Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- νῦν δὴ νῶι ἔολπα Διῒ φίλε φαίδιμʼ Ἀχιλλεῦ
- οἴσεσθαι μέγα κῦδος Ἀχαιοῖσι προτὶ νῆας
- Ἕκτορα δῃώσαντε μάχης ἄατόν περ ἐόντα.
- οὔ οἱ νῦν ἔτι γʼ ἔστι πεφυγμένον ἄμμε γενέσθαι,
- οὐδʼ εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθοι ἑκάεργος Ἀπόλλων
- προπροκυλινδόμενος πατρὸς Διὸς αἰγιόχοιο.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν στῆθι καὶ ἄμπνυε, τόνδε δʼ ἐγώ τοι
- οἰχομένη πεπιθήσω ἐναντίβιον μαχέσασθαι.
- ὣς φάτʼ Ἀθηναίη, ὃ δʼ ἐπείθετο, χαῖρε δὲ θυμῷ,
- στῆ δʼ ἄρʼ ἐπὶ μελίης χαλκογλώχινος ἐρεισθείς.
- ἣ δʼ ἄρα τὸν μὲν ἔλειπε, κιχήσατο δʼ Ἕκτορα δῖον
- Δηϊφόβῳ ἐϊκυῖα δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἠθεῖʼ ἦ μάλα δή σε βιάζεται ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
- ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκων·
- ἀλλʼ ἄγε δὴ στέωμεν καὶ ἀλεξώμεσθα μένοντες.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Δηΐφοβʼ ἦ μέν μοι τὸ πάρος πολὺ φίλτατος ἦσθα
- γνωτῶν οὓς Ἑκάβη ἠδὲ Πρίαμος τέκε παῖδας·
- νῦν δʼ ἔτι καὶ μᾶλλον νοέω φρεσὶ τιμήσασθαι,
- ὃς ἔτλης ἐμεῦ εἵνεκʼ, ἐπεὶ ἴδες ὀφθαλμοῖσι,
- τείχεος ἐξελθεῖν, ἄλλοι δʼ ἔντοσθε μένουσι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ἠθεῖʼ ἦ μὲν πολλὰ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- λίσσονθʼ ἑξείης γουνούμενοι, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι,
- αὖθι μένειν· τοῖον γὰρ ὑποτρομέουσιν ἅπαντες·
- ἀλλʼ ἐμὸς ἔνδοθι θυμὸς ἐτείρετο πένθεϊ λυγρῷ.
- νῦν δʼ ἰθὺς μεμαῶτε μαχώμεθα, μὴ δέ τι δούρων
- ἔστω φειδωλή, ἵνα εἴδομεν εἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- νῶϊ κατακτείνας ἔναρα βροτόεντα φέρηται
- νῆας ἔπι γλαφυράς, ἦ κεν σῷ δουρὶ δαμήῃ.
- ὣς φαμένη καὶ κερδοσύνῃ ἡγήσατʼ Ἀθήνη·
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τὸν πρότερος προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- οὔ σʼ ἔτι Πηλέος υἱὲ φοβήσομαι, ὡς τὸ πάρος περ
- τρὶς περὶ ἄστυ μέγα Πριάμου δίον, οὐδέ ποτʼ ἔτλην
- μεῖναι ἐπερχόμενον· νῦν αὖτέ με θυμὸς ἀνῆκε
- στήμεναι ἀντία σεῖο· ἕλοιμί κεν ἤ κεν ἁλοίην.
- ἀλλʼ ἄγε δεῦρο θεοὺς ἐπιδώμεθα· τοὶ γὰρ ἄριστοι
- μάρτυροι ἔσσονται καὶ ἐπίσκοποι ἁρμονιάων·
- οὐ γὰρ ἐγώ σʼ ἔκπαγλον ἀεικιῶ, αἴ κεν ἐμοὶ Ζεὺς
- δώῃ καμμονίην, σὴν δὲ ψυχὴν ἀφέλωμαι·
- ἀλλʼ ἐπεὶ ἄρ κέ σε συλήσω κλυτὰ τεύχεʼ Ἀχιλλεῦ
- νεκρὸν Ἀχαιοῖσιν δώσω πάλιν· ὣς δὲ σὺ ῥέζειν.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε·
- ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά,
- οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν,
- ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν,
- ὣς οὐκ ἔστʼ ἐμὲ καὶ σὲ φιλήμεναι, οὐδέ τι νῶϊν
- ὅρκια ἔσσονται, πρίν γʼ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα
- αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.
- παντοίης ἀρετῆς μιμνήσκεο· νῦν σε μάλα χρὴ
- αἰχμητήν τʼ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν.
- οὔ τοι ἔτʼ ἔσθʼ ὑπάλυξις, ἄφαρ δέ σε Παλλὰς Ἀθήνη
- ἔγχει ἐμῷ δαμάᾳ· νῦν δʼ ἀθρόα πάντʼ ἀποτίσεις
- κήδεʼ ἐμῶν ἑτάρων οὓς ἔκτανες ἔγχεϊ θύων.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος·
- καὶ τὸ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
- ἕζετο γὰρ προϊδών, τὸ δʼ ὑπέρπτατο χάλκεον ἔγχος,
- ἐν γαίῃ δʼ ἐπάγη· ἀνὰ δʼ ἥρπασε Παλλὰς Ἀθήνη,
- ἂψ δʼ Ἀχιλῆϊ δίδου, λάθε δʼ Ἕκτορα ποιμένα λαῶν.
- Ἕκτωρ δὲ προσέειπεν ἀμύμονα Πηλεΐωνα·
- ἤμβροτες, οὐδʼ ἄρα πώ τι θεοῖς ἐπιείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- ἐκ Διὸς ἠείδης τὸν ἐμὸν μόρον, ἦ τοι ἔφης γε·
- ἀλλά τις ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύθων,
- ὄφρά σʼ ὑποδείσας μένεος ἀλκῆς τε λάθωμαι.
- οὐ μέν μοι φεύγοντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πήξεις,
- ἀλλʼ ἰθὺς μεμαῶτι διὰ στήθεσφιν ἔλασσον
- εἴ τοι ἔδωκε θεός· νῦν αὖτʼ ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι
- χάλκεον· ὡς δή μιν σῷ ἐν χροῒ πᾶν κομίσαιο.
- καί κεν ἐλαφρότερος πόλεμος Τρώεσσι γένοιτο
- σεῖο καταφθιμένοιο· σὺ γάρ σφισι πῆμα μέγιστον.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλε Πηλεΐδαο μέσον σάκος οὐδʼ ἀφάμαρτε·
- τῆλε δʼ ἀπεπλάγχθη σάκεος δόρυ· χώσατο δʼ Ἕκτωρ
- ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,
- στῆ δὲ κατηφήσας, οὐδʼ ἄλλʼ ἔχε μείλινον ἔγχος.
