Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ὃς Τρώων σκοπὸς ἷζε ποδωκείῃσι πεποιθὼς
- τύμβῳ ἐπʼ ἀκροτάτῳ Αἰσυήταο γέροντος,
- δέγμενος ὁππότε ναῦφιν ἀφορμηθεῖεν Ἀχαιοί·
- τῷ μιν ἐεισαμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις·
- ὦ γέρον αἰεί τοι μῦθοι φίλοι ἄκριτοί εἰσιν,
- ὥς ποτʼ ἐπʼ εἰρήνης· πόλεμος δʼ ἀλίαστος ὄρωρεν.
- ἤδη μὲν μάλα πολλὰ μάχας εἰσήλυθον ἀνδρῶν,
- ἀλλʼ οὔ πω τοιόνδε τοσόνδέ τε λαὸν ὄπωπα·
- λίην γὰρ φύλλοισιν ἐοικότες ἢ ψαμάθοισιν
- ἔρχονται πεδίοιο μαχησόμενοι προτὶ ἄστυ.
- Ἕκτορ σοὶ δὲ μάλιστʼ ἐπιτέλλομαι, ὧδε δὲ ῥέξαι·
- πολλοὶ γὰρ κατὰ ἄστυ μέγα Πριάμου ἐπίκουροι,
- ἄλλη δʼ ἄλλων γλῶσσα πολυσπερέων ἀνθρώπων·
- τοῖσιν ἕκαστος ἀνὴρ σημαινέτω οἷσί περ ἄρχει,
- τῶν δʼ ἐξηγείσθω κοσμησάμενος πολιήτας.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ οὔ τι θεᾶς ἔπος ἠγνοίησεν,
- αἶψα δʼ ἔλυσʼ ἀγορήν· ἐπὶ τεύχεα δʼ ἐσσεύοντο·
- πᾶσαι δʼ ὠΐγνυντο πύλαι, ἐκ δʼ ἔσσυτο λαὸς
- πεζοί θʼ ἱππῆές τε· πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- ἔστι δέ τις προπάροιθε πόλιος αἰπεῖα κολώνη
- ἐν πεδίῳ ἀπάνευθε περίδρομος ἔνθα καὶ ἔνθα,
- τὴν ἤτοι ἄνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν,
- ἀθάνατοι δέ τε σῆμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης·
- ἔνθα τότε Τρῶές τε διέκριθεν ἠδʼ ἐπίκουροι.
- Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
- Πριαμίδης· ἅμα τῷ γε πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι
- λαοὶ θωρήσσοντο μεμαότες ἐγχείῃσι.
- Δαρδανίων αὖτʼ ἦρχεν ἐῢς πάϊς Ἀγχίσαο
- Αἰνείας, τὸν ὑπʼ Ἀγχίσῃ τέκε δῖʼ Ἀφροδίτη
- Ἴδης ἐν κνημοῖσι θεὰ βροτῷ εὐνηθεῖσα,
- οὐκ οἶος, ἅμα τῷ γε δύω Ἀντήνορος υἷε
- Ἀρχέλοχός τʼ Ἀκάμας τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης.
- οἳ δὲ Ζέλειαν ἔναιον ὑπαὶ πόδα νείατον Ἴδης
- ἀφνειοὶ πίνοντες ὕδωρ μέλαν Αἰσήποιο
- Τρῶες, τῶν αὖτʼ ἦρχε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱὸς
- Πάνδαρος, ᾧ καὶ τόξον Ἀπόλλων αὐτὸς ἔδωκεν.
- οἳ δʼ Ἀδρήστειάν τʼ εἶχον καὶ δῆμον Ἀπαισοῦ
- καὶ Πιτύειαν ἔχον καὶ Τηρείης ὄρος αἰπύ,
- τῶν ἦρχʼ Ἄδρηστός τε καὶ Ἄμφιος λινοθώρηξ
- υἷε δύω Μέροπος Περκωσίου, ὃς περὶ πάντων
- ᾔδεε μαντοσύνας, οὐδὲ οὓς παῖδας ἔασκε
- στείχειν ἐς πόλεμον φθισήνορα· τὼ δέ οἱ οὔ τι
- πειθέσθην· κῆρες γὰρ ἄγον μέλανος θανάτοιο.
- οἳ δʼ ἄρα Περκώτην καὶ Πράκτιον ἀμφενέμοντο
- καὶ Σηστὸν καὶ Ἄβυδον ἔχον καὶ δῖαν Ἀρίσβην,
- τῶν αὖθʼ Ὑρτακίδης ἦρχʼ Ἄσιος ὄρχαμος ἀνδρῶν,
- Ἄσιος Ὑρτακίδης ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον ἵπποι
- αἴθωνες μεγάλοι ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος.
- Ἱππόθοος δʼ ἄγε φῦλα Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων
- τῶν οἳ Λάρισαν ἐριβώλακα ναιετάασκον·
- τῶν ἦρχʼ Ἱππόθοός τε Πύλαιός τʼ ὄζος Ἄρηος,
- υἷε δύω Λήθοιο Πελασγοῦ Τευταμίδαο.
- αὐτὰρ Θρήϊκας ἦγʼ Ἀκάμας καὶ Πείροος ἥρως
- ὅσσους Ἑλλήσποντος ἀγάρροος ἐντὸς ἐέργει.
- Εὔφημος δʼ ἀρχὸς Κικόνων ἦν αἰχμητάων
- υἱὸς Τροιζήνοιο διοτρεφέος Κεάδαο.
- αὐτὰρ Πυραίχμης ἄγε Παίονας ἀγκυλοτόξους
- τηλόθεν ἐξ Ἀμυδῶνος ἀπʼ Ἀξιοῦ εὐρὺ ῥέοντος,
- Ἀξιοῦ οὗ κάλλιστον ὕδωρ ἐπικίδναται αἶαν.
- Παφλαγόνων δʼ ἡγεῖτο Πυλαιμένεος λάσιον κῆρ
- ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων,
- οἵ ῥα Κύτωρον ἔχον καὶ Σήσαμον ἀμφενέμοντο
- ἀμφί τε Παρθένιον ποταμὸν κλυτὰ δώματʼ ἔναιον
- Κρῶμνάν τʼ Αἰγιαλόν τε καὶ ὑψηλοὺς Ἐρυθίνους.
- αὐτὰρ Ἁλιζώνων Ὀδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον
- τηλόθεν ἐξ Ἀλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη.
- Μυσῶν δὲ Χρόμις ἦρχε καὶ Ἔννομος οἰωνιστής·
- ἀλλʼ οὐκ οἰωνοῖσιν ἐρύσατο κῆρα μέλαιναν,
- ἀλλʼ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεος Αἰακίδαο
- ἐν ποταμῷ, ὅθι περ Τρῶας κεράϊζε καὶ ἄλλους.
- Φόρκυς αὖ Φρύγας ἦγε καὶ Ἀσκάνιος θεοειδὴς
- τῆλʼ ἐξ Ἀσκανίης· μέμασαν δʼ ὑσμῖνι μάχεσθαι.
- Μῄοσιν αὖ Μέσθλης τε καὶ Ἄντιφος ἡγησάσθην
- υἷε Ταλαιμένεος τὼ Γυγαίη τέκε λίμνη,
- οἳ καὶ Μῄονας ἦγον ὑπὸ Τμώλῳ γεγαῶτας.
- Νάστης αὖ Καρῶν ἡγήσατο βαρβαροφώνων,
- οἳ Μίλητον ἔχον Φθιρῶν τʼ ὄρος ἀκριτόφυλλον
- Μαιάνδρου τε ῥοὰς Μυκάλης τʼ αἰπεινὰ κάρηνα·
- τῶν μὲν ἄρʼ Ἀμφίμαχος καὶ Νάστης ἡγησάσθην,
- Νάστης Ἀμφίμαχός τε Νομίονος ἀγλαὰ τέκνα,
- ὃς καὶ χρυσὸν ἔχων πόλεμον δʼ ἴεν ἠΰτε κούρη
- νήπιος, οὐδέ τί οἱ τό γʼ ἐπήρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον,
- ἀλλʼ ἐδάμη ὑπὸ χερσὶ ποδώκεος Αἰακίδαο
- ἐν ποταμῷ, χρυσὸν δʼ Ἀχιλεὺς ἐκόμισσε δαΐφρων.
- Σαρπηδὼν δʼ ἦρχεν Λυκίων καὶ Γλαῦκος ἀμύμων
- τηλόθεν ἐκ Λυκίης, Ξάνθου ἄπο δινήεντος.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κόσμηθεν ἅμʼ ἡγεμόνεσσιν ἕκαστοι,
- Τρῶες μὲν κλαγγῇ τʼ ἐνοπῇ τʼ ἴσαν ὄρνιθες ὣς
- ἠΰτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό·
- αἵ τʼ ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέσφατον ὄμβρον
- κλαγγῇ ταί γε πέτονται ἐπʼ ὠκεανοῖο ῥοάων
- ἀνδράσι Πυγμαίοισι φόνον καὶ κῆρα φέρουσαι·
- ἠέριαι δʼ ἄρα ταί γε κακὴν ἔριδα προφέρονται.
- οἳ δʼ ἄρʼ ἴσαν σιγῇ μένεα πνείοντες Ἀχαιοὶ
- ἐν θυμῷ μεμαῶτες ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν.
- εὖτʼ ὄρεος κορυφῇσι Νότος κατέχευεν ὀμίχλην
- ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δέ τε νυκτὸς ἀμείνω,
- τόσσόν τίς τʼ ἐπιλεύσσει ὅσον τʼ ἐπὶ λᾶαν ἵησιν·
- ὣς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὄρνυτʼ ἀελλὴς
- ἐρχομένων· μάλα δʼ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- Τρωσὶν μὲν προμάχιζεν Ἀλέξανδρος θεοειδὴς
- παρδαλέην ὤμοισιν ἔχων καὶ καμπύλα τόξα
- καὶ ξίφος· αὐτὰρ δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ
- πάλλων Ἀργείων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους
- ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος
- ἐρχόμενον προπάροιθεν ὁμίλου μακρὰ βιβάντα,
- ὥς τε λέων ἐχάρη μεγάλῳ ἐπὶ σώματι κύρσας
- εὑρὼν ἢ ἔλαφον κεραὸν ἢ ἄγριον αἶγα
- πεινάων· μάλα γάρ τε κατεσθίει, εἴ περ ἂν αὐτὸν
- σεύωνται ταχέες τε κύνες θαλεροί τʼ αἰζηοί·
- ὣς ἐχάρη Μενέλαος Ἀλέξανδρον θεοειδέα
- ὀφθαλμοῖσιν ἰδών· φάτο γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην·
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησεν Ἀλέξανδρος θεοειδὴς
- ἐν προμάχοισι φανέντα, κατεπλήγη φίλον ἦτορ,
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τε δράκοντα ἰδὼν παλίνορσος ἀπέστη
- οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὑπό τε τρόμος ἔλλαβε γυῖα,
- ἂψ δʼ ἀνεχώρησεν, ὦχρός τέ μιν εἷλε παρειάς,
- ὣς αὖτις καθʼ ὅμιλον ἔδυ Τρώων ἀγερώχων
- δείσας Ἀτρέος υἱὸν Ἀλέξανδρος θεοειδής.
- τὸν δʼ Ἕκτωρ νείκεσσεν ἰδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσιν·
- Δύσπαρι εἶδος ἄριστε γυναιμανὲς ἠπεροπευτὰ
- αἴθʼ ὄφελες ἄγονός τʼ ἔμεναι ἄγαμός τʼ ἀπολέσθαι·
- καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον ἦεν
- ἢ οὕτω λώβην τʼ ἔμεναι καὶ ὑπόψιον ἄλλων.
- ἦ που καγχαλόωσι κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- φάντες ἀριστῆα πρόμον ἔμμεναι, οὕνεκα καλὸν
- εἶδος ἔπʼ, ἀλλʼ οὐκ ἔστι βίη φρεσὶν οὐδέ τις ἀλκή.
- ἦ τοιόσδε ἐὼν ἐν ποντοπόροισι νέεσσι
- πόντον ἐπιπλώσας, ἑτάρους ἐρίηρας ἀγείρας,
- μιχθεὶς ἀλλοδαποῖσι γυναῖκʼ εὐειδέʼ ἀνῆγες
- ἐξ ἀπίης γαίης νυὸν ἀνδρῶν αἰχμητάων
- πατρί τε σῷ μέγα πῆμα πόληΐ τε παντί τε δήμῳ,
- δυσμενέσιν μὲν χάρμα, κατηφείην δὲ σοὶ αὐτῷ;
- οὐκ ἂν δὴ μείνειας ἀρηΐφιλον Μενέλαον;
- γνοίης χʼ οἵου φωτὸς ἔχεις θαλερὴν παράκοιτιν·
- οὐκ ἄν τοι χραίσμῃ κίθαρις τά τε δῶρʼ Ἀφροδίτης
- ἥ τε κόμη τό τε εἶδος ὅτʼ ἐν κονίῃσι μιγείης.
- ἀλλὰ μάλα Τρῶες δειδήμονες· ἦ τέ κεν ἤδη
- λάϊνον ἕσσο χιτῶνα κακῶν ἕνεχʼ ὅσσα ἔοργας.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν Ἀλέξανδρος θεοειδής·
- Ἕκτορ ἐπεί με κατʼ αἶσαν ἐνείκεσας οὐδʼ ὑπὲρ αἶσαν·
- αἰεί τοι κραδίη πέλεκυς ὥς ἐστιν ἀτειρὴς
- ὅς τʼ εἶσιν διὰ δουρὸς ὑπʼ ἀνέρος ὅς ῥά τε τέχνῃ
- νήϊον ἐκτάμνῃσιν, ὀφέλλει δʼ ἀνδρὸς ἐρωήν·
- ὣς σοὶ ἐνὶ στήθεσσιν ἀτάρβητος νόος ἐστί·
- μή μοι δῶρʼ ἐρατὰ πρόφερε χρυσέης Ἀφροδίτης·
- οὔ τοι ἀπόβλητʼ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα
- ὅσσά κεν αὐτοὶ δῶσιν, ἑκὼν δʼ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο·
- νῦν αὖτʼ εἴ μʼ ἐθέλεις πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι,
- ἄλλους μὲν κάθισον Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιούς,
- αὐτὰρ ἔμʼ ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηΐφιλον Μενέλαον
- συμβάλετʼ ἀμφʼ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι·
- ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται,
- κτήμαθʼ ἑλὼν εὖ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδʼ ἀγέσθω·
- οἳ δʼ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες
- ναίοιτε Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νεέσθων
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιΐδα καλλιγύναικα.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ αὖτʼ ἐχάρη μέγα μῦθον ἀκούσας,
- καί ῥʼ ἐς μέσσον ἰὼν Τρώων ἀνέεργε φάλαγγας
- μέσσου δουρὸς ἑλών· τοὶ δʼ ἱδρύνθησαν ἅπαντες.
- τῷ δʼ ἐπετοξάζοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- ἰοῖσίν τε τιτυσκόμενοι λάεσσί τʼ ἔβαλλον·
- αὐτὰρ ὃ μακρὸν ἄϋσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ἴσχεσθʼ Ἀργεῖοι, μὴ βάλλετε κοῦροι Ἀχαιῶν·
- στεῦται γάρ τι ἔπος ἐρέειν κορυθαίολος Ἕκτωρ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἔσχοντο μάχης ἄνεῴ τʼ ἐγένοντο
- ἐσσυμένως· Ἕκτωρ δὲ μετʼ ἀμφοτέροισιν ἔειπε·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- μῦθον Ἀλεξάνδροιο, τοῦ εἵνεκα νεῖκος ὄρωρεν.
- ἄλλους μὲν κέλεται Τρῶας καὶ πάντας Ἀχαιοὺς
- τεύχεα κάλʼ ἀποθέσθαι ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
- αὐτὸν δʼ ἐν μέσσῳ καὶ ἀρηΐφιλον Μενέλαον
- οἴους ἀμφʼ Ἑλένῃ καὶ κτήμασι πᾶσι μάχεσθαι.
- ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται
- κτήμαθʼ ἑλὼν εὖ πάντα γυναῖκά τε οἴκαδʼ ἀγέσθω·
- οἳ δʼ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ τάμωμεν.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ·
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- κέκλυτε νῦν καὶ ἐμεῖο· μάλιστα γὰρ ἄλγος ἱκάνει
- θυμὸν ἐμόν, φρονέω δὲ διακρινθήμεναι ἤδη
- Ἀργείους καὶ Τρῶας, ἐπεὶ κακὰ πολλὰ πέπασθε
- εἵνεκʼ ἐμῆς ἔριδος καὶ Ἀλεξάνδρου ἕνεκʼ ἀρχῆς·
- ἡμέων δʼ ὁπποτέρῳ θάνατος καὶ μοῖρα τέτυκται
- τεθναίη· ἄλλοι δὲ διακρινθεῖτε τάχιστα.
- οἴσετε ἄρνʼ, ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν,
- Γῇ τε καὶ Ἠελίῳ· Διὶ δʼ ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον·
- ἄξετε δὲ Πριάμοιο βίην, ὄφρʼ ὅρκια τάμνῃ
- αὐτός, ἐπεί οἱ παῖδες ὑπερφίαλοι καὶ ἄπιστοι,
- μή τις ὑπερβασίῃ Διὸς ὅρκια δηλήσηται.
- αἰεὶ δʼ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν φρένες ἠερέθονται·
- οἷς δʼ ὁ γέρων μετέῃσιν ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω
- λεύσσει, ὅπως ὄχʼ ἄριστα μετʼ ἀμφοτέροισι γένηται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἐχάρησαν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
- ἐλπόμενοι παύσασθαι ὀϊζυροῦ πολέμοιο.
- καί ῥʼ ἵππους μὲν ἔρυξαν ἐπὶ στίχας, ἐκ δʼ ἔβαν αὐτοί,
- τεύχεά τʼ ἐξεδύοντο· τὰ μὲν κατέθεντʼ ἐπὶ γαίῃ
- πλησίον ἀλλήλων, ὀλίγη δʼ ἦν ἀμφὶς ἄρουρα·
- Ἕκτωρ δὲ προτὶ ἄστυ δύω κήρυκας ἔπεμπε
- καρπαλίμως ἄρνάς τε φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι·
- αὐτὰρ ὃ Ταλθύβιον προΐει κρείων Ἀγαμέμνων
- νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἰέναι, ἠδʼ ἄρνʼ ἐκέλευεν
- οἰσέμεναι· ὃ δʼ ἄρʼ οὐκ ἀπίθησʼ Ἀγαμέμνονι δίῳ.
- Ἶρις δʼ αὖθʼ Ἑλένῃ λευκωλένῳ ἄγγελος ἦλθεν
- εἰδομένη γαλόῳ Ἀντηνορίδαο δάμαρτι,
- τὴν Ἀντηνορίδης εἶχε κρείων Ἑλικάων
- Λαοδίκην Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην.
- τὴν δʼ εὗρʼ ἐν μεγάρῳ· ἣ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε
- δίπλακα πορφυρέην, πολέας δʼ ἐνέπασσεν ἀέθλους
- Τρώων θʼ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
- οὕς ἑθεν εἵνεκʼ ἔπασχον ὑπʼ Ἄρηος παλαμάων·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις·
- δεῦρʼ ἴθι νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι
- Τρώων θʼ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
- οἳ πρὶν ἐπʼ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα
- ἐν πεδίῳ ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο·
- οἳ δὴ νῦν ἕαται σιγῇ, πόλεμος δὲ πέπαυται,
- ἀσπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δʼ ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν.
- αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος
- μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσονται περὶ σεῖο·
- τῷ δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτις.
- ὣς εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ
- ἀνδρός τε προτέρου καὶ ἄστεος ἠδὲ τοκήων·
- αὐτίκα δʼ ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν
- ὁρμᾶτʼ ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα
- οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύʼ ἕποντο,
- Αἴθρη Πιτθῆος θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις·
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν.
- οἳ δʼ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην
- Λάμπόν τε Κλυτίον θʼ Ἱκετάονά τʼ ὄζον Ἄρηος
- Οὐκαλέγων τε καὶ Ἀντήνωρ πεπνυμένω ἄμφω
- ἥατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι,
- γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι, ἀλλʼ ἀγορηταὶ
- ἐσθλοί, τεττίγεσσιν ἐοικότες οἵ τε καθʼ ὕλην
- δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι·
- τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἧντʼ ἐπὶ πύργῳ.
- οἳ δʼ ὡς οὖν εἴδονθʼ Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν,
- ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντʼ ἀγόρευον·
- οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
- τοιῇδʼ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
- αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·
- ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσʼ ἐν νηυσὶ νεέσθω,
- μηδʼ ἡμῖν τεκέεσσί τʼ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.
- ὣς ἄρʼ ἔφαν, Πρίαμος δʼ Ἑλένην ἐκαλέσσατο φωνῇ·
- δεῦρο πάροιθʼ ἐλθοῦσα φίλον τέκος ἵζευ ἐμεῖο,
- ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν πηούς τε φίλους τε·
- οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν
- οἵ μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν Ἀχαιῶν·
- ὥς μοι καὶ τόνδʼ ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃς
- ὅς τις ὅδʼ ἐστὶν Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε.
- ἤτοι μὲν κεφαλῇ καὶ μείζονες ἄλλοι ἔασι,
- καλὸν δʼ οὕτω ἐγὼν οὔ πω ἴδον ὀφθαλμοῖσιν,
- οὐδʼ οὕτω γεραρόν· βασιλῆϊ γὰρ ἀνδρὶ ἔοικε.
- τὸν δʼ Ἑλένη μύθοισιν ἀμείβετο δῖα γυναικῶν·
- αἰδοῖός τέ μοί ἐσσι φίλε ἑκυρὲ δεινός τε·
- ὡς ὄφελεν θάνατός μοι ἁδεῖν κακὸς ὁππότε δεῦρο
- υἱέϊ σῷ ἑπόμην θάλαμον γνωτούς τε λιποῦσα
- παῖδά τε τηλυγέτην καὶ ὁμηλικίην ἐρατεινήν.
- ἀλλὰ τά γʼ οὐκ ἐγένοντο· τὸ καὶ κλαίουσα τέτηκα.
- τοῦτο δέ τοι ἐρέω ὅ μʼ ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς·
- οὗτός γʼ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων,
- ἀμφότερον βασιλεύς τʼ ἀγαθὸς κρατερός τʼ αἰχμητής·
- δαὴρ αὖτʼ ἐμὸς ἔσκε κυνώπιδος, εἴ ποτʼ ἔην γε.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ὁ γέρων ἠγάσσατο φώνησέν τε·
- ὦ μάκαρ Ἀτρεΐδη μοιρηγενὲς ὀλβιόδαιμον,
- ἦ ῥά νύ τοι πολλοὶ δεδμήατο κοῦροι Ἀχαιῶν.
- ἤδη καὶ Φρυγίην εἰσήλυθον ἀμπελόεσσαν,
- ἔνθα ἴδον πλείστους Φρύγας ἀνέρας αἰολοπώλους
- λαοὺς Ὀτρῆος καὶ Μυγδόνος ἀντιθέοιο,
- οἵ ῥα τότʼ ἐστρατόωντο παρʼ ὄχθας Σαγγαρίοιο·
- καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν ἐλέχθην
- ἤματι τῷ ὅτε τʼ ἦλθον Ἀμαζόνες ἀντιάνειραι·
- ἀλλʼ οὐδʼ οἳ τόσοι ἦσαν ὅσοι ἑλίκωπες Ἀχαιοί.
- δεύτερον αὖτʼ Ὀδυσῆα ἰδὼν ἐρέεινʼ ὁ γεραιός·
- εἴπʼ ἄγε μοι καὶ τόνδε φίλον τέκος ὅς τις ὅδʼ ἐστί·
- μείων μὲν κεφαλῇ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
- εὐρύτερος δʼ ὤμοισιν ἰδὲ στέρνοισιν ἰδέσθαι.
