Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- νηῒ πολυκλήϊδι πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον·
- ἀνδρὸς μὲν τόδε σῆμα πάλαι κατατεθνηῶτος,
- ὅν ποτʼ ἀριστεύοντα κατέκτανε φαίδιμος Ἕκτωρ.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· τὸ δʼ ἐμὸν κλέος οὔ ποτʼ ὀλεῖται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἱ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
- αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δʼ ὑποδέχθαι·
- ὀψὲ δὲ δὴ Μενέλαος ἀνίστατο καὶ μετέειπε
- νείκει ὀνειδίζων, μέγα δὲ στεναχίζετο θυμῷ·
- ὤ μοι ἀπειλητῆρες Ἀχαιΐδες οὐκέτʼ Ἀχαιοί·
- ἦ μὲν δὴ λώβη τάδε γʼ ἔσσεται αἰνόθεν αἰνῶς
- εἰ μή τις Δαναῶν νῦν Ἕκτορος ἀντίος εἶσιν.
- ἀλλʼ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε
- ἥμενοι αὖθι ἕκαστοι ἀκήριοι ἀκλεὲς αὔτως·
- τῷδε δʼ ἐγὼν αὐτὸς θωρήξομαι· αὐτὰρ ὕπερθε
- νίκης πείρατʼ ἔχονται ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
- ὣς ἄρα φωνήσας κατεδύσετο τεύχεα καλά.
- ἔνθά κέ τοι Μενέλαε φάνη βιότοιο τελευτὴ
- Ἕκτορος ἐν παλάμῃσιν, ἐπεὶ πολὺ φέρτερος ἦεν,
- εἰ μὴ ἀναΐξαντες ἕλον βασιλῆες Ἀχαιῶν,
- αὐτός τʼ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- δεξιτερῆς ἕλε χειρὸς ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- ἀφραίνεις Μενέλαε διοτρεφές, οὐδέ τί σε χρὴ
- ταύτης ἀφροσύνης· ἀνὰ δὲ σχέο κηδόμενός περ,
- μηδʼ ἔθελʼ ἐξ ἔριδος σεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεσθαι
- Ἕκτορι Πριαμίδῃ, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι.
- καὶ δʼ Ἀχιλεὺς τούτῳ γε μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- ἔρριγʼ ἀντιβολῆσαι, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν ἵζευ ἰὼν μετὰ ἔθνος ἑταίρων,
- τούτῳ δὲ πρόμον ἄλλον ἀναστήσουσιν Ἀχαιοί.
- εἴ περ ἀδειής τʼ ἐστὶ καὶ εἰ μόθου ἔστʼ ἀκόρητος,
- φημί μιν ἀσπασίως γόνυ κάμψειν, αἴ κε φύγῃσι
- δηΐου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος.
- ὣς εἰπὼν παρέπεισεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως
- αἴσιμα παρειπών, ὃ δʼ ἐπείθετο· τοῦ μὲν ἔπειτα
- γηθόσυνοι θεράποντες ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἕλοντο·
- Νέστωρ δʼ Ἀργείοισιν ἀνίστατο καὶ μετέειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει.
- ἦ κε μέγʼ οἰμώξειε γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
- ἐσθλὸς Μυρμιδόνων βουληφόρος ἠδʼ ἀγορητής,
- ὅς ποτέ μʼ εἰρόμενος μέγʼ ἐγήθεεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ
- πάντων Ἀργείων ἐρέων γενεήν τε τόκον τε.
- τοὺς νῦν εἰ πτώσσοντας ὑφʼ Ἕκτορι πάντας ἀκούσαι,
- πολλά κεν ἀθανάτοισι φίλας ἀνὰ χεῖρας ἀείραι
- θυμὸν ἀπὸ μελέων δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- ἡβῷμʼ ὡς ὅτʼ ἐπʼ ὠκυρόῳ Κελάδοντι μάχοντο
- ἀγρόμενοι Πύλιοί τε καὶ Ἀρκάδες ἐγχεσίμωροι
- Φειᾶς πὰρ τείχεσσιν Ἰαρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα.
- τοῖσι δʼ Ἐρευθαλίων πρόμος ἵστατο ἰσόθεος φὼς
- τεύχεʼ ἔχων ὤμοισιν Ἀρηϊθόοιο ἄνακτος
- δίου Ἀρηϊθόου, τὸν ἐπίκλησιν κορυνήτην
- ἄνδρες κίκλησκον καλλίζωνοί τε γυναῖκες
- οὕνεκʼ ἄρʼ οὐ τόξοισι μαχέσκετο δουρί τε μακρῷ,
- ἀλλὰ σιδηρείῃ κορύνῃ ῥήγνυσκε φάλαγγας.
