Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- κεῖτο δʼ ἄρʼ ἐν μέσσοισι δύω χρυσοῖο τάλαντα,
- τῷ δόμεν ὃς μετὰ τοῖσι δίκην ἰθύντατα εἴποι.
- τὴν δʼ ἑτέρην πόλιν ἀμφὶ δύω στρατοὶ ἥατο λαῶν
- τεύχεσι λαμπόμενοι· δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
- ἠὲ διαπραθέειν ἢ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι
- κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸς ἔεργεν·
- οἳ δʼ οὔ πω πείθοντο, λόχῳ δʼ ὑπεθωρήσσοντο.
- τεῖχος μέν ῥʼ ἄλοχοί τε φίλαι καὶ νήπια τέκνα
- ῥύατʼ ἐφεσταότες, μετὰ δʼ ἀνέρες οὓς ἔχε γῆρας·
- οἳ δʼ ἴσαν· ἦρχε δʼ ἄρά σφιν Ἄρης καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ἄμφω χρυσείω, χρύσεια δὲ εἵματα ἕσθην,
- καλὼ καὶ μεγάλω σὺν τεύχεσιν, ὥς τε θεώ περ
- ἀμφὶς ἀριζήλω· λαοὶ δʼ ὑπολίζονες ἦσαν.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι σφίσιν εἶκε λοχῆσαι
- ἐν ποταμῷ, ὅθι τʼ ἀρδμὸς ἔην πάντεσσι βοτοῖσιν,
- ἔνθʼ ἄρα τοί γʼ ἵζοντʼ εἰλυμένοι αἴθοπι χαλκῷ.
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἀπάνευθε δύω σκοποὶ εἵατο λαῶν
- δέγμενοι ὁππότε μῆλα ἰδοίατο καὶ ἕλικας βοῦς.
- οἳ δὲ τάχα προγένοντο, δύω δʼ ἅμʼ ἕποντο νομῆες
- τερπόμενοι σύριγξι· δόλον δʼ οὔ τι προνόησαν.
- οἳ μὲν τὰ προϊδόντες ἐπέδραμον, ὦκα δʼ ἔπειτα
- τάμνοντʼ ἀμφὶ βοῶν ἀγέλας καὶ πώεα καλὰ
- ἀργεννέων οἰῶν, κτεῖνον δʼ ἐπὶ μηλοβοτῆρας.
- οἳ δʼ ὡς οὖν ἐπύθοντο πολὺν κέλαδον παρὰ βουσὶν
- εἰράων προπάροιθε καθήμενοι, αὐτίκʼ ἐφʼ ἵππων
- βάντες ἀερσιπόδων μετεκίαθον, αἶψα δʼ ἵκοντο.
- στησάμενοι δʼ ἐμάχοντο μάχην ποταμοῖο παρʼ ὄχθας,
- βάλλον δʼ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ἐν δʼ Ἔρις ἐν δὲ Κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δʼ ὀλοὴ Κήρ,
- ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἄουτον,
- ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν·
- εἷμα δʼ ἔχʼ ἀμφʼ ὤμοισι δαφοινεὸν αἵματι φωτῶν.
- ὡμίλευν δʼ ὥς τε ζωοὶ βροτοὶ ἠδʼ ἐμάχοντο,
- νεκρούς τʼ ἀλλήλων ἔρυον κατατεθνηῶτας.
- ἐν δʼ ἐτίθει νειὸν μαλακὴν πίειραν ἄρουραν
- εὐρεῖαν τρίπολον· πολλοὶ δʼ ἀροτῆρες ἐν αὐτῇ
- ζεύγεα δινεύοντες ἐλάστρεον ἔνθα καὶ ἔνθα.
- οἳ δʼ ὁπότε στρέψαντες ἱκοίατο τέλσον ἀρούρης,
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἐν χερσὶ δέπας μελιηδέος οἴνου
- δόσκεν ἀνὴρ ἐπιών· τοὶ δὲ στρέψασκον ἀνʼ ὄγμους,
- ἱέμενοι νειοῖο βαθείης τέλσον ἱκέσθαι.
- ἣ δὲ μελαίνετʼ ὄπισθεν, ἀρηρομένῃ δὲ ἐῴκει,
- χρυσείη περ ἐοῦσα· τὸ δὴ περὶ θαῦμα τέτυκτο.
- ἐν δʼ ἐτίθει τέμενος βασιλήϊον· ἔνθα δʼ ἔριθοι
- ἤμων ὀξείας δρεπάνας ἐν χερσὶν ἔχοντες.
- δράγματα δʼ ἄλλα μετʼ ὄγμον ἐπήτριμα πῖπτον ἔραζε,
- ἄλλα δʼ ἀμαλλοδετῆρες ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο.
- τρεῖς δʼ ἄρʼ ἀμαλλοδετῆρες ἐφέστασαν· αὐτὰρ ὄπισθε
- παῖδες δραγμεύοντες ἐν ἀγκαλίδεσσι φέροντες
- ἀσπερχὲς πάρεχον· βασιλεὺς δʼ ἐν τοῖσι σιωπῇ
- σκῆπτρον ἔχων ἑστήκει ἐπʼ ὄγμου γηθόσυνος κῆρ.
- κήρυκες δʼ ἀπάνευθεν ὑπὸ δρυῒ δαῖτα πένοντο,
- βοῦν δʼ ἱερεύσαντες μέγαν ἄμφεπον· αἳ δὲ γυναῖκες
- δεῖπνον ἐρίθοισιν λεύκʼ ἄλφιτα πολλὰ πάλυνον.
- ἐν δʼ ἐτίθει σταφυλῇσι μέγα βρίθουσαν ἀλωὴν
- καλὴν χρυσείην· μέλανες δʼ ἀνὰ βότρυες ἦσαν,
- ἑστήκει δὲ κάμαξι διαμπερὲς ἀργυρέῃσιν.
- ἀμφὶ δὲ κυανέην κάπετον, περὶ δʼ ἕρκος ἔλασσε
- κασσιτέρου· μία δʼ οἴη ἀταρπιτὸς ἦεν ἐπʼ αὐτήν,
- τῇ νίσοντο φορῆες ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν.
- παρθενικαὶ δὲ καὶ ἠΐθεοι ἀταλὰ φρονέοντες
- πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν.
- τοῖσιν δʼ ἐν μέσσοισι πάϊς φόρμιγγι λιγείῃ
- ἱμερόεν κιθάριζε, λίνον δʼ ὑπὸ καλὸν ἄειδε
- λεπταλέῃ φωνῇ· τοὶ δὲ ῥήσσοντες ἁμαρτῇ
- μολπῇ τʼ ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο.
- ἐν δʼ ἀγέλην ποίησε βοῶν ὀρθοκραιράων·
- αἳ δὲ βόες χρυσοῖο τετεύχατο κασσιτέρου τε,
- μυκηθμῷ δʼ ἀπὸ κόπρου ἐπεσσεύοντο νομὸν δὲ
- πὰρ ποταμὸν κελάδοντα, παρὰ ῥοδανὸν δονακῆα.
- χρύσειοι δὲ νομῆες ἅμʼ ἐστιχόωντο βόεσσι
- τέσσαρες, ἐννέα δέ σφι κύνες πόδας ἀργοὶ ἕποντο.
- σμερδαλέω δὲ λέοντε δύʼ ἐν πρώτῃσι βόεσσι
- ταῦρον ἐρύγμηλον ἐχέτην· ὃ δὲ μακρὰ μεμυκὼς
- ἕλκετο· τὸν δὲ κύνες μετεκίαθον ἠδʼ αἰζηοί.
- τὼ μὲν ἀναρρήξαντε βοὸς μεγάλοιο βοείην
- ἔγκατα καὶ μέλαν αἷμα λαφύσσετον· οἳ δὲ νομῆες
- αὔτως ἐνδίεσαν ταχέας κύνας ὀτρύνοντες.
- οἳ δʼ ἤτοι δακέειν μὲν ἀπετρωπῶντο λεόντων,
- ἱστάμενοι δὲ μάλʼ ἐγγὺς ὑλάκτεον ἔκ τʼ ἀλέοντο.
- ἐν δὲ νομὸν ποίησε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις
- ἐν καλῇ βήσσῃ μέγαν οἰῶν ἀργεννάων,
- σταθμούς τε κλισίας τε κατηρεφέας ἰδὲ σηκούς.
- ἐν δὲ χορὸν ποίκιλλε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- τῷ ἴκελον οἷόν ποτʼ ἐνὶ Κνωσῷ εὐρείῃ
- Δαίδαλος ἤσκησεν καλλιπλοκάμῳ Ἀριάδνῃ.
- ἔνθα μὲν ἠΐθεοι καὶ παρθένοι ἀλφεσίβοιαι
- ὀρχεῦντʼ ἀλλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔχοντες.
- τῶν δʼ αἳ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἳ δὲ χιτῶνας
- εἵατʼ ἐϋννήτους, ἦκα στίλβοντας ἐλαίῳ·
- καί ῥʼ αἳ μὲν καλὰς στεφάνας ἔχον, οἳ δὲ μαχαίρας
- εἶχον χρυσείας ἐξ ἀργυρέων τελαμώνων.
- οἳ δʼ ὁτὲ μὲν θρέξασκον ἐπισταμένοισι πόδεσσι
- ῥεῖα μάλʼ, ὡς ὅτε τις τροχὸν ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν
- ἑζόμενος κεραμεὺς πειρήσεται, αἴ κε θέῃσιν·
- ἄλλοτε δʼ αὖ θρέξασκον ἐπὶ στίχας ἀλλήλοισι.
- πολλὸς δʼ ἱμερόεντα χορὸν περιίσταθʼ ὅμιλος
- τερπόμενοι· μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς
- φορμίζων· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ' αὐτοὺς
- μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μέσσους.
- ἐν δʼ ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο
- ἄντυγα πὰρ πυμάτην σάκεος πύκα ποιητοῖο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε σάκος μέγα τε στιβαρόν τε,
- τεῦξʼ ἄρα οἱ θώρηκα φαεινότερον πυρὸς αὐγῆς,
- τεῦξε δέ οἱ κόρυθα βριαρὴν κροτάφοις ἀραρυῖαν
- καλὴν δαιδαλέην, ἐπὶ δὲ χρύσεον λόφον ἧκε,
- τεῦξε δέ οἱ κνημῖδας ἑανοῦ κασσιτέροιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πάνθʼ ὅπλα κάμε κλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- μητρὸς Ἀχιλλῆος θῆκε προπάροιθεν ἀείρας.
- ἣ δʼ ἴρηξ ὣς ἆλτο κατʼ Οὐλύμπου νιφόεντος
- τεύχεα μαρμαίροντα παρʼ Ἡφαίστοιο φέρουσα.
- Ἠὼς μὲν κροκόπεπλος ἀπʼ Ὠκεανοῖο ῥοάων
- ὄρνυθʼ, ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν·
- ἣ δʼ ἐς νῆας ἵκανε θεοῦ πάρα δῶρα φέρουσα.
- εὗρε δὲ Πατρόκλῳ περικείμενον ὃν φίλον υἱὸν
- κλαίοντα λιγέως· πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- μύρονθʼ· ἣ δʼ ἐν τοῖσι παρίστατο δῖα θεάων,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τέκνον ἐμὸν τοῦτον μὲν ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ
- κεῖσθαι, ἐπεὶ δὴ πρῶτα θεῶν ἰότητι δαμάσθη·
- τύνη δʼ Ἡφαίστοιο πάρα κλυτὰ τεύχεα δέξο
- καλὰ μάλʼ, οἷʼ οὔ πώ τις ἀνὴρ ὤμοισι φόρησεν.
- ὡς ἄρα φωνήσασα θεὰ κατὰ τεύχεʼ ἔθηκε
- πρόσθεν Ἀχιλλῆος· τὰ δʼ ἀνέβραχε δαίδαλα πάντα.
- Μυρμιδόνας δʼ ἄρα πάντας ἕλε τρόμος, οὐδέ τις ἔτλη
- ἄντην εἰσιδέειν, ἀλλʼ ἔτρεσαν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ὡς εἶδʼ, ὥς μιν μᾶλλον ἔδυ χόλος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
- δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων ὡς εἰ σέλας ἐξεφάανθεν·
- τέρπετο δʼ ἐν χείρεσσιν ἔχων θεοῦ ἀγλαὰ δῶρα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ φρεσὶν ᾗσι τετάρπετο δαίδαλα λεύσσων
- αὐτίκα μητέρα ἣν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- μῆτερ ἐμὴ τὰ μὲν ὅπλα θεὸς πόρεν οἷʼ ἐπιεικὲς
- ἔργʼ ἔμεν ἀθανάτων, μὴ δὲ βροτὸν ἄνδρα τελέσσαι.