- Δηΐφοβον δʼ ἐκάλει λευκάσπιδα μακρὸν ἀΰσας·
- ᾔτεέ μιν δόρυ μακρόν· ὃ δʼ οὔ τί οἱ ἐγγύθεν ἦεν.
- Ἕκτωρ δʼ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
- ὢ πόποι ἦ μάλα δή με θεοὶ θάνατόνδε κάλεσσαν·
- Δηΐφοβον γὰρ ἔγωγʼ ἐφάμην ἥρωα παρεῖναι·
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἐν τείχει, ἐμὲ δʼ ἐξαπάτησεν Ἀθήνη.
- νῦν δὲ δὴ ἐγγύθι μοι θάνατος κακός, οὐδʼ ἔτʼ ἄνευθεν,
- οὐδʼ ἀλέη· ἦ γάρ ῥα πάλαι τό γε φίλτερον ἦεν
- Ζηνί τε καὶ Διὸς υἷι ἑκηβόλῳ, οἵ με πάρος γε
- πρόφρονες εἰρύατο· νῦν αὖτέ με μοῖρα κιχάνει.
- μὴ μὰν ἀσπουδί γε καὶ ἀκλειῶς ἀπολοίμην,
- ἀλλὰ μέγα ῥέξας τι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι.
- ὣς ἄρα φωνήσας εἰρύσσατο φάσγανον ὀξύ,
- τό οἱ ὑπὸ λαπάρην τέτατο μέγα τε στιβαρόν τε,
- οἴμησεν δὲ ἀλεὶς ὥς τʼ αἰετὸς ὑψιπετήεις,
- ὅς τʼ εἶσιν πεδίον δὲ διὰ νεφέων ἐρεβεννῶν
- ἁρπάξων ἢ ἄρνʼ ἀμαλὴν ἤ πτῶκα λαγωόν·
- ὣς Ἕκτωρ οἴμησε τινάσσων φάσγανον ὀξύ.
- ὁρμήθη δʼ Ἀχιλεύς, μένεος δʼ ἐμπλήσατο θυμὸν
- ἀγρίου, πρόσθεν δὲ σάκος στέρνοιο κάλυψε
- καλὸν δαιδάλεον, κόρυθι δʼ ἐπένευε φαεινῇ
- τετραφάλῳ· καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι
- χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.
- οἷος δʼ ἀστὴρ εἶσι μετʼ ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ
- ἕσπερος, ὃς κάλλιστος ἐν οὐρανῷ ἵσταται ἀστήρ,
- ὣς αἰχμῆς ἀπέλαμπʼ εὐήκεος, ἣν ἄρʼ Ἀχιλλεὺς
- πάλλεν δεξιτερῇ φρονέων κακὸν Ἕκτορι δίῳ
- εἰσορόων χρόα καλόν, ὅπῃ εἴξειε μάλιστα.
- τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα
- καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξε κατακτάς·
- φαίνετο δʼ ᾗ κληῗδες ἀπʼ ὤμων αὐχένʼ ἔχουσι
- λαυκανίην, ἵνα τε ψυχῆς ὤκιστος ὄλεθρος·
- τῇ ῥʼ ἐπὶ οἷ μεμαῶτʼ ἔλασʼ ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεύς,
- ἀντικρὺ δʼ ἁπαλοῖο διʼ αὐχένος ἤλυθʼ ἀκωκή·
- οὐδʼ ἄρʼ ἀπʼ ἀσφάραγον μελίη τάμε χαλκοβάρεια,
- ὄφρά τί μιν προτιείποι ἀμειβόμενος ἐπέεσσιν.
- ἤριπε δʼ ἐν κονίῃς· ὃ δʼ ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς·
- Ἕκτορ ἀτάρ που ἔφης Πατροκλῆʼ ἐξεναρίζων
- σῶς ἔσσεσθʼ, ἐμὲ δʼ οὐδὲν ὀπίζεο νόσφιν ἐόντα
- νήπιε· τοῖο δʼ ἄνευθεν ἀοσσητὴρ μέγʼ ἀμείνων
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγὼ μετόπισθε λελείμμην,
- ὅς τοι γούνατʼ ἔλυσα· σὲ μὲν κύνες ἠδʼ οἰωνοὶ
- ἑλκήσουσʼ ἀϊκῶς, τὸν δὲ κτεριοῦσιν Ἀχαιοί.
- τὸν δʼ ὀλιγοδρανέων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- λίσσομʼ ὑπὲρ ψυχῆς καὶ γούνων σῶν τε τοκήων
- μή με ἔα παρὰ νηυσὶ κύνας καταδάψαι Ἀχαιῶν,
- ἀλλὰ σὺ μὲν χαλκόν τε ἅλις χρυσόν τε δέδεξο
- δῶρα τά τοι δώσουσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
- σῶμα δὲ οἴκαδʼ ἐμὸν δόμεναι πάλιν, ὄφρα πυρός με
- Τρῶες καὶ Τρώων ἄλοχοι λελάχωσι θανόντα.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεὺς·
- μή με κύον γούνων γουνάζεο μὴ δὲ τοκήων·
- αἲ γάρ πως αὐτόν με μένος καὶ θυμὸς ἀνήη
- ὤμʼ ἀποταμνόμενον κρέα ἔδμεναι, οἷα ἔοργας,
- ὡς οὐκ ἔσθʼ ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι,
- οὐδʼ εἴ κεν δεκάκις τε καὶ εἰκοσινήριτʼ ἄποινα
- στήσωσʼ ἐνθάδʼ ἄγοντες, ὑπόσχωνται δὲ καὶ ἄλλα,
- οὐδʼ εἴ κέν σʼ αὐτὸν χρυσῷ ἐρύσασθαι ἀνώγοι
- Δαρδανίδης Πρίαμος· οὐδʼ ὧς σέ γε πότνια μήτηρ
- ἐνθεμένη λεχέεσσι γοήσεται ὃν τέκεν αὐτή,
- ἀλλὰ κύνες τε καὶ οἰωνοὶ κατὰ πάντα δάσονται.
- τὸν δὲ καταθνῄσκων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἦ σʼ εὖ γιγνώσκων προτιόσσομαι, οὐδʼ ἄρʼ ἔμελλον
- πείσειν· ἦ γὰρ σοί γε σιδήρεος ἐν φρεσὶ θυμός.
- φράζεο νῦν, μή τοί τι θεῶν μήνιμα γένωμαι
- ἤματι τῷ ὅτε κέν σε Πάρις καὶ Φοῖβος Ἀπόλλων
- ἐσθλὸν ἐόντʼ ὀλέσωσιν ἐνὶ Σκαιῇσι πύλῃσιν.
- ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυψε,
- ψυχὴ δʼ ἐκ ῥεθέων πταμένη Ἄϊδος δὲ βεβήκει
- ὃν πότμον γοόωσα λιποῦσʼ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην.
- τὸν καὶ τεθνηῶτα προσηύδα δῖος Ἀχιλλεύς·
- τέθναθι· κῆρα δʼ ἐγὼ τότε δέξομαι ὁππότε κεν δὴ
- Ζεὺς ἐθέλῃ τελέσαι ἠδʼ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι.
- ἦ ῥα, καὶ ἐκ νεκροῖο ἐρύσσατο χάλκεον ἔγχος,
- καὶ τό γʼ ἄνευθεν ἔθηχʼ, ὃ δʼ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἐσύλα
- αἱματόεντʼ· ἄλλοι δὲ περίδραμον υἷες Ἀχαιῶν,
- οἳ καὶ θηήσαντο φυὴν καὶ εἶδος ἀγητὸν
- Ἕκτορος· οὐδʼ ἄρα οἵ τις ἀνουτητί γε παρέστη.
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ μαλακώτερος ἀμφαφάασθαι
- Ἕκτωρ ἢ ὅτε νῆας ἐνέπρησεν πυρὶ κηλέῳ.
- ὣς ἄρα τις εἴπεσκε καὶ οὐτήσασκε παραστάς.
- τὸν δʼ ἐπεὶ ἐξενάριξε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
- στὰς ἐν Ἀχαιοῖσιν ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευεν·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ἐπεὶ δὴ τόνδʼ ἄνδρα θεοὶ δαμάσασθαι ἔδωκαν,
- ὃς κακὰ πόλλʼ ἔρρεξεν ὅσʼ οὐ σύμπαντες οἱ ἄλλοι,
- εἰ δʼ ἄγετʼ ἀμφὶ πόλιν σὺν τεύχεσι πειρηθῶμεν,
- ὄφρά κʼ ἔτι γνῶμεν Τρώων νόον ὅν τινʼ ἔχουσιν,
- ἢ καταλείψουσιν πόλιν ἄκρην τοῦδε πεσόντος,
- ἦε μένειν μεμάασι καὶ Ἕκτορος οὐκέτʼ ἐόντος.
- ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός;
- κεῖται πὰρ νήεσσι νέκυς ἄκλαυτος ἄθαπτος
- Πάτροκλος· τοῦ δʼ οὐκ ἐπιλήσομαι, ὄφρʼ ἂν ἔγωγε
- ζωοῖσιν μετέω καί μοι φίλα γούνατʼ ὀρώρῃ·
- εἰ δὲ θανόντων περ καταλήθοντʼ εἰν Ἀΐδαο
- αὐτὰρ ἐγὼ καὶ κεῖθι φίλου μεμνήσομʼ ἑταίρου.
- νῦν δʼ ἄγʼ ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι νεώμεθα, τόνδε δʼ ἄγωμεν.
- ἠράμεθα μέγα κῦδος· ἐπέφνομεν Ἕκτορα δῖον,
- ᾧ Τρῶες κατὰ ἄστυ θεῷ ὣς εὐχετόωντο.
- ἦ ῥα, καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα.
- ἀμφοτέρων μετόπισθε ποδῶν τέτρηνε τένοντε
- ἐς σφυρὸν ἐκ πτέρνης, βοέους δʼ ἐξῆπτεν ἱμάντας,
- ἐκ δίφροιο δʼ ἔδησε, κάρη δʼ ἕλκεσθαι ἔασεν·
- ἐς δίφρον δʼ ἀναβὰς ἀνά τε κλυτὰ τεύχεʼ ἀείρας
- μάστιξέν ῥʼ ἐλάαν, τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην.
- τοῦ δʼ ἦν ἑλκομένοιο κονίσαλος, ἀμφὶ δὲ χαῖται
- κυάνεαι πίτναντο, κάρη δʼ ἅπαν ἐν κονίῃσι
- κεῖτο πάρος χαρίεν· τότε δὲ Ζεὺς δυσμενέεσσι
- δῶκεν ἀεικίσσασθαι ἑῇ ἐν πατρίδι γαίῃ.
- ὣς τοῦ μὲν κεκόνιτο κάρη ἅπαν· ἣ δέ νυ μήτηρ
- τίλλε κόμην, ἀπὸ δὲ λιπαρὴν ἔρριψε καλύπτρην
- τηλόσε, κώκυσεν δὲ μάλα μέγα παῖδʼ ἐσιδοῦσα·
- ᾤμωξεν δʼ ἐλεεινὰ πατὴρ φίλος, ἀμφὶ δὲ λαοὶ
- κωκυτῷ τʼ εἴχοντο καὶ οἰμωγῇ κατὰ ἄστυ.
- τῷ δὲ μάλιστʼ ἄρʼ ἔην ἐναλίγκιον ὡς εἰ ἅπασα
- Ἴλιος ὀφρυόεσσα πυρὶ σμύχοιτο κατʼ ἄκρης.
- λαοὶ μέν ῥα γέροντα μόγις ἔχον ἀσχαλόωντα
- ἐξελθεῖν μεμαῶτα πυλάων Δαρδανιάων.
- πάντας δʼ ἐλλιτάνευε κυλινδόμενος κατὰ κόπρον,
- ἐξονομακλήδην ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον·
- σχέσθε φίλοι, καί μʼ οἶον ἐάσατε κηδόμενοί περ
- ἐξελθόντα πόληος ἱκέσθʼ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- λίσσωμʼ ἀνέρα τοῦτον ἀτάσθαλον ὀβριμοεργόν,
- ἤν πως ἡλικίην αἰδέσσεται ἠδʼ ἐλεήσῃ
- γῆρας· καὶ δέ νυ τῷ γε πατὴρ τοιόσδε τέτυκται
- Πηλεύς, ὅς μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε πῆμα γενέσθαι
- Τρωσί· μάλιστα δʼ ἐμοὶ περὶ πάντων ἄλγεʼ ἔθηκε.
- τόσσους γάρ μοι παῖδας ἀπέκτανε τηλεθάοντας·
- τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι ἀχνύμενός περ
- ὡς ἑνός, οὗ μʼ ἄχος ὀξὺ κατοίσεται Ἄϊδος εἴσω,
- Ἕκτορος· ὡς ὄφελεν θανέειν ἐν χερσὶν ἐμῇσι·
- τώ κε κορεσσάμεθα κλαίοντέ τε μυρομένω τε
- μήτηρ θʼ, ἥ μιν ἔτικτε δυσάμμορος, ἠδʼ ἐγὼ αὐτός.
- ὣς ἔφατο κλαίων, ἐπὶ δὲ στενάχοντο πολῖται·
- Τρῳῇσιν δʼ Ἑκάβη ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο·
- τέκνον ἐγὼ δειλή· τί νυ βείομαι αἰνὰ παθοῦσα
- σεῦ ἀποτεθνηῶτος; ὅ μοι νύκτάς τε καὶ ἦμαρ
- εὐχωλὴ κατὰ ἄστυ πελέσκεο, πᾶσί τʼ ὄνειαρ
- Τρωσί τε καὶ Τρῳῇσι κατὰ πτόλιν, οἵ σε θεὸν ὣς
- δειδέχατʼ· ἦ γὰρ καί σφι μάλα μέγα κῦδος ἔησθα
- ζωὸς ἐών· νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.
- ὣς ἔφατο κλαίουσʼ, ἄλοχος δʼ οὔ πώ τι πέπυστο
- Ἕκτορος· οὐ γάρ οἵ τις ἐτήτυμος ἄγγελος ἐλθὼν
- ἤγγειλʼ ὅττί ῥά οἱ πόσις ἔκτοθι μίμνε πυλάων,
- ἀλλʼ ἥ γʼ ἱστὸν ὕφαινε μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο
- δίπλακα πορφυρέην, ἐν δὲ θρόνα ποικίλʼ ἔπασσε.
- κέκλετο δʼ ἀμφιπόλοισιν ἐϋπλοκάμοις κατὰ δῶμα
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, ὄφρα πέλοιτο
- Ἕκτορι θερμὰ λοετρὰ μάχης ἐκ νοστήσαντι
- νηπίη, οὐδʼ ἐνόησεν ὅ μιν μάλα τῆλε λοετρῶν
- χερσὶν Ἀχιλλῆος δάμασε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- κωκυτοῦ δʼ ἤκουσε καὶ οἰμωγῆς ἀπὸ πύργου·
- τῆς δʼ ἐλελίχθη γυῖα, χαμαὶ δέ οἱ ἔκπεσε κερκίς·
- ἣ δʼ αὖτις δμῳῇσιν ἐϋπλοκάμοισι μετηύδα·
- δεῦτε δύω μοι ἕπεσθον, ἴδωμʼ ὅτινʼ ἔργα τέτυκται.
- αἰδοίης ἑκυρῆς ὀπὸς ἔκλυον, ἐν δʼ ἐμοὶ αὐτῇ
- στήθεσι πάλλεται ἦτορ ἀνὰ στόμα, νέρθε δὲ γοῦνα
- πήγνυται· ἐγγὺς δή τι κακὸν Πριάμοιο τέκεσσιν.
- αἲ γὰρ ἀπʼ οὔατος εἴη ἐμεῦ ἔπος· ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μὴ δή μοι θρασὺν Ἕκτορα δῖος Ἀχιλλεὺς
- μοῦνον ἀποτμήξας πόλιος πεδίον δὲ δίηται,
- καὶ δή μιν καταπαύσῃ ἀγηνορίης ἀλεγεινῆς
- ἥ μιν ἔχεσκʼ, ἐπεὶ οὔ ποτʼ ἐνὶ πληθυῖ μένεν ἀνδρῶν,
- ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε, τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων.
- ὣς φαμένη μεγάροιο διέσσυτο μαινάδι ἴση
- παλλομένη κραδίην· ἅμα δʼ ἀμφίπολοι κίον αὐτῇ
- αὐτὰρ ἐπεὶ πύργόν τε καὶ ἀνδρῶν ἷξεν ὅμιλον
- ἔστη παπτήνασʼ ἐπὶ τείχεϊ, τὸν δὲ νόησεν
- ἑλκόμενον πρόσθεν πόλιος· ταχέες δέ μιν ἵπποι
- ἕλκον ἀκηδέστως κοίλας ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
- τὴν δὲ κατʼ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψεν,
- ἤριπε δʼ ἐξοπίσω, ἀπὸ δὲ ψυχὴν ἐκάπυσσε.
- τῆλε δʼ ἀπὸ κρατὸς βάλε δέσματα σιγαλόεντα,
- ἄμπυκα κεκρύφαλόν τε ἰδὲ πλεκτὴν ἀναδέσμην
- κρήδεμνόν θʼ, ὅ ῥά οἱ δῶκε χρυσῆ Ἀφροδίτη
- ἤματι τῷ ὅτε μιν κορυθαίολος ἠγάγεθʼ Ἕκτωρ
- ἐκ δόμου Ἠετίωνος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα.
- ἀμφὶ δέ μιν γαλόῳ τε καὶ εἰνατέρες ἅλις ἔσταν,
- αἵ ἑ μετὰ σφίσιν εἶχον ἀτυζομένην ἀπολέσθαι.
- ἣ δʼ ἐπεὶ οὖν ἔμπνυτο καὶ ἐς φρένα θυμὸς ἀγέρθη
- ἀμβλήδην γοόωσα μετὰ Τρῳῇσιν ἔειπεν·
- Ἕκτορ ἐγὼ δύστηνος· ἰῇ ἄρα γεινόμεθʼ αἴσῃ
- ἀμφότεροι, σὺ μὲν ἐν Τροίῃ Πριάμου κατὰ δῶμα,
- αὐτὰρ ἐγὼ Θήβῃσιν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ
- ἐν δόμῳ Ἠετίωνος, ὅ μʼ ἔτρεφε τυτθὸν ἐοῦσαν
- δύσμορος αἰνόμορον· ὡς μὴ ὤφελλε τεκέσθαι.
- νῦν δὲ σὺ μὲν Ἀΐδαο δόμους ὑπὸ κεύθεσι γαίης
- ἔρχεαι, αὐτὰρ ἐμὲ στυγερῷ ἐνὶ πένθεϊ λείπεις
- χήρην ἐν μεγάροισι· πάϊς δʼ ἔτι νήπιος αὔτως,
- ὃν τέκομεν σύ τʼ ἐγώ τε δυσάμμοροι· οὔτε σὺ τούτῳ
- ἔσσεαι Ἕκτορ ὄνειαρ ἐπεὶ θάνες, οὔτε σοὶ οὗτος.
- ἤν περ γὰρ πόλεμόν γε φύγῃ πολύδακρυν Ἀχαιῶν,
- αἰεί τοι τούτῳ γε πόνος καὶ κήδεʼ ὀπίσσω
- ἔσσοντʼ· ἄλλοι γάρ οἱ ἀπουρίσσουσιν ἀρούρας.
- ἦμαρ δʼ ὀρφανικὸν παναφήλικα παῖδα τίθησι·
- πάντα δʼ ὑπεμνήμυκε, δεδάκρυνται δὲ παρειαί,
- δευόμενος δέ τʼ ἄνεισι πάϊς ἐς πατρὸς ἑταίρους,
- ἄλλον μὲν χλαίνης ἐρύων, ἄλλον δὲ χιτῶνος·
- τῶν δʼ ἐλεησάντων κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχε·
- χείλεα μέν τʼ ἐδίηνʼ, ὑπερῴην δʼ οὐκ ἐδίηνε.