- τὸν Λυκόοργος ἔπεφνε δόλῳ, οὔ τι κράτεΐ γε,
- στεινωπῷ ἐν ὁδῷ ὅθʼ ἄρʼ οὐ κορύνη οἱ ὄλεθρον
- χραῖσμε σιδηρείη· πρὶν γὰρ Λυκόοργος ὑποφθὰς
- δουρὶ μέσον περόνησεν, ὃ δʼ ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη·
- τεύχεα δʼ ἐξενάριξε, τά οἱ πόρε χάλκεος Ἄρης.
- καὶ τὰ μὲν αὐτὸς ἔπειτα φόρει μετὰ μῶλον Ἄρηος·
- αὐτὰρ ἐπεὶ Λυκόοργος ἐνὶ μεγάροισιν ἐγήρα,
- δῶκε δʼ Ἐρευθαλίωνι φίλῳ θεράποντι φορῆναι·
- τοῦ ὅ γε τεύχεʼ ἔχων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους.
- οἳ δὲ μάλʼ ἐτρόμεον καὶ ἐδείδισαν, οὐδέ τις ἔτλη·
- ἀλλʼ ἐμὲ θυμὸς ἀνῆκε πολυτλήμων πολεμίζειν
- θάρσεϊ ᾧ· γενεῇ δὲ νεώτατος ἔσκον ἁπάντων·
- καὶ μαχόμην οἱ ἐγώ, δῶκεν δέ μοι εὖχος Ἀθήνη.
- τὸν δὴ μήκιστον καὶ κάρτιστον κτάνον ἄνδρα·
- πολλὸς γάρ τις ἔκειτο παρήορος ἔνθα καὶ ἔνθα.
- εἴθʼ ὣς ἡβώοιμι, βίη δέ μοι ἔμπεδος εἴη·
- τώ κε τάχʼ ἀντήσειε μάχης κορυθαίολος Ἕκτωρ.
- ὑμέων δʼ οἵ περ ἔασιν ἀριστῆες Παναχαιῶν
- οὐδʼ οἳ προφρονέως μέμαθʼ Ἕκτορος ἀντίον ἐλθεῖν.
- ὣς νείκεσσʼ ὃ γέρων, οἳ δʼ ἐννέα πάντες ἀνέσταν.
- ὦρτο πολὺ πρῶτος μὲν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- τῷ δʼ ἐπὶ Τυδεΐδης ὦρτο κρατερὸς Διομήδης,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος
- Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ,
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Εὐρύπυλος Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός,
- ἂν δὲ Θόας Ἀνδραιμονίδης καὶ δῖος Ὀδυσσεύς·
- πάντες ἄρʼ οἵ γʼ ἔθελον πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ.
- τοῖς δʼ αὖτις μετέειπε Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- κλήρῳ νῦν πεπάλασθε διαμπερὲς ὅς κε λάχῃσιν·
- οὗτος γὰρ δὴ ὀνήσει ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς,
- καὶ δʼ αὐτὸς ὃν θυμὸν ὀνήσεται αἴ κε φύγῃσι
- δηΐου ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ κλῆρον ἐσημήναντο ἕκαστος,
- ἐν δʼ ἔβαλον κυνέῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.
- λαοὶ δʼ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον·
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- Ζεῦ πάτερ ἢ Αἴαντα λαχεῖν, ἢ Τυδέος υἱόν,
- ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης.
- ὣς ἄρʼ ἔφαν, πάλλεν δὲ Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ,
- ἐκ δʼ ἔθορε κλῆρος κυνέης ὃν ἄρʼ ἤθελον αὐτοὶ
- Αἴαντος· κῆρυξ δὲ φέρων ἀνʼ ὅμιλον ἁπάντῃ
- δεῖξʼ ἐνδέξια πᾶσιν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν.
- οἳ δʼ οὐ γιγνώσκοντες ἀπηνήναντο ἕκαστος.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸν ἵκανε φέρων ἀνʼ ὅμιλον ἁπάντῃ
- ὅς μιν ἐπιγράψας κυνέῃ βάλε φαίδιμος Αἴας,
- ἤτοι ὑπέσχεθε χεῖρʼ, ὃ δʼ ἄρʼ ἔμβαλεν ἄγχι παραστάς,
- γνῶ δὲ κλήρου σῆμα ἰδών, γήθησε δὲ θυμῷ.
- τὸν μὲν πὰρ πόδʼ ἑὸν χαμάδις βάλε φώνησέν τε·
- ὦ φίλοι ἤτοι κλῆρος ἐμός, χαίρω δὲ καὶ αὐτὸς
- θυμῷ, ἐπεὶ δοκέω νικησέμεν Ἕκτορα δῖον.
- ἀλλʼ ἄγετʼ ὄφρʼ ἂν ἐγὼ πολεμήϊα τεύχεα δύω,
- τόφρʼ ὑμεῖς εὔχεσθε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι
- σιγῇ ἐφʼ ὑμείων ἵνα μὴ Τρῶές γε πύθωνται,
- ἠὲ καὶ ἀμφαδίην, ἐπεὶ οὔ τινα δείδιμεν ἔμπης·
- οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντα δίηται
- οὐδέ τι ἰδρείῃ, ἐπεὶ οὐδʼ ἐμὲ νήϊδά γʼ οὕτως
- ἔλπομαι ἐν Σαλαμῖνι γενέσθαι τε τραφέμεν τε.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ εὔχοντο Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι·
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε
- δὸς νίκην Αἴαντι καὶ ἀγλαὸν εὖχος ἀρέσθαι·
- εἰ δὲ καὶ Ἕκτορά περ φιλέεις καὶ κήδεαι αὐτοῦ,
- ἴσην ἀμφοτέροισι βίην καὶ κῦδος ὄπασσον.
- ὣς ἄρʼ ἔφαν, Αἴας δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροῒ ἕσσατο τεύχεα,
- σεύατʼ ἔπειθʼ οἷός τε πελώριος ἔρχεται Ἄρης,
- ὅς τʼ εἶσιν πόλεμον δὲ μετʼ ἀνέρας οὕς τε Κρονίων
- θυμοβόρου ἔριδος μένεϊ ξυνέηκε μάχεσθαι.
- τοῖος ἄρʼ Αἴας ὦρτο πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν
- μειδιόων βλοσυροῖσι προσώπασι· νέρθε δὲ ποσσὶν
- ἤϊε μακρὰ βιβάς, κραδάων δολιχόσκιον ἔγχος.
- τὸν δὲ καὶ Ἀργεῖοι μὲν ἐγήθεον εἰσορόωντες,
- Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον,
- Ἕκτορί τʼ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι πάτασσεν·
- ἀλλʼ οὔ πως ἔτι εἶχεν ὑποτρέσαι οὐδʼ ἀναδῦναι
- ἂψ λαῶν ἐς ὅμιλον, ἐπεὶ προκαλέσσατο χάρμῃ.
- Αἴας δʼ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκος ἠΰτε πύργον
- χάλκεον ἑπταβόειον, ὅ οἱ Τυχίος κάμε τεύχων
- σκυτοτόμων ὄχʼ ἄριστος Ὕλῃ ἔνι οἰκία ναίων,
- ὅς οἱ ἐποίησεν σάκος αἰόλον ἑπταβόειον
- ταύρων ζατρεφέων, ἐπὶ δʼ ὄγδοον ἤλασε χαλκόν.
- τὸ πρόσθε στέρνοιο φέρων Τελαμώνιος Αἴας
- στῆ ῥα μάλʼ Ἕκτορος ἐγγύς, ἀπειλήσας δὲ προσηύδα·
- Ἕκτορ νῦν μὲν δὴ σάφα εἴσεαι οἰόθεν οἶος
- οἷοι καὶ Δαναοῖσιν ἀριστῆες μετέασι
- καὶ μετʼ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα.
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἐν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι
- κεῖτʼ ἀπομηνίσας Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν·
- ἡμεῖς δʼ εἰμὲν τοῖοι οἳ ἂν σέθεν ἀντιάσαιμεν
- καὶ πολέες· ἀλλʼ ἄρχε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Αἶαν διογενὲς Τελαμώνιε κοίρανε λαῶν
- μή τί μευ ἠΰτε παιδὸς ἀφαυροῦ πειρήτιζε
- ἠὲ γυναικός, ἣ οὐκ οἶδεν πολεμήϊα ἔργα.
- αὐτὰρ ἐγὼν εὖ οἶδα μάχας τʼ ἀνδροκτασίας τε·