Iliad

Homer

Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.

  1. ἵπποι ἀερσίποδες πολέος πεδίοιο δίενται.
  2. οὔτε νεώτατός ἐσσι μετʼ Ἀργείοισι τοσοῦτον,
  3. οὔτέ τοι ὀξύτατον κεφαλῆς ἐκδέρκεται ὄσσε·
  4. ἀλλʼ αἰεὶ μύθοις λαβρεύεαι· οὐδέ τί σε χρὴ
  5. λαβραγόρην ἔμεναι· πάρα γὰρ καὶ ἀμείνονες ἄλλοι.
  6. ἵπποι δʼ αὐταὶ ἔασι παροίτεραι, αἳ τὸ πάρος περ,
  7. Εὐμήλου, ἐν δʼ αὐτὸς ἔχων εὔληρα βέβηκε.
  8. τὸν δὲ χολωσάμενος Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
  9. Αἶαν νεῖκος ἄριστε κακοφραδὲς ἄλλά τε πάντα
  10. δεύεαι Ἀργείων, ὅτι τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής.
  11. δεῦρό νυν ἢ τρίποδος περιδώμεθον ἠὲ λέβητος,
  12. ἴστορα δʼ Ἀτρεΐδην Ἀγαμέμνονα θείομεν ἄμφω,
  13. ὁππότεραι πρόσθʼ ἵπποι, ἵνα γνώῃς ἀποτίνων.
  14. ὣς ἔφατʼ, ὄρνυτο δʼ αὐτίκʼ Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας
  15. χωόμενος χαλεποῖσιν ἀμείψασθαι ἐπέεσσι·
  16. καί νύ κε δὴ προτέρω ἔτʼ ἔρις γένετʼ ἀμφοτέροισιν,
  17. εἰ μὴ Ἀχιλλεὺς αὐτὸς ἀνίστατο καὶ φάτο μῦθον·
  18. μηκέτι νῦν χαλεποῖσιν ἀμείβεσθον ἐπέεσσιν
  19. Αἶαν Ἰδομενεῦ τε κακοῖς, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε.
  20. καὶ δʼ ἄλλῳ νεμεσᾶτον ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι.
  21. ἀλλʼ ὑμεῖς ἐν ἀγῶνι καθήμενοι εἰσοράασθε
  22. ἵππους· οἳ δὲ τάχʼ αὐτοὶ ἐπειγόμενοι περὶ νίκης
  23. ἐνθάδʼ ἐλεύσονται· τότε δὲ γνώσεσθε ἕκαστος
  24. ἵππους Ἀργείων, οἳ δεύτεροι οἵ τε πάροιθεν.
  25. ὣς φάτο, Τυδεΐδης δὲ μάλα σχεδὸν ἦλθε διώκων,
  26. μάστι δʼ αἰὲν ἔλαυνε κατωμαδόν· οἳ δέ οἱ ἵπποι
  27. ὑψόσʼ ἀειρέσθην ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον.
  28. αἰεὶ δʼ ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον,
  29. ἅρματα δὲ χρυσῷ πεπυκασμένα κασσιτέρῳ τε
  30. ἵπποις ὠκυπόδεσσιν ἐπέτρεχον· οὐδέ τι πολλὴ
  31. γίγνετʼ ἐπισσώτρων ἁρματροχιὴ κατόπισθεν
  32. ἐν λεπτῇ κονίῃ· τὼ δὲ σπεύδοντε πετέσθην.
  33. στῆ δὲ μέσῳ ἐν ἀγῶνι, πολὺς δʼ ἀνεκήκιεν ἱδρὼς
  34. ἵππων ἔκ τε λόφων καὶ ἀπὸ στέρνοιο χαμᾶζε.
  35. αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο χαμαὶ θόρε παμφανόωντος,
  36. κλῖνε δʼ ἄρα μάστιγα ποτὶ ζυγόν· οὐδὲ μάτησεν
  37. ἴφθιμος Σθένελος, ἀλλʼ ἐσσυμένως λάβʼ ἄεθλον,
  38. δῶκε δʼ ἄγειν ἑτάροισιν ὑπερθύμοισι γυναῖκα
  39. καὶ τρίποδʼ ὠτώεντα φέρειν· ὃ δʼ ἔλυεν ὑφʼ ἵππους.
  40. τῷ δʼ ἄρʼ ἐπʼ Ἀντίλοχος Νηλήϊος ἤλασεν ἵππους
  41. κέρδεσιν, οὔ τι τάχει γε, παραφθάμενος Μενέλαον·
  42. ἀλλὰ καὶ ὧς Μενέλαος ἔχʼ ἐγγύθεν ὠκέας ἵππους.
  43. ὅσσον δὲ τροχοῦ ἵππος ἀφίσταται, ὅς ῥα ἄνακτα
  44. ἕλκῃσιν πεδίοιο τιταινόμενος σὺν ὄχεσφι·
  45. τοῦ μέν τε ψαύουσιν ἐπισσώτρου τρίχες ἄκραι
  46. οὐραῖαι· ὃ δέ τʼ ἄγχι μάλα τρέχει, οὐδέ τι πολλὴ
  47. χώρη μεσσηγὺς πολέος πεδίοιο θέοντος·
  48. τόσσον δὴ Μενέλαος ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο
  49. λείπετʼ· ἀτὰρ τὰ πρῶτα καὶ ἐς δίσκουρα λέλειπτο,
  50. ἀλλά μιν αἶψα κίχανεν· ὀφέλλετο γὰρ μένος ἠῢ
  51. ἵππου τῆς Ἀγαμεμνονέης καλλίτριχος Αἴθης·
  52. εἰ δέ κʼ ἔτι προτέρω γένετο δρόμος ἀμφοτέροισι,
  53. τώ κέν μιν παρέλασσʼ οὐδʼ ἀμφήριστον ἔθηκεν.