- τὸν δὲ καὶ ἀμφιθαλὴς ἐκ δαιτύος ἐστυφέλιξε
- χερσὶν πεπλήγων καὶ ὀνειδείοισιν ἐνίσσων·
- ἔρρʼ οὕτως· οὐ σός γε πατὴρ μεταδαίνυται ἡμῖν.
- δακρυόεις δέ τʼ ἄνεισι πάϊς ἐς μητέρα χήρην
- Ἀστυάναξ, ὃς πρὶν μὲν ἑοῦ ἐπὶ γούνασι πατρὸς
- μυελὸν οἶον ἔδεσκε καὶ οἰῶν πίονα δημόν·
- αὐτὰρ ὅθʼ ὕπνος ἕλοι, παύσαιτό τε νηπιαχεύων,
- εὕδεσκʼ ἐν λέκτροισιν ἐν ἀγκαλίδεσσι τιθήνης
- εὐνῇ ἔνι μαλακῇ θαλέων ἐμπλησάμενος κῆρ·
- νῦν δʼ ἂν πολλὰ πάθῃσι φίλου ἀπὸ πατρὸς ἁμαρτὼν
- Ἀστυάναξ, ὃν Τρῶες ἐπίκλησιν καλέουσιν·
- οἶος γάρ σφιν ἔρυσο πύλας καὶ τείχεα μακρά.
- νῦν δὲ σὲ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι νόσφι τοκήων
- αἰόλαι εὐλαὶ ἔδονται, ἐπεί κε κύνες κορέσωνται
- γυμνόν· ἀτάρ τοι εἵματʼ ἐνὶ μεγάροισι κέονται
- λεπτά τε καὶ χαρίεντα τετυγμένα χερσὶ γυναικῶν.
- ἀλλʼ ἤτοι τάδε πάντα καταφλέξω πυρὶ κηλέῳ
- οὐδὲν σοί γʼ ὄφελος, ἐπεὶ οὐκ ἐγκείσεαι αὐτοῖς,
- ἀλλὰ πρὸς Τρώων καὶ Τρωϊάδων κλέος εἶναι.
- ὣς ἔφατο κλαίουσʼ, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γυναῖκες.
- ὣς οἳ μὲν στενάχοντο κατὰ πτόλιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- ἐπεὶ δὴ νῆάς τε καὶ Ἑλλήσποντον ἵκοντο,
- οἳ μὲν ἄρʼ ἐσκίδναντο ἑὴν ἐπὶ νῆα ἕκαστος,
- Μυρμιδόνας δʼ οὐκ εἴα ἀποσκίδνασθαι Ἀχιλλεύς,
- ἀλλʼ ὅ γε οἷς ἑτάροισι φιλοπτολέμοισι μετηύδα·
- Μυρμιδόνες ταχύπωλοι ἐμοὶ ἐρίηρες ἑταῖροι
- μὴ δή πω ὑπʼ ὄχεσφι λυώμεθα μώνυχας ἵππους,
- ἀλλʼ αὐτοῖς ἵπποισι καὶ ἅρμασιν ἆσσον ἰόντες
- Πάτροκλον κλαίωμεν· ὃ γὰρ γέρας ἐστὶ θανόντων.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ ὀλοοῖο τεταρπώμεσθα γόοιο,
- ἵππους λυσάμενοι δορπήσομεν ἐνθάδε πάντες.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ᾤμωξαν ἀολλέες, ἦρχε δʼ Ἀχιλλεύς.
- οἳ δὲ τρὶς περὶ νεκρὸν ἐΰτριχας ἤλασαν ἵππους
- μυρόμενοι· μετὰ δέ σφι Θέτις γόου ἵμερον ὦρσε.
- δεύοντο ψάμαθοι, δεύοντο δὲ τεύχεα φωτῶν
- δάκρυσι· τοῖον γὰρ πόθεον μήστωρα φόβοιο.
- τοῖσι δὲ Πηλεΐδης ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο
- χεῖρας ἐπʼ ἀνδροφόνους θέμενος στήθεσσιν ἑταίρου·
- χαῖρέ μοι ὦ Πάτροκλε καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι·
- πάντα γὰρ ἤδη τοι τελέω τὰ πάροιθεν ὑπέστην
- Ἕκτορα δεῦρʼ ἐρύσας δώσειν κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι,
- δώδεκα δὲ προπάροιθε πυρῆς ἀποδειροτομήσειν
- Τρώων ἀγλαὰ τέκνα σέθεν κταμένοιο χολωθείς.
- ἦ ῥα καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα
- πρηνέα πὰρ λεχέεσσι Μενοιτιάδαο τανύσσας
- ἐν κονίῃς· οἳ δʼ ἔντεʼ ἀφωπλίζοντο ἕκαστος
- χάλκεα μαρμαίροντα, λύον δʼ ὑψηχέας ἵππους,
- κὰδ δʼ ἷζον παρὰ νηῒ ποδώκεος Αἰακίδαο
- μυρίοι· αὐτὰρ ὃ τοῖσι τάφον μενοεικέα δαίνυ.
- πολλοὶ μὲν βόες ἀργοὶ ὀρέχθεον ἀμφὶ σιδήρῳ
- σφαζόμενοι, πολλοὶ δʼ ὄϊες καὶ μηκάδες αἶγες·
- πολλοὶ δʼ ἀργιόδοντες ὕες θαλέθοντες ἀλοιφῇ
- εὑόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο·
- πάντῃ δʼ ἀμφὶ νέκυν κοτυλήρυτον ἔρρεεν αἷμα.
- αὐτὰρ τόν γε ἄνακτα ποδώκεα Πηλεΐωνα
- εἰς Ἀγαμέμνονα δῖον ἄγον βασιλῆες Ἀχαιῶν
- σπουδῇ παρπεπιθόντες ἑταίρου χωόμενον κῆρ.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ κλισίην Ἀγαμέμνονος ἷξον ἰόντες,
- αὐτίκα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσαν
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, εἰ πεπίθοιεν
- Πηλεΐδην λούσασθαι ἄπο βρότον αἱματόεντα.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἠρνεῖτο στερεῶς, ἐπὶ δʼ ὅρκον ὄμοσσεν·
- οὐ μὰ Ζῆνʼ, ὅς τίς τε θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος,
- οὐ θέμις ἐστὶ λοετρὰ καρήατος ἆσσον ἱκέσθαι
- πρίν γʼ ἐνὶ Πάτροκλον θέμεναι πυρὶ σῆμά τε χεῦαι
- κείρασθαί τε κόμην, ἐπεὶ οὔ μʼ ἔτι δεύτερον ὧδε
- ἵξετʼ ἄχος κραδίην ὄφρα ζωοῖσι μετείω.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μὲν στυγερῇ πειθώμεθα δαιτί·
- ἠῶθεν δʼ ὄτρυνον ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- ὕλην τʼ ἀξέμεναι παρά τε σχεῖν ὅσσʼ ἐπιεικὲς
- νεκρὸν ἔχοντα νέεσθαι ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα,
- ὄφρʼ ἤτοι τοῦτον μὲν ἐπιφλέγῃ ἀκάματον πῦρ
- θᾶσσον ἀπʼ ὀφθαλμῶν, λαοὶ δʼ ἐπὶ ἔργα τράπωνται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.
- ἐσσυμένως δʼ ἄρα δόρπον ἐφοπλίσσαντες ἕκαστοι
- δαίνυντʼ, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
- οἳ μὲν κακκείοντες ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,
- Πηλεΐδης δʼ ἐπὶ θινὶ πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
- κεῖτο βαρὺ στενάχων πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν
- ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματʼ ἐπʼ ἠϊόνος κλύζεσκον·
- εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε λύων μελεδήματα θυμοῦ
- νήδυμος ἀμφιχυθείς· μάλα γὰρ κάμε φαίδιμα γυῖα
- Ἕκτορʼ ἐπαΐσσων προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·
- ἦλθε δʼ ἐπὶ ψυχὴ Πατροκλῆος δειλοῖο
- πάντʼ αὐτῷ μέγεθός τε καὶ ὄμματα κάλʼ ἐϊκυῖα
- καὶ φωνήν, καὶ τοῖα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο·
- στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- εὕδεις, αὐτὰρ ἐμεῖο λελασμένος ἔπλευ Ἀχιλλεῦ.
- οὐ μέν μευ ζώοντος ἀκήδεις, ἀλλὰ θανόντος·
- θάπτέ με ὅττι τάχιστα πύλας Ἀΐδαο περήσω.
- τῆλέ με εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων,
- οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν,
- ἀλλʼ αὔτως ἀλάλημαι ἀνʼ εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ.
- καί μοι δὸς τὴν χεῖρʼ· ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτʼ αὖτις
- νίσομαι ἐξ Ἀΐδαο, ἐπήν με πυρὸς λελάχητε.
- οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων
- βουλὰς ἑζόμενοι βουλεύσομεν, ἀλλʼ ἐμὲ μὲν κὴρ
- ἀμφέχανε στυγερή, ἥ περ λάχε γιγνόμενόν περ·
- καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ μοῖρα, θεοῖς ἐπιείκελʼ Ἀχιλλεῦ,
- τείχει ὕπο Τρώων εὐηφενέων ἀπολέσθαι.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω καὶ ἐφήσομαι αἴ κε πίθηαι·
- μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέʼ Ἀχιλλεῦ,
- ἀλλʼ ὁμοῦ ὡς ἐτράφημεν ἐν ὑμετέροισι δόμοισιν,
- εὖτέ με τυτθὸν ἐόντα Μενοίτιος ἐξ Ὀπόεντος
- ἤγαγεν ὑμέτερόνδʼ ἀνδροκτασίης ὕπο λυγρῆς,
- ἤματι τῷ ὅτε παῖδα κατέκτανον Ἀμφιδάμαντος
- νήπιος οὐκ ἐθέλων ἀμφʼ ἀστραγάλοισι χολωθείς·
- ἔνθά με δεξάμενος ἐν δώμασιν ἱππότα Πηλεὺς
- ἔτραφέ τʼ ἐνδυκέως καὶ σὸν θεράποντʼ ὀνόμηνεν·
- ὣς δὲ καὶ ὀστέα νῶϊν ὁμὴ σορὸς ἀμφικαλύπτοι
- χρύσεος ἀμφιφορεύς, τόν τοι πόρε πότνια μήτηρ.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- τίπτέ μοι ἠθείη κεφαλὴ δεῦρʼ εἰλήλουθας
- καί μοι ταῦτα ἕκαστʼ ἐπιτέλλεαι; αὐτὰρ ἐγώ τοι
- πάντα μάλʼ ἐκτελέω καὶ πείσομαι ὡς σὺ κελεύεις.
- ἀλλά μοι ἆσσον στῆθι· μίνυνθά περ ἀμφιβαλόντε
- ἀλλήλους ὀλοοῖο τεταρπώμεσθα γόοιο.
- ὣς ἄρα φωνήσας ὠρέξατο χερσὶ φίλῃσιν
- οὐδʼ ἔλαβε· ψυχὴ δὲ κατὰ χθονὸς ἠΰτε καπνὸς
- ᾤχετο τετριγυῖα· ταφὼν δʼ ἀνόρουσεν Ἀχιλλεὺς
- χερσί τε συμπλατάγησεν, ἔπος δʼ ὀλοφυδνὸν ἔειπεν·
- ὢ πόποι ἦ ῥά τίς ἐστι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι
- ψυχὴ καὶ εἴδωλον, ἀτὰρ φρένες οὐκ ἔνι πάμπαν·
- παννυχίη γάρ μοι Πατροκλῆος δειλοῖο
- ψυχὴ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε,
- καί μοι ἕκαστʼ ἐπέτελλεν, ἔϊκτο δὲ θέσκελον αὐτῷ.
- ὣς φάτο, τοῖσι δὲ πᾶσιν ὑφʼ ἵμερον ὦρσε γόοιο·
- μυρομένοισι δὲ τοῖσι φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠὼς
- ἀμφὶ νέκυν ἐλεεινόν. ἀτὰρ κρείων Ἀγαμέμνων
- οὐρῆάς τʼ ὄτρυνε καὶ ἀνέρας ἀξέμεν ὕλην
- πάντοθεν ἐκ κλισιῶν· ἐπὶ δʼ ἀνὴρ ἐσθλὸς ὀρώρει
- Μηριόνης θεράπων ἀγαπήνορος Ἰδομενῆος.
- οἳ δʼ ἴσαν ὑλοτόμους πελέκεας ἐν χερσὶν ἔχοντες
- σειράς τʼ εὐπλέκτους· πρὸ δʼ ἄρʼ οὐρῆες κίον αὐτῶν.
- πολλὰ δʼ ἄναντα κάταντα πάραντά τε δόχμιά τʼ ἦλθον·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ κνημοὺς προσέβαν πολυπίδακος Ἴδης,
- αὐτίκʼ ἄρα δρῦς ὑψικόμους ταναήκεϊ χαλκῷ
- τάμνον ἐπειγόμενοι· ταὶ δὲ μεγάλα κτυπέουσαι
- πῖπτον· τὰς μὲν ἔπειτα διαπλήσσοντες Ἀχαιοὶ
- ἔκδεον ἡμιόνων· ταὶ δὲ χθόνα ποσσὶ δατεῦντο
- ἐλδόμεναι πεδίοιο διὰ ῥωπήϊα πυκνά.
