Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- παυρότεροι· μέμασαν δὲ καὶ ὧς ὑσμῖνι μάχεσθαι
- χρειοῖ ἀναγκαίῃ, πρό τε παίδων καὶ πρὸ γυναικῶν.
- πᾶσαι δʼ ὠΐγνυντο πύλαι, ἐκ δʼ ἔσσυτο λαός,
- πεζοί θʼ ἱππῆές τε· πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵκοντο
- σύν ῥʼ ἔβαλον ῥινούς, σὺν δʼ ἔγχεα καὶ μένεʼ ἀνδρῶν
- χαλκεοθωρήκων· ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- ἔπληντʼ ἀλλήλῃσι, πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- ἔνθα δʼ ἅμʼ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν
- ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, ῥέε δʼ αἵματι γαῖα.
- ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ,
- τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός.
- ἦμος δʼ Ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει,
- καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα·
- ἐν δʼ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο
- Τρώων θʼ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
- ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δʼ αἴσιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν.
- αἳ μὲν Ἀχαιῶν κῆρες ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ
- ἑζέσθην, Τρώων δὲ πρὸς οὐρανὸν εὐρὺν ἄερθεν·
- αὐτὸς δʼ ἐξ Ἴδης μεγάλʼ ἔκτυπε, δαιόμενον δὲ
- ἧκε σέλας μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν· οἳ δὲ ἰδόντες
- θάμβησαν, καὶ πάντας ὑπὸ χλωρὸν δέος εἷλεν.
- ἔνθʼ οὔτʼ Ἰδομενεὺς τλῆ μίμνειν οὔτʼ Ἀγαμέμνων,
- οὔτε δύʼ Αἴαντες μενέτην θεράποντες Ἄρηος·
- Νέστωρ οἶος ἔμιμνε Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν
- οὔ τι ἑκών, ἀλλʼ ἵππος ἐτείρετο, τὸν βάλεν ἰῷ
- δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο
- ἄκρην κὰκ κορυφήν, ὅθι τε πρῶται τρίχες ἵππων
- κρανίῳ ἐμπεφύασι, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστιν.
- ἀλγήσας δʼ ἀνέπαλτο, βέλος δʼ εἰς ἐγκέφαλον δῦ,
- σὺν δʼ ἵππους ἐτάραξε κυλινδόμενος περὶ χαλκῷ.
- ὄφρʼ ὁ γέρων ἵπποιο παρηορίας ἀπέταμνε
- φασγάνῳ ἀΐσσων, τόφρʼ Ἕκτορος ὠκέες ἵπποι
- ἦλθον ἀνʼ ἰωχμὸν θρασὺν ἡνίοχον φορέοντες
- Ἕκτορα· καί νύ κεν ἔνθʼ ὁ γέρων ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- σμερδαλέον δʼ ἐβόησεν ἐποτρύνων Ὀδυσῆα·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- πῇ φεύγεις μετὰ νῶτα βαλὼν κακὸς ὣς ἐν ὁμίλῳ;
- μή τίς τοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξῃ·
- ἀλλὰ μένʼ ὄφρα γέροντος ἀπώσομεν ἄγριον ἄνδρα.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἐσάκουσε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
- ἀλλὰ παρήϊξεν κοίλας ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- Τυδεΐδης δʼ αὐτός περ ἐὼν προμάχοισιν ἐμίχθη,
- στῆ δὲ πρόσθʼ ἵππων Νηληϊάδαο γέροντος,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ γέρον ἦ μάλα δή σε νέοι τείρουσι μαχηταί,
- σὴ δὲ βίη λέλυται, χαλεπὸν δέ σε γῆρας ὀπάζει,
- ἠπεδανὸς δέ νύ τοι θεράπων, βραδέες δέ τοι ἵπποι.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὄφρα ἴδηαι
- οἷοι Τρώϊοι ἵπποι ἐπιστάμενοι πεδίοιο
- κραιπνὰ μάλʼ ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι,
- οὕς ποτʼ ἀπʼ Αἰνείαν ἑλόμην μήστωρε φόβοιο.
- τούτω μὲν θεράποντε κομείτων, τώδε δὲ νῶϊ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοις ἰθύνομεν, ὄφρα καὶ Ἕκτωρ
- εἴσεται εἰ καὶ ἐμὸν δόρυ μαίνεται ἐν παλάμῃσιν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ.
- Νεστορέας μὲν ἔπειθʼ ἵππους θεράποντε κομείτην
- ἴφθιμοι Σθένελός τε καὶ Εὐρυμέδων ἀγαπήνωρ.
- τὼ δʼ εἰς ἀμφοτέρω Διομήδεος ἅρματα βήτην·
- Νέστωρ δʼ ἐν χείρεσσι λάβʼ ἡνία σιγαλόεντα,
- μάστιξεν δʼ ἵππους· τάχα δʼ Ἕκτορος ἄγχι γένοντο.
- τοῦ δʼ ἰθὺς μεμαῶτος ἀκόντισε Τυδέος υἱός·
- καὶ τοῦ μέν ῥʼ ἀφάμαρτεν, ὃ δʼ ἡνίοχον θεράποντα
- υἱὸν ὑπερθύμου Θηβαίου Ἠνιοπῆα
- ἵππων ἡνίʼ ἔχοντα βάλε στῆθος παρὰ μαζόν.
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Ἕκτορα δʼ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο·
- τὸν μὲν ἔπειτʼ εἴασε καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου
- κεῖσθαι, ὃ δʼ ἡνίοχον μέθεπε θρασύν· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- ἵππω δευέσθην σημάντορος· αἶψα γὰρ εὗρεν
- Ἰφιτίδην Ἀρχεπτόλεμον θρασύν, ὅν ῥα τόθʼ ἵππων
- ὠκυπόδων ἐπέβησε, δίδου δέ οἱ ἡνία χερσίν.
- ἔνθά κε λοιγὸς ἔην καὶ ἀμήχανα ἔργα γένοντο,
- καί νύ κε σήκασθεν κατὰ Ἴλιον ἠΰτε ἄρνες,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- βροντήσας δʼ ἄρα δεινὸν ἀφῆκʼ ἀργῆτα κεραυνόν,
- κὰδ δὲ πρόσθʼ ἵππων Διομήδεος ἧκε χαμᾶζε·
- δεινὴ δὲ φλὸξ ὦρτο θεείου καιομένοιο,
- τὼ δʼ ἵππω δείσαντε καταπτήτην ὑπʼ ὄχεσφι·
- Νέστορα δʼ ἐκ χειρῶν φύγον ἡνία σιγαλόεντα,
- δεῖσε δʼ ὅ γʼ ἐν θυμῷ, Διομήδεα δὲ προσέειπε·
- Τυδεΐδη ἄγε δʼ αὖτε φόβον δʼ ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ἦ οὐ γιγνώσκεις ὅ τοι ἐκ Διὸς οὐχ ἕπετʼ ἀλκή;
- νῦν μὲν γὰρ τούτῳ Κρονίδης Ζεὺς κῦδος ὀπάζει
- σήμερον· ὕστερον αὖτε καὶ ἡμῖν, αἴ κʼ ἐθέλῃσι,
- δώσει· ἀνὴρ δέ κεν οὔ τι Διὸς νόον εἰρύσσαιτο
- οὐδὲ μάλʼ ἴφθιμος, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐστι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γέρον κατὰ μοῖραν ἔειπες·
- ἀλλὰ τόδʼ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει·
- Ἕκτωρ γάρ ποτε φήσει ἐνὶ Τρώεσσʼ ἀγορεύων·
- Τυδεΐδης ὑπʼ ἐμεῖο φοβεύμενος ἵκετο νῆας.
- ὥς ποτʼ ἀπειλήσει· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ὤ μοι Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος, οἷον ἔειπες.
- εἴ περ γάρ σʼ Ἕκτωρ γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φήσει,
- ἀλλʼ οὐ πείσονται Τρῶες καὶ Δαρδανίωνες
- καὶ Τρώων ἄλοχοι μεγαθύμων ἀσπιστάων,
- τάων ἐν κονίῃσι βάλες θαλεροὺς παρακοίτας.
- ὣς ἄρα φωνήσας φύγαδε τράπε μώνυχας ἵππους
- αὖτις ἀνʼ ἰωχμόν· ἐπὶ δὲ Τρῶές τε καὶ Ἕκτωρ
- ἠχῇ θεσπεσίῃ βέλεα στονόεντα χέοντο.
- τῷ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Τυδεΐδη περὶ μέν σε τίον Δαναοὶ ταχύπωλοι
- ἕδρῃ τε κρέασίν τε ἰδὲ πλείοις δεπάεσσι·
- νῦν δέ σʼ ἀτιμήσουσι· γυναικὸς ἄρʼ ἀντὶ τέτυξο.
- ἔρρε κακὴ γλήνη, ἐπεὶ οὐκ εἴξαντος ἐμεῖο
- πύργων ἡμετέρων ἐπιβήσεαι, οὐδὲ γυναῖκας
- ἄξεις ἐν νήεσσι· πάρος τοι δαίμονα δώσω.
- ὣς φάτο, Τυδεΐδης δὲ διάνδιχα μερμήριξεν
- ἵππους τε στρέψαι καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι.
- τρὶς μὲν μερμήριξε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- τρὶς δʼ ἄρʼ ἀπʼ Ἰδαίων ὀρέων κτύπε μητίετα Ζεὺς
- σῆμα τιθεὶς Τρώεσσι μάχης ἑτεραλκέα νίκην.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- γιγνώσκω δʼ ὅτι μοι πρόφρων κατένευσε Κρονίων
- νίκην καὶ μέγα κῦδος, ἀτὰρ Δαναοῖσί γε πῆμα·
- νήπιοι οἳ ἄρα δὴ τάδε τείχεα μηχανόωντο
- ἀβλήχρʼ οὐδενόσωρα· τὰ δʼ οὐ μένος ἁμὸν ἐρύξει·
- ἵπποι δὲ ῥέα τάφρον ὑπερθορέονται ὀρυκτήν.
- ἀλλʼ ὅτε κεν δὴ νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι γένωμαι,
- μνημοσύνη τις ἔπειτα πυρὸς δηΐοιο γενέσθω,
- ὡς πυρὶ νῆας ἐνιπρήσω, κτείνω δὲ καὶ αὐτοὺς
- Ἀργείους παρὰ νηυσὶν ἀτυζομένους ὑπὸ καπνοῦ.
- ὣς εἰπὼν ἵπποισιν ἐκέκλετο φώνησέν τε·
- Ξάνθέ τε καὶ σὺ Πόδαργε καὶ Αἴθων Λάμπέ τε δῖε
- νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον, ἣν μάλα πολλὴν
- Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
- ὑμῖν πὰρ προτέροισι μελίφρονα πυρὸν ἔθηκεν
- οἶνόν τʼ ἐγκεράσασα πιεῖν, ὅτε θυμὸς ἀνώγοι,
- ἢ ἐμοί, ὅς πέρ οἱ θαλερὸς πόσις εὔχομαι εἶναι.
- ἀλλʼ ἐφομαρτεῖτον καὶ σπεύδετον ὄφρα λάβωμεν
- ἀσπίδα Νεστορέην, τῆς νῦν κλέος οὐρανὸν ἵκει
- πᾶσαν χρυσείην ἔμεναι, κανόνας τε καὶ αὐτήν,
- αὐτὰρ ἀπʼ ὤμοιιν Διομήδεος ἱπποδάμοιο
- δαιδάλεον θώρηκα, τὸν Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
- εἰ τούτω κε λάβοιμεν, ἐελποίμην κεν Ἀχαιοὺς
- αὐτονυχὶ νηῶν ἐπιβησέμεν ὠκειάων.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, νεμέσησε δὲ πότνια Ἥρη,
- σείσατο δʼ εἰνὶ θρόνῳ, ἐλέλιξε δὲ μακρὸν Ὄλυμπον,
- καί ῥα Ποσειδάωνα μέγαν θεὸν ἀντίον ηὔδα·
- ὢ πόποι ἐννοσίγαιʼ εὐρυσθενές, οὐδέ νυ σοί περ
- ὀλλυμένων Δαναῶν ὀλοφύρεται ἐν φρεσὶ θυμός.
- οἳ δέ τοι εἰς Ἑλίκην τε καὶ Αἰγὰς δῶρʼ ἀνάγουσι
- πολλά τε καὶ χαρίεντα· σὺ δέ σφισι βούλεο νίκην.
- εἴ περ γάρ κʼ ἐθέλοιμεν, ὅσοι Δαναοῖσιν ἀρωγοί,