Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- καὶ κύνας· οὐ μὲν γάρ κε δάμη παύροισι βροτοῖσι·
- τόσσος ἔην, πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησʼ ἀλεγεινῆς.
- ἣ δʼ ἀμφʼ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλαδον καὶ ἀϋτὴν
- ἀμφὶ συὸς κεφαλῇ καὶ δέρματι λαχνήεντι,
- Κουρήτων τε μεσηγὺ καὶ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.
- ὄφρα μὲν οὖν Μελέαγρος ἄρηι φίλος πολέμιζε,
- τόφρα δὲ Κουρήτεσσι κακῶς ἦν, οὐδὲ δύναντο
- τείχεος ἔκτοσθεν μίμνειν πολέες περ ἐόντες·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Μελέαγρον ἔδυ χόλος, ὅς τε καὶ ἄλλων
- οἰδάνει ἐν στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων,
- ἤτοι ὃ μητρὶ φίλῃ Ἀλθαίῃ χωόμενος κῆρ
- κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ καλῇ Κλεοπάτρῃ
- κούρῃ Μαρπήσσης καλλισφύρου Εὐηνίνης
- Ἴδεώ θʼ, ὃς κάρτιστος ἐπιχθονίων γένετʼ ἀνδρῶν
- τῶν τότε· καί ῥα ἄνακτος ἐναντίον εἵλετο τόξον
- Φοίβου Ἀπόλλωνος καλλισφύρου εἵνεκα νύμφης,
- τὴν δὲ τότʼ ἐν μεγάροισι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- Ἀλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκʼ ἄρʼ αὐτῆς
- μήτηρ ἀλκυόνος πολυπενθέος οἶτον ἔχουσα
- κλαῖεν ὅ μιν ἑκάεργος ἀνήρπασε Φοῖβος Ἀπόλλων·
- τῇ ὅ γε παρκατέλεκτο χόλον θυμαλγέα πέσσων
- ἐξ ἀρέων μητρὸς κεχολωμένος, ἥ ῥα θεοῖσι
- πόλλʼ ἀχέουσʼ ἠρᾶτο κασιγνήτοιο φόνοιο,
- πολλὰ δὲ καὶ γαῖαν πολυφόρβην χερσὶν ἀλοία
- κικλήσκουσʼ Ἀΐδην καὶ ἐπαινὴν Περσεφόνειαν
- πρόχνυ καθεζομένη, δεύοντο δὲ δάκρυσι κόλποι,
- παιδὶ δόμεν θάνατον· τῆς δʼ ἠεροφοῖτις Ἐρινὺς
- ἔκλυεν ἐξ Ἐρέβεσφιν ἀμείλιχον ἦτορ ἔχουσα.
- τῶν δὲ τάχʼ ἀμφὶ πύλας ὅμαδος καὶ δοῦπος ὀρώρει
- πύργων βαλλομένων· τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες
- Αἰτωλῶν, πέμπον δὲ θεῶν ἱερῆας ἀρίστους,
- ἐξελθεῖν καὶ ἀμῦναι ὑποσχόμενοι μέγα δῶρον·
- ὁππόθι πιότατον πεδίον Καλυδῶνος ἐραννῆς,
- ἔνθά μιν ἤνωγον τέμενος περικαλλὲς ἑλέσθαι
- πεντηκοντόγυον, τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδοιο,
- ἥμισυ δὲ ψιλὴν ἄροσιν πεδίοιο ταμέσθαι.
- πολλὰ δέ μιν λιτάνευε γέρων ἱππηλάτα Οἰνεὺς
- οὐδοῦ ἐπεμβεβαὼς ὑψηρεφέος θαλάμοιο
- σείων κολλητὰς σανίδας γουνούμενος υἱόν·
- πολλὰ δὲ τόν γε κασίγνηται καὶ πότνια μήτηρ
- ἐλλίσσονθʼ· ὃ δὲ μᾶλλον ἀναίνετο· πολλὰ δʼ ἑταῖροι,
- οἵ οἱ κεδνότατοι καὶ φίλτατοι ἦσαν ἁπάντων·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς τοῦ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθον,
- πρίν γʼ ὅτε δὴ θάλαμος πύκʼ ἐβάλλετο, τοὶ δʼ ἐπὶ πύργων
- βαῖνον Κουρῆτες καὶ ἐνέπρηθον μέγα ἄστυ.
- καὶ τότε δὴ Μελέαγρον ἐΰζωνος παράκοιτις
- λίσσετʼ ὀδυρομένη, καί οἱ κατέλεξεν ἅπαντα
- κήδεʼ, ὅσʼ ἀνθρώποισι πέλει τῶν ἄστυ ἁλώῃ·
- ἄνδρας μὲν κτείνουσι, πόλιν δέ τε πῦρ ἀμαθύνει,
- τέκνα δέ τʼ ἄλλοι ἄγουσι βαθυζώνους τε γυναῖκας.
- τοῦ δʼ ὠρίνετο θυμὸς ἀκούοντος κακὰ ἔργα,
- βῆ δʼ ἰέναι, χροῒ δʼ ἔντεʼ ἐδύσετο παμφανόωντα.
- ὣς ὃ μὲν Αἰτωλοῖσιν ἀπήμυνεν κακὸν ἦμαρ
- εἴξας ᾧ θυμῷ· τῷ δʼ οὐκέτι δῶρα τέλεσσαν
- πολλά τε καὶ χαρίεντα, κακὸν δʼ ἤμυνε καὶ αὔτως.
- ἀλλὰ σὺ μή μοι ταῦτα νόει φρεσί, μὴ δέ σε δαίμων
- ἐνταῦθα τρέψειε φίλος· κάκιον δέ κεν εἴη
- νηυσὶν καιομένῃσιν ἀμυνέμεν· ἀλλʼ ἐπὶ δώρων
- ἔρχεο· ἶσον γάρ σε θεῷ τίσουσιν Ἀχαιοί.
- εἰ δέ κʼ ἄτερ δώρων πόλεμον φθισήνορα δύῃς
- οὐκέθʼ ὁμῶς τιμῆς ἔσεαι πόλεμόν περ ἀλαλκών.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Φοῖνιξ ἄττα γεραιὲ διοτρεφὲς οὔ τί με ταύτης
- χρεὼ τιμῆς· φρονέω δὲ τετιμῆσθαι Διὸς αἴσῃ,
- ἥ μʼ ἕξει παρὰ νηυσὶ κορωνίσιν εἰς ὅ κʼ ἀϋτμὴ
- ἐν στήθεσσι μένῃ καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- μή μοι σύγχει θυμὸν ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων
- Ἀτρεΐδῃ ἥρωϊ φέρων χάριν· οὐδέ τί σε χρὴ
- τὸν φιλέειν, ἵνα μή μοι ἀπέχθηαι φιλέοντι.
- καλόν τοι σὺν ἐμοὶ τὸν κήδειν ὅς κʼ ἐμὲ κήδῃ·
- ἶσον ἐμοὶ βασίλευε καὶ ἥμισυ μείρεο τιμῆς.
- οὗτοι δʼ ἀγγελέουσι, σὺ δʼ αὐτόθι λέξεο μίμνων
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ· ἅμα δʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- φρασσόμεθʼ ἤ κε νεώμεθʼ ἐφʼ ἡμέτερʼ ἦ κε μένωμεν.
- ἦ καὶ Πατρόκλῳ ὅ γʼ ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε σιωπῇ
- Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος, ὄφρα τάχιστα
- ἐκ κλισίης νόστοιο μεδοίατο· τοῖσι δʼ ἄρʼ Αἴας
- ἀντίθεος Τελαμωνιάδης μετὰ μῦθον ἔειπε·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- ἴομεν· οὐ γάρ μοι δοκέει μύθοιο τελευτὴ
- τῇδέ γʼ ὁδῷ κρανέεσθαι· ἀπαγγεῖλαι δὲ τάχιστα
- χρὴ μῦθον Δαναοῖσι καὶ οὐκ ἀγαθόν περ ἐόντα
- οἵ που νῦν ἕαται ποτιδέγμενοι. αὐτάρ Ἀχιλλεὺς
- ἄγριον ἐν στήθεσσι θέτο μεγαλήτορα θυμὸν
- σχέτλιος, οὐδὲ μετατρέπεται φιλότητος ἑταίρων
- τῆς ᾗ μιν παρὰ νηυσὶν ἐτίομεν ἔξοχον ἄλλων
- νηλής· καὶ μέν τίς τε κασιγνήτοιο φονῆος
- ποινὴν ἢ οὗ παιδὸς ἐδέξατο τεθνηῶτος·
- καί ῥʼ ὃ μὲν ἐν δήμῳ μένει αὐτοῦ πόλλʼ ἀποτίσας,
- τοῦ δέ τʼ ἐρητύεται κραδίη καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ποινὴν δεξαμένῳ· σοὶ δʼ ἄληκτόν τε κακόν τε
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι θεοὶ θέσαν εἵνεκα κούρης
- οἴης· νῦν δέ τοι ἑπτὰ παρίσχομεν ἔξοχʼ ἀρίστας,
- ἄλλά τε πόλλʼ ἐπὶ τῇσι· σὺ δʼ ἵλαον ἔνθεο θυμόν,
- αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον· ὑπωρόφιοι δέ τοί εἰμεν
- πληθύος ἐκ Δαναῶν, μέμαμεν δέ τοι ἔξοχον ἄλλων
- κήδιστοί τʼ ἔμεναι καὶ φίλτατοι ὅσσοι Ἀχαιοί.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- πάντά τί μοι κατὰ θυμὸν ἐείσαο μυθήσασθαι·
- ἀλλά μοι οἰδάνεται κραδίη χόλῳ ὁππότε κείνων
- μνήσομαι ὥς μʼ ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν
- Ἀτρεΐδης ὡς εἴ τινʼ ἀτίμητον μετανάστην.
- ἀλλʼ ὑμεῖς ἔρχεσθε καὶ ἀγγελίην ἀπόφασθε·
- οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήσομαι αἱματόεντος
- πρίν γʼ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον
- Μυρμιδόνων ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθαι
- κτείνοντʼ Ἀργείους, κατά τε σμῦξαι πυρὶ νῆας.
- ἀμφὶ δέ τοι τῇ ἐμῇ κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
- Ἕκτορα καὶ μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀΐω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ ἕκαστος ἑλὼν δέπας ἀμφικύπελλον
- σπείσαντες παρὰ νῆας ἴσαν πάλιν· ἦρχε δʼ Ὀδυσσεύς.
- Πάτροκλος δʼ ἑτάροισιν ἰδὲ δμωῇσι κέλευσε
- Φοίνικι στορέσαι πυκινὸν λέχος ὅττι τάχιστα.
- αἳ δʼ ἐπιπειθόμεναι στόρεσαν λέχος ὡς ἐκέλευσε
- κώεά τε ῥῆγός τε λίνοιό τε λεπτὸν ἄωτον.
- ἔνθʼ ὃ γέρων κατέλεκτο καὶ ἠῶ δῖαν ἔμιμνεν.
- αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς εὗδε μυχῷ κλισίης εὐπήκτου·
- τῷ δʼ ἄρα παρκατέλεκτο γυνή, τὴν Λεσβόθεν ἦγε,
- Φόρβαντος θυγάτηρ Διομήδη καλλιπάρῃος.
- Πάτροκλος δʼ ἑτέρωθεν ἐλέξατο· πὰρ δʼ ἄρα καὶ τῷ
- Ἶφις ἐΰζωνος, τήν οἱ πόρε δῖος Ἀχιλλεὺς
- Σκῦρον ἑλὼν αἰπεῖαν Ἐνυῆος πτολίεθρον.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεΐδαο γένοντο.
- τοὺς μὲν ἄρα χρυσέοισι κυπέλλοις υἷες Ἀχαιῶν
- δειδέχατʼ ἄλλοθεν ἄλλος ἀνασταδόν, ἔκ τʼ ἐρέοντο·
- πρῶτος δʼ ἐξερέεινεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- εἴπʼ ἄγε μʼ ὦ πολύαινʼ Ὀδυσεῦ μέγα κῦδος Ἀχαιῶν
- ἤ ῥʼ ἐθέλει νήεσσιν ἀλεξέμεναι δήϊον πῦρ,
- ἦ ἀπέειπε, χόλος δʼ ἔτʼ ἔχει μεγαλήτορα θυμόν;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- κεῖνός γʼ οὐκ ἐθέλει σβέσσαι χόλον, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον
- πιμπλάνεται μένεος, σὲ δʼ ἀναίνεται ἠδὲ σὰ δῶρα.
- αὐτόν σε φράζεσθαι ἐν Ἀργείοισιν ἄνωγεν
- ὅππως κεν νῆάς τε σαῷς καὶ λαὸν Ἀχαιῶν·
- αὐτὸς δʼ ἠπείλησεν ἅμʼ ἠοῖ φαινομένηφι
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδʼ ἑλκέμεν ἀμφιελίσσας.
- καὶ δʼ ἂν τοῖς ἄλλοισιν ἔφη παραμυθήσασθαι
- οἴκαδʼ ἀποπλείειν, ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ
- Ἰλίου αἰπεινῆς· μάλα γάρ ἑθεν εὐρύοπα Ζεὺς
- χεῖρα ἑὴν ὑπερέσχε, τεθαρσήκασι δὲ λαοί.
- ὣς ἔφατʼ· εἰσὶ καὶ οἵδε τάδʼ εἰπέμεν, οἵ μοι ἕποντο,
- Αἴας καὶ κήρυκε δύω πεπνυμένω ἄμφω.
- Φοῖνιξ δʼ αὖθʼ ὃ γέρων κατελέξατο, ὡς γὰρ ἀνώγει,
- ὄφρά οἱ ἐν νήεσσι φίλην ἐς πατρίδʼ ἕπηται
- αὔριον, ἢν ἐθέλῃσιν· ἀνάγκῃ δʼ οὔ τί μιν ἄξει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ
- μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσε.