Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- εἰ μὴ ἄρʼ Ἀντίλοχος μεγαθύμου Νέστορος υἱὸς
- Πηλεΐδην Ἀχιλῆα δίκῃ ἠμείψατʼ ἀναστάς·
- ὦ Ἀχιλεῦ μάλα τοι κεχολώσομαι αἴ κε τελέσσῃς
- τοῦτο ἔπος· μέλλεις γὰρ ἀφαιρήσεσθαι ἄεθλον
- τὰ φρονέων ὅτι οἱ βλάβεν ἅρματα καὶ ταχέʼ ἵππω
- αὐτός τʼ ἐσθλὸς ἐών· ἀλλʼ ὤφελεν ἀθανάτοισιν
- εὔχεσθαι· τό κεν οὔ τι πανύστατος ἦλθε διώκων.
- εἰ δέ μιν οἰκτίρεις καί τοι φίλος ἔπλετο θυμῷ
- ἔστί τοι ἐν κλισίῃ χρυσὸς πολύς, ἔστι δὲ χαλκὸς
- καὶ πρόβατʼ, εἰσὶ δέ τοι δμῳαὶ καὶ μώνυχες ἵπποι·
- τῶν οἱ ἔπειτʼ ἀνελὼν δόμεναι καὶ μεῖζον ἄεθλον
- ἠὲ καὶ αὐτίκα νῦν, ἵνα σʼ αἰνήσωσιν Ἀχαιοί.
- τὴν δʼ ἐγὼ οὐ δώσω· περὶ δʼ αὐτῆς πειρηθήτω
- ἀνδρῶν ὅς κʼ ἐθέλῃσιν ἐμοὶ χείρεσσι μάχεσθαι.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- χαίρων Ἀντιλόχῳ, ὅτι οἱ φίλος ἦεν ἑταῖρος·
- καί μιν ἀμειβόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἀντίλοχʼ, εἰ μὲν δή με κελεύεις οἴκοθεν ἄλλο
- Εὐμήλῳ ἐπιδοῦναι, ἐγὼ δέ κε καὶ τὸ τελέσσω.
- δώσω οἱ θώρηκα, τὸν Ἀστεροπαῖον ἀπηύρων
- χάλκεον, ᾧ πέρι χεῦμα φαεινοῦ κασσιτέροιο
- ἀμφιδεδίνηται· πολέος δέ οἱ ἄξιος ἔσται.
- ἦ ῥα, καὶ Αὐτομέδοντι φίλῳ ἐκέλευσεν ἑταίρῳ
- οἰσέμεναι κλισίηθεν· ὃ δʼ ᾤχετο καί οἱ ἔνεικεν,
- Εὐμήλῳ δʼ ἐν χερσὶ τίθει· ὃ δὲ δέξατο χαίρων.
- τοῖσι δὲ καὶ Μενέλαος ἀνίστατο θυμὸν ἀχεύων
- Ἀντιλόχῳ ἄμοτον κεχολωμένος· ἐν δʼ ἄρα κῆρυξ
- χειρὶ σκῆπτρον ἔθηκε, σιωπῆσαί τε κέλευσεν
- Ἀργείους· ὃ δʼ ἔπειτα μετηύδα ἰσόθεος φώς·
- Ἀντίλοχε πρόσθεν πεπνυμένε ποῖον ἔρεξας.
- ᾔσχυνας μὲν ἐμὴν ἀρετήν, βλάψας δέ μοι ἵππους
- τοὺς σοὺς πρόσθε βαλών, οἵ τοι πολὺ χείρονες ἦσαν.
- ἀλλʼ ἄγετʼ Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ἐς μέσον ἀμφοτέροισι δικάσσατε, μὴ δʼ ἐπʼ ἀρωγῇ,
- μή ποτέ τις εἴπῃσιν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων·
- Ἀντίλοχον ψεύδεσσι βιησάμενος Μενέλαος
- οἴχεται ἵππον ἄγων, ὅτι οἱ πολὺ χείρονες ἦσαν
- ἵπποι, αὐτὸς δὲ κρείσσων ἀρετῇ τε βίῃ τε.
- εἰ δʼ ἄγʼ ἐγὼν αὐτὸς δικάσω, καί μʼ οὔ τινά φημι
- ἄλλον ἐπιπλήξειν Δαναῶν· ἰθεῖα γὰρ ἔσται.