  54. αὐτὰρ Μηριόνης θεράπων ἐῢς Ἰδομενῆος
  55. λείπετʼ ἀγακλῆος Μενελάου δουρὸς ἐρωήν·
  56. βάρδιστοι μὲν γάρ οἱ ἔσαν καλλίτριχες ἵπποι,
  57. ἤκιστος δʼ ἦν αὐτὸς ἐλαυνέμεν ἅρμʼ ἐν ἀγῶνι.
  58. υἱὸς δʼ Ἀδμήτοιο πανύστατος ἤλυθεν ἄλλων
  59. ἕλκων ἅρματα καλὰ ἐλαύνων πρόσσοθεν ἵππους.
  60. τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτειρε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
  61. στὰς δʼ ἄρʼ ἐν Ἀργείοις ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευε·
  62. λοῖσθος ἀνὴρ ὤριστος ἐλαύνει μώνυχας ἵππους·
  63. ἀλλʼ ἄγε δή οἱ δῶμεν ἀέθλιον ὡς ἐπιεικὲς
  64. δεύτερʼ· ἀτὰρ τὰ πρῶτα φερέσθω Τυδέος υἱός.
  65. ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπῄνεον ὡς ἐκέλευε.
  66. καί νύ κέ οἱ πόρεν ἵππον, ἐπῄνησαν γὰρ Ἀχαιοί,
  67. εἰ μὴ ἄρʼ Ἀντίλοχος μεγαθύμου Νέστορος υἱὸς
  68. Πηλεΐδην Ἀχιλῆα δίκῃ ἠμείψατʼ ἀναστάς·
  69. ὦ Ἀχιλεῦ μάλα τοι κεχολώσομαι αἴ κε τελέσσῃς
  70. τοῦτο ἔπος· μέλλεις γὰρ ἀφαιρήσεσθαι ἄεθλον
  71. τὰ φρονέων ὅτι οἱ βλάβεν ἅρματα καὶ ταχέʼ ἵππω
  72. αὐτός τʼ ἐσθλὸς ἐών· ἀλλʼ ὤφελεν ἀθανάτοισιν
  73. εὔχεσθαι· τό κεν οὔ τι πανύστατος ἦλθε διώκων.
  74. εἰ δέ μιν οἰκτίρεις καί τοι φίλος ἔπλετο θυμῷ
  75. ἔστί τοι ἐν κλισίῃ χρυσὸς πολύς, ἔστι δὲ χαλκὸς
  76. καὶ πρόβατʼ, εἰσὶ δέ τοι δμῳαὶ καὶ μώνυχες ἵπποι·
  77. τῶν οἱ ἔπειτʼ ἀνελὼν δόμεναι καὶ μεῖζον ἄεθλον
  78. ἠὲ καὶ αὐτίκα νῦν, ἵνα σʼ αἰνήσωσιν Ἀχαιοί.
  79. τὴν δʼ ἐγὼ οὐ δώσω· περὶ δʼ αὐτῆς πειρηθήτω
  80. ἀνδρῶν ὅς κʼ ἐθέλῃσιν ἐμοὶ χείρεσσι μάχεσθαι.
  81. ὣς φάτο, μείδησεν δὲ ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
  82. χαίρων Ἀντιλόχῳ, ὅτι οἱ φίλος ἦεν ἑταῖρος·
  83. καί μιν ἀμειβόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
  84. Ἀντίλοχʼ, εἰ μὲν δή με κελεύεις οἴκοθεν ἄλλο
  85. Εὐμήλῳ ἐπιδοῦναι, ἐγὼ δέ κε καὶ τὸ τελέσσω.
  86. δώσω οἱ θώρηκα, τὸν Ἀστεροπαῖον ἀπηύρων
  87. χάλκεον, ᾧ πέρι χεῦμα φαεινοῦ κασσιτέροιο
  88. ἀμφιδεδίνηται· πολέος δέ οἱ ἄξιος ἔσται.
  89. ἦ ῥα, καὶ Αὐτομέδοντι φίλῳ ἐκέλευσεν ἑταίρῳ
  90. οἰσέμεναι κλισίηθεν· ὃ δʼ ᾤχετο καί οἱ ἔνεικεν,
  91. Εὐμήλῳ δʼ ἐν χερσὶ τίθει· ὃ δὲ δέξατο χαίρων.
  92. τοῖσι δὲ καὶ Μενέλαος ἀνίστατο θυμὸν ἀχεύων
  93. Ἀντιλόχῳ ἄμοτον κεχολωμένος· ἐν δʼ ἄρα κῆρυξ
  94. χειρὶ σκῆπτρον ἔθηκε, σιωπῆσαί τε κέλευσεν
  95. Ἀργείους· ὃ δʼ ἔπειτα μετηύδα ἰσόθεος φώς·
  96. Ἀντίλοχε πρόσθεν πεπνυμένε ποῖον ἔρεξας.
  97. ᾔσχυνας μὲν ἐμὴν ἀρετήν, βλάψας δέ μοι ἵππους
  98. τοὺς σοὺς πρόσθε βαλών, οἵ τοι πολὺ χείρονες ἦσαν.