- τεύχεα μέν οἱ κεῖται ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ,
- αὐτὸς δὲ κτίλος ὣς ἐπιπωλεῖται στίχας ἀνδρῶν·
- ἀρνειῷ μιν ἔγωγε ἐΐσκω πηγεσιμάλλῳ,
- ὅς τʼ οἰῶν μέγα πῶϋ διέρχεται ἀργεννάων.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειθʼ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα·
- οὗτος δʼ αὖ Λαερτιάδης πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- ὃς τράφη ἐν δήμῳ Ἰθάκης κραναῆς περ ἐούσης
- εἰδὼς παντοίους τε δόλους καὶ μήδεα πυκνά.
- τὴν δʼ αὖτʼ Ἀντήνωρ πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·
- ὦ γύναι ἦ μάλα τοῦτο ἔπος νημερτὲς ἔειπες·
- ἤδη γὰρ καὶ δεῦρό ποτʼ ἤλυθε δῖος Ὀδυσσεὺς
- σεῦ ἕνεκʼ ἀγγελίης σὺν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ·
- τοὺς δʼ ἐγὼ ἐξείνισσα καὶ ἐν μεγάροισι φίλησα,
- ἀμφοτέρων δὲ φυὴν ἐδάην καὶ μήδεα πυκνά.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Τρώεσσιν ἐν ἀγρομένοισιν ἔμιχθεν
- στάντων μὲν Μενέλαος ὑπείρεχεν εὐρέας ὤμους,
- ἄμφω δʼ ἑζομένω γεραρώτερος ἦεν Ὀδυσσεύς·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ μύθους καὶ μήδεα πᾶσιν ὕφαινον
- ἤτοι μὲν Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε,
- παῦρα μὲν ἀλλὰ μάλα λιγέως, ἐπεὶ οὐ πολύμυθος
- οὐδʼ ἀφαμαρτοεπής· ἦ καὶ γένει ὕστερος ἦεν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πολύμητις ἀναΐξειεν Ὀδυσσεὺς
- στάσκεν, ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε κατὰ χθονὸς ὄμματα πήξας,
- σκῆπτρον δʼ οὔτʼ ὀπίσω οὔτε προπρηνὲς ἐνώμα,
- ἀλλʼ ἀστεμφὲς ἔχεσκεν ἀΐδρεϊ φωτὶ ἐοικώς·
- φαίης κε ζάκοτόν τέ τινʼ ἔμμεναι ἄφρονά τʼ αὔτως.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ ὄπα τε μεγάλην ἐκ στήθεος εἵη
- καὶ ἔπεα νιφάδεσσιν ἐοικότα χειμερίῃσιν,
- οὐκ ἂν ἔπειτʼ Ὀδυσῆΐ γʼ ἐρίσσειε βροτὸς ἄλλος·
- οὐ τότε γʼ ὧδʼ Ὀδυσῆος ἀγασσάμεθʼ εἶδος ἰδόντες.
- τὸ τρίτον αὖτʼ Αἴαντα ἰδὼν ἐρέεινʼ ὃ γεραιός·
- τίς τὰρ ὅδʼ ἄλλος Ἀχαιὸς ἀνὴρ ἠΰς τε μέγας τε
- ἔξοχος Ἀργείων κεφαλήν τε καὶ εὐρέας ὤμους;
- τὸν δʼ Ἑλένη τανύπεπλος ἀμείβετο δῖα γυναικῶν·
- οὗτος δʼ Αἴας ἐστὶ πελώριος ἕρκος Ἀχαιῶν·
- Ἰδομενεὺς δʼ ἑτέρωθεν ἐνὶ Κρήτεσσι θεὸς ὣς
- ἕστηκʼ, ἀμφὶ δέ μιν Κρητῶν ἀγοὶ ἠγερέθονται.
- πολλάκι μιν ξείνισσεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος
- οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ ὁπότε Κρήτηθεν ἵκοιτο.
- νῦν δʼ ἄλλους μὲν πάντας ὁρῶ ἑλίκωπας Ἀχαιούς,
- οὕς κεν ἐῢ γνοίην καί τʼ οὔνομα μυθησαίμην·
- δοιὼ δʼ οὐ δύναμαι ἰδέειν κοσμήτορε λαῶν
- Κάστορά θʼ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα
- αὐτοκασιγνήτω, τώ μοι μία γείνατο μήτηρ.
- ἢ οὐχ ἑσπέσθην Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς,
- ἢ δεύρω μὲν ἕποντο νέεσσʼ ἔνι ποντοπόροισι,
- νῦν αὖτʼ οὐκ ἐθέλουσι μάχην καταδύμεναι ἀνδρῶν
- αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα πόλλʼ ἅ μοί ἐστιν.
- ὣς φάτο, τοὺς δʼ ἤδη κάτεχεν φυσίζοος αἶα
- ἐν Λακεδαίμονι αὖθι φίλῃ ἐν πατρίδι γαίῃ.
- κήρυκες δʼ ἀνὰ ἄστυ θεῶν φέρον ὅρκια πιστὰ
- ἄρνε δύω καὶ οἶνον ἐΰφρονα καρπὸν ἀρούρης
- ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ· φέρε δὲ κρητῆρα φαεινὸν
- κῆρυξ Ἰδαῖος ἠδὲ χρύσεια κύπελλα·
- ὄτρυνεν δὲ γέροντα παριστάμενος ἐπέεσσιν·
- ὄρσεο Λαομεδοντιάδη, καλέουσιν ἄριστοι
- Τρώων θʼ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- ἐς πεδίον καταβῆναι ἵνʼ ὅρκια πιστὰ τάμητε·
- αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος
- μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσοντʼ ἀμφὶ γυναικί·
- τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθʼ ἕποιτο·
- οἳ δʼ ἄλλοι φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ ταμόντες
- ναίοιμεν Τροίην ἐριβώλακα, τοὶ δὲ νέονται
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιΐδα καλλιγύναικα.
- ὣς φάτο ῥίγησεν δʼ ὃ γέρων, ἐκέλευσε δʼ ἑταίρους
- ἵππους ζευγνύμεναι· τοὶ δʼ ὀτραλέως ἐπίθοντο.
- ἂν δʼ ἄρʼ ἔβη Πρίαμος, κατὰ δʼ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω·
- πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον·
- τὼ δὲ διὰ Σκαιῶν πεδίον δʼ ἔχον ὠκέας ἵππους.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκοντο μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς,
- ἐξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα πουλυβότειραν
- ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο.
- ὄρνυτο δʼ αὐτίκʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- ἂν δʼ Ὀδυσεὺς πολύμητις· ἀτὰρ κήρυκες ἀγαυοὶ
- ὅρκια πιστὰ θεῶν σύναγον, κρητῆρι δὲ οἶνον
- μίσγον, ἀτὰρ βασιλεῦσιν ὕδωρ ἐπὶ χεῖρας ἔχευαν.
- Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν,
- ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεόν αἰὲν ἄωρτο,
- ἀρνῶν ἐκ κεφαλέων τάμνε τρίχας· αὐτὰρ ἔπειτα
- κήρυκες Τρώων καὶ Ἀχαιῶν νεῖμαν ἀρίστοις.
- τοῖσιν δʼ Ἀτρεΐδης μεγάλʼ εὔχετο χεῖρας ἀνασχών·
- Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε,
- Ἠέλιός θʼ, ὃς πάντʼ ἐφορᾷς καὶ πάντʼ ἐπακούεις,
- καὶ ποταμοὶ καὶ γαῖα, καὶ οἳ ὑπένερθε καμόντας
- ἀνθρώπους τίνυσθον ὅτις κʼ ἐπίορκον ὀμόσσῃ,
- ὑμεῖς μάρτυροι ἔστε, φυλάσσετε δʼ ὅρκια πιστά·
- εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδρος καταπέφνῃ
- αὐτὸς ἔπειθʼ Ἑλένην ἐχέτω καὶ κτήματα πάντα,
- ἡμεῖς δʼ ἐν νήεσσι νεώμεθα ποντοπόροισιν·
- εἰ δέ κʼ Ἀλέξανδρον κτείνῃ ξανθὸς Μενέλαος,
- Τρῶας ἔπειθʼ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντʼ ἀποδοῦναι,
- τιμὴν δʼ Ἀργείοις ἀποτινέμεν ἥν τινʼ ἔοικεν,
- ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετʼ ἀνθρώποισι πέληται.
- εἰ δʼ ἂν ἐμοὶ τιμὴν Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες
- τίνειν οὐκ ἐθέλωσιν Ἀλεξάνδροιο πεσόντος,
- αὐτὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα μαχήσομαι εἵνεκα ποινῆς
- αὖθι μένων, ἧός κε τέλος πολέμοιο κιχείω.
- ἦ, καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ·
- καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸς ἀσπαίροντας
- θυμοῦ δευομένους· ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός.
- οἶνον δʼ ἐκ κρητῆρος ἀφυσσόμενοι δεπάεσσιν
- ἔκχεον, ἠδʼ εὔχοντο θεοῖς αἰειγενέτῃσιν.
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·
- Ζεῦ κύδιστε μέγιστε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι
- ὁππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν
- ὧδέ σφʼ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέοι ὡς ὅδε οἶνος
- αὐτῶν καὶ τεκέων, ἄλοχοι δʼ ἄλλοισι δαμεῖεν.
- ὣς ἔφαν, οὐδʼ ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε Κρονίων.
- τοῖσι δὲ Δαρδανίδης Πρίαμος μετὰ μῦθον ἔειπε·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί·
- ἤτοι ἐγὼν εἶμι προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν
- ἄψ, ἐπεὶ οὔ πω τλήσομʼ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι
- μαρνάμενον φίλον υἱὸν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ·
- Ζεὺς μέν που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι
- ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν.
- ἦ ῥα καὶ ἐς δίφρον ἄρνας θέτο ἰσόθεος φώς,
- ἂν δʼ ἄρʼ ἔβαινʼ αὐτός, κατὰ δʼ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω·
- πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἄψορροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο·
- Ἕκτωρ δὲ Πριάμοιο πάϊς καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰρ ἔπειτα
- κλήρους ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες,
- ὁππότερος δὴ πρόσθεν ἀφείη χάλκεον ἔγχος.
- λαοὶ δʼ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον,
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·
- Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε
- ὁππότερος τάδε ἔργα μετʼ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε,
- τὸν δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω,
- ἡμῖν δʼ αὖ φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ γενέσθαι.
- ὣς ἄρʼ ἔφαν, πάλλεν δὲ μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
- ἂψ ὁρόων· Πάριος δὲ θοῶς ἐκ κλῆρος ὄρουσεν.
- οἳ μὲν ἔπειθʼ ἵζοντο κατὰ στίχας, ἧχι ἑκάστῳ
- ἵπποι ἀερσίποδες καὶ ποικίλα τεύχεʼ ἔκειτο·
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἀμφʼ ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα καλὰ
- δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν
- οἷο κασιγνήτοιο Λυκάονος· ἥρμοσε δʼ αὐτῷ.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
- χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε·
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν
- ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν·
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει.
- ὣς δʼ αὔτως Μενέλαος ἀρήϊος ἔντεʼ ἔδυνεν.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν,
- ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο
- δεινὸν δερκόμενοι· θάμβος δʼ ἔχεν εἰσορόωντας
- Τρῶάς θʼ ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- καί ῥʼ ἐγγὺς στήτην διαμετρητῷ ἐνὶ χώρῳ
- σείοντʼ ἐγχείας ἀλλήλοισιν κοτέοντε.
- πρόσθε δʼ Ἀλέξανδρος προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλεν Ἀτρεΐδαο κατʼ ἀσπίδα πάντοσε ἴσην,
- οὐδʼ ἔρρηξεν χαλκός, ἀνεγνάμφθη δέ οἱ αἰχμὴ
- ἀσπίδʼ ἐνὶ κρατερῇ· ὃ δὲ δεύτερον ὄρνυτο χαλκῷ
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἐπευξάμενος Διὶ πατρί·
- Ζεῦ ἄνα δὸς τίσασθαι ὅ με πρότερος κάκʼ ἔοργε
- δῖον Ἀλέξανδρον, καὶ ἐμῇς ὑπὸ χερσὶ δάμασσον,
- ὄφρα τις ἐρρίγῃσι καὶ ὀψιγόνων ἀνθρώπων
- ξεινοδόκον κακὰ ῥέξαι, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ.
- ἦ ῥα καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλε Πριαμίδαο κατʼ ἀσπίδα πάντοσε ἴσην·
- διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὄβριμον ἔγχος,
- καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο·
- ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα
- ἔγχος· ὃ δʼ ἐκλίνθη καὶ ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν.
- Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον
- πλῆξεν ἀνασχόμενος κόρυθος φάλον· ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ
- τριχθά τε καὶ τετραχθὰ διατρυφὲν ἔκπεσε χειρός.
- Ἀτρεΐδης δʼ ᾤμωξεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- Ζεῦ πάτερ οὔ τις σεῖο θεῶν ὀλοώτερος ἄλλος·
- ἦ τʼ ἐφάμην τίσασθαι Ἀλέξανδρον κακότητος·
- νῦν δέ μοι ἐν χείρεσσιν ἄγη ξίφος, ἐκ δέ μοι ἔγχος
- ἠΐχθη παλάμηφιν ἐτώσιον, οὐδʼ ἔβαλόν μιν.
- ἦ καὶ ἐπαΐξας κόρυθος λάβεν ἱπποδασείης,
- ἕλκε δʼ ἐπιστρέψας μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
- ἄγχε δέ μιν πολύκεστος ἱμὰς ἁπαλὴν ὑπὸ δειρήν,
- ὅς οἱ ὑπʼ ἀνθερεῶνος ὀχεὺς τέτατο τρυφαλείης.
- καί νύ κεν εἴρυσσέν τε καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδος,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη,
- ἥ οἱ ῥῆξεν ἱμάντα βοὸς ἶφι κταμένοιο·
- κεινὴ δὲ τρυφάλεια ἅμʼ ἕσπετο χειρὶ παχείῃ.
- τὴν μὲν ἔπειθʼ ἥρως μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
- ῥῖψʼ ἐπιδινήσας, κόμισαν δʼ ἐρίηρες ἑταῖροι·
- αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων
- ἔγχεϊ χαλκείῳ· τὸν δʼ ἐξήρπαξʼ Ἀφροδίτη
- ῥεῖα μάλʼ ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ,
- κὰδ δʼ εἷσʼ ἐν θαλάμῳ εὐώδεϊ κηώεντι.
- αὐτὴ δʼ αὖ Ἑλένην καλέουσʼ ἴε· τὴν δὲ κίχανε
- πύργῳ ἐφʼ ὑψηλῷ, περὶ δὲ Τρῳαὶ ἅλις ἦσαν·
- χειρὶ δὲ νεκταρέου ἑανοῦ ἐτίναξε λαβοῦσα,
- γρηῒ δέ μιν ἐϊκυῖα παλαιγενέϊ προσέειπεν
- εἰροκόμῳ, ἥ οἱ Λακεδαίμονι ναιετοώσῃ
- ἤσκειν εἴρια καλά, μάλιστα δέ μιν φιλέεσκε·
- τῇ μιν ἐεισαμένη προσεφώνεε δῖʼ Ἀφροδίτη·
- δεῦρʼ ἴθʼ· Ἀλέξανδρός σε καλεῖ οἶκον δὲ νέεσθαι.
- κεῖνος ὅ γʼ ἐν θαλάμῳ καὶ δινωτοῖσι λέχεσσι
- κάλλεΐ τε στίλβων καὶ εἵμασιν· οὐδέ κε φαίης
- ἀνδρὶ μαχεσσάμενον τόν γʼ ἐλθεῖν, ἀλλὰ χορὸν δὲ
- ἔρχεσθʼ, ἠὲ χοροῖο νέον λήγοντα καθίζειν.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
- καί ῥʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεᾶς περικαλλέα δειρὴν
- στήθεά θʼ ἱμερόεντα καὶ ὄμματα μαρμαίροντα,
- θάμβησέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- δαιμονίη, τί με ταῦτα λιλαίεαι ἠπεροπεύειν;
- ἦ πῄ με προτέρω πολίων εὖ ναιομενάων
- ἄξεις, ἢ Φρυγίης ἢ Μῃονίης ἐρατεινῆς,
- εἴ τίς τοι καὶ κεῖθι φίλος μερόπων ἀνθρώπων·
- οὕνεκα δὴ νῦν δῖον Ἀλέξανδρον Μενέλαος
- νικήσας ἐθέλει στυγερὴν ἐμὲ οἴκαδʼ ἄγεσθαι,
- τοὔνεκα δὴ νῦν δεῦρο δολοφρονέουσα παρέστης;
- ἧσο παρʼ αὐτὸν ἰοῦσα, θεῶν δʼ ἀπόεικε κελεύθου,
- μηδʼ ἔτι σοῖσι πόδεσσιν ὑποστρέψειας Ὄλυμπον,
- ἀλλʼ αἰεὶ περὶ κεῖνον ὀΐζυε καί ἑ φύλασσε,
- εἰς ὅ κέ σʼ ἢ ἄλοχον ποιήσεται ἢ ὅ γε δούλην.
- κεῖσε δʼ ἐγὼν οὐκ εἶμι· νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη·
- κείνου πορσανέουσα λέχος· Τρῳαὶ δέ μʼ ὀπίσσω
- πᾶσαι μωμήσονται· ἔχω δʼ ἄχεʼ ἄκριτα θυμῷ.
- τὴν δὲ χολωσαμένη προσεφώνεε δῖʼ Ἀφροδίτη·
- μή μʼ ἔρεθε σχετλίη, μὴ χωσαμένη σε μεθείω,
- τὼς δέ σʼ ἀπεχθήρω ὡς νῦν ἔκπαγλʼ ἐφίλησα,
- μέσσῳ δʼ ἀμφοτέρων μητίσομαι ἔχθεα λυγρὰ
- Τρώων καὶ Δαναῶν, σὺ δέ κεν κακὸν οἶτον ὄληαι.
- ὣς ἔφατʼ, ἔδεισεν δʼ Ἑλένη Διὸς ἐκγεγαυῖα,
- βῆ δὲ κατασχομένη ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ
- σιγῇ, πάσας δὲ Τρῳὰς λάθεν· ἦρχε δὲ δαίμων.
- αἳ δʼ ὅτʼ Ἀλεξάνδροιο δόμον περικαλλέʼ ἵκοντο,
- ἀμφίπολοι μὲν ἔπειτα θοῶς ἐπὶ ἔργα τράποντο,
- ἣ δʼ εἰς ὑψόροφον θάλαμον κίε δῖα γυναικῶν.
- τῇ δʼ ἄρα δίφρον ἑλοῦσα φιλομειδὴς Ἀφροδίτη
- ἀντίʼ Ἀλεξάνδροιο θεὰ κατέθηκε φέρουσα·
- ἔνθα κάθιζʼ Ἑλένη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
- ὄσσε πάλιν κλίνασα, πόσιν δʼ ἠνίπαπε μύθῳ·
- ἤλυθες ἐκ πολέμου· ὡς ὤφελες αὐτόθʼ ὀλέσθαι
- ἀνδρὶ δαμεὶς κρατερῷ, ὃς ἐμὸς πρότερος πόσις ἦεν.
- ἦ μὲν δὴ πρίν γʼ εὔχεʼ ἀρηϊφίλου Μενελάου
- σῇ τε βίῃ καὶ χερσὶ καὶ ἔγχεϊ φέρτερος εἶναι·
- ἀλλʼ ἴθι νῦν προκάλεσσαι ἀρηΐφιλον Μενέλαον
- ἐξαῦτις μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλά σʼ ἔγωγε
- παύεσθαι κέλομαι, μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ
- ἀντίβιον πόλεμον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι
- ἀφραδέως, μή πως τάχʼ ὑπʼ αὐτοῦ δουρὶ δαμήῃς.
- τὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε·
- μή με γύναι χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε·
- νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος ἐνίκησεν σὺν Ἀθήνῃ,
- κεῖνον δʼ αὖτις ἐγώ· πάρα γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε·
- οὐ γάρ πώ ποτέ μʼ ὧδέ γʼ ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν,
- οὐδʼ ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς
- ἔπλεον ἁρπάξας ἐν ποντοπόροισι νέεσσι,
- νήσῳ δʼ ἐν Κραναῇ ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ,
- ὥς σεο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ.
- ἦ ῥα, καὶ ἄρχε λέχος δὲ κιών· ἅμα δʼ εἵπετʼ ἄκοιτις.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἐν τρητοῖσι κατεύνασθεν λεχέεσσιν,
- Ἀτρεΐδης δʼ ἀνʼ ὅμιλον ἐφοίτα θηρὶ ἐοικὼς
- εἴ που ἐσαθρήσειεν Ἀλέξανδρον θεοειδέα.
- ἀλλʼ οὔ τις δύνατο Τρώων κλειτῶν τʼ ἐπικούρων
- δεῖξαι Ἀλέξανδρον τότʼ ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ·
- οὐ μὲν γὰρ φιλότητί γʼ ἐκεύθανον εἴ τις ἴδοιτο·
- ἶσον γάρ σφιν πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ Δάρδανοι ἠδʼ ἐπίκουροι·
- νίκη μὲν δὴ φαίνετʼ ἀρηϊφίλου Μενελάου,
- ὑμεῖς δʼ Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθʼ ἅμʼ αὐτῇ
- ἔκδοτε, καὶ τιμὴν ἀποτινέμεν ἥν τινʼ ἔοικεν,
- ἥ τε καὶ ἐσσομένοισι μετʼ ἀνθρώποισι πέληται.
- ὣς ἔφατʼ Ἀτρεΐδης, ἐπὶ δʼ ᾔνεον ἄλλοι Ἀχαιοί.
- οἳ δὲ θεοὶ πὰρ Ζηνὶ καθήμενοι ἠγορόωντο
- χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ, μετὰ δέ σφισι πότνια Ἥβη
- νέκταρ ἐοινοχόει· τοὶ δὲ χρυσέοις δεπάεσσι
- δειδέχατʼ ἀλλήλους, Τρώων πόλιν εἰσορόωντες·
- αὐτίκʼ ἐπειρᾶτο Κρονίδης ἐρεθιζέμεν Ἥρην
- κερτομίοις ἐπέεσσι παραβλήδην ἀγορεύων·
- δοιαὶ μὲν Μενελάῳ ἀρηγόνες εἰσὶ θεάων
- Ἥρη τʼ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηῒς Ἀθήνη.
- ἀλλʼ ἤτοι ταὶ νόσφι καθήμεναι εἰσορόωσαι
- τέρπεσθον· τῷ δʼ αὖτε φιλομειδὴς Ἀφροδίτη
- αἰεὶ παρμέμβλωκε καὶ αὐτοῦ κῆρας ἀμύνει·
- καὶ νῦν ἐξεσάωσεν ὀϊόμενον θανέεσθαι.
- ἀλλʼ ἤτοι νίκη μὲν ἀρηϊφίλου Μενελάου·
- ἡμεῖς δὲ φραζώμεθʼ ὅπως ἔσται τάδε ἔργα,
- ἤ ῥʼ αὖτις πόλεμόν τε κακὸν καὶ φύλοπιν αἰνὴν
- ὄρσομεν, ἦ φιλότητα μετʼ ἀμφοτέροισι βάλωμεν.
- εἰ δʼ αὖ πως τόδε πᾶσι φίλον καὶ ἡδὺ γένοιτο,
- ἤτοι μὲν οἰκέοιτο πόλις Πριάμοιο ἄνακτος,
- αὖτις δʼ Ἀργείην Ἑλένην Μενέλαος ἄγοιτο.