- πάντες δʼ ὑλοτόμοι φιτροὺς φέρον· ὡς γὰρ ἀνώγει
- Μηριόνης θεράπων ἀγαπήνορος Ἰδομενῆος.
- κὰδ δʼ ἄρʼ ἐπʼ ἀκτῆς βάλλον ἐπισχερώ, ἔνθʼ ἄρʼ Ἀχιλλεὺς
- φράσσατο Πατρόκλῳ μέγα ἠρίον ἠδὲ οἷ αὐτῷ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πάντῃ παρακάββαλον ἄσπετον ὕλην
- ἥατʼ ἄρʼ αὖθι μένοντες ἀολλέες. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- αὐτίκα Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι κέλευσε
- χαλκὸν ζώννυσθαι, ζεῦξαι δʼ ὑπʼ ὄχεσφιν ἕκαστον
- ἵππους· οἳ δʼ ὄρνυντο καὶ ἐν τεύχεσσιν ἔδυνον,
- ἂν δʼ ἔβαν ἐν δίφροισι παραιβάται ἡνίοχοί τε,
- πρόσθε μὲν ἱππῆες, μετὰ δὲ νέφος εἵπετο πεζῶν
- μυρίοι· ἐν δὲ μέσοισι φέρον Πάτροκλον ἑταῖροι.
- θριξὶ δὲ πάντα νέκυν καταείνυσαν, ἃς ἐπέβαλλον
- κειρόμενοι· ὄπιθεν δὲ κάρη ἔχε δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἀχνύμενος· ἕταρον γὰρ ἀμύμονα πέμπʼ Ἄϊδος δέ.
- οἳ δʼ ὅτε χῶρον ἵκανον ὅθί σφισι πέφραδʼ Ἀχιλλεὺς
- κάτθεσαν, αἶψα δέ οἱ μενοεικέα νήεον ὕλην.
- ἔνθʼ αὖτʼ ἄλλʼ ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- στὰς ἀπάνευθε πυρῆς ξανθὴν ἀπεκείρατο χαίτην,
- τήν ῥα Σπερχειῷ ποταμῷ τρέφε τηλεθόωσαν·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπεν ἰδὼν ἐπὶ οἴνοπα πόντον·
- Σπερχείʼ ἄλλως σοί γε πατὴρ ἠρήσατο Πηλεὺς
- κεῖσέ με νοστήσαντα φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- σοί τε κόμην κερέειν ῥέξειν θʼ ἱερὴν ἑκατόμβην,
- πεντήκοντα δʼ ἔνορχα παρʼ αὐτόθι μῆλʼ ἱερεύσειν
- ἐς πηγάς, ὅθι τοι τέμενος βωμός τε θυήεις.
- ὣς ἠρᾶθʼ ὃ γέρων, σὺ δέ οἱ νόον οὐκ ἐτέλεσσας.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- Πατρόκλῳ ἥρωϊ κόμην ὀπάσαιμι φέρεσθαι.
- ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ κόμην ἑτάροιο φίλοιο
- θῆκεν, τοῖσι δὲ πᾶσιν ὑφʼ ἵμερον ὦρσε γόοιο.
- καί νύ κʼ ὀδυρομένοισιν ἔδυ φάος ἠελίοιο
- εἰ μὴ Ἀχιλλεὺς αἶψʼ Ἀγαμέμνονι εἶπε παραστάς·
- Ἀτρεΐδη, σοὶ γάρ τε μάλιστά γε λαὸς Ἀχαιῶν
- πείσονται μύθοισι, γόοιο μὲν ἔστι καὶ ἆσαι,
- νῦν δʼ ἀπὸ πυρκαϊῆς σκέδασον καὶ δεῖπνον ἄνωχθι
- ὅπλεσθαι· τάδε δʼ ἀμφὶ πονησόμεθʼ οἷσι μάλιστα
- κήδεός ἐστι νέκυς· παρὰ δʼ οἵ τʼ ἀγοὶ ἄμμι μενόντων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- αὐτίκα λαὸν μὲν σκέδασεν κατὰ νῆας ἐΐσας,
- κηδεμόνες δὲ παρʼ αὖθι μένον καὶ νήεον ὕλην,
- ποίησαν δὲ πυρὴν ἑκατόμπεδον ἔνθα καὶ ἔνθα,
- ἐν δὲ πυρῇ ὑπάτῃ νεκρὸν θέσαν ἀχνύμενοι κῆρ.
- πολλὰ δὲ ἴφια μῆλα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς
- πρόσθε πυρῆς ἔδερόν τε καὶ ἄμφεπον· ἐκ δʼ ἄρα πάντων
- δημὸν ἑλὼν ἐκάλυψε νέκυν μεγάθυμος Ἀχιλλεὺς
- ἐς πόδας ἐκ κεφαλῆς, περὶ δὲ δρατὰ σώματα νήει.
- ἐν δʼ ἐτίθει μέλιτος καὶ ἀλείφατος ἀμφιφορῆας
- πρὸς λέχεα κλίνων· πίσυρας δʼ ἐριαύχενας ἵππους
- ἐσσυμένως ἐνέβαλλε πυρῇ μεγάλα στεναχίζων.
- ἐννέα τῷ γε ἄνακτι τραπεζῆες κύνες ἦσαν,
- καὶ μὲν τῶν ἐνέβαλλε πυρῇ δύο δειροτομήσας,
- δώδεκα δὲ Τρώων μεγαθύμων υἱέας ἐσθλοὺς
- χαλκῷ δηϊόων· κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα·
- ἐν δὲ πυρὸς μένος ἧκε σιδήρεον ὄφρα νέμοιτο.
- ᾤμωξέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα, φίλον δʼ ὀνόμηνεν ἑταῖρον·
- χαῖρέ μοι ὦ Πάτροκλε καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισι·
- πάντα γὰρ ἤδη τοι τελέω τὰ πάροιθεν ὑπέστην,
- δώδεκα μὲν Τρώων μεγαθύμων υἱέας ἐσθλοὺς
- τοὺς ἅμα σοὶ πάντας πῦρ ἐσθίει· Ἕκτορα δʼ οὔ τι
- δώσω Πριαμίδην πυρὶ δαπτέμεν, ἀλλὰ κύνεσσιν.
- ὣς φάτʼ ἀπειλήσας· τὸν δʼ οὐ κύνες ἀμφεπένοντο,
- ἀλλὰ κύνας μὲν ἄλαλκε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- ἤματα καὶ νύκτας, ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ
- ἀμβροσίῳ, ἵνα μή μιν ἀποδρύφοι ἑλκυστάζων.