  99. ἀλλʼ ἄγετʼ Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
  100. ἐς μέσον ἀμφοτέροισι δικάσσατε, μὴ δʼ ἐπʼ ἀρωγῇ,
  101. μή ποτέ τις εἴπῃσιν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων·
  102. Ἀντίλοχον ψεύδεσσι βιησάμενος Μενέλαος
  103. οἴχεται ἵππον ἄγων, ὅτι οἱ πολὺ χείρονες ἦσαν
  104. ἵπποι, αὐτὸς δὲ κρείσσων ἀρετῇ τε βίῃ τε.
  105. εἰ δʼ ἄγʼ ἐγὼν αὐτὸς δικάσω, καί μʼ οὔ τινά φημι
  106. ἄλλον ἐπιπλήξειν Δαναῶν· ἰθεῖα γὰρ ἔσται.
  107. Ἀντίλοχʼ εἰ δʼ ἄγε δεῦρο διοτρεφές, ἣ θέμις ἐστί,
  108. στὰς ἵππων προπάροιθε καὶ ἅρματος, αὐτὰρ ἱμάσθλην
  109. χερσὶν ἔχε ῥαδινήν, ᾗ περ τὸ πρόσθεν ἔλαυνες,
  110. ἵππων ἁψάμενος γαιήοχον ἐννοσίγαιον
  111. ὄμνυθι μὴ μὲν ἑκὼν τὸ ἐμὸν δόλῳ ἅρμα πεδῆσαι.
  112. τὸν δʼ αὖτʼ Ἀντίλοχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
  113. ἄνσχεο νῦν· πολλὸν γὰρ ἔγωγε νεώτερός εἰμι
  114. σεῖο ἄναξ Μενέλαε, σὺ δὲ πρότερος καὶ ἀρείων.
  115. οἶσθʼ οἷαι νέου ἀνδρὸς ὑπερβασίαι τελέθουσι·
  116. κραιπνότερος μὲν γάρ τε νόος, λεπτὴ δέ τε μῆτις.
  117. τώ τοι ἐπιτλήτω κραδίη· ἵππον δέ τοι αὐτὸς
  118. δώσω, τὴν ἀρόμην. εἰ καί νύ κεν οἴκοθεν ἄλλο
  119. μεῖζον ἐπαιτήσειας, ἄφαρ κέ τοι αὐτίκα δοῦναι
  120. βουλοίμην ἢ σοί γε διοτρεφὲς ἤματα πάντα
  121. ἐκ θυμοῦ πεσέειν καὶ δαίμοσιν εἶναι ἀλιτρός.
  122. ἦ ῥα καὶ ἵππον ἄγων μεγαθύμου Νέστορος υἱὸς
  123. ἐν χείρεσσι τίθει Μενελάου· τοῖο δὲ θυμὸς
  124. ἰάνθη ὡς εἴ τε περὶ σταχύεσσιν ἐέρση
  125. ληΐου ἀλδήσκοντος, ὅτε φρίσσουσιν ἄρουραι·
  126. ὣς ἄρα σοὶ Μενέλαε μετὰ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη.
  127. καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
  128. Ἀντίλοχε νῦν μέν τοι ἐγὼν ὑποείξομαι αὐτὸς
  129. χωόμενος, ἐπεὶ οὔ τι παρήορος οὐδʼ ἀεσίφρων
  130. ἦσθα πάρος· νῦν αὖτε νόον νίκησε νεοίη.
  131. δεύτερον αὖτʼ ἀλέασθαι ἀμείνονας ἠπεροπεύειν.
  132. οὐ γάρ κέν με τάχʼ ἄλλος ἀνὴρ παρέπεισεν Ἀχαιῶν.
  133. ἀλλὰ σὺ γὰρ δὴ πολλὰ πάθες καὶ πολλὰ μόγησας
  134. σός τε πατὴρ ἀγαθὸς καὶ ἀδελφεὸς εἵνεκʼ ἐμεῖο·
  135. τώ τοι λισσομένῳ ἐπιπείσομαι, ἠδὲ καὶ ἵππον
  136. δώσω ἐμήν περ ἐοῦσαν, ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε
  137. ὡς ἐμὸς οὔ ποτε θυμὸς ὑπερφίαλος καὶ ἀπηνής.
  138. ἦ ῥα, καὶ Ἀντιλόχοιο Νοήμονι δῶκεν ἑταίρῳ
  139. ἵππον ἄγειν· ὃ δʼ ἔπειτα λέβηθʼ ἕλε παμφανόωντα.
  140. Μηριόνης δʼ ἀνάειρε δύω χρυσοῖο τάλαντα
  141. τέτρατος, ὡς ἔλασεν. πέμπτον δʼ ὑπελείπετʼ ἄεθλον,
  142. ἀμφίθετος φιάλη· τὴν Νέστορι δῶκεν Ἀχιλλεὺς
  143. Ἀργείων ἀνʼ ἀγῶνα φέρων, καὶ ἔειπε παραστάς·
  144. τῆ νῦν, καὶ σοὶ τοῦτο γέρον κειμήλιον ἔστω
  145. Πατρόκλοιο τάφου μνῆμʼ ἔμμεναι· οὐ γὰρ ἔτʼ αὐτὸν
  146. ὄψῃ ἐν Ἀργείοισι· δίδωμι δέ τοι τόδʼ ἄεθλον
  147. αὔτως· οὐ γὰρ πύξ γε μαχήσεαι, οὐδὲ παλαίσεις,
  148. οὐδʼ ἔτʼ ἀκοντιστὺν ἐσδύσεαι, οὐδὲ πόδεσσι
  149. θεύσεαι· ἤδη γὰρ χαλεπὸν κατὰ γῆρας ἐπείγει.
