Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- νεῦσε δέ οἱ λαὸν σόον ἔμμεναι οὐδʼ ἀπολέσθαι.
- αὐτίκα δʼ αἰετὸν ἧκε τελειότατον πετεηνῶν,
- νεβρὸν ἔχοντʼ ὀνύχεσσι τέκος ἐλάφοιο ταχείης·
- πὰρ δὲ Διὸς βωμῷ περικαλλέϊ κάββαλε νεβρόν,
- ἔνθα πανομφαίῳ Ζηνὶ ῥέζεσκον Ἀχαιοί.
- οἳ δʼ ὡς οὖν εἴδονθʼ ὅ τʼ ἄρʼ ἐκ Διὸς ἤλυθεν ὄρνις,
- μᾶλλον ἐπὶ Τρώεσσι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθʼ οὔ τις πρότερος Δαναῶν πολλῶν περ ἐόντων
- εὔξατο Τυδεΐδαο πάρος σχέμεν ὠκέας ἵππους
- τάφρου τʼ ἐξελάσαι καὶ ἐναντίβιον μαχέσασθαι,
- ἀλλὰ πολὺ πρῶτος Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστὴν
- Φραδμονίδην Ἀγέλαον· ὃ μὲν φύγαδʼ ἔτραπεν ἵππους·
- τῷ δὲ μεταστρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν
- ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- τὸν δὲ μετʼ Ἀτρεΐδαι Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαος,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος
- Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Εὐρύπυλος Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός·
- Τεῦκρος δʼ εἴνατος ἦλθε παλίντονα τόξα τιταίνων,
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπʼ Αἴαντος σάκεϊ Τελαμωνιάδαο.
- ἔνθʼ Αἴας μὲν ὑπεξέφερεν σάκος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- παπτήνας, ἐπεὶ ἄρ τινʼ ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ
- βεβλήκοι, ὃ μὲν αὖθι πεσὼν ἀπὸ θυμὸν ὄλεσσεν,
- αὐτὰρ ὃ αὖτις ἰὼν πάϊς ὣς ὑπὸ μητέρα δύσκεν
- εἰς Αἴανθʼ· ὃ δέ μιν σάκεϊ κρύπτασκε φαεινῷ.
- ἔνθα τίνα πρῶτον Τρώων ἕλε Τεῦκρος ἀμύμων;
- Ὀρσίλοχον μὲν πρῶτα καὶ Ὄρμενον ἠδʼ Ὀφελέστην
- Δαίτορά τε Χρομίον τε καὶ ἀντίθεον Λυκοφόντην
- καὶ Πολυαιμονίδην Ἀμοπάονα καὶ Μελάνιππον,
- πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονὶ πουλυβοτείρῃ.
- τὸν δὲ ἰδὼν γήθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- τόξου ἄπο κρατεροῦ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας·
- στῆ δὲ παρʼ αὐτὸν ἰὼν καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Τεῦκρε φίλη κεφαλή, Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- βάλλʼ οὕτως, αἴ κέν τι φόως Δαναοῖσι γένηαι
- πατρί τε σῷ Τελαμῶνι, ὅ σʼ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα,
- καί σε νόθον περ ἐόντα κομίσσατο ᾧ ἐνὶ οἴκῳ·
- τὸν καὶ τηλόθʼ ἐόντα ἐϋκλείης ἐπίβησον.
- σοὶ δʼ ἐγὼ ἐξερέω ὡς καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- αἴ κέν μοι δώῃ Ζεύς τʼ αἰγίοχος καὶ Ἀθήνη
- Ἰλίου ἐξαλαπάξαι ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
- πρώτῳ τοι μετʼ ἐμὲ πρεσβήϊον ἐν χερὶ θήσω,
- ἢ τρίποδʼ ἠὲ δύω ἵππους αὐτοῖσιν ὄχεσφιν
- ἠὲ γυναῖχʼ, ἥ κέν τοι ὁμὸν λέχος εἰσαναβαίνοι.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε Τεῦκρος ἀμύμων·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε τί με σπεύδοντα καὶ αὐτὸν
- ὀτρύνεις; οὐ μέν τοι ὅση δύναμίς γε πάρεστι
- παύομαι, ἀλλʼ ἐξ οὗ προτὶ Ἴλιον ὠσάμεθʼ αὐτοὺς
- ἐκ τοῦ δὴ τόξοισι δεδεγμένος ἄνδρας ἐναίρω.
- ὀκτὼ δὴ προέηκα τανυγλώχινας ὀϊστούς,
- πάντες δʼ ἐν χροῒ πῆχθεν ἀρηϊθόων αἰζηῶν·
- τοῦτον δʼ οὐ δύναμαι βαλέειν κύνα λυσσητῆρα.
- ἦ ῥα καὶ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν
- Ἕκτορος ἀντικρύ, βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός·
- καὶ τοῦ μέν ῥʼ ἀφάμαρθʼ, ὃ δʼ ἀμύμονα Γοργυθίωνα
- υἱὸν ἐῢν Πριάμοιο κατὰ στῆθος βάλεν ἰῷ,
- τόν ῥʼ ἐξ Αἰσύμηθεν ὀπυιομένη τέκε μήτηρ
- καλὴ Καστιάνειρα δέμας ἐϊκυῖα θεῇσι.
- μήκων δʼ ὡς ἑτέρωσε κάρη βάλεν, ἥ τʼ ἐνὶ κήπῳ
- καρπῷ βριθομένη νοτίῃσί τε εἰαρινῇσιν,
- ὣς ἑτέρωσʼ ἤμυσε κάρη πήληκι βαρυνθέν.
- Τεῦκρος δʼ ἄλλον ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν
- Ἕκτορος ἀντικρύ, βαλέειν δέ ἑ ἵετο θυμός.
- ἀλλʼ ὅ γε καὶ τόθʼ ἅμαρτε· παρέσφηλεν γὰρ Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ Ἀρχεπτόλεμον θρασὺν Ἕκτορος ἡνιοχῆα
- ἱέμενον πόλεμον δὲ βάλε στῆθος παρὰ μαζόν·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Ἕκτορα δʼ αἰνὸν ἄχος πύκασε φρένας ἡνιόχοιο·
- τὸν μὲν ἔπειτʼ εἴασε καὶ ἀχνύμενός περ ἑταίρου,
- Κεβριόνην δʼ ἐκέλευσεν ἀδελφεὸν ἐγγὺς ἐόντα
- ἵππων ἡνίʼ ἑλεῖν· ὃ δʼ ἄρʼ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας.
- αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε παμφανόωντος
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρί,
- βῆ δʼ ἰθὺς Τεύκρου, βαλέειν δέ ἑ θυμὸς ἀνώγει.
- ἤτοι ὃ μὲν φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν,
- θῆκε δʼ ἐπὶ νευρῇ· τὸν δʼ αὖ κορυθαίολος Ἕκτωρ
- αὐερύοντα παρʼ ὦμον, ὅθι κληῒς ἀποέργει
- αὐχένα τε στῆθός τε, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστι,
- τῇ ῥʼ ἐπὶ οἷ μεμαῶτα βάλεν λίθῳ ὀκριόεντι,
- ῥῆξε δέ οἱ νευρήν· νάρκησε δὲ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ,
- στῆ δὲ γνὺξ ἐριπών, τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- Αἴας δʼ οὐκ ἀμέλησε κασιγνήτοιο πεσόντος,
- ἀλλὰ θέων περίβη καί οἱ σάκος ἀμφεκάλυψε.
- τὸν μὲν ἔπειθʼ ὑποδύντε δύω ἐρίηρες ἑταῖροι
- Μηκιστεὺς Ἐχίοιο πάϊς καὶ δῖος Ἀλάστωρ
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς φερέτην βαρέα στενάχοντα.
- ἂψ δʼ αὖτις Τρώεσσιν Ὀλύμπιος ἐν μένος ὦρσεν·
- οἳ δʼ ἰθὺς τάφροιο βαθείης ὦσαν Ἀχαιούς·
- Ἕκτωρ δʼ ἐν πρώτοισι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τε κύων συὸς ἀγρίου ἠὲ λέοντος
- ἅπτηται κατόπισθε ποσὶν ταχέεσσι διώκων
- ἰσχία τε γλουτούς τε, ἑλισσόμενόν τε δοκεύει,
- ὣς Ἕκτωρ ὤπαζε κάρη κομόωντας Ἀχαιούς,
- αἰὲν ἀποκτείνων τὸν ὀπίστατον· οἳ δὲ φέβοντο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν
- φεύγοντες, πολλοὶ δὲ δάμεν Τρώων ὑπὸ χερσίν,
- οἳ μὲν δὴ παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες,
- ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι
- χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλʼ εὐχετόωντο ἕκαστος·
- Ἕκτωρ δʼ ἀμφιπεριστρώφα καλλίτριχας ἵππους
- Γοργοῦς ὄμματʼ ἔχων ἠδὲ βροτολοιγοῦ Ἄρηος.
- τοὺς δὲ ἰδοῦσʼ ἐλέησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αἶψα δʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος οὐκέτι νῶϊ
- ὀλλυμένων Δαναῶν κεκαδησόμεθʼ ὑστάτιόν περ;
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται
- ἀνδρὸς ἑνὸς ῥιπῇ, ὃ δὲ μαίνεται οὐκέτʼ ἀνεκτῶς
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- καὶ λίην οὗτός γε μένος θυμόν τʼ ὀλέσειε
- χερσὶν ὑπʼ Ἀργείων φθίμενος ἐν πατρίδι γαίῃ·
- ἀλλὰ πατὴρ οὑμὸς φρεσὶ μαίνεται οὐκ ἀγαθῇσι
- σχέτλιος, αἰὲν ἀλιτρός, ἐμῶν μενέων ἀπερωεύς·
- οὐδέ τι τῶν μέμνηται, ὅ οἱ μάλα πολλάκις υἱὸν
- τειρόμενον σώεσκον ὑπʼ Εὐρυσθῆος ἀέθλων.
- ἤτοι ὃ μὲν κλαίεσκε πρὸς οὐρανόν, αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς
- τῷ ἐπαλεξήσουσαν ἀπʼ οὐρανόθεν προΐαλλεν.
- εἰ γὰρ ἐγὼ τάδε ᾔδεʼ ἐνὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσιν
- εὖτέ μιν εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο προὔπεμψεν
- ἐξ Ἐρέβευς ἄξοντα κύνα στυγεροῦ Ἀΐδαο,
- οὐκ ἂν ὑπεξέφυγε Στυγὸς ὕδατος αἰπὰ ῥέεθρα.
- νῦν δʼ ἐμὲ μὲν στυγέει, Θέτιδος δʼ ἐξήνυσε βουλάς,
- ἥ οἱ γούνατʼ ἔκυσσε καὶ ἔλλαβε χειρὶ γενείου,
- λισσομένη τιμῆσαι Ἀχιλλῆα πτολίπορθον.
- ἔσται μὰν ὅτʼ ἂν αὖτε φίλην γλαυκώπιδα εἴπῃ.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νῶϊν ἐπέντυε μώνυχας ἵππους,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ καταδῦσα Διὸς δόμον αἰγιόχοιο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήξομαι, ὄφρα ἴδωμαι
- ἢ νῶϊ Πριάμοιο πάϊς κορυθαίολος Ἕκτωρ
- γηθήσει προφανέντε ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας,
- ἦ τις καὶ Τρώων κορέει κύνας ἠδʼ οἰωνοὺς
- δημῷ καὶ σάρκεσσι, πεσὼν ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη.
- ἣ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμπυκας ἔντυεν ἵππους
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο·
- αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
- πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπʼ οὔδει
- ποικίλον, ὅν ῥʼ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν,
- ἣ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα.
- ἐς δʼ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο, λάζετο δʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
- ἡρώων, τοῖσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
- Ἥρη δὲ μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετʼ ἄρʼ ἵππους·
- αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,
- τῇς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε
- ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδʼ ἐπιθεῖναι.
- τῇ ῥα διʼ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔχον ἵππους.
- Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐπεὶ ἴδε χώσατʼ ἄρʼ αἰνῶς,
- Ἶριν δʼ ὄτρυνε χρυσόπτερον ἀγγελέουσαν·
- βάσκʼ ἴθι Ἶρι ταχεῖα, πάλιν τρέπε μηδʼ ἔα ἄντην
- ἔρχεσθʼ· οὐ γὰρ καλὰ συνοισόμεθα πτόλεμον δέ.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- γυιώσω μέν σφωϊν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- αὐτὰς δʼ ἐκ δίφρου βαλέω κατά θʼ ἅρματα ἄξω·
- οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς
- ἕλκεʼ ἀπαλθήσεσθον, ἅ κεν μάρπτῃσι κεραυνός·
- ὄφρα ἰδῇ γλαυκῶπις ὅτʼ ἂν ᾧ πατρὶ μάχηται.
- Ἥρῃ δʼ οὔ τι τόσον νεμεσίζομαι οὐδὲ χολοῦμαι·
- αἰεὶ γάρ μοι ἔωθεν ἐνικλᾶν ὅττί κεν εἴπω.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα,
- βῆ δʼ ἐξ Ἰδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον.
- πρώτῃσιν δὲ πύλῃσι πολυπτύχου Οὐλύμποιο
- ἀντομένη κατέρυκε, Διὸς δέ σφʼ ἔννεπε μῦθον·
- πῇ μέματον; τί σφῶϊν ἐνὶ φρεσὶ μαίνεται ἦτορ;
- οὐκ ἐάᾳ Κρονίδης ἐπαμυνέμεν Ἀργείοισιν.
- ὧδε γὰρ ἠπείλησε Κρόνου πάϊς, ᾗ τελέει περ,
- γυιώσειν μὲν σφῶϊν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- αὐτὰς δʼ ἐκ δίφρου βαλέειν κατά θʼ ἅρματα ἄξειν·
- οὐδέ κεν ἐς δεκάτους περιτελλομένους ἐνιαυτοὺς
- ἕλκεʼ ἀπαλθήσεσθον, ἅ κεν μάρπτῃσι κεραυνός·
- ὄφρα ἰδῇς γλαυκῶπι ὅτʼ ἂν σῷ πατρὶ μάχηαι.
- Ἥρῃ δʼ οὔ τι τόσον νεμεσίζεται οὐδὲ χολοῦται·
- αἰεὶ γάρ οἱ ἔωθεν ἐνικλᾶν ὅττι κεν εἴπῃ·
- ἀλλὰ σύ γʼ αἰνοτάτη κύον ἀδεὲς εἰ ἐτεόν γε
- τολμήσεις Διὸς ἄντα πελώριον ἔγχος ἀεῖραι.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- αὐτὰρ Ἀθηναίην Ἥρη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, οὐκέτʼ ἔγωγε
- νῶϊ ἐῶ Διὸς ἄντα βροτῶν ἕνεκα πτολεμίζειν·
- τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθίσθω, ἄλλος δὲ βιώτω,
- ὅς κε τύχῃ· κεῖνος δὲ τὰ ἃ φρονέων ἐνὶ θυμῷ
- Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι δικαζέτω, ὡς ἐπιεικές.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπε μώνυχας ἵππους·
- τῇσιν δʼ Ὧραι μὲν λῦσαν καλλίτριχας ἵππους,
- καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐπʼ ἀμβροσίῃσι κάπῃσιν,
- ἅρματα δʼ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα·
- αὐταὶ δὲ χρυσέοισιν ἐπὶ κλισμοῖσι κάθιζον
- μίγδʼ ἄλλοισι θεοῖσι, φίλον τετιημέναι ἦτορ.
- Ζεὺς δὲ πατὴρ Ἴδηθεν ἐΰτροχον ἅρμα καὶ ἵππους
- Οὔλυμπον δὲ δίωκε, θεῶν δʼ ἐξίκετο θώκους.
- τῷ δὲ καὶ ἵππους μὲν λῦσε κλυτὸς ἐννοσίγαιος,
- ἅρματα δʼ ἂμ βωμοῖσι τίθει κατὰ λῖτα πετάσσας·
- αὐτὸς δὲ χρύσειον ἐπὶ θρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
- ἕζετο, τῷ δʼ ὑπὸ ποσσὶ μέγας πελεμίζετʼ Ὄλυμπος.
- αἳ δʼ οἶαι Διὸς ἀμφὶς Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- ἥσθην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδʼ ἐρέοντο·
- αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
- τίφθʼ οὕτω τετίησθον Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη;
- οὐ μέν θην κάμετόν γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- ὀλλῦσαι Τρῶας, τοῖσιν κότον αἰνὸν ἔθεσθε.
- πάντως, οἷον ἐμόν γε μένος καὶ χεῖρες ἄαπτοι,
- οὐκ ἄν με τρέψειαν ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ.
- σφῶϊν δὲ πρίν περ τρόμος ἔλλαβε φαίδιμα γυῖα
- πρὶν πόλεμόν τε ἰδεῖν πολέμοιό τε μέρμερα ἔργα.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δέ κεν τετελεσμένον ἦεν·
- οὐκ ἂν ἐφʼ ὑμετέρων ὀχέων πληγέντε κεραυνῷ
- ἂψ ἐς Ὄλυμπον ἵκεσθον, ἵνʼ ἀθανάτων ἕδος ἐστίν.
- ὣς ἔφαθʼ, αἳ δʼ ἐπέμυξαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη·
- πλησίαι αἵ γʼ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην.
- ἤτοι Ἀθηναίη ἀκέων ἦν οὐδέ τι εἶπε
- σκυζομένη Διὶ πατρί, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- Ἥρῃ δʼ οὐκ ἔχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδα·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν ὅ τοι σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν·
- ἀλλʼ ἔμπης Δαναῶν ὀλοφυρόμεθʼ αἰχμητάων,
- οἵ κεν δὴ κακὸν οἶτον ἀναπλήσαντες ὄλωνται.
- ἀλλʼ ἤτοι πολέμου μὲν ἀφεξόμεθʼ, εἰ σὺ κελεύεις·
- βουλὴν δʼ Ἀργείοις ὑποθησόμεθʼ ἥ τις ὀνήσει,
- ὡς μὴ πάντες ὄλωνται ὀδυσσαμένοιο τεοῖο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἠοῦς δὴ καὶ μᾶλλον ὑπερμενέα Κρονίωνα
- ὄψεαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα, βοῶπις πότνια Ἥρη
- ὀλλύντʼ Ἀργείων πουλὺν στρατὸν αἰχμητάων·
- οὐ γὰρ πρὶν πολέμου ἀποπαύσεται ὄβριμος Ἕκτωρ
- πρὶν ὄρθαι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἂν οἳ μὲν ἐπὶ πρύμνῃσι μάχωνται
- στείνει ἐν αἰνοτάτῳ περὶ Πατρόκλοιο θανόντος·
- ὣς γὰρ θέσφατόν ἐστι· σέθεν δʼ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω
- χωομένης, οὐδʼ εἴ κε τὰ νείατα πείραθʼ ἵκηαι
- γαίης καὶ πόντοιο, ἵνʼ Ἰάπετός τε Κρόνος τε
- ἥμενοι οὔτʼ αὐγῇς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
- τέρποντʼ οὔτʼ ἀνέμοισι, βαθὺς δέ τε Τάρταρος ἀμφίς·
- οὐδʼ ἢν ἔνθʼ ἀφίκηαι ἀλωμένη, οὔ σευ ἔγωγε
- σκυζομένης ἀλέγω, ἐπεὶ οὐ σέο κύντερον ἄλλο.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη λευκώλενος Ἥρη.
- ἐν δʼ ἔπεσʼ Ὠκεανῷ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο
- ἕλκον νύκτα μέλαιναν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν.
- Τρωσὶν μέν ῥʼ ἀέκουσιν ἔδυ φάος, αὐτὰρ Ἀχαιοῖς
- ἀσπασίη τρίλλιστος ἐπήλυθε νὺξ ἐρεβεννή.
- Τρώων αὖτʼ ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμος Ἕκτωρ
- νόσφι νεῶν ἀγαγὼν ποταμῷ ἔπι δινήεντι,
- ἐν καθαρῷ ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶρος.
- ἐξ ἵππων δʼ ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα μῦθον ἄκουον
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ ἀγόρευε Διῒ φίλος· ἐν δʼ ἄρα χειρὶ
- ἔγχος ἔχʼ ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸς
- αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεος θέε πόρκης,
- τῷ ὅ γʼ ἐρεισάμενος ἔπεα Τρώεσσι μετηύδα·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδʼ ἐπίκουροι·
- νῦν ἐφάμην νῆάς τʼ ὀλέσας καὶ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·
- ἀλλὰ πρὶν κνέφας ἦλθε, τὸ νῦν ἐσάωσε μάλιστα
- Ἀργείους καὶ νῆας ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπά τʼ ἐφοπλισόμεσθα· ἀτὰρ καλλίτριχας ἵππους
- λύσαθʼ ὑπὲξ ὀχέων, παρὰ δέ σφισι βάλλετʼ ἐδωδήν·
- ἐκ πόλιος δʼ ἄξεσθε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζεσθε
- σῖτόν τʼ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεσθε,
- ὥς κεν παννύχιοι μέσφʼ ἠοῦς ἠριγενείης
- καίωμεν πυρὰ πολλά, σέλας δʼ εἰς οὐρανὸν ἵκῃ,
- μή πως καὶ διὰ νύκτα κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- φεύγειν ὁρμήσωνται ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης.
- μὴ μὰν ἀσπουδί γε νεῶν ἐπιβαῖεν ἕκηλοι,
- ἀλλʼ ὥς τις τούτων γε βέλος καὶ οἴκοθι πέσσῃ
- βλήμενος ἢ ἰῷ ἢ ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- νηὸς ἐπιθρῴσκων, ἵνα τις στυγέῃσι καὶ ἄλλος
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα.
- κήρυκες δʼ ἀνὰ ἄστυ Διῒ φίλοι ἀγγελλόντων
- παῖδας πρωθήβας πολιοκροτάφους τε γέροντας
- λέξασθαι περὶ ἄστυ θεοδμήτων ἐπὶ πύργων·
- θηλύτεραι δὲ γυναῖκες ἐνὶ μεγάροισιν ἑκάστη
- πῦρ μέγα καιόντων· φυλακὴ δέ τις ἔμπεδος ἔστω
- μὴ λόχος εἰσέλθῃσι πόλιν λαῶν ἀπεόντων.
- ὧδʼ ἔστω Τρῶες μεγαλήτορες ὡς ἀγορεύω·
- μῦθος δʼ ὃς μὲν νῦν ὑγιὴς εἰρημένος ἔστω,
- τὸν δʼ ἠοῦς Τρώεσσι μεθʼ ἱπποδάμοις ἀγορεύσω.
- ἔλπομαι εὐχόμενος Διί τʼ ἄλλοισίν τε θεοῖσιν
- ἐξελάαν ἐνθένδε κύνας κηρεσσιφορήτους,
- οὓς κῆρες φορέουσι μελαινάων ἐπὶ νηῶν.
- ἀλλʼ ἤτοι ἐπὶ νυκτὶ φυλάξομεν ἡμέας αὐτούς,
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- εἴσομαι εἴ κέ μʼ ὁ Τυδεΐδης κρατερὸς Διομήδης
- πὰρ νηῶν πρὸς τεῖχος ἀπώσεται, ἤ κεν ἐγὼ τὸν
- χαλκῷ δῃώσας ἔναρα βροτόεντα φέρωμαι.
- αὔριον ἣν ἀρετὴν διαείσεται, εἴ κʼ ἐμὸν ἔγχος
- μείνῃ ἐπερχόμενον· ἀλλʼ ἐν πρώτοισιν ὀΐω
- κείσεται οὐτηθείς, πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- ἠελίου ἀνιόντος ἐς αὔριον· εἰ γὰρ ἐγὼν ὣς
- εἴην ἀθάνατος καὶ ἀγήρως ἤματα πάντα,
- τιοίμην δʼ ὡς τίετʼ Ἀθηναίη καὶ Ἀπόλλων,
- ὡς νῦν ἡμέρη ἥδε κακὸν φέρει Ἀργείοισιν.
- ὣς Ἕκτωρ ἀγόρευʼ, ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν.
- οἳ δʼ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας,
- δῆσαν δʼ ἱμάντεσσι παρʼ ἅρμασιν οἷσιν ἕκαστος·
- ἐκ πόλιος δʼ ἄξοντο βόας καὶ ἴφια μῆλα
- καρπαλίμως, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζοντο,
- σῖτόν τʼ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγοντο.
- ἔρδον δ’ ἀθανάτοισι τεληέσσας ἑκατόμβας
- κνίσην δʼ ἐκ πεδίου ἄνεμοι φέρον οὐρανὸν εἴσω.
- ἡδεῖαν· τῆς δ’ οὔ τι θεοὶ μάκαρες δατέοντο,
- οὐδ’ ἔθελον· μάλα γάρ σφιν ἀπήχθετο Ἴλιος ἱρή,
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο
- οἳ δὲ μέγα φρονέοντες ἐπὶ πτολέμοιο γεφύρας
- εἴατο παννύχιοι, πυρὰ δέ σφισι καίετο πολλά.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐν οὐρανῷ ἄστρα φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην
- φαίνετʼ ἀριπρεπέα, ὅτε τʼ ἔπλετο νήνεμος αἰθήρ·
- ἔκ τʼ ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι
- καὶ νάπαι· οὐρανόθεν δʼ ἄρʼ ὑπερράγη ἄσπετος αἰθήρ,
- πάντα δὲ εἴδεται ἄστρα, γέγηθε δέ τε φρένα ποιμήν·
- τόσσα μεσηγὺ νεῶν ἠδὲ Ξάνθοιο ῥοάων
- Τρώων καιόντων πυρὰ φαίνετο Ἰλιόθι πρό.
- χίλιʼ ἄρʼ ἐν πεδίῳ πυρὰ καίετο, πὰρ δὲ ἑκάστῳ
- εἴατο πεντήκοντα σέλᾳ πυρὸς αἰθομένοιο.
- ἵπποι δὲ κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας
- ἑσταότες παρʼ ὄχεσφιν ἐΰθρονον Ἠῶ μίμνον.
- ὣς οἱ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- θεσπεσίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντος ἑταίρη,
- πένθεϊ δʼ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντες ἄριστοι.
- ὡς δʼ ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα
- Βορέης καὶ Ζέφυρος, τώ τε Θρῄκηθεν ἄητον
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης· ἄμυδις δέ τε κῦμα κελαινὸν
- κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκος ἔχευεν·
- ὣς ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄχεϊ μεγάλῳ βεβολημένος ἦτορ
- φοίτα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κελεύων
- κλήδην εἰς ἀγορὴν κικλήσκειν ἄνδρα ἕκαστον,
- μὴ δὲ βοᾶν· αὐτὸς δὲ μετὰ πρώτοισι πονεῖτο.
- ἷζον δʼ εἰν ἀγορῇ τετιηότες· ἂν δʼ Ἀγαμέμνων
- ἵστατο δάκρυ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος
- ἥ τε κατʼ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ·
- ὣς ὃ βαρὺ στενάχων ἔπεʼ Ἀργείοισι μετηύδα·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- Ζεύς με μέγα Κρονίδης ἄτῃ ἐνέδησε βαρείῃ
- σχέτλιος, ὃς τότε μέν μοι ὑπέσχετο καὶ κατένευσεν
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- νῦν δὲ κακὴν ἀπάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει
- δυσκλέα Ἄργος ἱκέσθαι, ἐπεὶ πολὺν ὤλεσα λαόν.
- οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι,
- ὃς δὴ πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα
- ἠδʼ ἔτι καὶ λύσει· τοῦ γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- οὐ γὰρ ἔτι Τροίην αἱρήσομεν εὐρυάγυιαν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- δὴν δʼ ἄνεῳ ἦσαν τετιηότες υἷες Ἀχαιῶν·
- ὀψὲ δὲ δὴ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- Ἀτρεΐδη σοὶ πρῶτα μαχήσομαι ἀφραδέοντι,
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἀγορῇ· σὺ δὲ μή τι χολωθῇς.
- ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισας ἐν Δαναοῖσι
- φὰς ἔμεν ἀπτόλεμον καὶ ἀνάλκιδα· ταῦτα δὲ πάντα
- ἴσασʼ Ἀργείων ἠμὲν νέοι ἠδὲ γέροντες.
- σοὶ δὲ διάνδιχα δῶκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω·
- σκήπτρῳ μέν τοι δῶκε τετιμῆσθαι περὶ πάντων,
- ἀλκὴν δʼ οὔ τοι δῶκεν, ὅ τε κράτος ἐστὶ μέγιστον.
- δαιμόνιʼ οὕτω που μάλα ἔλπεαι υἷας Ἀχαιῶν
- ἀπτολέμους τʼ ἔμεναι καὶ ἀνάλκιδας ὡς ἀγορεύεις;
- εἰ δέ τοι αὐτῷ θυμὸς ἐπέσσυται ὥς τε νέεσθαι
- ἔρχεο· πάρ τοι ὁδός, νῆες δέ τοι ἄγχι θαλάσσης
- ἑστᾶσʼ, αἵ τοι ἕποντο Μυκήνηθεν μάλα πολλαί.
- ἀλλʼ ἄλλοι μενέουσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- εἰς ὅ κέ περ Τροίην διαπέρσομεν. εἰ δὲ καὶ αὐτοὶ
- φευγόντων σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν·
- νῶϊ δʼ ἐγὼ Σθένελός τε μαχησόμεθʼ εἰς ὅ κε τέκμωρ
- Ἰλίου εὕρωμεν· σὺν γὰρ θεῷ εἰλήλουθμεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπίαχον υἷες Ἀχαιῶν
- μῦθον ἀγασσάμενοι Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετεφώνεεν ἱππότα Νέστωρ·
- Τυδεΐδη περὶ μὲν πολέμῳ ἔνι καρτερός ἐσσι,
- καὶ βουλῇ μετὰ πάντας ὁμήλικας ἔπλευ ἄριστος.
- οὔ τίς τοι τὸν μῦθον ὀνόσσεται ὅσσοι Ἀχαιοί,
- οὐδὲ πάλιν ἐρέει· ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων.
- ἦ μὲν καὶ νέος ἐσσί, ἐμὸς δέ κε καὶ πάϊς εἴης
- ὁπλότατος γενεῆφιν· ἀτὰρ πεπνυμένα βάζεις
- Ἀργείων βασιλῆας, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπες.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐγών, ὃς σεῖο γεραίτερος εὔχομαι εἶναι,
- ἐξείπω καὶ πάντα διίξομαι· οὐδέ κέ τίς μοι
- μῦθον ἀτιμήσειʼ, οὐδὲ κρείων Ἀγαμέμνων.
- ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος
- ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ
- δόρπά τʼ ἐφοπλισόμεσθα· φυλακτῆρες δὲ ἕκαστοι
- λεξάσθων παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός.
- κούροισιν μὲν ταῦτʼ ἐπιτέλλομαι· αὐτὰρ ἔπειτα
- Ἀτρεΐδη σὺ μὲν ἄρχε· σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι.
- δαίνυ δαῖτα γέρουσιν· ἔοικέ τοι, οὔ τοι ἀεικές.
- πλεῖαί τοι οἴνου κλισίαι, τὸν νῆες Ἀχαιῶν
- ἠμάτιαι Θρῄκηθεν ἐπʼ εὐρέα πόντον ἄγουσι·
- πᾶσά τοί ἐσθʼ ὑποδεξίη, πολέεσσι δʼ ἀνάσσεις.
- πολλῶν δʼ ἀγρομένων τῷ πείσεαι ὅς κεν ἀρίστην
- βουλὴν βουλεύσῃ· μάλα δὲ χρεὼ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἐσθλῆς καὶ πυκινῆς, ὅτι δήϊοι ἐγγύθι νηῶν
- καίουσιν πυρὰ πολλά· τίς ἂν τάδε γηθήσειε;
- νὺξ δʼ ἧδʼ ἠὲ διαρραίσει στρατὸν ἠὲ σαώσει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.
- ἐκ δὲ φυλακτῆρες σὺν τεύχεσιν ἐσσεύοντο
- ἀμφί τε Νεστορίδην Θρασυμήδεα ποιμένα λαῶν,
- ἠδʼ ἀμφʼ Ἀσκάλαφον καὶ Ἰάλμενον υἷας Ἄρηος
- ἀμφί τε Μηριόνην Ἀφαρῆά τε Δηΐπυρόν τε,
- ἠδʼ ἀμφὶ Κρείοντος υἱὸν Λυκομήδεα δῖον.
- ἕπτʼ ἔσαν ἡγεμόνες φυλάκων, ἑκατὸν δὲ ἑκάστῳ
- κοῦροι ἅμα στεῖχον δολίχʼ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες·
- κὰδ δὲ μέσον τάφρου καὶ τείχεος ἷζον ἰόντες·
- ἔνθα δὲ πῦρ κήαντο, τίθεντο δὲ δόρπα ἕκαστος.
- Ἀτρεΐδης δὲ γέροντας ἀολλέας ἦγεν Ἀχαιῶν
- ἐς κλισίην, παρὰ δέ σφι τίθει μενοεικέα δαῖτα.