- νῦν δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ θωρήξομαι· ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μή μοι τόφρα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- μυῖαι καδδῦσαι κατὰ χαλκοτύπους ὠτειλὰς
- εὐλὰς ἐγγείνωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρόν,
- ἐκ δʼ αἰὼν πέφαται, κατὰ δὲ χρόα πάντα σαπήῃ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα·
- τέκνον μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- τῷ μὲν ἐγὼ πειρήσω ἀλαλκεῖν ἄγρια φῦλα
- μυίας, αἵ ῥά τε φῶτας ἀρηϊφάτους κατέδουσιν·
- ἤν περ γὰρ κεῖταί γε τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν,
- αἰεὶ τῷ γʼ ἔσται χρὼς ἔμπεδος, ἢ καὶ ἀρείων.
- ἀλλὰ σύ γʼ εἰς ἀγορὴν καλέσας ἥρωας Ἀχαιοὺς
- μῆνιν ἀποειπὼν Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
- αἶψα μάλʼ ἐς πόλεμον θωρήσσεο, δύσεο δʼ ἀλκήν.
- ὣς ἄρα φωνήσασα μένος πολυθαρσὲς ἐνῆκε,
- Πατρόκλῳ δʼ αὖτʼ ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἐρυθρὸν
- στάξε κατὰ ῥινῶν, ἵνα οἱ χρὼς ἔμπεδος εἴη.
- αὐτὰρ ὃ βῆ παρὰ θῖνα θαλάσσης δῖος Ἀχιλλεὺς
- σμερδαλέα ἰάχων, ὦρσεν δʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- καί ῥʼ οἵ περ τὸ πάρος γε νεῶν ἐν ἀγῶνι μένεσκον
- οἵ τε κυβερνῆται καὶ ἔχον οἰήϊα νηῶν
- καὶ ταμίαι παρὰ νηυσὶν ἔσαν σίτοιο δοτῆρες,
- καὶ μὴν οἳ τότε γʼ εἰς ἀγορὴν ἴσαν, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς.
- τὼ δὲ δύω σκάζοντε βάτην Ἄρεος θεράποντε
- Τυδεΐδης τε μενεπτόλεμος καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἔγχει ἐρειδομένω· ἔτι γὰρ ἔχον ἕλκεα λυγρά·
- κὰδ δὲ μετὰ πρώτῃ ἀγορῇ ἵζοντο κιόντες.
- αὐτὰρ ὃ δεύτατος ἦλθεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἕλκος ἔχων· καὶ γὰρ τὸν ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- οὖτα Κόων Ἀντηνορίδης χαλκήρεϊ δουρί.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντες ἀολλίσθησαν Ἀχαιοί,
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη ἦ ἄρ τι τόδʼ ἀμφοτέροισιν ἄρειον
- ἔπλετο σοὶ καὶ ἐμοί, ὅ τε νῶΐ περ ἀχνυμένω κῆρ
- θυμοβόρῳ ἔριδι μενεήναμεν εἵνεκα κούρης;
- τὴν ὄφελʼ ἐν νήεσσι κατακτάμεν Ἄρτεμις ἰῷ
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἐγὼν ἑλόμην Λυρνησσὸν ὀλέσσας·
- τώ κʼ οὐ τόσσοι Ἀχαιοὶ ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας
- δυσμενέων ὑπὸ χερσὶν ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος.
- Ἕκτορι μὲν καὶ Τρωσὶ τὸ κέρδιον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- δηρὸν ἐμῆς καὶ σῆς ἔριδος μνήσεσθαι ὀΐω.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλον δαμάσαντες ἀνάγκῃ·
- νῦν δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ παύω χόλον, οὐδέ τί με χρὴ
- ἀσκελέως αἰεὶ μενεαινέμεν· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον
- ὄτρυνον πόλεμον δὲ κάρη κομόωντας Ἀχαιούς,
- ὄφρʼ ἔτι καὶ Τρώων πειρήσομαι ἀντίον ἐλθὼν
- αἴ κʼ ἐθέλωσʼ ἐπὶ νηυσὶν ἰαύειν· ἀλλά τινʼ οἴω
- ἀσπασίως αὐτῶν γόνυ κάμψειν, ὅς κε φύγῃσι
- δηΐου ἐκ πολέμοιο ὑπʼ ἔγχεος ἡμετέροιο.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἐχάρησαν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- μῆνιν ἀπειπόντος μεγαθύμου Πηλεΐωνος.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- αὐτόθεν ἐξ ἕδρης, οὐδʼ ἐν μέσσοισιν ἀναστάς·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- ἑσταότος μὲν καλὸν ἀκούειν, οὐδὲ ἔοικεν
- ὑββάλλειν· χαλεπὸν γὰρ ἐπισταμένῳ περ ἐόντι.
- ἀνδρῶν δʼ ἐν πολλῷ ὁμάδῳ πῶς κέν τις ἀκούσαι
- ἢ εἴποι; βλάβεται δὲ λιγύς περ ἐὼν ἀγορητής.
- Πηλεΐδῃ μὲν ἐγὼν ἐνδείξομαι· αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
- σύνθεσθʼ Ἀργεῖοι, μῦθόν τʼ εὖ γνῶτε ἕκαστος.
- πολλάκι δή μοι τοῦτον Ἀχαιοὶ μῦθον ἔειπον
- καί τέ με νεικείεσκον· ἐγὼ δʼ οὐκ αἴτιός εἰμι,
- ἀλλὰ Ζεὺς καὶ Μοῖρα καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς,
- οἵ τέ μοι εἰν ἀγορῇ φρεσὶν ἔμβαλον ἄγριον ἄτην,
- ἤματι τῷ ὅτʼ Ἀχιλλῆος γέρας αὐτὸς ἀπηύρων.
- ἀλλὰ τί κεν ῥέξαιμι; θεὸς διὰ πάντα τελευτᾷ.
- πρέσβα Διὸς θυγάτηρ Ἄτη, ἣ πάντας ἀᾶται,
- οὐλομένη· τῇ μέν θʼ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ ἐπʼ οὔδει
- πίλναται, ἀλλʼ ἄρα ἥ γε κατʼ ἀνδρῶν κράατα βαίνει
- βλάπτουσʼ ἀνθρώπους· κατὰ δʼ οὖν ἕτερόν γε πέδησε.
- καὶ γὰρ δή νύ ποτε Ζεὺς ἄσατο, τόν περ ἄριστον
- ἀνδρῶν ἠδὲ θεῶν φασʼ ἔμμεναι· ἀλλʼ ἄρα καὶ τὸν
- Ἥρη θῆλυς ἐοῦσα δολοφροσύνῃς ἀπάτησεν,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἔμελλε βίην Ἡρακληείην
- Ἀλκμήνη τέξεσθαι ἐϋστεφάνῳ ἐνὶ Θήβῃ.
- ἤτοι ὅ γʼ εὐχόμενος μετέφη πάντεσσι θεοῖσι·
- κέκλυτέ μευ πάντές τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγει.
- σήμερον ἄνδρα φόως δὲ μογοστόκος Εἰλείθυια
- ἐκφανεῖ, ὃς πάντεσσι περικτιόνεσσιν ἀνάξει,
- τῶν ἀνδρῶν γενεῆς οἵ θʼ αἵματος ἐξ ἐμεῦ εἰσί.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- ψευστήσεις, οὐδʼ αὖτε τέλος μύθῳ ἐπιθήσεις.
- εἰ δʼ ἄγε νῦν μοι ὄμοσσον Ὀλύμπιε καρτερὸν ὅρκον,
- ἦ μὲν τὸν πάντεσσι περικτιόνεσσιν ἀνάξειν
- ὅς κεν ἐπʼ ἤματι τῷδε πέσῃ μετὰ ποσσὶ γυναικὸς
- τῶν ἀνδρῶν οἳ σῆς ἐξ αἵματός εἰσι γενέθλης.
- ὣς ἔφατο· Ζεὺς δʼ οὔ τι δολοφροσύνην ἐνόησεν,
- ἀλλʼ ὄμοσεν μέγαν ὅρκον, ἔπειτα δὲ πολλὸν ἀάσθη.
- Ἥρη δʼ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
- καρπαλίμως δʼ ἵκετʼ Ἄργος Ἀχαιικόν, ἔνθʼ ἄρα ᾔδη
- ἰφθίμην ἄλοχον Σθενέλου Περσηϊάδαο.
- ἣ δʼ ἐκύει φίλον υἱόν, ὃ δʼ ἕβδομος ἑστήκει μείς·
- ἐκ δʼ ἄγαγε πρὸ φόως δὲ καὶ ἠλιτόμηνον ἐόντα,
- Ἀλκμήνης δʼ ἀπέπαυσε τόκον, σχέθε δʼ Εἰλειθυίας.
- αὐτὴ δʼ ἀγγελέουσα Δία Κρονίωνα προσηύδα·
- Ζεῦ πάτερ ἀργικέραυνε ἔπος τί τοι ἐν φρεσὶ θήσω·
- ἤδη ἀνὴρ γέγονʼ ἐσθλὸς ὃς Ἀργείοισιν ἀνάξει
- Εὐρυσθεὺς Σθενέλοιο πάϊς Περσηϊάδαο
- σὸν γένος· οὔ οἱ ἀεικὲς ἀνασσέμεν Ἀργείοισιν.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἄχος ὀξὺ κατὰ φρένα τύψε βαθεῖαν·
- αὐτίκα δʼ εἷλʼ Ἄτην κεφαλῆς λιπαροπλοκάμοιο
- χωόμενος φρεσὶν ᾗσι, καὶ ὤμοσε καρτερὸν ὅρκον
- μή ποτʼ ἐς Οὔλυμπόν τε καὶ οὐρανὸν ἀστερόεντα
- αὖτις ἐλεύσεσθαι Ἄτην, ἣ πάντας ἀᾶται.
- ὣς εἰπὼν ἔρριψεν ἀπʼ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- χειρὶ περιστρέψας· τάχα δʼ ἵκετο ἔργʼ ἀνθρώπων.
- τὴν αἰεὶ στενάχεσχʼ ὅθʼ ἑὸν φίλον υἱὸν ὁρῷτο
- ἔργον ἀεικὲς ἔχοντα ὑπʼ Εὐρυσθῆος ἀέθλων.
- ὣς καὶ ἐγών, ὅτε δʼ αὖτε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
- Ἀργείους ὀλέκεσκεν ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν,
- οὐ δυνάμην λελαθέσθʼ Ἄτης ᾗ πρῶτον ἀάσθην.
- ἀλλʼ ἐπεὶ ἀασάμην καί μευ φρένας ἐξέλετο Ζεύς,
- ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι, δόμεναί τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα·
- ἀλλʼ ὄρσευ πόλεμον δὲ καὶ ἄλλους ὄρνυθι λαούς.
- δῶρα δʼ ἐγὼν ὅδε πάντα παρασχέμεν ὅσσά τοι ἐλθὼν
- χθιζὸς ἐνὶ κλισίῃσιν ὑπέσχετο δῖος Ὀδυσσεύς.
- εἰ δʼ ἐθέλεις, ἐπίμεινον ἐπειγόμενός περ Ἄρηος,
- δῶρα δέ τοι θεράποντες ἐμῆς παρὰ νηὸς ἑλόντες
- οἴσουσʼ, ὄφρα ἴδηαι ὅ τοι μενοεικέα δώσω.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- δῶρα μὲν αἴ κʼ ἐθέλῃσθα παρασχέμεν, ὡς ἐπιεικές,
- ἤ τʼ ἐχέμεν παρὰ σοί· νῦν δὲ μνησώμεθα χάρμης
- αἶψα μάλʼ· οὐ γὰρ χρὴ κλοτοπεύειν ἐνθάδʼ ἐόντας
- οὐδὲ διατρίβειν· ἔτι γὰρ μέγα ἔργον ἄρεκτον·
- ὥς κέ τις αὖτʼ Ἀχιλῆα μετὰ πρώτοισιν ἴδηται
- ἔγχεϊ χαλκείῳ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας.
- ὧδέ τις ὑμείων μεμνημένος ἀνδρὶ μαχέσθω.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- μὴ δʼ οὕτως, ἀγαθός περ ἐών, θεοείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- νήστιας ὄτρυνε προτὶ Ἴλιον υἷας Ἀχαιῶν
- Τρωσὶ μαχησομένους, ἐπεὶ οὐκ ὀλίγον χρόνον ἔσται
- φύλοπις, εὖτʼ ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες
- ἀνδρῶν, ἐν δὲ θεὸς πνεύσῃ μένος ἀμφοτέροισιν.
- ἀλλὰ πάσασθαι ἄνωχθι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιοὺς
- σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή.
- οὐ γὰρ ἀνὴρ πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- ἄκμηνος σίτοιο δυνήσεται ἄντα μάχεσθαι·
- εἴ περ γὰρ θυμῷ γε μενοινάᾳ πολεμίζειν,
- ἀλλά τε λάθρῃ γυῖα βαρύνεται, ἠδὲ κιχάνει
- δίψά τε καὶ λιμός, βλάβεται δέ τε γούνατʼ ἰόντι.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι πανημέριος πολεμίζῃ,
- θαρσαλέον νύ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, οὐδέ τι γυῖα
- πρὶν κάμνει πρὶν πάντας ἐρωῆσαι πολέμοιο.
- ἀλλʼ ἄγε λαὸν μὲν σκέδασον καὶ δεῖπνον ἄνωχθι
- ὅπλεσθαι· τὰ δὲ δῶρα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- οἰσέτω ἐς μέσσην ἀγορήν, ἵνα πάντες Ἀχαιοὶ
- ὀφθαλμοῖσιν ἴδωσι, σὺ δὲ φρεσὶ σῇσιν ἰανθῇς.
- ὀμνυέτω δέ τοι ὅρκον ἐν Ἀργείοισιν ἀναστὰς
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι·
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἤ τʼ ἀνδρῶν ἤ τε γυναικῶν·
- καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ φρεσὶν ἵλαος ἔστω.
- αὐτὰρ ἔπειτά σε δαιτὶ ἐνὶ κλισίῃς ἀρεσάσθω
- πιείρῃ, ἵνα μή τι δίκης ἐπιδευὲς ἔχῃσθα.
- Ἀτρεΐδη σὺ δʼ ἔπειτα δικαιότερος καὶ ἐπʼ ἄλλῳ
- ἔσσεαι. οὐ μὲν γάρ τι νεμεσσητὸν βασιλῆα
- ἄνδρʼ ἀπαρέσσασθαι ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- χαίρω σεῦ Λαερτιάδη τὸν μῦθον ἀκούσας·
- ἐν μοίρῃ γὰρ πάντα διίκεο καὶ κατέλεξας.
- ταῦτα δʼ ἐγὼν ἐθέλω ὀμόσαι, κέλεται δέ με θυμός,
- οὐδʼ ἐπιορκήσω πρὸς δαίμονος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- μιμνέτω αὐτόθι τεῖος ἐπειγόμενός περ Ἄρηος·
- μίμνετε δʼ ἄλλοι πάντες ἀολλέες, ὄφρά κε δῶρα
- ἐκ κλισίης ἔλθῃσι καὶ ὅρκια πιστὰ τάμωμεν.
- σοὶ δʼ αὐτῷ τόδʼ ἐγὼν ἐπιτέλλομαι ἠδὲ κελεύω·
- κρινάμενος κούρητας ἀριστῆας Παναχαιῶν
- δῶρα ἐμῆς παρὰ νηὸς ἐνεικέμεν, ὅσσʼ Ἀχιλῆϊ
- χθιζὸν ὑπέστημεν δώσειν, ἀγέμεν τε γυναῖκας.
- Ταλθύβιος δέ μοι ὦκα κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
- κάπρον ἑτοιμασάτω ταμέειν Διί τʼ Ἠελίῳ τε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- ἄλλοτέ περ καὶ μᾶλλον ὀφέλλετε ταῦτα πένεσθαι,
- ὁππότε τις μεταπαυσωλὴ πολέμοιο γένηται
- καὶ μένος οὐ τόσον ᾖσιν ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσι.
- νῦν δʼ οἳ μὲν κέαται δεδαϊγμένοι, οὓς ἐδάμασσεν
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, ὅτε οἱ Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν,
- ὑμεῖς δʼ ἐς βρωτὺν ὀτρύνετον· ἦ τʼ ἂν ἔγωγε
- νῦν μὲν ἀνώγοιμι πτολεμίζειν υἷας Ἀχαιῶν
- νήστιας ἀκμήνους, ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- τεύξεσθαι μέγα δόρπον, ἐπὴν τεισαίμεθα λώβην.
- πρὶν δʼ οὔ πως ἂν ἔμοιγε φίλον κατὰ λαιμὸν ἰείη
- οὐ πόσις οὐδὲ βρῶσις ἑταίρου τεθνηῶτος
- ὅς μοι ἐνὶ κλισίῃ δεδαϊγμένος ὀξέϊ χαλκῷ
- κεῖται ἀνὰ πρόθυρον τετραμμένος, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- μύρονται· τό μοι οὔ τι μετὰ φρεσὶ ταῦτα μέμηλεν,
- ἀλλὰ φόνος τε καὶ αἷμα καὶ ἀργαλέος στόνος ἀνδρῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱὲ μέγα φέρτατʼ Ἀχαιῶν,
- κρείσσων εἰς ἐμέθεν καὶ φέρτερος οὐκ ὀλίγον περ
- ἔγχει, ἐγὼ δέ κε σεῖο νοήματί γε προβαλοίμην
- πολλόν, ἐπεὶ πρότερος γενόμην καὶ πλείονα οἶδα.
- τώ τοι ἐπιτλήτω κραδίη μύθοισιν ἐμοῖσιν.
- αἶψά τε φυλόπιδος πέλεται κόρος ἀνθρώποισιν,
- ἧς τε πλείστην μὲν καλάμην χθονὶ χαλκὸς ἔχευεν,
- ἄμητος δʼ ὀλίγιστος, ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα
- Ζεύς, ὅς τʼ ἀνθρώπων ταμίης πολέμοιο τέτυκται.
- γαστέρι δʼ οὔ πως ἔστι νέκυν πενθῆσαι Ἀχαιούς·
- λίην γὰρ πολλοὶ καὶ ἐπήτριμοι ἤματα πάντα
- πίπτουσιν· πότε κέν τις ἀναπνεύσειε πόνοιο;
- ἀλλὰ χρὴ τὸν μὲν καταθάπτειν ὅς κε θάνῃσι
- νηλέα θυμὸν ἔχοντας ἐπʼ ἤματι δακρύσαντας·
- ὅσσοι δʼ ἂν πολέμοιο περὶ στυγεροῖο λίπωνται
- μεμνῆσθαι πόσιος καὶ ἐδητύος, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι μαχώμεθα νωλεμὲς αἰεὶ
- ἑσσάμενοι χροῒ χαλκὸν ἀτειρέα. μηδέ τις ἄλλην
- λαῶν ὀτρυντὺν ποτιδέγμενος ἰσχαναάσθω·
- ἥδε γὰρ ὀτρυντὺς κακὸν ἔσσεται ὅς κε λίπηται
- νηυσὶν ἐπʼ Ἀργείων· ἀλλʼ ἀθρόοι ὁρμηθέντες
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- ἦ, καὶ Νέστορος υἷας ὀπάσσατο κυδαλίμοιο
- Φυλεΐδην τε Μέγητα Θόαντά τε Μηριόνην τε
- καὶ Κρειοντιάδην Λυκομήδεα καὶ Μελάνιππον·
- βὰν δʼ ἴμεν ἐς κλισίην Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.
- αὐτίκʼ ἔπειθʼ ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον·
- ἑπτὰ μὲν ἐκ κλισίης τρίποδας φέρον, οὕς οἱ ὑπέστη,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους·
- ἐκ δʼ ἄγον αἶψα γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- ἕπτʼ, ἀτὰρ ὀγδοάτην Βρισηΐδα καλλιπάρῃον.
- χρυσοῦ δὲ στήσας Ὀδυσεὺς δέκα πάντα τάλαντα
- ἦρχʼ, ἅμα δʼ ἄλλοι δῶρα φέρον κούρητες Ἀχαιῶν.
- καὶ τὰ μὲν ἐν μέσσῃ ἀγορῇ θέσαν, ἂν δʼ Ἀγαμέμνων
- ἵστατο· Ταλθύβιος δὲ θεῷ ἐναλίγκιος αὐδὴν
- κάπρον ἔχων ἐν χερσὶ παρίστατο ποιμένι λαῶν.
- Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν,
- ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεὸν αἰὲν ἄωρτο,
- κάπρου ἀπὸ τρίχας ἀρξάμενος Διὶ χεῖρας ἀνασχὼν
- εὔχετο· τοὶ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτόφιν εἵατο σιγῇ
- Ἀργεῖοι κατὰ μοῖραν ἀκούοντες βασιλῆος.
- εὐξάμενος δʼ ἄρα εἶπεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος
- Γῆ τε καὶ Ἠέλιος καὶ Ἐρινύες, αἵ θʼ ὑπὸ γαῖαν
- ἀνθρώπους τίνυνται, ὅτις κʼ ἐπίορκον ὀμόσσῃ,
- μὴ μὲν ἐγὼ κούρῃ Βρισηΐδι χεῖρʼ ἐπένεικα,
- οὔτʼ εὐνῆς πρόφασιν κεχρημένος οὔτέ τευ ἄλλου.
- ἀλλʼ ἔμενʼ ἀπροτίμαστος ἐνὶ κλισίῃσιν ἐμῇσιν.
- εἰ δέ τι τῶνδʼ ἐπίορκον ἐμοὶ θεοὶ ἄλγεα δοῖεν
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα διδοῦσιν ὅτίς σφʼ ἀλίτηται ὀμόσσας.
- ἦ, καὶ ἀπὸ στόμαχον κάπρου τάμε νηλέϊ χαλκῷ.
- τὸν μὲν Ταλθύβιος πολιῆς ἁλὸς ἐς μέγα λαῖτμα
- ῥῖψʼ ἐπιδινήσας βόσιν ἰχθύσιν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἀνστὰς Ἀργείοισι φιλοπτολέμοισι μετηύδα·
- Ζεῦ πάτερ ἦ μεγάλας ἄτας ἄνδρεσσι διδοῖσθα·
- οὐκ ἂν δή ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσιν
- Ἀτρεΐδης ὤρινε διαμπερές, οὐδέ κε κούρην
- ἦγεν ἐμεῦ ἀέκοντος ἀμήχανος· ἀλλά ποθι Ζεὺς
- ἤθελʼ Ἀχαιοῖσιν θάνατον πολέεσσι γενέσθαι.
- νῦν δʼ ἔρχεσθʼ ἐπὶ δεῖπνον, ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, λῦσεν δʼ ἀγορὴν αἰψηρήν.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἐσκίδναντο ἑὴν ἐπὶ νῆα ἕκαστος,
- δῶρα δὲ Μυρμιδόνες μεγαλήτορες ἀμφεπένοντο,
- βὰν δʼ ἐπὶ νῆα φέροντες Ἀχιλλῆος θείοιο.
- καὶ τὰ μὲν ἐν κλισίῃσι θέσαν, κάθισαν δὲ γυναῖκας,
- ἵππους δʼ εἰς ἀγέλην ἔλασαν θεράποντες ἀγαυοί.
- Βρισηῒς δʼ ἄρʼ ἔπειτʼ ἰκέλη χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ
- ὡς ἴδε Πάτροκλον δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- ἀμφʼ αὐτῷ χυμένη λίγʼ ἐκώκυε, χερσὶ δʼ ἄμυσσε
- στήθεά τʼ ἠδʼ ἁπαλὴν δειρὴν ἰδὲ καλὰ πρόσωπα.
- εἶπε δʼ ἄρα κλαίουσα γυνὴ ἐϊκυῖα θεῇσι·
- Πάτροκλέ μοι δειλῇ πλεῖστον κεχαρισμένε θυμῷ
- ζωὸν μέν σε ἔλειπον ἐγὼ κλισίηθεν ἰοῦσα,
- νῦν δέ σε τεθνηῶτα κιχάνομαι ὄρχαμε λαῶν
- ἂψ ἀνιοῦσʼ· ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί.
- ἄνδρα μὲν ᾧ ἔδοσάν με πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- εἶδον πρὸ πτόλιος δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- τρεῖς τε κασιγνήτους, τούς μοι μία γείνατο μήτηρ,
- κηδείους, οἳ πάντες ὀλέθριον ἦμαρ ἐπέσπον.
- οὐδὲ μὲν οὐδέ μʼ ἔασκες, ὅτʼ ἄνδρʼ ἐμὸν ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
- ἔκτεινεν, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητος,
- κλαίειν, ἀλλά μʼ ἔφασκες Ἀχιλλῆος θείοιο
- κουριδίην ἄλοχον θήσειν, ἄξειν τʼ ἐνὶ νηυσὶν
- ἐς Φθίην, δαίσειν δὲ γάμον μετὰ Μυρμιδόνεσσι.
- τώ σʼ ἄμοτον κλαίω τεθνηότα μείλιχον αἰεί.