- τῷ δʼ ἐπὶ κυάνεον νέφος ἤγαγε Φοῖβος Ἀπόλλων
- οὐρανόθεν πεδίον δέ, κάλυψε δὲ χῶρον ἅπαντα
- ὅσσον ἐπεῖχε νέκυς, μὴ πρὶν μένος ἠελίοιο
- σκήλειʼ ἀμφὶ περὶ χρόα ἴνεσιν ἠδὲ μέλεσσιν.
- οὐδὲ πυρὴ Πατρόκλου ἐκαίετο τεθνηῶτος·
- ἔνθʼ αὖτʼ ἀλλʼ ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- στὰς ἀπάνευθε πυρῆς δοιοῖς ἠρᾶτʼ ἀνέμοισι
- Βορέῃ καὶ Ζεφύρῳ, καὶ ὑπίσχετο ἱερὰ καλά·
- πολλὰ δὲ καὶ σπένδων χρυσέῳ δέπαϊ λιτάνευεν
- ἐλθέμεν, ὄφρα τάχιστα πυρὶ φλεγεθοίατο νεκροί,
- ὕλη τε σεύαιτο καήμεναι. ὦκα δὲ Ἶρις
- ἀράων ἀΐουσα μετάγγελος ἦλθʼ ἀνέμοισιν.
- οἳ μὲν ἄρα Ζεφύροιο δυσαέος ἀθρόοι ἔνδον
- εἰλαπίνην δαίνυντο· θέουσα δὲ Ἶρις ἐπέστη
- βηλῷ ἔπι λιθέῳ· τοὶ δʼ ὡς ἴδον ὀφθαλμοῖσι
- πάντες ἀνήϊξαν, κάλεόν τέ μιν εἰς ἓ ἕκαστος·
- ἣ δʼ αὖθʼ ἕζεσθαι μὲν ἀνήνατο, εἶπε δὲ μῦθον·
- οὐχ ἕδος· εἶμι γὰρ αὖτις ἐπʼ Ὠκεανοῖο ῥέεθρα
- Αἰθιόπων ἐς γαῖαν, ὅθι ῥέζουσʼ ἑκατόμβας
- ἀθανάτοις, ἵνα δὴ καὶ ἐγὼ μεταδαίσομαι ἱρῶν.
- ἀλλʼ Ἀχιλεὺς Βορέην ἠδὲ Ζέφυρον κελαδεινὸν
- ἐλθεῖν ἀρᾶται, καὶ ὑπίσχεται ἱερὰ καλά,
- ὄφρα πυρὴν ὄρσητε καήμεναι, ᾗ ἔνι κεῖται
- Πάτροκλος, τὸν πάντες ἀναστενάχουσιν Ἀχαιοί.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπεβήσετο, τοὶ δʼ ὀρέοντο
- ἠχῇ θεσπεσίῃ νέφεα κλονέοντε πάροιθεν.
- αἶψα δὲ πόντον ἵκανον ἀήμεναι, ὦρτο δὲ κῦμα
- πνοιῇ ὕπο λιγυρῇ· Τροίην δʼ ἐρίβωλον ἱκέσθην,
- ἐν δὲ πυρῇ πεσέτην, μέγα δʼ ἴαχε θεσπιδαὲς πῦρ.
- παννύχιοι δʼ ἄρα τοί γε πυρῆς ἄμυδις φλόγʼ ἔβαλλον
- φυσῶντες λιγέως· ὃ δὲ πάννυχος ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
- χρυσέου ἐκ κρητῆρος ἑλὼν δέπας ἀμφικύπελλον
- οἶνον ἀφυσσόμενος χαμάδις χέε, δεῦε δὲ γαῖαν
- ψυχὴν κικλήσκων Πατροκλῆος δειλοῖο.
- ὡς δὲ πατὴρ οὗ παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων
- νυμφίου, ὅς τε θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆας,
- ὣς Ἀχιλεὺς ἑτάροιο ὀδύρετο ὀστέα καίων,
- ἑρπύζων παρὰ πυρκαϊὴν ἁδινὰ στεναχίζων.
- ἦμος δʼ ἑωσφόρος εἶσι φόως ἐρέων ἐπὶ γαῖαν,
- ὅν τε μέτα κροκόπεπλος ὑπεὶρ ἅλα κίδναται ἠώς,
- τῆμος πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο, παύσατο δὲ φλόξ.
- οἳ δʼ ἄνεμοι πάλιν αὖτις ἔβαν οἶκον δὲ νέεσθαι
- Θρηΐκιον κατὰ πόντον· ὃ δʼ ἔστενεν οἴδματι θύων.
- Πηλεΐδης δʼ ἀπὸ πυρκαϊῆς ἑτέρωσε λιασθεὶς
- κλίνθη κεκμηώς, ἐπὶ δὲ γλυκὺς ὕπνος ὄρουσεν·
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἀτρεΐωνα ἀολλέες ἠγερέθοντο·
- τῶν μιν ἐπερχομένων ὅμαδος καὶ δοῦπος ἔγειρεν,
- ἕζετο δʼ ὀρθωθεὶς καί σφεας πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- Ἀτρεΐδη τε καὶ ἄλλοι ἀριστῆες Παναχαιῶν,
- πρῶτον μὲν κατὰ πυρκαϊὴν σβέσατʼ αἴθοπι οἴνῳ
- πᾶσαν, ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος· αὐτὰρ ἔπειτα
- ὀστέα Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο λέγωμεν
- εὖ διαγιγνώσκοντες· ἀριφραδέα δὲ τέτυκται·
- ἐν μέσσῃ γὰρ ἔκειτο πυρῇ, τοὶ δʼ ἄλλοι ἄνευθεν
- ἐσχατιῇ καίοντʼ ἐπιμὶξ ἵπποι τε καὶ ἄνδρες.
- καὶ τὰ μὲν ἐν χρυσέῃ φιάλῃ καὶ δίπλακι δημῷ
- θείομεν, εἰς ὅ κεν αὐτὸς ἐγὼν Ἄϊδι κεύθωμαι.
- τύμβον δʼ οὐ μάλα πολλὸν ἐγὼ πονέεσθαι ἄνωγα,
- ἀλλʼ ἐπιεικέα τοῖον· ἔπειτα δὲ καὶ τὸν Ἀχαιοὶ
- εὐρύν θʼ ὑψηλόν τε τιθήμεναι, οἵ κεν ἐμεῖο
- δεύτεροι ἐν νήεσσι πολυκλήϊσι λίπησθε.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἐπίθοντο ποδώκεϊ Πηλεΐωνι.
- πρῶτον μὲν κατὰ πυρκαϊὴν σβέσαν αἴθοπι οἴνῳ