- ὣς ἔφαθʼ, αἳ δʼ ἐπέμυξαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη·
- πλησίαι αἵ γʼ ἥσθην, κακὰ δὲ Τρώεσσι μεδέσθην.
- ἤτοι Ἀθηναίη ἀκέων ἦν οὐδέ τι εἶπε
- σκυζομένη Διὶ πατρί, χόλος δέ μιν ἄγριος ᾕρει·
- Ἥρῃ δʼ οὐκ ἔχαδε στῆθος χόλον, ἀλλὰ προσηύδα·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες·
- πῶς ἐθέλεις ἅλιον θεῖναι πόνον ἠδʼ ἀτέλεστον,
- ἱδρῶ θʼ ὃν ἵδρωσα μόγῳ, καμέτην δέ μοι ἵπποι
- λαὸν ἀγειρούσῃ, Πριάμῳ κακὰ τοῖό τε παισίν.
- ἕρδʼ· ἀτὰρ οὔ τοι πάντες ἐπαινέομεν θεοὶ ἄλλοι.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- δαιμονίη τί νύ σε Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες
- τόσσα κακὰ ῥέζουσιν, ὅ τʼ ἀσπερχὲς μενεαίνεις
- Ἰλίου ἐξαλαπάξαι ἐϋκτίμενον πτολίεθρον;
- εἰ δὲ σύ γʼ εἰσελθοῦσα πύλας καὶ τείχεα μακρὰ
- ὠμὸν βεβρώθοις Πρίαμον Πριάμοιό τε παῖδας
- ἄλλους τε Τρῶας, τότε κεν χόλον ἐξακέσαιο.
- ἕρξον ὅπως ἐθέλεις· μὴ τοῦτό γε νεῖκος ὀπίσσω
- σοὶ καὶ ἐμοὶ μέγʼ ἔρισμα μετʼ ἀμφοτέροισι γένηται.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- ὁππότε κεν καὶ ἐγὼ μεμαὼς πόλιν ἐξαλαπάξαι
- τὴν ἐθέλω ὅθι τοι φίλοι ἀνέρες ἐγγεγάασι,
- μή τι διατρίβειν τὸν ἐμὸν χόλον, ἀλλά μʼ ἐᾶσαι·
- καὶ γὰρ ἐγὼ σοὶ δῶκα ἑκὼν ἀέκοντί γε θυμῷ·
- αἳ γὰρ ὑπʼ ἠελίῳ τε καὶ οὐρανῷ ἀστερόεντι
- ναιετάουσι πόληες ἐπιχθονίων ἀνθρώπων,
- τάων μοι περὶ κῆρι τιέσκετο Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
- οὐ γάρ μοί ποτε βωμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης
- λοιβῆς τε κνίσης τε· τὸ γὰρ λάχομεν γέρας ἡμεῖς.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- ἤτοι ἐμοὶ τρεῖς μὲν πολὺ φίλταταί εἰσι πόληες
- Ἄργός τε Σπάρτη τε καὶ εὐρυάγυια Μυκήνη·
- τὰς διαπέρσαι ὅτʼ ἄν τοι ἀπέχθωνται περὶ κῆρι·
- τάων οὔ τοι ἐγὼ πρόσθʼ ἵσταμαι οὐδὲ μεγαίρω.
- εἴ περ γὰρ φθονέω τε καὶ οὐκ εἰῶ διαπέρσαι,
- οὐκ ἀνύω φθονέουσʼ ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐσσι.
- ἀλλὰ χρὴ καὶ ἐμὸν θέμεναι πόνον οὐκ ἀτέλεστον·
- καὶ γὰρ ἐγὼ θεός εἰμι, γένος δέ μοι ἔνθεν ὅθεν σοί,
- καί με πρεσβυτάτην τέκετο Κρόνος ἀγκυλομήτης,
- ἀμφότερον γενεῇ τε καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις
- κέκλημαι, σὺ δὲ πᾶσι μετʼ ἀθανάτοισιν ἀνάσσεις.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ταῦθʼ ὑποείξομεν ἀλλήλοισι,
- σοὶ μὲν ἐγώ, σὺ δʼ ἐμοί· ἐπὶ δʼ ἕψονται θεοὶ ἄλλοι
- ἀθάνατοι· σὺ δὲ θᾶσσον Ἀθηναίῃ ἐπιτεῖλαι
- ἐλθεῖν ἐς Τρώων καὶ Ἀχαιῶν φύλοπιν αἰνήν,
- πειρᾶν δʼ ὥς κε Τρῶες ὑπερκύδαντας Ἀχαιοὺς
- ἄρξωσι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσασθαι.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·
- αὐτίκʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- αἶψα μάλʼ ἐς στρατὸν ἐλθὲ μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς,
- πειρᾶν δʼ ὥς κε Τρῶες ὑπερκύδαντας Ἀχαιοὺς
- ἄρξωσι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσασθαι.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην,
- βῆ δὲ κατʼ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα.
- οἷον δʼ ἀστέρα ἧκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
- ἢ ναύτῃσι τέρας ἠὲ στρατῷ εὐρέϊ λαῶν
- λαμπρόν· τοῦ δέ τε πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες ἵενται·
- τῷ ἐϊκυῖʼ ἤϊξεν ἐπὶ χθόνα Παλλὰς Ἀθήνη,
- κὰδ δʼ ἔθορʼ ἐς μέσσον· θάμβος δʼ ἔχεν εἰσορόωντας
- Τρῶάς θʼ ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·
- ἦ ῥʼ αὖτις πόλεμός τε κακὸς καὶ φύλοπις αἰνὴ
- ἔσσεται, ἢ φιλότητα μετʼ ἀμφοτέροισι τίθησι
- Ζεύς, ὅς τʼ ἀνθρώπων ταμίης πολέμοιο τέτυκται.
- ὣς ἄρα τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε.
- ἣ δʼ ἀνδρὶ ἰκέλη Τρώων κατεδύσεθʼ ὅμιλον
- Λαοδόκῳ Ἀντηνορίδῃ κρατερῷ αἰχμητῇ,
- Πάνδαρον ἀντίθεον διζημένη εἴ που ἐφεύροι.
- εὗρε Λυκάονος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε
- ἑσταότʼ· ἀμφὶ δέ μιν κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων
- λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο ἀπʼ Αἰσήποιο ῥοάων·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο Λυκάονος υἱὲ δαΐφρον.
- τλαίης κεν Μενελάῳ ἐπιπροέμεν ταχὺν ἰόν,
- πᾶσι δέ κε Τρώεσσι χάριν καὶ κῦδος ἄροιο,
- ἐκ πάντων δὲ μάλιστα Ἀλεξάνδρῳ βασιλῆϊ.
- τοῦ κεν δὴ πάμπρωτα παρʼ ἀγλαὰ δῶρα φέροιο,
- αἴ κεν ἴδῃ Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱὸν
- σῷ βέλεϊ δμηθέντα πυρῆς ἐπιβάντʼ ἀλεγεινῆς.
- ἀλλʼ ἄγʼ ὀΐστευσον Μενελάου κυδαλίμοιο,
- εὔχεο δʼ Ἀπόλλωνι Λυκηγενέϊ κλυτοτόξῳ
- ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην
- οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης.
- ὣς φάτʼ Ἀθηναίη, τῷ δὲ φρένας ἄφρονι πεῖθεν·
- αὐτίκʼ ἐσύλα τόξον ἐΰξοον ἰξάλου αἰγὸς
- ἀγρίου, ὅν ῥά ποτʼ αὐτὸς ὑπὸ στέρνοιο τυχήσας
- πέτρης ἐκβαίνοντα δεδεγμένος ἐν προδοκῇσι
- βεβλήκει πρὸς στῆθος· ὃ δʼ ὕπτιος ἔμπεσε πέτρῃ.
- τοῦ κέρα ἐκ κεφαλῆς ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει·
- καὶ τὰ μὲν ἀσκήσας κεραοξόος ἤραρε τέκτων,
- πᾶν δʼ εὖ λειήνας χρυσέην ἐπέθηκε κορώνην.
- καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκε τανυσσάμενος ποτὶ γαίῃ
- ἀγκλίνας· πρόσθεν δὲ σάκεα σχέθον ἐσθλοὶ ἑταῖροι
- μὴ πρὶν ἀναΐξειαν ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
- πρὶν βλῆσθαι Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱόν.
- αὐτὰρ ὁ σύλα πῶμα φαρέτρης, ἐκ δʼ ἕλετʼ ἰὸν
- ἀβλῆτα πτερόεντα μελαινέων ἕρμʼ ὀδυνάων·
- αἶψα δʼ ἐπὶ νευρῇ κατεκόσμει πικρὸν ὀϊστόν,
- εὔχετο δʼ Ἀπόλλωνι Λυκηγενέϊ κλυτοτόξῳ
- ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην
- οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης.
- ἕλκε δʼ ὁμοῦ γλυφίδας τε λαβὼν καὶ νεῦρα βόεια·
- νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν, τόξῳ δὲ σίδηρον.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ κυκλοτερὲς μέγα τόξον ἔτεινε,
- λίγξε βιός, νευρὴ δὲ μέγʼ ἴαχεν, ἆλτο δʼ ὀϊστὸς
- ὀξυβελὴς καθʼ ὅμιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων.
- οὐδὲ σέθεν Μενέλαε θεοὶ μάκαρες λελάθοντο
- ἀθάνατοι, πρώτη δὲ Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη,
- ἥ τοι πρόσθε στᾶσα βέλος ἐχεπευκὲς ἄμυνεν.
- ἣ δὲ τόσον μὲν ἔεργεν ἀπὸ χροὸς ὡς ὅτε μήτηρ
- παιδὸς ἐέργῃ μυῖαν ὅθʼ ἡδέϊ λέξεται ὕπνῳ,
- αὐτὴ δʼ αὖτʼ ἴθυνεν ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
- χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ.
- ἐν δʼ ἔπεσε ζωστῆρι ἀρηρότι πικρὸς ὀϊστός·
- διὰ μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο,
- καὶ διὰ θώρηκος πολυδαιδάλου ἠρήρειστο
- μίτρης θʼ, ἣν ἐφόρει ἔρυμα χροὸς ἕρκος ἀκόντων,
- ἥ οἱ πλεῖστον ἔρυτο· διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς.
- ἀκρότατον δʼ ἄρʼ ὀϊστὸς ἐπέγραψε χρόα φωτός·
- αὐτίκα δʼ ἔρρεεν αἷμα κελαινεφὲς ἐξ ὠτειλῆς.
- ὡς δʼ ὅτε τίς τʼ ἐλέφαντα γυνὴ φοίνικι μιήνῃ
- Μῃονὶς ἠὲ Κάειρα παρήϊον ἔμμεναι ἵππων·
- κεῖται δʼ ἐν θαλάμῳ, πολέες τέ μιν ἠρήσαντο
- ἱππῆες φορέειν· βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα,
- ἀμφότερον κόσμός θʼ ἵππῳ ἐλατῆρί τε κῦδος·
- τοῖοί τοι Μενέλαε μιάνθην αἵματι μηροὶ
- εὐφυέες κνῆμαί τε ἰδὲ σφυρὰ κάλʼ ὑπένερθε.
- ῥίγησεν δʼ ἄρʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ὡς εἶδεν μέλαν αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς·
- ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτὸς ἀρηΐφιλος Μενέλαος.
- ὡς δὲ ἴδεν νεῦρόν τε καὶ ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας
- ἄψορρόν οἱ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀγέρθη.
- τοῖς δὲ βαρὺ στενάχων μετέφη κρείων Ἀγαμέμνων
- χειρὸς ἔχων Μενέλαον, ἐπεστενάχοντο δʼ ἑταῖροι·
- φίλε κασίγνητε θάνατόν νύ τοι ὅρκιʼ ἔταμνον
- οἶον προστήσας πρὸ Ἀχαιῶν Τρωσὶ μάχεσθαι,
- ὥς σʼ ἔβαλον Τρῶες, κατὰ δʼ ὅρκια πιστὰ πάτησαν.
- οὐ μέν πως ἅλιον πέλει ὅρκιον αἷμά τε ἀρνῶν
- σπονδαί τʼ ἄκρητοι καὶ δεξιαὶ ᾗς ἐπέπιθμεν.
- εἴ περ γάρ τε καὶ αὐτίκʼ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν,
- ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν
- σὺν σφῇσιν κεφαλῇσι γυναιξί τε καὶ τεκέεσσιν.
- εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
- ἔσσεται ἦμαρ ὅτʼ ἄν ποτʼ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
- καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο,
- Ζεὺς δέ σφι Κρονίδης ὑψίζυγος αἰθέρι ναίων
- αὐτὸς ἐπισσείῃσιν ἐρεμνὴν αἰγίδα πᾶσι
- τῆσδʼ ἀπάτης κοτέων· τὰ μὲν ἔσσεται οὐκ ἀτέλεστα·
- ἀλλά μοι αἰνὸν ἄχος σέθεν ἔσσεται ὦ Μενέλαε
- αἴ κε θάνῃς καὶ πότμον ἀναπλήσῃς βιότοιο.
- καί κεν ἐλέγχιστος πολυδίψιον Ἄργος ἱκοίμην·
- αὐτίκα γὰρ μνήσονται Ἀχαιοὶ πατρίδος αἴης·
- κὰδ δέ κεν εὐχωλὴν Πριάμῳ καὶ Τρωσὶ λίποιμεν
- Ἀργείην Ἑλένην· σέο δʼ ὀστέα πύσει ἄρουρα
- κειμένου ἐν Τροίῃ ἀτελευτήτῳ ἐπὶ ἔργῳ.
- καί κέ τις ὧδʼ ἐρέει Τρώων ὑπερηνορεόντων
- τύμβῳ ἐπιθρῴσκων Μενελάου κυδαλίμοιο·
- αἴθʼ οὕτως ἐπὶ πᾶσι χόλον τελέσειʼ Ἀγαμέμνων,
- ὡς καὶ νῦν ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνθάδʼ Ἀχαιῶν,
- καὶ δὴ ἔβη οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- σὺν κεινῇσιν νηυσὶ λιπὼν ἀγαθὸν Μενέλαον.
- ὥς ποτέ τις ἐρέει· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών.
- τὸν δʼ ἐπιθαρσύνων προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- θάρσει, μηδέ τί πω δειδίσσεο λαὸν Ἀχαιῶν·
- οὐκ ἐν καιρίῳ ὀξὺ πάγη βέλος, ἀλλὰ πάροιθεν
- εἰρύσατο ζωστήρ τε παναίολος ἠδʼ ὑπένερθε
- ζῶμά τε καὶ μίτρη, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·
- αἲ γὰρ δὴ οὕτως εἴη φίλος ὦ Μενέλαε·
- ἕλκος δʼ ἰητὴρ ἐπιμάσσεται ἠδʼ ἐπιθήσει
- φάρμαχʼ ἅ κεν παύσῃσι μελαινάων ὀδυνάων.
- ἦ καὶ Ταλθύβιον θεῖον κήρυκα προσηύδα·
- Ταλθύβιʼ ὅττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσον
- φῶτʼ Ἀσκληπιοῦ υἱὸν ἀμύμονος ἰητῆρος,
- ὄφρα ἴδῃ Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέος υἱόν,
- ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλεν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Τρώων ἢ Λυκίων, τῷ μὲν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα οἱ κῆρυξ ἀπίθησεν ἀκούσας,
- βῆ δʼ ἰέναι κατὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- παπταίνων ἥρωα Μαχάονα· τὸν δὲ νόησεν
- ἑσταότʼ· ἀμφὶ δέ μιν κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων
- λαῶν, οἵ οἱ ἕποντο Τρίκης ἐξ ἱπποβότοιο.
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὄρσʼ Ἀσκληπιάδη, καλέει κρείων Ἀγαμέμνων,
- ὄφρα ἴδῃς Μενέλαον ἀρήϊον ἀρχὸν Ἀχαιῶν,
- ὅν τις ὀϊστεύσας ἔβαλεν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Τρώων ἢ Λυκίων, τῷ μὲν κλέος, ἄμμι δὲ πένθος.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ὄρινε·
- βὰν δʼ ἰέναι καθʼ ὅμιλον ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι ξανθὸς Μενέλαος
- βλήμενος ἦν, περὶ δʼ αὐτὸν ἀγηγέραθʼ ὅσσοι ἄριστοι
- κυκλόσʼ, ὃ δʼ ἐν μέσσοισι παρίστατο ἰσόθεος φώς,
- αὐτίκα δʼ ἐκ ζωστῆρος ἀρηρότος ἕλκεν ὀϊστόν·
- τοῦ δʼ ἐξελκομένοιο πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι.
- λῦσε δέ οἱ ζωστῆρα παναίολον ἠδʼ ὑπένερθε
- ζῶμά τε καὶ μίτρην, τὴν χαλκῆες κάμον ἄνδρες.
- αὐτὰρ ἐπεὶ ἴδεν ἕλκος ὅθʼ ἔμπεσε πικρὸς ὀϊστός,
- αἷμʼ ἐκμυζήσας ἐπʼ ἄρʼ ἤπια φάρμακα εἰδὼς
- πάσσε, τά οἵ ποτε πατρὶ φίλα φρονέων πόρε Χείρων.
- ὄφρα τοὶ ἀμφεπένοντο βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον,
- τόφρα δʼ ἐπὶ Τρώων στίχες ἤλυθον ἀσπιστάων·
- οἳ δʼ αὖτις κατὰ τεύχεʼ ἔδυν, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθʼ οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοις Ἀγαμέμνονα δῖον
- οὐδὲ καταπτώσσοντʼ οὐδʼ οὐκ ἐθέλοντα μάχεσθαι,
- ἀλλὰ μάλα σπεύδοντα μάχην ἐς κυδιάνειραν.
- ἵππους μὲν γὰρ ἔασε καὶ ἅρματα ποικίλα χαλκῷ·
- καὶ τοὺς μὲν θεράπων ἀπάνευθʼ ἔχε φυσιόωντας
- Εὐρυμέδων υἱὸς Πτολεμαίου Πειραΐδαο·
- τῷ μάλα πόλλʼ ἐπέτελλε παρισχέμεν ὁππότε κέν μιν
- γυῖα λάβῃ κάματος πολέας διὰ κοιρανέοντα·
- αὐτὰρ ὃ πεζὸς ἐὼν ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν·
- καί ῥʼ οὓς μὲν σπεύδοντας ἴδοι Δαναῶν ταχυπώλων,
- τοὺς μάλα θαρσύνεσκε παριστάμενος ἐπέεσσιν·
- Ἀργεῖοι μή πώ τι μεθίετε θούριδος ἀλκῆς·
- οὐ γὰρ ἐπὶ ψευδέσσι πατὴρ Ζεὺς ἔσσετʼ ἀρωγός,
- ἀλλʼ οἵ περ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο
- τῶν ἤτοι αὐτῶν τέρενα χρόα γῦπες ἔδονται,
- ἡμεῖς αὖτʼ ἀλόχους τε φίλας καὶ νήπια τέκνα
- ἄξομεν ἐν νήεσσιν, ἐπὴν πτολίεθρον ἕλωμεν.
- οὕς τινας αὖ μεθιέντας ἴδοι στυγεροῦ πολέμοιο,
- τοὺς μάλα νεικείεσκε χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν·
- Ἀργεῖοι ἰόμωροι ἐλεγχέες οὔ νυ σέβεσθε;
- τίφθʼ οὕτως ἔστητε τεθηπότες ἠΰτε νεβροί,
- αἵ τʼ ἐπεὶ οὖν ἔκαμον πολέος πεδίοιο θέουσαι
- ἑστᾶσʼ, οὐδʼ ἄρα τίς σφι μετὰ φρεσὶ γίγνεται ἀλκή·
- ὣς ὑμεῖς ἔστητε τεθηπότες οὐδὲ μάχεσθε.
- ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν ἔνθά τε νῆες
- εἰρύατʼ εὔπρυμνοι πολιῆς ἐπὶ θινὶ θαλάσσης,
- ὄφρα ἴδητʼ αἴ κʼ ὔμμιν ὑπέρσχῃ χεῖρα Κρονίων;
- ὣς ὅ γε κοιρανέων ἐπεπωλεῖτο στίχας ἀνδρῶν·
- ἦλθε δʼ ἐπὶ Κρήτεσσι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν.
- οἳ δʼ ἀμφʼ Ἰδομενῆα δαΐφρονα θωρήσσοντο·
- Ἰδομενεὺς μὲν ἐνὶ προμάχοις συῒ εἴκελος ἀλκήν,
- Μηριόνης δʼ ἄρα οἱ πυμάτας ὄτρυνε φάλαγγας.
- τοὺς δὲ ἰδὼν γήθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- αὐτίκα δʼ Ἰδομενῆα προσηύδα μειλιχίοισιν·
- Ἰδομενεῦ περὶ μέν σε τίω Δαναῶν ταχυπώλων
- ἠμὲν ἐνὶ πτολέμῳ ἠδʼ ἀλλοίῳ ἐπὶ ἔργῳ
- ἠδʼ ἐν δαίθʼ, ὅτε πέρ τε γερούσιον αἴθοπα οἶνον
- Ἀργείων οἳ ἄριστοι ἐνὶ κρητῆρι κέρωνται.
- εἴ περ γάρ τʼ ἄλλοι γε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- δαιτρὸν πίνωσιν, σὸν δὲ πλεῖον δέπας αἰεὶ
- ἕστηχʼ, ὥς περ ἐμοί, πιέειν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι.
- ἀλλʼ ὄρσευ πόλεμον δʼ οἷος πάρος εὔχεαι εἶναι.
- τὸν δʼ αὖτʼ Ἰδομενεὺς Κρητῶν ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- Ἀτρεΐδη μάλα μέν τοι ἐγὼν ἐρίηρος ἑταῖρος
- ἔσσομαι, ὡς τὸ πρῶτον ὑπέστην καὶ κατένευσα·
- ἀλλʼ ἄλλους ὄτρυνε κάρη κομόωντας Ἀχαιοὺς
- ὄφρα τάχιστα μαχώμεθʼ, ἐπεὶ σύν γʼ ὅρκιʼ ἔχευαν
- Τρῶες· τοῖσιν δʼ αὖ θάνατος καὶ κήδεʼ ὀπίσσω
- ἔσσετʼ ἐπεὶ πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια δηλήσαντο.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀτρεΐδης δὲ παρῴχετο γηθόσυνος κῆρ·
- ἦλθε δʼ ἐπʼ Αἰάντεσσι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν·
- τὼ δὲ κορυσσέσθην, ἅμα δὲ νέφος εἵπετο πεζῶν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀπὸ σκοπιῆς εἶδεν νέφος αἰπόλος ἀνὴρ
- ἐρχόμενον κατὰ πόντον ὑπὸ Ζεφύροιο ἰωῆς·
- τῷ δέ τʼ ἄνευθεν ἐόντι μελάντερον ἠΰτε πίσσα
- φαίνετʼ ἰὸν κατὰ πόντον, ἄγει δέ τε λαίλαπα πολλήν,
- ῥίγησέν τε ἰδών, ὑπό τε σπέος ἤλασε μῆλα·
- τοῖαι ἅμʼ Αἰάντεσσι διοτρεφέων αἰζηῶν
- δήϊον ἐς πόλεμον πυκιναὶ κίνυντο φάλαγγες
- κυάνεαι, σάκεσίν τε καὶ ἔγχεσι πεφρικυῖαι.
- καὶ τοὺς μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων Ἀγαμέμνων,
- καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἴαντʼ Ἀργείων ἡγήτορε χαλκοχιτώνων,
- σφῶϊ μέν· οὐ γὰρ ἔοικʼ ὀτρυνέμεν· οὔ τι κελεύω·
- αὐτὼ γὰρ μάλα λαὸν ἀνώγετον ἶφι μάχεσθαι.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- τοῖος πᾶσιν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γένοιτο·
- τώ κε τάχʼ ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος
- χερσὶν ὑφʼ ἡμετέρῃσιν ἁλοῦσά τε περθομένη τε.
- ὣς εἰπὼν τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ, βῆ δὲ μετʼ ἄλλους·
- ἔνθʼ ὅ γε Νέστορʼ ἔτετμε λιγὺν Πυλίων ἀγορητὴν
- οὓς ἑτάρους στέλλοντα καὶ ὀτρύνοντα μάχεσθαι
- ἀμφὶ μέγαν Πελάγοντα Ἀλάστορά τε Χρομίον τε
- Αἵμονά τε κρείοντα Βίαντά τε ποιμένα λαῶν·
- ἱππῆας μὲν πρῶτα σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφι,
- πεζοὺς δʼ ἐξόπιθε στῆσεν πολέας τε καὶ ἐσθλοὺς
- ἕρκος ἔμεν πολέμοιο· κακοὺς δʼ ἐς μέσσον ἔλασσεν,
- ὄφρα καὶ οὐκ ἐθέλων τις ἀναγκαίῃ πολεμίζοι.
- ἱππεῦσιν μὲν πρῶτʼ ἐπετέλλετο· τοὺς γὰρ ἀνώγει
- σφοὺς ἵππους ἐχέμεν μηδὲ κλονέεσθαι ὁμίλῳ·
- μηδέ τις ἱπποσύνῃ τε καὶ ἠνορέηφι πεποιθὼς
- οἶος πρόσθʼ ἄλλων μεμάτω Τρώεσσι μάχεσθαι,
- μηδʼ ἀναχωρείτω· ἀλαπαδνότεροι γὰρ ἔσεσθε.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ ἀπὸ ὧν ὀχέων ἕτερʼ ἅρμαθʼ ἵκηται
- ἔγχει ὀρεξάσθω, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερον οὕτω.
- ὧδε καὶ οἱ πρότεροι πόλεας καὶ τείχεʼ ἐπόρθεον
- τόνδε νόον καὶ θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔχοντες.
- ὣς ὃ γέρων ὄτρυνε πάλαι πολέμων ἐῢ εἰδώς·
- καὶ τὸν μὲν γήθησεν ἰδὼν κρείων Ἀγαμέμνων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ γέρον εἴθʼ ὡς θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
- ὥς τοι γούναθʼ ἕποιτο, βίη δέ τοι ἔμπεδος εἴη·
- ἀλλά σε γῆρας τείρει ὁμοίϊον· ὡς ὄφελέν τις
- ἀνδρῶν ἄλλος ἔχειν, σὺ δὲ κουροτέροισι μετεῖναι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- Ἀτρεΐδη μάλα μέν τοι ἐγὼν ἐθέλοιμι καὶ αὐτὸς
- ὣς ἔμεν ὡς ὅτε δῖον Ἐρευθαλίωνα κατέκταν.
- ἀλλʼ οὔ πως ἅμα πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν·
- εἰ τότε κοῦρος ἔα νῦν αὖτέ με γῆρας ὀπάζει.
- ἀλλὰ καὶ ὧς ἱππεῦσι μετέσσομαι ἠδὲ κελεύσω
- βουλῇ καὶ μύθοισι· τὸ γὰρ γέρας ἐστὶ γερόντων.
- αἰχμὰς δʼ αἰχμάσσουσι νεώτεροι, οἵ περ ἐμεῖο
- ὁπλότεροι γεγάασι πεποίθασίν τε βίηφιν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀτρεΐδης δὲ παρῴχετο γηθόσυνος κῆρ.
- εὗρʼ υἱὸν Πετεῶο Μενεσθῆα πλήξιππον
- ἑσταότʼ· ἀμφὶ δʼ Ἀθηναῖοι μήστωρες ἀϋτῆς·
- αὐτὰρ ὃ πλησίον ἑστήκει πολύμητις Ὀδυσσεύς,
- πὰρ δὲ Κεφαλλήνων ἀμφὶ στίχες οὐκ ἀλαπαδναὶ
- ἕστασαν· οὐ γάρ πώ σφιν ἀκούετο λαὸς ἀϋτῆς,
- ἀλλὰ νέον συνορινόμεναι κίνυντο φάλαγγες
- Τρώων ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν· οἳ δὲ μένοντες
- ἕστασαν ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθὼν
- Τρώων ὁρμήσειε καὶ ἄρξειαν πολέμοιο.
- τοὺς δὲ ἰδὼν νείκεσσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων,
- καί σφεας φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὦ υἱὲ Πετεῶο διοτρεφέος βασιλῆος,
- καὶ σὺ κακοῖσι δόλοισι κεκασμένε κερδαλεόφρον
- τίπτε καταπτώσσοντες ἀφέστατε, μίμνετε δʼ ἄλλους;
- σφῶϊν μέν τʼ ἐπέοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντας
- ἑστάμεν ἠδὲ μάχης καυστείρης ἀντιβολῆσαι·
- πρώτω γὰρ καὶ δαιτὸς ἀκουάζεσθον ἐμεῖο,
- ὁππότε δαῖτα γέρουσιν ἐφοπλίζωμεν Ἀχαιοί.
- ἔνθα φίλʼ ὀπταλέα κρέα ἔδμεναι ἠδὲ κύπελλα
- οἴνου πινέμεναι μελιηδέος ὄφρʼ ἐθέλητον·
- νῦν δὲ φίλως χʼ ὁρόῳτε καὶ εἰ δέκα πύργοι Ἀχαιῶν
- ὑμείων προπάροιθε μαχοίατο νηλέϊ χαλκῷ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;
- πῶς δὴ φῂς πολέμοιο μεθιέμεν ὁππότʼ Ἀχαιοὶ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα;
- ὄψεαι αἴ κʼ ἐθέλῃσθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ
- Τηλεμάχοιο φίλον πατέρα προμάχοισι μιγέντα
- Τρώων ἱπποδάμων· σὺ δὲ ταῦτʼ ἀνεμώλια βάζεις.
- τὸν δʼ ἐπιμειδήσας προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων
- ὡς γνῶ χωομένοιο· πάλιν δʼ ὅ γε λάζετο μῦθον·
- διογενὲς Λαερτιάδη πολυμήχανʼ Ὀδυσσεῦ
- οὔτέ σε νεικείω περιώσιον οὔτε κελεύω·
- οἶδα γὰρ ὥς τοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν
- ἤπια δήνεα οἶδε· τὰ γὰρ φρονέεις ἅ τʼ ἐγώ περ.
- ἀλλʼ ἴθι ταῦτα δʼ ὄπισθεν ἀρεσσόμεθʼ εἴ τι κακὸν νῦν
- εἴρηται, τὰ δὲ πάντα θεοὶ μεταμώνια θεῖεν.
- ὣς εἰπὼν τοὺς μὲν λίπεν αὐτοῦ, βῆ δὲ μετʼ ἄλλους.
- εὗρε δὲ Τυδέος υἱὸν ὑπέρθυμον Διομήδεα
- ἑσταότʼ ἔν θʼ ἵπποισι καὶ ἅρμασι κολλητοῖσι·
- πὰρ δέ οἱ ἑστήκει Σθένελος Καπανήϊος υἱός.
- καὶ τὸν μὲν νείκεσσεν ἰδὼν κρείων Ἀγαμέμνων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὤ μοι Τυδέος υἱὲ δαΐφρονος ἱπποδάμοιο
- τί πτώσσεις, τί δʼ ὀπιπεύεις πολέμοιο γεφύρας;
- οὐ μὲν Τυδέϊ γʼ ὧδε φίλον πτωσκαζέμεν ἦεν,
- ἀλλὰ πολὺ πρὸ φίλων ἑτάρων δηΐοισι μάχεσθαι,
- ὡς φάσαν οἵ μιν ἴδοντο πονεύμενον· οὐ γὰρ ἔγωγε
- ἤντησʼ οὐδὲ ἴδον· περὶ δʼ ἄλλων φασὶ γενέσθαι.
- ἤτοι μὲν γὰρ ἄτερ πολέμου εἰσῆλθε Μυκήνας
- ξεῖνος ἅμʼ ἀντιθέῳ Πολυνείκεϊ λαὸν ἀγείρων·
- οἳ δὲ τότʼ ἐστρατόωνθʼ ἱερὰ πρὸς τείχεα Θήβης,
- καί ῥα μάλα λίσσοντο δόμεν κλειτοὺς ἐπικούρους·
- οἳ δʼ ἔθελον δόμεναι καὶ ἐπῄνεον ὡς ἐκέλευον·
- ἀλλὰ Ζεὺς ἔτρεψε παραίσια σήματα φαίνων.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν ᾤχοντο ἰδὲ πρὸ ὁδοῦ ἐγένοντο,
- Ἀσωπὸν δʼ ἵκοντο βαθύσχοινον λεχεποίην,
- ἔνθʼ αὖτʼ ἀγγελίην ἐπὶ Τυδῆ στεῖλαν Ἀχαιοί.
- αὐτὰρ ὃ βῆ, πολέας δὲ κιχήσατο Καδμεΐωνας
- δαινυμένους κατὰ δῶμα βίης Ἐτεοκληείης.
- ἔνθʼ οὐδὲ ξεῖνός περ ἐὼν ἱππηλάτα Τυδεὺς
- τάρβει, μοῦνος ἐὼν πολέσιν μετὰ Καδμείοισιν,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἀεθλεύειν προκαλίζετο, πάντα δʼ ἐνίκα
- ῥηϊδίως· τοίη οἱ ἐπίρροθος ἦεν Ἀθήνη.
- οἳ δὲ χολωσάμενοι Καδμεῖοι κέντορες ἵππων
- ἂψ ἄρʼ ἀνερχομένῳ πυκινὸν λόχον εἷσαν ἄγοντες
- κούρους πεντήκοντα· δύω δʼ ἡγήτορες ἦσαν,
- Μαίων Αἱμονίδης ἐπιείκελος ἀθανάτοισιν,
- υἱός τʼ Αὐτοφόνοιο μενεπτόλεμος Πολυφόντης.
- Τυδεὺς μὲν καὶ τοῖσιν ἀεικέα πότμον ἐφῆκε·
- πάντας ἔπεφνʼ, ἕνα δʼ οἶον ἵει οἶκον δὲ νέεσθαι·
- Μαίονʼ ἄρα προέηκε θεῶν τεράεσσι πιθήσας.
- τοῖος ἔην Τυδεὺς Αἰτώλιος· ἀλλὰ τὸν υἱὸν
- γείνατο εἷο χέρεια μάχῃ, ἀγορῇ δέ τʼ ἀμείνω.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη κρατερὸς Διομήδης
- αἰδεσθεὶς βασιλῆος ἐνιπὴν αἰδοίοιο·
- τὸν δʼ υἱὸς Καπανῆος ἀμείψατο κυδαλίμοιο·
- Ἀτρεΐδη μὴ ψεύδεʼ ἐπιστάμενος σάφα εἰπεῖν·
- ἡμεῖς τοι πατέρων μέγʼ ἀμείνονες εὐχόμεθʼ εἶναι·
- ἡμεῖς καὶ Θήβης ἕδος εἵλομεν ἑπταπύλοιο
- παυρότερον λαὸν ἀγαγόνθʼ ὑπὸ τεῖχος ἄρειον,
- πειθόμενοι τεράεσσι θεῶν καὶ Ζηνὸς ἀρωγῇ·
- κεῖνοι δὲ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο·
- τὼ μή μοι πατέρας ποθʼ ὁμοίῃ ἔνθεο τιμῇ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- τέττα, σιωπῇ ἧσο, ἐμῷ δʼ ἐπιπείθεο μύθῳ·
- οὐ γὰρ ἐγὼ νεμεσῶ Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
- ὀτρύνοντι μάχεσθαι ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς·
- τούτῳ μὲν γὰρ κῦδος ἅμʼ ἕψεται εἴ κεν Ἀχαιοὶ
- Τρῶας δῃώσωσιν ἕλωσί τε Ἴλιον ἱρήν,
- τούτῳ δʼ αὖ μέγα πένθος Ἀχαιῶν δῃωθέντων.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς.
- ἦ ῥα καὶ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε·
- δεινὸν δʼ ἔβραχε χαλκὸς ἐπὶ στήθεσσιν ἄνακτος
- ὀρνυμένου· ὑπό κεν ταλασίφρονά περ δέος εἷλεν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐν αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάσσης
- ὄρνυτʼ ἐπασσύτερον Ζεφύρου ὕπο κινήσαντος·
- πόντῳ μέν τε πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
- χέρσῳ ῥηγνύμενον μεγάλα βρέμει, ἀμφὶ δέ τʼ ἄκρας
- κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται, ἀποπτύει δʼ ἁλὸς ἄχνην·
- ὣς τότʼ ἐπασσύτεραι Δαναῶν κίνυντο φάλαγγες
- νωλεμέως πόλεμον δέ· κέλευε δὲ οἷσιν ἕκαστος
- ἡγεμόνων· οἳ δʼ ἄλλοι ἀκὴν ἴσαν, οὐδέ κε φαίης
- τόσσον λαὸν ἕπεσθαι ἔχοντʼ ἐν στήθεσιν αὐδήν,
- σιγῇ δειδιότες σημάντορας· ἀμφὶ δὲ πᾶσι
- τεύχεα ποικίλʼ ἔλαμπε, τὰ εἱμένοι ἐστιχόωντο.
- Τρῶες δʼ, ὥς τʼ ὄϊες πολυπάμονος ἀνδρὸς ἐν αὐλῇ
- μυρίαι ἑστήκασιν ἀμελγόμεναι γάλα λευκὸν
- ἀζηχὲς μεμακυῖαι ἀκούουσαι ὄπα ἀρνῶν,
- ὣς Τρώων ἀλαλητὸς ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν ὀρώρει·
- οὐ γὰρ πάντων ἦεν ὁμὸς θρόος οὐδʼ ἴα γῆρυς,
- ἀλλὰ γλῶσσα μέμικτο, πολύκλητοι δʼ ἔσαν ἄνδρες.
- ὄρσε δὲ τοὺς μὲν Ἄρης, τοὺς δὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- Δεῖμός τʼ ἠδὲ Φόβος καὶ Ἔρις ἄμοτον μεμαυῖα,
- Ἄρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη ἑτάρη τε,
- ἥ τʼ ὀλίγη μὲν πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
- οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐπὶ χθονὶ βαίνει·
- ἥ σφιν καὶ τότε νεῖκος ὁμοίϊον ἔμβαλε μέσσῳ
- ἐρχομένη καθʼ ὅμιλον ὀφέλλουσα στόνον ἀνδρῶν.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἐς χῶρον ἕνα ξυνιόντες ἵκοντο,
- σύν ῥʼ ἔβαλον ῥινούς, σὺν δʼ ἔγχεα καὶ μένεʼ ἀνδρῶν
- χαλκεοθωρήκων· ἀτὰρ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- ἔπληντʼ ἀλλήλῃσι, πολὺς δʼ ὀρυμαγδὸς ὀρώρει.
- ἔνθα δʼ ἅμʼ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν
- ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, ῥέε δʼ αἵματι γαῖα.
- ὡς δʼ ὅτε χείμαρροι ποταμοὶ κατʼ ὄρεσφι ῥέοντες
- ἐς μισγάγκειαν συμβάλλετον ὄβριμον ὕδωρ
- κρουνῶν ἐκ μεγάλων κοίλης ἔντοσθε χαράδρης,
- τῶν δέ τε τηλόσε δοῦπον ἐν οὔρεσιν ἔκλυε ποιμήν·
- ὣς τῶν μισγομένων γένετο ἰαχή τε πόνος τε.
- πρῶτος δʼ Ἀντίλοχος Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυστὴν
- ἐσθλὸν ἐνὶ προμάχοισι Θαλυσιάδην Ἐχέπωλον·
- τόν ῥʼ ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης,
- ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δʼ ἄρʼ ὀστέον εἴσω
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν,
- ἤριπε δʼ ὡς ὅτε πύργος ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ.
- τὸν δὲ πεσόντα ποδῶν ἔλαβε κρείων Ἐλεφήνωρ
- Χαλκωδοντιάδης μεγαθύμων ἀρχὸς Ἀβάντων,
- ἕλκε δʼ ὑπʼ ἐκ βελέων, λελιημένος ὄφρα τάχιστα
- τεύχεα συλήσειε· μίνυνθα δέ οἱ γένεθʼ ὁρμή.
- νεκρὸν γὰρ ἐρύοντα ἰδὼν μεγάθυμος Ἀγήνωρ
- πλευρά, τά οἱ κύψαντι παρʼ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη,
- οὔτησε ξυστῷ χαλκήρεϊ, λῦσε δὲ γυῖα.
- ὣς τὸν μὲν λίπε θυμός, ἐπʼ αὐτῷ δʼ ἔργον ἐτύχθη
- ἀργαλέον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν· οἳ δὲ λύκοι ὣς
- ἀλλήλοις ἐπόρουσαν, ἀνὴρ δʼ ἄνδρʼ ἐδνοπάλιζεν.
- ἔνθʼ ἔβαλʼ Ἀνθεμίωνος υἱὸν Τελαμώνιος Αἴας
- ἠΐθεον θαλερὸν Σιμοείσιον, ὅν ποτε μήτηρ
- Ἴδηθεν κατιοῦσα παρʼ ὄχθῃσιν Σιμόεντος
- γείνατʼ, ἐπεί ῥα τοκεῦσιν ἅμʼ ἕσπετο μῆλα ἰδέσθαι·
- τοὔνεκά μιν κάλεον Σιμοείσιον· οὐδὲ τοκεῦσι
- θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ αἰὼν
- ἔπλεθʼ ὑπʼ Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι.
- πρῶτον γάρ μιν ἰόντα βάλε στῆθος παρὰ μαζὸν
- δεξιόν· ἀντικρὺ δὲ διʼ ὤμου χάλκεον ἔγχος
- ἦλθεν· ὁ δʼ ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν αἴγειρος ὣς
- ἥ ῥά τʼ ἐν εἱαμενῇ ἕλεος μεγάλοιο πεφύκει
- λείη, ἀτάρ τέ οἱ ὄζοι ἐπʼ ἀκροτάτῃ πεφύασι·
- τὴν μέν θʼ ἁρματοπηγὸς ἀνὴρ αἴθωνι σιδήρῳ
- ἐξέταμʼ, ὄφρα ἴτυν κάμψῃ περικαλλέϊ δίφρῳ·
- ἣ μέν τʼ ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο παρʼ ὄχθας.
- τοῖον ἄρʼ Ἀνθεμίδην Σιμοείσιον ἐξενάριξεν
- Αἴας διογενής· τοῦ δʼ Ἄντιφος αἰολοθώρηξ
- Πριαμίδης καθʼ ὅμιλον ἀκόντισεν ὀξέϊ δουρί.
- τοῦ μὲν ἅμαρθʼ, ὃ δὲ Λεῦκον Ὀδυσσέος ἐσθλὸν ἑταῖρον
- βεβλήκει βουβῶνα, νέκυν ἑτέρωσʼ ἐρύοντα·
- ἤριπε δʼ ἀμφʼ αὐτῷ, νεκρὸς δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- τοῦ δʼ Ὀδυσεὺς μάλα θυμὸν ἀποκταμένοιο χολώθη,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ,
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰὼν καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
- ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο
- ἀνδρὸς ἀκοντίσσαντος· ὃ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἧκεν,
- ἀλλʼ υἱὸν Πριάμοιο νόθον βάλε Δημοκόωντα
- ὅς οἱ Ἀβυδόθεν ἦλθε παρʼ ἵππων ὠκειάων.
- τόν ῥʼ Ὀδυσεὺς ἑτάροιο χολωσάμενος βάλε δουρὶ
- κόρσην· ἣ δʼ ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο πέρησεν
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε,
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ·
- Ἀργεῖοι δὲ μέγα ἴαχον, ἐρύσαντο δὲ νεκρούς,
- ἴθυσαν δὲ πολὺ προτέρω· νεμέσησε δʼ Ἀπόλλων
- Περγάμου ἐκκατιδών, Τρώεσσι δὲ κέκλετʼ ἀΰσας·
- ὄρνυσθʼ ἱππόδαμοι Τρῶες μηδʼ εἴκετε χάρμης
- Ἀργείοις, ἐπεὶ οὔ σφι λίθος χρὼς οὐδὲ σίδηρος
- χαλκὸν ἀνασχέσθαι ταμεσίχροα βαλλομένοισιν·
- οὐ μὰν οὐδʼ Ἀχιλεὺς Θέτιδος πάϊς ἠϋκόμοιο
- μάρναται, ἀλλʼ ἐπὶ νηυσὶ χόλον θυμαλγέα πέσσει.
- ὣς φάτʼ ἀπὸ πτόλιος δεινὸς θεός· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- ὦρσε Διὸς θυγάτηρ κυδίστη Τριτογένεια
- ἐρχομένη καθʼ ὅμιλον, ὅθι μεθιέντας ἴδοιτο.
- ἔνθʼ Ἀμαρυγκείδην Διώρεα μοῖρα πέδησε·
- χερμαδίῳ γὰρ βλῆτο παρὰ σφυρὸν ὀκριόεντι
- κνήμην δεξιτερήν· βάλε δὲ Θρῃκῶν ἀγὸς ἀνδρῶν
- Πείρως Ἰμβρασίδης ὃς ἄρʼ Αἰνόθεν εἰληλούθει.
- ἀμφοτέρω δὲ τένοντε καὶ ὀστέα λᾶας ἀναιδὴς
- ἄχρις ἀπηλοίησεν· ὃ δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι
- κάππεσεν ἄμφω χεῖρε φίλοις ἑτάροισι πετάσσας
- θυμὸν ἀποπνείων· ὃ δʼ ἐπέδραμεν ὅς ῥʼ ἔβαλέν περ
- Πείροος, οὖτα δὲ δουρὶ παρʼ ὀμφαλόν· ἐκ δʼ ἄρα πᾶσαι
- χύντο χαμαὶ χολάδες, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- τὸν δὲ Θόας Αἰτωλὸς ἀπεσσύμενον βάλε δουρὶ
- στέρνον ὑπὲρ μαζοῖο, πάγη δʼ ἐν πνεύμονι χαλκός·
- ἀγχίμολον δέ οἱ ἦλθε Θόας, ἐκ δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἐσπάσατο στέρνοιο, ἐρύσσατο δὲ ξίφος ὀξύ,
- τῷ ὅ γε γαστέρα τύψε μέσην, ἐκ δʼ αἴνυτο θυμόν.
- τεύχεα δʼ οὐκ ἀπέδυσε· περίστησαν γὰρ ἑταῖροι
- Θρήϊκες ἀκρόκομοι δολίχʼ ἔγχεα χερσὶν ἔχοντες,
- οἵ ἑ μέγαν περ ἐόντα καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν
- ὦσαν ἀπὸ σφείων· ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη.
- ὣς τώ γʼ ἐν κονίῃσι παρʼ ἀλλήλοισι τετάσθην,
- ἤτοι ὃ μὲν Θρῃκῶν, ὃ δʼ Ἐπειῶν χαλκοχιτώνων
- ἡγεμόνες· πολλοὶ δὲ περὶ κτείνοντο καὶ ἄλλοι.
- ἔνθά κεν οὐκέτι ἔργον ἀνὴρ ὀνόσαιτο μετελθών,
- ὅς τις ἔτʼ ἄβλητος καὶ ἀνούτατος ὀξέϊ χαλκῷ
- δινεύοι κατὰ μέσσον, ἄγοι δέ ἑ Παλλὰς Ἀθήνη
- χειρὸς ἑλοῦσʼ, αὐτὰρ βελέων ἀπερύκοι ἐρωήν·
- πολλοὶ γὰρ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἤματι κείνῳ
- πρηνέες ἐν κονίῃσι παρʼ ἀλλήλοισι τέταντο.
- ἔνθʼ αὖ Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ Παλλὰς Ἀθήνη
- δῶκε μένος καὶ θάρσος, ἵνʼ ἔκδηλος μετὰ πᾶσιν
- Ἀργείοισι γένοιτο ἰδὲ κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο·
- δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἀκάματον πῦρ
- ἀστέρʼ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον, ὅς τε μάλιστα
- λαμπρὸν παμφαίνῃσι λελουμένος ὠκεανοῖο·
- τοῖόν οἱ πῦρ δαῖεν ἀπὸ κρατός τε καὶ ὤμων,
- ὦρσε δέ μιν κατὰ μέσσον ὅθι πλεῖστοι κλονέοντο.
- ἦν δέ τις ἐν Τρώεσσι Δάρης ἀφνειὸς ἀμύμων
- ἱρεὺς Ἡφαίστοιο· δύω δέ οἱ υἱέες ἤστην
- Φηγεὺς Ἰδαῖός τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης.
- τώ οἱ ἀποκρινθέντε ἐναντίω ὁρμηθήτην·
- τὼ μὲν ἀφʼ ἵπποιιν, ὃ δʼ ἀπὸ χθονὸς ὄρνυτο πεζός.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες
- Φηγεύς ῥα πρότερος προΐει δολιχόσκιον ἔγχος·
- Τυδεΐδεω δʼ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθʼ ἀκωκὴ
- ἔγχεος, οὐδʼ ἔβαλʼ αὐτόν· ὃ δʼ ὕστερος ὄρνυτο χαλκῷ
- Τυδεΐδης· τοῦ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἔκφυγε χειρός,
- ἀλλʼ ἔβαλε στῆθος μεταμάζιον, ὦσε δʼ ἀφʼ ἵππων.
- Ἰδαῖος δʼ ἀπόρουσε λιπὼν περικαλλέα δίφρον,
- οὐδʼ ἔτλη περιβῆναι ἀδελφειοῦ κταμένοιο·
- οὐδὲ γὰρ οὐδέ κεν αὐτὸς ὑπέκφυγε κῆρα μέλαιναν,
- ἀλλʼ Ἥφαιστος ἔρυτο, σάωσε δὲ νυκτὶ καλύψας,
- ὡς δή οἱ μὴ πάγχυ γέρων ἀκαχήμενος εἴη.
- ἵππους δʼ ἐξελάσας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς
- δῶκεν ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- Τρῶες δὲ μεγάθυμοι ἐπεὶ ἴδον υἷε Δάρητος
- τὸν μὲν ἀλευάμενον, τὸν δὲ κτάμενον παρʼ ὄχεσφι,
- πᾶσιν ὀρίνθη θυμός· ἀτὰρ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- χειρὸς ἑλοῦσʼ ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον Ἄρηα·
- Ἆρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα
- οὐκ ἂν δὴ Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺς
- μάρνασθʼ, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ,
- νῶϊ δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δʼ ἀλεώμεθα μῆνιν;
- ὣς εἰποῦσα μάχης ἐξήγαγε θοῦρον Ἄρηα·
- τὸν μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπʼ ἠϊόεντι Σκαμάνδρῳ,
- Τρῶας δʼ ἔκλιναν Δαναοί· ἕλε δʼ ἄνδρα ἕκαστος
- ἡγεμόνων· πρῶτος δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἀρχὸν Ἁλιζώνων Ὀδίον μέγαν ἔκβαλε δίφρου·
- πρώτῳ γὰρ στρεφθέντι μεταφρένῳ ἐν δόρυ πῆξεν
- ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσε,
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- Ἰδομενεὺς δʼ ἄρα Φαῖστον ἐνήρατο Μῄονος υἱὸν
- Βώρου, ὃς ἐκ Τάρνης ἐριβώλακος εἰληλούθει.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἰδομενεὺς δουρικλυτὸς ἔγχεϊ μακρῷ
- νύξʼ ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, στυγερὸς δʼ ἄρα μιν σκότος εἷλε.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἰδομενῆος ἐσύλευον θεράποντες·
- υἱὸν δὲ Στροφίοιο Σκαμάνδριον αἵμονα θήρης
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἕλʼ ἔγχεϊ ὀξυόεντι
- ἐσθλὸν θηρητῆρα· δίδαξε γὰρ Ἄρτεμις αὐτὴ
- βάλλειν ἄγρια πάντα, τά τε τρέφει οὔρεσιν ὕλη·
- ἀλλʼ οὔ οἱ τότε γε χραῖσμʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα,
- οὐδὲ ἑκηβολίαι ᾗσιν τὸ πρίν γε κέκαστο·
- ἀλλά μιν Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρὶ
- ὤμων μεσσηγύς, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν,
- ἤριπε δὲ πρηνής, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- Μηριόνης δὲ Φέρεκλον ἐνήρατο, τέκτονος υἱὸν
- Ἁρμονίδεω, ὃς χερσὶν ἐπίστατο δαίδαλα πάντα
- τεύχειν· ἔξοχα γάρ μιν ἐφίλατο Παλλὰς Ἀθήνη·
- ὃς καὶ Ἀλεξάνδρῳ τεκτήνατο νῆας ἐΐσας
- ἀρχεκάκους, αἳ πᾶσι κακὸν Τρώεσσι γένοντο
- οἷ τʼ αὐτῷ, ἐπεὶ οὔ τι θεῶν ἐκ θέσφατα ᾔδη.
- τὸν μὲν Μηριόνης ὅτε δὴ κατέμαρπτε διώκων
- βεβλήκει γλουτὸν κατὰ δεξιόν· ἣ δὲ διαπρὸ
- ἀντικρὺ κατὰ κύστιν ὑπʼ ὀστέον ἤλυθʼ ἀκωκή·
- γνὺξ δʼ ἔριπʼ οἰμώξας, θάνατος δέ μιν ἀμφεκάλυψε.
- Πήδαιον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε Μέγης Ἀντήνορος υἱὸν
- ὅς ῥα νόθος μὲν ἔην, πύκα δʼ ἔτρεφε δῖα Θεανὼ
- ἶσα φίλοισι τέκεσσι χαριζομένη πόσεϊ ᾧ.
- τὸν μὲν Φυλεΐδης δουρὶ κλυτὸς ἐγγύθεν ἐλθὼν
- βεβλήκει κεφαλῆς κατὰ ἰνίον ὀξέϊ δουρί·
- ἀντικρὺ δʼ ἀνʼ ὀδόντας ὑπὸ γλῶσσαν τάμε χαλκός·
- ἤριπε δʼ ἐν κονίῃ, ψυχρὸν δʼ ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσιν.
- Εὐρύπυλος δʼ Εὐαιμονίδης Ὑψήνορα δῖον
- υἱὸν ὑπερθύμου Δολοπίονος, ὅς ῥα Σκαμάνδρου
- ἀρητὴρ ἐτέτυκτο, θεὸς δʼ ὣς τίετο δήμῳ,
- τὸν μὲν ἄρʼ Εὐρύπυλος, Εὐαίμονος ἀγλαὸς υἱός,
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μεταδρομάδην ἔλασʼ ὦμον
- φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δʼ ἔξεσε χεῖρα βαρεῖαν·
- αἱματόεσσα δὲ χεὶρ πεδίῳ πέσε· τὸν δὲ κατʼ ὄσσε
- ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- ὣς οἳ μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·
- Τυδεΐδην δʼ οὐκ ἂν γνοίης ποτέροισι μετείη
- ἠὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλέοι ἦ μετʼ Ἀχαιοῖς.
- θῦνε γὰρ ἂμ πεδίον ποταμῷ πλήθοντι ἐοικὼς
- χειμάρρῳ, ὅς τʼ ὦκα ῥέων ἐκέδασσε γεφύρας·
- τὸν δʼ οὔτʼ ἄρ τε γέφυραι ἐεργμέναι ἰσχανόωσιν,
- οὔτʼ ἄρα ἕρκεα ἴσχει ἀλωάων ἐριθηλέων
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης ὅτʼ ἐπιβρίσῃ Διὸς ὄμβρος·
- πολλὰ δʼ ὑπʼ αὐτοῦ ἔργα κατήριπε κάλʼ αἰζηῶν·
- ὣς ὑπὸ Τυδεΐδῃ πυκιναὶ κλονέοντο φάλαγγες
- Τρώων, οὐδʼ ἄρα μιν μίμνον πολέες περ ἐόντες.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱὸς
- θύνοντʼ ἂμ πεδίον πρὸ ἕθεν κλονέοντα φάλαγγας,
- αἶψʼ ἐπὶ Τυδεΐδῃ ἐτιταίνετο καμπύλα τόξα,
- καὶ βάλʼ ἐπαΐσσοντα τυχὼν κατὰ δεξιὸν ὦμον
- θώρηκος γύαλον· διὰ δʼ ἔπτατο πικρὸς ὀϊστός,
- ἀντικρὺ δὲ διέσχε, παλάσσετο δʼ αἵματι θώρηξ.
- τῷ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- ὄρνυσθε Τρῶες μεγάθυμοι κέντορες ἵππων·
- βέβληται γὰρ ἄριστος Ἀχαιῶν, οὐδέ ἕ φημι
- δήθʼ ἀνσχήσεσθαι κρατερὸν βέλος, εἰ ἐτεόν με
- ὦρσεν ἄναξ Διὸς υἱὸς ἀπορνύμενον Λυκίηθεν.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τὸν δʼ οὐ βέλος ὠκὺ δάμασσεν,
- ἀλλʼ ἀναχωρήσας πρόσθʼ ἵπποιιν καὶ ὄχεσφιν
- ἔστη, καὶ Σθένελον προσέφη Καπανήϊον υἱόν·
- ὄρσο πέπον Καπανηϊάδη, καταβήσεο δίφρου,
- ὄφρά μοι ἐξ ὤμοιο ἐρύσσῃς πικρὸν ὀϊστόν.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Σθένελος δὲ καθʼ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε,
- πὰρ δὲ στὰς βέλος ὠκὺ διαμπερὲς ἐξέρυσʼ ὤμου·
- αἷμα δʼ ἀνηκόντιζε διὰ στρεπτοῖο χιτῶνος.
- δὴ τότʼ ἔπειτʼ ἠρᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- κλῦθί μευ αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
- εἴ ποτέ μοι καὶ πατρὶ φίλα φρονέουσα παρέστης
- δηΐῳ ἐν πολέμῳ, νῦν αὖτʼ ἐμὲ φῖλαι Ἀθήνη·
- δὸς δέ τέ μʼ ἄνδρα ἑλεῖν καὶ ἐς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλθεῖν
- ὅς μʼ ἔβαλε φθάμενος καὶ ἐπεύχεται, οὐδέ μέ φησι
- δηρὸν ἔτʼ ὄψεσθαι λαμπρὸν φάος ἠελίοιο.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος· τοῦ δʼ ἔκλυε Παλλὰς Ἀθήνη,
- γυῖα δʼ ἔθηκεν ἐλαφρά, πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν·
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- θαρσῶν νῦν Διόμηδες ἐπὶ Τρώεσσι μάχεσθαι·
- ἐν γάρ τοι στήθεσσι μένος πατρώϊον ἧκα
- ἄτρομον, οἷον ἔχεσκε σακέσπαλος ἱππότα Τυδεύς·
- ἀχλὺν δʼ αὖ τοι ἀπʼ ὀφθαλμῶν ἕλον ἣ πρὶν ἐπῆεν,
- ὄφρʼ εὖ γιγνώσκῃς ἠμὲν θεὸν ἠδὲ καὶ ἄνδρα.
- τὼ νῦν αἴ κε θεὸς πειρώμενος ἐνθάδʼ ἵκηται
- μή τι σύ γʼ ἀθανάτοισι θεοῖς ἀντικρὺ μάχεσθαι
- τοῖς ἄλλοις· ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- ἔλθῃσʼ ἐς πόλεμον, τήν γʼ οὐτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- Τυδεΐδης δʼ ἐξαῦτις ἰὼν προμάχοισιν ἐμίχθη
- καὶ πρίν περ θυμῷ μεμαὼς Τρώεσσι μάχεσθαι·
- δὴ τότε μιν τρὶς τόσσον ἕλεν μένος ὥς τε λέοντα
- ὅν ῥά τε ποιμὴν ἀγρῷ ἐπʼ εἰροπόκοις ὀΐεσσι
- χραύσῃ μέν τʼ αὐλῆς ὑπεράλμενον οὐδὲ δαμάσσῃ·
- τοῦ μέν τε σθένος ὦρσεν, ἔπειτα δέ τʼ οὐ προσαμύνει,
- ἀλλὰ κατὰ σταθμοὺς δύεται, τὰ δʼ ἐρῆμα φοβεῖται·
- αἳ μέν τʼ ἀγχιστῖναι ἐπʼ ἀλλήλῃσι κέχυνται,
- αὐτὰρ ὃ ἐμμεμαὼς βαθέης ἐξάλλεται αὐλῆς·
- ὣς μεμαὼς Τρώεσσι μίγη κρατερὸς Διομήδης.
- ἔνθʼ ἕλεν Ἀστύνοον καὶ Ὑπείρονα ποιμένα λαῶν,
- τὸν μὲν ὑπὲρ μαζοῖο βαλὼν χαλκήρεϊ δουρί,
- τὸν δʼ ἕτερον ξίφεϊ μεγάλῳ κληῗδα παρʼ ὦμον
- πλῆξʼ, ἀπὸ δʼ αὐχένος ὦμον ἐέργαθεν ἠδʼ ἀπὸ νώτου.
- τοὺς μὲν ἔασʼ, ὃ δʼ Ἄβαντα μετῴχετο καὶ Πολύειδον
- υἱέας Εὐρυδάμαντος ὀνειροπόλοιο γέροντος·
- τοῖς οὐκ ἐρχομένοις ὃ γέρων ἐκρίνατʼ ὀνείρους,
- ἀλλά σφεας κρατερὸς Διομήδης ἐξενάριξε·
- βῆ δὲ μετὰ Ξάνθόν τε Θόωνά τε Φαίνοπος υἷε
- ἄμφω τηλυγέτω· ὃ δὲ τείρετο γήραϊ λυγρῷ,
- υἱὸν δʼ οὐ τέκετʼ ἄλλον ἐπὶ κτεάτεσσι λιπέσθαι.
- ἔνθʼ ὅ γε τοὺς ἐνάριζε, φίλον δʼ ἐξαίνυτο θυμὸν
- ἀμφοτέρω, πατέρι δὲ γόον καὶ κήδεα λυγρὰ
- λεῖπʼ, ἐπεὶ οὐ ζώοντε μάχης ἐκνοστήσαντε
- δέξατο· χηρωσταὶ δὲ διὰ κτῆσιν δατέοντο.
- ἔνθʼ υἷας Πριάμοιο δύω λάβε Δαρδανίδαο
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας Ἐχέμμονά τε Χρομίον τε.
- ὡς δὲ λέων ἐν βουσὶ θορὼν ἐξ αὐχένα ἄξῃ
- πόρτιος ἠὲ βοὸς ξύλοχον κάτα βοσκομενάων,
- ὣς τοὺς ἀμφοτέρους ἐξ ἵππων Τυδέος υἱὸς
- βῆσε κακῶς ἀέκοντας, ἔπειτα δὲ τεύχεʼ ἐσύλα·
- ἵππους δʼ οἷς ἑτάροισι δίδου μετὰ νῆας ἐλαύνειν.
- τὸν δʼ ἴδεν Αἰνείας ἀλαπάζοντα στίχας ἀνδρῶν,
- βῆ δʼ ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων
- Πάνδαρον ἀντίθεον διζήμενος εἴ που ἐφεύροι·
- εὗρε Λυκάονος υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε,
- στῆ δὲ πρόσθʼ αὐτοῖο ἔπος τέ μιν ἀντίον ηὔδα·
- Πάνδαρε ποῦ τοι τόξον ἰδὲ πτερόεντες ὀϊστοὶ
- καὶ κλέος; ᾧ οὔ τίς τοι ἐρίζεται ἐνθάδε γʼ ἀνήρ,
- οὐδέ τις ἐν Λυκίῃ σέο γʼ εὔχεται εἶναι ἀμείνων.
- ἀλλʼ ἄγε τῷδʼ ἔφες ἀνδρὶ βέλος Διὶ χεῖρας ἀνασχὼν
- ὅς τις ὅδε κρατέει καὶ δὴ κακὰ πολλὰ ἔοργε
- Τρῶας, ἐπεὶ πολλῶν τε καὶ ἐσθλῶν γούνατʼ ἔλυσεν·
- εἰ μή τις θεός ἐστι κοτεσσάμενος Τρώεσσιν
- ἱρῶν μηνίσας· χαλεπὴ δὲ θεοῦ ἔπι μῆνις.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων
- Τυδεΐδῃ μιν ἔγωγε δαΐφρονι πάντα ἐΐσκω,
- ἀσπίδι γιγνώσκων αὐλώπιδί τε τρυφαλείῃ,
- ἵππους τʼ εἰσορόων· σάφα δʼ οὐκ οἶδʼ εἰ θεός ἐστιν.
- εἰ δʼ ὅ γʼ ἀνὴρ ὅν φημι δαΐφρων Τυδέος υἱὸς
- οὐχ ὅ γʼ ἄνευθε θεοῦ τάδε μαίνεται, ἀλλά τις ἄγχι
- ἕστηκʼ ἀθανάτων νεφέλῃ εἰλυμένος ὤμους,
- ὃς τούτου βέλος ὠκὺ κιχήμενον ἔτραπεν ἄλλῃ.
- ἤδη γάρ οἱ ἐφῆκα βέλος, καί μιν βάλον ὦμον
- δεξιὸν ἀντικρὺ διὰ θώρηκος γυάλοιο·
- καί μιν ἔγωγʼ ἐφάμην Ἀϊδωνῆϊ προϊάψειν,
- ἔμπης δʼ οὐκ ἐδάμασσα· θεός νύ τίς ἐστι κοτήεις.
- ἵπποι δʼ οὐ παρέασι καὶ ἅρματα τῶν κʼ ἐπιβαίην·
- ἀλλά που ἐν μεγάροισι Λυκάονος ἕνδεκα δίφροι
- καλοὶ πρωτοπαγεῖς νεοτευχέες· ἀμφὶ δὲ πέπλοι
- πέπτανται· παρὰ δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι
- ἑστᾶσι κρῖ λευκὸν ἐρεπτόμενοι καὶ ὀλύρας.
- ἦ μέν μοι μάλα πολλὰ γέρων αἰχμητὰ Λυκάων
- ἐρχομένῳ ἐπέτελλε δόμοις ἔνι ποιητοῖσιν·
- ἵπποισίν μʼ ἐκέλευε καὶ ἅρμασιν ἐμβεβαῶτα
- ἀρχεύειν Τρώεσσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας·
- ἀλλʼ ἐγὼ οὐ πιθόμην· ἦ τʼ ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν·
- ἵππων φειδόμενος, μή μοι δευοίατο φορβῆς
- ἀνδρῶν εἰλομένων εἰωθότες ἔδμεναι ἄδην.
- ὣς λίπον, αὐτὰρ πεζὸς ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα
- τόξοισιν πίσυνος· τὰ δέ μʼ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ὀνήσειν.
- ἤδη γὰρ δοιοῖσιν ἀριστήεσσιν ἐφῆκα
- Τυδεΐδῃ τε καὶ Ἀτρεΐδῃ, ἐκ δʼ ἀμφοτέροιιν
- ἀτρεκὲς αἷμʼ ἔσσευα βαλών, ἤγειρα δὲ μᾶλλον.
- τώ ῥα κακῇ αἴσῃ ἀπὸ πασσάλου ἀγκύλα τόξα
- ἤματι τῷ ἑλόμην ὅτε Ἴλιον εἰς ἐρατεινὴν
- ἡγεόμην Τρώεσσι φέρων χάριν Ἕκτορι δίῳ.
- εἰ δέ κε νοστήσω καὶ ἐσόψομαι ὀφθαλμοῖσι
- πατρίδʼ ἐμὴν ἄλοχόν τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα,
- αὐτίκʼ ἔπειτʼ ἀπʼ ἐμεῖο κάρη τάμοι ἀλλότριος φὼς
- εἰ μὴ ἐγὼ τάδε τόξα φαεινῷ ἐν πυρὶ θείην
- χερσὶ διακλάσσας· ἀνεμώλια γάρ μοι ὀπηδεῖ.
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας Τρώων ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- μὴ δʼ οὕτως ἀγόρευε· πάρος δʼ οὐκ ἔσσεται ἄλλως,
- πρίν γʼ ἐπὶ νὼ τῷδʼ ἀνδρὶ σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἀντιβίην ἐλθόντε σὺν ἔντεσι πειρηθῆναι.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐμῶν ὀχέων ἐπιβήσεο, ὄφρα ἴδηαι
- οἷοι Τρώϊοι ἵπποι ἐπιστάμενοι πεδίοιο
- κραιπνὰ μάλʼ ἔνθα καὶ ἔνθα διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι·
- τὼ καὶ νῶϊ πόλιν δὲ σαώσετον, εἴ περ ἂν αὖτε
- Ζεὺς ἐπὶ Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ κῦδος ὀρέξῃ.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα
- δέξαι, ἐγὼ δʼ ἵππων ἀποβήσομαι ὄφρα μάχωμαι·
- ἠὲ σὺ τόνδε δέδεξο, μελήσουσιν δʼ ἐμοὶ ἵπποι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- Αἰνεία σὺ μὲν αὐτὸς ἔχʼ ἡνία καὶ τεὼ ἵππω·
- μᾶλλον ὑφʼ ἡνιόχῳ εἰωθότι καμπύλον ἅρμα
- οἴσετον, εἴ περ ἂν αὖτε φεβώμεθα Τυδέος υἱόν·
- μὴ τὼ μὲν δείσαντε ματήσετον, οὐδʼ ἐθέλητον
- ἐκφερέμεν πολέμοιο τεὸν φθόγγον ποθέοντε,
- νῶϊ δʼ ἐπαΐξας μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς
- αὐτώ τε κτείνῃ καὶ ἐλάσσῃ μώνυχας ἵππους.
- ἀλλὰ σύ γʼ αὐτὸς ἔλαυνε τέʼ ἅρματα καὶ τεὼ ἵππω,
- τὸν δὲ δʼ ἐγὼν ἐπιόντα δεδέξομαι ὀξέϊ δουρί.
- ὣς ἄρα φωνήσαντες ἐς ἅρματα ποικίλα βάντες
- ἐμμεμαῶτʼ ἐπὶ Τυδεΐδῃ ἔχον ὠκέας ἵππους.
- τοὺς δὲ ἴδε Σθένελος Καπανήϊος ἀγλαὸς υἱός,
- αἶψα δὲ Τυδεΐδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ,
- ἄνδρʼ ὁρόω κρατερὼ ἐπὶ σοὶ μεμαῶτε μάχεσθαι
- ἶνʼ ἀπέλεθρον ἔχοντας· ὃ μὲν τόξων ἐῢ εἰδὼς
- Πάνδαρος, υἱὸς δʼ αὖτε Λυκάονος εὔχεται εἶναι·
- Αἰνείας δʼ υἱὸς μὲν ἀμύμονος Ἀγχίσαο
- εὔχεται ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ οἵ ἐστʼ Ἀφροδίτη.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ χαζώμεθʼ ἐφʼ ἵππων, μηδέ μοι οὕτω
- θῦνε διὰ προμάχων, μή πως φίλον ἦτορ ὀλέσσῃς.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- μή τι φόβον δʼ ἀγόρευʼ, ἐπεὶ οὐδὲ σὲ πεισέμεν οἴω.
- οὐ γάρ μοι γενναῖον ἀλυσκάζοντι μάχεσθαι
- οὐδὲ καταπτώσσειν· ἔτι μοι μένος ἔμπεδόν ἐστιν·
- ὀκνείω δʼ ἵππων ἐπιβαινέμεν, ἀλλὰ καὶ αὔτως
- ἀντίον εἶμʼ αὐτῶν· τρεῖν μʼ οὐκ ἐᾷ Παλλὰς Ἀθήνη.
- τούτω δʼ οὐ πάλιν αὖτις ἀποίσετον ὠκέες ἵπποι
- ἄμφω ἀφʼ ἡμείων, εἴ γʼ οὖν ἕτερός γε φύγῃσιν.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν·
- αἴ κέν μοι πολύβουλος Ἀθήνη κῦδος ὀρέξῃ
- ἀμφοτέρω κτεῖναι, σὺ δὲ τούσδε μὲν ὠκέας ἵππους
- αὐτοῦ ἐρυκακέειν ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας,
- Αἰνείαο δʼ ἐπαΐξαι μεμνημένος ἵππων,
- ἐκ δʼ ἐλάσαι Τρώων μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- τῆς γάρ τοι γενεῆς ἧς Τρωΐ περ εὐρύοπα Ζεὺς
- δῶχʼ υἷος ποινὴν Γανυμήδεος, οὕνεκʼ ἄριστοι
- ἵππων ὅσσοι ἔασιν ὑπʼ ἠῶ τʼ ἠέλιόν τε,
- τῆς γενεῆς ἔκλεψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγχίσης
- λάθρῃ Λαομέδοντος ὑποσχὼν θήλεας ἵππους·
- τῶν οἱ ἓξ ἐγένοντο ἐνὶ μεγάροισι γενέθλη.
- τοὺς μὲν τέσσαρας αὐτὸς ἔχων ἀτίταλλʼ ἐπὶ φάτνῃ,
- τὼ δὲ δύʼ Αἰνείᾳ δῶκεν μήστωρε φόβοιο.
- εἰ τούτω κε λάβοιμεν, ἀροίμεθά κε κλέος ἐσθλόν.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- τὼ δὲ τάχʼ ἐγγύθεν ἦλθον ἐλαύνοντʼ ὠκέας ἵππους.
- τὸν πρότερος προσέειπε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- καρτερόθυμε δαΐφρον ἀγαυοῦ Τυδέος υἱὲ
- ἦ μάλα σʼ οὐ βέλος ὠκὺ δαμάσσατο πικρὸς ὀϊστός·
- νῦν αὖτʼ ἐγχείῃ πειρήσομαι αἴ κε τύχωμι.
- ἦ ῥα καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος
- καὶ βάλε Τυδεΐδαο κατʼ ἀσπίδα· τῆς δὲ διὰ πρὸ
- αἰχμὴ χαλκείη πταμένη θώρηκι πελάσθη·
- τῷ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός·
- βέβληαι κενεῶνα διαμπερές, οὐδέ σʼ ὀΐω
- δηρὸν ἔτʼ ἀνσχήσεσθαι· ἐμοὶ δὲ μέγʼ εὖχος ἔδωκας.
- τὸν δʼ οὐ ταρβήσας προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- ἤμβροτες οὐδʼ ἔτυχες· ἀτὰρ οὐ μὲν σφῶΐ γʼ ὀΐω
- πρίν γʼ ἀποπαύσεσθαι πρίν γʼ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα
- αἵματος ἆσαι Ἄρηα, ταλαύρινον πολεμιστήν.
- ὣς φάμενος προέηκε· βέλος δʼ ἴθυνεν Ἀθήνη
- ῥῖνα παρʼ ὀφθαλμόν, λευκοὺς δʼ ἐπέρησεν ὀδόντας.
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν γλῶσσαν πρυμνὴν τάμε χαλκὸς ἀτειρής,
- αἰχμὴ δʼ ἐξελύθη παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ
- αἰόλα παμφανόωντα, παρέτρεσσαν δέ οἱ ἵπποι
- ὠκύποδες· τοῦ δʼ αὖθι λύθη ψυχή τε μένος τε.
- Αἰνείας δʼ ἀπόρουσε σὺν ἀσπίδι δουρί τε μακρῷ
- δείσας μή πώς οἱ ἐρυσαίατο νεκρὸν Ἀχαιοί.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ βαῖνε λέων ὣς ἀλκὶ πεποιθώς,
- πρόσθε δέ οἱ δόρυ τʼ ἔσχε καὶ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην,
- τὸν κτάμεναι μεμαὼς ὅς τις τοῦ γʼ ἀντίος ἔλθοι
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ
- Τυδεΐδης μέγα ἔργον ὃ οὐ δύο γʼ ἄνδρε φέροιεν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.
- τῷ βάλεν Αἰνείαο κατʼ ἰσχίον ἔνθά τε μηρὸς
- ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, κοτύλην δέ τέ μιν καλέουσι·
- θλάσσε δέ οἱ κοτύλην, πρὸς δʼ ἄμφω ῥῆξε τένοντε·
- ὦσε δʼ ἀπὸ ῥινὸν τρηχὺς λίθος· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- ἔστη γνὺξ ἐριπὼν καὶ ἐρείσατο χειρὶ παχείῃ
- γαίης· ἀμφὶ δὲ ὄσσε κελαινὴ νὺξ ἐκάλυψε.
- καί νύ κεν ἔνθʼ ἀπόλοιτο ἄναξ ἀνδρῶν Αἰνείας,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- μήτηρ, ἥ μιν ὑπʼ Ἀγχίσῃ τέκε βουκολέοντι·
- ἀμφὶ δʼ ἑὸν φίλον υἱὸν ἐχεύατο πήχεε λευκώ,
- πρόσθε δέ οἱ πέπλοιο φαεινοῦ πτύγμα κάλυψεν
- ἕρκος ἔμεν βελέων, μή τις Δαναῶν ταχυπώλων
- χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕλοιτο.
- ἣ μὲν ἑὸν φίλον υἱὸν ὑπεξέφερεν πολέμοιο·
- οὐδʼ υἱὸς Καπανῆος ἐλήθετο συνθεσιάων
- τάων ἃς ἐπέτελλε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης,
- ἀλλʼ ὅ γε τοὺς μὲν ἑοὺς ἠρύκακε μώνυχας ἵππους
- νόσφιν ἀπὸ φλοίσβου ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας,
- Αἰνείαο δʼ ἐπαΐξας καλλίτριχας ἵππους
- ἐξέλασε Τρώων μετʼ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς.
- δῶκε δὲ Δηϊπύλῳ ἑτάρῳ φίλῳ, ὃν περὶ πάσης
- τῖεν ὁμηλικίης ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ᾔδη,
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐλαυνέμεν· αὐτὰρ ὅ γʼ ἥρως
- ὧν ἵππων ἐπιβὰς ἔλαβʼ ἡνία σιγαλόεντα,
- αἶψα δὲ Τυδεΐδην μέθεπε κρατερώνυχας ἵππους
- ἐμμεμαώς· ὃ δὲ Κύπριν ἐπῴχετο νηλέϊ χαλκῷ
- γιγνώσκων ὅ τʼ ἄναλκις ἔην θεός, οὐδὲ θεάων
- τάων αἵ τʼ ἀνδρῶν πόλεμον κάτα κοιρανέουσιν,
- οὔτʼ ἄρʼ Ἀθηναίη οὔτε πτολίπορθος Ἐνυώ.
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἐκίχανε πολὺν καθʼ ὅμιλον ὀπάζων,
- ἔνθʼ ἐπορεξάμενος μεγαθύμου Τυδέος υἱὸς
- ἄκρην οὔτασε χεῖρα μετάλμενος ὀξέϊ δουρὶ
- ἀβληχρήν· εἶθαρ δὲ δόρυ χροὸς ἀντετόρησεν
- ἀμβροσίου διὰ πέπλου, ὅν οἱ Χάριτες κάμον αὐταί,
- πρυμνὸν ὕπερ θέναρος· ῥέε δʼ ἄμβροτον αἷμα θεοῖο
- ἰχώρ, οἷός πέρ τε ῥέει μακάρεσσι θεοῖσιν·
- οὐ γὰρ σῖτον ἔδουσʼ, οὐ πίνουσʼ αἴθοπα οἶνον,
- τοὔνεκʼ ἀναίμονές εἰσι καὶ ἀθάνατοι καλέονται.
- ἣ δὲ μέγα ἰάχουσα ἀπὸ ἕο κάββαλεν υἱόν·
- καὶ τὸν μὲν μετὰ χερσὶν ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων
- κυανέῃ νεφέλῃ, μή τις Δαναῶν ταχυπώλων
- χαλκὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλὼν ἐκ θυμὸν ἕλοιτο·
- τῇ δʼ ἐπὶ μακρὸν ἄϋσε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- εἶκε Διὸς θύγατερ πολέμου καὶ δηϊοτῆτος·
- ἦ οὐχ ἅλις ὅττι γυναῖκας ἀνάλκιδας ἠπεροπεύεις;
- εἰ δὲ σύ γʼ ἐς πόλεμον πωλήσεαι, ἦ τέ σʼ ὀΐω
- ῥιγήσειν πόλεμόν γε καὶ εἴ χʼ ἑτέρωθι πύθηαι.
- ὣς ἔφαθʼ, ἣ δʼ ἀλύουσʼ ἀπεβήσετο, τείρετο δʼ αἰνῶς·
- τὴν μὲν ἄρʼ Ἶρις ἑλοῦσα ποδήνεμος ἔξαγʼ ὁμίλου
- ἀχθομένην ὀδύνῃσι, μελαίνετο δὲ χρόα καλόν.
- εὗρεν ἔπειτα μάχης ἐπʼ ἀριστερὰ θοῦρον Ἄρηα
- ἥμενον· ἠέρι δʼ ἔγχος ἐκέκλιτο καὶ ταχέʼ ἵππω·
- ἣ δὲ γνὺξ ἐριποῦσα κασιγνήτοιο φίλοιο
- πολλὰ λισσομένη χρυσάμπυκας ᾔτεεν ἵππους·
- φίλε κασίγνητε κόμισαί τέ με δός τέ μοι ἵππους,
- ὄφρʼ ἐς Ὄλυμπον ἵκωμαι ἵνʼ ἀθανάτων ἕδος ἐστί.
- λίην ἄχθομαι ἕλκος ὅ με βροτὸς οὔτασεν ἀνὴρ
- Τυδεΐδης, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διὶ πατρὶ μάχοιτο.
- ὣς φάτο, τῇ δʼ ἄρʼ Ἄρης δῶκε χρυσάμπυκας ἵππους·
- ἣ δʼ ἐς δίφρον ἔβαινεν ἀκηχεμένη φίλον ἦτορ,
- πὰρ δέ οἱ Ἶρις ἔβαινε καὶ ἡνία λάζετο χερσί,
- μάστιξεν δʼ ἐλάαν, τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην.
- αἶψα δʼ ἔπειθʼ ἵκοντο θεῶν ἕδος αἰπὺν Ὄλυμπον·
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις
- λύσασʼ ἐξ ὀχέων, παρὰ δʼ ἀμβρόσιον βάλεν εἶδαρ·
- ἣ δʼ ἐν γούνασι πῖπτε Διώνης δῖʼ Ἀφροδίτη
- μητρὸς ἑῆς· ἣ δʼ ἀγκὰς ἐλάζετο θυγατέρα ἥν,
- χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἐκ τʼ ὀνόμαζε·
- τίς νύ σε τοιάδʼ ἔρεξε φίλον τέκος Οὐρανιώνων
- μαψιδίως, ὡς εἴ τι κακὸν ῥέζουσαν ἐνωπῇ;
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη·
- οὖτά με Τυδέος υἱὸς ὑπέρθυμος Διομήδης,
- οὕνεκʼ ἐγὼ φίλον υἱὸν ὑπεξέφερον πολέμοιο
- Αἰνείαν, ὃς ἐμοὶ πάντων πολὺ φίλτατός ἐστιν.
- οὐ γὰρ ἔτι Τρώων καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή,
- ἀλλʼ ἤδη Δαναοί γε καὶ ἀθανάτοισι μάχονται.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Διώνη, δῖα θεάων·
- τέτλαθι τέκνον ἐμόν, καὶ ἀνάσχεο κηδομένη περ·
- πολλοὶ γὰρ δὴ τλῆμεν Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- ἐξ ἀνδρῶν χαλέπʼ ἄλγεʼ ἐπʼ ἀλλήλοισι τιθέντες.
- τλῆ μὲν Ἄρης ὅτε μιν Ὦτος κρατερός τʼ Ἐφιάλτης
- παῖδες Ἀλωῆος, δῆσαν κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ·
- χαλκέῳ δʼ ἐν κεράμῳ δέδετο τρισκαίδεκα μῆνας·
- καί νύ κεν ἔνθʼ ἀπόλοιτο Ἄρης ἆτος πολέμοιο,
- εἰ μὴ μητρυιὴ περικαλλὴς Ἠερίβοια
- Ἑρμέᾳ ἐξήγγειλεν· ὃ δʼ ἐξέκλεψεν Ἄρηα
- ἤδη τειρόμενον, χαλεπὸς δέ ἑ δεσμὸς ἐδάμνα.
- τλῆ δʼ Ἥρη, ὅτε μιν κρατερὸς πάϊς Ἀμφιτρύωνος
- δεξιτερὸν κατὰ μαζὸν ὀϊστῷ τριγλώχινι
- βεβλήκει· τότε καί μιν ἀνήκεστον λάβεν ἄλγος.
- τλῆ δʼ Ἀΐδης ἐν τοῖσι πελώριος ὠκὺν ὀϊστόν,
- εὖτέ μιν ωὐτὸς ἀνὴρ υἱὸς Διὸς αἰγιόχοιο
- ἐν Πύλῳ ἐν νεκύεσσι βαλὼν ὀδύνῃσιν ἔδωκεν·
- αὐτὰρ ὃ βῆ πρὸς δῶμα Διὸς καὶ μακρὸν Ὄλυμπον
- κῆρ ἀχέων ὀδύνῃσι πεπαρμένος· αὐτὰρ ὀϊστὸς
- ὤμῳ ἔνι στιβαρῷ ἠλήλατο, κῆδε δὲ θυμόν.
- τῷ δʼ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων
- ἠκέσατʼ· οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γε τέτυκτο.
- σχέτλιος ὀβριμοεργὸς ὃς οὐκ ὄθετʼ αἴσυλα ῥέζων,
- ὃς τόξοισιν ἔκηδε θεοὺς οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι.
- σοὶ δʼ ἐπὶ τοῦτον ἀνῆκε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- νήπιος, οὐδὲ τὸ οἶδε κατὰ φρένα Τυδέος υἱὸς
- ὅττι μάλʼ οὐ δηναιὸς ὃς ἀθανάτοισι μάχηται,
- οὐδέ τί μιν παῖδες ποτὶ γούνασι παππάζουσιν
- ἐλθόντʼ ἐκ πολέμοιο καὶ αἰνῆς δηϊοτῆτος.
- τὼ νῦν Τυδεΐδης, εἰ καὶ μάλα καρτερός ἐστι,
- φραζέσθω μή τίς οἱ ἀμείνων σεῖο μάχηται,
- μὴ δὴν Αἰγιάλεια περίφρων Ἀδρηστίνη
- ἐξ ὕπνου γοόωσα φίλους οἰκῆας ἐγείρῃ
- κουρίδιον ποθέουσα πόσιν τὸν ἄριστον Ἀχαιῶν
- ἰφθίμη ἄλοχος Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- ἦ ῥα καὶ ἀμφοτέρῃσιν ἀπʼ ἰχῶ χειρὸς ὀμόργνυ·
- ἄλθετο χείρ, ὀδύναι δὲ κατηπιόωντο βαρεῖαι.
- αἳ δʼ αὖτʼ εἰσορόωσαι Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη
- κερτομίοις ἐπέεσσι Δία Κρονίδην ἐρέθιζον.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι ὅττι κεν εἴπω;
- ἦ μάλα δή τινα Κύπρις Ἀχαιϊάδων ἀνιεῖσα
- Τρωσὶν ἅμα σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλα φίλησε,
- τῶν τινα καρρέζουσα Ἀχαιϊάδων ἐϋπέπλων
- πρὸς χρυσῇ περόνῃ καταμύξατο χεῖρα ἀραιήν.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,
- καί ῥα καλεσσάμενος προσέφη χρυσῆν Ἀφροδίτην·
- οὔ τοι τέκνον ἐμὸν δέδοται πολεμήϊα ἔργα,
- ἀλλὰ σύ γʼ ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα γάμοιο,
- ταῦτα δʼ Ἄρηϊ θοῷ καὶ Ἀθήνῃ πάντα μελήσει.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- Αἰνείᾳ δʼ ἐπόρουσε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης,
- γιγνώσκων ὅ οἱ αὐτὸς ὑπείρεχε χεῖρας Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ οὐδὲ θεὸν μέγαν ἅζετο, ἵετο δʼ αἰεὶ
- Αἰνείαν κτεῖναι καὶ ἀπὸ κλυτὰ τεύχεα δῦσαι.
- τρὶς μὲν ἔπειτʼ ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων,
- τρὶς δέ οἱ ἐστυφέλιξε φαεινὴν ἀσπίδʼ Ἀπόλλων·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- δεινὰ δʼ ὁμοκλήσας προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- φράζεο Τυδεΐδη καὶ χάζεο, μηδὲ θεοῖσιν
- ἶσʼ ἔθελε φρονέειν, ἐπεὶ οὔ ποτε φῦλον ὁμοῖον
- ἀθανάτων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τʼ ἀνθρώπων.
- ὣς φάτο, Τυδεΐδης δʼ ἀνεχάζετο τυτθὸν ὀπίσσω
- μῆνιν ἀλευάμενος ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνος.
- Αἰνείαν δʼ ἀπάτερθεν ὁμίλου θῆκεν Ἀπόλλων
- Περγάμῳ εἰν ἱερῇ, ὅθι οἱ νηός γε τέτυκτο.
- ἤτοι τὸν Λητώ τε καὶ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα
- ἐν μεγάλῳ ἀδύτῳ ἀκέοντό τε κύδαινόν τε·
- αὐτὰρ ὃ εἴδωλον τεῦξʼ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- αὐτῷ τʼ Αἰνείᾳ ἴκελον καὶ τεύχεσι τοῖον,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ εἰδώλῳ Τρῶες καὶ δῖοι Ἀχαιοὶ
- δῄουν ἀλλήλων ἀμφὶ στήθεσσι βοείας
- ἀσπίδας εὐκύκλους λαισήϊά τε πτερόεντα.
- δὴ τότε θοῦρον Ἄρηα προσηύδα Φοῖβος Ἀπόλλων·
- Ἆρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα,
- οὐκ ἂν δὴ τόνδʼ ἄνδρα μάχης ἐρύσαιο μετελθὼν
- Τυδεΐδην, ὃς νῦν γε καὶ ἂν Διὶ πατρὶ μάχοιτο;
- Κύπριδα μὲν πρῶτα σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος.
- ὣς εἰπὼν αὐτὸς μὲν ἐφέζετο Περγάμῳ ἄκρῃ,
- Τρῳὰς δὲ στίχας οὖλος Ἄρης ὄτρυνε μετελθὼν
- εἰδόμενος Ἀκάμαντι θοῷ ἡγήτορι Θρῃκῶν·
- υἱάσι δὲ Πριάμοιο διοτρεφέεσσι κέλευεν·
- ὦ υἱεῖς Πριάμοιο διοτρεφέος βασιλῆος
- ἐς τί ἔτι κτείνεσθαι ἐάσετε λαὸν Ἀχαιοῖς;
- ἦ εἰς ὅ κεν ἀμφὶ πύλῃς εὖ ποιητῇσι μάχωνται;
- κεῖται ἀνὴρ ὃν ἶσον ἐτίομεν Ἕκτορι δίῳ
- Αἰνείας υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο·
- ἀλλʼ ἄγετʼ ἐκ φλοίσβοιο σαώσομεν ἐσθλὸν ἑταῖρον.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθʼ αὖ Σαρπηδὼν μάλα νείκεσεν Ἕκτορα δῖον·
- Ἕκτορ πῇ δή τοι μένος οἴχεται ὃ πρὶν ἔχεσκες;
- φῆς που ἄτερ λαῶν πόλιν ἑξέμεν ἠδʼ ἐπικούρων
- οἶος σὺν γαμβροῖσι κασιγνήτοισί τε σοῖσι.
- τῶν νῦν οὔ τινʼ ἐγὼ ἰδέειν δύναμʼ οὐδὲ νοῆσαι,
- ἀλλὰ καταπτώσσουσι κύνες ὣς ἀμφὶ λέοντα·
- ἡμεῖς δὲ μαχόμεσθʼ οἵ πέρ τʼ ἐπίκουροι ἔνειμεν.
- καὶ γὰρ ἐγὼν ἐπίκουρος ἐὼν μάλα τηλόθεν ἥκω·
- τηλοῦ γὰρ Λυκίη Ξάνθῳ ἔπι δινήεντι,
- ἔνθʼ ἄλοχόν τε φίλην ἔλιπον καὶ νήπιον υἱόν,
- κὰδ δὲ κτήματα πολλά, τὰ ἔλδεται ὅς κʼ ἐπιδευής.
- ἀλλὰ καὶ ὧς Λυκίους ὀτρύνω καὶ μέμονʼ αὐτὸς
- ἀνδρὶ μαχήσασθαι· ἀτὰρ οὔ τί μοι ἐνθάδε τοῖον
- οἷόν κʼ ἠὲ φέροιεν Ἀχαιοὶ ἤ κεν ἄγοιεν·
- τύνη δʼ ἕστηκας, ἀτὰρ οὐδʼ ἄλλοισι κελεύεις
- λαοῖσιν μενέμεν καὶ ἀμυνέμεναι ὤρεσσι.
- μή πως ὡς ἀψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου
- ἀνδράσι δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένησθε·
- οἳ δὲ τάχʼ ἐκπέρσουσʼ εὖ ναιομένην πόλιν ὑμήν.
- σοὶ δὲ χρὴ τάδε πάντα μέλειν νύκτάς τε καὶ ἦμαρ
- ἀρχοὺς λισσομένῳ τηλεκλειτῶν ἐπικούρων
- νωλεμέως ἐχέμεν, κρατερὴν δʼ ἀποθέσθαι ἐνιπήν.
- ὣς φάτο Σαρπηδών, δάκε δὲ φρένας Ἕκτορι μῦθος·
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπέμειναν ἀολλέες οὐδὲ φόβηθεν.
- ὡς δʼ ἄνεμος ἄχνας φορέει ἱερὰς κατʼ ἀλωὰς
- ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανθὴ Δημήτηρ
- κρίνῃ ἐπειγομένων ἀνέμων καρπόν τε καὶ ἄχνας,
- αἳ δʼ ὑπολευκαίνονται ἀχυρμιαί· ὣς τότʼ Ἀχαιοὶ
- λευκοὶ ὕπερθε γένοντο κονισάλῳ, ὅν ῥα διʼ αὐτῶν
- οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον ἐπέπληγον πόδες ἵππων
- ἂψ ἐπιμισγομένων· ὑπὸ δʼ ἔστρεφον ἡνιοχῆες.
- οἳ δὲ μένος χειρῶν ἰθὺς φέρον· ἀμφὶ δὲ νύκτα
- θοῦρος Ἄρης ἐκάλυψε μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγων
- πάντοσʼ ἐποιχόμενος· τοῦ δʼ ἐκραίαινεν ἐφετμὰς
- Φοίβου Ἀπόλλωνος χρυσαόρου, ὅς μιν ἀνώγει
- Τρωσὶν θυμὸν ἐγεῖραι, ἐπεὶ ἴδε Παλλάδʼ Ἀθήνην
- οἰχομένην· ἣ γάρ ῥα πέλεν Δαναοῖσιν ἀρηγών.
- αὐτὸς δʼ Αἰνείαν μάλα πίονος ἐξ ἀδύτοιο
- ἧκε, καὶ ἐν στήθεσσι μένος βάλε ποιμένι λαῶν.
- Αἰνείας δʼ ἑτάροισι μεθίστατο· τοὶ δὲ χάρησαν,
- ὡς εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προσιόντα
- καὶ μένος ἐσθλὸν ἔχοντα· μετάλλησάν γε μὲν οὔ τι.
- οὐ γὰρ ἔα πόνος ἄλλος, ὃν ἀργυρότοξος ἔγειρεν
- Ἄρης τε βροτολοιγὸς Ἔρις τʼ ἄμοτον μεμαυῖα.
- τοὺς δʼ Αἴαντε δύω καὶ Ὀδυσσεὺς καὶ Διομήδης
- ὄτρυνον Δαναοὺς πολεμιζέμεν· οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ
- οὔτε βίας Τρώων ὑπεδείδισαν οὔτε ἰωκάς,
- ἀλλʼ ἔμενον νεφέλῃσιν ἐοικότες ἅς τε Κρονίων
- νηνεμίης ἔστησεν ἐπʼ ἀκροπόλοισιν ὄρεσσιν
- ἀτρέμας, ὄφρʼ εὕδῃσι μένος Βορέαο καὶ ἄλλων
- ζαχρειῶν ἀνέμων, οἵ τε νέφεα σκιόεντα
- πνοιῇσιν λιγυρῇσι διασκιδνᾶσιν ἀέντες·
- ὣς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον οὐδὲ φέβοντο.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἀνʼ ὅμιλον ἐφοίτα πολλὰ κελεύων·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε καὶ ἄλκιμον ἦτορ ἕλεσθε,
- ἀλλήλους τʼ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας·
- αἰδομένων ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται·
- φευγόντων δʼ οὔτʼ ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτε τις ἀλκή.
- ἦ καὶ ἀκόντισε δουρὶ θοῶς, βάλε δὲ πρόμον ἄνδρα
- Αἰνείω ἕταρον μεγαθύμου Δηϊκόωντα
- Περγασίδην, ὃν Τρῶες ὁμῶς Πριάμοιο τέκεσσι
- τῖον, ἐπεὶ θοὸς ἔσκε μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι.
- τόν ῥα κατʼ ἀσπίδα δουρὶ βάλε κρείων Ἀγαμέμνων·
- ἣ δʼ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο χαλκός,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσε·
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- ἔνθʼ αὖτʼ Αἰνείας Δαναῶν ἕλεν ἄνδρας ἀρίστους
- υἷε Διοκλῆος Κρήθωνά τε Ὀρσίλοχόν τε,
- τῶν ῥα πατὴρ μὲν ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐνὶ Φηρῇ
- ἀφνειὸς βιότοιο, γένος δʼ ἦν ἐκ ποταμοῖο
- Ἀλφειοῦ, ὅς τʼ εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης,
- ὃς τέκετʼ Ὀρτίλοχον πολέεσσʼ ἄνδρεσσιν ἄνακτα·
- Ὀρτίλοχος δʼ ἄρʼ ἔτικτε Διοκλῆα μεγάθυμον,
- ἐκ δὲ Διοκλῆος διδυμάονε παῖδε γενέσθην,
- Κρήθων Ὀρσίλοχός τε μάχης εὖ εἰδότε πάσης.
- τὼ μὲν ἄρʼ ἡβήσαντε μελαινάων ἐπὶ νηῶν
- Ἴλιον εἰς εὔπωλον ἅμʼ Ἀργείοισιν ἑπέσθην,
- τιμὴν Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
- ἀρνυμένω· τὼ δʼ αὖθι τέλος θανάτοιο κάλυψεν.
- οἵω τώ γε λέοντε δύω ὄρεος κορυφῇσιν
- ἐτραφέτην ὑπὸ μητρὶ βαθείης τάρφεσιν ὕλης·
- τὼ μὲν ἄρʼ ἁρπάζοντε βόας καὶ ἴφια μῆλα
- σταθμοὺς ἀνθρώπων κεραΐζετον, ὄφρα καὶ αὐτὼ
- ἀνδρῶν ἐν παλάμῃσι κατέκταθεν ὀξέϊ χαλκῷ·
- τοίω τὼ χείρεσσιν ὑπʼ Αἰνείαο δαμέντε
- καππεσέτην, ἐλάτῃσιν ἐοικότες ὑψηλῇσι.
- τὼ δὲ πεσόντʼ ἐλέησεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- σείων ἐγχείην· τοῦ δʼ ὄτρυνεν μένος Ἄρης,
- τὰ φρονέων ἵνα χερσὶν ὑπʼ Αἰνείαο δαμείη.
- τὸν δʼ ἴδεν Ἀντίλοχος μεγαθύμου Νέστορος υἱός,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων· περὶ γὰρ δίε ποιμένι λαῶν
- μή τι πάθοι, μέγα δέ σφας ἀποσφήλειε πόνοιο.
- τὼ μὲν δὴ χεῖράς τε καὶ ἔγχεα ὀξυόεντα
- ἀντίον ἀλλήλων ἐχέτην μεμαῶτε μάχεσθαι·
- Ἀντίλοχος δὲ μάλʼ ἄγχι παρίστατο ποιμένι λαῶν.
- Αἰνείας δʼ οὐ μεῖνε θοός περ ἐὼν πολεμιστὴς
- ὡς εἶδεν δύο φῶτε παρʼ ἀλλήλοισι μένοντε.
- οἳ δʼ ἐπεὶ οὖν νεκροὺς ἔρυσαν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν,
- τὼ μὲν ἄρα δειλὼ βαλέτην ἐν χερσὶν ἑταίρων,
- αὐτὼ δὲ στρεφθέντε μετὰ πρώτοισι μαχέσθην.
- ἔνθα Πυλαιμένεα ἑλέτην ἀτάλαντον Ἄρηϊ
- ἀρχὸν Παφλαγόνων μεγαθύμων ἀσπιστάων.
- τὸν μὲν ἄρʼ Ἀτρεΐδης δουρικλειτὸς Μενέλαος
- ἑσταότʼ ἔγχεϊ νύξε κατὰ κληῗδα τυχήσας·
- Ἀντίλοχος δὲ Μύδωνα βάλʼ ἡνίοχον θεράποντα
- ἐσθλὸν Ἀτυμνιάδην· ὃ δʼ ὑπέστρεφε μώνυχας ἵππους·
- χερμαδίῳ ἀγκῶνα τυχὼν μέσον· ἐκ δʼ ἄρα χειρῶν
- ἡνία λεύκʼ ἐλέφαντι χαμαὶ πέσον ἐν κονίῃσιν.
- Ἀντίλοχος δʼ ἄρʼ ἐπαΐξας ξίφει ἤλασε κόρσην·
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἀσθμαίνων εὐεργέος ἔκπεσε δίφρου
- κύμβαχος ἐν κονίῃσιν ἐπὶ βρεχμόν τε καὶ ὤμους.
- δηθὰ μάλʼ ἑστήκει· τύχε γάρ ῥʼ ἀμάθοιο βαθείης·
- ὄφρʼ ἵππω πλήξαντε χαμαὶ βάλον ἐν κονίῃσι·
- τοὺς ἵμασʼ Ἀντίλοχος, μετὰ δὲ στρατὸν ἤλασʼ Ἀχαιῶν.
- τοὺς δʼ Ἕκτωρ ἐνόησε κατὰ στίχας, ὦρτο δʼ ἐπʼ αὐτοὺς
- κεκλήγων· ἅμα δὲ Τρώων εἵποντο φάλαγγες
- καρτεραί· ἦρχε δʼ ἄρα σφιν Ἄρης καὶ πότνιʼ Ἐνυώ,
- ἣ μὲν ἔχουσα Κυδοιμὸν ἀναιδέα δηϊοτῆτος,
- Ἄρης δʼ ἐν παλάμῃσι πελώριον ἔγχος ἐνώμα,
- φοίτα δʼ ἄλλοτε μὲν πρόσθʼ Ἕκτορος, ἄλλοτʼ ὄπισθε.
- τὸν δὲ ἰδὼν ῥίγησε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ἀπάλαμνος ἰὼν πολέος πεδίοιο
- στήῃ ἐπʼ ὠκυρόῳ ποταμῷ ἅλα δὲ προρέοντι
- ἀφρῷ μορμύροντα ἰδών, ἀνά τʼ ἔδραμʼ ὀπίσσω,
- ὣς τότε Τυδεΐδης ἀνεχάζετο, εἶπέ τε λαῷ·
- ὦ φίλοι οἷον δὴ θαυμάζομεν Ἕκτορα δῖον
- αἰχμητήν τʼ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν·
- τῷ δʼ αἰεὶ πάρα εἷς γε θεῶν, ὃς λοιγὸν ἀμύνει·
- καὶ νῦν οἱ πάρα κεῖνος Ἄρης βροτῷ ἀνδρὶ ἐοικώς.
- ἀλλὰ πρὸς Τρῶας τετραμμένοι αἰὲν ὀπίσσω
- εἴκετε, μηδὲ θεοῖς μενεαινέμεν ἶφι μάχεσθαι.
- ὣς ἄρʼ ἔφη, Τρῶες δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθον αὐτῶν.
- ἔνθʼ Ἕκτωρ δύο φῶτε κατέκτανεν εἰδότε χάρμης
- εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντε, Μενέσθην Ἀγχίαλόν τε.
- τὼ δὲ πεσόντʼ ἐλέησε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ,
- καὶ βάλεν Ἄμφιον Σελάγου υἱόν, ὅς ῥʼ ἐνὶ Παισῷ
- ναῖε πολυκτήμων πολυλήϊος· ἀλλά ἑ μοῖρα
- ἦγʼ ἐπικουρήσοντα μετὰ Πρίαμόν τε καὶ υἷας.
- τόν ῥα κατὰ ζωστῆρα βάλεν Τελαμώνιος Αἴας,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ πάγη δολιχόσκιον ἔγχος,
- δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δʼ ἐπέδραμε φαίδιμος Αἴας
- τεύχεα συλήσων· Τρῶες δʼ ἐπὶ δούρατʼ ἔχευαν
- ὀξέα παμφανόωντα· σάκος δʼ ἀνεδέξατο πολλά.
- αὐτὰρ ὃ λὰξ προσβὰς ἐκ νεκροῦ χάλκεον ἔγχος
- ἐσπάσατʼ· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἄλλα δυνήσατο τεύχεα καλὰ
- ὤμοιιν ἀφελέσθαι· ἐπείγετο γὰρ βελέεσσι.
- δεῖσε δʼ ὅ γʼ ἀμφίβασιν κρατερὴν Τρώων ἀγερώχων,
- οἳ πολλοί τε καὶ ἐσθλοὶ ἐφέστασαν ἔγχεʼ ἔχοντες,
- οἵ ἑ μέγαν περ ἐόντα καὶ ἴφθιμον καὶ ἀγαυὸν
- ὦσαν ἀπὸ σφείων· ὃ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη.
- ὣς οἳ μὲν πονέοντο κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην·
- Τληπόλεμον δʼ Ἡρακλεΐδην ἠΰν τε μέγαν τε
- ὦρσεν ἐπʼ ἀντιθέῳ Σαρπηδόνι μοῖρα κραταιή.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες
- υἱός θʼ υἱωνός τε Διὸς νεφεληγερέταο,
- τὸν καὶ Τληπόλεμος πρότερος πρὸς μῦθον ἔειπε·
- Σαρπῆδον Λυκίων βουληφόρε, τίς τοι ἀνάγκη
- πτώσσειν ἐνθάδʼ ἐόντι μάχης ἀδαήμονι φωτί;
- ψευδόμενοι δέ σέ φασι Διὸς γόνον αἰγιόχοιο
- εἶναι, ἐπεὶ πολλὸν κείνων ἐπιδεύεαι ἀνδρῶν
- οἳ Διὸς ἐξεγένοντο ἐπὶ προτέρων ἀνθρώπων·
- ἀλλʼ οἷόν τινά φασι βίην Ἡρακληείην
- εἶναι, ἐμὸν πατέρα θρασυμέμνονα θυμολέοντα·
- ὅς ποτε δεῦρʼ ἐλθὼν ἕνεχʼ ἵππων Λαομέδοντος
- ἓξ οἴῃς σὺν νηυσὶ καὶ ἀνδράσι παυροτέροισιν
- Ἰλίου ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δʼ ἀγυιάς·
- σοὶ δὲ κακὸς μὲν θυμός, ἀποφθινύθουσι δὲ λαοί.
- οὐδέ τί σε Τρώεσσιν ὀΐομαι ἄλκαρ ἔσεσθαι
- ἐλθόντʼ ἐκ Λυκίης, οὐδʼ εἰ μάλα καρτερός ἐσσι,
- ἀλλʼ ὑπʼ ἐμοὶ δμηθέντα πύλας Ἀΐδαο περήσειν.
- τὸν δʼ αὖ Σαρπηδὼν Λυκίων ἀγὸς ἀντίον ηὔδα·
- Τληπόλεμʼ ἤτοι κεῖνος ἀπώλεσεν Ἴλιον ἱρὴν
- ἀνέρος ἀφραδίῃσιν ἀγαυοῦ Λαομέδοντος,
- ὅς ῥά μιν εὖ ἕρξαντα κακῷ ἠνίπαπε μύθῳ,
- οὐδʼ ἀπέδωχʼ ἵππους, ὧν εἵνεκα τηλόθεν ἦλθε.
- σοὶ δʼ ἐγὼ ἐνθάδε φημὶ φόνον καὶ κῆρα μέλαιναν
- ἐξ ἐμέθεν τεύξεσθαι, ἐμῷ δʼ ὑπὸ δουρὶ δαμέντα
- εὖχος ἐμοὶ δώσειν, ψυχὴν δʼ Ἄϊδι κλυτοπώλῳ.
- ὣς φάτο Σαρπηδών, ὃ δʼ ἀνέσχετο μείλινον ἔγχος
- Τληπόλεμος· καὶ τῶν μὲν ἁμαρτῇ δούρατα μακρὰ
- ἐκ χειρῶν ἤϊξαν· ὃ μὲν βάλεν αὐχένα μέσσον
- Σαρπηδών, αἰχμὴ δὲ διαμπερὲς ἦλθʼ ἀλεγεινή·
- τὸν δὲ κατʼ ὀφθαλμῶν ἐρεβεννὴ νὺξ ἐκάλυψε.
- Τληπόλεμος δʼ ἄρα μηρὸν ἀριστερὸν ἔγχεϊ μακρῷ
- βεβλήκειν, αἰχμὴ δὲ διέσσυτο μαιμώωσα
- ὀστέω ἐγχριμφθεῖσα, πατὴρ δʼ ἔτι λοιγὸν ἄμυνεν.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι
- ἐξέφερον πολέμοιο· βάρυνε δέ μιν δόρυ μακρὸν
- ἑλκόμενον· τὸ μὲν οὔ τις ἐπεφράσατʼ οὐδὲ νόησε
- μηροῦ ἐξερύσαι δόρυ μείλινον ὄφρʼ ἐπιβαίη
- σπευδόντων· τοῖον γὰρ ἔχον πόνον ἀμφιέποντες.
- Τληπόλεμον δʼ ἑτέρωθεν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἐξέφερον πολέμοιο· νόησε δὲ δῖος Ὀδυσσεὺς
- τλήμονα θυμὸν ἔχων, μαίμησε δέ οἱ φίλον ἦτορ·
- μερμήριξε δʼ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ἢ προτέρω Διὸς υἱὸν ἐριγδούποιο διώκοι,
- ἦ ὅ γε τῶν πλεόνων Λυκίων ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- οὐδʼ ἄρʼ Ὀδυσσῆϊ μεγαλήτορι μόρσιμον ἦεν
- ἴφθιμον Διὸς υἱὸν ἀποκτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ·
- τώ ῥα κατὰ πληθὺν Λυκίων τράπε θυμὸν Ἀθήνη.
- ἔνθʼ ὅ γε Κοίρανον εἷλεν Ἀλάστορά τε Χρομίον τε
- Ἄλκανδρόν θʼ Ἅλιόν τε Νοήμονά τε Πρύτανίν τε.
- καί νύ κʼ ἔτι πλέονας Λυκίων κτάνε δῖος Ὀδυσσεὺς
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- δεῖμα φέρων Δαναοῖσι· χάρη δʼ ἄρα οἱ προσιόντι
- Σαρπηδὼν Διὸς υἱός, ἔπος δʼ ὀλοφυδνὸν ἔειπε·
- Πριαμίδη, μὴ δή με ἕλωρ Δαναοῖσιν ἐάσῃς
- κεῖσθαι, ἀλλʼ ἐπάμυνον· ἔπειτά με καὶ λίποι αἰὼν
- ἐν πόλει ὑμετέρῃ, ἐπεὶ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ἔγωγε
- νοστήσας οἶκον δὲ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν
- εὐφρανέειν ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ οὔ τι προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ,
- ἀλλὰ παρήϊξεν λελιημένος ὄφρα τάχιστα
- ὤσαιτʼ Ἀργείους, πολέων δʼ ἀπὸ θυμὸν ἕλοιτο.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα δῖοι ἑταῖροι
- εἷσαν ὑπʼ αἰγιόχοιο Διὸς περικαλλέϊ φηγῷ·
- ἐκ δʼ ἄρα οἱ μηροῦ δόρυ μείλινον ὦσε θύραζε
- ἴφθιμος Πελάγων, ὅς οἱ φίλος ἦεν ἑταῖρος.
- τὸν δʼ ἔλιπε ψυχή, κατὰ δʼ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς·
- αὖτις δʼ ἐμπνύνθη, περὶ δὲ πνοιὴ Βορέαο
- ζώγρει ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα θυμόν.
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπʼ Ἄρηϊ καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ
- οὔτε ποτὲ προτρέποντο μελαινάων ἐπὶ νηῶν
- οὔτε ποτʼ ἀντεφέροντο μάχῃ, ἀλλʼ αἰὲν ὀπίσσω
- χάζονθʼ, ὡς ἐπύθοντο μετὰ Τρώεσσιν Ἄρηα.
- ἔνθα τίνα πρῶτον τίνα δʼ ὕστατον ἐξενάριξαν
- Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς καὶ χάλκεος Ἄρης;
- ἀντίθεον Τεύθραντʼ, ἐπὶ δὲ πλήξιππον Ὀρέστην,
- Τρῆχόν τʼ αἰχμητὴν Αἰτώλιον Οἰνόμαόν τε,
- Οἰνοπίδην θʼ Ἕλενον καὶ Ὀρέσβιον αἰολομίτρην,
- ὅς ῥʼ ἐν Ὕλῃ ναίεσκε μέγα πλούτοιο μεμηλώς,
- λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι· πὰρ δέ οἱ ἄλλοι
- ναῖον Βοιωτοὶ μάλα πίονα δῆμον ἔχοντες.
- τοὺς δʼ ὡς οὖν ἐνόησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Ἀργείους ὀλέκοντας ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ,
- αὐτίκʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὢ πόποι αἰγιόχοιο Διὸς τέκος Ἀτρυτώνη,
- ἦ ῥʼ ἅλιον τὸν μῦθον ὑπέστημεν Μενελάῳ
- Ἴλιον ἐκπέρσαντʼ εὐτείχεον ἀπονέεσθαι,
- εἰ οὕτω μαίνεσθαι ἐάσομεν οὖλον Ἄρηα.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα θούριδος ἀλκῆς.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- ἣ μὲν ἐποιχομένη χρυσάμπυκας ἔντυεν ἵππους
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θυγάτηρ μεγάλοιο Κρόνοιο·
- Ἥβη δʼ ἀμφʼ ὀχέεσσι θοῶς βάλε καμπύλα κύκλα
- χάλκεα ὀκτάκνημα σιδηρέῳ ἄξονι ἀμφίς.
- τῶν ἤτοι χρυσέη ἴτυς ἄφθιτος, αὐτὰρ ὕπερθε
- χάλκεʼ ἐπίσσωτρα προσαρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι·
- πλῆμναι δʼ ἀργύρου εἰσὶ περίδρομοι ἀμφοτέρωθεν·
- δίφρος δὲ χρυσέοισι καὶ ἀργυρέοισιν ἱμᾶσιν
- ἐντέταται, δοιαὶ δὲ περίδρομοι ἄντυγές εἰσι.
- τοῦ δʼ ἐξ ἀργύρεος ῥυμὸς πέλεν· αὐτὰρ ἐπʼ ἄκρῳ
- δῆσε χρύσειον καλὸν ζυγόν, ἐν δὲ λέπαδνα
- κάλʼ ἔβαλε χρύσειʼ· ὑπὸ δὲ ζυγὸν ἤγαγεν Ἥρη
- ἵππους ὠκύποδας, μεμαυῖʼ ἔριδος καὶ ἀϋτῆς.
- αὐτὰρ Ἀθηναίη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο
- πέπλον μὲν κατέχευεν ἑανὸν πατρὸς ἐπʼ οὔδει
- ποικίλον, ὅν ῥʼ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσίν·
- ἣ δὲ χιτῶνʼ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
- τεύχεσιν ἐς πόλεμον θωρήσσετο δακρυόεντα.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
- δεινήν, ἣν περὶ μὲν πάντῃ Φόβος ἐστεφάνωται,
- ἐν δʼ Ἔρις, ἐν δʼ Ἀλκή, ἐν δὲ κρυόεσσα Ἰωκή,
- ἐν δέ τε Γοργείη κεφαλὴ δεινοῖο πελώρου
- δεινή τε σμερδνή τε, Διὸς τέρας αἰγιόχοιο.
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἀμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον
- χρυσείην, ἑκατὸν πολίων πρυλέεσσʼ ἀραρυῖαν·
- ἐς δʼ ὄχεα φλόγεα ποσὶ βήσετο, λάζετο δʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν, τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
- ἡρώων, οἷσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη.
- Ἥρη δὲ μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετʼ ἄρʼ ἵππους·
- αὐτόμαται δὲ πύλαι μύκον οὐρανοῦ ἃς ἔχον Ὧραι,
- τῇς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε
- ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδʼ ἐπιθεῖναι.
- τῇ ῥα διʼ αὐτάων κεντρηνεκέας ἔχον ἵππους·
- εὗρον δὲ Κρονίωνα θεῶν ἄτερ ἥμενον ἄλλων
- ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο.
- ἔνθʼ ἵππους στήσασα θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Ζῆνʼ ὕπατον Κρονίδην ἐξείρετο καὶ προσέειπε·
- Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ Ἄρῃ τάδε καρτερὰ ἔργα
- ὁσσάτιόν τε καὶ οἷον ἀπώλεσε λαὸν Ἀχαιῶν
- μὰψ ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον ἐμοὶ δʼ ἄχος, οἳ δὲ ἕκηλοι
- τέρπονται Κύπρίς τε καὶ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
- ἄφρονα τοῦτον ἀνέντες, ὃς οὔ τινα οἶδε θέμιστα;
- Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι, αἴ κεν Ἄρηα
- λυγρῶς πεπληγυῖα μάχης ἐξαποδίωμαι;
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἄγρει μάν οἱ ἔπορσον Ἀθηναίην ἀγελείην,
- ἥ ἑ μάλιστʼ εἴωθε κακῇς ὀδύνῃσι πελάζειν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- μάστιξεν δʼ ἵππους· τὼ δʼ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην
- μεσσηγὺς γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
- ὅσσον δʼ ἠεροειδὲς ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν
- ἥμενος ἐν σκοπιῇ, λεύσσων ἐπὶ οἴνοπα πόντον,
- τόσσον ἐπιθρῴσκουσι θεῶν ὑψηχέες ἵπποι.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ Τροίην ἷξον ποταμώ τε ῥέοντε,
- ἧχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος,
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- λύσασʼ ἐξ ὀχέων, περὶ δʼ ἠέρα πουλὺν ἔχευε·
- τοῖσιν δʼ ἀμβροσίην Σιμόεις ἀνέτειλε νέμεσθαι.
- αἳ δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθʼ ὁμοῖαι
- ἀνδράσιν Ἀργείοισιν ἀλεξέμεναι μεμαυῖαι·
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι πλεῖστοι καὶ ἄριστοι
- ἕστασαν ἀμφὶ βίην Διομήδεος ἱπποδάμοιο
- εἰλόμενοι λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισιν
- ἢ συσὶ κάπροισιν, τῶν τε σθένος οὐκ ἀλαπαδνόν,
- ἔνθα στᾶσʼ ἤϋσε θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- Στέντορι εἰσαμένη μεγαλήτορι χαλκεοφώνῳ,
- ὃς τόσον αὐδήσασχʼ ὅσον ἄλλοι πεντήκοντα·
- αἰδὼς Ἀργεῖοι κάκʼ ἐλέγχεα εἶδος ἀγητοί·
- ὄφρα μὲν ἐς πόλεμον πωλέσκετο δῖος Ἀχιλλεύς,
- οὐδέ ποτε Τρῶες πρὸ πυλάων Δαρδανιάων
- οἴχνεσκον· κείνου γὰρ ἐδείδισαν ὄβριμον ἔγχος·
- νῦν δὲ ἑκὰς πόλιος κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονται.
- ὣς εἰποῦσʼ ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- Τυδεΐδῃ δʼ ἐπόρουσε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- εὗρε δὲ τόν γε ἄνακτα παρʼ ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἕλκος ἀναψύχοντα τό μιν βάλε Πάνδαρος ἰῷ.
- ἱδρὼς γάρ μιν ἔτειρεν ὑπὸ πλατέος τελαμῶνος
- ἀσπίδος εὐκύκλου· τῷ τείρετο, κάμνε δὲ χεῖρα,
- ἂν δʼ ἴσχων τελαμῶνα κελαινεφὲς αἷμʼ ἀπομόργνυ.
- ἱππείου δὲ θεὰ ζυγοῦ ἥψατο φώνησέν τε·
- ἦ ὀλίγον οἷ παῖδα ἐοικότα γείνατο Τυδεύς.
- Τυδεύς τοι μικρὸς μὲν ἔην δέμας, ἀλλὰ μαχητής·
- καί ῥʼ ὅτε πέρ μιν ἐγὼ πολεμίζειν οὐκ εἴασκον
- οὐδʼ ἐκπαιφάσσειν, ὅτε τʼ ἤλυθε νόσφιν Ἀχαιῶν
- ἄγγελος ἐς Θήβας πολέας μετὰ Καδμείωνας·
- δαίνυσθαί μιν ἄνωγον ἐνὶ μεγάροισιν ἕκηλον·
- αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἔχων ὃν καρτερὸν ὡς τὸ πάρος περ
- κούρους Καδμείων προκαλίζετο, πάντα δʼ ἐνίκα
- ῥηϊδίως· τοίη οἱ ἐγὼν ἐπιτάρροθος ἦα.
- σοὶ δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ παρά θʼ ἵσταμαι ἠδὲ φυλάσσω,
- καί σε προφρονέως κέλομαι Τρώεσσι μάχεσθαι·
- ἀλλά σευ ἢ κάματος πολυᾶϊξ γυῖα δέδυκεν
- ἤ νύ σέ που δέος ἴσχει ἀκήριον· οὐ σύ γʼ ἔπειτα
- Τυδέος ἔκγονός ἐσσι δαΐφρονος Οἰνεΐδαο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρατερὸς Διομήδης·
- γιγνώσκω σε θεὰ θύγατερ Διὸς αἰγιόχοιο·
- τώ τοι προφρονέως ἐρέω ἔπος οὐδʼ ἐπικεύσω.
- οὔτέ τί με δέος ἴσχει ἀκήριον οὔτέ τις ὄκνος,
- ἀλλʼ ἔτι σέων μέμνημαι ἐφετμέων ἃς ἐπέτειλας·
- οὔ μʼ εἴας μακάρεσσι θεοῖς ἀντικρὺ μάχεσθαι
- τοῖς ἄλλοις· ἀτὰρ εἴ κε Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη
- ἔλθῃσʼ ἐς πόλεμον, τήν γʼ οὐτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ.
- τοὔνεκα νῦν αὐτός τʼ ἀναχάζομαι ἠδὲ καὶ ἄλλους
- Ἀργείους ἐκέλευσα ἀλήμεναι ἐνθάδε πάντας·
- γιγνώσκω γὰρ Ἄρηα μάχην ἀνὰ κοιρανέοντα.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Τυδεΐδη Διόμηδες ἐμῷ κεχαρισμένε θυμῷ
- μήτε σύ γʼ Ἄρηα τό γε δείδιθι μήτε τινʼ ἄλλον
- ἀθανάτων, τοίη τοι ἐγὼν ἐπιτάρροθός εἰμι·
- ἀλλʼ ἄγʼ ἐπʼ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους,
- τύψον δὲ σχεδίην μηδʼ ἅζεο θοῦρον Ἄρηα
- τοῦτον μαινόμενον, τυκτὸν κακόν, ἀλλοπρόσαλλον,
- ὃς πρῴην μὲν ἐμοί τε καὶ Ἥρῃ στεῦτʼ ἀγορεύων
- Τρωσὶ μαχήσεσθαι, ἀτὰρ Ἀργείοισιν ἀρήξειν,
- νῦν δὲ μετὰ Τρώεσσιν ὁμιλεῖ, τῶν δὲ λέλασται.
- ὣς φαμένη Σθένελον μὲν ἀφʼ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
- χειρὶ πάλιν ἐρύσασʼ, ὃ δʼ ἄρʼ ἐμμαπέως ἀπόρουσεν·
- ἣ δʼ ἐς δίφρον ἔβαινε παραὶ Διομήδεα δῖον
- ἐμμεμαυῖα θεά· μέγα δʼ ἔβραχε φήγινος ἄξων
- βριθοσύνῃ· δεινὴν γὰρ ἄγεν θεὸν ἄνδρά τʼ ἄριστον.
- λάζετο δὲ μάστιγα καὶ ἡνία Παλλὰς Ἀθήνη·
- αὐτίκʼ ἐπʼ Ἄρηϊ πρώτῳ ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον ἐξενάριζεν
- Αἰτωλῶν ὄχʼ ἄριστον Ὀχησίου ἀγλαὸν υἱόν·
- τὸν μὲν Ἄρης ἐνάριζε μιαιφόνος· αὐτὰρ Ἀθήνη
- δῦνʼ Ἄϊδος κυνέην, μή μιν ἴδοι ὄβριμος Ἄρης.
- ὡς δὲ ἴδε βροτολοιγὸς Ἄρης Διομήδεα δῖον,
- ἤτοι ὃ μὲν Περίφαντα πελώριον αὐτόθʼ ἔασε
- κεῖσθαι ὅθι πρῶτον κτείνων ἐξαίνυτο θυμόν,
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰθὺς Διομήδεος ἱπποδάμοιο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- πρόσθεν Ἄρης ὠρέξαθʼ ὑπὲρ ζυγὸν ἡνία θʼ ἵππων
- ἔγχεϊ χαλκείῳ μεμαὼς ἀπὸ θυμὸν ἑλέσθαι·
- καὶ τό γε χειρὶ λαβοῦσα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη
- ὦσεν ὑπὲκ δίφροιο ἐτώσιον ἀϊχθῆναι.
- δεύτερος αὖθʼ ὡρμᾶτο βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- ἔγχεϊ χαλκείῳ· ἐπέρεισε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη
- νείατον ἐς κενεῶνα ὅθι ζωννύσκετο μίτρῃ·
- τῇ ῥά μιν οὖτα τυχών, διὰ δὲ χρόα καλὸν ἔδαψεν,
- ἐκ δὲ δόρυ σπάσεν αὖτις· ὃ δʼ ἔβραχε χάλκεος Ἄρης
- ὅσσόν τʼ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι
- ἀνέρες ἐν πολέμῳ ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος.
- τοὺς δʼ ἄρʼ ὑπὸ τρόμος εἷλεν Ἀχαιούς τε Τρῶάς τε
- δείσαντας· τόσον ἔβραχʼ Ἄρης ἆτος πολέμοιο.
- οἵη δʼ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ φαίνεται ἀὴρ
- καύματος ἐξ ἀνέμοιο δυσαέος ὀρνυμένοιο,
- τοῖος Τυδεΐδῃ Διομήδεϊ χάλκεος Ἄρης
- φαίνεθʼ ὁμοῦ νεφέεσσιν ἰὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν.
- καρπαλίμως δʼ ἵκανε θεῶν ἕδος αἰπὺν Ὄλυμπον,
- πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο θυμὸν ἀχεύων,
- δεῖξεν δʼ ἄμβροτον αἷμα καταρρέον ἐξ ὠτειλῆς,
- καί ῥʼ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ζεῦ πάτερ οὐ νεμεσίζῃ ὁρῶν τάδε καρτερὰ ἔργα;
- αἰεί τοι ῥίγιστα θεοὶ τετληότες εἰμὲν
- ἀλλήλων ἰότητι, χάριν ἄνδρεσσι φέροντες.
- σοὶ πάντες μαχόμεσθα· σὺ γὰρ τέκες ἄφρονα κούρην
- οὐλομένην, ᾗ τʼ αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν.
- ἄλλοι μὲν γὰρ πάντες ὅσοι θεοί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ
- σοί τʼ ἐπιπείθονται καὶ δεδμήμεσθα ἕκαστος·
- ταύτην δʼ οὔτʼ ἔπεϊ προτιβάλλεαι οὔτέ τι ἔργῳ,
- ἀλλʼ ἀνιεῖς, ἐπεὶ αὐτὸς ἐγείναο παῖδʼ ἀΐδηλον·
- ἣ νῦν Τυδέος υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα
- μαργαίνειν ἀνέηκεν ἐπʼ ἀθανάτοισι θεοῖσι.
- Κύπριδα μὲν πρῶτον σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ,
- αὐτὰρ ἔπειτʼ αὐτῷ μοι ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος·
- ἀλλά μʼ ὑπήνεικαν ταχέες πόδες· ἦ τέ κε δηρὸν
- αὐτοῦ πήματʼ ἔπασχον ἐν αἰνῇσιν νεκάδεσσιν,
- ἤ κε ζὼς ἀμενηνὸς ἔα χαλκοῖο τυπῇσι.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς.
- μή τί μοι ἀλλοπρόσαλλε παρεζόμενος μινύριζε.
- ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν·
- αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε.
- μητρός τοι μένος ἐστὶν ἀάσχετον οὐκ ἐπιεικτὸν
- Ἥρης· τὴν μὲν ἐγὼ σπουδῇ δάμνημʼ ἐπέεσσι·
- τώ σʼ ὀΐω κείνης τάδε πάσχειν ἐννεσίῃσιν.
- ἀλλʼ οὐ μάν σʼ ἔτι δηρὸν ἀνέξομαι ἄλγεʼ ἔχοντα·
- ἐκ γὰρ ἐμεῦ γένος ἐσσί, ἐμοὶ δέ σε γείνατο μήτηρ·
- εἰ δέ τευ ἐξ ἄλλου γε θεῶν γένευ ὧδʼ ἀΐδηλος
- καί κεν δὴ πάλαι ἦσθα ἐνέρτερος Οὐρανιώνων.
- ὣς φάτο, καὶ Παιήονʼ ἀνώγειν ἰήσασθαι.
- τῷ δʼ ἐπὶ Παιήων ὀδυνήφατα φάρμακα πάσσων
- ἠκέσατʼ· οὐ μὲν γάρ τι καταθνητός γʼ ἐτέτυκτο.
- ὡς δʼ ὅτʼ ὀπὸς γάλα λευκὸν ἐπειγόμενος συνέπηξεν
- ὑγρὸν ἐόν, μάλα δʼ ὦκα περιτρέφεται κυκόωντι,
- ὣς ἄρα καρπαλίμως ἰήσατο θοῦρον Ἄρηα.
- τὸν δʼ Ἥβη λοῦσεν, χαρίεντα δὲ εἵματα ἕσσε·
- πὰρ δὲ Διὶ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων.
- αἳ δʼ αὖτις πρὸς δῶμα Διὸς μεγάλοιο νέοντο
- Ἥρη τʼ Ἀργείη καὶ Ἀλαλκομενηῒς Ἀθήνη
- παύσασαι βροτολοιγὸν Ἄρηʼ ἀνδροκτασιάων.
- Τρώων δʼ οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή·
- πολλὰ δʼ ἄρʼ ἔνθα καὶ ἔνθʼ ἴθυσε μάχη πεδίοιο
- ἀλλήλων ἰθυνομένων χαλκήρεα δοῦρα
- μεσσηγὺς Σιμόεντος ἰδὲ Ξάνθοιο ῥοάων.
- Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἕρκος Ἀχαιῶν
- Τρώων ῥῆξε φάλαγγα, φόως δʼ ἑτάροισιν ἔθηκεν,
- ἄνδρα βαλὼν ὃς ἄριστος ἐνὶ Θρῄκεσσι τέτυκτο
- υἱὸν Ἐϋσσώρου Ἀκάμαντʼ ἠΰν τε μέγαν τε.
- τόν ῥʼ ἔβαλε πρῶτος κόρυθος φάλον ἱπποδασείης,
- ἐν δὲ μετώπῳ πῆξε, πέρησε δʼ ἄρʼ ὀστέον εἴσω
- αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
- Ἄξυλον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης
- Τευθρανίδην, ὃς ἔναιεν ἐϋκτιμένῃ ἐν Ἀρίσβῃ
- ἀφνειὸς βιότοιο, φίλος δʼ ἦν ἀνθρώποισι.
- πάντας γὰρ φιλέεσκεν ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων.
- ἀλλά οἱ οὔ τις τῶν γε τότʼ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον
- πρόσθεν ὑπαντιάσας, ἀλλʼ ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα
- αὐτὸν καὶ θεράποντα Καλήσιον, ὅς ῥα τόθʼ ἵππων
- ἔσκεν ὑφηνίοχος· τὼ δʼ ἄμφω γαῖαν ἐδύτην.
- Δρῆσον δʼ Εὐρύαλος καὶ Ὀφέλτιον ἐξενάριξε·
- βῆ δὲ μετʼ Αἴσηπον καὶ Πήδασον, οὕς ποτε νύμφη
- νηῒς Ἀβαρβαρέη τέκʼ ἀμύμονι Βουκολίωνι.
- Βουκολίων δʼ ἦν υἱὸς ἀγαυοῦ Λαομέδοντος
- πρεσβύτατος γενεῇ, σκότιον δέ ἑ γείνατο μήτηρ·
- ποιμαίνων δʼ ἐπʼ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ,
- ἣ δʼ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
- καὶ μὲν τῶν ὑπέλυσε μένος καὶ φαίδιμα γυῖα
- Μηκιστηϊάδης καὶ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἐσύλα.
- Ἀστύαλον δʼ ἄρʼ ἔπεφνε μενεπτόλεμος Πολυποίτης·
- Πιδύτην δʼ Ὀδυσεὺς Περκώσιον ἐξενάριξεν
- ἔγχεϊ χαλκείῳ, Τεῦκρος δʼ Ἀρετάονα δῖον.
- Ἀντίλοχος δʼ Ἄβληρον ἐνήρατο δουρὶ φαεινῷ
- Νεστορίδης, Ἔλατον δὲ ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ναῖε δὲ Σατνιόεντος ἐϋρρείταο παρʼ ὄχθας
- Πήδασον αἰπεινήν. Φύλακον δʼ ἕλε Λήϊτος ἥρως
- φεύγοντʼ· Εὐρύπυλος δὲ Μελάνθιον ἐξενάριξεν.
- Ἄδρηστον δʼ ἄρʼ ἔπειτα βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ζωὸν ἕλʼ· ἵππω γάρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο
- ὄζῳ ἔνι βλαφθέντε μυρικίνῳ ἀγκύλον ἅρμα
- ἄξαντʼ ἐν πρώτῳ ῥυμῷ αὐτὼ μὲν ἐβήτην
- πρὸς πόλιν, ᾗ περ οἱ ἄλλοι ἀτυζόμενοι φοβέοντο,
- αὐτὸς δʼ ἐκ δίφροιο παρὰ τροχὸν ἐξεκυλίσθη
- πρηνὴς ἐν κονίῃσιν ἐπὶ στόμα· πὰρ δέ οἱ ἔστη
- Ἀτρεΐδης Μενέλαος ἔχων δολιχόσκιον ἔγχος.
- Ἄδρηστος δʼ ἄρʼ ἔπειτα λαβὼν ἐλίσσετο γούνων·
- ζώγρει Ἀτρέος υἱέ, σὺ δʼ ἄξια δέξαι ἄποινα·
- πολλὰ δʼ ἐν ἀφνειοῦ πατρὸς κειμήλια κεῖται
- χαλκός τε χρυσός τε πολύκμητός τε σίδηρος,
- τῶν κέν τοι χαρίσαιτο πατὴρ ἀπερείσιʼ ἄποινα
- εἴ κεν ἐμὲ ζωὸν πεπύθοιτʼ ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- ὣς φάτο, τῷ δʼ ἄρα θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθε·
- καὶ δή μιν τάχʼ ἔμελλε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- δώσειν ᾧ θεράποντι καταξέμεν· ἀλλʼ Ἀγαμέμνων
- ἀντίος ἦλθε θέων, καὶ ὁμοκλήσας ἔπος ηὔδα·
- ὦ πέπον ὦ Μενέλαε, τί ἢ δὲ σὺ κήδεαι οὕτως
- ἀνδρῶν; ἦ σοὶ ἄριστα πεποίηται κατὰ οἶκον
- πρὸς Τρώων; τῶν μή τις ὑπεκφύγοι αἰπὺν ὄλεθρον
- χεῖράς θʼ ἡμετέρας, μηδʼ ὅν τινα γαστέρι μήτηρ
- κοῦρον ἐόντα φέροι, μηδʼ ὃς φύγοι, ἀλλʼ ἅμα πάντες
- Ἰλίου ἐξαπολοίατʼ ἀκήδεστοι καὶ ἄφαντοι.
- ὣς εἰπὼν ἔτρεψεν ἀδελφειοῦ φρένας ἥρως
- αἴσιμα παρειπών· ὃ δʼ ἀπὸ ἕθεν ὤσατο χειρὶ
- ἥρωʼ Ἄδρηστον· τὸν δὲ κρείων Ἀγαμέμνων
- οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δʼ ἀνετράπετʼ, Ἀτρεΐδης δὲ
- λὰξ ἐν στήθεσι βὰς ἐξέσπασε μείλινον ἔγχος.
- Νέστωρ δʼ Ἀργείοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- μή τις νῦν ἐνάρων ἐπιβαλλόμενος μετόπισθε
- μιμνέτω ὥς κε πλεῖστα φέρων ἐπὶ νῆας ἵκηται,
- ἀλλʼ ἄνδρας κτείνωμεν· ἔπειτα δὲ καὶ τὰ ἕκηλοι
- νεκροὺς ἂμ πεδίον συλήσετε τεθνηῶτας.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες,
- εἰ μὴ ἄρʼ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι εἶπε παραστὰς
- Πριαμίδης Ἕλενος οἰωνοπόλων ὄχʼ ἄριστος·
- Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόνος ὔμμι μάλιστα
- Τρώων καὶ Λυκίων ἐγκέκλιται, οὕνεκʼ ἄριστοι
- πᾶσαν ἐπʼ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε φρονέειν τε,
- στῆτʼ αὐτοῦ, καὶ λαὸν ἐρυκάκετε πρὸ πυλάων
- πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτʼ ἐν χερσὶ γυναικῶν
- φεύγοντας πεσέειν, δηΐοισι δὲ χάρμα γενέσθαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κε φάλαγγας ἐποτρύνητον ἁπάσας,
- ἡμεῖς μὲν Δαναοῖσι μαχησόμεθʼ αὖθι μένοντες,
- καὶ μάλα τειρόμενοί περ· ἀναγκαίη γὰρ ἐπείγει·
- Ἕκτορ ἀτὰρ σὺ πόλιν δὲ μετέρχεο, εἰπὲ δʼ ἔπειτα
- μητέρι σῇ καὶ ἐμῇ· ἣ δὲ ξυνάγουσα γεραιὰς
- νηὸν Ἀθηναίης γλαυκώπιδος ἐν πόλει ἄκρῃ
- οἴξασα κληῗδι θύρας ἱεροῖο δόμοιο
- πέπλον, ὅς οἱ δοκέει χαριέστατος ἠδὲ μέγιστος
- εἶναι ἐνὶ μεγάρῳ καί οἱ πολὺ φίλτατος αὐτῇ,
- θεῖναι Ἀθηναίης ἐπὶ γούνασιν ἠϋκόμοιο,
- καί οἱ ὑποσχέσθαι δυοκαίδεκα βοῦς ἐνὶ νηῷ
- ἤνις ἠκέστας ἱερευσέμεν, αἴ κʼ ἐλεήσῃ
- ἄστύ τε καὶ Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα,
- ὥς κεν Τυδέος υἱὸν ἀπόσχῃ Ἰλίου ἱρῆς
- ἄγριον αἰχμητὴν κρατερὸν μήστωρα φόβοιο,
- ὃν δὴ ἐγὼ κάρτιστον Ἀχαιῶν φημι γενέσθαι.
- οὐδʼ Ἀχιλῆά ποθʼ ὧδέ γʼ ἐδείδιμεν ὄρχαμον ἀνδρῶν,
- ὅν πέρ φασι θεᾶς ἐξέμμεναι· ἀλλʼ ὅδε λίην
- μαίνεται, οὐδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ οὔ τι κασιγνήτῳ ἀπίθησεν.
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὀχέων σὺν τεύχεσιν ἆλτο χαμᾶζε,
- πάλλων δʼ ὀξέα δοῦρα κατὰ στρατὸν ᾤχετο πάντῃ
- ὀτρύνων μαχέσασθαι, ἔγειρε δὲ φύλοπιν αἰνήν.
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν·
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπεχώρησαν, λῆξαν δὲ φόνοιο,
- φὰν δέ τινʼ ἀθανάτων ἐξ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- Τρωσὶν ἀλεξήσοντα κατελθέμεν, ὡς ἐλέλιχθεν.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι τηλεκλειτοί τʼ ἐπίκουροι
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ βείω προτὶ Ἴλιον, ἠδὲ γέρουσιν
- εἴπω βουλευτῇσι καὶ ἡμετέρῃς ἀλόχοισι
- δαίμοσιν ἀρήσασθαι, ὑποσχέσθαι δʼ ἑκατόμβας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινὸν
- ἄντυξ ἣ πυμάτη θέεν ἀσπίδος ὀμφαλοέσσης.
- Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο πάϊς καὶ Τυδέος υἱὸς
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντε,
- τὸν πρότερος προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε καταθνητῶν ἀνθρώπων;
- οὐ μὲν γάρ ποτʼ ὄπωπα μάχῃ ἔνι κυδιανείρῃ
- τὸ πρίν· ἀτὰρ μὲν νῦν γε πολὺ προβέβηκας ἁπάντων
- σῷ θάρσει, ὅ τʼ ἐμὸν δολιχόσκιον ἔγχος ἔμεινας·
- δυστήνων δέ τε παῖδες ἐμῷ μένει ἀντιόωσιν.
- εἰ δέ τις ἀθανάτων γε κατʼ οὐρανοῦ εἰλήλουθας,
- οὐκ ἂν ἔγωγε θεοῖσιν ἐπουρανίοισι μαχοίμην.
- οὐδὲ γὰρ οὐδὲ Δρύαντος υἱὸς κρατερὸς Λυκόοργος
- δὴν ἦν, ὅς ῥα θεοῖσιν ἐπουρανίοισιν ἔριζεν·
- ὅς ποτε μαινομένοιο Διωνύσοιο τιθήνας
- σεῦε κατʼ ἠγάθεον Νυσήϊον· αἳ δʼ ἅμα πᾶσαι