  150. ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει· ὃ δʼ ἐδέξατο χαίρων,
  151. καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
  152. ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα τέκος κατὰ μοῖραν ἔειπες·
  153. οὐ γὰρ ἔτʼ ἔμπεδα γυῖα φίλος πόδες, οὐδέ τι χεῖρες
  154. ὤμων ἀμφοτέρωθεν ἐπαΐσσονται ἐλαφραί.
  155. εἴθʼ ὣς ἡβώοιμι βίη τέ μοι ἔμπεδος εἴη
  156. ὡς ὁπότε κρείοντʼ Ἀμαρυγκέα θάπτον Ἐπειοὶ
  157. Βουπρασίῳ, παῖδες δʼ ἔθεσαν βασιλῆος ἄεθλα·
  158. ἔνθʼ οὔ τίς μοι ὁμοῖος ἀνὴρ γένετʼ, οὔτʼ ἄρʼ Ἐπειῶν
  159. οὔτʼ αὐτῶν Πυλίων οὔτʼ Αἰτωλῶν μεγαθύμων.
  160. πὺξ μὲν ἐνίκησα Κλυτομήδεα Ἤνοπος υἱόν,
  161. Ἀγκαῖον δὲ πάλῃ Πλευρώνιον, ὅς μοι ἀνέστη·
  162. Ἴφικλον δὲ πόδεσσι παρέδραμον ἐσθλὸν ἐόντα,
  163. δουρὶ δʼ ὑπειρέβαλον Φυλῆά τε καὶ Πολύδωρον.
  164. οἴοισίν μʼ ἵπποισι παρήλασαν Ἀκτορίωνε
  165. πλήθει πρόσθε βαλόντες ἀγασσάμενοι περὶ νίκης,
  166. οὕνεκα δὴ τὰ μέγιστα παρʼ αὐτόθι λείπετʼ ἄεθλα.
  167. οἳ δʼ ἄρʼ ἔσαν δίδυμοι· ὃ μὲν ἔμπεδον ἡνιόχευεν,
  168. ἔμπεδον ἡνιόχευʼ, ὃ δʼ ἄρα μάστιγι κέλευεν.
  169. ὥς ποτʼ ἔον· νῦν αὖτε νεώτεροι ἀντιοώντων
  170. ἔργων τοιούτων· ἐμὲ δὲ χρὴ γήραϊ λυγρῷ
  171. πείθεσθαι, τότε δʼ αὖτε μετέπρεπον ἡρώεσσιν.
  172. ἀλλʼ ἴθι καὶ σὸν ἑταῖρον ἀέθλοισι κτερέϊζε.
  173. τοῦτο δʼ ἐγὼ πρόφρων δέχομαι, χαίρει δέ μοι ἦτορ,
  174. ὥς μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέος, οὐδέ σε λήθω,
  175. τιμῆς ἧς τέ μʼ ἔοικε τετιμῆσθαι μετʼ Ἀχαιοῖς.
  176. σοὶ δὲ θεοὶ τῶνδʼ ἀντὶ χάριν μενοεικέα δοῖεν.
  177. ὣς φάτο, Πηλεΐδης δὲ πολὺν καθʼ ὅμιλον Ἀχαιῶν
  178. ᾤχετʼ, ἐπεὶ πάντʼ αἶνον ἐπέκλυε Νηλεΐδαο.
  179. αὐτὰρ ὃ πυγμαχίης ἀλεγεινῆς θῆκεν ἄεθλα·
  180. ἡμίονον ταλαεργὸν ἄγων κατέδησʼ ἐν ἀγῶνι
  181. ἑξέτεʼ ἀδμήτην, ἥ τʼ ἀλγίστη δαμάσασθαι·
  182. τῷ δʼ ἄρα νικηθέντι τίθει δέπας ἀμφικύπελλον.
  183. στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  184. Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
  185. ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε κελεύομεν, ὥ περ ἀρίστω,
  186. πὺξ μάλʼ ἀνασχομένω πεπληγέμεν· ᾧ δέ κʼ Ἀπόλλων
  187. δώῃ καμμονίην, γνώωσι δὲ πάντες Ἀχαιοί,
  188. ἡμίονον ταλαεργὸν ἄγων κλισίην δὲ νεέσθω·
  189. αὐτὰρ ὃ νικηθεὶς δέπας οἴσεται ἀμφικύπελλον.
  190. ὣς ἔφατʼ, ὄρνυτο δʼ αὐτίκʼ ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε
  191. εἰδὼς πυγμαχίης υἱὸς Πανοπῆος Ἐπειός,
  192. ἅψατο δʼ ἡμιόνου ταλαεργοῦ φώνησέν τε·
  193. ἆσσον ἴτω ὅς τις δέπας οἴσεται ἀμφικύπελλον·
  194. ἡμίονον δʼ οὔ φημί τινʼ ἀξέμεν ἄλλον Ἀχαιῶν
  195. πυγμῇ νικήσαντʼ, ἐπεὶ εὔχομαι εἶναι ἄριστος.
  196. ἦ οὐχ ἅλις ὅττι μάχης ἐπιδεύομαι; οὐδʼ ἄρα πως ἦν
  197. ἐν πάντεσσʼ ἔργοισι δαήμονα φῶτα γενέσθαι.