- ὣς ἔφατο κλαίουσʼ, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γυναῖκες
- Πάτροκλον πρόφασιν, σφῶν δʼ αὐτῶν κήδεʼ ἑκάστη.
- αὐτὸν δʼ ἀμφὶ γέροντες Ἀχαιῶν ἠγερέθοντο
- λισσόμενοι δειπνῆσαι· ὃ δʼ ἠρνεῖτο στεναχίζων·
- λίσσομαι, εἴ τις ἔμοιγε φίλων ἐπιπείθεθʼ ἑταίρων,
- μή με πρὶν σίτοιο κελεύετε μηδὲ ποτῆτος
- ἄσασθαι φίλον ἦτορ, ἐπεί μʼ ἄχος αἰνὸν ἱκάνει·
- δύντα δʼ ἐς ἠέλιον μενέω καὶ τλήσομαι ἔμπης.
- ὣς εἰπὼν ἄλλους μὲν ἀπεσκέδασεν βασιλῆας,
- δοιὼ δʼ Ἀτρεΐδα μενέτην καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- Νέστωρ Ἰδομενεύς τε γέρων θʼ ἱππηλάτα Φοῖνιξ
- τέρποντες πυκινῶς ἀκαχήμενον· οὐδέ τι θυμῷ
- τέρπετο, πρὶν πολέμου στόμα δύμεναι αἱματόεντος.
- μνησάμενος δʼ ἁδινῶς ἀνενείκατο φώνησέν τε·
- ἦ ῥά νύ μοί ποτε καὶ σὺ δυσάμμορε φίλταθʼ ἑταίρων
- αὐτὸς ἐνὶ κλισίῃ λαρὸν παρὰ δεῖπνον ἔθηκας
- αἶψα καὶ ὀτραλέως, ὁπότε σπερχοίατʼ Ἀχαιοὶ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα.
- νῦν δὲ σὺ μὲν κεῖσαι δεδαϊγμένος, αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ
- ἄκμηνον πόσιος καὶ ἐδητύος ἔνδον ἐόντων
- σῇ ποθῇ· οὐ μὲν γάρ τι κακώτερον ἄλλο πάθοιμι,
- οὐδʼ εἴ κεν τοῦ πατρὸς ἀποφθιμένοιο πυθοίμην,
- ὅς που νῦν Φθίηφι τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβει
- χήτεϊ τοιοῦδʼ υἷος· ὃ δʼ ἀλλοδαπῷ ἐνὶ δήμῳ
- εἵνεκα ῥιγεδανῆς Ἑλένης Τρωσὶν πολεμίζω·
- ἠὲ τὸν ὃς Σκύρῳ μοι ἔνι τρέφεται φίλος υἱός,
- εἴ που ἔτι ζώει γε Νεοπτόλεμος θεοειδής.
- πρὶν μὲν γάρ μοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐώλπει
- οἶον ἐμὲ φθίσεσθαι ἀπʼ Ἄργεος ἱπποβότοιο
- αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ, σὲ δέ τε Φθίην δὲ νέεσθαι,
- ὡς ἄν μοι τὸν παῖδα θοῇ ἐνὶ νηῒ μελαίνῃ
- Σκυρόθεν ἐξαγάγοις καί οἱ δείξειας ἕκαστα
- κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα.
- ἤδη γὰρ Πηλῆά γʼ ὀΐομαι ἢ κατὰ πάμπαν
- τεθνάμεν, ἤ που τυτθὸν ἔτι ζώοντʼ ἀκάχησθαι
- γήραΐ τε στυγερῷ καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενον αἰεὶ
- λυγρὴν ἀγγελίην, ὅτʼ ἀποφθιμένοιο πύθηται.
- ὣς ἔφατο κλαίων, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γέροντες,
- μνησάμενοι τὰ ἕκαστος ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπον·
- μυρομένους δʼ ἄρα τούς γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων,
- αἶψα δʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τέκνον ἐμόν, δὴ πάμπαν ἀποίχεαι ἀνδρὸς ἑῆος.
- ἦ νύ τοι οὐκέτι πάγχυ μετὰ φρεσὶ μέμβλετʼ Ἀχιλλεύς;
- κεῖνος ὅ γε προπάροιθε νεῶν ὀρθοκραιράων
- ἧσται ὀδυρόμενος ἕταρον φίλον· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- οἴχονται μετὰ δεῖπνον, ὃ δʼ ἄκμηνος καὶ ἄπαστος.
- ἀλλʼ ἴθι οἱ νέκτάρ τε καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
- στάξον ἐνὶ στήθεσσʼ, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην·
- ἣ δʼ ἅρπῃ ἐϊκυῖα τανυπτέρυγι λιγυφώνῳ
- οὐρανοῦ ἐκκατεπᾶλτο διʼ αἰθέρος. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- αὐτίκα θωρήσσοντο κατὰ στρατόν· ἣ δʼ Ἀχιλῆϊ
- νέκταρ ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
- στάξʼ, ἵνα μή μιν λιμὸς ἀτερπὴς γούναθʼ ἵκοιτο·
- αὐτὴ δὲ πρὸς πατρὸς ἐρισθενέος πυκινὸν δῶ
- ᾤχετο, τοὶ δʼ ἀπάνευθε νεῶν ἐχέοντο θοάων.
- ὡς δʼ ὅτε ταρφειαὶ νιφάδες Διὸς ἐκποτέονται
- ψυχραὶ ὑπὸ ῥιπῆς αἰθρηγενέος Βορέαο,
- ὣς τότε ταρφειαὶ κόρυθες λαμπρὸν γανόωσαι
- νηῶν ἐκφορέοντο καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- θώρηκές τε κραταιγύαλοι καὶ μείλινα δοῦρα.
- αἴγλη δʼ οὐρανὸν ἷκε, γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθὼν
- χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς· ὑπὸ δὲ κτύπος ὄρνυτο ποσσὶν
- ἀνδρῶν· ἐν δὲ μέσοισι κορύσσετο δῖος Ἀχιλλεύς.
- τοῦ καὶ ὀδόντων μὲν καναχὴ πέλε, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- λαμπέσθην ὡς εἴ τε πυρὸς σέλας, ἐν δέ οἱ ἦτορ
- δῦνʼ ἄχος ἄτλητον· ὃ δʼ ἄρα Τρωσὶν μενεαίνων
- δύσετο δῶρα θεοῦ, τά οἱ Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλὰς ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
- χάλκεον· αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
- εἵλετο, τοῦ δʼ ἀπάνευθε σέλας γένετʼ ἠΰτε μήνης.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἐκ πόντοιο σέλας ναύτῃσι φανήῃ
- καιομένοιο πυρός, τό τε καίεται ὑψόθʼ ὄρεσφι
- σταθμῷ ἐν οἰοπόλῳ· τοὺς δʼ οὐκ ἐθέλοντας ἄελλαι
- πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα φίλων ἀπάνευθε φέρουσιν·
- ὣς ἀπʼ Ἀχιλλῆος σάκεος σέλας αἰθέρʼ ἵκανε
- καλοῦ δαιδαλέου· περὶ δὲ τρυφάλειαν ἀείρας
- κρατὶ θέτο βριαρήν· ἣ δʼ ἀστὴρ ὣς ἀπέλαμπεν
- ἵππουρις τρυφάλεια, περισσείοντο δʼ ἔθειραι
- χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.
- πειρήθη δʼ ἕο αὐτοῦ ἐν ἔντεσι δῖος Ἀχιλλεύς,
- εἰ οἷ ἐφαρμόσσειε καὶ ἐντρέχοι ἀγλαὰ γυῖα·
- τῷ δʼ εὖτε πτερὰ γίγνετʼ, ἄειρε δὲ ποιμένα λαῶν.
- ἐκ δʼ ἄρα σύριγγος πατρώϊον ἐσπάσατʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος Ἀχαιῶν
- πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεύς·
- Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων
- Πηλίου ἐκ κορυφῆς φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν·
- ἵππους δʼ Αὐτομέδων τε καὶ Ἄλκιμος ἀμφιέποντες
- ζεύγνυον· ἀμφὶ δὲ καλὰ λέπαδνʼ ἕσαν, ἐν δὲ χαλινοὺς
- γαμφηλῇς ἔβαλον, κατὰ δʼ ἡνία τεῖναν ὀπίσσω
- κολλητὸν ποτὶ δίφρον. ὃ δὲ μάστιγα φαεινὴν
- χειρὶ λαβὼν ἀραρυῖαν ἐφʼ ἵπποιιν ἀνόρουσεν
- Αὐτομέδων· ὄπιθεν δὲ κορυσσάμενος βῆ Ἀχιλλεὺς
- τεύχεσι παμφαίνων ὥς τʼ ἠλέκτωρ Ὑπερίων,
- σμερδαλέον δʼ ἵπποισιν ἐκέκλετο πατρὸς ἑοῖο·
- Ξάνθέ τε καὶ Βαλίε τηλεκλυτὰ τέκνα Ποδάργης
- ἄλλως δὴ φράζεσθε σαωσέμεν ἡνιοχῆα
- ἂψ Δαναῶν ἐς ὅμιλον ἐπεί χʼ ἕωμεν πολέμοιο,
- μηδʼ ὡς Πάτροκλον λίπετʼ αὐτόθι τεθνηῶτα.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπὸ ζυγόφι προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος
- Ξάνθος, ἄφαρ δʼ ἤμυσε καρήατι· πᾶσα δὲ χαίτη
- ζεύγλης ἐξεριποῦσα παρὰ ζυγὸν οὖδας ἵκανεν·
- αὐδήεντα δʼ ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·
- καὶ λίην σʼ ἔτι νῦν γε σαώσομεν ὄβριμʼ Ἀχιλλεῦ·
- ἀλλά τοι ἐγγύθεν ἦμαρ ὀλέθριον· οὐδέ τοι ἡμεῖς
- αἴτιοι, ἀλλὰ θεός τε μέγας καὶ Μοῖρα κραταιή.
- οὐδὲ γὰρ ἡμετέρῃ βραδυτῆτί τε νωχελίῃ τε
- Τρῶες ἀπʼ ὤμοιιν Πατρόκλου τεύχεʼ ἕλοντο·
- ἀλλὰ θεῶν ὤριστος, ὃν ἠΰκομος τέκε Λητώ,
- ἔκτανʼ ἐνὶ προμάχοισι καὶ Ἕκτορι κῦδος ἔδωκε.
- νῶϊ δὲ καί κεν ἅμα πνοιῇ Ζεφύροιο θέοιμεν,
- ἥν περ ἐλαφροτάτην φάσʼ ἔμμεναι· ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ
- μόρσιμόν ἐστι θεῷ τε καὶ ἀνέρι ἶφι δαμῆναι.
- ὣς ἄρα φωνήσαντος Ἐρινύες ἔσχεθον αὐδήν.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ξάνθε τί μοι θάνατον μαντεύεαι; οὐδέ τί σε χρή.
- εὖ νυ τὸ οἶδα καὶ αὐτὸς ὅ μοι μόρος ἐνθάδʼ ὀλέσθαι
- νόσφι φίλου πατρὸς καὶ μητέρος· ἀλλὰ καὶ ἔμπης
- οὐ λήξω πρὶν Τρῶας ἅδην ἐλάσαι πολέμοιο.
- ἦ ῥα, καὶ ἐν πρώτοις ἰάχων ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ὣς οἳ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι θωρήσσοντο
- ἀμφὶ σὲ Πηλέος υἱὲ μάχης ἀκόρητον Ἀχαιοί,
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο·
- Ζεὺς δὲ Θέμιστα κέλευσε θεοὺς ἀγορὴν δὲ καλέσσαι
- κρατὸς ἀπʼ Οὐλύμποιο πολυπτύχου· ἣ δʼ ἄρα πάντῃ
- φοιτήσασα κέλευσε Διὸς πρὸς δῶμα νέεσθαι.
- οὔτέ τις οὖν ποταμῶν ἀπέην νόσφʼ Ὠκεανοῖο,
- οὔτʼ ἄρα νυμφάων αἵ τʼ ἄλσεα καλὰ νέμονται
- καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα.
- ἐλθόντες δʼ ἐς δῶμα Διὸς νεφεληγερέταο
- ξεστῇς αἰθούσῃσιν ἐνίζανον, ἃς Διὶ πατρὶ
- Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.
- ὣς οἳ μὲν Διὸς ἔνδον ἀγηγέρατʼ· οὐδʼ ἐνοσίχθων
- νηκούστησε θεᾶς, ἀλλʼ ἐξ ἁλὸς ἦλθε μετʼ αὐτούς,
- ἷζε δʼ ἄρʼ ἐν μέσσοισι, Διὸς δʼ ἐξείρετο βουλήν·
- τίπτʼ αὖτʼ ἀργικέραυνε θεοὺς ἀγορὴν δὲ κάλεσσας;
- ἦ τι περὶ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν μερμηρίζεις;
- τῶν γὰρ νῦν ἄγχιστα μάχη πόλεμός τε δέδηε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἔγνως ἐννοσίγαιε ἐμὴν ἐν στήθεσι βουλὴν
- ὧν ἕνεκα ξυνάγειρα· μέλουσί μοι ὀλλύμενοί περ.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ μενέω πτυχὶ Οὐλύμποιο
- ἥμενος, ἔνθʼ ὁρόων φρένα τέρψομαι· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- ἔρχεσθʼ ὄφρʼ ἂν ἵκησθε μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς,
- ἀμφοτέροισι δʼ ἀρήγεθʼ ὅπῃ νόος ἐστὶν ἑκάστου.
- εἰ γὰρ Ἀχιλλεὺς οἶος ἐπὶ Τρώεσσι μαχεῖται
- οὐδὲ μίνυνθʼ ἕξουσι ποδώκεα Πηλεΐωνα.
- καὶ δέ τί μιν καὶ πρόσθεν ὑποτρομέεσκον ὁρῶντες·
- νῦν δʼ ὅτε δὴ καὶ θυμὸν ἑταίρου χώεται αἰνῶς
- δείδω μὴ καὶ τεῖχος ὑπέρμορον ἐξαλαπάξῃ.
- ὣς ἔφατο Κρονίδης, πόλεμον δʼ ἀλίαστον ἔγειρε.
- βὰν δʼ ἴμεναι πόλεμον δὲ θεοὶ δίχα θυμὸν ἔχοντες·
- Ἥρη μὲν μετʼ ἀγῶνα νεῶν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ἠδὲ Ποσειδάων γαιήοχος ἠδʼ ἐριούνης
- Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται·
- Ἥφαιστος δʼ ἅμα τοῖσι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων
- χωλεύων, ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.
- ἐς δὲ Τρῶας Ἄρης κορυθαίολος, αὐτὰρ ἅμʼ αὐτῷ
- Φοῖβος ἀκερσεκόμης ἠδʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα
- Λητώ τε Ξάνθός τε φιλομειδής τʼ Ἀφροδίτη.
- εἷος μέν ῥʼ ἀπάνευθε θεοὶ θνητῶν ἔσαν ἀνδρῶν,
- τεῖος Ἀχαιοὶ μὲν μέγα κύδανον, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς·
- Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον
- δειδιότας, ὅθʼ ὁρῶντο ποδώκεα Πηλεΐωνα
- τεύχεσι λαμπόμενον βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ μεθʼ ὅμιλον Ὀλύμπιοι ἤλυθον ἀνδρῶν,
- ὦρτο δʼ Ἔρις κρατερὴ λαοσσόος, αὖε δʼ Ἀθήνη
- στᾶσʼ ὁτὲ μὲν παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός,
- ἄλλοτʼ ἐπʼ ἀκτάων ἐριδούπων μακρὸν ἀΰτει.
- αὖε δʼ Ἄρης ἑτέρωθεν ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσος
- ὀξὺ κατʼ ἀκροτάτης πόλιος Τρώεσσι κελεύων,
- ἄλλοτε πὰρ Σιμόεντι θέων ἐπὶ Καλλικολώνῃ.
- ὣς τοὺς ἀμφοτέρους μάκαρες θεοὶ ὀτρύνοντες
- σύμβαλον, ἐν δʼ αὐτοῖς ἔριδα ῥήγνυντο βαρεῖαν·
- δεινὸν δὲ βρόντησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
- ὑψόθεν· αὐτὰρ νέρθε Ποσειδάων ἐτίναξε
- γαῖαν ἀπειρεσίην ὀρέων τʼ αἰπεινὰ κάρηνα.
- πάντες δʼ ἐσσείοντο πόδες πολυπίδακος Ἴδης
- καὶ κορυφαί, Τρώων τε πόλις καὶ νῆες Ἀχαιῶν.
- ἔδεισεν δʼ ὑπένερθεν ἄναξ ἐνέρων Ἀϊδωνεύς,
- δείσας δʼ ἐκ θρόνου ἆλτο καὶ ἴαχε, μή οἱ ὕπερθε
- γαῖαν ἀναρρήξειε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- οἰκία δὲ θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι φανείη
- σμερδαλέʼ εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ·
- τόσσος ἄρα κτύπος ὦρτο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων.
- ἤτοι μὲν γὰρ ἔναντα Ποσειδάωνος ἄνακτος
- ἵστατʼ Ἀπόλλων Φοῖβος ἔχων ἰὰ πτερόεντα,
- ἄντα δʼ Ἐνυαλίοιο θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Ἥρῃ δʼ ἀντέστη χρυσηλάκατος κελαδεινὴ
- Ἄρτεμις ἰοχέαιρα κασιγνήτη ἑκάτοιο·
- Λητοῖ δʼ ἀντέστη σῶκος ἐριούνιος Ἑρμῆς,
- ἄντα δʼ ἄρʼ Ἡφαίστοιο μέγας ποταμὸς βαθυδίνης,
- ὃν Ξάνθον καλέουσι θεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον.
- ὣς οἳ μὲν θεοὶ ἄντα θεῶν ἴσαν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- Ἕκτορος ἄντα μάλιστα λιλαίετο δῦναι ὅμιλον
- Πριαμίδεω· τοῦ γάρ ῥα μάλιστά ἑ θυμὸς ἀνώγει
- αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.
- Αἰνείαν δʼ ἰθὺς λαοσσόος ὦρσεν Ἀπόλλων
- ἀντία Πηλεΐωνος, ἐνῆκε δέ οἱ μένος ἠΰ·
- υἱέϊ δὲ Πριάμοιο Λυκάονι εἴσατο φωνήν·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε ποῦ τοι ἀπειλαὶ
- ἃς Τρώων βασιλεῦσιν ὑπίσχεο οἰνοποτάζων
- Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἐναντίβιον πολεμίξειν;
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας ἀπαμειβόμενος προσέειπε·
- Πριαμίδη τί με ταῦτα καὶ οὐκ ἐθέλοντα κελεύεις
- ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι;
- οὐ μὲν γὰρ νῦν πρῶτα ποδώκεος ἄντʼ Ἀχιλῆος
- στήσομαι, ἀλλʼ ἤδη με καὶ ἄλλοτε δουρὶ φόβησεν
- ἐξ Ἴδης, ὅτε βουσὶν ἐπήλυθεν ἡμετέρῃσι,
- πέρσε δὲ Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον· αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς
- εἰρύσαθʼ, ὅς μοι ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα.
- ἦ κʼ ἐδάμην ὑπὸ χερσὶν Ἀχιλλῆος καὶ Ἀθήνης,
- ἥ οἱ πρόσθεν ἰοῦσα τίθει φάος ἠδʼ ἐκέλευεν
- ἔγχεϊ χαλκείῳ Λέλεγας καὶ Τρῶας ἐναίρειν.
- τὼ οὐκ ἔστʼ Ἀχιλῆος ἐναντίον ἄνδρα μάχεσθαι·
- αἰεὶ γὰρ πάρα εἷς γε θεῶν ὃς λοιγὸν ἀμύνει.
- καὶ δʼ ἄλλως τοῦ γʼ ἰθὺ βέλος πέτετʼ, οὐδʼ ἀπολήγει
- πρὶν χροὸς ἀνδρομέοιο διελθέμεν. εἰ δὲ θεός περ
- ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, οὔ κε μάλα ῥέα
- νικήσειʼ, οὐδʼ εἰ παγχάλκεος εὔχεται εἶναι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- ἥρως ἀλλʼ ἄγε καὶ σὺ θεοῖς αἰειγενέτῃσιν
- εὔχεο· καὶ δὲ σέ φασι Διὸς κούρης Ἀφροδίτης
- ἐκγεγάμεν, κεῖνος δὲ χερείονος ἐκ θεοῦ ἐστίν·
- ἣ μὲν γὰρ Διός ἐσθʼ, ἣ δʼ ἐξ ἁλίοιο γέροντος.
- ἀλλʼ ἰθὺς φέρε χαλκὸν ἀτειρέα, μηδέ σε πάμπαν
- λευγαλέοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ.
- ὣς εἰπὼν ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ.
- οὐδʼ ἔλαθʼ Ἀγχίσαο πάϊς λευκώλενον Ἥρην
- ἀντία Πηλεΐωνος ἰὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν·
- ἣ δʼ ἄμυδις στήσασα θεοὺς μετὰ μῦθον ἔειπε·
- φράζεσθον δὴ σφῶϊ Ποσείδαον καὶ Ἀθήνη
- ἐν φρεσὶν ὑμετέρῃσιν, ὅπως ἔσται τάδε ἔργα.
- Αἰνείας ὅδʼ ἔβη κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- ἀντία Πηλεΐωνος, ἀνῆκε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ, ἡμεῖς πέρ μιν ἀποτρωπῶμεν ὀπίσσω
- αὐτόθεν, ἤ τις ἔπειτα καὶ ἡμείων Ἀχιλῆϊ
- παρσταίη, δοίη δὲ κράτος μέγα, μηδέ τι θυμῷ
- δευέσθω, ἵνα εἰδῇ ὅ μιν φιλέουσιν ἄριστοι
- ἀθανάτων, οἳ δʼ αὖτʼ ἀνεμώλιοι οἳ τὸ πάρος περ
- Τρωσὶν ἀμύνουσιν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα.
- πάντες δʼ Οὐλύμποιο κατήλθομεν ἀντιόωντες
- τῆσδε μάχης, ἵνα μή τι μετὰ Τρώεσσι πάθῃσι
- σήμερον· ὕστερον αὖτε τὰ πείσεται ἅσσά οἱ αἶσα
- γιγνομένῳ ἐπένησε λίνῳ ὅτε μιν τέκε μήτηρ.
- εἰ δʼ Ἀχιλεὺς οὐ ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς
- δείσετʼ ἔπειθʼ, ὅτε κέν τις ἐναντίβιον θεὸς ἔλθῃ
- ἐν πολέμῳ· χαλεποὶ δὲ θεοὶ φαίνεσθαι ἐναργεῖς.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἥρη μὴ χαλέπαινε παρʼ ἐκ νόον· οὐδέ τί σε χρή.
- οὐκ ἂν ἔγωγʼ ἐθέλοιμι θεοὺς ἔριδι ξυνελάσσαι
- ἡμέας τοὺς ἄλλους, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν·
- ἀλλʼ ἡμεῖς μὲν ἔπειτα καθεζώμεσθα κιόντες
- ἐκ πάτου ἐς σκοπιήν, πόλεμος δʼ ἄνδρεσσι μελήσει.
- εἰ δέ κʼ Ἄρης ἄρχωσι μάχης ἢ Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ἢ Ἀχιλῆʼ ἴσχωσι καὶ οὐκ εἰῶσι μάχεσθαι,
- αὐτίκʼ ἔπειτα καὶ ἄμμι παρʼ αὐτόθι νεῖκος ὀρεῖται
- φυλόπιδος· μάλα δʼ ὦκα διακρινθέντας ὀΐω
- ἂψ ἴμεν Οὔλυμπον δὲ θεῶν μεθʼ ὁμήγυριν ἄλλων
- ἡμετέρῃς ὑπὸ χερσὶν ἀναγκαίηφι δαμέντας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο κυανοχαίτης
- τεῖχος ἐς ἀμφίχυτον Ἡρακλῆος θείοιο
- ὑψηλόν, τό ῥά οἱ Τρῶες καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ποίεον, ὄφρα τὸ κῆτος ὑπεκπροφυγὼν ἀλέαιτο,
- ὁππότε μιν σεύαιτο ἀπʼ ἠϊόνος πεδίον δέ.
- ἔνθα Ποσειδάων κατʼ ἄρʼ ἕζετο καὶ θεοὶ ἄλλοι,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄρρηκτον νεφέλην ὤμοισιν ἕσαντο·
- οἳ δʼ ἑτέρωσε καθῖζον ἐπʼ ὀφρύσι Καλλικολώνης
- ἀμφὶ σὲ ἤϊε Φοῖβε καὶ Ἄρηα πτολίπορθον.
- ὣς οἳ μέν ῥʼ ἑκάτερθε καθήατο μητιόωντες
- βουλάς· ἀρχέμεναι δὲ δυσηλεγέος πολέμοιο
- ὄκνεον ἀμφότεροι, Ζεὺς δʼ ἥμενος ὕψι κέλευε.
- τῶν δʼ ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον καὶ λάμπετο χαλκῷ
- ἀνδρῶν ἠδʼ ἵππων· κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσιν
- ὀρνυμένων ἄμυδις. δύο δʼ ἀνέρες ἔξοχʼ ἄριστοι
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι
- Αἰνείας τʼ Ἀγχισιάδης καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.
- Αἰνείας δὲ πρῶτος ἀπειλήσας ἐβεβήκει
- νευστάζων κόρυθι βριαρῇ· ἀτὰρ ἀσπίδα θοῦριν
- πρόσθεν ἔχε στέρνοιο, τίνασσε δὲ χάλκεον ἔγχος.
- Πηλεΐδης δʼ ἑτέρωθεν ἐναντίον ὦρτο λέων ὣς
- σίντης, ὅν τε καὶ ἄνδρες ἀποκτάμεναι μεμάασιν
- ἀγρόμενοι πᾶς δῆμος· ὃ δὲ πρῶτον μὲν ἀτίζων
- ἔρχεται, ἀλλʼ ὅτε κέν τις ἀρηϊθόων αἰζηῶν
- δουρὶ βάλῃ ἐάλη τε χανών, περί τʼ ἀφρὸς ὀδόντας
- γίγνεται, ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦτορ,
- οὐρῇ δὲ πλευράς τε καὶ ἰσχία ἀμφοτέρωθεν
- μαστίεται, ἑὲ δʼ αὐτὸν ἐποτρύνει μαχέσασθαι,
- γλαυκιόων δʼ ἰθὺς φέρεται μένει, ἤν τινα πέφνῃ
- ἀνδρῶν, ἢ αὐτὸς φθίεται πρώτῳ ἐν ὁμίλῳ·
- ὣς Ἀχιλῆʼ ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἀντίον ἐλθέμεναι μεγαλήτορος Αἰνείαο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Αἰνεία τί σὺ τόσσον ὁμίλου πολλὸν ἐπελθὼν
- ἔστης; ἦ σέ γε θυμὸς ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει
- ἐλπόμενον Τρώεσσιν ἀνάξειν ἱπποδάμοισι
- τιμῆς τῆς Πριάμου; ἀτὰρ εἴ κεν ἔμʼ ἐξεναρίξῃς,
- οὔ τοι τοὔνεκά γε Πρίαμος γέρας ἐν χερὶ θήσει·
- εἰσὶν γάρ οἱ παῖδες, ὃ δʼ ἔμπεδος οὐδʼ ἀεσίφρων.
- ἦ νύ τί τοι Τρῶες τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
- καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμηαι
- αἴ κεν ἐμὲ κτείνῃς; χαλεπῶς δέ σʼ ἔολπα τὸ ῥέξειν.
- ἤδη μὲν σέ γέ φημι καὶ ἄλλοτε δουρὶ φοβῆσαι.
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε πέρ σε βοῶν ἄπο μοῦνον ἐόντα
- σεῦα κατʼ Ἰδαίων ὀρέων ταχέεσσι πόδεσσι
- καρπαλίμως; τότε δʼ οὔ τι μετατροπαλίζεο φεύγων.
- ἔνθεν δʼ ἐς Λυρνησσὸν ὑπέκφυγες· αὐτὰρ ἐγὼ τὴν
- πέρσα μεθορμηθεὶς σὺν Ἀθήνῃ καὶ Διὶ πατρί,
- ληϊάδας δὲ γυναῖκας ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας
- ἦγον· ἀτὰρ σὲ Ζεὺς ἐρρύσατο καὶ θεοὶ ἄλλοι.
- ἀλλʼ οὐ νῦν ἐρύεσθαι ὀΐομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- βάλλεαι· ἀλλά σʼ ἔγωγʼ ἀναχωρήσαντα κελεύω
- ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδʼ ἀντίος ἵστασʼ ἐμεῖο,
- πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω.
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς
- ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς
- ἠμὲν κερτομίας ἠδʼ αἴσυλα μυθήσασθαι.
- ἴδμεν δʼ ἀλλήλων γενεήν, ἴδμεν δὲ τοκῆας
- πρόκλυτʼ ἀκούοντες ἔπεα θνητῶν ἀνθρώπων·
- ὄψει δʼ οὔτʼ ἄρ πω σὺ ἐμοὺς ἴδες οὔτʼ ἄρʼ ἐγὼ σούς.
- φασὶ σὲ μὲν Πηλῆος ἀμύμονος ἔκγονον εἶναι,
- μητρὸς δʼ ἐκ Θέτιδος καλλιπλοκάμου ἁλοσύδνης·
- αὐτὰρ ἐγὼν υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο
- εὔχομαι ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ μοί ἐστʼ Ἀφροδίτη·
- τῶν δὴ νῦν ἕτεροί γε φίλον παῖδα κλαύσονται
- σήμερον· οὐ γάρ φημʼ ἐπέεσσί γε νηπυτίοισιν
- ὧδε διακρινθέντε μάχης ἐξαπονέεσθαι.
- εἰ δʼ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασι·
- Δάρδανον αὖ πρῶτον τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς,
- κτίσσε δὲ Δαρδανίην, ἐπεὶ οὔ πω Ἴλιος ἱρὴ
- ἐν πεδίῳ πεπόλιστο πόλις μερόπων ἀνθρώπων,
- ἀλλʼ ἔθʼ ὑπωρείας ᾤκεον πολυπίδακος Ἴδης.
- Δάρδανος αὖ τέκεθʼ υἱὸν Ἐριχθόνιον βασιλῆα,
- ὃς δὴ ἀφνειότατος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων·
- τοῦ τρισχίλιαι ἵπποι ἕλος κάτα βουκολέοντο
- θήλειαι, πώλοισιν ἀγαλλόμεναι ἀταλῇσι.
- τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο βοσκομενάων,
- ἵππῳ δʼ εἰσάμενος παρελέξατο κυανοχαίτῃ·
- αἳ δʼ ὑποκυσάμεναι ἔτεκον δυοκαίδεκα πώλους.
- αἳ δʼ ὅτε μὲν σκιρτῷεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν,
- ἄκρον ἐπʼ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ σκιρτῷεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης,
- ἄκρον ἐπὶ ῥηγμῖνος ἁλὸς πολιοῖο θέεσκον.
- Τρῶα δʼ Ἐριχθόνιος τέκετο Τρώεσσιν ἄνακτα·
- Τρωὸς δʼ αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο
- Ἶλός τʼ Ἀσσάρακός τε καὶ ἀντίθεος Γανυμήδης,
- ὃς δὴ κάλλιστος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων·
- τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν
- κάλλεος εἵνεκα οἷο ἵνʼ ἀθανάτοισι μετείη.
- Ἶλος δʼ αὖ τέκεθʼ υἱὸν ἀμύμονα Λαομέδοντα·
- Λαομέδων δʼ ἄρα Τιθωνὸν τέκετο Πρίαμόν τε
- Λάμπόν τε Κλυτίον θʼ Ἱκετάονά τʼ ὄζον Ἄρηος·
- Ἀσσάρακος δὲ Κάπυν, ὃ δʼ ἄρʼ Ἀγχίσην τέκε παῖδα·
- αὐτὰρ ἔμʼ Ἀγχίσης, Πρίαμος δʼ ἔτεχʼ Ἕκτορα δῖον.
- ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι.
- Ζεὺς δʼ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε
- ὅππως κεν ἐθέλῃσιν· ὃ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων.
- ἀλλʼ ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣς
- ἑσταότʼ ἐν μέσσῃ ὑσμίνῃ δηϊοτῆτος.
- ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι
- πολλὰ μάλʼ, οὐδʼ ἂν νηῦς ἑκατόζυγος ἄχθος ἄροιτο.
- στρεπτὴ δὲ γλῶσσʼ ἐστὶ βροτῶν, πολέες δʼ ἔνι μῦθοι
- παντοῖοι, ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.
- ὁπποῖόν κʼ εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κʼ ἐπακούσαις.
- ἀλλὰ τί ἢ ἔριδας καὶ νείκεα νῶϊν ἀνάγκη
- νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον ὥς τε γυναῖκας,
- αἵ τε χολωσάμεναι ἔριδος πέρι θυμοβόροιο
- νεικεῦσʼ ἀλλήλῃσι μέσην ἐς ἄγυιαν ἰοῦσαι
- πόλλʼ ἐτεά τε καὶ οὐκί· χόλος δέ τε καὶ τὰ κελεύει.
- ἀλκῆς δʼ οὔ μʼ ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις μεμαῶτα
- πρὶν χαλκῷ μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον
- γευσόμεθʼ ἀλλήλων χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ἦ ῥα καὶ ἐν δεινῷ σάκει ἤλασεν ὄβριμον ἔγχος
- σμερδαλέῳ· μέγα δʼ ἀμφὶ σάκος μύκε δουρὸς ἀκωκῇ.
- Πηλεΐδης δὲ σάκος μὲν ἀπὸ ἕο χειρὶ παχείῃ
- ἔσχετο ταρβήσας· φάτο γὰρ δολιχόσκιον ἔγχος
- ῥέα διελεύσεσθαι μεγαλήτορος Αἰνείαο
- νήπιος, οὐδʼ ἐνόησε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ὡς οὐ ῥηΐδιʼ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι οὐδʼ ὑποείκειν.
- οὐδὲ τότʼ Αἰνείαο δαΐφρονος ὄβριμον ἔγχος
- ῥῆξε σάκος· χρυσὸς γὰρ ἐρύκακε, δῶρα θεοῖο·
- ἀλλὰ δύω μὲν ἔλασσε διὰ πτύχας, αἳ δʼ ἄρʼ ἔτι τρεῖς
- ἦσαν, ἐπεὶ πέντε πτύχας ἤλασε κυλλοποδίων,
- τὰς δύο χαλκείας, δύο δʼ ἔνδοθι κασσιτέροιο,
- τὴν δὲ μίαν χρυσῆν, τῇ ῥʼ ἔσχετο μείλινον ἔγχος.
- δεύτερος αὖτʼ Ἀχιλεὺς προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλεν Αἰνείαο κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- ἄντυγʼ ὕπο πρώτην, ᾗ λεπτότατος θέε χαλκός,
- λεπτοτάτη δʼ ἐπέην ῥινὸς βοός· ἣ δὲ διὰ πρὸ
- Πηλιὰς ἤϊξεν μελίη, λάκε δʼ ἀσπὶς ὑπʼ αὐτῆς.
- Αἰνείας δʼ ἐάλη καὶ ἀπὸ ἕθεν ἀσπίδʼ ἀνέσχε
- δείσας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη, διὰ δʼ ἀμφοτέρους ἕλε κύκλους
- ἀσπίδος ἀμφιβρότης· ὃ δʼ ἀλευάμενος δόρυ μακρὸν
- ἔστη, κὰδ δʼ ἄχος οἱ χύτο μυρίον ὀφθαλμοῖσι,
- ταρβήσας ὅ οἱ ἄγχι πάγη βέλος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐμμεμαὼς ἐπόρουσεν ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ
- Αἰνείας, μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο γʼ ἄνδρε φέροιεν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.
- ἔνθά κεν Αἰνείας μὲν ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ
- ἢ κόρυθʼ ἠὲ σάκος, τό οἱ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον,
- τὸν δέ κε Πηλεΐδης σχεδὸν ἄορι θυμὸν ἀπηύρα,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- αὐτίκα δʼ ἀθανάτοισι θεοῖς μετὰ μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μοι ἄχος μεγαλήτορος Αἰνείαο,
- ὃς τάχα Πηλεΐωνι δαμεὶς Ἄϊδος δὲ κάτεισι
- πειθόμενος μύθοισιν Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο
- νήπιος, οὐδέ τί οἱ χραισμήσει λυγρὸν ὄλεθρον.
- ἀλλὰ τί ἢ νῦν οὗτος ἀναίτιος ἄλγεα πάσχει
- μὰψ ἕνεκʼ ἀλλοτρίων ἀχέων, κεχαρισμένα δʼ αἰεὶ
- δῶρα θεοῖσι δίδωσι τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν;
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ἡμεῖς πέρ μιν ὑπὲκ θανάτου ἀγάγωμεν,
- μή πως καὶ Κρονίδης κεχολώσεται, αἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- τόνδε κατακτείνῃ· μόριμον δέ οἵ ἐστʼ ἀλέασθαι,
- ὄφρα μὴ ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄφαντος ὄληται
- Δαρδάνου, ὃν Κρονίδης περὶ πάντων φίλατο παίδων
- οἳ ἕθεν ἐξεγένοντο γυναικῶν τε θνητάων.
- ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν ἔχθηρε Κρονίων·
- νῦν δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει
- καὶ παίδων παῖδες, τοί κεν μετόπισθε γένωνται.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- ἐννοσίγαιʼ, αὐτὸς σὺ μετὰ φρεσὶ σῇσι νόησον
- Αἰνείαν ἤ κέν μιν ἐρύσσεαι ἦ κεν ἐάσῃς
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμήμεναι, ἐσθλὸν ἐόντα.
- ἤτοι μὲν γὰρ νῶϊ πολέας ὠμόσσαμεν ὅρκους
- πᾶσι μετʼ ἀθανάτοισιν ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- μή ποτʼ ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ,
- μηδʼ ὁπότʼ ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται
- καιομένη, καίωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων,
- ἷξε δʼ ὅθʼ Αἰνείας ἠδʼ ὃ κλυτὸς ἦεν Ἀχιλλεύς.
- αὐτίκα τῷ μὲν ἔπειτα κατʼ ὀφθαλμῶν χέεν ἀχλὺν
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ· ὃ δὲ μελίην εὔχαλκον
- ἀσπίδος ἐξέρυσεν μεγαλήτορος Αἰνείαο·
- καὶ τὴν μὲν προπάροιθε ποδῶν Ἀχιλῆος ἔθηκεν,
- Αἰνείαν δʼ ἔσσευεν ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἀείρας.
- πολλὰς δὲ στίχας ἡρώων, πολλὰς δὲ καὶ ἵππων
- Αἰνείας ὑπερᾶλτο θεοῦ ἀπὸ χειρὸς ὀρούσας,
- ἷξε δʼ ἐπʼ ἐσχατιὴν πολυάϊκος πολέμοιο,
- ἔνθά τε Καύκωνες πόλεμον μέτα θωρήσσοντο.
- τῷ δὲ μάλʼ ἐγγύθεν ἦλθε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἰνεία, τίς σʼ ὧδε θεῶν ἀτέοντα κελεύει
- ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι,
- ὃς σεῦ ἅμα κρείσσων καὶ φίλτερος ἀθανάτοισιν;
- ἀλλʼ ἀναχωρῆσαι ὅτε κεν συμβλήσεαι αὐτῷ,
- μὴ καὶ ὑπὲρ μοῖραν δόμον Ἄϊδος εἰσαφίκηαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ Ἀχιλεὺς θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ,
- θαρσήσας δὴ ἔπειτα μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι·
- οὐ μὲν γάρ τίς σʼ ἄλλος Ἀχαιῶν ἐξεναρίξει.
- ὣς εἰπὼν λίπεν αὐτόθʼ, ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα.
- αἶψα δʼ ἔπειτʼ Ἀχιλῆος ἀπʼ ὀφθαλμῶν σκέδασʼ ἀχλὺν
- θεσπεσίην· ὃ δʼ ἔπειτα μέγʼ ἔξιδεν ὀφθαλμοῖσιν,
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἔγχος μὲν τόδε κεῖται ἐπὶ χθονός, οὐδέ τι φῶτα
- λεύσσω, τῷ ἐφέηκα κατακτάμεναι μενεαίνων.
- ἦ ῥα καὶ Αἰνείας φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν
- ἦεν· ἀτάρ μιν ἔφην μὰψ αὔτως εὐχετάασθαι.
- ἐρρέτω· οὔ οἱ θυμὸς ἐμεῦ ἔτι πειρηθῆναι
- ἔσσεται, ὃς καὶ νῦν φύγεν ἄσμενος ἐκ θανάτοιο.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ Δαναοῖσι φιλοπτολέμοισι κελεύσας
- τῶν ἄλλων Τρώων πειρήσομαι ἀντίος ἐλθών.
- ἦ, καὶ ἐπὶ στίχας ἆλτο, κέλευε δὲ φωτὶ ἑκάστῳ·
- μηκέτι νῦν Τρώων ἑκὰς ἕστατε δῖοι Ἀχαιοί,
- ἀλλʼ ἄγʼ ἀνὴρ ἄντʼ ἀνδρὸς ἴτω, μεμάτω δὲ μάχεσθαι.
- ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι
- τοσσούσδʼ ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι·
- οὐδέ κʼ Ἄρης, ὅς περ θεὸς ἄμβροτος, οὐδέ κʼ Ἀθήνη
- τοσσῆσδʼ ὑσμίνης ἐφέποι στόμα καὶ πονέοιτο·
- ἀλλʼ ὅσσον μὲν ἐγὼ δύναμαι χερσίν τε ποσίν τε
- καὶ σθένει, οὔ μʼ ἔτι φημὶ μεθησέμεν οὐδʼ ἠβαιόν,
- ἀλλὰ μάλα στιχὸς εἶμι διαμπερές, οὐδέ τινʼ οἴω
- Τρώων χαιρήσειν, ὅς τις σχεδὸν ἔγχεος ἔλθῃ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων· Τρώεσσι δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ
- κέκλεθʼ ὁμοκλήσας, φάτο δʼ ἴμεναι ἄντʼ Ἀχιλῆος·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι μὴ δείδιτε Πηλεΐωνα.
- καί κεν ἐγὼ ἐπέεσσι καὶ ἀθανάτοισι μαχοίμην,
- ἔγχεϊ δʼ ἀργαλέον, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσιν.
- οὐδʼ Ἀχιλεὺς πάντεσσι τέλος μύθοις ἐπιθήσει,
- ἀλλὰ τὸ μὲν τελέει, τὸ δὲ καὶ μεσσηγὺ κολούει.
- τοῦ δʼ ἐγὼ ἀντίος εἶμι καὶ εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικεν,
- εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικε, μένος δʼ αἴθωνι σιδήρῳ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων, οἳ δʼ ἀντίοι ἔγχεʼ ἄειραν
- Τρῶες· τῶν δʼ ἄμυδις μίχθη μένος, ὦρτο δʼ ἀϋτή.
- καὶ τότʼ ἄρʼ Ἕκτορα εἶπε παραστὰς Φοῖβος Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ μηκέτι πάμπαν Ἀχιλλῆϊ προμάχιζε,
- ἀλλὰ κατὰ πληθύν τε καὶ ἐκ φλοίσβοιο δέδεξο,
- μή πώς σʼ ἠὲ βάλῃ ἠὲ σχεδὸν ἄορι τύψῃ.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ αὖτις ἐδύσετο οὐλαμὸν ἀνδρῶν
- ταρβήσας, ὅτʼ ἄκουσε θεοῦ ὄπα φωνήσαντος.
- ἐν δʼ Ἀχιλεὺς Τρώεσσι θόρε φρεσὶν εἱμένος ἀλκὴν
- σμερδαλέα ἰάχων, πρῶτον δʼ ἕλεν Ἰφιτίωνα
- ἐσθλὸν Ὀτρυντεΐδην πολέων ἡγήτορα λαῶν,
- ὃν νύμφη τέκε νηῒς Ὀτρυντῆϊ πτολιπόρθῳ
- Τμώλῳ ὕπο νιφόεντι Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ·
- τὸν δʼ ἰθὺς μεμαῶτα βάλʼ ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεὺς
- μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δʼ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη,
- δούπησεν δὲ πεσών, ὃ δʼ ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς·
- κεῖσαι Ὀτρυντεΐδη πάντων ἐκπαγλότατʼ ἀνδρῶν·
- ἐνθάδε τοι θάνατος, γενεὴ δέ τοί ἐστʼ ἐπὶ λίμνῃ
- Γυγαίῃ, ὅθι τοι τέμενος πατρώϊόν ἐστιν
- Ὕλλῳ ἐπʼ ἰχθυόεντι καὶ Ἕρμῳ δινήεντι.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- τὸν μὲν Ἀχαιῶν ἵπποι ἐπισσώτροις δατέοντο
- πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ· ὃ δʼ ἐπʼ αὐτῷ Δημολέοντα
- ἐσθλὸν ἀλεξητῆρα μάχης Ἀντήνορος υἱὸν
- νύξε κατὰ κρόταφον, κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου.
- οὐδʼ ἄρα χαλκείη κόρυς ἔσχεθεν, ἀλλὰ διʼ αὐτῆς
- αἰχμὴ ἱεμένη ῥῆξʼ ὀστέον, ἐγκέφαλος δὲ
- ἔνδον ἅπας πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα.
- Ἱπποδάμαντα δʼ ἔπειτα καθʼ ἵππων ἀΐξαντα
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρί.
- αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἄϊσθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος
- ἤρυγεν ἑλκόμενος Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα
- κούρων ἑλκόντων· γάνυται δέ τε τοῖς ἐνοσίχθων·
- ὣς ἄρα τόν γʼ ἐρυγόντα λίπʼ ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ·
- αὐτὰρ ὃ βῆ σὺν δουρὶ μετʼ ἀντίθεον Πολύδωρον
- Πριαμίδην. τὸν δʼ οὔ τι πατὴρ εἴασκε μάχεσθαι,
- οὕνεκά οἱ μετὰ παισὶ νεώτατος ἔσκε γόνοιο,
- καί οἱ φίλτατος ἔσκε, πόδεσσι δὲ πάντας ἐνίκα
- δὴ τότε νηπιέῃσι ποδῶν ἀρετὴν ἀναφαίνων
- θῦνε διὰ προμάχων, εἷος φίλον ὤλεσε θυμόν.
- τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- νῶτα παραΐσσοντος, ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
- χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ·
- ἀντικρὺ δὲ διέσχε παρʼ ὀμφαλὸν ἔγχεος αἰχμή,
- γνὺξ δʼ ἔριπʼ οἰμώξας, νεφέλη δέ μιν ἀμφεκάλυψε
- κυανέη, προτὶ οἷ δʼ ἔλαβʼ ἔντερα χερσὶ λιασθείς.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς ἐνόησε κασίγνητον Πολύδωρον
- ἔντερα χερσὶν ἔχοντα λιαζόμενον ποτὶ γαίη
- κάρ ῥά οἱ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἔτλη
- δηρὸν ἑκὰς στρωφᾶσθʼ, ἀλλʼ ἀντίος ἦλθʼ Ἀχιλῆϊ
- ὀξὺ δόρυ κραδάων φλογὶ εἴκελος· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ὡς εἶδʼ, ὣς ἀνεπᾶλτο, καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- ἐγγὺς ἀνὴρ ὃς ἐμόν γε μάλιστʼ ἐσεμάσσατο θυμόν,
- ὅς μοι ἑταῖρον ἔπεφνε τετιμένον· οὐδʼ ἂν ἔτι δὴν
- ἀλλήλους πτώσσοιμεν ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας.
- ἦ, καὶ ὑπόδρα ἰδὼν προσεφώνεεν Ἕκτορα δῖον·
- ἆσσον ἴθʼ ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθʼ ἵκηαι.
- τὸν δʼ οὐ ταρβήσας προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς
- ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς
- ἠμὲν κερτομίας ἠδʼ αἴσυλα μυθήσασθαι.
- οἶδα δʼ ὅτι σὺ μὲν ἐσθλός, ἐγὼ δὲ σέθεν πολὺ χείρων.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται,
- αἴ κέ σε χειρότερός περ ἐὼν ἀπὸ θυμὸν ἕλωμαι
- δουρὶ βαλών, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὸν βέλος ὀξὺ πάροιθεν.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δόρυ, καὶ τό γʼ Ἀθήνη
- πνοιῇ Ἀχιλλῆος πάλιν ἔτραπε κυδαλίμοιο
- ἦκα μάλα ψύξασα· τὸ δʼ ἂψ ἵκεθʼ Ἕκτορα δῖον,
- αὐτοῦ δὲ προπάροιθε ποδῶν πέσεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐμμεμαὼς ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων,
- σμερδαλέα ἰάχων· τὸν δʼ ἐξήρπαξεν Ἀπόλλων
- ῥεῖα μάλʼ ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ.
- τρὶς μὲν ἔπειτʼ ἐπόρουσε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἔγχεϊ χαλκείῳ, τρὶς δʼ ἠέρα τύψε βαθεῖαν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- δεινὰ δʼ ὁμοκλήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἐξ αὖ νῦν ἔφυγες θάνατον κύον· ἦ τέ τοι ἄγχι
- ἦλθε κακόν· νῦν αὖτέ σʼ ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ᾧ μέλλεις εὔχεσθαι ἰὼν ἐς δοῦπον ἀκόντων.
- ἦ θήν σʼ ἐξανύω γε καὶ ὕστερον ἀντιβολήσας,
- εἴ πού τις καὶ ἔμοιγε θεῶν ἐπιτάρροθός ἐστι.
- νῦν αὖ τοὺς ἄλλους ἐπιείσομαι, ὅν κε κιχείω.
- ὣς εἰπὼν Δρύοπʼ οὖτα κατʼ αὐχένα μέσσον ἄκοντι·
- ἤριπε δὲ προπάροιθε ποδῶν· ὃ δὲ τὸν μὲν ἔασε,
- Δημοῦχον δὲ Φιλητορίδην ἠΰν τε μέγαν τε
- κὰγ γόνυ δουρὶ βαλὼν ἠρύκακε. τὸν μὲν ἔπειτα
- οὐτάζων ξίφεϊ μεγάλῳ ἐξαίνυτο θυμόν·
- αὐτὰρ ὃ Λαόγονον καὶ Δάρδανον υἷε Βίαντος
- ἄμφω ἐφορμηθεὶς ἐξ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
- τὸν μὲν δουρὶ βαλών, τὸν δὲ σχεδὸν ἄορι τύψας.
- Τρῶα δʼ Ἀλαστορίδην, ὃ μὲν ἀντίος ἤλυθε γούνων,
- εἴ πώς εὑ πεφίδοιτο λαβὼν καὶ ζωὸν ἀφείη
- μηδὲ κατακτείνειεν ὁμηλικίην ἐλεήσας,
- νήπιος, οὐδὲ τὸ ᾔδη ὃ οὐ πείσεσθαι ἔμελλεν·
- οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν οὐδʼ ἀγανόφρων,
- ἀλλὰ μάλʼ ἐμμεμαώς· ὃ μὲν ἥπτετο χείρεσι γούνων
- ἱέμενος λίσσεσθʼ, ὃ δὲ φασγάνῳ οὖτα καθʼ ἧπαρ·
- ἐκ δέ οἱ ἧπαρ ὄλισθεν, ἀτὰρ μέλαν αἷμα κατʼ αὐτοῦ
- κόλπον ἐνέπλησεν· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε
- θυμοῦ δευόμενον· ὃ δὲ Μούλιον οὖτα παραστὰς
- δουρὶ κατʼ οὖς· εἶθαρ δὲ διʼ οὔατος ἦλθʼ ἑτέροιο
- αἰχμὴ χαλκείη· ὃ δʼ Ἀγήνορος υἱὸν Ἔχεκλον
- μέσσην κὰκ κεφαλὴν ξίφει ἤλασε κωπήεντι,
- πᾶν δʼ ὑπεθερμάνθη ξίφος αἵματι· τὸν δὲ κατʼ ὄσσε
- ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- Δευκαλίωνα δʼ ἔπειθʼ, ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες
- ἀγκῶνος, τῇ τόν γε φίλης διὰ χειρὸς ἔπειρεν
- αἰχμῇ χαλκείῃ· ὃ δέ μιν μένε χεῖρα βαρυνθεὶς
- πρόσθʼ ὁρόων θάνατον· ὃ δὲ φασγάνῳ αὐχένα θείνας
- τῆλʼ αὐτῇ πήληκι κάρη βάλε· μυελὸς αὖτε
- σφονδυλίων ἔκπαλθʼ, ὃ δʼ ἐπὶ χθονὶ κεῖτο τανυσθείς.
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετʼ ἀμύμονα Πείρεω υἱὸν
- Ῥίγμον, ὃς ἐκ Θρῄκης ἐριβώλακος εἰληλούθει·
- τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι, πάγη δʼ ἐν νηδύϊ χαλκός,
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων· ὃ δʼ Ἀρηΐθοον θεράποντα
- ἂψ ἵππους στρέψαντα μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ
- νύξʼ, ἀπὸ δʼ ἅρματος ὦσε· κυκήθησαν δέ οἱ ἵπποι.
- ὡς δʼ ἀναμαιμάει βαθέʼ ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ
- οὔρεος ἀζαλέοιο, βαθεῖα δὲ καίεται ὕλη,
- πάντῃ τε κλονέων ἄνεμος φλόγα εἰλυφάζει,
- ὣς ὅ γε πάντῃ θῦνε σὺν ἔγχεϊ δαίμονι ἶσος
- κτεινομένους ἐφέπων· ῥέε δʼ αἵματι γαῖα μέλαινα.
- ὡς δʼ ὅτε τις ζεύξῃ βόας ἄρσενας εὐρυμετώπους
- τριβέμεναι κρῖ λευκὸν ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- ῥίμφά τε λέπτʼ ἐγένοντο βοῶν ὑπὸ πόσσʼ ἐριμύκων,
- ὣς ὑπʼ Ἀχιλλῆος μεγαθύμου μώνυχες ἵπποι
- στεῖβον ὁμοῦ νέκυάς τε καὶ ἀσπίδας· αἵματι δʼ ἄξων
- νέρθεν ἅπας πεπάλακτο καὶ ἄντυγες αἳ περὶ δίφρον,
- ἃς ἄρʼ ἀφʼ ἱππείων ὁπλέων ῥαθάμιγγες ἔβαλλον
- αἵ τʼ ἀπʼ ἐπισσώτρων· ὃ δὲ ἵετο κῦδος ἀρέσθαι
- Πηλεΐδης, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρας ἀάπτους.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
- ἔνθα διατμήξας τοὺς μὲν πεδίον δὲ δίωκε
- πρὸς πόλιν, ᾗ περ Ἀχαιοὶ ἀτυζόμενοι φοβέοντο
- ἤματι τῷ προτέρῳ, ὅτε μαίνετο φαίδιμος Ἕκτωρ·
- τῇ ῥʼ οἵ γε προχέοντο πεφυζότες, ἠέρα δʼ Ἥρη
- πίτνα πρόσθε βαθεῖαν ἐρυκέμεν· ἡμίσεες δὲ
- ἐς ποταμὸν εἰλεῦντο βαθύρροον ἀργυροδίνην,
- ἐν δʼ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δʼ αἰπὰ ῥέεθρα,
- ὄχθαι δʼ ἀμφὶ περὶ μεγάλʼ ἴαχον· οἳ δʼ ἀλαλητῷ
- ἔννεον ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλισσόμενοι περὶ δίνας.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ ῥιπῆς πυρὸς ἀκρίδες ἠερέθονται
- φευγέμεναι ποταμὸν δέ· τὸ δὲ φλέγει ἀκάματον πῦρ
- ὄρμενον ἐξαίφνης, ταὶ δὲ πτώσσουσι καθʼ ὕδωρ·
- ὣς ὑπʼ Ἀχιλλῆος Ξάνθου βαθυδινήεντος
- πλῆτο ῥόος κελάδων ἐπιμὶξ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν.
- αὐτὰρ ὃ διογενὴς δόρυ μὲν λίπεν αὐτοῦ ἐπʼ ὄχθῃ
- κεκλιμένον μυρίκῃσιν, ὃ δʼ ἔσθορε δαίμονι ἶσος
- φάσγανον οἶον ἔχων, κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα,
- τύπτε δʼ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτʼ ἀεικὴς
- ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δʼ αἵματι ὕδωρ.
- ὡς δʼ ὑπὸ δελφῖνος μεγακήτεος ἰχθύες ἄλλοι
- φεύγοντες πιμπλᾶσι μυχοὺς λιμένος εὐόρμου
- δειδιότες· μάλα γάρ τε κατεσθίει ὅν κε λάβῃσιν·
- ὣς Τρῶες ποταμοῖο κατὰ δεινοῖο ῥέεθρα
- πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς. ὃ δʼ ἐπεὶ κάμε χεῖρας ἐναίρων,
- ζωοὺς ἐκ ποταμοῖο δυώδεκα λέξατο κούρους
- ποινὴν Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο θανόντος·
- τοὺς ἐξῆγε θύραζε τεθηπότας ἠΰτε νεβρούς,
- δῆσε δʼ ὀπίσσω χεῖρας ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι,
- τοὺς αὐτοὶ φορέεσκον ἐπὶ στρεπτοῖσι χιτῶσι,
- δῶκε δʼ ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων.
- ἔνθʼ υἷι Πριάμοιο συνήντετο Δαρδανίδαο
- ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι, τόν ῥά ποτʼ αὐτὸς
- ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλωῆς οὐκ ἐθέλοντα
- ἐννύχιος προμολών· ὃ δʼ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ
- τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵνʼ ἅρματος ἄντυγες εἶεν·
- τῷ δʼ ἄρʼ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς.
- καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε
- νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε·
- κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δʼ ἔδωκεν
- Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψεν δʼ ἐς δῖαν Ἀρίσβην·
- ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
- ἕνδεκα δʼ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν
- ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις
- χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλε
- πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- γυμνὸν ἄτερ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος, οὐδʼ ἔχεν ἔγχος,
- ἀλλὰ τὰ μέν ῥʼ ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε· τεῖρε γὰρ ἱδρὼς
- φεύγοντʼ ἐκ ποταμοῦ, κάματος δʼ ὑπὸ γούνατʼ ἐδάμνα·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἦ μάλα δὴ Τρῶες μεγαλήτορες οὕς περ ἔπεφνον
- αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος,
- οἷον δὴ καὶ ὅδʼ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε
- πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο
- γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω
- ἢ ἄρʼ ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει
- γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει.
- ὣς ὅρμαινε μένων· ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθε τεθηπὼς
- γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δʼ ἤθελε θυμῷ
- ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν.
- ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δʼ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων
- κύψας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο.
- αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων,
- τῇ δʼ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- γουνοῦμαι σʼ Ἀχιλεῦ· σὺ δέ μʼ αἴδεο καί μʼ ἐλέησον·
- ἀντί τοί εἰμʼ ἱκέταο διοτρεφὲς αἰδοίοιο·
- πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος ἀκτὴν
- ἤματι τῷ ὅτε μʼ εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- καί μʼ ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον.
- νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν
- ἥδε δυωδεκάτη, ὅτʼ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα
- πολλὰ παθών· νῦν αὖ με τεῇς ἐν χερσὶν ἔθηκε
- μοῖρʼ ὀλοή· μέλλω που ἀπεχθέσθαι Διὶ πατρί,
- ὅς με σοὶ αὖτις δῶκε· μινυνθάδιον δέ με μήτηρ
- γείνατο Λαοθόη θυγάτηρ Ἄλταο γέροντος
- Ἄλτεω, ὃς Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει
- Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι.
- τοῦ δʼ ἔχε θυγατέρα Πρίαμος, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας·
- τῆς δὲ δύω γενόμεσθα, σὺ δʼ ἄμφω δειροτομήσεις,
- ἤτοι τὸν πρώτοισι μετὰ πρυλέεσσι δάμασσας
- ἀντίθεον Πολύδωρον, ἐπεὶ βάλες ὀξέϊ δουρί·
- νῦν δὲ δὴ ἐνθάδʼ ἐμοὶ κακὸν ἔσσεται· οὐ γὰρ ὀΐω
- σὰς χεῖρας φεύξεσθαι, ἐπεί ῥʼ ἐπέλασσέ γε δαίμων.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·
- μή με κτεῖνʼ, ἐπεὶ οὐχ ὁμογάστριος Ἕκτορός εἰμι,
- ὅς τοι ἑταῖρον ἔπεφνεν ἐνηέα τε κρατερόν τε.
- ὣς ἄρα μιν Πριάμοιο προσηύδα φαίδιμος υἱὸς
- λισσόμενος ἐπέεσσιν, ἀμείλικτον δʼ ὄπʼ ἄκουσε·
- νήπιε μή μοι ἄποινα πιφαύσκεο μηδʼ ἀγόρευε·
- πρὶν μὲν γὰρ Πάτροκλον ἐπισπεῖν αἴσιμον ἦμαρ
- τόφρά τί μοι πεφιδέσθαι ἐνὶ φρεσὶ φίλτερον ἦεν
- Τρώων, καὶ πολλοὺς ζωοὺς ἕλον ἠδʼ ἐπέρασσα·
- νῦν δʼ οὐκ ἔσθʼ ὅς τις θάνατον φύγῃ ὅν κε θεός γε
- Ἰλίου προπάροιθεν ἐμῇς ἐν χερσὶ βάλῃσι
- καὶ πάντων Τρώων, περὶ δʼ αὖ Πριάμοιό γε παίδων.
- ἀλλὰ φίλος θάνε καὶ σύ· τί ἦ ὀλοφύρεαι οὕτως;
- κάτθανε καὶ Πάτροκλος, ὅ περ σέο πολλὸν ἀμείνων.
- οὐχ ὁράᾳς οἷος καὶ ἐγὼ καλός τε μέγας τε;
- πατρὸς δʼ εἴμʼ ἀγαθοῖο, θεὰ δέ με γείνατο μήτηρ·
- ἀλλʼ ἔπι τοι καὶ ἐμοὶ θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή·
- ἔσσεται ἢ ἠὼς ἢ δείλη ἢ μέσον ἦμαρ
- ὁππότε τις καὶ ἐμεῖο Ἄρῃ ἐκ θυμὸν ἕληται
- ἢ ὅ γε δουρὶ βαλὼν ἢ ἀπὸ νευρῆφιν ὀϊστῷ.
- ὣς φάτο, τοῦ δʼ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ·