Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἥ μʼ ἔφατο Τρώων ὑπὸ τείχεϊ θωρηκτάων
- λαιψηροῖς ὀλέεσθαι Ἀπόλλωνος βελέεσσιν.
- ὥς μʼ ὄφελʼ Ἕκτωρ κτεῖναι ὃς ἐνθάδε γʼ ἔτραφʼ ἄριστος·
- τώ κʼ ἀγαθὸς μὲν ἔπεφνʼ, ἀγαθὸν δέ κεν ἐξενάριξε·
- νῦν δέ με λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι
- ἐρχθέντʼ ἐν μεγάλῳ ποταμῷ ὡς παῖδα συφορβόν,
- ὅν ῥά τʼ ἔναυλος ἀποέρσῃ χειμῶνι περῶντα.
- ὣς φάτο, τῷ δὲ μάλʼ ὦκα Ποσειδάων καὶ Ἀθήνη
- στήτην ἐγγὺς ἰόντε, δέμας δʼ ἄνδρεσσιν ἐΐκτην,
- χειρὶ δὲ χεῖρα λαβόντες ἐπιστώσαντʼ ἐπέεσσι.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Πηλεΐδη μήτʼ ἄρ τι λίην τρέε μήτέ τι τάρβει·
- τοίω γάρ τοι νῶϊ θεῶν ἐπιταρρόθω εἰμὲν
- Ζηνὸς ἐπαινήσαντος ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη·
- ὡς οὔ τοι ποταμῷ γε δαμήμεναι αἴσιμόν ἐστιν,
- ἀλλʼ ὅδε μὲν τάχα λωφήσει, σὺ δὲ εἴσεαι αὐτός·
- αὐτάρ τοι πυκινῶς ὑποθησόμεθʼ αἴ κε πίθηαι·
- μὴ πρὶν παύειν χεῖρας ὁμοιΐου πολέμοιο
- πρὶν κατὰ Ἰλιόφι κλυτὰ τείχεα λαὸν ἐέλσαι
- Τρωϊκόν, ὅς κε φύγῃσι· σὺ δʼ Ἕκτορι θυμὸν ἀπούρας
- ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν· δίδομεν δέ τοι εὖχος ἀρέσθαι.
- τὼ μὲν ἄρʼ ὣς εἰπόντε μετʼ ἀθανάτους ἀπεβήτην·
- αὐτὰρ ὃ βῆ, μέγα γάρ ῥα θεῶν ὄτρυνεν ἐφετμή,
- ἐς πεδίον· τὸ δὲ πᾶν πλῆθʼ ὕδατος ἐκχυμένοιο,
- πολλὰ δὲ τεύχεα καλὰ δαὶ κταμένων αἰζηῶν
- πλῶον καὶ νέκυες· τοῦ δʼ ὑψόσε γούνατʼ ἐπήδα
- πρὸς ῥόον ἀΐσσοντος ἀνʼ ἰθύν, οὐδέ μιν ἴσχεν
- εὐρὺ ῥέων ποταμός· μέγα γὰρ σθένος ἔμβαλʼ Ἀθήνη.
- οὐδὲ Σκάμανδρος ἔληγε τὸ ὃν μένος, ἀλλʼ ἔτι μᾶλλον
- χώετο Πηλεΐωνι, κόρυσσε δὲ κῦμα ῥόοιο
- ὑψόσʼ ἀειρόμενος, Σιμόεντι δὲ κέκλετʼ ἀΰσας·
- φίλε κασίγνητε σθένος ἀνέρος ἀμφότεροί περ
- σχῶμεν, ἐπεὶ τάχα ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος
- ἐκπέρσει, Τρῶες δὲ κατὰ μόθον οὐ μενέουσιν.
- ἀλλʼ ἐπάμυνε τάχιστα, καὶ ἐμπίπληθι ῥέεθρα
- ὕδατος ἐκ πηγέων, πάντας δʼ ὀρόθυνον ἐναύλους,
- ἵστη δὲ μέγα κῦμα, πολὺν δʼ ὀρυμαγδὸν ὄρινε
- φιτρῶν καὶ λάων, ἵνα παύσομεν ἄγριον ἄνδρα
- ὃς δὴ νῦν κρατέει, μέμονεν δʼ ὅ γε ἶσα θεοῖσι.
- φημὶ γὰρ οὔτε βίην χραισμησέμεν οὔτέ τι εἶδος
- οὔτε τὰ τεύχεα καλά, τά που μάλα νειόθι λίμνης
- κείσεθʼ ὑπʼ ἰλύος κεκαλυμμένα· κὰδ δέ μιν αὐτὸν
- εἰλύσω ψαμάθοισιν ἅλις χέραδος περιχεύας
- μυρίον, οὐδέ οἱ ὀστέʼ ἐπιστήσονται Ἀχαιοὶ
- ἀλλέξαι· τόσσην οἱ ἄσιν καθύπερθε καλύψω.
- αὐτοῦ οἱ καὶ σῆμα τετεύξεται, οὐδέ τί μιν χρεὼ
- ἔσται τυμβοχόης, ὅτε μιν θάπτωσιν Ἀχαιοί.
- ἦ, καὶ ἐπῶρτʼ Ἀχιλῆϊ κυκώμενος ὑψόσε θύων
- μορμύρων ἀφρῷ τε καὶ αἵματι καὶ νεκύεσσι.
- πορφύρεον δʼ ἄρα κῦμα διιπετέος ποταμοῖο
- ἵστατʼ ἀειρόμενον, κατὰ δʼ ᾕρεε Πηλεΐωνα·
- Ἥρη δὲ μέγʼ ἄϋσε περιδείσασʼ Ἀχιλῆϊ
- μή μιν ἀποέρσειε μέγας ποταμὸς βαθυδίνης,
- αὐτίκα δʼ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν·
- ὄρσεο κυλλοπόδιον ἐμὸν τέκος· ἄντα σέθεν γὰρ
- Ξάνθον δινήεντα μάχῃ ἠΐσκομεν εἶναι·
- ἀλλʼ ἐπάμυνε τάχιστα, πιφαύσκεο δὲ φλόγα πολλήν.
- αὐτὰρ ἐγὼ Ζεφύροιο καὶ ἀργεστᾶο Νότοιο
- εἴσομαι ἐξ ἁλόθεν χαλεπὴν ὄρσουσα θύελλαν,
- ἥ κεν ἀπὸ Τρώων κεφαλὰς καὶ τεύχεα κήαι
- φλέγμα κακὸν φορέουσα· σὺ δὲ Ξάνθοιο παρʼ ὄχθας
- δένδρεα καῖʼ, ἐν δʼ αὐτὸν ἵει πυρί· μὴ δέ σε πάμπαν
- μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ·
- μὴ δὲ πρὶν ἀπόπαυε τεὸν μένος, ἀλλʼ ὁπότʼ ἂν δὴ
- φθέγξομʼ ἐγὼν ἰάχουσα, τότε σχεῖν ἀκάματον πῦρ.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἥφαιστος δὲ τιτύσκετο θεσπιδαὲς πῦρ.