- Ἀντίλοχʼ εἰ δʼ ἄγε δεῦρο διοτρεφές, ἣ θέμις ἐστί,
- στὰς ἵππων προπάροιθε καὶ ἅρματος, αὐτὰρ ἱμάσθλην
- χερσὶν ἔχε ῥαδινήν, ᾗ περ τὸ πρόσθεν ἔλαυνες,
- ἵππων ἁψάμενος γαιήοχον ἐννοσίγαιον
- ὄμνυθι μὴ μὲν ἑκὼν τὸ ἐμὸν δόλῳ ἅρμα πεδῆσαι.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἀντίλοχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ἄνσχεο νῦν· πολλὸν γὰρ ἔγωγε νεώτερός εἰμι
- σεῖο ἄναξ Μενέλαε, σὺ δὲ πρότερος καὶ ἀρείων.
- οἶσθʼ οἷαι νέου ἀνδρὸς ὑπερβασίαι τελέθουσι·
- κραιπνότερος μὲν γάρ τε νόος, λεπτὴ δέ τε μῆτις.
- τώ τοι ἐπιτλήτω κραδίη· ἵππον δέ τοι αὐτὸς
- δώσω, τὴν ἀρόμην. εἰ καί νύ κεν οἴκοθεν ἄλλο
- μεῖζον ἐπαιτήσειας, ἄφαρ κέ τοι αὐτίκα δοῦναι
- βουλοίμην ἢ σοί γε διοτρεφὲς ἤματα πάντα
- ἐκ θυμοῦ πεσέειν καὶ δαίμοσιν εἶναι ἀλιτρός.
- ἦ ῥα καὶ ἵππον ἄγων μεγαθύμου Νέστορος υἱὸς
- ἐν χείρεσσι τίθει Μενελάου· τοῖο δὲ θυμὸς
- ἰάνθη ὡς εἴ τε περὶ σταχύεσσιν ἐέρση
- ληΐου ἀλδήσκοντος, ὅτε φρίσσουσιν ἄρουραι·
- ὣς ἄρα σοὶ Μενέλαε μετὰ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη.
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἀντίλοχε νῦν μέν τοι ἐγὼν ὑποείξομαι αὐτὸς
- χωόμενος, ἐπεὶ οὔ τι παρήορος οὐδʼ ἀεσίφρων
- ἦσθα πάρος· νῦν αὖτε νόον νίκησε νεοίη.
- δεύτερον αὖτʼ ἀλέασθαι ἀμείνονας ἠπεροπεύειν.
- οὐ γάρ κέν με τάχʼ ἄλλος ἀνὴρ παρέπεισεν Ἀχαιῶν.
- ἀλλὰ σὺ γὰρ δὴ πολλὰ πάθες καὶ πολλὰ μόγησας
- σός τε πατὴρ ἀγαθὸς καὶ ἀδελφεὸς εἵνεκʼ ἐμεῖο·
- τώ τοι λισσομένῳ ἐπιπείσομαι, ἠδὲ καὶ ἵππον
- δώσω ἐμήν περ ἐοῦσαν, ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε
- ὡς ἐμὸς οὔ ποτε θυμὸς ὑπερφίαλος καὶ ἀπηνής.
- ἦ ῥα, καὶ Ἀντιλόχοιο Νοήμονι δῶκεν ἑταίρῳ
- ἵππον ἄγειν· ὃ δʼ ἔπειτα λέβηθʼ ἕλε παμφανόωντα.
- Μηριόνης δʼ ἀνάειρε δύω χρυσοῖο τάλαντα
- τέτρατος, ὡς ἔλασεν. πέμπτον δʼ ὑπελείπετʼ ἄεθλον,
- ἀμφίθετος φιάλη· τὴν Νέστορι δῶκεν Ἀχιλλεὺς
- Ἀργείων ἀνʼ ἀγῶνα φέρων, καὶ ἔειπε παραστάς·
- τῆ νῦν, καὶ σοὶ τοῦτο γέρον κειμήλιον ἔστω
- Πατρόκλοιο τάφου μνῆμʼ ἔμμεναι· οὐ γὰρ ἔτʼ αὐτὸν
- ὄψῃ ἐν Ἀργείοισι· δίδωμι δέ τοι τόδʼ ἄεθλον
- αὔτως· οὐ γὰρ πύξ γε μαχήσεαι, οὐδὲ παλαίσεις,
- οὐδʼ ἔτʼ ἀκοντιστὺν ἐσδύσεαι, οὐδὲ πόδεσσι
- θεύσεαι· ἤδη γὰρ χαλεπὸν κατὰ γῆρας ἐπείγει.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει· ὃ δʼ ἐδέξατο χαίρων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα τέκος κατὰ μοῖραν ἔειπες·
- οὐ γὰρ ἔτʼ ἔμπεδα γυῖα φίλος πόδες, οὐδέ τι χεῖρες
- ὤμων ἀμφοτέρωθεν ἐπαΐσσονται ἐλαφραί.