  198. ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·
  199. ἀντικρὺ χρόα τε ῥήξω σύν τʼ ὀστέʼ ἀράξω.
  200. κηδεμόνες δέ οἱ ἐνθάδʼ ἀολλέες αὖθι μενόντων,
  201. οἵ κέ μιν ἐξοίσουσιν ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δαμέντα.
  202. ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.
  203. Εὐρύαλος δέ οἱ οἶος ἀνίστατο ἰσόθεος φὼς
  204. Μηκιστῆος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος,
  205. ὅς ποτε Θήβας δʼ ἦλθε δεδουπότος Οἰδιπόδαο
  206. ἐς τάφον· ἔνθα δὲ πάντας ἐνίκα Καδμείωνας.
  207. τὸν μὲν Τυδεΐδης δουρὶ κλυτὸς ἀμφεπονεῖτο
  208. θαρσύνων ἔπεσιν, μέγα δʼ αὐτῷ βούλετο νίκην.
  209. ζῶμα δέ οἱ πρῶτον παρακάββαλεν, αὐτὰρ ἔπειτα
  210. δῶκεν ἱμάντας ἐϋτμήτους βοὸς ἀγραύλοιο.
  211. τὼ δὲ ζωσαμένω βήτην ἐς μέσσον ἀγῶνα,
  212. ἄντα δʼ ἀνασχομένω χερσὶ στιβαρῇσιν ἅμʼ ἄμφω
  213. σύν ῥʼ ἔπεσον, σὺν δέ σφι βαρεῖαι χεῖρες ἔμιχθεν.
  214. δεινὸς δὲ χρόμαδος γενύων γένετʼ, ἔρρεε δʼ ἱδρὼς
  215. πάντοθεν ἐκ μελέων· ἐπὶ δʼ ὄρνυτο δῖος Ἐπειός,
  216. κόψε δὲ παπτήναντα παρήϊον· οὐδʼ ἄρʼ ἔτι δὴν
  217. ἑστήκειν· αὐτοῦ γὰρ ὑπήριπε φαίδιμα γυῖα.
  218. ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ φρικὸς Βορέω ἀναπάλλεται ἰχθὺς
  219. θίνʼ ἐν φυκιόεντι, μέλαν δέ ἑ κῦμα κάλυψεν,
  220. ὣς πληγεὶς ἀνέπαλτʼ· αὐτὰρ μεγάθυμος Ἐπειὸς
  221. χερσὶ λαβὼν ὤρθωσε· φίλοι δʼ ἀμφέσταν ἑταῖροι,
  222. οἵ μιν ἄγον διʼ ἀγῶνος ἐφελκομένοισι πόδεσσιν
  223. αἷμα παχὺ πτύοντα κάρη βάλλονθʼ ἑτέρωσε·
  224. κὰδ δʼ ἀλλοφρονέοντα μετὰ σφίσιν εἷσαν ἄγοντες,
  225. αὐτοὶ δʼ οἰχόμενοι κόμισαν δέπας ἀμφικύπελλον.
  226. Πηλεΐδης δʼ αἶψʼ ἄλλα κατὰ τρίτα θῆκεν ἄεθλα
  227. δεικνύμενος Δαναοῖσι παλαισμοσύνης ἀλεγεινῆς,
  228. τῷ μὲν νικήσαντι μέγαν τρίποδʼ ἐμπυριβήτην,
  229. τὸν δὲ δυωδεκάβοιον ἐνὶ σφίσι τῖον Ἀχαιοί·
  230. ἀνδρὶ δὲ νικηθέντι γυναῖκʼ ἐς μέσσον ἔθηκε,
  231. πολλὰ δʼ ἐπίστατο ἔργα, τίον δέ ἑ τεσσαράβοιον.
  232. στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  233. ὄρνυσθʼ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθον.
  234. ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
  235. ἂν δʼ Ὀδυσεὺς πολύμητις ἀνίστατο κέρδεα εἰδώς.
  236. ζωσαμένω δʼ ἄρα τώ γε βάτην ἐς μέσσον ἀγῶνα,
  237. ἀγκὰς δʼ ἀλλήλων λαβέτην χερσὶ στιβαρῇσιν
  238. ὡς ὅτʼ ἀμείβοντες, τούς τε κλυτὸς ἤραρε τέκτων
  239. δώματος ὑψηλοῖο βίας ἀνέμων ἀλεείνων.
  240. τετρίγει δʼ ἄρα νῶτα θρασειάων ἀπὸ χειρῶν
  241. ἑλκόμενα στερεῶς· κατὰ δὲ νότιος ῥέεν ἱδρώς,
  242. πυκναὶ δὲ σμώδιγγες ἀνὰ πλευράς τε καὶ ὤμους
  243. αἵματι φοινικόεσσαι ἀνέδραμον· οἳ δὲ μάλʼ αἰεὶ
  244. νίκης ἱέσθην τρίποδος πέρι ποιητοῖο·
  245. οὔτʼ Ὀδυσεὺς δύνατο σφῆλαι οὔδει τε πελάσσαι,
  246. οὔτʼ Αἴας δύνατο, κρατερὴ δʼ ἔχεν ἲς Ὀδυσῆος.
  247. ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἀνίαζον ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς,
  248. δὴ τότε μιν προσέειπε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
  249. διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
  250. ἤ μʼ ἀνάειρʼ, ἢ ἐγὼ σέ· τὰ δʼ αὖ Διὶ πάντα μελήσει.
  251. ὣς εἰπὼν ἀνάειρε· δόλου δʼ οὐ λήθετʼ Ὀδυσσεύς·
  252. κόψʼ ὄπιθεν κώληπα τυχών, ὑπέλυσε δὲ γυῖα,
  253. κὰδ δʼ ἔβαλʼ ἐξοπίσω· ἐπὶ δὲ στήθεσσιν Ὀδυσσεὺς
  254. κάππεσε· λαοὶ δʼ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε.
  255. δεύτερος αὖτʼ ἀνάειρε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
  256. κίνησεν δʼ ἄρα τυτθὸν ἀπὸ χθονός, οὐδʼ ἔτʼ ἄειρεν,
  257. ἐν δὲ γόνυ γνάμψεν· ἐπὶ δὲ χθονὶ κάππεσον ἄμφω
  258. πλησίοι ἀλλήλοισι, μιάνθησαν δὲ κονίῃ.
  259. καί νύ κε τὸ τρίτον αὖτις ἀναΐξαντʼ ἐπάλαιον,
  260. εἰ μὴ Ἀχιλλεὺς αὐτὸς ἀνίστατο καὶ κατέρυκε·
  261. μηκέτʼ ἐρείδεσθον, μὴ δὲ τρίβεσθε κακοῖσι·
  262. νίκη δʼ ἀμφοτέροισιν· ἀέθλια δʼ ἶσʼ ἀνελόντες
  263. ἔρχεσθʼ, ὄφρα καὶ ἄλλοι ἀεθλεύωσιν Ἀχαιοί.
  264. ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο,
  265. καί ῥʼ ἀπομορξαμένω κονίην δύσαντο χιτῶνας.
  266. Πηλεΐδης δʼ αἶψʼ ἄλλα τίθει ταχυτῆτος ἄεθλα
  267. ἀργύρεον κρητῆρα τετυγμένον· ἓξ δʼ ἄρα μέτρα
  268. χάνδανεν, αὐτὰρ κάλλει ἐνίκα πᾶσαν ἐπʼ αἶαν
  269. πολλόν, ἐπεὶ Σιδόνες πολυδαίδαλοι εὖ ἤσκησαν,
  270. Φοίνικες δʼ ἄγον ἄνδρες ἐπʼ ἠεροειδέα πόντον,
  271. στῆσαν δʼ ἐν λιμένεσσι, Θόαντι δὲ δῶρον ἔδωκαν·
  272. υἷος δὲ Πριάμοιο Λυκάονος ὦνον ἔδωκε
  273. Πατρόκλῳ ἥρωϊ Ἰησονίδης Εὔνηος.
  274. καὶ τὸν Ἀχιλλεὺς θῆκεν ἄεθλον οὗ ἑτάροιο,
  275. ὅς τις ἐλαφρότατος ποσσὶ κραιπνοῖσι πέλοιτο·
  276. δευτέρῳ αὖ βοῦν θῆκε μέγαν καὶ πίονα δημῷ,
  277. ἡμιτάλαντον δὲ χρυσοῦ λοισθήϊʼ ἔθηκε.
  278. στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  279. ὄρνυσθʼ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε.
  280. ὣς ἔφατʼ, ὄρνυτο δʼ αὐτίκʼ Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας,
  281. ἂν δʼ Ὀδυσεὺς πολύμητις, ἔπειτα δὲ Νέστορος υἱὸς
  282. Ἀντίλοχος· ὃ γὰρ αὖτε νέους ποσὶ πάντας ἐνίκα.
  283. στὰν δὲ μεταστοιχί· σήμηνε δὲ τέρματʼ Ἀχιλλεύς.
  284. τοῖσι δʼ ἀπὸ νύσσης τέτατο δρόμος· ὦκα δʼ ἔπειτα
  285. ἔκφερʼ Ὀϊλιάδης· ἐπὶ δʼ ὄρνυτο δῖος Ὀδυσσεὺς
  286. ἄγχι μάλʼ, ὡς ὅτε τίς τε γυναικὸς ἐϋζώνοιο
  287. στήθεός ἐστι κανών, ὅν τʼ εὖ μάλα χερσὶ τανύσσῃ
  288. πηνίον ἐξέλκουσα παρὲκ μίτον, ἀγχόθι δʼ ἴσχει
  289. στήθεος· ὣς Ὀδυσεὺς θέεν ἐγγύθεν, αὐτὰρ ὄπισθεν
  290. ἴχνια τύπτε πόδεσσι πάρος κόνιν ἀμφιχυθῆναι·
  291. κὰδ δʼ ἄρα οἱ κεφαλῆς χέʼ ἀϋτμένα δῖος Ὀδυσσεὺς
  292. αἰεὶ ῥίμφα θέων· ἴαχον δʼ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοὶ
  293. νίκης ἱεμένῳ, μάλα δὲ σπεύδοντι κέλευον.
  294. ἀλλʼ ὅτε δὴ πύματον τέλεον δρόμον, αὐτίκʼ Ὀδυσσεὺς
  295. εὔχετʼ Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ὃν κατὰ θυμόν·
  296. κλῦθι θεά, ἀγαθή μοι ἐπίρροθος ἐλθὲ ποδοῖιν.
  297. ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τοῦ δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη,
  298. γυῖα δʼ ἔθηκεν ἐλαφρά, πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν.
