταμόντες, ὅθʼ ἀκροτάτη πρόεχʼ ἀκτή,
- θάπτομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες.
- αὐτὰρ ἐπεὶ νεκρός τʼ ἐκάη καὶ τεύχεα νεκροῦ,
- τύμβον χεύαντες καὶ ἐπὶ στήλην ἐρύσαντες
- πήξαμεν ἀκροτάτῳ τύμβῳ ἐυῆρες ἐρετμόν.
- ἡμεῖς μὲν τὰ ἕκαστα διείπομεν· οὐδʼ ἄρα Κίρκην
- ἐξ Ἀίδεω ἐλθόντες ἐλήθομεν, ἀλλὰ μάλʼ ὦκα
- ἦλθʼ ἐντυναμένη· ἅμα δʼ ἀμφίπολοι φέρον αὐτῇ
- σῖτον καὶ κρέα πολλὰ καὶ αἴθοπα οἶνον ἐρυθρόν.
- ἡ δʼ ἐν μέσσῳ στᾶσα μετηύδα δῖα θεάων·
- σχέτλιοι, οἳ ζώοντες ὑπήλθετε δῶμʼ Ἀίδαο,
- δισθανέες, ὅτε τʼ ἄλλοι ἅπαξ θνῄσκουσʼ ἄνθρωποι.
- ἀλλʼ ἄγετʼ ἐσθίετε βρώμην καὶ πίνετε οἶνον
- αὖθι πανημέριοι· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- πλεύσεσθʼ· αὐτὰρ ἐγὼ δείξω ὁδὸν ἠδὲ ἕκαστα
- σημανέω, ἵνα μή τι κακορραφίῃ ἀλεγεινῇ
- ἢ ἁλὸς ἢ ἐπὶ γῆς ἀλγήσετε πῆμα παθόντες.
- ὣς ἔφαθʼ, ἡμῖν δʼ αὖτʼ ἐπεπείθετο θυμὸς ἀγήνωρ.
- ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- ἥμεθα δαινύμενοι κρέα τʼ ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ·
- ἦμος δʼ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθεν,
- οἱ μὲν κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός,
- ἡ δʼ ἐμὲ χειρὸς ἑλοῦσα φίλων ἀπονόσφιν ἑταίρων
- εἷσέ τε καὶ προσέλεκτο καὶ ἐξερέεινεν ἕκαστα·
- αὐτὰρ ἐγὼ τῇ πάντα κατὰ μοῖραν κατέλεξα.
- καὶ τότε δή μʼ ἐπέεσσι προσηύδα πότνια Κίρκη·
- ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δʼ ἄκουσον,
- ὥς τοι ἐγὼν ἐρέω, μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός.
- Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας
- ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτις σφεας εἰσαφίκηται.
- ὅς τις ἀιδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ
- Σειρήνων, τῷ δʼ οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα
- οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,
- ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ
- ἥμεναι ἐν λειμῶνι, πολὺς δʼ ἀμφʼ ὀστεόφιν θὶς
- ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσι.
- ἀλλὰ παρεξελάαν, ἐπὶ δʼ οὔατʼ ἀλεῖψαι ἑταίρων
- κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ
- τῶν ἄλλων· ἀτὰρ αὐτὸς ἀκουέμεν αἴ κʼ ἐθέλῃσθα,
- δησάντων σʼ ἐν νηὶ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε
- ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δʼ αὐτοῦ πείρατʼ ἀνήφθω,
- ὄφρα κε τερπόμενος ὄπʼ ἀκούσῃς Σειρήνοιιν.
- εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς,
- οἱ δέ σʼ ἔτι πλεόνεσσι τότʼ ἐν δεσμοῖσι διδέντων.
- αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τάς γε παρὲξ ἐλάσωσιν ἑταῖροι,
- ἔνθα τοι οὐκέτʼ ἔπειτα διηνεκέως ἀγορεύσω,
- ὁπποτέρη δή τοι ὁδὸς ἔσσεται, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς
- θυμῷ βουλεύειν· ἐρέω δέ τοι ἀμφοτέρωθεν.