- εἴθʼ ὣς ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη
- ὡς ὁπότε κρείοντʼ Ἀμαρυγκέα θάπτον Ἐπειοὶ
- Βουπρασίῳ, παῖδες δʼ ἔθεσαν βασιλῆος ἄεθλα·
- ἔνθʼ οὔ τίς μοι ὁμοῖος ἀνὴρ γένετʼ, οὔτʼ ἄρʼ Ἐπειῶν
- οὔτʼ αὐτῶν Πυλίων οὔτʼ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.
- πὺξ μὲν ἐνίκησα Κλυτομήδεα Ἤνοπος υἱόν,
- Ἀγκαῖον δὲ πάλῃ Πλευρώνιον, ὅς μοι ἀνέστη·
- Ἴφικλον δὲ πόδεσσι παρέδραμον ἐσθλὸν ἐόντα,
- δουρὶ δʼ ὑπειρέβαλον Φυλῆά τε καὶ Πολύδωρον.
- οἴοισίν μʼ ἵπποισι παρήλασαν Ἀκτορίωνε
- πλήθει πρόσθε βαλόντες ἀγασσάμενοι περὶ νίκης,
- οὕνεκα δὴ τὰ μέγιστα παρʼ αὐτόθι λείπετʼ ἄεθλα.
- οἳ δʼ ἄρʼ ἔσαν δίδυμοι· ὃ μὲν ἔμπεδον ἡνιόχευεν,
- ἔμπεδον ἡνιόχευʼ, ὃ δʼ ἄρα μάστιγι κέλευεν.
- ὥς ποτʼ ἔον· νῦν αὖτε νεώτεροι ἀντιοώντων
- ἔργων τοιούτων· ἐμὲ δὲ χρὴ γήραϊ λυγρῷ
- πείθεσθαι, τότε δʼ αὖτε μετέπρεπον ἡρώεσσιν.
- ἀλλʼ ἴθι καὶ σὸν ἑταῖρον ἀέθλοισι κτερέϊζε.
- τοῦτο δʼ ἐγὼ πρόφρων δέχομαι, χαίρει δέ μοι ἦτορ,
- ὥς μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέος, οὐδέ σε λήθω,
- τιμῆς ἧς τέ μʼ ἔοικε τετιμῆσθαι μετʼ Ἀχαιοῖς.
- σοὶ δὲ θεοὶ τῶνδʼ ἀντὶ χάριν μενοεικέα δοῖεν.
- ὣς φάτο, Πηλεΐδης δὲ πολὺν καθʼ ὅμιλον Ἀχαιῶν
- ᾤχετʼ, ἐπεὶ πάντʼ αἶνον ἐπέκλυε Νηλεΐδαο.
- αὐτὰρ ὃ πυγμαχίης ἀλεγεινῆς θῆκεν ἄεθλα·
- ἡμίονον ταλαεργὸν ἄγων κατέδησʼ ἐν ἀγῶνι
- ἑξέτεʼ ἀδμήτην, ἥ τʼ ἀλγίστη δαμάσασθαι·
- τῷ δʼ ἄρα νικηθέντι τίθει δέπας ἀμφικύπελλον.
- στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε κελεύομεν, ὥ περ ἀρίστω,
- πὺξ μάλʼ ἀνασχομένω πεπληγέμεν· ᾧ δέ κʼ Ἀπόλλων
- δώῃ καμμονίην, γνώωσι δὲ πάντες Ἀχαιοί,
- ἡμίονον ταλαεργὸν ἄγων κλισίην δὲ νεέσθω·
- αὐτὰρ ὃ νικηθεὶς δέπας οἴσεται ἀμφικύπελλον.