  299. ἀλλʼ ὅτε δὴ τάχʼ ἔμελλον ἐπαΐξασθαι ἄεθλον,
  300. ἔνθʼ Αἴας μὲν ὄλισθε θέων, βλάψεν γὰρ Ἀθήνη,
  301. τῇ ῥα βοῶν κέχυτʼ ὄνθος ἀποκταμένων ἐριμύκων,
  302. οὓς ἐπὶ Πατρόκλῳ πέφνεν πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
  303. ἐν δʼ ὄνθου βοέου πλῆτο στόμα τε ῥῖνάς τε·
  304. κρητῆρʼ αὖτʼ ἀνάειρε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς,
  305. ὡς ἦλθε φθάμενος· ὃ δὲ βοῦν ἕλε φαίδιμος Αἴας.
  306. στῆ δὲ κέρας μετὰ χερσὶν ἔχων βοὸς ἀγραύλοιο
  307. ὄνθον ἀποπτύων, μετὰ δʼ Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  308. ὢ πόποι ἦ μʼ ἔβλαψε θεὰ πόδας, ἣ τὸ πάρος περ
  309. μήτηρ ὣς Ὀδυσῆϊ παρίσταται ἠδʼ ἐπαρήγει.
  310. ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν.
  311. Ἀντίλοχος δʼ ἄρα δὴ λοισθήϊον ἔκφερʼ ἄεθλον
  312. μειδιόων, καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  313. εἰδόσιν ὔμμʼ ἐρέω πᾶσιν φίλοι, ὡς ἔτι καὶ νῦν
  314. ἀθάνατοι τιμῶσι παλαιοτέρους ἀνθρώπους.
  315. Αἴας μὲν γὰρ ἐμεῖʼ ὀλίγον προγενέστερός ἐστιν,
  316. οὗτος δὲ προτέρης γενεῆς προτέρων τʼ ἀνθρώπων·
  317. ὠμογέροντα δέ μίν φασʼ ἔμμεναι· ἀργαλέον δὲ
  318. ποσσὶν ἐριδήσασθαι Ἀχαιοῖς, εἰ μὴ Ἀχιλλεῖ.
  319. ὣς φάτο, κύδηνεν δὲ ποδώκεα Πηλεΐωνα.
  320. τὸν δʼ Ἀχιλεὺς μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπεν·
  321. Ἀντίλοχʼ οὐ μέν τοι μέλεος εἰρήσεται αἶνος,
  322. ἀλλά τοι ἡμιτάλαντον ἐγὼ χρυσοῦ ἐπιθήσω.
  323. ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δʼ ἐδέξατο χαίρων.
  324. αὐτὰρ Πηλεΐδης κατὰ μὲν δολιχόσκιον ἔγχος
  325. θῆκʼ ἐς ἀγῶνα φέρων, κατὰ δʼ ἀσπίδα καὶ τρυφάλειαν
  326. τεύχεα Σαρπήδοντος, ἅ μιν Πάτροκλος ἀπηύρα.
  327. στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  328. ἄνδρε δύω περὶ τῶνδε κελεύομεν, ὥ περ ἀρίστω,
  329. τεύχεα ἑσσαμένω ταμεσίχροα χαλκὸν ἑλόντε
  330. ἀλλήλων προπάροιθεν ὁμίλου πειρηθῆναι.
  331. ὁππότερός κε φθῇσιν ὀρεξάμενος χρόα καλόν,
  332. ψαύσῃ δʼ ἐνδίνων διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,
  333. τῷ μὲν ἐγὼ δώσω τόδε φάσγανον ἀργυρόηλον
  334. καλὸν Θρηΐκιον, τὸ μὲν Ἀστεροπαῖον ἀπηύρων·
  335. τεύχεα δʼ ἀμφότεροι ξυνήϊα ταῦτα φερέσθων·
  336. καί σφιν δαῖτʼ ἀγαθὴν παραθήσομεν ἐν κλισίῃσιν.
  337. ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
  338. ἂν δʼ ἄρα Τυδεΐδης ὦρτο, κρατερὸς Διομήδης.
  339. οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν,
  340. ἐς μέσον ἀμφοτέρω συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι
  341. δεινὸν δερκομένω· θάμβος δʼ ἔχε πάντας Ἀχαιούς.
  342. ἀλλʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
  343. τρὶς μὲν ἐπήϊξαν, τρὶς δὲ σχεδὸν ὁρμήθησαν.
  344. ἔνθʼ Αἴας μὲν ἔπειτα κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
  345. νύξʼ, οὐδὲ χρόʼ ἵκανεν· ἔρυτο γὰρ ἔνδοθι θώρηξ·
  346. Τυδεΐδης δʼ ἄρʼ ἔπειτα ὑπὲρ σάκεος μεγάλοιο
  347. αἰὲν ἐπʼ αὐχένι κῦρε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκῇ.
  348. καὶ τότε δή ῥʼ Αἴαντι περιδείσαντες Ἀχαιοὶ
  349. παυσαμένους ἐκέλευσαν ἀέθλια ἶσʼ ἀνελέσθαι.
  350. αὐτὰρ Τυδεΐδῃ δῶκεν μέγα φάσγανον ἥρως
  351. σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι.
  352. αὐτὰρ Πηλεΐδης θῆκεν σόλον αὐτοχόωνον
  353. ὃν πρὶν μὲν ῥίπτασκε μέγα σθένος Ἠετίωνος·
  354. ἀλλʼ ἤτοι τὸν ἔπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
  355. τὸν δʼ ἄγετʼ ἐν νήεσσι σὺν ἄλλοισι κτεάτεσσι.
  356. στῆ δʼ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
  357. ὄρνυσθʼ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε.