- πρῶτα μὲν ἐν πεδίῳ πῦρ δαίετο, καῖε δὲ νεκροὺς
- πολλούς, οἵ ῥα κατʼ αὐτὸν ἅλις ἔσαν, οὓς κτάνʼ Ἀχιλλεύς·
- πᾶν δʼ ἐξηράνθη πεδίον, σχέτο δʼ ἀγλαὸν ὕδωρ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ὀπωρινὸς Βορέης νεοαρδέʼ ἀλωὴν
- αἶψʼ ἀγξηράνῃ· χαίρει δέ μιν ὅς τις ἐθείρῃ·
- ὣς ἐξηράνθη πεδίον πᾶν, κὰδ δʼ ἄρα νεκροὺς
- κῆεν· ὃ δʼ ἐς ποταμὸν τρέψε φλόγα παμφανόωσαν.
- καίοντο πτελέαι τε καὶ ἰτέαι ἠδὲ μυρῖκαι,
- καίετο δὲ λωτός τε ἰδὲ θρύον ἠδὲ κύπειρον,
- τὰ περὶ καλὰ ῥέεθρα ἅλις ποταμοῖο πεφύκει·
- τείροντʼ ἐγχέλυές τε καὶ ἰχθύες οἳ κατὰ δίνας,
- οἳ κατὰ καλὰ ῥέεθρα κυβίστων ἔνθα καὶ ἔνθα
- πνοιῇ τειρόμενοι πολυμήτιος Ἡφαίστοιο.
- καίετο δʼ ἲς ποταμοῖο ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ἥφαιστʼ, οὔ τις σοί γε θεῶν δύνατʼ ἀντιφερίζειν,
- οὐδʼ ἂν ἐγὼ σοί γʼ ὧδε πυρὶ φλεγέθοντι μαχοίμην.
- λῆγʼ ἔριδος, Τρῶας δὲ καὶ αὐτίκα δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἄστεος ἐξελάσειε· τί μοι ἔριδος καὶ ἀρωγῆς;
- φῆ πυρὶ καιόμενος, ἀνὰ δʼ ἔφλυε καλὰ ῥέεθρα.
- ὡς δὲ λέβης ζεῖ ἔνδον ἐπειγόμενος πυρὶ πολλῷ
- κνίσην μελδόμενος ἁπαλοτρεφέος σιάλοιο
- πάντοθεν ἀμβολάδην, ὑπὸ δὲ ξύλα κάγκανα κεῖται,
- ὣς τοῦ καλὰ ῥέεθρα πυρὶ φλέγετο, ζέε δʼ ὕδωρ·
- οὐδʼ ἔθελε προρέειν, ἀλλʼ ἴσχετο· τεῖρε δʼ ἀϋτμὴ
- Ἡφαίστοιο βίηφι πολύφρονος. αὐτὰρ ὅ γʼ Ἥρην
- πολλὰ λισσόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἥρη τίπτε σὸς υἱὸς ἐμὸν ῥόον ἔχραε κήδειν
- ἐξ ἄλλων; οὐ μέν τοι ἐγὼ τόσον αἴτιός εἰμι
- ὅσσον οἱ ἄλλοι πάντες, ὅσοι Τρώεσσιν ἀρωγοί.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ἐγὼν ἀποπαύσομαι εἰ σὺ κελεύεις,
- παυέσθω δὲ καὶ οὗτος· ἐγὼ δʼ ἐπὶ καὶ τόδʼ ὀμοῦμαι,
- μή ποτʼ ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ,
- μὴ δʼ ὁπότʼ ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται
- καιομένη, καίωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αὐτίκʼ ἄρʼ Ἥφαιστον προσεφώνεεν ὃν φίλον υἱόν·
- Ἥφαιστε σχέο τέκνον ἀγακλεές· οὐ γὰρ ἔοικεν
- ἀθάνατον θεὸν ὧδε βροτῶν ἕνεκα στυφελίζειν.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἥφαιστος δὲ κατέσβεσε θεσπιδαὲς πῦρ,
- ἄψορρον δʼ ἄρα κῦμα κατέσσυτο καλὰ ῥέεθρα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ Ξάνθοιο δάμη μένος, οἳ μὲν ἔπειτα
- παυσάσθην, Ἥρη γὰρ ἐρύκακε χωομένη περ·
- ἐν δʼ ἄλλοισι θεοῖσιν ἔρις πέσε βεβριθυῖα
- ἀργαλέη, δίχα δέ σφιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἄητο·
- σὺν δʼ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δʼ εὐρεῖα χθών,
- ἀμφὶ δὲ σάλπιγξεν μέγας οὐρανός. ἄϊε δὲ Ζεὺς
- ἥμενος Οὐλύμπῳ· ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ
- γηθοσύνῃ, ὅθʼ ὁρᾶτο θεοὺς ἔριδι ξυνιόντας.
- ἔνθʼ οἵ γʼ οὐκέτι δηρὸν ἀφέστασαν· ἦρχε γὰρ Ἄρης
- ῥινοτόρος, καὶ πρῶτος Ἀθηναίῃ ἐπόρουσε
- χάλκεον ἔγχος ἔχων, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον·
- τίπτʼ αὖτʼ ὦ κυνάμυια θεοὺς ἔριδι ξυνελαύνεις
- θάρσος ἄητον ἔχουσα, μέγας δέ σε θυμὸς ἀνῆκεν;
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε Τυδεΐδην Διομήδεʼ ἀνῆκας
- οὐτάμεναι, αὐτὴ δὲ πανόψιον ἔγχος ἑλοῦσα
- ἰθὺς ἐμεῦ ὦσας, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψας;
- τώ σʼ αὖ νῦν ὀΐω ἀποτισέμεν ὅσσα ἔοργας.
- ὣς εἰπὼν οὔτησε κατʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
- σμερδαλέην, ἣν οὐδὲ Διὸς δάμνησι κεραυνός·
- τῇ μιν Ἄρης οὔτησε μιαιφόνος ἔγχεϊ μακρῷ.
- ἣ δʼ ἀναχασσαμένη λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ
- κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα τρηχύν τε μέγαν τε,
- τόν ῥʼ ἄνδρες πρότεροι θέσαν ἔμμεναι οὖρον ἀρούρης·
- τῷ βάλε θοῦρον Ἄρηα κατʼ αὐχένα, λῦσε δὲ γυῖα.
- ἑπτὰ δʼ ἐπέσχε πέλεθρα πεσών, ἐκόνισε δὲ χαίτας,
- τεύχεά τʼ ἀμφαράβησε· γέλασσε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη,
- καί οἱ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- νηπύτιʼ οὐδέ νύ πώ περ ἐπεφράσω ὅσσον ἀρείων
- εὔχομʼ ἐγὼν ἔμεναι, ὅτι μοι μένος ἰσοφαρίζεις.