- ὣς ἔφατʼ, ὄρνυτο δʼ αὐτίκʼ ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε
- εἰδὼς πυγμαχίης υἱὸς Πανοπῆος Ἐπειός,
- ἅψατο δʼ ἡμιόνου ταλαεργοῦ φώνησέν τε·
- ἆσσον ἴτω ὅς τις δέπας οἴσεται ἀμφικύπελλον·
- ἡμίονον δʼ οὔ φημί τινʼ ἀξέμεν ἄλλον Ἀχαιῶν
- πυγμῇ νικήσαντʼ, ἐπεὶ εὔχομαι εἶναι ἄριστος.
- ἦ οὐχ ἅλις ὅττι μάχης ἐπιδεύομαι; οὐδʼ ἄρα πως ἦν
- ἐν πάντεσσʼ ἔργοισι δαήμονα φῶτα γενέσθαι.
- ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
- ἀντικρὺ χρόα τε ῥήξω σύν τʼ ὀστέʼ ἀράξω.
- κηδεμόνες δέ οἱ ἐνθάδʼ ἀολλέες αὖθι μενόντων,
- οἵ κέ μιν ἐξοίσουσιν ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δαμέντα.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
- Εὐρύαλος δέ οἱ οἶος ἀνίστατο ἰσόθεος φὼς
- Μηκιστῆος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος,
- ὅς ποτε Θήβας δʼ ἦλθε δεδουπότος Οἰδιπόδαο
- ἐς τάφον· ἔνθα δὲ πάντας ἐνίκα Καδμείωνας.
- τὸν μὲν Τυδεΐδης δουρὶ κλυτὸς ἀμφεπονεῖτο
- θαρσύνων ἔπεσιν, μέγα δʼ αὐτῷ βούλετο νίκην.
- ζῶμα δέ οἱ πρῶτον παρακάββαλεν, αὐτὰρ ἔπειτα
- δῶκεν ἱμάντας ἐϋτμήτους βοὸς ἀγραύλοιο.
- τὼ δὲ ζωσαμένω βήτην ἐς μέσσον ἀγῶνα,
- ἄντα δʼ ἀνασχομένω χερσὶ στιβαρῇσιν ἅμʼ ἄμφω
- σύν ῥʼ ἔπεσον, σὺν δέ σφι βαρεῖαι χεῖρες ἔμιχθεν.
- δεινὸς δὲ χρόμαδος γενύων γένετʼ, ἔρρεε δʼ ἱδρὼς
- πάντοθεν ἐκ μελέων· ἐπὶ δʼ ὄρνυτο δῖος Ἐπειός,
- κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
- ἑστήκειν· αὐτοῦ γὰρ ὑπήριπε φαίδιμα γυῖα.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ φρικὸς Βορέω ἀναπάλλεται ἰχθὺς
- θίνʼ ἐν φυκιόεντι, μέλαν δέ ἑ κῦμα κάλυψεν,
- ὣς πληγεὶς ἀνέπαλτʼ· αὐτὰρ μεγάθυμος Ἐπειὸς
- χερσὶ λαβὼν ὤρθωσε· φίλοι δʼ ἀμφέσταν ἑταῖροι,
- οἵ μιν ἄγον διʼ ἀγῶνος ἐφελκομένοισι πόδεσσιν
- αἷμα παχὺ πτύοντα κάρη βάλλονθʼ ἑτέρωσε·
- κὰδ δʼ ἀλλοφρονέοντα μετὰ σφίσιν εἷσαν ἄγοντες,
- αὐτοὶ δʼ οἰχόμενοι κόμισαν δέπας ἀμφικύπελλον.
- Πηλεΐδης δʼ αἶψʼ ἄλλα κατὰ τρίτα θῆκεν ἄεθλα
- δεικνύμενος Δαναοῖσι παλαισμοσύνης ἀλεγεινῆς,
- τῷ μὲν νικήσαντι μέγαν τρίποδʼ ἐμπυριβήτην,
- τὸν δὲ δυωδεκάβοιον ἐνὶ σφίσι τῖον Ἀχαιοί·
- ἀνδρὶ δὲ νικηθέντι γυναῖκʼ ἐς μέσσον ἔθηκε,
- πολλὰ δʼ ἐπίστατο ἔργα, τίον δέ ἑ τεσσαράβοιον.
- στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
- ὄρνυσθʼ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθον.
- ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
- ἂν δʼ Ὀδυσεὺς πολύμητις ἀνίστατο κέρδεα εἰδώς.
- ζωσαμένω δʼ ἄρα τώ γε βάτην ἐς μέσσον ἀγῶνα,