  358. εἴ οἱ καὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι πίονες ἀγροί,
  359. ἕξει μιν καὶ πέντε περιπλομένους ἐνιαυτοὺς
  360. χρεώμενος· οὐ μὲν γάρ οἱ ἀτεμβόμενός γε σιδήρου
  361. ποιμὴν οὐδʼ ἀροτὴρ εἶσʼ ἐς πόλιν, ἀλλὰ παρέξει.
  362. ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα μενεπτόλεμος Πολυποίτης,
  363. ἂν δὲ Λεοντῆος κρατερὸν μένος ἀντιθέοιο,
  364. ἂν δʼ Αἴας Τελαμωνιάδης καὶ δῖος Ἐπειός.
  365. ἑξείης δʼ ἵσταντο, σόλον δʼ ἕλε δῖος Ἐπειός,
  366. ἧκε δὲ δινήσας· γέλασαν δʼ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοί.
  367. δεύτερος αὖτʼ ἀφέηκε Λεοντεὺς ὄζος Ἄρηος·
  368. τὸ τρίτον αὖτʼ ἔρριψε μέγας Τελαμώνιος Αἴας
  369. χειρὸς ἄπο στιβαρῆς, καὶ ὑπέρβαλε σήματα πάντων.
  370. ἀλλʼ ὅτε δὴ σόλον εἷλε μενεπτόλεμος Πολυποίτης,
  371. ὅσσόν τίς τʼ ἔρριψε καλαύροπα βουκόλος ἀνήρ,
  372. ἣ δέ θʼ ἑλισσομένη πέτεται διὰ βοῦς ἀγελαίας,
  373. τόσσον παντὸς ἀγῶνος ὑπέρβαλε· τοὶ δὲ βόησαν.
  374. ἀνστάντες δʼ ἕταροι Πολυποίταο κρατεροῖο
  375. νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἔφερον βασιλῆος ἄεθλον.
  376. αὐτὰρ ὃ τοξευτῇσι τίθει ἰόεντα σίδηρον,
  377. κὰδ δʼ ἐτίθει δέκα μὲν πελέκεας, δέκα δʼ ἡμιπέλεκκα,
  378. ἱστὸν δʼ ἔστησεν νηὸς κυανοπρῴροιο
  379. τηλοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ἐκ δὲ τρήρωνα πέλειαν
  380. λεπτῇ μηρίνθῳ δῆσεν ποδός, ἧς ἄρʼ ἀνώγει
  381. τοξεύειν· ὃς μέν κε βάλῃ τρήρωνα πέλειαν,
  382. πάντας ἀειράμενος πελέκεας οἶκον δὲ φερέσθω·
  383. ὃς δέ κε μηρίνθοιο τύχῃ ὄρνιθος ἁμαρτών,
  384. ἥσσων γὰρ δὴ κεῖνος, ὃ δʼ οἴσεται ἡμιπέλεκκα.
  385. ὣς ἔφατʼ, ὦρτο δʼ ἔπειτα βίη Τεύκροιο ἄνακτος,
  386. ἂν δʼ ἄρα Μηριόνης θεράπων ἐῢς Ἰδομενῆος.
  387. κλήρους δʼ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες,
  388. Τεῦκρος δὲ πρῶτος κλήρῳ λάχεν· αὐτίκα δʼ ἰὸν
  389. ἧκεν ἐπικρατέως, οὐδʼ ἠπείλησεν ἄνακτι
  390. ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην.
  391. ὄρνιθος μὲν ἅμαρτε· μέγηρε γάρ οἱ τό γʼ Ἀπόλλων·
  392. αὐτὰρ ὃ μήρινθον βάλε πὰρ πόδα, τῇ δέδετʼ ὄρνις·
  393. ἀντικρὺ δʼ ἀπὸ μήρινθον τάμε πικρὸς ὀϊστός.
  394. ἣ μὲν ἔπειτʼ ἤϊξε πρὸς οὐρανόν, ἣ δὲ παρείθη
  395. μήρινθος ποτὶ γαῖαν· ἀτὰρ κελάδησαν Ἀχαιοί.
  396. σπερχόμενος δʼ ἄρα Μηριόνης ἐξείρυσε χειρὸς
  397. τόξον· ἀτὰρ δὴ ὀϊστὸν ἔχεν πάλαι, ὡς ἴθυνεν.
  398. αὐτίκα δʼ ἠπείλησεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι
  399. ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην.
  400. ὕψι δʼ ὑπὸ νεφέων εἶδε τρήρωνα πέλειαν·
  401. τῇ ῥʼ ὅ γε δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγος βάλε μέσσην,
  402. ἀντικρὺ δὲ διῆλθε βέλος· τὸ μὲν ἂψ ἐπὶ γαίῃ
  403. πρόσθεν Μηριόναο πάγη ποδός· αὐτὰρ ἣ ὄρνις
  404. ἱστῷ ἐφεζομένη νηὸς κυανοπρῴροιο
  405. αὐχένʼ ἀπεκρέμασεν, σὺν δὲ πτερὰ πυκνὰ λίασθεν.
  406. ὠκὺς δʼ ἐκ μελέων θυμὸς πτάτο, τῆλε δʼ ἀπʼ αὐτοῦ
  407. κάππεσε· λαοὶ δʼ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε.
  408. ἂν δʼ ἄρα Μηριόνης πελέκεας δέκα πάντας ἄειρε,
  409. Τεῦκρος δʼ ἡμιπέλεκκα φέρεν κοίλας ἐπὶ νῆας.