Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἀλλὰ μένʼ ὄφρα γέροντος ἀπώσομεν ἄγριον ἄνδρα.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἐσάκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἀλλὰ παρήϊξεν κοίλας ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- Τυδεΐδης δʼ αὐτός περ ἐὼν προμάχοισιν ἐμίχθη,
- στῆ δὲ πρόσθʼ ἵππων Νηληϊάδαο γέροντος,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ γέρον ἦ μάλα δή σε νέοι τείρουσι μαχηταί,
- σὴ δὲ βίη λέλυται, χαλεπὸν δέ σε γῆρας ὀπάζει,
- ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι ἵπποι.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὄφρα ἴδηαι
- οἷοι Τρώϊοι ἵπποι ἐπιστάμενοι πεδίοιο
- κραιπνὰ μάλʼ ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι,
- οὕς ποτʼ ἀπʼ Αἰνείαν ἑλόμην μήστωρε φόβοιο.
- τούτω μὲν θεράποντε κομείτων, τώδε δὲ νῶϊ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοις ἰθύνομεν, ὄφρα καὶ Ἕκτωρ
- εἴσεται εἰ καὶ ἐμὸν δόρυ μαίνεται ἐν παλάμῃσιν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ.
- Νεστορέας μὲν ἔπειθʼ ἵππους θεράποντε κομείτην
- ἴφθιμοι Σθένελός τε καὶ Εὐρυμέδων ἀγαπήνωρ.
- τὼ δʼ εἰς ἀμφοτέρω Διομήδεος ἅρματα βήτην·
- Νέστωρ δʼ ἐν χείρεσσι λάβʼ ἡνία σιγαλόεντα,
- μάστιξεν δʼ ἵππους· τάχα δʼ Ἕκτορος ἄγχι γένοντο.
- τοῦ δʼ ἰθὺς μεμαῶτος ἀκόντισε Τυδέος υἱός·
- καὶ τοῦ μέν ῥʼ ἀφάμαρτεν, ὃ δʼ ἡνίοχον θεράποντα
- υἱὸν ὑπερθύμου Θηβαίου Ἠνιοπῆα
- ἵππων ἡνίʼ ἔχοντα βάλε στῆθος παρὰ μαζόν.
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Ἕκτορα δʼ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο·
- τὸν μὲν ἔπειτʼ εἴασε καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου
- κεῖσθαι, ὃ δʼ ἡνίοχον μέθεπε θρασύν· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- ἵππω δευέσθην σημάντορος· αἶψα γὰρ εὗρεν
- Ἰφιτίδην Ἀρχεπτόλεμον θρασύν, ὅν ῥα τόθʼ ἵππων
- ὠκυπόδων ἐπέβησε, δίδου δέ οἱ ἡνία χερσίν.
- ἔνθά κε λοιγὸς ἔην καὶ ἀμήχανα ἔργα γένοντο,
- καί νύ κε σήκασθεν κατὰ Ἴλιον ἠΰτε ἄρνες,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- βροντήσας δʼ ἄρα δεινὸν ἀφῆκʼ ἀργῆτα κεραυνόν,
- κὰδ δὲ πρόσθʼ ἵππων Διομήδεος ἧκε χαμᾶζε·
- δεινὴ δὲ φλὸξ ὦρτο θεείου καιομένοιο,
- τὼ δʼ ἵππω δείσαντε καταπτήτην ὑπʼ ὄχεσφι·
- Νέστορα δʼ ἐκ χειρῶν φύγον ἡνία σιγαλόεντα,
- δεῖσε δʼ ὅ γʼ ἐν θυμῷ, Διομήδεα δὲ προσέειπε·
- Τυδεΐδη ἄγε δʼ αὖτε φόβον δʼ ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ἦ οὐ γιγνώσκεις ὅ τοι ἐκ Διὸς οὐχ ἕπετʼ ἀλκή;
- νῦν μὲν γὰρ τούτῳ Κρονίδης Ζεὺς κῦδος ὀπάζει
- σήμερον· ὕστερον αὖτε καὶ ἡμῖν, αἴ κʼ ἐθέλῃσι,
- δώσει· ἀνὴρ δέ κεν οὔ τι Διὸς νόον εἰρύσσαιτο
- οὐδὲ μάλʼ ἴφθιμος, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐστι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γέρον κατὰ μοῖραν ἔειπες·
- ἀλλὰ τόδʼ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει·
- Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει ἐνὶ Τρώεσσʼ ἀγορεύων·
- Τυδεΐδης ὑπʼ ἐμεῖο φοβεύμενος ἵκετο νῆας.
- ὥς ποτʼ ἀπειλήσει· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ὤ μοι Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος, οἷον ἔειπες.
- εἴ περ γάρ σʼ Ἕκτωρ γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φήσει,
- ἀλλʼ οὐ πείσονται Τρῶες καὶ Δαρδανίωνες
- καὶ Τρώων ἄλοχοι μεγαθύμων ἀσπιστάων,
- τάων ἐν κονίῃσι βάλες θαλεροὺς παρακοίτας.
- ὣς ἄρα φωνήσας φύγαδε τράπε μώνυχας ἵππους
- αὖτις ἀνʼ ἰωχμόν· ἐπὶ δὲ Τρῶές τε καὶ Ἕκτωρ
- ἠχῇ θεσπεσίῃ βέλεα στονόεντα χέοντο.
- τῷ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Τυδεΐδη περὶ μέν σε τίον Δαναοὶ ταχύπωλοι
- ἕδρῃ τε κρέασίν τε ἰδὲ πλείοις δεπάεσσι·
- νῦν δέ σʼ ἀτιμήσουσι· γυναικὸς ἄρʼ ἀντὶ τέτυξο.
- ἔρρε κακὴ γλήνη, ἐπεὶ οὐκ εἴξαντος ἐμεῖο
- πύργων ἡμετέρων ἐπιβήσεαι, οὐδὲ γυναῖκας
- ἄξεις ἐν νήεσσι· πάρος τοι δαίμονα δώσω.
- ὣς φάτο, Τυδεΐδης δὲ διάνδιχα μερμήριξεν
- ἵππους τε στρέψαι καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι.
- τρὶς μὲν μερμήριξε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- τρὶς δʼ ἄρʼ ἀπʼ Ἰδαίων ὀρέων κτύπε μητίετα Ζεὺς
- σῆμα τιθεὶς Τρώεσσι μάχης ἑτεραλκέα νίκην.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- γιγνώσκω δʼ ὅτι μοι πρόφρων κατένευσε Κρονίων
- νίκην καὶ μέγα κῦδος, ἀτὰρ Δαναοῖσί γε πῆμα·
- νήπιοι οἳ ἄρα δὴ τάδε τείχεα μηχανόωντο
- ἀβλήχρʼ οὐδενόσωρα· τὰ δʼ οὐ μένος ἁμὸν ἐρύξει·
- ἵπποι δὲ ῥέα τάφρον ὑπερθορέονται ὀρυκτήν.
- ἀλλʼ ὅτε κεν δὴ νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι γένωμαι,
- μνημοσύνη τις ἔπειτα πυρὸς δηΐοιο γενέσθω,
- ὡς πυρὶ νῆας ἐνιπρήσω, κτείνω δὲ καὶ αὐτοὺς
- Ἀργείους παρὰ νηυσὶν ἀτυζομένους ὑπὸ καπνοῦ.
- ὣς εἰπὼν ἵπποισιν ἐκέκλετο φώνησέν τε·
- Ξάνθέ τε καὶ σὺ Πόδαργε καὶ Αἴθων Λάμπέ τε δῖε
- νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον, ἣν μάλα πολλὴν
- Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
- ὑμῖν πὰρ προτέροισι μελίφρονα πυρὸν ἔθηκεν
- οἶνόν τʼ ἐγκεράσασα πιεῖν, ὅτε θυμὸς ἀνώγοι,
- ἢ ἐμοί, ὅς πέρ οἱ θαλερὸς πόσις εὔχομαι εἶναι.
- ἀλλʼ ἐφομαρτεῖτον καὶ σπεύδετον ὄφρα λάβωμεν
- ἀσπίδα Νεστορέην, τῆς νῦν κλέος οὐρανὸν ἵκει
- πᾶσαν χρυσείην ἔμεναι, κανόνας τε καὶ αὐτήν,
- αὐτὰρ ἀπʼ ὤμοιιν Διομήδεος ἱπποδάμοιο
- δαιδάλεον θώρηκα, τὸν Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
- εἰ τούτω κε λάβοιμεν, ἐελποίμην κεν Ἀχαιοὺς
- αὐτονυχὶ νηῶν ἐπιβησέμεν ὠκειάων.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, νεμέσησε δὲ πότνια Ἥρη,
- σείσατο δʼ εἰνὶ θρόνῳ, ἐλέλιξε δὲ μακρὸν Ὄλυμπον,
- καί ῥα Ποσειδάωνα μέγαν θεὸν ἀντίον ηὔδα·
- ὢ πόποι ἐννοσίγαιʼ εὐρυσθενές, οὐδέ νυ σοί περ
- ὀλλυμένων Δαναῶν ὀλοφύρεται ἐν φρεσὶ θυμός.
- οἳ δέ τοι εἰς Ἑλίκην τε καὶ Αἰγὰς δῶρʼ ἀνάγουσι
- πολλά τε καὶ χαρίεντα· σὺ δέ σφισι βούλεο νίκην.
- εἴ περ γάρ κʼ ἐθέλοιμεν, ὅσοι Δαναοῖσιν ἀρωγοί,
- Τρῶας ἀπώσασθαι καὶ ἐρυκέμεν εὐρύοπα Ζῆν,
- αὐτοῦ κʼ ἔνθʼ ἀκάχοιτο καθήμενος οἶος ἐν Ἴδῃ.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη κρείων ἐνοσίχθων·
- Ἥρη ἀπτοεπὲς ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- οὐκ ἂν ἔγωγʼ ἐθέλοιμι Διὶ Κρονίωνι μάχεσθαι
- ἡμέας τοὺς ἄλλους, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐστιν.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- τῶν δʼ ὅσον ἐκ νηῶν ἀπὸ πύργου τάφρος ἔεργε
- πλῆθεν ὁμῶς ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν ἀσπιστάων
- εἰλομένων· εἴλει δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, ὅτε οἱ Ζεὺς κῦδος ἔδωκε.
- καί νύ κʼ ἐνέπρησεν πυρὶ κηλέῳ νῆας ἐΐσας,
- εἰ μὴ ἐπὶ φρεσὶ θῆκʼ Ἀγαμέμνονι πότνια Ἥρη
- αὐτῷ ποιπνύσαντι θοῶς ὀτρῦναι Ἀχαιούς.
- βῆ δʼ ἰέναι παρά τε κλισίας καὶ νῆας Ἀχαιῶν
- πορφύρεον μέγα φᾶρος ἔχων ἐν χειρὶ παχείῃ,
- στῆ δʼ ἐπʼ Ὀδυσσῆος μεγακήτεϊ νηῒ μελαίνῃ,
- ἥ ῥʼ ἐν μεσσάτῳ ἔσκε γεγωνέμεν ἀμφοτέρωσε,
- ἠμὲν ἐπʼ Αἴαντος κλισίας Τελαμωνιάδαο
- ἠδʼ ἐπʼ Ἀχιλλῆος, τοί ῥʼ ἔσχατα νῆας ἐΐσας
- εἴρυσαν, ἠνορέῃ πίσυνοι καὶ κάρτεϊ χειρῶν·
- ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον Δαναοῖσι γεγωνώς·
- αἰδὼς Ἀργεῖοι, κάκʼ ἐλέγχεα, εἶδος ἀγητοί·
- πῇ ἔβαν εὐχωλαί, ὅτε δὴ φάμεν εἶναι ἄριστοι,
- ἃς ὁπότʼ ἐν Λήμνῳ κενεαυχέες ἠγοράασθε,
- ἔσθοντες κρέα πολλὰ βοῶν ὀρθοκραιράων
- πίνοντες κρητῆρας ἐπιστεφέας οἴνοιο,
- Τρώων ἄνθʼ ἑκατόν τε διηκοσίων τε ἕκαστος
- στήσεσθʼ ἐν πολέμῳ· νῦν δʼ οὐδʼ ἑνὸς ἄξιοί εἰμεν
- Ἕκτορος, ὃς τάχα νῆας ἐνιπρήσει πυρὶ κηλέῳ.
- Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τινʼ ἤδη ὑπερμενέων βασιλήων
- τῇδʼ ἄτῃ ἄασας καί μιν μέγα κῦδος ἀπηύρας;
- οὐ μὲν δή ποτέ φημι τεὸν περικαλλέα βωμὸν
- νηῒ πολυκλήϊδι παρελθέμεν ἐνθάδε ἔρρων,
- ἀλλʼ ἐπὶ πᾶσι βοῶν δημὸν καὶ μηρίʼ ἔκηα
- ἱέμενος Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι.
- ἀλλὰ Ζεῦ τόδε πέρ μοι ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·
- αὐτοὺς δή περ ἔασον ὑπεκφυγέειν καὶ ἀλύξαι,
- μηδʼ οὕτω Τρώεσσιν ἔα δάμνασθαι Ἀχαιούς.
- ὣς φάτο, τὸν δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δάκρυ χέοντα,
- νεῦσε δέ οἱ λαὸν σόον ἔμμεναι οὐδʼ ἀπολέσθαι.
- αὐτίκα δʼ αἰετὸν ἧκε τελειότατον πετεηνῶν,
- νεβρὸν ἔχοντʼ ὀνύχεσσι τέκος ἐλάφοιο ταχείης·
- πὰρ δὲ Διὸς βωμῷ περικαλλέϊ κάββαλε νεβρόν,
- ἔνθα πανομφαίῳ Ζηνὶ ῥέζεσκον Ἀχαιοί.
- οἳ δʼ ὡς οὖν εἴδονθʼ ὅ τʼ ἄρʼ ἐκ Διὸς ἤλυθεν ὄρνις,
- μᾶλλον ἐπὶ Τρώεσσι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθʼ οὔ τις πρότερος Δαναῶν πολλῶν περ ἐόντων
- εὔξατο Τυδεΐδαο πάρος σχέμεν ὠκέας ἵππους
- τάφρου τʼ ἐξελάσαι καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι,
- ἀλλὰ πολὺ πρῶτος Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστὴν
- Φραδμονίδην Ἀγέλαον· ὃ μὲν φύγαδʼ ἔτραπεν ἵππους·
- τῷ δὲ μεταστρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν
- ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- τὸν δὲ μετʼ Ἀτρεΐδαι Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαος,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος
- Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Εὐρύπυλος Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός·
- Τεῦκρος δʼ εἴνατος ἦλθε παλίντονα τόξα τιταίνων,
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπʼ Αἴαντος σάκεϊ Τελαμωνιάδαο.
- ἔνθʼ Αἴας μὲν ὑπεξέφερεν σάκος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- παπτήνας, ἐπεὶ ἄρ τινʼ ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ
- βεβλήκοι, ὃ μὲν αὖθι πεσὼν ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν,
- αὐτὰρ ὃ αὖτις ἰὼν πάϊς ὣς ὑπὸ μητέρα δύσκεν
- εἰς Αἴανθʼ· ὃ δέ μιν σάκεϊ κρύπτασκε φαεινῷ.
- ἔνθα τίνα πρῶτον Τρώων ἕλε Τεῦκρος ἀμύμων;
- Ὀρσίλοχον μὲν πρῶτα καὶ Ὄρμενον ἠδʼ Ὀφελέστην
- Δαίτορά τε Χρομίον τε καὶ ἀντίθεον Λυκοφόντην
- καὶ Πολυαιμονίδην Ἀμοπάονα καὶ Μελάνιππον,
- πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ.
- τὸν δὲ ἰδὼν γήθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- τόξου ἄπο κρατεροῦ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας·
- στῆ δὲ παρʼ αὐτὸν ἰὼν καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Τεῦκρε φίλη κεφαλή, Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- βάλλʼ οὕτως, αἴ κέν τι φόως Δαναοῖσι γένηαι
- πατρί τε σῷ Τελαμῶνι, ὅ σʼ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα,
- καί σε νόθον περ ἐόντα κομίσσατο ᾧ ἐνὶ οἴκῳ·
- τὸν καὶ τηλόθʼ ἐόντα ἐϋκλείης ἐπίβησον.
- σοὶ δʼ ἐγὼ ἐξερέω ὡς καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- αἴ κέν μοι δώῃ Ζεύς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀθήνη
- Ἰλίου ἐξαλαπάξαι ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
- πρώτῳ τοι μετʼ ἐμὲ πρεσβήϊον ἐν χερὶ θήσω,
- ἢ τρίποδʼ ἠὲ δύω ἵππους αὐτοῖσιν ὄχεσφιν
- ἠὲ γυναῖχʼ, ἥ κέν τοι ὁμὸν λέχος εἰσαναβαίνοι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε Τεῦκρος ἀμύμων·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν
- ὀτρύνεις; οὐ μέν τοι ὅση δύναμίς γε πάρεστι
- παύομαι, ἀλλʼ ἐξ οὗ προτὶ Ἴλιον ὠσάμεθʼ αὐτοὺς
- ἐκ τοῦ δὴ τόξοισι δεδεγμένος ἄνδρας ἐναίρω.
- ὀκτὼ δὴ προέηκα τανυγλώχινας ὀϊστούς,
- πάντες δʼ ἐν χροῒ πῆχθεν ἀρηϊθόων αἰζηῶν·
- τοῦτον δʼ οὐ δύναμαι βαλέειν κύνα λυσσητῆρα.
- ἦ ῥα καὶ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν
- Ἕκτορος ἀντικρύ, βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός·
- καὶ τοῦ μέν ῥʼ ἀφάμαρθʼ, ὃ δʼ ἀμύμονα Γοργυθίωνα
- υἱὸν ἐῢν Πριάμοιο κατὰ στῆθος βάλεν ἰῷ,
- τόν ῥʼ ἐξ Αἰσύμηθεν ὀπυιομένη τέκε μήτηρ
- καλὴ Καστιάνειρα δέμας ἐϊκυῖα θεῇσι.
- μήκων δʼ ὡς ἑτέρωσε κάρη βάλεν, ἥ τʼ ἐνὶ κήπῳ
- καρπῷ βριθομένη νοτίῃσί τε εἰαρινῇσιν,
- ὣς ἑτέρωσʼ ἤμυσε κάρη πήληκι βαρυνθέν.
- Τεῦκρος δʼ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν
- Ἕκτορος ἀντικρύ, βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός.
- ἀλλʼ ὅ γε καὶ τόθʼ ἅμαρτε· παρέσφηλεν γὰρ Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ Ἀρχεπτόλεμον θρασὺν Ἕκτορος ἡνιοχῆα
- ἱέμενον πόλεμον δὲ βάλε στῆθος παρὰ μαζόν·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Ἕκτορα δʼ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο·
- τὸν μὲν ἔπειτʼ εἴασε καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου,
- Κεβριόνην δʼ ἐκέλευσεν ἀδελφεὸν ἐγγὺς ἐόντα
- ἵππων ἡνίʼ ἑλεῖν· ὃ δʼ ἄρʼ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας.
- αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε παμφανόωντος
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρί,
- βῆ δʼ ἰθὺς Τεύκρου, βαλέειν δέ ἑ θυμὸς ἀνώγει.
- ἤτοι ὃ μὲν φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν,
- θῆκε δʼ ἐπὶ νευρῇ· τὸν δʼ αὖ κορυθαίολος Ἕκτωρ
- αὐερύοντα παρʼ ὦμον, ὅθι κληῒς ἀποέργει
- αὐχένα τε στῆθός τε, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστι,
- τῇ ῥʼ ἐπὶ οἷ μεμαῶτα βάλεν λίθῳ ὀκριόεντι,
- ῥῆξε δέ οἱ νευρήν· νάρκησε δὲ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ,
- στῆ δὲ γνὺξ ἐριπών, τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- Αἴας δʼ οὐκ ἀμέλησε κασιγνήτοιο πεσόντος,
- ἀλλὰ θέων περίβη καί οἱ σάκος ἀμφεκάλυψε.
- τὸν μὲν ἔπειθʼ ὑποδύντε δύω ἐρίηρες ἑταῖροι
- Μηκιστεὺς Ἐχίοιο πάϊς καὶ δῖος Ἀλάστωρ
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς φερέτην βαρέα στενάχοντα.
- ἂψ δʼ αὖτις Τρώεσσιν Ὀλύμπιος ἐν μένος ὦρσεν·
- οἳ δʼ ἰθὺς τάφροιο βαθείης ὦσαν Ἀχαιούς·
- Ἕκτωρ δʼ ἐν πρώτοισι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τε κύων συὸς ἀγρίου ἠὲ λέοντος
- ἅπτηται κατόπισθε ποσὶν ταχέεσσι διώκων
- ἰσχία τε γλουτούς τε, ἑλισσόμενόν τε δοκεύει,
- ὣς Ἕκτωρ ὤπαζε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς,
- αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον· οἳ δὲ φέβοντο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν
- φεύγοντες, πολλοὶ δὲ δάμεν Τρώων ὑπὸ χερσίν,
- οἳ μὲν δὴ παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες,
- ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι
- χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλʼ εὐχετόωντο ἕκαστος·
- Ἕκτωρ δʼ ἀμφιπεριστρώφα καλλίτριχας ἵππους
- Γοργοῦς ὄμματʼ ἔχων ἠδὲ βροτολοιγοῦ Ἄρηος.
- τοὺς δὲ ἰδοῦσʼ ἐλέησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αἶψα δʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος οὐκέτι νῶϊ
- ὀλλυμένων Δαναῶν κεκαδησόμεθʼ ὑστάτιόν περ;
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται
- ἀνδρὸς ἑνὸς ῥιπῇ, ὃ δὲ μαίνεται οὐκέτʼ ἀνεκτῶς
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- καὶ λίην οὗτός γε μένος θυμόν τʼ ὀλέσειε
- χερσὶν ὑπʼ Ἀργείων φθίμενος ἐν πατρίδι γαίῃ·
- ἀλλὰ πατὴρ οὑμὸς φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῇσι
- σχέτλιος, αἰὲν ἀλιτρός, ἐμῶν μενέων ἀπερωεύς·
- οὐδέ τι τῶν μέμνηται, ὅ οἱ μάλα πολλάκις υἱὸν
- τειρόμενον σώεσκον ὑπʼ Εὐρυσθῆος ἀέθλων.
- ἤτοι ὃ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν, αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς
- τῷ ἐπαλεξήσουσαν ἀπʼ οὐρανόθεν προΐαλλεν.
- εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾔδεʼ ἐνὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσιν
- εὖτέ μιν εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο προὔπεμψεν
- ἐξ Ἐρέβευς ἄξοντα κύνα στυγεροῦ Ἀΐδαο,
- οὐκ ἂν ὑπεξέφυγε Στυγὸς ὕδατος αἰπὰ ῥέεθρα.
- νῦν δʼ ἐμὲ μὲν στυγέει, Θέτιδος δʼ ἐξήνυσε βουλάς,
- ἥ οἱ γούνατʼ ἔκυσσε καὶ ἔλλαβε χειρὶ γενείου,
- λισσομένη τιμῆσαι Ἀχιλλῆα πτολίπορθον.
- ἔσται μὰν ὅτʼ ἂν αὖτε φίλην γλαυκώπιδα εἴπῃ.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νῶϊν ἐπέντυε μώνυχας ἵππους,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ καταδῦσα Διὸς δόμον αἰγιόχοιο