- ἔνθεν μὲν γὰρ πέτραι ἐπηρεφέες, προτὶ δʼ αὐτὰς
- κῦμα μέγα ῥοχθεῖ κυανώπιδος Ἀμφιτρίτης·
- Πλαγκτὰς δή τοι τάς γε θεοὶ μάκαρες καλέουσι.
- τῇ μέν τʼ οὐδὲ ποτητὰ παρέρχεται οὐδὲ πέλειαι
- τρήρωνες, ταί τʼ ἀμβροσίην Διὶ πατρὶ φέρουσιν,
- ἀλλά τε καὶ τῶν αἰὲν ἀφαιρεῖται λὶς πέτρη·
- ἀλλʼ ἄλλην ἐνίησι πατὴρ ἐναρίθμιον εἶναι.
- τῇ δʼ οὔ πώ τις νηῦς φύγεν ἀνδρῶν, ἥ τις ἵκηται,
- ἀλλά θʼ ὁμοῦ πίνακάς τε νεῶν καὶ σώματα φωτῶν
- κύμαθʼ ἁλὸς φορέουσι πυρός τʼ ὀλοοῖο θύελλαι.
- οἴη δὴ κείνη γε παρέπλω ποντοπόρος νηῦς,
- Ἀργὼ πᾶσι μέλουσα, παρʼ Αἰήταο πλέουσα.
- καὶ νύ κε τὴν ἔνθʼ ὦκα βάλεν μεγάλας ποτὶ πέτρας,
- ἀλλʼ Ἥρη παρέπεμψεν, ἐπεὶ φίλος ἦεν Ἰήσων.
- οἱ δὲ δύω σκόπελοι ὁ μὲν οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει
- ὀξείῃ κορυφῇ, νεφέλη δέ μιν ἀμφιβέβηκε
- κυανέη· τὸ μὲν οὔ ποτʼ ἐρωεῖ, οὐδέ ποτʼ αἴθρη
- κείνου ἔχει κορυφὴν οὔτʼ ἐν θέρει οὔτʼ ἐν ὀπώρῃ.
- οὐδέ κεν ἀμβαίη βροτὸς ἀνὴρ οὐδʼ ἐπιβαίη,
- οὐδʼ εἴ οἱ χεῖρές τε ἐείκοσι καὶ πόδες εἶεν·
- πέτρη γὰρ λίς ἐστι, περιξεστῇ ἐικυῖα.
- μέσσῳ δʼ ἐν σκοπέλῳ ἔστι σπέος ἠεροειδές,
- πρὸς ζόφον εἰς Ἔρεβος τετραμμένον, ᾗ περ ἂν ὑμεῖς
- νῆα παρὰ γλαφυρὴν ἰθύνετε, φαίδιμʼ Ὀδυσσεῦ.
- οὐδέ κεν ἐκ νηὸς γλαφυρῆς αἰζήιος ἀνὴρ
- τόξῳ ὀιστεύσας κοῖλον σπέος εἰσαφίκοιτο.
- ἔνθα δʼ ἐνὶ Σκύλλη ναίει δεινὸν λελακυῖα.
- τῆς ἦ τοι φωνὴ μὲν ὅση σκύλακος νεογιλῆς
- γίγνεται, αὐτὴ δʼ αὖτε πέλωρ κακόν· οὐδέ κέ τίς μιν
- γηθήσειεν ἰδών, οὐδʼ εἰ θεὸς ἀντιάσειεν.
- τῆς ἦ τοι πόδες εἰσὶ δυώδεκα πάντες ἄωροι,
- ἓξ δέ τέ οἱ δειραὶ περιμήκεες, ἐν δὲ ἑκάστῃ
- σμερδαλέη κεφαλή, ἐν δὲ τρίστοιχοι ὀδόντες
- πυκνοὶ καὶ θαμέες, πλεῖοι μέλανος θανάτοιο.
- μέσση μέν τε κατὰ σπείους κοίλοιο δέδυκεν,
- ἔξω δʼ ἐξίσχει κεφαλὰς δεινοῖο βερέθρου,
- αὐτοῦ δʼ ἰχθυάᾳ, σκόπελον περιμαιμώωσα,
- δελφῖνάς τε κύνας τε, καὶ εἴ ποθι μεῖζον ἕλῃσι
- κῆτος, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη.
- τῇ δʼ οὔ πώ ποτε ναῦται ἀκήριοι εὐχετόωνται
- παρφυγέειν σὺν νηί· φέρει δέ τε κρατὶ ἑκάστῳ
- φῶτʼ ἐξαρπάξασα νεὸς κυανοπρῴροιο.
- τὸν δʼ ἕτερον σκόπελον χθαμαλώτερον ὄψει, Ὀδυσσεῦ.
- πλησίον ἀλλήλων· καί κεν διοϊστεύσειας.
- τῷ δʼ ἐν ἐρινεὸς ἔστι μέγας, φύλλοισι τεθηλώς·
- τῷ δʼ ὑπὸ δῖα Χάρυβδις ἀναρροιβδεῖ μέλαν ὕδωρ.
- τρὶς μὲν γάρ τʼ ἀνίησιν ἐπʼ ἤματι, τρὶς δʼ ἀναροιβδεῖ
- δεινόν· μὴ σύ γε κεῖθι τύχοις, ὅτε ῥοιβδήσειεν·
- οὐ γάρ κεν ῥύσαιτό σʼ ὑπὲκ κακοῦ οὐδʼ ἐνοσίχθων.
- ἀλλὰ μάλα Σκύλλης σκοπέλῳ πεπλημένος ὦκα
- νῆα παρὲξ ἐλάαν, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν
- ἓξ ἑτάρους ἐν νηὶ ποθήμεναι ἢ ἅμα πάντας.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
- εἰ δʼ ἄγε δή μοι τοῦτο, θεά, νημερτὲς ἐνίσπες,
- εἴ πως τὴν ὀλοὴν μὲν ὑπεκπροφύγοιμι Χάρυβδιν,
- τὴν δέ κʼ ἀμυναίμην, ὅτε μοι σίνοιτό γʼ ἑταίρους.
- ὣς ἐφάμην, ἡ δʼ αὐτίκʼ ἀμείβετο δῖα θεάων·
- σχέτλιε, καὶ δὴ αὖ τοι πολεμήια ἔργα μέμηλε
- καὶ πόνος· οὐδὲ θεοῖσιν ὑπείξεαι ἀθανάτοισιν;
- ἡ δέ τοι οὐ θνητή, ἀλλʼ ἀθάνατον κακόν ἐστι,
- δεινόν τʼ ἀργαλέον τε καὶ ἄγριον οὐδὲ μαχητόν·
- οὐδέ τις ἔστʼ ἀλκή· φυγέειν κάρτιστον ἀπʼ αὐτῆς.
- ἢν γὰρ δηθύνῃσθα κορυσσόμενος παρὰ πέτρῃ,
- δείδω, μή σʼ ἐξαῦτις ἐφορμηθεῖσα κίχῃσι
- τόσσῃσιν κεφαλῇσι, τόσους δʼ ἐκ φῶτας ἕληται.
- ἀλλὰ μάλα σφοδρῶς ἐλάαν, βωστρεῖν δὲ Κράταιιν,
- μητέρα τῆς Σκύλλης, ἥ μιν τέκε πῆμα βροτοῖσιν·
- ἥ μιν ἔπειτʼ ἀποπαύσει ἐς ὕστερον ὁρμηθῆναι.
- Θρινακίην δʼ ἐς νῆσον ἀφίξεαι· ἔνθα δὲ πολλαὶ
- βόσκοντʼ Ἠελίοιο βόες καὶ ἴφια μῆλα,
- ἑπτὰ βοῶν ἀγέλαι, τόσα δʼ οἰῶν πώεα καλά,
- πεντήκοντα δʼ ἕκαστα. γόνος δʼ οὐ γίγνεται αὐτῶν,
- οὐδέ ποτε φθινύθουσι. θεαὶ δʼ ἐπιποιμένες εἰσίν,
- νύμφαι ἐυπλόκαμοι, Φαέθουσά τε Λαμπετίη τε,
- ἃς τέκεν Ἠελίῳ Ὑπερίονι δῖα Νέαιρα.
- τὰς μὲν ἄρα θρέψασα τεκοῦσά τε πότνια μήτηρ
- Θρινακίην ἐς νῆσον ἀπῴκισε τηλόθι ναίειν,
- μῆλα φυλασσέμεναι πατρώια καὶ ἕλικας βοῦς.
- τὰς εἰ μέν κʼ ἀσινέας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι,
- ἦ τʼ ἂν ἔτʼ εἰς Ἰθάκην κακά περ πάσχοντες ἵκοισθε·
- εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομʼ ὄλεθρον,
- νηί τε καὶ ἑτάροις· αὐτὸς δʼ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς,
- ὀψὲ κακῶς νεῖαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτίκα δὲ χρυσόθρονος ἤλυθεν Ἠώς.
- ἡ μὲν ἔπειτʼ ἀνὰ νῆσον ἀπέστιχε δῖα θεάων·
- αὐτὰρ ἐγὼν ἐπὶ νῆα κιὼν ὤτρυνον ἑταίρους
- αὐτούς τʼ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι·
- οἱ δʼ αἶψʼ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον.
- ἑξῆς δʼ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.
- ἡμῖν δʼ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο
- ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον,
- Κίρκη ἐυπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα.
- αὐτίκα δʼ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα
- ἥμεθα· τὴν δʼ ἄνεμός τε κυβερνήτης τʼ ἴθυνε.
- δὴ τότʼ ἐγὼν ἑτάροισι μετηύδων ἀχνύμενος κῆρ·
- ὦ φίλοι, οὐ γὰρ χρὴ ἕνα ἴδμεναι οὐδὲ δύʼ οἴους
- θέσφαθʼ ἅ μοι Κίρκη μυθήσατο, δῖα θεάων·
- ἀλλʼ ἐρέω μὲν ἐγών, ἵνα εἰδότες ἤ κε θάνωμεν
- ἤ κεν ἀλευάμενοι θάνατον καὶ κῆρα φύγοιμεν.
- Σειρήνων μὲν πρῶτον ἀνώγει θεσπεσιάων
- φθόγγον ἀλεύασθαι καὶ λειμῶνʼ ἀνθεμόεντα.
- οἶον ἔμʼ ἠνώγει ὄπʼ ἀκουέμεν· ἀλλά με δεσμῷ
- δήσατʼ ἐν ἀργαλέῳ, ὄφρʼ ἔμπεδον αὐτόθι μίμνω,
- ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δʼ αὐτοῦ πείρατʼ ἀνήφθω.
- εἰ δέ κε λίσσωμαι ὑμέας λῦσαί τε κελεύω,
- ὑμεῖς δὲ πλεόνεσσι τότʼ ἐν δεσμοῖσι πιέζειν.
- ἦ τοι ἐγὼ τὰ ἕκαστα λέγων ἑτάροισι πίφαυσκον·
- τόφρα δὲ καρπαλίμως ἐξίκετο νηῦς ἐυεργὴς
- νῆσον Σειρήνοιιν· ἔπειγε γὰρ οὖρος ἀπήμων.
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἄνεμος μὲν ἐπαύσατο ἠδὲ γαλήνη
- ἔπλετο νηνεμίη, κοίμησε δὲ κύματα δαίμων.
- ἀνστάντες δʼ ἕταροι νεὸς ἱστία μηρύσαντο
- καὶ τὰ μὲν ἐν νηὶ γλαφυρῇ θέσαν, οἱ δʼ ἐπʼ ἐρετμὰ
- ἑζόμενοι λεύκαινον ὕδωρ ξεστῇς ἐλάτῃσιν.
- αὐτὰρ ἐγὼ κηροῖο μέγαν τροχὸν ὀξέι χαλκῷ
- τυτθὰ διατμήξας χερσὶ στιβαρῇσι πίεζον·
- αἶψα δʼ ἰαίνετο κηρός, ἐπεὶ κέλετο μεγάλη ἲς
- Ἠελίου τʼ αὐγὴ Ὑπεριονίδαο ἄνακτος·
- ἑξείης δʼ ἑτάροισιν ἐπʼ οὔατα πᾶσιν ἄλειψα.
- οἱ δʼ ἐν νηί μʼ ἔδησαν ὁμοῦ χεῖράς τε πόδας τε
- ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δʼ αὐτοῦ πείρατʼ ἀνῆπτον·
- αὐτοὶ δʼ ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα τύπτον ἐρετμοῖς.
- ἀλλʼ ὅτε τόσσον ἀπῆμεν ὅσον τε γέγωνε βοήσας,
- ῥίμφα διώκοντες, τὰς δʼ οὐ λάθεν ὠκύαλος νηῦς
- ἐγγύθεν ὀρνυμένη, λιγυρὴν δʼ ἔντυνον ἀοιδήν·
- δεῦρʼ ἄγʼ ἰών, πολύαινʼ Ὀδυσεῦ, μέγα κῦδος Ἀχαιῶν,
- νῆα κατάστησον, ἵνα νωιτέρην ὄπ ἀκούσῃς.
- οὐ γάρ πώ τις τῇδε παρήλασε νηὶ μελαίνῃ,
- πρίν γʼ ἡμέων μελίγηρυν ἀπὸ στομάτων ὄπʼ ἀκοῦσαι,
- ἀλλʼ ὅ γε τερψάμενος νεῖται καὶ πλείονα εἰδώς.
- ἴδμεν γάρ τοι πάνθʼ ὅσʼ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ
- Ἀργεῖοι Τρῶές τε θεῶν ἰότητι μόγησαν,
- ἴδμεν δʼ, ὅσσα γένηται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ.
- ὣς φάσαν ἱεῖσαι ὄπα κάλλιμον· αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ
- ἤθελʼ ἀκουέμεναι, λῦσαί τʼ ἐκέλευον ἑταίρους
- ὀφρύσι νευστάζων· οἱ δὲ προπεσόντες ἔρεσσον.
- αὐτίκα δʼ ἀνστάντες Περιμήδης Εὐρύλοχός τε
- πλείοσί μʼ ἐν δεσμοῖσι δέον μᾶλλόν τε πίεζον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τάς γε παρήλασαν, οὐδʼ ἔτʼ ἔπειτα
- φθογγῆς Σειρήνων ἠκούομεν οὐδέ τʼ ἀοιδῆς,
- αἶψʼ ἀπὸ κηρὸν ἕλοντο ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι,
- ὅν σφιν ἐπʼ ὠσὶν ἄλειψʼ, ἐμέ τʼ ἐκ δεσμῶν ἀνέλυσαν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὴν νῆσον ἐλείπομεν, αὐτίκʼ ἔπειτα
- καπνὸν καὶ μέγα κῦμα ἴδον καὶ δοῦπον ἄκουσα.
- τῶν δʼ ἄρα δεισάντων ἐκ χειρῶν ἔπτατʼ ἐρετμά,
- βόμβησαν δʼ ἄρα πάντα κατὰ ῥόον· ἔσχετο δʼ αὐτοῦ
- νηῦς, ἐπεὶ οὐκέτʼ ἐρετμὰ προήκεα χερσὶν ἔπειγον.
- αὐτὰρ ἐγὼ διὰ νηὸς ἰὼν ὤτρυνον ἑταίρους
- μειλιχίοις ἐπέεσσι παρασταδὸν ἄνδρα ἕκαστον·
- ὦ φίλοι, οὐ γάρ πώ τι κακῶν ἀδαήμονές εἰμεν·
- οὐ μὲν δὴ τόδε μεῖζον ἕπει κακόν, ἢ ὅτε Κύκλωψ
- εἴλει ἐνὶ σπῆι γλαφυρῷ κρατερῆφι βίηφιν·
- ἀλλὰ καὶ ἔνθεν ἐμῇ ἀρετῇ, βουλῇ τε νόῳ τε,
- ἐκφύγομεν, καί που τῶνδε μνήσεσθαι ὀίω.
- νῦν δʼ ἄγεθʼ, ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες.
- ὑμεῖς μὲν κώπῃσιν ἁλὸς ῥηγμῖνα βαθεῖαν
- τύπτετε κληίδεσσιν ἐφήμενοι, αἴ κέ ποθι Ζεὺς
- δώῃ τόνδε γʼ ὄλεθρον ὑπεκφυγέειν καὶ ἀλύξαι·
- σοὶ δέ, κυβερνῆθʼ, ὧδʼ ἐπιτέλλομαι· ἀλλʼ ἐνὶ θυμῷ
- βάλλευ, ἐπεὶ νηὸς γλαφυρῆς οἰήια νωμᾷς.
- τούτου μὲν καπνοῦ καὶ κύματος ἐκτὸς ἔεργε
- νῆα, σὺ δὲ σκοπέλου ἐπιμαίεο, μή σε λάθῃσι
- κεῖσʼ ἐξορμήσασα καὶ ἐς κακὸν ἄμμε βάλῃσθα.
- ὣς ἐφάμην, οἱ δʼ ὦκα ἐμοῖς ἐπέεσσι πίθοντο.
- Σκύλλην δʼ οὐκέτʼ ἐμυθεόμην, ἄπρηκτον ἀνίην,
- μή πώς μοι δείσαντες ἀπολλήξειαν ἑταῖροι
- εἰρεσίης, ἐντὸς δὲ πυκάζοιεν σφέας αὐτούς.
- καὶ τότε δὴ Κίρκης μὲν ἐφημοσύνης ἀλεγεινῆς
- λανθανόμην, ἐπεὶ οὔ τί μʼ ἀνώγει θωρήσσεσθαι·
- αὐτὰρ ἐγὼ καταδὺς κλυτὰ τεύχεα καὶ δύο δοῦρε
- μάκρʼ ἐν χερσὶν ἑλὼν εἰς ἴκρια νηὸς ἔβαινον
- πρῴρης· ἔνθεν γάρ μιν ἐδέγμην πρῶτα φανεῖσθαι
- Σκύλλην πετραίην, ἥ μοι φέρε πῆμʼ ἑτάροισιν.
- οὐδέ πῃ ἀθρῆσαι δυνάμην, ἔκαμον δέ μοι ὄσσε
- πάντῃ παπταίνοντι πρὸς ἠεροειδέα πέτρην.
- ἡμεῖς μὲν στεινωπὸν ἀνεπλέομεν γοόωντες·
- ἔνθεν μὲν Σκύλλη, ἑτέρωθι δὲ δῖα Χάρυβδις
- δεινὸν ἀνερροίβδησε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ.
- ἦ τοι ὅτʼ ἐξεμέσειε, λέβης ὣς ἐν πυρὶ πολλῷ
- πᾶσʼ ἀναμορμύρεσκε κυκωμένη, ὑψόσε δʼ ἄχνη
- ἄκροισι σκοπέλοισιν ἐπʼ ἀμφοτέροισιν ἔπιπτεν·
- ἀλλʼ ὅτʼ ἀναβρόξειε θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ,
- πᾶσʼ ἔντοσθε φάνεσκε κυκωμένη, ἀμφὶ δὲ πέτρη
- δεινὸν ἐβεβρύχει, ὑπένερθε δὲ γαῖα φάνεσκε
- ψάμμῳ κυανέη· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει.
- ἡμεῖς μὲν πρὸς τὴν ἴδομεν δείσαντες ὄλεθρον·
- τόφρα δέ μοι Σκύλλη γλαφυρῆς ἐκ νηὸς ἑταίρους
- ἓξ ἕλεθʼ, οἳ χερσίν τε βίηφί τε φέρτατοι ἦσαν.
- σκεψάμενος δʼ ἐς νῆα θοὴν ἅμα καὶ μεθʼ ἑταίρους
- ἤδη τῶν ἐνόησα πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν
- ὑψόσʼ ἀειρομένων· ἐμὲ δὲ φθέγγοντο καλεῦντες
- ἐξονομακλήδην, τότε γʼ ὕστατον, ἀχνύμενοι κῆρ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐπὶ προβόλῳ ἁλιεὺς περιμήκεϊ ῥάβδῳ
- ἰχθύσι τοῖς ὀλίγοισι δόλον κατὰ εἴδατα βάλλων
- ἐς πόντον προΐησι βοὸς κέρας ἀγραύλοιο,
- ἀσπαίροντα δʼ ἔπειτα λαβὼν ἔρριψε θύραζε,
- ὣς οἵ γʼ ἀσπαίροντες ἀείροντο προτὶ πέτρας·
- αὐτοῦ δʼ εἰνὶ θύρῃσι κατήσθιε κεκληγῶτας
- χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι·
- οἴκτιστον δὴ κεῖνο ἐμοῖς ἴδον ὀφθαλμοῖσι
- πάντων, ὅσσʼ ἐμόγησα πόρους ἁλὸς ἐξερεείνων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πέτρας φύγομεν δεινήν τε Χάρυβδιν
- Σκύλλην τʼ, αὐτίκʼ ἔπειτα θεοῦ ἐς ἀμύμονα νῆσον
- ἱκόμεθʼ· ἔνθα δʼ ἔσαν καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι,
- πολλὰ δὲ ἴφια μῆλʼ Ὑπερίονος Ἠελίοιο.
- δὴ τότʼ ἐγὼν ἔτι πόντῳ ἐὼν ἐν νηὶ μελαίνῃ
- μυκηθμοῦ τʼ ἤκουσα βοῶν αὐλιζομενάων
- οἰῶν τε βληχήν· καί μοι ἔπος ἔμπεσε θυμῷ
- μάντηος ἀλαοῦ, Θηβαίου Τειρεσίαο,
- Κίρκης τʼ Αἰαίης, ἥ μοι μάλα πόλλʼ ἐπέτελλε
- νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο.
- δὴ τότʼ ἐγὼν ἑτάροισι μετηύδων ἀχνύμενος κῆρ·
- κέκλυτέ μευ μύθων κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι,
- ὄφρʼ ὑμῖν εἴπω μαντήια Τειρεσίαο
- Κίρκης τʼ Αἰαίης, ἥ μοι μάλα πόλλʼ ἐπέτελλε
- νῆσον ἀλεύασθαι τερψιμβρότου Ἠελίοιο·
- ἔνθα γὰρ αἰνότατον κακὸν ἔμμεναι ἄμμιν ἔφασκεν.
- ἀλλὰ παρὲξ τὴν νῆσον ἐλαύνετε νῆα μέλαιναν.
- ὣς ἐφάμην, τοῖσιν δὲ κατεκλάσθη φίλον ἦτορ.
- αὐτίκα δʼ Εὐρύλοχος στυγερῷ μʼ ἠμείβετο μύθῳ·
- σχέτλιός εἰς, Ὀδυσεῦ· περί τοι μένος, οὐδέ τι γυῖα
- κάμνεις· ἦ ῥά νυ σοί γε σιδήρεα πάντα τέτυκται,
- ὅς ῥʼ ἑτάρους καμάτῳ ἁδηκότας ἠδὲ καὶ ὕπνῳ
- οὐκ ἐάᾳς γαίης ἐπιβήμεναι, ἔνθα κεν αὖτε
- νήσῳ ἐν ἀμφιρύτῃ λαρὸν τετυκοίμεθα δόρπον,
- ἀλλʼ αὔτως διὰ νύκτα θοὴν ἀλάλησθαι ἄνωγας
- νήσου ἀποπλαγχθέντας ἐν ἠεροειδέι πόντῳ.
- ἐκ νυκτῶν δʼ ἄνεμοι χαλεποί, δηλήματα νηῶν,
- γίγνονται· πῇ κέν τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον,
- ἤν πως ἐξαπίνης ἔλθῃ ἀνέμοιο θύελλα,
- ἢ Νότου ἢ Ζεφύροιο δυσαέος, οἵ τε μάλιστα
- νῆα διαρραίουσι θεῶν ἀέκητι ἀνάκτων.
- ἀλλʼ ἦ τοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπον θʼ ὁπλισόμεσθα θοῇ παρὰ νηὶ μένοντες,
- ἠῶθεν δʼ ἀναβάντες ἐνήσομεν εὐρέι πόντῳ.
- ὣς ἔφατʼ Εὐρύλοχος, ἐπὶ δʼ ᾔνεον ἄλλοι ἑταῖροι.
- καὶ τότε δὴ γίγνωσκον ὃ δὴ κακὰ μήδετο δαίμων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
- Εὐρύλοχʼ, ἦ μάλα δή με βιάζετε μοῦνον ἐόντα.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν μοι πάντες ὀμόσσατε καρτερὸν ὅρκον·
- εἴ κέ τινʼ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶυ μέγʼ οἰῶν
- εὕρωμεν, μή πού τις ἀτασθαλίῃσι κακῇσιν
- ἢ βοῦν ἠέ τι μῆλον ἀποκτάνῃ· ἀλλὰ ἕκηλοι
- ἐσθίετε βρώμην, τὴν ἀθανάτη πόρε Κίρκη.