- οὕτω κεν τῆς μητρὸς ἐρινύας ἐξαποτίνοις,
- ἥ τοι χωομένη κακὰ μήδεται οὕνεκʼ Ἀχαιοὺς
- κάλλιπες, αὐτὰρ Τρωσὶν ὑπερφιάλοισιν ἀμύνεις.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινώ·
- τὸν δʼ ἄγε χειρὸς ἑλοῦσα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- πυκνὰ μάλα στενάχοντα· μόγις δʼ ἐσαγείρετο θυμόν.
- τὴν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- αὐτίκʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη
- καὶ δʼ αὖθʼ ἡ κυνάμυια ἄγει βροτολοιγὸν Ἄρηα
- δηΐου ἐκ πολέμοιο κατὰ κλόνον· ἀλλὰ μέτελθε.
- ὣς φάτʼ, Ἀθηναίη δὲ μετέσσυτο, χαῖρε δὲ θυμῷ,
- καί ῥʼ ἐπιεισαμένη πρὸς στήθεα χειρὶ παχείῃ
- ἤλασε· τῆς δʼ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἄμφω κεῖντο ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
- ἣ δʼ ἄρʼ ἐπευχομένη ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευε·
- τοιοῦτοι νῦν πάντες ὅσοι Τρώεσσιν ἀρωγοὶ
- εἶεν, ὅτʼ Ἀργείοισι μαχοίατο θωρηκτῇσιν,
- ὧδέ τε θαρσαλέοι καὶ τλήμονες, ὡς Ἀφροδίτη
- ἦλθεν Ἄρῃ ἐπίκουρος ἐμῷ μένει ἀντιόωσα·
- τώ κεν δὴ πάλαι ἄμμες ἐπαυσάμεθα πτολέμοιο
- Ἰλίου ἐκπέρσαντες ἐϋκτίμενον πτολίεθρον.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη.
- αὐτὰρ Ἀπόλλωνα προσέφη κρείων ἐνοσίχθων·
- Φοῖβε τί ἢ δὴ νῶϊ διέσταμεν; οὐδὲ ἔοικεν
- ἀρξάντων ἑτέρων· τὸ μὲν αἴσχιον αἴ κʼ ἀμαχητὶ
- ἴομεν Οὔλυμπον δὲ Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ.
- ἄρχε· σὺ γὰρ γενεῆφι νεώτερος· οὐ γὰρ ἔμοιγε
- καλόν, ἐπεὶ πρότερος γενόμην καὶ πλείονα οἶδα.
- νηπύτιʼ ὡς ἄνοον κραδίην ἔχες· οὐδέ νυ τῶν περ
- μέμνηαι ὅσα δὴ πάθομεν κακὰ Ἴλιον ἀμφὶ
- μοῦνοι νῶϊ θεῶν, ὅτʼ ἀγήνορι Λαομέδοντι
- πὰρ Διὸς ἐλθόντες θητεύσαμεν εἰς ἐνιαυτὸν
- μισθῷ ἔπι ῥητῷ· ὃ δὲ σημαίνων ἐπέτελλεν.
- ἤτοι ἐγὼ Τρώεσσι πόλιν πέρι τεῖχος ἔδειμα
- εὐρύ τε καὶ μάλα καλόν, ἵνʼ ἄρρηκτος πόλις εἴη·
- Φοῖβε σὺ δʼ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς βουκολέεσκες
- Ἴδης ἐν κνημοῖσι πολυπτύχου ὑληέσσης.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μισθοῖο τέλος πολυγηθέες ὧραι
- ἐξέφερον, τότε νῶϊ βιήσατο μισθὸν ἅπαντα
- Λαομέδων ἔκπαγλος, ἀπειλήσας δʼ ἀπέπεμπε.
- σὺν μὲν ὅ γʼ ἠπείλησε πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθε
- δήσειν, καὶ περάαν νήσων ἔπι τηλεδαπάων·
- στεῦτο δʼ ὅ γʼ ἀμφοτέρων ἀπολεψέμεν οὔατα χαλκῷ.
- νῶϊ δὲ ἄψορροι κίομεν κεκοτηότι θυμῷ
- μισθοῦ χωόμενοι, τὸν ὑποστὰς οὐκ ἐτέλεσσε.
- τοῦ δὴ νῦν λαοῖσι φέρεις χάριν, οὐδὲ μεθʼ ἡμέων
- πειρᾷ ὥς κε Τρῶες ὑπερφίαλοι ἀπόλωνται
- πρόχνυ κακῶς σὺν παισὶ καὶ αἰδοίῃς ἀλόχοισι
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- ἐννοσίγαιʼ οὐκ ἄν με σαόφρονα μυθήσαιο
- ἔμμεναι, εἰ δὴ σοί γε βροτῶν ἕνεκα πτολεμίξω
- δειλῶν, οἳ φύλλοισιν ἐοικότες ἄλλοτε μέν τε
- ζαφλεγέες τελέθουσιν ἀρούρης καρπὸν ἔδοντες,
- ἄλλοτε δὲ φθινύθουσιν ἀκήριοι. ἀλλὰ τάχιστα
- παυώμεσθα μάχης· οἳ δʼ αὐτοὶ δηριαάσθων.
- ὣς ἄρα φωνήσας πάλιν ἐτράπετʼ· αἴδετο γάρ ῥα
- πατροκασιγνήτοιο μιγήμεναι ἐν παλάμῃσι.
- τὸν δὲ κασιγνήτη μάλα νείκεσε πότνια θηρῶν
- Ἄρτεμις ἀγροτέρη, καὶ ὀνείδειον φάτο μῦθον·
- φεύγεις δὴ ἑκάεργε, Ποσειδάωνι δὲ νίκην
- πᾶσαν ἐπέτρεψας, μέλεον δέ οἱ εὖχος ἔδωκας·
- νηπύτιε τί νυ τόξον ἔχεις ἀνεμώλιον αὔτως;
- μή σευ νῦν ἔτι πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἀκούσω
- εὐχομένου, ὡς τὸ πρὶν ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσιν,
- ἄντα Ποσειδάωνος ἐναντίβιον πολεμίζειν.
- ὣς φάτο, τὴν δʼ οὔ τι προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων,
- ἀλλὰ χολωσαμένη Διὸς αἰδοίη παράκοιτις
- νείκεσεν ἰοχέαιραν ὀνειδείοις ἐπέεσσι·
- πῶς δὲ σὺ νῦν μέμονας κύον ἀδεὲς ἀντίʼ ἐμεῖο
- στήσεσθαι; χαλεπή τοι ἐγὼ μένος ἀντιφέρεσθαι
- τοξοφόρῳ περ ἐούσῃ, ἐπεὶ σὲ λέοντα γυναιξὶ
- Ζεὺς θῆκεν, καὶ ἔδωκε κατακτάμεν ἥν κʼ ἐθέλῃσθα.
- ἤτοι βέλτερόν ἐστι κατʼ οὔρεα θῆρας ἐναίρειν
- ἀγροτέρας τʼ ἐλάφους ἢ κρείσσοσιν ἶφι μάχεσθαι.
- εἰ δʼ ἐθέλεις πολέμοιο δαήμεναι, ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ὅσσον φερτέρη εἴμʼ, ὅτι μοι μένος ἀντιφερίζεις.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμφοτέρας ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔμαρπτε
- σκαιῇ, δεξιτερῇ δʼ ἄρʼ ἀπʼ ὤμων αἴνυτο τόξα,
- αὐτοῖσιν δʼ ἄρʼ ἔθεινε παρʼ οὔατα μειδιόωσα
- ἐντροπαλιζομένην· ταχέες δʼ ἔκπιπτον ὀϊστοί.
- δακρυόεσσα δʼ ὕπαιθα θεὰ φύγεν ὥς τε πέλεια,
- ἥ ῥά θʼ ὑπʼ ἴρηκος κοίλην εἰσέπτατο πέτρην
- χηραμόν· οὐδʼ ἄρα τῇ γε ἁλώμεναι αἴσιμον ἦεν·
- ὣς ἣ δακρυόεσσα φύγεν, λίπε δʼ αὐτόθι τόξα.
- Λητὼ δὲ προσέειπε διάκτορος ἀργεϊφόντης·
- Λητοῖ ἐγὼ δέ τοι οὔ τι μαχήσομαι· ἀργαλέον δὲ
- πληκτίζεσθʼ ἀλόχοισι Διὸς νεφεληγερέταο·
- ἀλλὰ μάλα πρόφρασσα μετʼ ἀθανάτοισι θεοῖσιν
- εὔχεσθαι ἐμὲ νικῆσαι κρατερῆφι βίηφιν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Λητὼ δὲ συναίνυτο καμπύλα τόξα
- πεπτεῶτʼ ἄλλυδις ἄλλα μετὰ στροφάλιγγι κονίης.
- ἣ μὲν τόξα λαβοῦσα πάλιν κίε θυγατέρος ἧς·
- ἣ δʼ ἄρʼ Ὄλυμπον ἵκανε Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,
- δακρυόεσσα δὲ πατρὸς ἐφέζετο γούνασι κούρη,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἀμβρόσιος ἑανὸς τρέμε· τὴν δὲ προτὶ οἷ
- εἷλε πατὴρ Κρονίδης, καὶ ἀνείρετο ἡδὺ γελάσσας·
- τίς νύ σε τοιάδʼ ἔρεξε φίλον τέκος Οὐρανιώνων
- μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέζουσαν ἐνωπῇ;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἐϋστέφανος κελαδεινή·
- σή μʼ ἄλοχος στυφέλιξε πάτερ λευκώλενος Ἥρη,
- ἐξ ἧς ἀθανάτοισιν ἔρις καὶ νεῖκος ἐφῆπται.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- αὐτὰρ Ἀπόλλων Φοῖβος ἐδύσετο Ἴλιον ἱρήν·
- μέμβλετο γάρ οἱ τεῖχος ἐϋδμήτοιο πόληος
- μὴ Δαναοὶ πέρσειαν ὑπὲρ μόρον ἤματι κείνῳ.
- οἳ δʼ ἄλλοι πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες,
- οἳ μὲν χωόμενοι, οἳ δὲ μέγα κυδιόωντες·
- κὰδ δʼ ἷζον παρὰ πατρὶ κελαινεφεῖ· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- Τρῶας ὁμῶς αὐτούς τʼ ὄλεκεν καὶ μώνυχας ἵππους.
- ὡς δʼ ὅτε καπνὸς ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρὺν ἵκηται
- ἄστεος αἰθομένοιο, θεῶν δέ ἑ μῆνις ἀνῆκε,
- πᾶσι δʼ ἔθηκε πόνον, πολλοῖσι δὲ κήδεʼ ἐφῆκεν,
- ὣς Ἀχιλεὺς Τρώεσσι πόνον καὶ κήδεʼ ἔθηκεν.
- ἑστήκει δʼ ὃ γέρων Πρίαμος θείου ἐπὶ πύργου,
- ἐς δʼ ἐνόησʼ Ἀχιλῆα πελώριον· αὐτὰρ ὑπʼ αὐτοῦ
- Τρῶες ἄφαρ κλονέοντο πεφυζότες, οὐδέ τις ἀλκὴ
- γίγνεθʼ· ὃ δʼ οἰμώξας ἀπὸ πύργου βαῖνε χαμᾶζε
- ὀτρύνων παρὰ τεῖχος ἀγακλειτοὺς πυλαωρούς·
- πεπταμένας ἐν χερσὶ πύλας ἔχετʼ εἰς ὅ κε λαοὶ
- ἔλθωσι προτὶ ἄστυ πεφυζότες· ἦ γὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐγγὺς ὅδε κλονέων· νῦν οἴω λοίγιʼ ἔσεσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ ἐς τεῖχος ἀναπνεύσωσιν ἀλέντες,
- αὖτις ἐπανθέμεναι σανίδας πυκινῶς ἀραρυίας·
- δείδια γὰρ μὴ οὖλος ἀνὴρ ἐς τεῖχος ἅληται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄνεσάν τε πύλας καὶ ἀπῶσαν ὀχῆας·
- αἳ δὲ πετασθεῖσαι τεῦξαν φάος· αὐτὰρ Ἀπόλλων
- ἀντίος ἐξέθορε Τρώων ἵνα λοιγὸν ἀλάλκοι.
- οἳ δʼ ἰθὺς πόλιος καὶ τείχεος ὑψηλοῖο
- δίψῃ καρχαλέοι κεκονιμένοι ἐκ πεδίοιο
- φεῦγον· ὃ δὲ σφεδανὸν ἔφεπʼ ἔγχεϊ, λύσσα δέ οἱ κῆρ
- αἰὲν ἔχε κρατερή, μενέαινε δὲ κῦδος ἀρέσθαι.
- ἔνθά κεν ὑψίπυλον Τροίην ἕλον υἷες Ἀχαιῶν,
- εἰ μὴ Ἀπόλλων Φοῖβος Ἀγήνορα δῖον ἀνῆκε
- φῶτʼ Ἀντήνορος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε.
- ἐν μέν οἱ κραδίῃ θάρσος βάλε, πὰρ δέ οἱ αὐτὸς
- ἔστη, ὅπως θανάτοιο βαρείας χεῖρας ἀλάλκοι
- φηγῷ κεκλιμένος· κεκάλυπτο δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ὡς ἐνόησεν Ἀχιλλῆα πτολίπορθον
- ἔστη, πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε μένοντι·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγών· εἰ μέν κεν ὑπὸ κρατεροῦ Ἀχιλῆος
- φεύγω, τῇ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι κλονέονται,
- αἱρήσει με καὶ ὧς, καὶ ἀνάλκιδα δειροτομήσει.
- εἰ δʼ ἂν ἐγὼ τούτους μὲν ὑποκλονέεσθαι ἐάσω
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ, ποσὶν δʼ ἀπὸ τείχεος ἄλλῃ
- φεύγω πρὸς πεδίον Ἰλήϊον, ὄφρʼ ἂν ἵκωμαι
- Ἴδης τε κνημοὺς κατά τε ῥωπήϊα δύω·
- ἑσπέριος δʼ ἂν ἔπειτα λοεσσάμενος ποταμοῖο
- ἱδρῶ ἀποψυχθεὶς προτὶ Ἴλιον ἀπονεοίμην·
- ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός;
- μή μʼ ἀπαειρόμενον πόλιος πεδίον δὲ νοήσῃ
- καί με μεταΐξας μάρψῃ ταχέεσσι πόδεσσιν.
- οὐκέτʼ ἔπειτʼ ἔσται θάνατον καὶ κῆρας ἀλύξαι·
- λίην γὰρ κρατερὸς περὶ πάντων ἔστʼ ἀνθρώπων.
- εἰ δέ κέ οἱ προπάροιθε πόλεος κατεναντίον ἔλθω·
- καὶ γάρ θην τούτῳ τρωτὸς χρὼς ὀξέϊ χαλκῷ,
- ἐν δὲ ἴα ψυχή, θνητὸν δέ ἕ φασʼ ἄνθρωποι
- ἔμμεναι· αὐτάρ οἱ Κρονίδης Ζεὺς κῦδος ὀπάζει.
- ὣς εἰπὼν Ἀχιλῆα ἀλεὶς μένεν, ἐν δέ οἱ ἦτορ
- ἄλκιμον ὁρμᾶτο πτολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- ἠΰτε πάρδαλις εἶσι βαθείης ἐκ ξυλόχοιο
- ἀνδρὸς θηρητῆρος ἐναντίον, οὐδέ τι θυμῷ
- ταρβεῖ οὐδὲ φοβεῖται, ἐπεί κεν ὑλαγμὸν ἀκούσῃ·
- εἴ περ γὰρ φθάμενός μιν ἢ οὐτάσῃ ἠὲ βάλῃσιν,
- ἀλλά τε καὶ περὶ δουρὶ πεπαρμένη οὐκ ἀπολήγει
- ἀλκῆς, πρίν γʼ ἠὲ ξυμβλήμεναι ἠὲ δαμῆναι·
- ὣς Ἀντήνορος υἱὸς ἀγαυοῦ δῖος Ἀγήνωρ
- οὐκ ἔθελεν φεύγειν, πρὶν πειρήσαιτʼ Ἀχιλῆος.
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἀσπίδα μὲν πρόσθʼ ἔσχετο πάντοσʼ ἐΐσην,
- ἐγχείῃ δʼ αὐτοῖο τιτύσκετο, καὶ μέγʼ ἀΰτει·
- ἦ δή που μάλʼ ἔολπας ἐνὶ φρεσὶ φαίδιμʼ Ἀχιλλεῦ
- ἤματι τῷδε πόλιν πέρσειν Τρώων ἀγερώχων
- νηπύτιʼ· ἦ τʼ ἔτι πολλὰ τετεύξεται ἄλγεʼ ἐπʼ αὐτῇ.
- ἐν γάρ οἱ πολέες τε καὶ ἄλκιμοι ἀνέρες εἰμέν,
- οἳ καὶ πρόσθε φίλων τοκέων ἀλόχων τε καὶ υἱῶν
- Ἴλιον εἰρυόμεσθα· σὺ δʼ ἐνθάδε πότμον ἐφέψεις
- ὧδʼ ἔκπαγλος ἐὼν καὶ θαρσαλέος πολεμιστής.
- ἦ ῥα, καὶ ὀξὺν ἄκοντα βαρείης χειρὸς ἀφῆκε,
- καί ῥʼ ἔβαλε κνήμην ὑπὸ γούνατος οὐδʼ ἀφάμαρτεν.
- ἀμφὶ δέ οἱ κνημὶς νεοτεύκτου κασσιτέροιο
- σμερδαλέον κονάβησε· πάλιν δʼ ἀπὸ χαλκὸς ὄρουσε
- βλημένου, οὐδʼ ἐπέρησε, θεοῦ δʼ ἠρύκακε δῶρα.
- Πηλεΐδης δʼ ὁρμήσατʼ Ἀγήνορος ἀντιθέοιο
- δεύτερος· οὐδʼ ἔτʼ ἔασεν Ἀπόλλων κῦδος ἀρέσθαι,
- ἀλλά μιν ἐξήρπαξε, κάλυψε δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ,
- ἡσύχιον δʼ ἄρα μιν πολέμου ἔκπεμπε νέεσθαι.
- αὐτὰρ ὃ Πηλεΐωνα δόλῳ ἀποέργαθε λαοῦ·
- αὐτῷ γὰρ ἑκάεργος Ἀγήνορι πάντα ἐοικὼς
- ἔστη πρόσθε ποδῶν, ὃ δʼ ἐπέσσυτο ποσσὶ διώκειν·
- εἷος ὃ τὸν πεδίοιο διώκετο πυροφόροιο
- τρέψας πὰρ ποταμὸν βαθυδινήεντα Σκάμανδρον
- τυτθὸν ὑπεκπροθέοντα· δόλῳ δʼ ἄρʼ ἔθελγεν Ἀπόλλων
- ὡς αἰεὶ ἔλποιτο κιχήσεσθαι ποσὶν οἷσι·
- τόφρʼ ἄλλοι Τρῶες πεφοβημένοι ἦλθον ὁμίλῳ
- ἀσπάσιοι προτὶ ἄστυ, πόλις δʼ ἔμπλητο ἀλέντων.
- οὐδʼ ἄρα τοί γʼ ἔτλαν πόλιος καὶ τείχεος ἐκτὸς
- μεῖναι ἔτʼ ἀλλήλους, καὶ γνώμεναι ὅς τε πεφεύγοι
- ὅς τʼ ἔθανʼ ἐν πολέμῳ· ἀλλʼ ἐσσυμένως ἐσέχυντο
- ἐς πόλιν, ὅν τινα τῶν γε πόδες καὶ γοῦνα σαώσαι.
- ὣς οἳ μὲν κατὰ ἄστυ πεφυζότες ἠΰτε νεβροὶ
- ἱδρῶ ἀπεψύχοντο πίον τʼ ἀκέοντό τε δίψαν
- κεκλιμένοι καλῇσιν ἐπάλξεσιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- τείχεος ἆσσον ἴσαν σάκεʼ ὤμοισι κλίναντες.
- Ἕκτορα δʼ αὐτοῦ μεῖναι ὀλοιὴ μοῖρα πέδησεν
- Ἰλίου προπάροιθε πυλάων τε Σκαιάων.
- αὐτὰρ Πηλείωνα προσηύδα Φοῖβος Ἀπόλλων·
- τίπτέ με Πηλέος υἱὲ ποσὶν ταχέεσσι διώκεις
- αὐτὸς θνητὸς ἐὼν θεὸν ἄμβροτον; οὐδέ νύ πώ με
- ἔγνως ὡς θεός εἰμι, σὺ δʼ ἀσπερχὲς μενεαίνεις.
- ἦ νύ τοι οὔ τι μέλει Τρώων πόνος, οὓς ἐφόβησας,
- οἳ δή τοι εἰς ἄστυ ἄλεν, σὺ δὲ δεῦρο λιάσθης.
- οὐ μέν με κτενέεις, ἐπεὶ οὔ τοι μόρσιμός εἰμι.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- ἔβλαψάς μʼ ἑκάεργε θεῶν ὀλοώτατε πάντων
- ἐνθάδε νῦν τρέψας ἀπὸ τείχεος· ἦ κʼ ἔτι πολλοὶ
- γαῖαν ὀδὰξ εἷλον πρὶν Ἴλιον εἰσαφικέσθαι.
- νῦν δʼ ἐμὲ μὲν μέγα κῦδος ἀφείλεο, τοὺς δὲ σάωσας
- ῥηϊδίως, ἐπεὶ οὔ τι τίσιν γʼ ἔδεισας ὀπίσσω.
- ἦ σʼ ἂν τισαίμην, εἴ μοι δύναμίς γε παρείη.
- ὣς εἰπὼν προτὶ ἄστυ μέγα φρονέων ἐβεβήκει,
- σευάμενος ὥς θʼ ἵππος ἀεθλοφόρος σὺν ὄχεσφιν,
- ὅς ῥά τε ῥεῖα θέῃσι τιταινόμενος πεδίοιο·
- ὣς Ἀχιλεὺς λαιψηρὰ πόδας καὶ γούνατʼ ἐνώμα.
- τὸν δʼ ὃ γέρων Πρίαμος πρῶτος ἴδεν ὀφθαλμοῖσι
- παμφαίνονθʼ ὥς τʼ ἀστέρʼ ἐπεσσύμενον πεδίοιο,
- ὅς ῥά τʼ ὀπώρης εἶσιν, ἀρίζηλοι δέ οἱ αὐγαὶ
- φαίνονται πολλοῖσι μετʼ ἀστράσι νυκτὸς ἀμολγῷ,
- ὅν τε κύνʼ Ὠρίωνος ἐπίκλησιν καλέουσι.
- λαμπρότατος μὲν ὅ γʼ ἐστί, κακὸν δέ τε σῆμα τέτυκται,
- καί τε φέρει πολλὸν πυρετὸν δειλοῖσι βροτοῖσιν·
- ὣς τοῦ χαλκὸς ἔλαμπε περὶ στήθεσσι θέοντος.
- ᾤμωξεν δʼ ὃ γέρων, κεφαλὴν δʼ ὅ γε κόψατο χερσὶν
- ὑψόσʼ ἀνασχόμενος, μέγα δʼ οἰμώξας ἐγεγώνει
- λισσόμενος φίλον υἱόν· ὃ δὲ προπάροιθε πυλάων
- ἑστήκει ἄμοτον μεμαὼς Ἀχιλῆϊ μάχεσθαι·
- τὸν δʼ ὃ γέρων ἐλεεινὰ προσηύδα χεῖρας ὀρεγνύς·
- Ἕκτορ μή μοι μίμνε φίλον τέκος ἀνέρα τοῦτον
- οἶος ἄνευθʼ ἄλλων, ἵνα μὴ τάχα πότμον ἐπίσπῃς
- Πηλεΐωνι δαμείς, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐστι
- σχέτλιος· αἴθε θεοῖσι φίλος τοσσόνδε γένοιτο
- ὅσσον ἐμοί· τάχα κέν ἑ κύνες καὶ γῦπες ἔδοιεν
- κείμενον· ἦ κέ μοι αἰνὸν ἀπὸ πραπίδων ἄχος ἔλθοι·
- ὅς μʼ υἱῶν πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν εὖνιν ἔθηκε
- κτείνων καὶ περνὰς νήσων ἔπι τηλεδαπάων.
- καὶ γὰρ νῦν δύο παῖδε Λυκάονα καὶ Πολύδωρον
- οὐ δύναμαι ἰδέειν Τρώων εἰς ἄστυ ἀλέντων,
- τούς μοι Λαοθόη τέκετο κρείουσα γυναικῶν.
- ἀλλʼ εἰ μὲν ζώουσι μετὰ στρατῷ, ἦ τʼ ἂν ἔπειτα
- χαλκοῦ τε χρυσοῦ τʼ ἀπολυσόμεθʼ, ἔστι γὰρ ἔνδον·
- πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδὶ γέρων ὀνομάκλυτος Ἄλτης.
- εἰ δʼ ἤδη τεθνᾶσι καὶ εἰν Ἀΐδαο δόμοισιν,
- ἄλγος ἐμῷ θυμῷ καὶ μητέρι τοὶ τεκόμεσθα·
- λαοῖσιν δʼ ἄλλοισι μινυνθαδιώτερον ἄλγος
- ἔσσεται, ἢν μὴ καὶ σὺ θάνῃς Ἀχιλῆϊ δαμασθείς.
- ἀλλʼ εἰσέρχεο τεῖχος ἐμὸν τέκος, ὄφρα σαώσῃς
- Τρῶας καὶ Τρῳάς, μὴ δὲ μέγα κῦδος ὀρέξῃς
- Πηλεΐδῃ, αὐτὸς δὲ φίλης αἰῶνος ἀμερθῇς.
- πρὸς δʼ ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντʼ ἐλέησον
- δύσμορον, ὅν ῥα πατὴρ Κρονίδης ἐπὶ γήραος οὐδῷ
- αἴσῃ ἐν ἀργαλέῃ φθίσει κακὰ πόλλʼ ἐπιδόντα
- υἷάς τʼ ὀλλυμένους ἑλκηθείσας τε θύγατρας,
- καὶ θαλάμους κεραϊζομένους, καὶ νήπια τέκνα
- βαλλόμενα προτὶ γαίῃ ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,
- ἑλκομένας τε νυοὺς ὀλοῇς ὑπὸ χερσὶν Ἀχαιῶν.
- αὐτὸν δʼ ἂν πύματόν με κύνες πρώτῃσι θύρῃσιν
- ὠμησταὶ ἐρύουσιν, ἐπεί κέ τις ὀξέϊ χαλκῷ
- τύψας ἠὲ βαλὼν ῥεθέων ἐκ θυμὸν ἕληται,
- οὓς τρέφον ἐν μεγάροισι τραπεζῆας θυραωρούς,
- οἵ κʼ ἐμὸν αἷμα πιόντες ἀλύσσοντες περὶ θυμῷ
- κείσοντʼ ἐν προθύροισι. νέῳ δέ τε πάντʼ ἐπέοικεν
- ἄρηϊ κταμένῳ δεδαϊγμένῳ ὀξέϊ χαλκῷ
- κεῖσθαι· πάντα δὲ καλὰ θανόντι περ ὅττι φανήῃ·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν τε γένειον
- αἰδῶ τʼ αἰσχύνωσι κύνες κταμένοιο γέροντος,
- τοῦτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν.
- ἦ ῥʼ ὃ γέρων, πολιὰς δʼ ἄρʼ ἀνὰ τρίχας ἕλκετο χερσὶ
- τίλλων ἐκ κεφαλῆς· οὐδʼ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθε.
- μήτηρ δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ὀδύρετο δάκρυ χέουσα
- κόλπον ἀνιεμένη, ἑτέρηφι δὲ μαζὸν ἀνέσχε·
- καί μιν δάκρυ χέουσʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἕκτορ τέκνον ἐμὸν τάδε τʼ αἴδεο καί μʼ ἐλέησον
- αὐτήν, εἴ ποτέ τοι λαθικηδέα μαζὸν ἐπέσχον·
- τῶν μνῆσαι φίλε τέκνον ἄμυνε δὲ δήϊον ἄνδρα
- τείχεος ἐντὸς ἐών, μὴ δὲ πρόμος ἵστασο τούτῳ
- σχέτλιος· εἴ περ γάρ σε κατακτάνῃ, οὔ σʼ ἔτʼ ἔγωγε
- κλαύσομαι ἐν λεχέεσσι φίλον θάλος, ὃν τέκον αὐτή,
- οὐδʼ ἄλοχος πολύδωρος· ἄνευθε δέ σε μέγα νῶϊν
- Ἀργείων παρὰ νηυσὶ κύνες ταχέες κατέδονται.
- ὣς τώ γε κλαίοντε προσαυδήτην φίλον υἱὸν
- πολλὰ λισσομένω· οὐδʼ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθον,
- ἀλλʼ ὅ γε μίμνʼ Ἀχιλῆα πελώριον ἆσσον ἰόντα.
- ὡς δὲ δράκων ἐπὶ χειῇ ὀρέστερος ἄνδρα μένῃσι
- βεβρωκὼς κακὰ φάρμακʼ, ἔδυ δέ τέ μιν χόλος αἰνός,
- σμερδαλέον δὲ δέδορκεν ἑλισσόμενος περὶ χειῇ·
- ὣς Ἕκτωρ ἄσβεστον ἔχων μένος οὐχ ὑπεχώρει
- πύργῳ ἔπι προὔχοντι φαεινὴν ἀσπίδʼ ἐρείσας·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγών, εἰ μέν κε πύλας καὶ τείχεα δύω,
- Πουλυδάμας μοι πρῶτος ἐλεγχείην ἀναθήσει,
- ὅς μʼ ἐκέλευε Τρωσὶ ποτὶ πτόλιν ἡγήσασθαι
- νύχθʼ ὕπο τήνδʼ ὀλοὴν ὅτε τʼ ὤρετο δῖος Ἀχιλλεύς.
- ἀλλʼ ἐγὼ οὐ πιθόμην· ἦ τʼ ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν.
- νῦν δʼ ἐπεὶ ὤλεσα λαὸν ἀτασθαλίῃσιν ἐμῇσιν,
- αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
- μή ποτέ τις εἴπῃσι κακώτερος ἄλλος ἐμεῖο·
- Ἕκτωρ ἧφι βίηφι πιθήσας ὤλεσε λαόν.
- ὣς ἐρέουσιν· ἐμοὶ δὲ τότʼ ἂν πολὺ κέρδιον εἴη
- ἄντην ἢ Ἀχιλῆα κατακτείναντα νέεσθαι,
- ἠέ κεν αὐτῷ ὀλέσθαι ἐϋκλειῶς πρὸ πόληος.
- εἰ δέ κεν ἀσπίδα μὲν καταθείομαι ὀμφαλόεσσαν
- καὶ κόρυθα βριαρήν, δόρυ δὲ πρὸς τεῖχος ἐρείσας
- αὐτὸς ἰὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἀντίος ἔλθω
- καί οἱ ὑπόσχωμαι Ἑλένην καὶ κτήμαθʼ ἅμʼ αὐτῇ,
- πάντα μάλʼ ὅσσά τʼ Ἀλέξανδρος κοίλῃς ἐνὶ νηυσὶν
- ἠγάγετο Τροίηνδʼ, ἥ τʼ ἔπλετο νείκεος ἀρχή,
- δωσέμεν Ἀτρεΐδῃσιν ἄγειν, ἅμα δʼ ἀμφὶς Ἀχαιοῖς
- ἄλλʼ ἀποδάσσεσθαι ὅσα τε πτόλις ἥδε κέκευθε·
- Τρωσὶν δʼ αὖ μετόπισθε γερούσιον ὅρκον ἕλωμαι
- μή τι κατακρύψειν, ἀλλʼ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι
- κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸς ἐέργει·
- ἀλλὰ τί ἤ μοι ταῦτα φίλος διελέξατο θυμός;
- μή μιν ἐγὼ μὲν ἵκωμαι ἰών, ὃ δέ μʼ οὐκ ἐλεήσει
- οὐδέ τί μʼ αἰδέσεται, κτενέει δέ με γυμνὸν ἐόντα
- αὔτως ὥς τε γυναῖκα, ἐπεί κʼ ἀπὸ τεύχεα δύω.
- οὐ μέν πως νῦν ἔστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδʼ ἀπὸ πέτρης
- τῷ ὀαριζέμεναι, ἅ τε παρθένος ἠΐθεός τε
- παρθένος ἠΐθεός τʼ ὀαρίζετον ἀλλήλοιιν.
- βέλτερον αὖτʼ ἔριδι ξυνελαυνέμεν ὅττι τάχιστα·
- εἴδομεν ὁπποτέρῳ κεν Ὀλύμπιος εὖχος ὀρέξῃ.
- ὣς ὅρμαινε μένων, ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθεν Ἀχιλλεὺς
- ἶσος Ἐνυαλίῳ κορυθάϊκι πτολεμιστῇ
- σείων Πηλιάδα μελίην κατὰ δεξιὸν ὦμον
- δεινήν· ἀμφὶ δὲ χαλκὸς ἐλάμπετο εἴκελος αὐγῇ
- ἢ πυρὸς αἰθομένου ἢ ἠελίου ἀνιόντος.
- Ἕκτορα δʼ, ὡς ἐνόησεν, ἕλε τρόμος· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἔτλη
- αὖθι μένειν, ὀπίσω δὲ πύλας λίπε, βῆ δὲ φοβηθείς·
- Πηλεΐδης δʼ ἐπόρουσε ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς.
- ἠΰτε κίρκος ὄρεσφιν ἐλαφρότατος πετεηνῶν
- ῥηϊδίως οἴμησε μετὰ τρήρωνα πέλειαν,
- ἣ δέ θʼ ὕπαιθα φοβεῖται, ὃ δʼ ἐγγύθεν ὀξὺ λεληκὼς
- ταρφέʼ ἐπαΐσσει, ἑλέειν τέ ἑ θυμὸς ἀνώγει·
- ὣς ἄρʼ ὅ γʼ ἐμμεμαὼς ἰθὺς πέτετο, τρέσε δʼ Ἕκτωρ
- τεῖχος ὕπο Τρώων, λαιψηρὰ δὲ γούνατʼ ἐνώμα.
- οἳ δὲ παρὰ σκοπιὴν καὶ ἐρινεὸν ἠνεμόεντα
- τείχεος αἰὲν ὑπʼ ἐκ κατʼ ἀμαξιτὸν ἐσσεύοντο,
- κρουνὼ δʼ ἵκανον καλλιρρόω· ἔνθα δὲ πηγαὶ
- δοιαὶ ἀναΐσσουσι Σκαμάνδρου δινήεντος.
- ἣ μὲν γάρ θʼ ὕδατι λιαρῷ ῥέει, ἀμφὶ δὲ καπνὸς
- γίγνεται ἐξ αὐτῆς ὡς εἰ πυρὸς αἰθομένοιο·
- ἣ δʼ ἑτέρη θέρεϊ προρέει ἐϊκυῖα χαλάζῃ,
- ἢ χιόνι ψυχρῇ ἢ ἐξ ὕδατος κρυστάλλῳ.
- ἔνθα δʼ ἐπʼ αὐτάων πλυνοὶ εὐρέες ἐγγὺς ἔασι
- καλοὶ λαΐνεοι, ὅθι εἵματα σιγαλόεντα
- πλύνεσκον Τρώων ἄλοχοι καλαί τε θύγατρες
- τὸ πρὶν ἐπʼ εἰρήνης πρὶν ἐλθεῖν υἷας Ἀχαιῶν.
- τῇ ῥα παραδραμέτην φεύγων ὃ δʼ ὄπισθε διώκων·
- πρόσθε μὲν ἐσθλὸς ἔφευγε, δίωκε δέ μιν μέγʼ ἀμείνων
- καρπαλίμως, ἐπεὶ οὐχ ἱερήϊον οὐδὲ βοείην
- ἀρνύσθην, ἅ τε ποσσὶν ἀέθλια γίγνεται ἀνδρῶν,
- ἀλλὰ περὶ ψυχῆς θέον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀεθλοφόροι περὶ τέρματα μώνυχες ἵπποι
- ῥίμφα μάλα τρωχῶσι· τὸ δὲ μέγα κεῖται ἄεθλον
- ἢ τρίπος ἠὲ γυνὴ ἀνδρὸς κατατεθνηῶτος·
- ὣς τὼ τρὶς Πριάμοιο πόλιν πέρι δινηθήτην
- καρπαλίμοισι πόδεσσι· θεοὶ δʼ ἐς πάντες ὁρῶντο·
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- ὢ πόποι ἦ φίλον ἄνδρα διωκόμενον περὶ τεῖχος
- ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· ἐμὸν δʼ ὀλοφύρεται ἦτορ
- Ἕκτορος, ὅς μοι πολλὰ βοῶν ἐπὶ μηρίʼ ἔκηεν
- Ἴδης ἐν κορυφῇσι πολυπτύχου, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- ἐν πόλει ἀκροτάτῃ· νῦν αὖτέ ἑ δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἄστυ πέρι Πριάμοιο ποσὶν ταχέεσσι διώκει.
- ἀλλʼ ἄγετε φράζεσθε θεοὶ καὶ μητιάασθε
- ἠέ μιν ἐκ θανάτοιο σαώσομεν, ἦέ μιν ἤδη
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμάσσομεν ἐσθλὸν ἐόντα.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- ὦ πάτερ ἀργικέραυνε κελαινεφὲς οἷον ἔειπες·
- ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ
- ἂψ ἐθέλεις θανάτοιο δυσηχέος ἐξαναλῦσαι;
- ἔρδʼ· ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- θάρσει Τριτογένεια φίλον τέκος· οὔ νύ τι θυμῷ
- πρόφρονι μυθέομαι, ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι·
- ἔρξον ὅπῃ δή τοι νόος ἔπλετο, μὴ δʼ ἔτʼ ἐρώει.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην·
- βῆ δὲ κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα.
- Ἕκτορα δʼ ἀσπερχὲς κλονέων ἔφεπʼ ὠκὺς Ἀχιλλεύς.
- ὡς δʼ ὅτε νεβρὸν ὄρεσφι κύων ἐλάφοιο δίηται
- ὄρσας ἐξ εὐνῆς διά τʼ ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας·
- τὸν δʼ εἴ πέρ τε λάθῃσι καταπτήξας ὑπὸ θάμνῳ,
- ἀλλά τʼ ἀνιχνεύων θέει ἔμπεδον ὄφρά κεν εὕρῃ·
- ὣς Ἕκτωρ οὐ λῆθε ποδώκεα Πηλεΐωνα.
- ὁσσάκι δʼ ὁρμήσειε πυλάων Δαρδανιάων
- ἀντίον ἀΐξασθαι ἐϋδμήτους ὑπὸ πύργους,
- εἴ πως οἷ καθύπερθεν ἀλάλκοιεν βελέεσσι,
- τοσσάκι μιν προπάροιθεν ἀποστρέψασκε παραφθὰς
- πρὸς πεδίον· αὐτὸς δὲ ποτὶ πτόλιος πέτετʼ αἰεί.
- ὡς δʼ ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται φεύγοντα διώκειν·
- οὔτʼ ἄρʼ ὃ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθʼ ὃ διώκειν·
- ὣς ὃ τὸν οὐ δύνατο μάρψαι ποσίν, οὐδʼ ὃς ἀλύξαι.
- πῶς δέ κεν Ἕκτωρ κῆρας ὑπεξέφυγεν θανάτοιο,
- εἰ μή οἱ πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤντετʼ Ἀπόλλων
- ἐγγύθεν, ὅς οἱ ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα;
- λαοῖσιν δʼ ἀνένευε καρήατι δῖος Ἀχιλλεύς,
- οὐδʼ ἔα ἱέμεναι ἐπὶ Ἕκτορι πικρὰ βέλεμνα,
- μή τις κῦδος ἄροιτο βαλών, ὃ δὲ δεύτερος ἔλθοι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπὶ κρουνοὺς ἀφίκοντο,
- καὶ τότε δὴ χρύσεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα,
- ἐν δʼ ἐτίθει δύο κῆρε τανηλεγέος θανάτοιο,
- τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δʼ Ἕκτορος ἱπποδάμοιο,
- ἕλκε δὲ μέσσα λαβών· ῥέπε δʼ Ἕκτορος αἴσιμον ἦμαρ,
- ᾤχετο δʼ εἰς Ἀΐδαο, λίπεν δέ ἑ Φοῖβος Ἀπόλλων.
- Πηλεΐωνα δʼ ἵκανε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·