ἀλλὰ Ζεὺς ἔτρεψε παραίσια σήματα φαίνων.οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ᾤχοντο ἰδὲ πρὸ ὁδοῦ ἐγένοντο,Ἀσωπὸν δʼ ἵκοντο βαθύσχοινον λεχεποίην,ἔνθʼ αὖτʼ ἀγγελίην ἐπὶ Τυδῆ στεῖλαν Ἀχαιοί.αὐτὰρ ὃ βῆ, πολέας δὲ κιχήσατο Καδμεΐωναςδαινυμένους κατὰ δῶμα βίης Ἐτεοκληείης.ἔνθʼ οὐδὲ ξεῖνός περ ἐὼν ἱππηλάτα Τυδεὺςτάρβει, μοῦνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν,ἀλλʼ ὅ γʼ ἀεθλεύειν προκαλίζετο, πάντα δʼ ἐνίκαῥηϊδίως· τοίη οἱ ἐπίρροθος ἦεν Ἀθήνη.οἳ δὲ χολωσάμενοι Καδμεῖοι κέντορες ἵππωνἂψ ἄρʼ ἀνερχομένῳ πυκινὸν λόχον εἷσαν ἄγοντεςκούρους πεντήκοντα· δύω δʼ ἡγήτορες ἦσαν,Μαίων Αἱμονίδης ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν,υἱός τʼ Αὐτοφόνοιο μενεπτόλεμος Πολυφόντης.Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκε·πάντας ἔπεφνʼ, ἕνα δʼ οἶον ἵει οἶκον δὲ νέεσθαι·Μαίονʼ ἄρα προέηκε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.τοῖος ἔην Τυδεὺς Αἰτώλιος· ἀλλὰ τὸν υἱὸνγείνατο εἷο χέρεια μάχῃ, ἀγορῇ δέ τʼ ἀμείνω.