Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- αἵ τέ μοι εὐχόμεναι θεῖον δύσονται ἀγῶνα.
- δῶρα δʼ ἄγʼ ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν ἄμφω,
- ὄφρά τις ὧδʼ εἴπῃσιν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·
- ἠμὲν ἐμαρνάσθην ἔριδος πέρι θυμοβόροιο,
- ἠδʼ αὖτʼ ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντε.
- ὣς ἄρα φωνήσας δῶκε ξίφος ἀργυρόηλον
- σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι·
- Αἴας δὲ ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν.
- τὼ δὲ διακρινθέντε ὃ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν
- ἤϊʼ, ὃ δʼ ἐς Τρώων ὅμαδον κίε· τοὶ δὲ χάρησαν,
- ὡς εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα,
- Αἴαντος προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους·
- καί ῥʼ ἦγον προτὶ ἄστυ ἀελπτέοντες σόον εἶναι.
- Αἴαντʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- εἰς Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον κεχαρηότα νίκῃ.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ κλισίῃσιν ἐν Ἀτρεΐδαο γένοντο,
- τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἄρσενα πενταέτηρον ὑπερμενέϊ Κρονίωνι.
- τὸν δέρον ἀμφί θʼ ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα,
- μίστυλλόν τʼ ἄρʼ ἐπισταμένως πεῖράν τʼ ὀβελοῖσιν,
- ὄπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα,
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης·
- νώτοισιν δʼ Αἴαντα διηνεκέεσσι γέραιρεν
- ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- τοῖς ὁ γέρων πάμπρωτος ὑφαίνειν ἤρχετο μῆτιν
- Νέστωρ, οὗ καὶ πρόσθεν ἀρίστη φαίνετο βουλή·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν,
- πολλοὶ γὰρ τεθνᾶσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοί,
- τῶν νῦν αἷμα κελαινὸν ἐΰρροον ἀμφὶ Σκάμανδρον
- ἐσκέδασʼ ὀξὺς Ἄρης, ψυχαὶ δʼ Ἄϊδος δὲ κατῆλθον·
- τώ σε χρὴ πόλεμον μὲν ἅμʼ ἠοῖ παῦσαι Ἀχαιῶν,
- αὐτοὶ δʼ ἀγρόμενοι κυκλήσομεν ἐνθάδε νεκροὺς
- βουσὶ καὶ ἡμιόνοισιν· ἀτὰρ κατακήομεν αὐτοὺς
- τυτθὸν ἀπὸ πρὸ νεῶν, ὥς κʼ ὀστέα παισὶν ἕκαστος
- οἴκαδʼ ἄγῃ ὅτʼ ἂν αὖτε νεώμεθα πατρίδα γαῖαν.
- τύμβον δʼ ἀμφὶ πυρὴν ἕνα χεύομεν ἐξαγαγόντες
- ἄκριτον ἐκ πεδίου· ποτὶ δʼ αὐτὸν δείμομεν ὦκα
- πύργους ὑψηλοὺς εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν.
- ἐν δʼ αὐτοῖσι πύλας ποιήσομεν εὖ ἀραρυίας,
- ὄφρα διʼ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη·
- ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ὀρύξομεν ἐγγύθι τάφρον,
- ἥ χʼ ἵππον καὶ λαὸν ἐρυκάκοι ἀμφὶς ἐοῦσα,
- μή ποτʼ ἐπιβρίσῃ πόλεμος Τρώων ἀγερώχων.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνησαν βασιλῆες.
- Τρώων αὖτʼ ἀγορὴ γένετʼ Ἰλίου ἐν πόλει ἄκρῃ
- δεινὴ τετρηχυῖα, παρὰ Πριάμοιο θύρῃσι·
- τοῖσιν δʼ Ἀντήνωρ πεπνυμένος ἦρχʼ ἀγορεύειν·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδʼ ἐπίκουροι,
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
- δεῦτʼ ἄγετʼ Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθʼ ἅμʼ αὐτῇ
- δώομεν Ἀτρεΐδῃσιν ἄγειν· νῦν δʼ ὅρκια πιστὰ
- ψευσάμενοι μαχόμεσθα· τὼ οὔ νύ τι κέρδιον ἡμῖν
- ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε.
- ἤτοι ὅ γʼ ὣς εἰπὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετο· τοῖσι δʼ ἀνέστη
- δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο,
- ὅς μιν ἀμειβόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἀντῆνορ σὺ μὲν οὐκέτʼ ἐμοὶ φίλα ταῦτʼ ἀγορεύεις·
- οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι.
- εἰ δʼ ἐτεὸν δὴ τοῦτον ἀπὸ σπουδῆς ἀγορεύεις,
- ἐξ ἄρα δή τοι ἔπειτα θεοὶ φρένας ὤλεσαν αὐτοί.
- αὐτὰρ ἐγὼ Τρώεσσι μεθʼ ἱπποδάμοις ἀγορεύσω·
- ἀντικρὺ δʼ ἀπόφημι γυναῖκα μὲν οὐκ ἀποδώσω·
- κτήματα δʼ ὅσσʼ ἀγόμην ἐξ Ἄργεος ἡμέτερον δῶ
- πάντʼ ἐθέλω δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλʼ ἐπιθεῖναι.
- ἤτοι ὅ γʼ ὣς εἰπὼν κατʼ ἄρʼ ἕζετο· τοῖσι δʼ ἀνέστη
- Δαρδανίδης Πρίαμος, θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος,
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδʼ ἐπίκουροι,
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
- νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ πτόλιν ὡς τὸ πάρος περ,
- καὶ φυλακῆς μνήσασθε καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστος·
- ἠῶθεν δʼ Ἰδαῖος ἴτω κοίλας ἐπὶ νῆας
- εἰπέμεν Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
- μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρε·
- καὶ δὲ τόδʼ εἰπέμεναι πυκινὸν ἔπος, αἴ κʼ ἐθέλωσι
- παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος, εἰς ὅ κε νεκροὺς
- κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθʼ εἰς ὅ κε δαίμων
- ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δʼ ἑτέροισί γε νίκην.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδʼ ἐπίθοντο·
- δόρπον ἔπειθʼ εἵλοντο κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσιν·
- ἠῶθεν δʼ Ἰδαῖος ἔβη κοίλας ἐπὶ νῆας·
- τοὺς δʼ εὗρʼ εἰν ἀγορῇ Δαναοὺς θεράποντας Ἄρηος
- νηῒ πάρα πρύμνῃ Ἀγαμέμνονος· αὐτὰρ ὃ τοῖσι
- στὰς ἐν μέσσοισιν μετεφώνεεν ἠπύτα κῆρυξ·
- Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν
- ἠνώγει Πρίαμός τε καὶ ἄλλοι Τρῶες ἀγαυοὶ
- εἰπεῖν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο,
- μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρε·
- κτήματα μὲν ὅσʼ Ἀλέξανδρος κοίλῃς ἐνὶ νηυσὶν
- ἠγάγετο Τροίηνδʼ· ὡς πρὶν ὤφελλʼ ἀπολέσθαι·
- πάντʼ ἐθέλει δόμεναι καὶ οἴκοθεν ἄλλʼ ἐπιθεῖναι·
- κουριδίην δʼ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιο
- οὔ φησιν δώσειν· ἦ μὴν Τρῶές γε κέλονται.
- καὶ δὲ τόδʼ ἠνώγεον εἰπεῖν ἔπος αἴ κʼ ἐθέλητε
- παύσασθαι πολέμοιο δυσηχέος εἰς ὅ κε νεκροὺς
- κήομεν· ὕστερον αὖτε μαχησόμεθʼ εἰς ὅ κε δαίμων
- ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δʼ ἑτέροισί γε νίκην.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- μήτʼ ἄρ τις νῦν κτήματʼ Ἀλεξάνδροιο δεχέσθω
- μήθʼ Ἑλένην· γνωτὸν δὲ καὶ ὃς μάλα νήπιός ἐστιν
- ὡς ἤδη Τρώεσσιν ὀλέθρου πείρατʼ ἐφῆπται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο·
- καὶ τότʼ ἄρʼ Ἰδαῖον προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- Ἰδαῖʼ ἤτοι μῦθον Ἀχαιῶν αὐτὸς ἀκούεις
- ὥς τοι ὑποκρίνονται· ἐμοὶ δʼ ἐπιανδάνει οὕτως
- ἀμφὶ δὲ νεκροῖσιν κατακαιέμεν οὔ τι μεγαίρω·
- οὐ γάρ τις φειδὼ νεκύων κατατεθνηώτων
- γίγνετʼ ἐπεί κε θάνωσι πυρὸς μειλισσέμεν ὦκα.
- ὅρκια δὲ Ζεὺς ἴστω ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης.
- ὣς εἰπὼν τὸ σκῆπτρον ἀνέσχεθε πᾶσι θεοῖσιν,
- ἄψορρον δʼ Ἰδαῖος ἔβη προτὶ Ἴλιον ἱρήν.
- οἳ δʼ ἕατʼ εἰν ἀγορῇ Τρῶες καὶ Δαρδανίωνες
- πάντες ὁμηγερέες, ποτιδέγμενοι ὁππότʼ ἄρʼ ἔλθοι
- Ἰδαῖος· ὃ δʼ ἄρʼ ἦλθε καὶ ἀγγελίην ἀπέειπε
- στὰς ἐν μέσσοισιν· τοὶ δʼ ὁπλίζοντο μάλʼ ὦκα,
- ἀμφότερον νέκυάς τʼ ἀγέμεν ἕτεροι δὲ μεθʼ ὕλην·
- Ἀργεῖοι δʼ ἑτέρωθεν ἐϋσσέλμων ἀπὸ νηῶν
- ὀτρύνοντο νέκυς τʼ ἀγέμεν, ἕτεροι δὲ μεθʼ ὕλην.
- Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας
- ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο
- οὐρανὸν εἰσανιών· οἳ δʼ ἤντεον ἀλλήλοισιν.
- ἔνθα διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον·
- ἀλλʼ ὕδατι νίζοντες ἄπο βρότον αἱματόεντα
- δάκρυα θερμὰ χέοντες ἀμαξάων ἐπάειραν.
- οὐδʼ εἴα κλαίειν Πρίαμος μέγας· οἳ δὲ σιωπῇ
- νεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ,
- ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντες ἔβαν προτὶ Ἴλιον ἱρήν.
- ὣς δʼ αὔτως ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- νεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπινήνεον ἀχνύμενοι κῆρ,
- ἐν δὲ πυρὶ πρήσαντες ἔβαν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- ἦμος δʼ οὔτʼ ἄρ πω ἠώς, ἔτι δʼ ἀμφιλύκη νύξ,
- τῆμος ἄρʼ ἀμφὶ πυρὴν κριτὸς ἔγρετο λαὸς Ἀχαιῶν,
- τύμβον δʼ ἀμφʼ αὐτὴν ἕνα ποίεον ἐξαγαγόντες
- ἄκριτον ἐκ πεδίου, ποτὶ δʼ αὐτὸν τεῖχος ἔδειμαν
- πύργους θʼ ὑψηλούς, εἶλαρ νηῶν τε καὶ αὐτῶν.
- ἐν δʼ αὐτοῖσι πύλας ἐνεποίεον εὖ ἀραρυίας,
- ὄφρα διʼ αὐτάων ἱππηλασίη ὁδὸς εἴη·
- ἔκτοσθεν δὲ βαθεῖαν ἐπʼ αὐτῷ τάφρον ὄρυξαν
- εὐρεῖαν μεγάλην, ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξαν.
- ὣς οἳ μὲν πονέοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί·
- οἳ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἀστεροπητῇ
- θηεῦντο μέγα ἔργον Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τίς ἐστι βροτῶν ἐπʼ ἀπείρονα γαῖαν
- ὅς τις ἔτʼ ἀθανάτοισι νόον καὶ μῆτιν ἐνίψει;
- οὐχ ὁράᾳς ὅτι δʼ αὖτε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- τεῖχος ἐτειχίσσαντο νεῶν ὕπερ, ἀμφὶ δὲ τάφρον
- ἤλασαν, οὐδὲ θεοῖσι δόσαν κλειτὰς ἑκατόμβας;
- τοῦ δʼ ἤτοι κλέος ἔσται ὅσον τʼ ἐπικίδναται ἠώς·
- τοῦ δʼ ἐπιλήσονται τὸ ἐγὼ καὶ Φοῖβος Ἀπόλλων
- ἥρῳ Λαομέδοντι πολίσσαμεν ἀθλήσαντε.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ὢ πόποι ἐννοσίγαιʼ εὐρυσθενές, οἷον ἔειπες.
- ἄλλός κέν τις τοῦτο θεῶν δείσειε νόημα,
- ὃς σέο πολλὸν ἀφαυρότερος χεῖράς τε μένος τε·
- σὸν δʼ ἤτοι κλέος ἔσται ὅσον τʼ ἐπικίδναται ἠώς.
- ἄγρει μὰν ὅτʼ ἂν αὖτε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- οἴχωνται σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- τεῖχος ἀναρρήξας τὸ μὲν εἰς ἅλα πᾶν καταχεῦαι,
- αὖτις δʼ ἠϊόνα μεγάλην ψαμάθοισι καλύψαι,
- ὥς κέν τοι μέγα τεῖχος ἀμαλδύνηται Ἀχαιῶν.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- δύσετο δʼ ἠέλιος, τετέλεστο δὲ ἔργον Ἀχαιῶν,
- βουφόνεον δὲ κατὰ κλισίας καὶ δόρπον ἕλοντο.
- νῆες δʼ ἐκ Λήμνοιο παρέσταν οἶνον ἄγουσαι
- πολλαί, τὰς προέηκεν Ἰησονίδης Εὔνηος,
- τόν ῥʼ ἔτεχʼ Ὑψιπύλη ὑπʼ Ἰήσονι ποιμένι λαῶν.
- χωρὶς δʼ Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
- δῶκεν Ἰησονίδης ἀγέμεν μέθυ χίλια μέτρα.
- ἔνθεν οἰνίζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί,
- ἄλλοι μὲν χαλκῷ, ἄλλοι δʼ αἴθωνι σιδήρῳ,
- ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δʼ αὐτῇσι βόεσσιν,
- ἄλλοι δʼ ἀνδραπόδεσσι· τίθεντο δὲ δαῖτα θάλειαν.
- παννύχιοι μὲν ἔπειτα κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- δαίνυντο, Τρῶες δὲ κατὰ πτόλιν ἠδʼ ἐπίκουροι·
- παννύχιος δέ σφιν κακὰ μήδετο μητίετα Ζεὺς
- σμερδαλέα κτυπέων· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει·
- οἶνον δʼ ἐκ δεπάων χαμάδις χέον, οὐδέ τις ἔτλη
- πρὶν πιέειν πρὶν λεῖψαι ὑπερμενέϊ Κρονίωνι.
- κοιμήσαντʼ ἄρʼ ἔπειτα καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.
- Ἠὼς μὲν κροκόπεπλος ἐκίδνατο πᾶσαν ἐπʼ αἶαν,
- Ζεὺς δὲ θεῶν ἀγορὴν ποιήσατο τερπικέραυνος
- ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο·
- αὐτὸς δέ σφʼ ἀγόρευε, θεοὶ δʼ ὑπὸ πάντες ἄκουον·
- κέκλυτέ μευ πάντές τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
- μήτέ τις οὖν θήλεια θεὸς τό γε μήτέ τις ἄρσην
- πειράτω διακέρσαι ἐμὸν ἔπος, ἀλλʼ ἅμα πάντες
- αἰνεῖτʼ, ὄφρα τάχιστα τελευτήσω τάδε ἔργα.
- ὃν δʼ ἂν ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλοντα νοήσω
- ἐλθόντʼ ἢ Τρώεσσιν ἀρηγέμεν ἢ Δαναοῖσι
- πληγεὶς οὐ κατὰ κόσμον ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ·
- ἤ μιν ἑλὼν ῥίψω ἐς Τάρταρον ἠερόεντα
- τῆλε μάλʼ, ἧχι βάθιστον ὑπὸ χθονός ἐστι βέρεθρον,
- ἔνθα σιδήρειαί τε πύλαι καὶ χάλκεος οὐδός,
- τόσσον ἔνερθʼ Ἀΐδεω ὅσον οὐρανός ἐστʼ ἀπὸ γαίης·
- γνώσετʼ ἔπειθʼ ὅσον εἰμὶ θεῶν κάρτιστος ἁπάντων.
- εἰ δʼ ἄγε πειρήσασθε θεοὶ ἵνα εἴδετε πάντες·
- σειρὴν χρυσείην ἐξ οὐρανόθεν κρεμάσαντες
- πάντές τʼ ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι·
- ἀλλʼ οὐκ ἂν ἐρύσαιτʼ ἐξ οὐρανόθεν πεδίον δὲ
- Ζῆνʼ ὕπατον μήστωρʼ, οὐδʼ εἰ μάλα πολλὰ κάμοιτε.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ καὶ ἐγὼ πρόφρων ἐθέλοιμι ἐρύσσαι,
- αὐτῇ κεν γαίῃ ἐρύσαιμʼ αὐτῇ τε θαλάσσῃ·
- σειρὴν μέν κεν ἔπειτα περὶ ῥίον Οὐλύμποιο
- δησαίμην, τὰ δέ κʼ αὖτε μετήορα πάντα γένοιτο.
- τόσσον ἐγὼ περί τʼ εἰμὶ θεῶν περί τʼ εἴμʼ ἀνθρώπων.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ
- μῦθον ἀγασσάμενοι· μάλα γὰρ κρατερῶς ἀγόρευσεν.
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη ὕπατε κρειόντων
- εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν ὅ τοι σθένος οὐκ ἐπιεικτόν·
- ἀλλʼ ἔμπης Δαναῶν ὀλοφυρόμεθʼ αἰχμητάων,
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται.
- ἀλλʼ ἤτοι πολέμου μὲν ἀφεξόμεθʼ ὡς σὺ κελεύεις·
- βουλὴν δʼ Ἀργείοις ὑποθησόμεθʼ ἥ τις ὀνήσει,
- ὡς μὴ πάντες ὄλωνται ὀδυσσαμένοιο τεοῖο.
- τὴν δʼ ἐπιμειδήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος· οὔ νύ τι θυμῷ
- πρόφρονι μυθέομαι, ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι.
- ὣς εἰπὼν ὑπʼ ὄχεσφι τιτύσκετο χαλκόποδʼ ἵππω
- ὠκυπέτα χρυσέῃσιν ἐθείρῃσιν κομόωντε,
- χρυσὸν δʼ αὐτὸς ἔδυνε περὶ χροΐ, γέντο δʼ ἱμάσθλην
- χρυσείην εὔτυκτον, ἑοῦ δʼ ἐπεβήσετο δίφρου,
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν· τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
- μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
- Ἴδην δʼ ἵκανεν πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
- Γάργαρον, ἔνθά τέ οἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
- λύσας ἐξ ὀχέων, κατὰ δʼ ἠέρα πουλὺν ἔχευεν.
- αὐτὸς δʼ ἐν κορυφῇσι καθέζετο κύδεϊ γαίων
- εἰσορόων Τρώων τε πόλιν καὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- οἳ δʼ ἄρα δεῖπνον ἕλοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- ῥίμφα κατὰ κλισίας, ἀπὸ δʼ αὐτοῦ θωρήσσοντο.
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἀνὰ πτόλιν ὁπλίζοντο
- παυρότεροι· μέμασαν δὲ καὶ ὧς ὑσμῖνι μάχεσθαι
- χρειοῖ ἀναγκαίῃ, πρό τε παίδων καὶ πρὸ γυναικῶν.
- πᾶσαι δʼ ὠΐγνυντο πύλαι, ἐκ δʼ ἔσσυτο λαός,
- πεζοί θʼ ἱππῆές τε· πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵκοντο
- σύν ῥʼ ἔβαλον ῥινούς, σὺν δʼ ἔγχεα καὶ μένεʼ ἀνδρῶν
- χαλκεοθωρήκων· ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- ἔπληντʼ ἀλλήλῃσι, πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- ἔνθα δʼ ἅμʼ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν
- ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, ῥέε δʼ αἵματι γαῖα.
- ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
- τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός.
- ἦμος δʼ Ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει,
- καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα·
- ἐν δʼ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο
- Τρώων θʼ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
- ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δʼ αἴσιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν.
- αἳ μὲν Ἀχαιῶν κῆρες ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ
- ἑζέσθην, Τρώων δὲ πρὸς οὐρανὸν εὐρὺν ἄερθεν·
- αὐτὸς δʼ ἐξ Ἴδης μεγάλʼ ἔκτυπε, δαιόμενον δὲ
- ἧκε σέλας μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν· οἳ δὲ ἰδόντες
- θάμβησαν, καὶ πάντας ὑπὸ χλωρὸν δέος εἷλεν.
- ἔνθʼ οὔτʼ Ἰδομενεὺς τλῆ μίμνειν οὔτʼ Ἀγαμέμνων,
- οὔτε δύʼ Αἴαντες μενέτην θεράποντες Ἄρηος·
- Νέστωρ οἶος ἔμιμνε Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν
- οὔ τι ἑκών, ἀλλʼ ἵππος ἐτείρετο, τὸν βάλεν ἰῷ
- δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο
- ἄκρην κὰκ κορυφήν, ὅθι τε πρῶται τρίχες ἵππων
- κρανίῳ ἐμπεφύασι, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστιν.
- ἀλγήσας δʼ ἀνέπαλτο, βέλος δʼ εἰς ἐγκέφαλον δῦ,
- σὺν δʼ ἵππους ἐτάραξε κυλινδόμενος περὶ χαλκῷ.
- ὄφρʼ ὁ γέρων ἵπποιο παρηορίας ἀπέταμνε
- φασγάνῳ ἀΐσσων, τόφρʼ Ἕκτορος ὠκέες ἵπποι
- ἦλθον ἀνʼ ἰωχμὸν θρασὺν ἡνίοχον φορέοντες
- Ἕκτορα· καί νύ κεν ἔνθʼ ὁ γέρων ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- σμερδαλέον δʼ ἐβόησεν ἐποτρύνων Ὀδυσῆα·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- πῇ φεύγεις μετὰ νῶτα βαλὼν κακὸς ὣς ἐν ὁμίλῳ;
- μή τίς τοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξῃ·