Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- τὸν δὲ μάλʼ αἶψʼ ἐνόησε μάχης ἐπʼ ἀριστερὰ πάσης
- θαρσύνονθʼ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα μάχεσθαι·
- θεσπέσιον γάρ σφιν φόβον ἔμβαλε Φοῖβος Ἀπόλλων·
- βῆ δὲ θέειν, εἶθαρ δὲ παριστάμενος ἔπος ηὔδα.
- Αἶαν δεῦρο πέπον, περὶ Πατρόκλοιο θανόντος
- σπεύσομεν, αἴ κε νέκυν περ Ἀχιλλῆϊ προφέρωμεν
- γυμνόν· ἀτὰρ τά γε τεύχεʼ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.
- ὣς ἔφατʼ, Αἴαντι δὲ δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε·
- βῆ δὲ διὰ προμάχων, ἅμα δὲ ξανθὸς Μενέλαος.
- Ἕκτωρ μὲν Πάτροκλον ἐπεὶ κλυτὰ τεύχεʼ ἀπηύρα,
- ἕλχʼ ἵνʼ ἀπʼ ὤμοιιν κεφαλὴν τάμοι ὀξέϊ χαλκῷ,
- τὸν δὲ νέκυν Τρῳῇσιν ἐρυσσάμενος κυσὶ δοίη.
- Αἴας δʼ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκος ἠΰτε πύργον·
- Ἕκτωρ δʼ ἂψ ἐς ὅμιλον ἰὼν ἀνεχάζεθʼ ἑταίρων,
- ἐς δίφρον δʼ ἀνόρουσε· δίδου δʼ ὅ γε τεύχεα καλὰ
- Τρωσὶ φέρειν προτὶ ἄστυ, μέγα κλέος ἔμμεναι αὐτῷ.
- Αἴας δʼ ἀμφὶ Μενοιτιάδῃ σάκος εὐρὺ καλύψας
- ἑστήκει ὥς τίς τε λέων περὶ οἷσι τέκεσσιν,
- ᾧ ῥά τε νήπιʼ ἄγοντι συναντήσωνται ἐν ὕλῃ
- ἄνδρες ἐπακτῆρες· ὃ δέ τε σθένεϊ βλεμεαίνει,
- πᾶν δέ τʼ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται ὄσσε καλύπτων·
- ὣς Αἴας περὶ Πατρόκλῳ ἥρωϊ βεβήκει.
- Ἀτρεΐδης δʼ ἑτέρωθεν ἀρηΐφιλος Μενέλαος
- ἑστήκει, μέγα πένθος ἐνὶ στήθεσσιν ἀέξων.
- Γλαῦκος δʼ Ἱππολόχοιο πάϊς Λυκίων ἀγὸς ἀνδρῶν
- Ἕκτορʼ ὑπόδρα ἰδὼν χαλεπῷ ἠνίπαπε μύθῳ·
- Ἕκτορ εἶδος ἄριστε μάχης ἄρα πολλὸν ἐδεύεο.
- ἦ σʼ αὔτως κλέος ἐσθλὸν ἔχει φύξηλιν ἐόντα.
- φράζεο νῦν ὅππως κε πόλιν καὶ ἄστυ σαώσῃς
- οἶος σὺν λαοῖς τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν·
- οὐ γάρ τις Λυκίων γε μαχησόμενος Δαναοῖσιν
- εἶσι περὶ πτόλιος, ἐπεὶ οὐκ ἄρα τις χάρις ἦεν
- μάρνασθαι δηΐοισιν ἐπʼ ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί.
- πῶς κε σὺ χείρονα φῶτα σαώσειας μεθʼ ὅμιλον
- σχέτλιʼ, ἐπεὶ Σαρπηδόνʼ ἅμα ξεῖνον καὶ ἑταῖρον
- κάλλιπες Ἀργείοισιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι,
- ὅς τοι πόλλʼ ὄφελος γένετο πτόλεΐ τε καὶ αὐτῷ
- ζωὸς ἐών· νῦν δʼ οὔ οἱ ἀλαλκέμεναι κύνας ἔτλης.
- τὼ νῦν εἴ τις ἐμοὶ Λυκίων ἐπιπείσεται ἀνδρῶν
- οἴκαδʼ ἴμεν, Τροίῃ δὲ πεφήσεται αἰπὺς ὄλεθρος.
- εἰ γὰρ νῦν Τρώεσσι μένος πολυθαρσὲς ἐνείη
- ἄτρομον, οἷόν τʼ ἄνδρας ἐσέρχεται οἳ περὶ πάτρης
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι πόνον καὶ δῆριν ἔθεντο,
- αἶψά κε Πάτροκλον ἐρυσαίμεθα Ἴλιον εἴσω.
- εἰ δʼ οὗτος προτὶ ἄστυ μέγα Πριάμοιο ἄνακτος
- ἔλθοι τεθνηὼς καί μιν ἐρυσαίμεθα χάρμης,
- αἶψά κεν Ἀργεῖοι Σαρπηδόνος ἔντεα καλὰ
- λύσειαν, καί κʼ αὐτὸν ἀγοίμεθα Ἴλιον εἴσω·
- τοίου γὰρ θεράπων πέφατʼ ἀνέρος, ὃς μέγʼ ἄριστος
- Ἀργείων παρὰ νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες.
- ἀλλὰ σύ γʼ Αἴαντος μεγαλήτορος οὐκ ἐτάλασσας
- στήμεναι ἄντα κατʼ ὄσσε ἰδὼν δηΐων ἐν ἀϋτῇ,
- οὐδʼ ἰθὺς μαχέσασθαι, ἐπεὶ σέο φέρτερός ἐστι.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Γλαῦκε τί ἢ δὲ σὺ τοῖος ἐὼν ὑπέροπλον ἔειπες;
- ὢ πόποι ἦ τʼ ἐφάμην σὲ περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων
- τῶν ὅσσοι Λυκίην ἐριβώλακα ναιετάουσι·
- νῦν δέ σευ ὠνοσάμην πάγχυ φρένας οἷον ἔειπες,
- ὅς τέ με φῂς Αἴαντα πελώριον οὐχ ὑπομεῖναι.
- οὔ τοι ἐγὼν ἔρριγα μάχην οὐδὲ κτύπον ἵππων·
- ἀλλʼ αἰεί τε Διὸς κρείσσων νόος αἰγιόχοιο,
- ὅς τε καὶ ἄλκιμον ἄνδρα φοβεῖ καὶ ἀφείλετο νίκην
- ῥηϊδίως, ὁτὲ δʼ αὐτὸς ἐποτρύνει μαχέσασθαι.
- ἀλλʼ ἄγε δεῦρο πέπον, παρʼ ἔμʼ ἵστασο καὶ ἴδε ἔργον,
- ἠὲ πανημέριος κακὸς ἔσσομαι, ὡς ἀγορεύεις,
- ἦ τινα καὶ Δαναῶν ἀλκῆς μάλα περ μεμαῶτα
- σχήσω ἀμυνέμεναι περὶ Πατρόκλοιο θανόντος.
- ὣς εἰπὼν Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταί,
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼν Ἀχιλῆος ἀμύμονος ἔντεα δύω
- καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα κατακτάς.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ
- δηΐου ἐκ πολέμοιο· θέων δʼ ἐκίχανεν ἑταίρους
- ὦκα μάλʼ οὔ πω τῆλε ποσὶ κραιπνοῖσι μετασπών,
- οἳ προτὶ ἄστυ φέρον κλυτὰ τεύχεα Πηλεΐωνος.
- στὰς δʼ ἀπάνευθε μάχης πολυδακρύου ἔντεʼ ἄμειβεν·
- ἤτοι ὃ μὲν τὰ ἃ δῶκε φέρειν προτὶ Ἴλιον ἱρὴν
- Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν, ὃ δʼ ἄμβροτα τεύχεα δῦνε
- Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἅ οἱ θεοὶ Οὐρανίωνες
- πατρὶ φίλῳ ἔπορον· ὃ δʼ ἄρα ᾧ παιδὶ ὄπασσε
- γηράς· ἀλλʼ οὐχ υἱὸς ἐν ἔντεσι πατρὸς ἐγήρα.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἀπάνευθεν ἴδεν νεφεληγερέτα Ζεὺς
- τεύχεσι Πηλεΐδαο κορυσσόμενον θείοιο,
- κινήσας ῥα κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·
- ἆ δείλʼ οὐδέ τί τοι θάνατος καταθύμιός ἐστιν
- ὃς δή τοι σχεδὸν εἶσι· σὺ δʼ ἄμβροτα τεύχεα δύνεις
- ἀνδρὸς ἀριστῆος, τόν τε τρομέουσι καὶ ἄλλοι·
- τοῦ δὴ ἑταῖρον ἔπεφνες ἐνηέα τε κρατερόν τε,
- τεύχεα δʼ οὐ κατὰ κόσμον ἀπὸ κρατός τε καὶ ὤμων
- εἵλευ· ἀτάρ τοι νῦν γε μέγα κράτος ἐγγυαλίξω,
- τῶν ποινὴν ὅ τοι οὔ τι μάχης ἐκνοστήσαντι
- δέξεται Ἀνδρομάχη κλυτὰ τεύχεα Πηλεΐωνος.
- ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπʼ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων.
- Ἕκτορι δʼ ἥρμοσε τεύχεʼ ἐπὶ χροΐ, δῦ δέ μιν Ἄρης
- δεινὸς ἐνυάλιος, πλῆσθεν δʼ ἄρα οἱ μέλεʼ ἐντὸς
- ἀλκῆς καὶ σθένεος· μετὰ δὲ κλειτοὺς ἐπικούρους
- βῆ ῥα μέγα ἰάχων· ἰνδάλλετο δέ σφισι πᾶσι
- τεύχεσι λαμπόμενος μεγαθύμου Πηλεΐωνος.
- ὄτρυνεν δὲ ἕκαστον ἐποιχόμενος ἐπέεσσι
- Μέσθλην τε Γλαῦκόν τε Μέδοντά τε Θερσίλοχόν τε
- Ἀστεροπαῖόν τε Δεισήνορά θʼ Ἱππόθοόν τε
- Φόρκυν τε Χρομίον τε καὶ Ἔννομον οἰωνιστήν·
- τοὺς ὅ γʼ ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- κέκλυτε μυρία φῦλα περικτιόνων ἐπικούρων·
- οὐ γὰρ ἐγὼ πληθὺν διζήμενος οὐδὲ χατίζων
- ἐνθάδʼ ἀφʼ ὑμετέρων πολίων ἤγειρα ἕκαστον,
- ἀλλʼ ἵνα μοι Τρώων ἀλόχους καὶ νήπια τέκνα
- προφρονέως ῥύοισθε φιλοπτολέμων ὑπʼ Ἀχαιῶν.
- τὰ φρονέων δώροισι κατατρύχω καὶ ἐδωδῇ
- λαούς, ὑμέτερον δὲ ἑκάστου θυμὸν ἀέξω.
- τώ τις νῦν ἰθὺς τετραμμένος ἢ ἀπολέσθω
- ἠὲ σαωθήτω· ἣ γὰρ πολέμου ὀαριστύς.
- ὃς δέ κε Πάτροκλον καὶ τεθνηῶτά περ ἔμπης
- Τρῶας ἐς ἱπποδάμους ἐρύσῃ, εἴξῃ δέ οἱ Αἴας,
- ἥμισυ τῷ ἐνάρων ἀποδάσσομαι, ἥμισυ δʼ αὐτὸς
- ἕξω ἐγώ· τὸ δέ οἱ κλέος ἔσσεται ὅσσον ἐμοί περ.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἰθὺς Δαναῶν βρίσαντες ἔβησαν
- δούρατʼ ἀνασχόμενοι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς
- νεκρὸν ὑπʼ Αἴαντος ἐρύειν Τελαμωνιάδαο
- νήπιοι· ἦ τε πολέσσιν ἐπʼ αὐτῷ θυμὸν ἀπηύρα.
- καὶ τότʼ ἄρʼ Αἴας εἶπε βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον·
- ὦ πέπον ὦ Μενέλαε διοτρεφὲς οὐκέτι νῶϊ
- ἔλπομαι αὐτώ περ νοστησέμεν ἐκ πολέμοιο.
- οὔ τι τόσον νέκυος περιδείδια Πατρόκλοιο,
- ὅς κε τάχα Τρώων κορέει κύνας ἠδʼ οἰωνούς,
- ὅσσον ἐμῇ κεφαλῇ περιδείδια μή τι πάθῃσι,
- καὶ σῇ, ἐπεὶ πολέμοιο νέφος περὶ πάντα καλύπτει
- Ἕκτωρ, ἡμῖν δʼ αὖτʼ ἀναφαίνεται αἰπὺς ὄλεθρος.
- ἀλλʼ ἄγʼ ἀριστῆας Δαναῶν κάλει, ἤν τις ἀκούσῃ.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
- ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον Δαναοῖσι γεγωνώς·
- ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- οἵ τε παρʼ Ἀτρεΐδῃς Ἀγαμέμνονι καὶ Μενελάῳ
- δήμια πίνουσιν καὶ σημαίνουσιν ἕκαστος
- λαοῖς· ἐκ δὲ Διὸς τιμὴ καὶ κῦδος ὀπηδεῖ.
- ἀργαλέον δέ μοί ἐστι διασκοπιᾶσθαι ἕκαστον
- ἡγεμόνων· τόσση γὰρ ἔρις πολέμοιο δέδηεν·
- ἀλλά τις αὐτὸς ἴτω, νεμεσιζέσθω δʼ ἐνὶ θυμῷ
- Πάτροκλον Τρῳῇσι κυσὶν μέλπηθρα γενέσθαι.
- ὣς ἔφατʼ, ὀξὺ δʼ ἄκουσεν Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας·
- πρῶτος δʼ ἀντίος ἦλθε θέων ἀνὰ δηϊοτῆτα,
- τὸν δὲ μετʼ Ἰδομενεὺς καὶ ὀπάων Ἰδομενῆος
- Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ.
- τῶν δʼ ἄλλων τίς κεν ᾗσι φρεσὶν οὐνόματʼ εἴποι,
- ὅσσοι δὴ μετόπισθε μάχην ἤγειραν Ἀχαιῶν;
- Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες· ἦρχε δʼ ἄρʼ Ἕκτωρ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἐπὶ προχοῇσι διιπετέος ποταμοῖο
- βέβρυχεν μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον, ἀμφὶ δέ τʼ ἄκραι
- ἠϊόνες βοόωσιν ἐρευγομένης ἁλὸς ἔξω,
- τόσσῃ ἄρα Τρῶες ἰαχῇ ἴσαν. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- ἕστασαν ἀμφὶ Μενοιτιάδῃ ἕνα θυμὸν ἔχοντες
- φραχθέντες σάκεσιν χαλκήρεσιν· ἀμφὶ δʼ ἄρά σφι
- λαμπρῇσιν κορύθεσσι Κρονίων ἠέρα πολλὴν
- χεῦʼ, ἐπεὶ οὐδὲ Μενοιτιάδην ἔχθαιρε πάρος γε,
- ὄφρα ζωὸς ἐὼν θεράπων ἦν Αἰακίδαο·
- μίσησεν δʼ ἄρα μιν δηΐων κυσὶ κύρμα γενέσθαι
- Τρῳῇσιν· τὼ καί οἱ ἀμυνέμεν ὦρσεν ἑταίρους.
- ὦσαν δὲ πρότεροι Τρῶες ἑλίκωπας Ἀχαιούς·
- νεκρὸν δὲ προλιπόντες ὑπέτρεσαν, οὐδέ τινʼ αὐτῶν
- Τρῶες ὑπέρθυμοι ἕλον ἔγχεσιν ἱέμενοί περ,
- ἀλλὰ νέκυν ἐρύοντο· μίνυνθα δὲ καὶ τοῦ Ἀχαιοὶ
- μέλλον ἀπέσσεσθαι· μάλα γάρ σφεας ὦκʼ ἐλέλιξεν
- Αἴας, ὃς περὶ μὲν εἶδος, περὶ δʼ ἔργα τέτυκτο
- τῶν ἄλλων Δαναῶν μετʼ ἀμύμονα Πηλεΐωνα.
- ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων συῒ εἴκελος ἀλκὴν
- καπρίῳ, ὅς τʼ ἐν ὄρεσσι κύνας θαλερούς τʼ αἰζηοὺς
- ῥηϊδίως ἐκέδασσεν, ἑλιξάμενος διὰ βήσσας·
- ὣς υἱὸς Τελαμῶνος ἀγαυοῦ φαίδιμος Αἴας
- ῥεῖα μετεισάμενος Τρώων ἐκέδασσε φάλαγγας
- οἳ περὶ Πατρόκλῳ βέβασαν, φρόνεον δὲ μάλιστα
- ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύειν καὶ κῦδος ἀρέσθαι.
- ἤτοι τὸν Λήθοιο Πελασγοῦ φαίδιμος υἱὸς
- Ἱππόθοος ποδὸς ἕλκε κατὰ κρατερὴν ὑσμίνην
- δησάμενος τελαμῶνι παρὰ σφυρὸν ἀμφὶ τένοντας
- Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι χαριζόμενος· τάχα δʼ αὐτῷ
- ἦλθε κακόν, τό οἱ οὔ τις ἐρύκακεν ἱεμένων περ.
- τὸν δʼ υἱὸς Τελαμῶνος ἐπαΐξας διʼ ὁμίλου
- πλῆξʼ αὐτοσχεδίην κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου·
- ἤρικε δʼ ἱπποδάσεια κόρυς περὶ δουρὸς ἀκωκῇ
- πληγεῖσʼ ἔγχεΐ τε μεγάλῳ καὶ χειρὶ παχείῃ,
- ἐγκέφαλος δὲ παρʼ αὐλὸν ἀνέδραμεν ἐξ ὠτειλῆς
- αἱματόεις· τοῦ δʼ αὖθι λύθη μένος, ἐκ δʼ ἄρα χειρῶν
- Πατρόκλοιο πόδα μεγαλήτορος ἧκε χαμᾶζε
- κεῖσθαι· ὃ δʼ ἄγχʼ αὐτοῖο πέσε πρηνὴς ἐπὶ νεκρῷ
- τῆλʼ ἀπὸ Λαρίσης ἐριβώλακος, οὐδὲ τοκεῦσι
- θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ αἰὼν
- ἔπλεθʼ ὑπʼ Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι.
- Ἕκτωρ δʼ αὖτʼ Αἴαντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ·
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος
- τυτθόν· ὃ δὲ Σχεδίον μεγαθύμου Ἰφίτου υἱὸν
- Φωκήων ὄχʼ ἄριστον, ὃς ἐν κλειτῷ Πανοπῆϊ
- οἰκία ναιετάασκε πολέσσʼ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων,
- τὸν βάλʼ ὑπὸ κληῗδα μέσην· διὰ δʼ ἀμπερὲς ἄκρη
- αἰχμὴ χαλκείη παρὰ νείατον ὦμον ἀνέσχε·
- δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχεʼ ἐπʼ αὐτῷ.
- Αἴας δʼ αὖ Φόρκυνα δαΐφρονα Φαίνοπος υἱὸν
- Ἱπποθόῳ περιβάντα μέσην κατὰ γαστέρα τύψε·
- ῥῆξε δὲ θώρηκος γύαλον, διὰ δʼ ἔντερα χαλκὸς
- ἤφυσʼ· ὃ δʼ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
- χώρησαν δʼ ὑπό τε πρόμαχοι καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ·
- Ἀργεῖοι δὲ μέγα ἴαχον, ἐρύσαντο δὲ νεκροὺς
- Φόρκυν θʼ Ἱππόθοόν τε, λύοντο δὲ τεύχεʼ ἀπʼ ὤμων.
- ἔνθά κεν αὖτε Τρῶες ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- Ἴλιον εἰσανέβησαν ἀναλκείῃσι δαμέντες,
- Ἀργεῖοι δέ κε κῦδος ἕλον καὶ ὑπὲρ Διὸς αἶσαν
- κάρτεϊ καὶ σθένεϊ σφετέρῳ· ἀλλʼ αὐτὸς Ἀπόλλων
- Αἰνείαν ὄτρυνε δέμας Περίφαντι ἐοικὼς
- κήρυκι Ἠπυτίδῃ, ὅς οἱ παρὰ πατρὶ γέροντι
- κηρύσσων γήρασκε φίλα φρεσὶ μήδεα εἰδώς·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Αἰνεία πῶς ἂν καὶ ὑπὲρ θεὸν εἰρύσσαισθε
- Ἴλιον αἰπεινήν; ὡς δὴ ἴδον ἀνέρας ἄλλους
- κάρτεΐ τε σθένεΐ τε πεποιθότας ἠνορέῃ τε
- πλήθεΐ τε σφετέρῳ καὶ ὑπερδέα δῆμον ἔχοντας·
- ἡμῖν δὲ Ζεὺς μὲν πολὺ βούλεται ἢ Δαναοῖσι
- νίκην· ἀλλʼ αὐτοὶ τρεῖτʼ ἄσπετον οὐδὲ μάχεσθε.
- ὣς ἔφατʼ, Αἰνείας δʼ ἑκατηβόλον Ἀπόλλωνα
- ἔγνω ἐς ἄντα ἰδών, μέγα δʼ Ἕκτορα εἶπε βοήσας·
- Ἕκτόρ τʼ ἠδʼ ἄλλοι Τρώων ἀγοὶ ἠδʼ ἐπικούρων
- αἰδὼς μὲν νῦν ἥδε γʼ ἀρηϊφίλων ὑπʼ Ἀχαιῶν
- Ἴλιον εἰσαναβῆναι ἀναλκείῃσι δαμέντας.
- ἀλλʼ ἔτι γάρ τίς φησι θεῶν ἐμοὶ ἄγχι παραστὰς
- Ζῆνʼ ὕπατον μήστωρα μάχης ἐπιτάρροθον εἶναι·
- τώ ῥʼ ἰθὺς Δαναῶν ἴομεν, μηδʼ οἵ γε ἕκηλοι
- Πάτροκλον νηυσὶν πελασαίατο τεθνηῶτα.
- ὣς φάτο, καί ῥα πολὺ προμάχων ἐξάλμενος ἔστη·
- οἳ δʼ ἐλελίχθησαν καὶ ἐναντίοι ἔσταν Ἀχαιῶν.
- ἔνθʼ αὖτʼ Αἰνείας Λειώκριτον οὔτασε δουρὶ
- υἱὸν Ἀρίσβαντος Λυκομήδεος ἐσθλὸν ἑταῖρον.
- τὸν δὲ πεσόντʼ ἐλέησεν ἀρηΐφιλος Λυκομήδης,
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ,
- καὶ βάλεν Ἱππασίδην Ἀπισάονα ποιμένα λαῶν
- ἧπαρ ὑπὸ πραπίδων, εἶθαρ δʼ ὑπὸ γούνατʼ ἔλυσεν,
- ὅς ῥʼ ἐκ Παιονίης ἐριβώλακος εἰληλούθει,
- καὶ δὲ μετʼ Ἀστεροπαῖον ἀριστεύεσκε μάχεσθαι.
- τὸν δὲ πεσόντʼ ἐλέησεν ἀρήϊος Ἀστεροπαῖος,
- ἴθυσεν δὲ καὶ ὃ πρόφρων Δαναοῖσι μάχεσθαι·
- ἀλλʼ οὔ πως ἔτι εἶχε· σάκεσσι γὰρ ἔρχατο πάντῃ
- ἑσταότες περὶ Πατρόκλῳ, πρὸ δὲ δούρατʼ ἔχοντο.
- Αἴας γὰρ μάλα πάντας ἐπῴχετο πολλὰ κελεύων·
- οὔτέ τινʼ ἐξοπίσω νεκροῦ χάζεσθαι ἀνώγει
- οὔτέ τινα προμάχεσθαι Ἀχαιῶν ἔξοχον ἄλλων,
- ἀλλὰ μάλʼ ἀμφʼ αὐτῷ βεβάμεν, σχεδόθεν δὲ μάχεσθαι.
- ὣς Αἴας ἐπέτελλε πελώριος, αἵματι δὲ χθὼν
- δεύετο πορφυρέῳ, τοὶ δʼ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον
- νεκροὶ ὁμοῦ Τρώων καὶ ὑπερμενέων ἐπικούρων
- καὶ Δαναῶν· οὐδʼ οἳ γὰρ ἀναιμωτί γε μάχοντο,
- παυρότεροι δὲ πολὺ φθίνυθον· μέμνηντο γὰρ αἰεὶ
- ἀλλήλοις ἀνʼ ὅμιλον ἀλεξέμεναι φόνον αἰπύν.
- ὣς οἳ μὲν μάρναντο δέμας πυρός, οὐδέ κε φαίης
- οὔτέ ποτʼ ἠέλιον σῶν ἔμμεναι οὔτε σελήνην·
- ἠέρι γὰρ κατέχοντο μάχης ἐπί θʼ ὅσσον ἄριστοι
- ἕστασαν ἀμφὶ Μενοιτιάδῃ κατατεθνηῶτι.
- οἳ δʼ ἄλλοι Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- εὔκηλοι πολέμιζον ὑπʼ αἰθέρι, πέπτατο δʼ αὐγὴ
- ἠελίου ὀξεῖα, νέφος δʼ οὐ φαίνετο πάσης
- γαίης οὐδʼ ὀρέων· μεταπαυόμενοι δὲ μάχοντο
- ἀλλήλων ἀλεείνοντες βέλεα στονόεντα
- πολλὸν ἀφεσταότες. τοὶ δʼ ἐν μέσῳ ἄλγεʼ ἔπασχον
- ἠέρι καὶ πολέμῳ, τείροντο δὲ νηλέϊ χαλκῷ
- ὅσσοι ἄριστοι ἔσαν· δύο δʼ οὔ πω φῶτε πεπύσθην
- ἀνέρε κυδαλίμω Θρασυμήδης Ἀντίλοχός τε
- Πατρόκλοιο θανόντος ἀμύμονος, ἀλλʼ ἔτʼ ἔφαντο
- ζωὸν ἐνὶ πρώτῳ ὁμάδῳ Τρώεσσι μάχεσθαι.
- τὼ δʼ ἐπιοσσομένω θάνατον καὶ φύζαν ἑταίρων
- νόσφιν ἐμαρνάσθην, ἐπεὶ ὣς ἐπετέλλετο Νέστωρ
- ὀτρύνων πόλεμον δὲ μελαινάων ἀπὸ νηῶν.
- τοῖς δὲ πανημερίοις ἔριδος μέγα νεῖκος ὀρώρει
- ἀργαλέης· καμάτῳ δὲ καὶ ἱδρῷ νωλεμὲς αἰεὶ
- γούνατά τε κνῆμαί τε πόδες θʼ ὑπένερθεν ἑκάστου
- χεῖρές τʼ ὀφθαλμοί τε παλάσσετο μαρναμένοιιν
- ἀμφʼ ἀγαθὸν θεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ταύροιο βοὸς μεγάλοιο βοείην
- λαοῖσιν δώῃ τανύειν μεθύουσαν ἀλοιφῇ·
- δεξάμενοι δʼ ἄρα τοί γε διαστάντες τανύουσι
- κυκλόσʼ, ἄφαρ δέ τε ἰκμὰς ἔβη, δύνει δέ τʼ ἀλοιφὴ
- πολλῶν ἑλκόντων, τάνυται δέ τε πᾶσα διὰ πρό·
- ὣς οἵ γʼ ἔνθα καὶ ἔνθα νέκυν ὀλίγῃ ἐνὶ χώρῃ
- εἵλκεον ἀμφότεροι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς
- Τρωσὶν μὲν ἐρύειν προτὶ Ἴλιον, αὐτὰρ Ἀχαιοῖς
- νῆας ἔπι γλαφυράς· περὶ δʼ αὐτοῦ μῶλος ὀρώρει
- ἄγριος· οὐδέ κʼ Ἄρης λαοσσόος οὐδέ κʼ Ἀθήνη
- τόν γε ἰδοῦσʼ ὀνόσαιτʼ, οὐδʼ εἰ μάλα μιν χόλος ἵκοι·
- τοῖον Ζεὺς ἐπὶ Πατρόκλῳ ἀνδρῶν τε καὶ ἵππων
- ἤματι τῷ ἐτάνυσσε κακὸν πόνον· οὐδʼ ἄρα πώ τι
- ᾔδεε Πάτροκλον τεθνηότα δῖος Ἀχιλλεύς·
- πολλὸν γὰρ ῥʼ ἀπάνευθε νεῶν μάρναντο θοάων
- τείχει ὕπο Τρώων· τό μιν οὔ ποτε ἔλπετο θυμῷ
- τεθνάμεν, ἀλλὰ ζωὸν ἐνιχριμφθέντα πύλῃσιν
- ἂψ ἀπονοστήσειν, ἐπεὶ οὐδὲ τὸ ἔλπετο πάμπαν
- ἐκπέρσειν πτολίεθρον ἄνευ ἕθεν, οὐδὲ σὺν αὐτῷ·
- πολλάκι γὰρ τό γε μητρὸς ἐπεύθετο νόσφιν ἀκούων,
- ἥ οἱ ἀπαγγέλλεσκε Διὸς μεγάλοιο νόημα.
- δὴ τότε γʼ οὔ οἱ ἔειπε κακὸν τόσον ὅσσον ἐτύχθη
- μήτηρ, ὅττί ῥά οἱ πολὺ φίλτατος ὤλεθʼ ἑταῖρος.
- οἳ δʼ αἰεὶ περὶ νεκρὸν ἀκαχμένα δούρατʼ ἔχοντες
- νωλεμὲς ἐγχρίμπτοντο καὶ ἀλλήλους ἐνάριζον·
- ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων·
- ὦ φίλοι οὐ μὰν ἧμιν ἐϋκλεὲς ἀπονέεσθαι
- νῆας ἔπι γλαφυράς, ἀλλʼ αὐτοῦ γαῖα μέλαινα
- πᾶσι χάνοι· τό κεν ἧμιν ἄφαρ πολὺ κέρδιον εἴη
- εἰ τοῦτον Τρώεσσι μεθήσομεν ἱπποδάμοισιν
- ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύσαι καὶ κῦδος ἀρέσθαι.
- ὣς δέ τις αὖ Τρώων μεγαθύμων αὐδήσασκεν·
- ὦ φίλοι, εἰ καὶ μοῖρα παρʼ ἀνέρι τῷδε δαμῆναι
- πάντας ὁμῶς, μή πώ τις ἐρωείτω πολέμοιο.
- ὣς ἄρα τις εἴπεσκε, μένος δʼ ὄρσασκεν ἑκάστου.
- ὣς οἳ μὲν μάρναντο, σιδήρειος δʼ ὀρυμαγδὸς
- χάλκεον οὐρανὸν ἷκε διʼ αἰθέρος ἀτρυγέτοιο·
- ἵπποι δʼ Αἰακίδαο μάχης ἀπάνευθεν ἐόντες
- κλαῖον, ἐπεὶ δὴ πρῶτα πυθέσθην ἡνιόχοιο
- ἐν κονίῃσι πεσόντος ὑφʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο.
- ἦ μὰν Αὐτομέδων Διώρεος ἄλκιμος υἱὸς
- πολλὰ μὲν ἂρ μάστιγι θοῇ ἐπεμαίετο θείνων,
- πολλὰ δὲ μειλιχίοισι προσηύδα, πολλὰ δʼ ἀρειῇ·
- τὼ δʼ οὔτʼ ἂψ ἐπὶ νῆας ἐπὶ πλατὺν Ἑλλήσποντον
- ἠθελέτην ἰέναι οὔτʼ ἐς πόλεμον μετʼ Ἀχαιούς,
- ἀλλʼ ὥς τε στήλη μένει ἔμπεδον, ἥ τʼ ἐπὶ τύμβῳ
- ἀνέρος ἑστήκῃ τεθνηότος ἠὲ γυναικός,
- ὣς μένον ἀσφαλέως περικαλλέα δίφρον ἔχοντες
- οὔδει ἐνισκίμψαντε καρήατα· δάκρυα δέ σφι
- θερμὰ κατὰ βλεφάρων χαμάδις ῥέε μυρομένοισιν
- ἡνιόχοιο πόθῳ· θαλερὴ δʼ ἐμιαίνετο χαίτη
- ζεύγλης ἐξεριποῦσα παρὰ ζυγὸν ἀμφοτέρωθεν.
- μυρομένω δʼ ἄρα τώ γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων,
- κινήσας δὲ κάρη προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν·
- ἆ δειλώ, τί σφῶϊ δόμεν Πηλῆϊ ἄνακτι
- θνητῷ, ὑμεῖς δʼ ἐστὸν ἀγήρω τʼ ἀθανάτω τε;
- ἦ ἵνα δυστήνοισι μετʼ ἀνδράσιν ἄλγεʼ ἔχητον;
- οὐ μὲν γάρ τί πού ἐστιν ὀϊζυρώτερον ἀνδρὸς
- πάντων, ὅσσά τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἕρπει.
- ἀλλʼ οὐ μὰν ὑμῖν γε καὶ ἅρμασι δαιδαλέοισιν
- Ἕκτωρ Πριαμίδης ἐποχήσεται· οὐ γὰρ ἐάσω.
- ἦ οὐχ ἅλις ὡς καὶ τεύχεʼ ἔχει καὶ ἐπεύχεται αὔτως;
- σφῶϊν δʼ ἐν γούνεσσι βαλῶ μένος ἠδʼ ἐνὶ θυμῷ,
- ὄφρα καὶ Αὐτομέδοντα σαώσετον ἐκ πολέμοιο
- νῆας ἔπι γλαφυράς· ἔτι γάρ σφισι κῦδος ὀρέξω
- κτείνειν, εἰς ὅ κε νῆας ἐϋσσέλμους ἀφίκωνται
- δύῃ τʼ ἠέλιος καὶ ἐπὶ κνέφας ἱερὸν ἔλθῃ·
- ὣς εἰπὼν ἵπποισιν ἐνέπνευσεν μένος ἠΰ.
- τὼ δʼ ἀπὸ χαιτάων κονίην οὖδας δὲ βαλόντε
- ῥίμφα φέρον θοὸν ἅρμα μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς.
- τοῖσι δʼ ἐπʼ Αὐτομέδων μάχετʼ ἀχνύμενός περ ἑταίρου
- ἵπποις ἀΐσσων ὥς τʼ αἰγυπιὸς μετὰ χῆνας·
- ῥέα μὲν γὰρ φεύγεσκεν ὑπʼ ἐκ Τρώων ὀρυμαγδοῦ,
- ῥεῖα δʼ ἐπαΐξασκε πολὺν καθʼ ὅμιλον ὀπάζων.
- ἀλλʼ οὐχ ᾕρει φῶτας ὅτε σεύαιτο διώκειν·
- οὐ γάρ πως ἦν οἶον ἐόνθʼ ἱερῷ ἐνὶ δίφρῳ
- ἔγχει ἐφορμᾶσθαι καὶ ἐπίσχειν ὠκέας ἵππους.
- ὀψὲ δὲ δή μιν ἑταῖρος ἀνὴρ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν
- Ἀλκιμέδων υἱὸς Λαέρκεος Αἱμονίδαο·
- στῆ δʼ ὄπιθεν δίφροιο καὶ Αὐτομέδοντα προσηύδα·
- Αὐτόμεδον, τίς τοί νυ θεῶν νηκερδέα βουλὴν
- ἐν στήθεσσιν ἔθηκε, καὶ ἐξέλετο φρένας ἐσθλάς;
- οἷον πρὸς Τρῶας μάχεαι πρώτῳ ἐν ὁμίλῳ
- μοῦνος· ἀτάρ τοι ἑταῖρος ἀπέκτατο, τεύχεα δʼ Ἕκτωρ
- αὐτὸς ἔχων ὤμοισιν ἀγάλλεται Αἰακίδαο.
- τὸν δʼ αὖτʼ Αὐτομέδων προσέφη Διώρεος υἱός·
- Ἀλκίμεδον τίς γάρ τοι Ἀχαιῶν ἄλλος ὁμοῖος
- ἵππων ἀθανάτων ἐχέμεν δμῆσίν τε μένος τε,
- εἰ μὴ Πάτροκλος θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος
- ζωὸς ἐών; νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.
- ἀλλὰ σὺ μὲν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα
- δέξαι, ἐγὼ δʼ ἵππων ἀποβήσομαι, ὄφρα μάχωμαι.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀλκιμέδων δὲ βοηθόον ἅρμʼ ἐπορούσας
- καρπαλίμως μάστιγα καὶ ἡνία λάζετο χερσίν,
- Αὐτομέδων δʼ ἀπόρουσε· νόησε δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ,
- αὐτίκα δʼ Αἰνείαν προσεφώνεεν ἐγγὺς ἐόντα·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε χαλκοχιτώνων
- ἵππω τώδʼ ἐνόησα ποδώκεος Αἰακίδαο
- ἐς πόλεμον προφανέντε σὺν ἡνιόχοισι κακοῖσι·
- τώ κεν ἐελποίμην αἱρησέμεν, εἰ σύ γε θυμῷ
- σῷ ἐθέλεις, ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐφορμηθέντε γε νῶϊ
- τλαῖεν ἐναντίβιον στάντες μαχέσασθαι Ἄρηϊ.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησεν ἐῢς πάϊς Ἀγχίσαο.
- τὼ δʼ ἰθὺς βήτην βοέῃς εἰλυμένω ὤμους
- αὔῃσι στερεῇσι· πολὺς δʼ ἐπελήλατο χαλκός.
- τοῖσι δʼ ἅμα Χρομίος τε καὶ Ἄρητος θεοειδὴς
- ἤϊσαν ἀμφότεροι· μάλα δέ σφισιν ἔλπετο θυμὸς
- αὐτώ τε κτενέειν ἐλάαν τʼ ἐριαύχενας ἵππους
- νήπιοι, οὐδʼ ἄρʼ ἔμελλον ἀναιμωτί γε νέεσθαι
- αὖτις ἀπʼ Αὐτομέδοντος. ὃ δʼ εὐξάμενος Διὶ πατρὶ
- ἀλκῆς καὶ σθένεος πλῆτο φρένας ἀμφὶ μελαίνας·
- αὐτίκα δʼ Ἀλκιμέδοντα προσηύδα πιστὸν ἑταῖρον·
- Ἀλκίμεδον μὴ δή μοι ἀπόπροθεν ἰσχέμεν ἵππους,
- ἀλλὰ μάλʼ ἐμπνείοντε μεταφρένῳ· οὐ γὰρ ἔγωγε
- Ἕκτορα Πριαμίδην μένεος σχήσεσθαι ὀΐω,
- πρίν γʼ ἐπʼ Ἀχιλλῆος καλλίτριχε βήμεναι ἵππω
- νῶϊ κατακτείναντα, φοβῆσαί τε στίχας ἀνδρῶν
- Ἀργείων, ἤ κʼ αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισιν ἁλοίη.
- ὣς εἰπὼν Αἴαντε καλέσσατο καὶ Μενέλαον·
- Αἴαντʼ Ἀργείων ἡγήτορε καὶ Μενέλαε
- ἤτοι μὲν τὸν νεκρὸν ἐπιτράπεθʼ οἵ περ ἄριστοι
- ἀμφʼ αὐτῷ βεβάμεν καὶ ἀμύνεσθαι στίχας ἀνδρῶν,
- νῶϊν δὲ ζωοῖσιν ἀμύνετε νηλεὲς ἦμαρ·
- τῇδε γὰρ ἔβρισαν πόλεμον κάτα δακρυόεντα
- Ἕκτωρ Αἰνείας θʼ, οἳ Τρώων εἰσὶν ἄριστοι.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται·
- ἥσω γὰρ καὶ ἐγώ, τὰ δέ κεν Διὶ πάντα μελήσει.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλεν Ἀρήτοιο κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην·
- ἣ δʼ οὐκ ἔγχος ἔρυτο, διὰ πρὸ δὲ εἴσατο χαλκός,
- νειαίρῃ δʼ ἐν γαστρὶ διὰ ζωστῆρος ἔλασσεν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ὀξὺν ἔχων πέλεκυν αἰζήϊος ἀνὴρ
- κόψας ἐξόπιθεν κεράων βοὸς ἀγραύλοιο
- ἶνα τάμῃ διὰ πᾶσαν, ὃ δὲ προθορὼν ἐρίπῃσιν,
- ὣς ἄρʼ ὅ γε προθορὼν πέσεν ὕπτιος· ἐν δέ οἱ ἔγχος
- νηδυίοισι μάλʼ ὀξὺ κραδαινόμενον λύε γυῖα.
- Ἕκτωρ δʼ Αὐτομέδοντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ·
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἄντα ἰδὼν ἠλεύατο χάλκεον ἔγχος·
- πρόσσω γὰρ κατέκυψε, τὸ δʼ ἐξόπιθεν δόρυ μακρὸν
- οὔδει ἐνισκίμφθη, ἐπὶ δʼ οὐρίαχος πελεμίχθη
- ἔγχεος· ἔνθα δʼ ἔπειτʼ ἀφίει μένος ὄβριμος Ἄρης.
- καί νύ κε δὴ ξιφέεσσʼ αὐτοσχεδὸν ὁρμηθήτην
- εἰ μή σφωʼ Αἴαντε διέκριναν μεμαῶτε,
- οἵ ῥʼ ἦλθον καθʼ ὅμιλον ἑταίρου κικλήσκοντος·
- τοὺς ὑποταρβήσαντες ἐχώρησαν πάλιν αὖτις
- Ἕκτωρ Αἰνείας τʼ ἠδὲ Χρομίος θεοειδής,
- Ἄρητον δὲ κατʼ αὖθι λίπον δεδαϊγμένον ἦτορ
- κείμενον· Αὐτομέδων δὲ θοῷ ἀτάλαντος Ἄρηϊ
- τεύχεά τʼ ἐξενάριξε καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- ἦ δὴ μὰν ὀλίγον γε Μενοιτιάδαο θανόντος
- κῆρ ἄχεος μεθέηκα χερείονά περ καταπέφνων.
- ὣς εἰπὼν ἐς δίφρον ἑλὼν ἔναρα βροτόεντα
- θῆκʼ, ἂν δʼ αὐτὸς ἔβαινε πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν
- αἱματόεις ὥς τίς τε λέων κατὰ ταῦρον ἐδηδώς.
- ἂψ δʼ ἐπὶ Πατρόκλῳ τέτατο κρατερὴ ὑσμίνη
- ἀργαλέη πολύδακρυς, ἔγειρε δὲ νεῖκος Ἀθήνη
- οὐρανόθεν καταβᾶσα· προῆκε γὰρ εὐρύοπα Ζεὺς
- ὀρνύμεναι Δαναούς· δὴ γὰρ νόος ἐτράπετʼ αὐτοῦ.
- ἠΰτε πορφυρέην ἶριν θνητοῖσι τανύσσῃ
- Ζεὺς ἐξ οὐρανόθεν τέρας ἔμμεναι ἢ πολέμοιο
- ἢ καὶ χειμῶνος δυσθαλπέος, ὅς ῥά τε ἔργων
- ἀνθρώπους ἀνέπαυσεν ἐπὶ χθονί, μῆλα δὲ κήδει,
- ὣς ἣ πορφυρέῃ νεφέλῃ πυκάσασα ἓ αὐτὴν
- δύσετʼ Ἀχαιῶν ἔθνος, ἔγειρε δὲ φῶτα ἕκαστον.
- πρῶτον δʼ Ἀτρέος υἱὸν ἐποτρύνουσα προσηύδα
- ἴφθιμον Μενέλαον· ὃ γάρ ῥά οἱ ἐγγύθεν ἦεν·
- εἰσαμένη Φοίνικι δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν·
- σοὶ μὲν δὴ Μενέλαε κατηφείη καὶ ὄνειδος
- ἔσσεται εἴ κʼ Ἀχιλῆος ἀγαυοῦ πιστὸν ἑταῖρον
- τείχει ὕπο Τρώων ταχέες κύνες ἑλκήσουσιν.
- ἀλλʼ ἔχεο κρατερῶς, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅπαντα.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- Φοῖνιξ ἄττα γεραιὲ παλαιγενές, εἰ γὰρ Ἀθήνη
- δοίη κάρτος ἐμοί, βελέων δʼ ἀπερύκοι ἐρωήν·
- τώ κεν ἔγωγʼ ἐθέλοιμι παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν
- Πατρόκλῳ· μάλα γάρ με θανὼν ἐσεμάσσατο θυμόν.
- ἀλλʼ Ἕκτωρ πυρὸς αἰνὸν ἔχει μένος, οὐδʼ ἀπολήγει
- χαλκῷ δηϊόων· τῷ γὰρ Ζεὺς κῦδος ὀπάζει.
- ὣς φάτο, γήθησεν δὲ θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,
- ὅττί ῥά οἱ πάμπρωτα θεῶν ἠρήσατο πάντων.
- ἐν δὲ βίην ὤμοισι καὶ ἐν γούνεσσιν ἔθηκε,
- καί οἱ μυίης θάρσος ἐνὶ στήθεσσιν ἐνῆκεν,
- ἥ τε καὶ ἐργομένη μάλα περ χροὸς ἀνδρομέοιο
- ἰσχανάᾳ δακέειν, λαρόν τέ οἱ αἷμʼ ἀνθρώπου·
- τοίου μιν θάρσευς πλῆσε φρένας ἀμφὶ μελαίνας,
- βῆ δʼ ἐπὶ Πατρόκλῳ, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- ἔσκε δʼ ἐνὶ Τρώεσσι Ποδῆς υἱὸς Ἠετίωνος
- ἀφνειός τʼ ἀγαθός τε· μάλιστα δέ μιν τίεν Ἕκτωρ
- δήμου, ἐπεί οἱ ἑταῖρος ἔην φίλος εἰλαπιναστής·
- τόν ῥα κατὰ ζωστῆρα βάλε ξανθὸς Μενέλαος
- ἀΐξαντα φόβον δέ, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσε·
- δούπησεν δὲ πεσών· ἀτὰρ Ἀτρεΐδης Μενέλαος
- νεκρὸν ὑπʼ ἐκ Τρώων ἔρυσεν μετὰ ἔθνος ἑταίρων.
- Ἕκτορα δʼ ἐγγύθεν ἱστάμενος ὄτρυνεν Ἀπόλλων
- Φαίνοπι Ἀσιάδῃ ἐναλίγκιος, ὅς οἱ ἁπάντων
- ξείνων φίλτατος ἔσκεν Ἀβυδόθι οἰκία ναίων·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ τίς κέ σʼ ἔτʼ ἄλλος Ἀχαιῶν ταρβήσειεν;
- οἷον δὴ Μενέλαον ὑπέτρεσας, ὃς τὸ πάρος γε
- μαλθακὸς αἰχμητής· νῦν δʼ οἴχεται οἶος ἀείρας
- νεκρὸν ὑπʼ ἐκ Τρώων, σὸν δʼ ἔκτανε πιστὸν ἑταῖρον
- ἐσθλὸν ἐνὶ προμάχοισι Ποδῆν υἱὸν Ἠετίωνος.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ.
- καὶ τότʼ ἄρα Κρονίδης ἕλετʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν
- μαρμαρέην, Ἴδην δὲ κατὰ νεφέεσσι κάλυψεν,
- ἀστράψας δὲ μάλα μεγάλʼ ἔκτυπε, τὴν δὲ τίναξε,
- νίκην δὲ Τρώεσσι δίδου, ἐφόβησε δʼ Ἀχαιούς.
- πρῶτος Πηνέλεως Βοιώτιος ἦρχε φόβοιο.
- βλῆτο γὰρ ὦμον δουρὶ πρόσω τετραμμένος αἰεὶ
- ἄκρον ἐπιλίγδην· γράψεν δέ οἱ ὀστέον ἄχρις
- αἰχμὴ Πουλυδάμαντος· ὃ γάρ ῥʼ ἔβαλε σχεδὸν ἐλθών.
- Λήϊτον αὖθʼ Ἕκτωρ σχεδὸν οὔτασε χεῖρʼ ἐπὶ καρπῷ
- υἱὸν Ἀλεκτρυόνος μεγαθύμου, παῦσε δὲ χάρμης·
- τρέσσε δὲ παπτήνας, ἐπεὶ οὐκέτι ἔλπετο θυμῷ
- ἔγχος ἔχων ἐν χειρὶ μαχήσεσθαι Τρώεσσιν.
- Ἕκτορα δʼ Ἰδομενεὺς μετὰ Λήϊτον ὁρμηθέντα
- βεβλήκει θώρηκα κατὰ στῆθος παρὰ μαζόν·
- ἐν καυλῷ δʼ ἐάγη δολιχὸν δόρυ, τοὶ δὲ βόησαν
- Τρῶες· ὃ δʼ Ἰδομενῆος ἀκόντισε Δευκαλίδαο
- δίφρῳ ἐφεσταότος· τοῦ μέν ῥʼ ἀπὸ τυτθὸν ἅμαρτεν·
- αὐτὰρ ὃ Μηριόναο ὀπάονά θʼ ἡνίοχόν τε
- Κοίρανον, ὅς ῥʼ ἐκ Λύκτου ἐϋκτιμένης ἕπετʼ αὐτῷ·
- πεζὸς γὰρ τὰ πρῶτα λιπὼν νέας ἀμφιελίσσας
- ἤλυθε, καί κε Τρωσὶ μέγα κράτος ἐγγυάλιξεν,
- εἰ μὴ Κοίρανος ὦκα ποδώκεας ἤλασεν ἵππους·
- καὶ τῷ μὲν φάος ἦλθεν, ἄμυνε δὲ νηλεὲς ἦμαρ,
- αὐτὸς δʼ ὤλεσε θυμὸν ὑφʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο·
- τὸν βάλʼ ὑπὸ γναθμοῖο καὶ οὔατος, ἐκ δʼ ἄρʼ ὀδόντας
- ὦσε δόρυ πρυμνόν, διὰ δὲ γλῶσσαν τάμε μέσσην.
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, κατὰ δʼ ἡνία χεῦεν ἔραζε.
- καὶ τά γε Μηριόνης ἔλαβεν χείρεσσι φίλῃσι
- κύψας ἐκ πεδίοιο, καὶ Ἰδομενῆα προσηύδα·
- μάστιε νῦν εἷός κε θοὰς ἐπὶ νῆας ἵκηαι·
- γιγνώσκεις δὲ καὶ αὐτὸς ὅ τʼ οὐκέτι κάρτος Ἀχαιῶν.
- ὣς ἔφατʼ, Ἰδομενεὺς δʼ ἵμασεν καλλίτριχας ἵππους
- νῆας ἔπι γλαφυράς· δὴ γὰρ δέος ἔμπεσε θυμῷ.
- οὐδʼ ἔλαθʼ Αἴαντα μεγαλήτορα καὶ Μενέλαον
- Ζεύς, ὅτε δὴ Τρώεσσι δίδου ἑτεραλκέα νίκην.
- τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- ὢ πόποι ἤδη μέν κε καὶ ὃς μάλα νήπιός ἐστι
- γνοίη ὅτι Τρώεσσι πατὴρ Ζεὺς αὐτὸς ἀρήγει.
- τῶν μὲν γὰρ πάντων βέλεʼ ἅπτεται ὅς τις ἀφήῃ
- ἢ κακὸς ἢ ἀγαθός· Ζεὺς δʼ ἔμπης πάντʼ ἰθύνει·
- ἡμῖν δʼ αὔτως πᾶσιν ἐτώσια πίπτει ἔραζε.
- ἀλλʼ ἄγετʼ αὐτοί περ φραζώμεθα μῆτιν ἀρίστην,
- ἠμὲν ὅπως τὸν νεκρὸν ἐρύσσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
- χάρμα φίλοις ἑτάροισι γενώμεθα νοστήσαντες,
- οἵ που δεῦρʼ ὁρόωντες ἀκηχέδατʼ, οὐδʼ ἔτι φασὶν
- Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους
- σχήσεσθʼ, ἀλλʼ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι.
- εἴη δʼ ὅς τις ἑταῖρος ἀπαγγείλειε τάχιστα
- Πηλεΐδῃ, ἐπεὶ οὔ μιν ὀΐομαι οὐδὲ πεπύσθαι
- λυγρῆς ἀγγελίης, ὅτι οἱ φίλος ὤλεθʼ ἑταῖρος.
- ἀλλʼ οὔ πῃ δύναμαι ἰδέειν τοιοῦτον Ἀχαιῶν·
- ἠέρι γὰρ κατέχονται ὁμῶς αὐτοί τε καὶ ἵπποι.
- Ζεῦ πάτερ ἀλλὰ σὺ ῥῦσαι ὑπʼ ἠέρος υἷας Ἀχαιῶν,
- ποίησον δʼ αἴθρην, δὸς δʼ ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι·
- ἐν δὲ φάει καὶ ὄλεσσον, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν οὕτως.
- ὣς φάτο, τὸν δὲ πατὴρ ὀλοφύρατο δάκρυ χέοντα·
- αὐτίκα δʼ ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην,
- ἠέλιος δʼ ἐπέλαμψε, μάχη δʼ ἐπὶ πᾶσα φαάνθη·
- καὶ τότʼ ἄρʼ Αἴας εἶπε βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον·
- σκέπτεο νῦν Μενέλαε διοτρεφὲς αἴ κεν ἴδηαι
- ζωὸν ἔτʼ Ἀντίλοχον μεγαθύμου Νέστορος υἱόν,
- ὄτρυνον δʼ Ἀχιλῆϊ δαΐφρονι θᾶσσον ἰόντα
- εἰπεῖν ὅττι ῥά οἱ πολὺ φίλτατος ὤλεθʼ ἑταῖρος.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος,
- βῆ δʼ ἰέναι ὥς τίς τε λέων ἀπὸ μεσσαύλοιο,
- ὅς τʼ ἐπεὶ ἄρ κε κάμῃσι κύνας τʼ ἄνδρας τʼ ἐρεθίζων,
- οἵ τέ μιν οὐκ εἰῶσι βοῶν ἐκ πῖαρ ἑλέσθαι
- πάννυχοι ἐγρήσσοντες· ὃ δὲ κρειῶν ἐρατίζων
- ἰθύει, ἀλλʼ οὔ τι πρήσσει· θαμέες γὰρ ἄκοντες
- ἀντίον ἀΐσσουσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν,
- καιόμεναί τε δεταί, τάς τε τρεῖ ἐσσύμενός περ·
- ἠῶθεν δʼ ἀπονόσφιν ἔβη τετιηότι θυμῷ·
- ὣς ἀπὸ Πατρόκλοιο βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος
- ἤϊε πόλλʼ ἀέκων· περὶ γὰρ δίε μή μιν Ἀχαιοὶ
- ἀργαλέου πρὸ φόβοιο ἕλωρ δηΐοισι λίποιεν.
- πολλὰ δὲ Μηριόνῃ τε καὶ Αἰάντεσσʼ ἐπέτελλεν·
- Αἴαντʼ Ἀργείων ἡγήτορε Μηριόνη τε
- νῦν τις ἐνηείης Πατροκλῆος δειλοῖο
- μνησάσθω· πᾶσιν γὰρ ἐπίστατο μείλιχος εἶναι
- ζωὸς ἐών· νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη ξανθὸς Μενέλαος,
- πάντοσε παπταίνων ὥς τʼ αἰετός, ὅν ῥά τέ φασιν
- ὀξύτατον δέρκεσθαι ὑπουρανίων πετεηνῶν,
- ὅν τε καὶ ὑψόθʼ ἐόντα πόδας ταχὺς οὐκ ἔλαθε πτὼξ
- θάμνῳ ὑπʼ ἀμφικόμῳ κατακείμενος, ἀλλά τʼ ἐπʼ αὐτῷ
- ἔσσυτο, καί τέ μιν ὦκα λαβὼν ἐξείλετο θυμόν.
- ὣς τότε σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς ὄσσε φαεινὼ
- πάντοσε δινείσθην πολέων κατὰ ἔθνος ἑταίρων,
- εἴ που Νέστορος υἱὸν ἔτι ζώοντα ἴδοιτο.
- τὸν δὲ μάλʼ αἶψʼ ἐνόησε μάχης ἐπʼ ἀριστερὰ πάσης
- θαρσύνονθʼ ἑτάρους καὶ ἐποτρύνοντα μάχεσθαι,
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος προσέφη ξανθὸς Μενέλαος·
- Ἀντίλοχʼ εἰ δʼ ἄγε δεῦρο διοτρεφὲς ὄφρα πύθηαι
- λυγρῆς ἀγγελίης, ἣ μὴ ὤφελλε γενέσθαι.
- ἤδη μὲν σὲ καὶ αὐτὸν ὀΐομαι εἰσορόωντα
- γιγνώσκειν ὅτι πῆμα θεὸς Δαναοῖσι κυλίνδει,
- νίκη δὲ Τρώων· πέφαται δʼ ὤριστος Ἀχαιῶν
- Πάτροκλος, μεγάλη δὲ ποθὴ Δαναοῖσι τέτυκται.
- ἀλλὰ σύ γʼ αἶψʼ Ἀχιλῆϊ θέων ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
- εἰπεῖν, αἴ κε τάχιστα νέκυν ἐπὶ νῆα σαώσῃ
- γυμνόν· ἀτὰρ τά γε τεύχεʼ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀντίλοχος δὲ κατέστυγε μῦθον ἀκούσας·
- δὴν δέ μιν ἀμφασίη ἐπέων λάβε, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- δακρυόφι πλῆσθεν, θαλερὴ δέ οἱ ἔσχετο φωνή.
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς Μενελάου ἐφημοσύνης ἀμέλησε,
- βῆ δὲ θέειν, τὰ δὲ τεύχεʼ ἀμύμονι δῶκεν ἑταίρῳ
- Λαοδόκῳ, ὅς οἱ σχεδὸν ἔστρεφε μώνυχας ἵππους.
- τὸν μὲν δάκρυ χέοντα πόδες φέρον ἐκ πολέμοιο
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ κακὸν ἔπος ἀγγελέοντα.
- οὐδʼ ἄρα σοὶ Μενέλαε διοτρεφὲς ἤθελε θυμὸς
- τειρομένοις ἑτάροισιν ἀμυνέμεν, ἔνθεν ἀπῆλθεν
- Ἀντίλοχος, μεγάλη δὲ ποθὴ Πυλίοισιν ἐτύχθη·
- ἀλλʼ ὅ γε τοῖσιν μὲν Θρασυμήδεα δῖον ἀνῆκεν,
- αὐτὸς δʼ αὖτʼ ἐπὶ Πατρόκλῳ ἥρωϊ βεβήκει,
- στῆ δὲ παρʼ Αἰάντεσσι θέων, εἶθαρ δὲ προσηύδα·
- κεῖνον μὲν δὴ νηυσὶν ἐπιπροέηκα θοῇσιν
- ἐλθεῖν εἰς Ἀχιλῆα πόδας ταχύν· οὐδέ μιν οἴω
- νῦν ἰέναι μάλα περ κεχολωμένον Ἕκτορι δίῳ·
- οὐ γάρ πως ἂν γυμνὸς ἐὼν Τρώεσσι μάχοιτο.
- ἡμεῖς δʼ αὐτοί περ φραζώμεθα μῆτιν ἀρίστην,
- ἠμὲν ὅπως τὸν νεκρὸν ἐρύσσομεν, ἠδὲ καὶ αὐτοὶ
- Τρώων ἐξ ἐνοπῆς θάνατον καὶ κῆρα φύγωμεν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- πάντα κατʼ αἶσαν ἔειπες ἀγακλεὲς ὦ Μενέλαε·
- ἀλλὰ σὺ μὲν καὶ Μηριόνης ὑποδύντε μάλʼ ὦκα
- νεκρὸν ἀείραντες φέρετʼ ἐκ πόνου· αὐτὰρ ὄπισθε
- νῶϊ μαχησόμεθα Τρωσίν τε καὶ Ἕκτορι δίῳ
- ἶσον θυμὸν ἔχοντες ὁμώνυμοι, οἳ τὸ πάρος περ
- μίμνομεν ὀξὺν Ἄρηα παρʼ ἀλλήλοισι μένοντες.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα νεκρὸν ἀπὸ χθονὸς ἀγκάζοντο
- ὕψι μάλα μεγάλως· ἐπὶ δʼ ἴαχε λαὸς ὄπισθε
- Τρωϊκός, ὡς εἴδοντο νέκυν αἴροντας Ἀχαιούς.
- ἴθυσαν δὲ κύνεσσιν ἐοικότες, οἵ τʼ ἐπὶ κάπρῳ
- βλημένῳ ἀΐξωσι πρὸ κούρων θηρητήρων·
- ἕως μὲν γάρ τε θέουσι διαρραῖσαι μεμαῶτες,
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ ἐν τοῖσιν ἑλίξεται ἀλκὶ πεποιθώς,
- ἄψ τʼ ἀνεχώρησαν διά τʼ ἔτρεσαν ἄλλυδις ἄλλος.
- ὣς Τρῶες εἷος μὲν ὁμιλαδὸν αἰὲν ἕποντο
- νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν·
- ἀλλʼ ὅτε δή ῥʼ Αἴαντε μεταστρεφθέντε κατʼ αὐτοὺς
- σταίησαν, τῶν δὲ τράπετο χρώς, οὐδέ τις ἔτλη
- πρόσσω ἀΐξας περὶ νεκροῦ δηριάασθαι.
- ὣς οἵ γʼ ἐμμεμαῶτε νέκυν φέρον ἐκ πολέμοιο
- νῆας ἔπι γλαφυράς· ἐπὶ δὲ πτόλεμος τέτατό σφιν
- ἄγριος ἠΰτε πῦρ, τό τʼ ἐπεσσύμενον πόλιν ἀνδρῶν
- ὄρμενον ἐξαίφνης φλεγέθει, μινύθουσι δὲ οἶκοι
- ἐν σέλαϊ μεγάλῳ· τὸ δʼ ἐπιβρέμει ἲς ἀνέμοιο.
- ὣς μὲν τοῖς ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν αἰχμητάων
- ἀζηχὴς ὀρυμαγδὸς ἐπήϊεν ἐρχομένοισιν·
- οἳ δʼ ὥς θʼ ἡμίονοι κρατερὸν μένος ἀμφιβαλόντες
- ἕλκωσʼ ἐξ ὄρεος κατὰ παιπαλόεσσαν ἀταρπὸν
- ἢ δοκὸν ἠὲ δόρυ μέγα νήϊον· ἐν δέ τε θυμὸς
- τείρεθʼ ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἱδρῷ σπευδόντεσσιν·
- ὣς οἵ γʼ ἐμμεμαῶτε νέκυν φέρον. αὐτὰρ ὄπισθεν
- Αἴαντʼ ἰσχανέτην, ὥς τε πρὼν ἰσχάνει ὕδωρ
- ὑλήεις πεδίοιο διαπρύσιον τετυχηκώς,
- ὅς τε καὶ ἰφθίμων ποταμῶν ἀλεγεινὰ ῥέεθρα
- ἴσχει, ἄφαρ δέ τε πᾶσι ῥόον πεδίον δὲ τίθησι
- πλάζων· οὐδέ τί μιν σθένεϊ ῥηγνῦσι ῥέοντες·
- ὣς αἰεὶ Αἴαντε μάχην ἀνέεργον ὀπίσσω
- Τρώων· οἳ δʼ ἅμʼ ἕποντο, δύω δʼ ἐν τοῖσι μάλιστα
- Αἰνείας τʼ Ἀγχισιάδης καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ.
- τῶν δʼ ὥς τε ψαρῶν νέφος ἔρχεται ἠὲ κολοιῶν
- οὖλον κεκλήγοντες, ὅτε προΐδωσιν ἰόντα
- κίρκον, ὅ τε σμικρῇσι φόνον φέρει ὀρνίθεσσιν,
- ὣς ἄρʼ ὑπʼ Αἰνείᾳ τε καὶ Ἕκτορι κοῦροι Ἀχαιῶν
- οὖλον κεκλήγοντες ἴσαν, λήθοντο δὲ χάρμης.
- πολλὰ δὲ τεύχεα καλὰ πέσον περί τʼ ἀμφί τε τάφρον
- φευγόντων Δαναῶν· πολέμου δʼ οὐ γίγνετʼ ἐρωή.
- ὣς οἳ μὲν μάρναντο δέμας πυρὸς αἰθομένοιο,
- Ἀντίλοχος δʼ Ἀχιλῆϊ πόδας ταχὺς ἄγγελος ἦλθε.
- τὸν δʼ εὗρε προπάροιθε νεῶν ὀρθοκραιράων
- τὰ φρονέοντʼ ἀνὰ θυμὸν ἃ δὴ τετελεσμένα ἦεν·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὤ μοι ἐγώ, τί τʼ ἄρʼ αὖτε κάρη κομόωντες Ἀχαιοὶ
- νηυσὶν ἔπι κλονέονται ἀτυζόμενοι πεδίοιο;
- μὴ δή μοι τελέσωσι θεοὶ κακὰ κήδεα θυμῷ,
- ὥς ποτέ μοι μήτηρ διεπέφραδε καί μοι ἔειπε
- Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον ἔτι ζώοντος ἐμεῖο
- χερσὶν ὕπο Τρώων λείψειν φάος ἠελίοιο.
- ἦ μάλα δὴ τέθνηκε Μενοιτίου ἄλκιμος υἱὸς
- σχέτλιος· ἦ τʼ ἐκέλευον ἀπωσάμενον δήϊον πῦρ
- ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν, μηδʼ Ἕκτορι ἶφι μάχεσθαι.
- εἷος ὃ ταῦθʼ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,
- τόφρά οἱ ἐγγύθεν ἦλθεν ἀγαυοῦ Νέστορος υἱὸς
- δάκρυα θερμὰ χέων, φάτο δʼ ἀγγελίην ἀλεγεινήν·
- ὤ μοι Πηλέος υἱὲ δαΐφρονος ἦ μάλα λυγρῆς
- πεύσεαι ἀγγελίης, ἣ μὴ ὤφελλε γενέσθαι.
- κεῖται Πάτροκλος, νέκυος δὲ δὴ ἀμφιμάχονται
- γυμνοῦ· ἀτὰρ τά γε τεύχεʼ ἔχει κορυθαίολος Ἕκτωρ.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα·
- ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν αἰθαλόεσσαν
- χεύατο κὰκ κεφαλῆς, χαρίεν δʼ ᾔσχυνε πρόσωπον·
- νεκταρέῳ δὲ χιτῶνι μέλαινʼ ἀμφίζανε τέφρη.
- αὐτὸς δʼ ἐν κονίῃσι μέγας μεγαλωστὶ τανυσθεὶς
- κεῖτο, φίλῃσι δὲ χερσὶ κόμην ᾔσχυνε δαΐζων.
- δμῳαὶ δʼ ἃς Ἀχιλεὺς ληΐσσατο Πάτροκλός τε
- θυμὸν ἀκηχέμεναι μεγάλʼ ἴαχον, ἐκ δὲ θύραζε
- ἔδραμον ἀμφʼ Ἀχιλῆα δαΐφρονα, χερσὶ δὲ πᾶσαι
- στήθεα πεπλήγοντο, λύθεν δʼ ὑπὸ γυῖα ἑκάστης.
- Ἀντίλοχος δʼ ἑτέρωθεν ὀδύρετο δάκρυα λείβων
- χεῖρας ἔχων Ἀχιλῆος· ὃ δʼ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ·
- δείδιε γὰρ μὴ λαιμὸν ἀπαμήσειε σιδήρῳ.
- σμερδαλέον δʼ ᾤμωξεν· ἄκουσε δὲ πότνια μήτηρ
- ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι,
- κώκυσέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα· θεαὶ δέ μιν ἀμφαγέροντο
- πᾶσαι ὅσαι κατὰ βένθος ἁλὸς Νηρηΐδες ἦσαν.
- ἔνθʼ ἄρʼ ἔην Γλαύκη τε Θάλειά τε Κυμοδόκη τε
- Νησαίη Σπειώ τε Θόη θʼ Ἁλίη τε βοῶπις
- Κυμοθόη τε καὶ Ἀκταίη καὶ Λιμνώρεια
- καὶ Μελίτη καὶ Ἴαιρα καὶ Ἀμφιθόη καὶ Ἀγαυὴ
- Δωτώ τε Πρωτώ τε Φέρουσά τε Δυναμένη τε
- Δεξαμένη τε καὶ Ἀμφινόμη καὶ Καλλιάνειρα
- Δωρὶς καὶ Πανόπη καὶ ἀγακλειτὴ Γαλάτεια
- Νημερτής τε καὶ Ἀψευδὴς καὶ Καλλιάνασσα·
- ἔνθα δʼ ἔην Κλυμένη Ἰάνειρά τε καὶ Ἰάνασσα
- Μαῖρα καὶ Ὠρείθυια ἐϋπλόκαμός τʼ Ἀμάθεια
- ἄλλαι θʼ αἳ κατὰ βένθος ἁλὸς Νηρηΐδες ἦσαν.
- τῶν δὲ καὶ ἀργύφεον πλῆτο σπέος· αἳ δʼ ἅμα πᾶσαι
- στήθεα πεπλήγοντο, Θέτις δʼ ἐξῆρχε γόοιο·
- κλῦτε κασίγνηται Νηρηΐδες, ὄφρʼ ἐῢ πᾶσαι
- εἴδετʼ ἀκούουσαι ὅσʼ ἐμῷ ἔνι κήδεα θυμῷ.
- ὤ μοι ἐγὼ δειλή, ὤ μοι δυσαριστοτόκεια,
- ἥ τʼ ἐπεὶ ἂρ τέκον υἱὸν ἀμύμονά τε κρατερόν τε
- ἔξοχον ἡρώων· ὃ δʼ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος·
- τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς
- νηυσὶν ἐπιπροέηκα κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω
- Τρωσὶ μαχησόμενον· τὸν δʼ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις
- οἴκαδε νοστήσαντα δόμον Πηλήϊον εἴσω.
- ὄφρα δέ μοι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο
- ἄχνυται, οὐδέ τί οἱ δύναμαι χραισμῆσαι ἰοῦσα.
- ἀλλʼ εἶμʼ, ὄφρα ἴδωμι φίλον τέκος, ἠδʼ ἐπακούσω
- ὅττί μιν ἵκετο πένθος ἀπὸ πτολέμοιο μένοντα.
- ὣς ἄρα φωνήσασα λίπε σπέος· αἳ δὲ σὺν αὐτῇ
- δακρυόεσσαι ἴσαν, περὶ δέ σφισι κῦμα θαλάσσης
- ῥήγνυτο· ταὶ δʼ ὅτε δὴ Τροίην ἐρίβωλον ἵκοντο
- ἀκτὴν εἰσανέβαινον ἐπισχερώ, ἔνθα θαμειαὶ
- Μυρμιδόνων εἴρυντο νέες ταχὺν ἀμφʼ Ἀχιλῆα.
- τῷ δὲ βαρὺ στενάχοντι παρίστατο πότνια μήτηρ,
- ὀξὺ δὲ κωκύσασα κάρη λάβε παιδὸς ἑοῖο,
- καί ῥʼ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τέκνον τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος;
- ἐξαύδα, μὴ κεῦθε· τὰ μὲν δή τοι τετέλεσται
- ἐκ Διός, ὡς ἄρα δὴ πρίν γʼ εὔχεο χεῖρας ἀνασχὼν
- πάντας ἐπὶ πρύμνῃσιν ἀλήμεναι υἷας Ἀχαιῶν
- σεῦ ἐπιδευομένους, παθέειν τʼ ἀεκήλια ἔργα.
- τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- μῆτερ ἐμή, τὰ μὲν ἄρ μοι Ὀλύμπιος ἐξετέλεσσεν·
- ἀλλὰ τί μοι τῶν ἦδος ἐπεὶ φίλος ὤλεθʼ ἑταῖρος
- Πάτροκλος, τὸν ἐγὼ περὶ πάντων τῖον ἑταίρων
- ἶσον ἐμῇ κεφαλῇ; τὸν ἀπώλεσα, τεύχεα δʼ Ἕκτωρ
- δῃώσας ἀπέδυσε πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι
- καλά· τὰ μὲν Πηλῆϊ θεοὶ δόσαν ἀγλαὰ δῶρα
- ἤματι τῷ ὅτε σε βροτοῦ ἀνέρος ἔμβαλον εὐνῇ.
- αἴθʼ ὄφελες σὺ μὲν αὖθι μετʼ ἀθανάτῃς ἁλίῃσι
- ναίειν, Πηλεὺς δὲ θνητὴν ἀγαγέσθαι ἄκοιτιν.
- νῦν δʼ ἵνα καὶ σοὶ πένθος ἐνὶ φρεσὶ μυρίον εἴη
- παιδὸς ἀποφθιμένοιο, τὸν οὐχ ὑποδέξεαι αὖτις
- οἴκαδε νοστήσαντʼ, ἐπεὶ οὐδʼ ἐμὲ θυμὸς ἄνωγε
- ζώειν οὐδʼ ἄνδρεσσι μετέμμεναι, αἴ κε μὴ Ἕκτωρ
- πρῶτος ἐμῷ ὑπὸ δουρὶ τυπεὶς ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσῃ,
- Πατρόκλοιο δʼ ἕλωρα Μενοιτιάδεω ἀποτίσῃ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·
- ὠκύμορος δή μοι τέκος ἔσσεαι, οἷʼ ἀγορεύεις·
- αὐτίκα γάρ τοι ἔπειτα μεθʼ Ἕκτορα πότμος ἑτοῖμος.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ οὐκ ἄρʼ ἔμελλον ἑταίρῳ
- κτεινομένῳ ἐπαμῦναι· ὃ μὲν μάλα τηλόθι πάτρης
- ἔφθιτʼ, ἐμεῖο δὲ δῆσεν ἀρῆς ἀλκτῆρα γενέσθαι.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὐ νέομαί γε φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,
- οὐδέ τι Πατρόκλῳ γενόμην φάος οὐδʼ ἑτάροισι
- τοῖς ἄλλοις, οἳ δὴ πολέες δάμεν Ἕκτορι δίῳ,
- ἀλλʼ ἧμαι παρὰ νηυσὶν ἐτώσιον ἄχθος ἀρούρης,
- τοῖος ἐὼν οἷος οὔ τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- ἐν πολέμῳ· ἀγορῇ δέ τʼ ἀμείνονές εἰσι καὶ ἄλλοι.
- ὡς ἔρις ἔκ τε θεῶν ἔκ τʼ ἀνθρώπων ἀπόλοιτο
- καὶ χόλος, ὅς τʼ ἐφέηκε πολύφρονά περ χαλεπῆναι,
- ὅς τε πολὺ γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιο
- ἀνδρῶν ἐν στήθεσσιν ἀέξεται ἠΰτε καπνός·
- ὡς ἐμὲ νῦν ἐχόλωσεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ,
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλον δαμάσαντες ἀνάγκῃ·
- νῦν δʼ εἶμʼ ὄφρα φίλης κεφαλῆς ὀλετῆρα κιχείω
- Ἕκτορα· κῆρα δʼ ἐγὼ τότε δέξομαι ὁππότε κεν δὴ
- Ζεὺς ἐθέλῃ τελέσαι ἠδʼ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι.
- οὐδὲ γὰρ οὐδὲ βίη Ἡρακλῆος φύγε κῆρα,
- ὅς περ φίλτατος ἔσκε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι·
- ἀλλά ἑ μοῖρα δάμασσε καὶ ἀργαλέος χόλος Ἥρης.
- ὣς καὶ ἐγών, εἰ δή μοι ὁμοίη μοῖρα τέτυκται,
- κείσομʼ ἐπεί κε θάνω· νῦν δὲ κλέος ἐσθλὸν ἀροίμην,
- καί τινα Τρωϊάδων καὶ Δαρδανίδων βαθυκόλπων
- ἀμφοτέρῃσιν χερσὶ παρειάων ἁπαλάων
- δάκρυʼ ὀμορξαμένην ἁδινὸν στοναχῆσαι ἐφείην,
- γνοῖεν δʼ ὡς δὴ δηρὸν ἐγὼ πολέμοιο πέπαυμαι·
- μὴ δέ μʼ ἔρυκε μάχης φιλέουσά περ· οὐδέ με πείσεις.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα·
- ναὶ δὴ ταῦτά γε τέκνον ἐτήτυμον οὐ κακόν ἐστι
- τειρομένοις ἑτάροισιν ἀμυνέμεν αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἀλλά τοι ἔντεα καλὰ μετὰ Τρώεσσιν ἔχονται
- χάλκεα μαρμαίροντα· τὰ μὲν κορυθαίολος Ἕκτωρ
- αὐτὸς ἔχων ὤμοισιν ἀγάλλεται· οὐδέ ἕ φημι
- δηρὸν ἐπαγλαϊεῖσθαι, ἐπεὶ φόνος ἐγγύθεν αὐτῷ.
- ἀλλὰ σὺ μὲν μή πω καταδύσεο μῶλον Ἄρηος
- πρίν γʼ ἐμὲ δεῦρʼ ἐλθοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδηαι·
- ἠῶθεν γὰρ νεῦμαι ἅμʼ ἠελίῳ ἀνιόντι
- τεύχεα καλὰ φέρουσα παρʼ Ἡφαίστοιο ἄνακτος.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πάλιν τράπεθʼ υἷος ἑοῖο,
- καὶ στρεφθεῖσʼ ἁλίῃσι κασιγνήτῃσι μετηύδα·
- ὑμεῖς μὲν νῦν δῦτε θαλάσσης εὐρέα κόλπον
- ὀψόμεναί τε γέρονθʼ ἅλιον καὶ δώματα πατρός,
- καί οἱ πάντʼ ἀγορεύσατʼ· ἐγὼ δʼ ἐς μακρὸν Ὄλυμπον
- εἶμι παρʼ Ἥφαιστον κλυτοτέχνην, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- υἱεῖ ἐμῷ δόμεναι κλυτὰ τεύχεα παμφανόωντα.
- ὣς ἔφαθʼ, αἳ δʼ ὑπὸ κῦμα θαλάσσης αὐτίκʼ ἔδυσαν·
- ἣ δʼ αὖτʼ Οὔλυμπον δὲ θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα
- ἤϊεν ὄφρα φίλῳ παιδὶ κλυτὰ τεύχεʼ ἐνείκαι.
- τὴν μὲν ἄρʼ Οὔλυμπον δὲ πόδες φέρον· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- θεσπεσίῳ ἀλαλητῷ ὑφʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- φεύγοντες νῆάς τε καὶ Ἑλλήσποντον ἵκοντο.
- οὐδέ κε Πάτροκλόν περ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- ἐκ βελέων ἐρύσαντο νέκυν θεράποντʼ Ἀχιλῆος·
- αὖτις γὰρ δὴ τόν γε κίχον λαός τε καὶ ἵπποι
- Ἕκτωρ τε Πριάμοιο πάϊς φλογὶ εἴκελος ἀλκήν.
- τρὶς μέν μιν μετόπισθε ποδῶν λάβε φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἑλκέμεναι μεμαώς, μέγα δὲ Τρώεσσιν ὁμόκλα·
- τρὶς δὲ δύʼ Αἴαντες θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκὴν
- νεκροῦ ἀπεστυφέλιξαν· ὃ δʼ ἔμπεδον ἀλκὶ πεποιθὼς
- ἄλλοτʼ ἐπαΐξασκε κατὰ μόθον, ἄλλοτε δʼ αὖτε
- στάσκε μέγα ἰάχων· ὀπίσω δʼ οὐ χάζετο πάμπαν.
- ὡς δʼ ἀπὸ σώματος οὔ τι λέοντʼ αἴθωνα δύνανται
- ποιμένες ἄγραυλοι μέγα πεινάοντα δίεσθαι,
- ὥς ῥα τὸν οὐκ ἐδύναντο δύω Αἴαντε κορυστὰ
- Ἕκτορα Πριαμίδην ἀπὸ νεκροῦ δειδίξασθαι.
- καί νύ κεν εἴρυσσέν τε καὶ ἄσπετον ἤρατο κῦδος,
- εἰ μὴ Πηλεΐωνι ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις
- ἄγγελος ἦλθε θέουσʼ ἀπʼ Ὀλύμπου θωρήσσεσθαι
- κρύβδα Διὸς ἄλλων τε θεῶν· πρὸ γὰρ ἧκέ μιν Ἥρη.
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ὄρσεο Πηλεΐδη, πάντων ἐκπαγλότατʼ ἀνδρῶν·
- Πατρόκλῳ ἐπάμυνον, οὗ εἵνεκα φύλοπις αἰνὴ
- ἕστηκε πρὸ νεῶν· οἳ δʼ ἀλλήλους ὀλέκουσιν
- οἳ μὲν ἀμυνόμενοι νέκυος πέρι τεθνηῶτος,
- οἳ δὲ ἐρύσσασθαι ποτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν
- Τρῶες ἐπιθύουσι· μάλιστα δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἑλκέμεναι μέμονεν· κεφαλὴν δέ ἑ θυμὸς ἄνωγε
- πῆξαι ἀνὰ σκολόπεσσι ταμόνθʼ ἁπαλῆς ἀπὸ δειρῆς.
- ἀλλʼ ἄνα μηδʼ ἔτι κεῖσο· σέβας δέ σε θυμὸν ἱκέσθω
- Πάτροκλον Τρῳῇσι κυσὶν μέλπηθρα γενέσθαι·
- σοὶ λώβη, αἴ κέν τι νέκυς ᾐσχυμμένος ἔλθῃ.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Ἶρι θεὰ τίς γάρ σε θεῶν ἐμοὶ ἄγγελον ἧκε;
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις·
- Ἥρη με προέηκε Διὸς κυδρὴ παράκοιτις·
- οὐδʼ οἶδε Κρονίδης ὑψίζυγος οὐδέ τις ἄλλος
- ἀθανάτων, οἳ Ὄλυμπον ἀγάννιφον ἀμφινέμονται.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- πῶς τὰρ ἴω μετὰ μῶλον; ἔχουσι δὲ τεύχεʼ ἐκεῖνοι·
- μήτηρ δʼ οὔ με φίλη πρίν γʼ εἴα θωρήσσεσθαι
- πρίν γʼ αὐτὴν ἐλθοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι·
- στεῦτο γὰρ Ἡφαίστοιο πάρʼ οἰσέμεν ἔντεα καλά.
- ἄλλου δʼ οὔ τευ οἶδα τεῦ ἂν κλυτὰ τεύχεα δύω,
- εἰ μὴ Αἴαντός γε σάκος Τελαμωνιάδαο.
- ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὅ γʼ ἔλπομʼ ἐνὶ πρώτοισιν ὁμιλεῖ
- ἔγχεϊ δηϊόων περὶ Πατρόκλοιο θανόντος.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις·
- εὖ νυ καὶ ἡμεῖς ἴδμεν ὅ τοι κλυτὰ τεύχεʼ ἔχονται·
- ἀλλʼ αὔτως ἐπὶ τάφρον ἰὼν Τρώεσσι φάνηθι,
- αἴ κέ σʼ ὑποδείσαντες ἀπόσχωνται πολέμοιο
- Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
- τειρόμενοι· ὀλίγη δέ τʼ ἀνάπνευσις πολέμοιο.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσʼ ἀπέβη πόδας ὠκέα Ἶρις,
- αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς ὦρτο Διῒ φίλος· ἀμφὶ δʼ Ἀθήνη
- ὤμοις ἰφθίμοισι βάλʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν,
- ἀμφὶ δέ οἱ κεφαλῇ νέφος ἔστεφε δῖα θεάων
- χρύσεον, ἐκ δʼ αὐτοῦ δαῖε φλόγα παμφανόωσαν.
- ὡς δʼ ὅτε καπνὸς ἰὼν ἐξ ἄστεος αἰθέρʼ ἵκηται
- τηλόθεν ἐκ νήσου, τὴν δήϊοι ἀμφιμάχωνται,
- οἵ τε πανημέριοι στυγερῷ κρίνονται Ἄρηϊ
- ἄστεος ἐκ σφετέρου· ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- πυρσοί τε φλεγέθουσιν ἐπήτριμοι, ὑψόσε δʼ αὐγὴ
- γίγνεται ἀΐσσουσα περικτιόνεσσιν ἰδέσθαι,
- αἴ κέν πως σὺν νηυσὶν ἄρεω ἀλκτῆρες ἵκωνται·
- ὣς ἀπʼ Ἀχιλλῆος κεφαλῆς σέλας αἰθέρʼ ἵκανε·
- στῆ δʼ ἐπὶ τάφρον ἰὼν ἀπὸ τείχεος, οὐδʼ ἐς Ἀχαιοὺς
- μίσγετο· μητρὸς γὰρ πυκινὴν ὠπίζετʼ ἐφετμήν.
- ἔνθα στὰς ἤϋσʼ, ἀπάτερθε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη
- φθέγξατʼ· ἀτὰρ Τρώεσσιν ἐν ἄσπετον ὦρσε κυδοιμόν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀριζήλη φωνή, ὅτε τʼ ἴαχε σάλπιγξ
- ἄστυ περιπλομένων δηΐων ὕπο θυμοραϊστέων,
- ὣς τότʼ ἀριζήλη φωνὴ γένετʼ Αἰακίδαο.
- οἳ δʼ ὡς οὖν ἄϊον ὄπα χάλκεον Αἰακίδαο,
- πᾶσιν ὀρίνθη θυμός· ἀτὰρ καλλίτριχες ἵπποι
- ἂψ ὄχεα τρόπεον· ὄσσοντο γὰρ ἄλγεα θυμῷ.
- ἡνίοχοι δʼ ἔκπληγεν, ἐπεὶ ἴδον ἀκάματον πῦρ
- δεινὸν ὑπὲρ κεφαλῆς μεγαθύμου Πηλεΐωνος
- δαιόμενον· τὸ δὲ δαῖε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη.
- τρὶς μὲν ὑπὲρ τάφρου μεγάλʼ ἴαχε δῖος Ἀχιλλεύς,
- τρὶς δὲ κυκήθησαν Τρῶες κλειτοί τʼ ἐπίκουροι.
- ἔνθα δὲ καὶ τότʼ ὄλοντο δυώδεκα φῶτες ἄριστοι
- ἀμφὶ σφοῖς ὀχέεσσι καὶ ἔγχεσιν. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- ἀσπασίως Πάτροκλον ὑπʼ ἐκ βελέων ἐρύσαντες
- κάτθεσαν ἐν λεχέεσσι· φίλοι δʼ ἀμφέσταν ἑταῖροι
- μυρόμενοι· μετὰ δέ σφι ποδώκης εἵπετʼ Ἀχιλλεὺς
- δάκρυα θερμὰ χέων, ἐπεὶ εἴσιδε πιστὸν ἑταῖρον
- κείμενον ἐν φέρτρῳ δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- τόν ῥʼ ἤτοι μὲν ἔπεμπε σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν
- ἐς πόλεμον, οὐδʼ αὖτις ἐδέξατο νοστήσαντα.
- Ἠέλιον δʼ ἀκάμαντα βοῶπις πότνια Ἥρη
- πέμψεν ἐπʼ Ὠκεανοῖο ῥοὰς ἀέκοντα νέεσθαι·
- ἠέλιος μὲν ἔδυ, παύσαντο δὲ δῖοι Ἀχαιοὶ
- φυλόπιδος κρατερῆς καὶ ὁμοιΐου πολέμοιο.
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἀπὸ κρατερῆς ὑσμίνης
- χωρήσαντες ἔλυσαν ὑφʼ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους,
- ἐς δʼ ἀγορὴν ἀγέροντο πάρος δόρποιο μέδεσθαι.
- ὀρθῶν δʼ ἑσταότων ἀγορὴ γένετʼ, οὐδέ τις ἔτλη
- ἕζεσθαι· πάντας γὰρ ἔχε τρόμος, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς.
- τοῖσι δὲ Πουλυδάμας πεπνυμένος ἦρχʼ ἀγορεύειν
- Πανθοΐδης· ὃ γὰρ οἶος ὅρα πρόσσω καὶ ὀπίσσω·
- Ἕκτορι δʼ ἦεν ἑταῖρος, ἰῇ δʼ ἐν νυκτὶ γένοντο,
- ἀλλʼ ὃ μὲν ἂρ μύθοισιν, ὃ δʼ ἔγχεϊ πολλὸν ἐνίκα·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ἀμφὶ μάλα φράζεσθε φίλοι· κέλομαι γὰρ ἔγωγε
- ἄστυδε νῦν ἰέναι, μὴ μίμνειν ἠῶ δῖαν
- ἐν πεδίῳ παρὰ νηυσίν· ἑκὰς δʼ ἀπὸ τείχεός εἰμεν.
- ὄφρα μὲν οὗτος ἀνὴρ Ἀγαμέμνονι μήνιε δίῳ
- τόφρα δὲ ῥηΐτεροι πολεμίζειν ἦσαν Ἀχαιοί·
- χαίρεσκον γὰρ ἔγωγε θοῇς ἐπὶ νηυσὶν ἰαύων
- ἐλπόμενος νῆας αἱρησέμεν ἀμφιελίσσας.
- νῦν δʼ αἰνῶς δείδοικα ποδώκεα Πηλεΐωνα·
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπέρβιος, οὐκ ἐθελήσει
- μίμνειν ἐν πεδίῳ, ὅθι περ Τρῶες καὶ Ἀχαιοὶ
- ἐν μέσῳ ἀμφότεροι μένος Ἄρηος δατέονται,
- ἀλλὰ περὶ πτόλιός τε μαχήσεται ἠδὲ γυναικῶν.
- ἀλλʼ ἴομεν προτὶ ἄστυ, πίθεσθέ μοι· ὧδε γὰρ ἔσται·
- νῦν μὲν νὺξ ἀπέπαυσε ποδώκεα Πηλεΐωνα
- ἀμβροσίη· εἰ δʼ ἄμμε κιχήσεται ἐνθάδʼ ἐόντας
- αὔριον ὁρμηθεὶς σὺν τεύχεσιν, εὖ νύ τις αὐτὸν
- γνώσεται· ἀσπασίως γὰρ ἀφίξεται Ἴλιον ἱρὴν
- ὅς κε φύγῃ, πολλοὺς δὲ κύνες καὶ γῦπες ἔδονται
- Τρώων· αἲ γὰρ δή μοι ἀπʼ οὔατος ὧδε γένοιτο.
- εἰ δʼ ἂν ἐμοῖς ἐπέεσσι πιθώμεθα κηδόμενοί περ,
- νύκτα μὲν εἰν ἀγορῇ σθένος ἕξομεν, ἄστυ δὲ πύργοι
- ὑψηλαί τε πύλαι σανίδες τʼ ἐπὶ τῇς ἀραρυῖαι
- μακραὶ ἐΰξεστοι ἐζευγμέναι εἰρύσσονται·
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- στησόμεθʼ ἂμ πύργους· τῷ δʼ ἄλγιον, αἴ κʼ ἐθέλῃσιν
- ἐλθὼν ἐκ νηῶν περὶ τείχεος ἄμμι μάχεσθαι.
- ἂψ πάλιν εἶσʼ ἐπὶ νῆας, ἐπεί κʼ ἐριαύχενας ἵππους
- παντοίου δρόμου ἄσῃ ὑπὸ πτόλιν ἠλασκάζων·
- εἴσω δʼ οὔ μιν θυμὸς ἐφορμηθῆναι ἐάσει,
- οὐδέ ποτʼ ἐκπέρσει· πρίν μιν κύνες ἀργοὶ ἔδονται.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Πουλυδάμα σὺ μὲν οὐκέτʼ ἐμοὶ φίλα ταῦτʼ ἀγορεύεις,
- ὃς κέλεαι κατὰ ἄστυ ἀλήμεναι αὖτις ἰόντας.
- ἦ οὔ πω κεκόρησθε ἐελμένοι ἔνδοθι πύργων;
- πρὶν μὲν γὰρ Πριάμοιο πόλιν μέροπες ἄνθρωποι
- πάντες μυθέσκοντο πολύχρυσον πολύχαλκον·
- νῦν δὲ δὴ ἐξαπόλωλε δόμων κειμήλια καλά,
- πολλὰ δὲ δὴ Φρυγίην καὶ Μῃονίην ἐρατεινὴν
- κτήματα περνάμενʼ ἵκει, ἐπεὶ μέγας ὠδύσατο Ζεύς.
- νῦν δʼ ὅτε πέρ μοι ἔδωκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
- κῦδος ἀρέσθʼ ἐπὶ νηυσί, θαλάσσῃ τʼ ἔλσαι Ἀχαιούς,
- νήπιε μηκέτι ταῦτα νοήματα φαῖνʼ ἐνὶ δήμῳ·
- οὐ γάρ τις Τρώων ἐπιπείσεται· οὐ γὰρ ἐάσω.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω, πειθώμεθα πάντες.
- νῦν μὲν δόρπον ἕλεσθε κατὰ στρατὸν ἐν τελέεσσι,
- καὶ φυλακῆς μνήσασθε, καὶ ἐγρήγορθε ἕκαστος·
- Τρώων δʼ ὃς κτεάτεσσιν ὑπερφιάλως ἀνιάζει,
- συλλέξας λαοῖσι δότω καταδημοβορῆσαι·
- τῶν τινὰ βέλτερόν ἐστιν ἐπαυρέμεν ἤ περ Ἀχαιούς.
- πρῶϊ δʼ ὑπηοῖοι σὺν τεύχεσι θωρηχθέντες
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- εἰ δʼ ἐτεὸν παρὰ ναῦφιν ἀνέστη δῖος Ἀχιλλεύς,
- ἄλγιον αἴ κʼ ἐθέλῃσι τῷ ἔσσεται· οὔ μιν ἔγωγε
- φεύξομαι ἐκ πολέμοιο δυσηχέος, ἀλλὰ μάλʼ ἄντην
- στήσομαι, ἤ κε φέρῃσι μέγα κράτος, ἦ κε φεροίμην.
- ξυνὸς Ἐνυάλιος, καί τε κτανέοντα κατέκτα.
- ὣς Ἕκτωρ ἀγόρευʼ, ἐπὶ δὲ Τρῶες κελάδησαν
- νήπιοι· ἐκ γάρ σφεων φρένας εἵλετο Παλλὰς Ἀθήνη.
- Ἕκτορι μὲν γὰρ ἐπῄνησαν κακὰ μητιόωντι,
- Πουλυδάμαντι δʼ ἄρʼ οὔ τις ὃς ἐσθλὴν φράζετο βουλήν.
- δόρπον ἔπειθʼ εἵλοντο κατὰ στρατόν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- παννύχιοι Πάτροκλον ἀνεστενάχοντο γοῶντες.
- τοῖσι δὲ Πηλεΐδης ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο
- χεῖρας ἐπʼ ἀνδροφόνους θέμενος στήθεσσιν ἑταίρου
- πυκνὰ μάλα στενάχων ὥς τε λὶς ἠϋγένειος,
- ᾧ ῥά θʼ ὑπὸ σκύμνους ἐλαφηβόλος ἁρπάσῃ ἀνὴρ
- ὕλης ἐκ πυκινῆς· ὃ δέ τʼ ἄχνυται ὕστερος ἐλθών,
- πολλὰ δέ τʼ ἄγκεʼ ἐπῆλθε μετʼ ἀνέρος ἴχνιʼ ἐρευνῶν
- εἴ ποθεν ἐξεύροι· μάλα γὰρ δριμὺς χόλος αἱρεῖ·
- ὣς ὃ βαρὺ στενάχων μετεφώνεε Μυρμιδόνεσσιν·
- ὢ πόποι ἦ ῥʼ ἅλιον ἔπος ἔκβαλον ἤματι κείνῳ
- θαρσύνων ἥρωα Μενοίτιον ἐν μεγάροισι·
- φῆν δέ οἱ εἰς Ὀπόεντα περικλυτὸν υἱὸν ἀπάξειν
- Ἴλιον ἐκπέρσαντα, λαχόντα τε ληΐδος αἶσαν.
- ἀλλʼ οὐ Ζεὺς ἄνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτᾷ·
- ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦσαι
- αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ, ἐπεὶ οὐδʼ ἐμὲ νοστήσαντα
- δέξεται ἐν μεγάροισι γέρων ἱππηλάτα Πηλεὺς
- οὐδὲ Θέτις μήτηρ, ἀλλʼ αὐτοῦ γαῖα καθέξει.
- νῦν δʼ ἐπεὶ οὖν Πάτροκλε σεῦ ὕστερος εἶμʼ ὑπὸ γαῖαν,
- οὔ σε πρὶν κτεριῶ πρίν γʼ Ἕκτορος ἐνθάδʼ ἐνεῖκαι
- τεύχεα καὶ κεφαλὴν μεγαθύμου σοῖο φονῆος·
- δώδεκα δὲ προπάροιθε πυρῆς ἀποδειροτομήσω
- Τρώων ἀγλαὰ τέκνα σέθεν κταμένοιο χολωθείς.
- τόφρα δέ μοι παρὰ νηυσὶ κορωνίσι κείσεαι αὔτως,
- ἀμφὶ δὲ σὲ Τρῳαὶ καὶ Δαρδανίδες βαθύκολποι
- κλαύσονται νύκτάς τε καὶ ἤματα δάκρυ χέουσαι,
- τὰς αὐτοὶ καμόμεσθα βίηφί τε δουρί τε μακρῷ
- πιείρας πέρθοντε πόλεις μερόπων ἀνθρώπων.
- ὣς εἰπὼν ἑτάροισιν ἐκέκλετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, ὄφρα τάχιστα
- Πάτροκλον λούσειαν ἄπο βρότον αἱματόεντα.
- οἳ δὲ λοετροχόον τρίποδʼ ἵστασαν ἐν πυρὶ κηλέῳ,
- ἐν δʼ ἄρʼ ὕδωρ ἔχεαν, ὑπὸ δὲ ξύλα δαῖον ἑλόντες.
- γάστρην μὲν τρίποδος πῦρ ἄμφεπε, θέρμετο δʼ ὕδωρ·
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ ζέσσεν ὕδωρ ἐνὶ ἤνοπι χαλκῷ,
- καὶ τότε δὴ λοῦσάν τε καὶ ἤλειψαν λίπʼ ἐλαίῳ,
- ἐν δʼ ὠτειλὰς πλῆσαν ἀλείφατος ἐννεώροιο·
- ἐν λεχέεσσι δὲ θέντες ἑανῷ λιτὶ κάλυψαν
- ἐς πόδας ἐκ κεφαλῆς, καθύπερθε δὲ φάρεϊ λευκῷ.
- παννύχιοι μὲν ἔπειτα πόδας ταχὺν ἀμφʼ Ἀχιλῆα
- Μυρμιδόνες Πάτροκλον ἀνεστενάχοντο γοῶντες·
- Ζεὺς δʼ Ἥρην προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε·
- ἔπρηξας καὶ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
- ἀνστήσασʼ Ἀχιλῆα πόδας ταχύν· ἦ ῥά νυ σεῖο
- ἐξ αὐτῆς ἐγένοντο κάρη κομόωντες Ἀχαιοί.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- καὶ μὲν δή πού τις μέλλει βροτὸς ἀνδρὶ τελέσσαι,
- ὅς περ θνητός τʼ ἐστὶ καὶ οὐ τόσα μήδεα οἶδε·
- πῶς δὴ ἔγωγʼ, ἥ φημι θεάων ἔμμεν ἀρίστη,
- ἀμφότερον γενεῇ τε καὶ οὕνεκα σὴ παράκοιτις
- κέκλημαι, σὺ δὲ πᾶσι μετʼ ἀθανάτοισιν ἀνάσσεις,
- οὐκ ὄφελον Τρώεσσι κοτεσσαμένη κακὰ ῥάψαι;
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον·
- Ἡφαίστου δʼ ἵκανε δόμον Θέτις ἀργυρόπεζα
- ἄφθιτον ἀστερόεντα μεταπρεπέʼ ἀθανάτοισι
- χάλκεον, ὅν ῥʼ αὐτὸς ποιήσατο κυλλοποδίων.
- τὸν δʼ εὗρʼ ἱδρώοντα ἑλισσόμενον περὶ φύσας
- σπεύδοντα· τρίποδας γὰρ ἐείκοσι πάντας ἔτευχεν
- ἑστάμεναι περὶ τοῖχον ἐϋσταθέος μεγάροιο,
- χρύσεα δέ σφʼ ὑπὸ κύκλα ἑκάστῳ πυθμένι θῆκεν,
- ὄφρά οἱ αὐτόματοι θεῖον δυσαίατʼ ἀγῶνα
- ἠδʼ αὖτις πρὸς δῶμα νεοίατο θαῦμα ἰδέσθαι.
- οἳ δʼ ἤτοι τόσσον μὲν ἔχον τέλος, οὔατα δʼ οὔ πω
- δαιδάλεα προσέκειτο· τά ῥʼ ἤρτυε, κόπτε δὲ δεσμούς.
- ὄφρʼ ὅ γε ταῦτʼ ἐπονεῖτο ἰδυίῃσι πραπίδεσσι,
- τόφρά οἱ ἐγγύθεν ἦλθε θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα.
- τὴν δὲ ἴδε προμολοῦσα Χάρις λιπαροκρήδεμνος
- καλή, τὴν ὤπυιε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τίπτε Θέτι τανύπεπλε ἱκάνεις ἡμέτερον δῶ
- αἰδοίη τε φίλη τε; πάρος γε μὲν οὔ τι θαμίζεις.
- ἀλλʼ ἕπεο προτέρω, ἵνα τοι πὰρ ξείνια θείω.
- ὣς ἄρα φωνήσασα πρόσω ἄγε δῖα θεάων.
- τὴν μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου
- καλοῦ δαιδαλέου· ὑπὸ δὲ θρῆνυς ποσὶν ἦεν·
- κέκλετο δʼ Ἥφαιστον κλυτοτέχνην εἶπέ τε μῦθον·
- Ἥφαιστε πρόμολʼ ὧδε· Θέτις νύ τι σεῖο χατίζει.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- ἦ ῥά νύ μοι δεινή τε καὶ αἰδοίη θεὸς ἔνδον,
- ἥ μʼ ἐσάωσʼ ὅτε μʼ ἄλγος ἀφίκετο τῆλε πεσόντα
- μητρὸς ἐμῆς ἰότητι κυνώπιδος, ἥ μʼ ἐθέλησε
- κρύψαι χωλὸν ἐόντα· τότʼ ἂν πάθον ἄλγεα θυμῷ,
- εἰ μή μʼ Εὐρυνόμη τε Θέτις θʼ ὑπεδέξατο κόλπῳ
- Εὐρυνόμη θυγάτηρ ἀψορρόου Ὠκεανοῖο.
- τῇσι παρʼ εἰνάετες χάλκευον δαίδαλα πολλά,
- πόρπας τε γναμπτάς θʼ ἕλικας κάλυκάς τε καὶ ὅρμους
- ἐν σπῆϊ γλαφυρῷ· περὶ δὲ ῥόος Ὠκεανοῖο
- ἀφρῷ μορμύρων ῥέεν ἄσπετος· οὐδέ τις ἄλλος
- ᾔδεεν οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων,
- ἀλλὰ Θέτις τε καὶ Εὐρυνόμη ἴσαν, αἵ μʼ ἐσάωσαν.
- ἣ νῦν ἡμέτερον δόμον ἵκει· τώ με μάλα χρεὼ
- πάντα Θέτι καλλιπλοκάμῳ ζῳάγρια τίνειν.
- ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν οἱ παράθες ξεινήϊα καλά,
- ὄφρʼ ἂν ἐγὼ φύσας ἀποθείομαι ὅπλά τε πάντα.
- ἦ, καὶ ἀπʼ ἀκμοθέτοιο πέλωρ αἴητον ἀνέστη
- χωλεύων· ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.
- φύσας μέν ῥʼ ἀπάνευθε τίθει πυρός, ὅπλά τε πάντα
- λάρνακʼ ἐς ἀργυρέην συλλέξατο, τοῖς ἐπονεῖτο·
- σπόγγῳ δʼ ἀμφὶ πρόσωπα καὶ ἄμφω χεῖρʼ ἀπομόργνυ
- αὐχένα τε στιβαρὸν καὶ στήθεα λαχνήεντα,
- δῦ δὲ χιτῶνʼ, ἕλε δὲ σκῆπτρον παχύ, βῆ δὲ θύραζε
- χωλεύων· ὑπὸ δʼ ἀμφίπολοι ῥώοντο ἄνακτι
- χρύσειαι ζωῇσι νεήνισιν εἰοικυῖαι.
- τῇς ἐν μὲν νόος ἐστὶ μετὰ φρεσίν, ἐν δὲ καὶ αὐδὴ
- καὶ σθένος, ἀθανάτων δὲ θεῶν ἄπο ἔργα ἴσασιν.
- αἳ μὲν ὕπαιθα ἄνακτος ἐποίπνυον· αὐτὰρ ὃ ἔρρων
- πλησίον, ἔνθα Θέτις περ, ἐπὶ θρόνου ἷζε φαεινοῦ,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τίπτε Θέτι τανύπεπλε ἱκάνεις ἡμέτερον δῶ
- αἰδοίη τε φίλη τε; πάρος γε μὲν οὔ τι θαμίζεις.
- αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν,
- εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·
- Ἥφαιστʼ, ἦ ἄρα δή τις, ὅσαι θεαί εἰσʼ ἐν Ὀλύμπῳ,
- τοσσάδʼ ἐνὶ φρεσὶν ᾗσιν ἀνέσχετο κήδεα λυγρὰ
- ὅσσʼ ἐμοὶ ἐκ πασέων Κρονίδης Ζεὺς ἄλγεʼ ἔδωκεν;
- ἐκ μέν μʼ ἀλλάων ἁλιάων ἀνδρὶ δάμασσεν
- Αἰακίδῃ Πηλῆϊ, καὶ ἔτλην ἀνέρος εὐνὴν
- πολλὰ μάλʼ οὐκ ἐθέλουσα. ὃ μὲν δὴ γήραϊ λυγρῷ
- κεῖται ἐνὶ μεγάροις ἀρημένος, ἄλλα δέ μοι νῦν,
- υἱὸν ἐπεί μοι δῶκε γενέσθαί τε τραφέμεν τε
- ἔξοχον ἡρώων· ὃ δʼ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος·
- τὸν μὲν ἐγὼ θρέψασα φυτὸν ὣς γουνῷ ἀλωῆς
- νηυσὶν ἐπιπροέηκα κορωνίσιν Ἴλιον εἴσω
- Τρωσὶ μαχησόμενον· τὸν δʼ οὐχ ὑποδέξομαι αὖτις
- οἴκαδε νοστήσαντα δόμον Πηλήϊον εἴσω.
- ὄφρα δέ μοι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο
- ἄχνυται, οὐδέ τί οἱ δύναμαι χραισμῆσαι ἰοῦσα.
- κούρην ἣν ἄρα οἱ γέρας ἔξελον υἷες Ἀχαιῶν,
- τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων.
- ἤτοι ὃ τῆς ἀχέων φρένας ἔφθιεν· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- Τρῶες ἐπὶ πρύμνῃσιν ἐείλεον, οὐδὲ θύραζε
- εἴων ἐξιέναι· τὸν δὲ λίσσοντο γέροντες
- Ἀργείων, καὶ πολλὰ περικλυτὰ δῶρʼ ὀνόμαζον.
- ἔνθʼ αὐτὸς μὲν ἔπειτʼ ἠναίνετο λοιγὸν ἀμῦναι,
- αὐτὰρ ὃ Πάτροκλον περὶ μὲν τὰ ἃ τεύχεα ἕσσε,
- πέμπε δέ μιν πόλεμον δέ, πολὺν δʼ ἅμα λαὸν ὄπασσε.
- πᾶν δʼ ἦμαρ μάρναντο περὶ Σκαιῇσι πύλῃσι·
- καί νύ κεν αὐτῆμαρ πόλιν ἔπραθον, εἰ μὴ Ἀπόλλων
- πολλὰ κακὰ ῥέξαντα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- ἔκτανʼ ἐνὶ προμάχοισι καὶ Ἕκτορι κῦδος ἔδωκε.
- τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθʼ ἱκάνομαι, αἴ κʼ ἐθέλῃσθα
- υἱεῖ ἐμῷ ὠκυμόρῳ δόμεν ἀσπίδα καὶ τρυφάλειαν
- καὶ καλὰς κνημῖδας ἐπισφυρίοις ἀραρυίας
- καὶ θώρηχʼ· ὃ γὰρ ἦν οἱ ἀπώλεσε πιστὸς ἑταῖρος
- Τρωσὶ δαμείς· ὃ δὲ κεῖται ἐπὶ χθονὶ θυμὸν ἀχεύων.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις·
- θάρσει· μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- αἲ γάρ μιν θανάτοιο δυσηχέος ὧδε δυναίμην
- νόσφιν ἀποκρύψαι, ὅτε μιν μόρος αἰνὸς ἱκάνοι,
- ὥς οἱ τεύχεα καλὰ παρέσσεται, οἷά τις αὖτε
- ἀνθρώπων πολέων θαυμάσσεται, ὅς κεν ἴδηται.
- ὣς εἰπὼν τὴν μὲν λίπεν αὐτοῦ, βῆ δʼ ἐπὶ φύσας·
- τὰς δʼ ἐς πῦρ ἔτρεψε κέλευσέ τε ἐργάζεσθαι.
- φῦσαι δʼ ἐν χοάνοισιν ἐείκοσι πᾶσαι ἐφύσων
- παντοίην εὔπρηστον ἀϋτμὴν ἐξανιεῖσαι,
- ἄλλοτε μὲν σπεύδοντι παρέμμεναι, ἄλλοτε δʼ αὖτε,
- ὅππως Ἥφαιστός τʼ ἐθέλοι καὶ ἔργον ἄνοιτο.
- χαλκὸν δʼ ἐν πυρὶ βάλλεν ἀτειρέα κασσίτερόν τε
- καὶ χρυσὸν τιμῆντα καὶ ἄργυρον· αὐτὰρ ἔπειτα
- θῆκεν ἐν ἀκμοθέτῳ μέγαν ἄκμονα, γέντο δὲ χειρὶ
- ῥαιστῆρα κρατερήν, ἑτέρηφι δὲ γέντο πυράγρην.
- ποίει δὲ πρώτιστα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
- πάντοσε δαιδάλλων, περὶ δʼ ἄντυγα βάλλε φαεινὴν
- τρίπλακα μαρμαρέην, ἐκ δʼ ἀργύρεον τελαμῶνα.
- πέντε δʼ ἄρʼ αὐτοῦ ἔσαν σάκεος πτύχες· αὐτὰρ ἐν αὐτῷ
- ποίει δαίδαλα πολλὰ ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.
- ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξʼ, ἐν δʼ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν,
- ἠέλιόν τʼ ἀκάμαντα σελήνην τε πλήθουσαν,
- ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τʼ οὐρανὸς ἐστεφάνωται,
- Πληϊάδας θʼ Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος
- Ἄρκτόν θʼ, ἣν καὶ Ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν,
- ἥ τʼ αὐτοῦ στρέφεται καί τʼ Ὠρίωνα δοκεύει,
- οἴη δʼ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο.
- ἐν δὲ δύω ποίησε πόλεις μερόπων ἀνθρώπων
- καλάς. ἐν τῇ μέν ῥα γάμοι τʼ ἔσαν εἰλαπίναι τε,
- νύμφας δʼ ἐκ θαλάμων δαΐδων ὕπο λαμπομενάων
- ἠγίνεον ἀνὰ ἄστυ, πολὺς δʼ ὑμέναιος ὀρώρει·
- κοῦροι δʼ ὀρχηστῆρες ἐδίνεον, ἐν δʼ ἄρα τοῖσιν
- αὐλοὶ φόρμιγγές τε βοὴν ἔχον· αἳ δὲ γυναῖκες
- ἱστάμεναι θαύμαζον ἐπὶ προθύροισιν ἑκάστη.
- λαοὶ δʼ εἰν ἀγορῇ ἔσαν ἀθρόοι· ἔνθα δὲ νεῖκος
- ὠρώρει, δύο δʼ ἄνδρες ἐνείκεον εἵνεκα ποινῆς
- ἀνδρὸς ἀποφθιμένου· ὃ μὲν εὔχετο πάντʼ ἀποδοῦναι
- δήμῳ πιφαύσκων, ὃ δʼ ἀναίνετο μηδὲν ἑλέσθαι·
- ἄμφω δʼ ἱέσθην ἐπὶ ἴστορι πεῖραρ ἑλέσθαι.
- λαοὶ δʼ ἀμφοτέροισιν ἐπήπυον ἀμφὶς ἀρωγοί·
- κήρυκες δʼ ἄρα λαὸν ἐρήτυον· οἳ δὲ γέροντες
- εἵατʼ ἐπὶ ξεστοῖσι λίθοις ἱερῷ ἐνὶ κύκλῳ,
- σκῆπτρα δὲ κηρύκων ἐν χέρσʼ ἔχον ἠεροφώνων·
- τοῖσιν ἔπειτʼ ἤϊσσον, ἀμοιβηδὶς δὲ δίκαζον.
- κεῖτο δʼ ἄρʼ ἐν μέσσοισι δύω χρυσοῖο τάλαντα,
- τῷ δόμεν ὃς μετὰ τοῖσι δίκην ἰθύντατα εἴποι.
- τὴν δʼ ἑτέρην πόλιν ἀμφὶ δύω στρατοὶ ἥατο λαῶν
- τεύχεσι λαμπόμενοι· δίχα δέ σφισιν ἥνδανε βουλή,
- ἠὲ διαπραθέειν ἢ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι
- κτῆσιν ὅσην πτολίεθρον ἐπήρατον ἐντὸς ἔεργεν·
- οἳ δʼ οὔ πω πείθοντο, λόχῳ δʼ ὑπεθωρήσσοντο.
- τεῖχος μέν ῥʼ ἄλοχοί τε φίλαι καὶ νήπια τέκνα
- ῥύατʼ ἐφεσταότες, μετὰ δʼ ἀνέρες οὓς ἔχε γῆρας·
- οἳ δʼ ἴσαν· ἦρχε δʼ ἄρά σφιν Ἄρης καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ἄμφω χρυσείω, χρύσεια δὲ εἵματα ἕσθην,
- καλὼ καὶ μεγάλω σὺν τεύχεσιν, ὥς τε θεώ περ
- ἀμφὶς ἀριζήλω· λαοὶ δʼ ὑπολίζονες ἦσαν.
- οἳ δʼ ὅτε δή ῥʼ ἵκανον ὅθι σφίσιν εἶκε λοχῆσαι
- ἐν ποταμῷ, ὅθι τʼ ἀρδμὸς ἔην πάντεσσι βοτοῖσιν,
- ἔνθʼ ἄρα τοί γʼ ἵζοντʼ εἰλυμένοι αἴθοπι χαλκῷ.
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἀπάνευθε δύω σκοποὶ εἵατο λαῶν
- δέγμενοι ὁππότε μῆλα ἰδοίατο καὶ ἕλικας βοῦς.
- οἳ δὲ τάχα προγένοντο, δύω δʼ ἅμʼ ἕποντο νομῆες
- τερπόμενοι σύριγξι· δόλον δʼ οὔ τι προνόησαν.
- οἳ μὲν τὰ προϊδόντες ἐπέδραμον, ὦκα δʼ ἔπειτα
- τάμνοντʼ ἀμφὶ βοῶν ἀγέλας καὶ πώεα καλὰ
- ἀργεννέων οἰῶν, κτεῖνον δʼ ἐπὶ μηλοβοτῆρας.
- οἳ δʼ ὡς οὖν ἐπύθοντο πολὺν κέλαδον παρὰ βουσὶν
- εἰράων προπάροιθε καθήμενοι, αὐτίκʼ ἐφʼ ἵππων
- βάντες ἀερσιπόδων μετεκίαθον, αἶψα δʼ ἵκοντο.
- στησάμενοι δʼ ἐμάχοντο μάχην ποταμοῖο παρʼ ὄχθας,
- βάλλον δʼ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ἐν δʼ Ἔρις ἐν δὲ Κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δʼ ὀλοὴ Κήρ,
- ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἄουτον,
- ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν·
- εἷμα δʼ ἔχʼ ἀμφʼ ὤμοισι δαφοινεὸν αἵματι φωτῶν.
- ὡμίλευν δʼ ὥς τε ζωοὶ βροτοὶ ἠδʼ ἐμάχοντο,
- νεκρούς τʼ ἀλλήλων ἔρυον κατατεθνηῶτας.
- ἐν δʼ ἐτίθει νειὸν μαλακὴν πίειραν ἄρουραν
- εὐρεῖαν τρίπολον· πολλοὶ δʼ ἀροτῆρες ἐν αὐτῇ
- ζεύγεα δινεύοντες ἐλάστρεον ἔνθα καὶ ἔνθα.
- οἳ δʼ ὁπότε στρέψαντες ἱκοίατο τέλσον ἀρούρης,
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἐν χερσὶ δέπας μελιηδέος οἴνου
- δόσκεν ἀνὴρ ἐπιών· τοὶ δὲ στρέψασκον ἀνʼ ὄγμους,
- ἱέμενοι νειοῖο βαθείης τέλσον ἱκέσθαι.
- ἣ δὲ μελαίνετʼ ὄπισθεν, ἀρηρομένῃ δὲ ἐῴκει,
- χρυσείη περ ἐοῦσα· τὸ δὴ περὶ θαῦμα τέτυκτο.
- ἐν δʼ ἐτίθει τέμενος βασιλήϊον· ἔνθα δʼ ἔριθοι
- ἤμων ὀξείας δρεπάνας ἐν χερσὶν ἔχοντες.
- δράγματα δʼ ἄλλα μετʼ ὄγμον ἐπήτριμα πῖπτον ἔραζε,
- ἄλλα δʼ ἀμαλλοδετῆρες ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο.
- τρεῖς δʼ ἄρʼ ἀμαλλοδετῆρες ἐφέστασαν· αὐτὰρ ὄπισθε
- παῖδες δραγμεύοντες ἐν ἀγκαλίδεσσι φέροντες
- ἀσπερχὲς πάρεχον· βασιλεὺς δʼ ἐν τοῖσι σιωπῇ
- σκῆπτρον ἔχων ἑστήκει ἐπʼ ὄγμου γηθόσυνος κῆρ.
- κήρυκες δʼ ἀπάνευθεν ὑπὸ δρυῒ δαῖτα πένοντο,
- βοῦν δʼ ἱερεύσαντες μέγαν ἄμφεπον· αἳ δὲ γυναῖκες
- δεῖπνον ἐρίθοισιν λεύκʼ ἄλφιτα πολλὰ πάλυνον.
- ἐν δʼ ἐτίθει σταφυλῇσι μέγα βρίθουσαν ἀλωὴν
- καλὴν χρυσείην· μέλανες δʼ ἀνὰ βότρυες ἦσαν,
- ἑστήκει δὲ κάμαξι διαμπερὲς ἀργυρέῃσιν.
- ἀμφὶ δὲ κυανέην κάπετον, περὶ δʼ ἕρκος ἔλασσε
- κασσιτέρου· μία δʼ οἴη ἀταρπιτὸς ἦεν ἐπʼ αὐτήν,
- τῇ νίσοντο φορῆες ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν.
- παρθενικαὶ δὲ καὶ ἠΐθεοι ἀταλὰ φρονέοντες
- πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν.
- τοῖσιν δʼ ἐν μέσσοισι πάϊς φόρμιγγι λιγείῃ
- ἱμερόεν κιθάριζε, λίνον δʼ ὑπὸ καλὸν ἄειδε
- λεπταλέῃ φωνῇ· τοὶ δὲ ῥήσσοντες ἁμαρτῇ
- μολπῇ τʼ ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο.
- ἐν δʼ ἀγέλην ποίησε βοῶν ὀρθοκραιράων·
- αἳ δὲ βόες χρυσοῖο τετεύχατο κασσιτέρου τε,
- μυκηθμῷ δʼ ἀπὸ κόπρου ἐπεσσεύοντο νομὸν δὲ
- πὰρ ποταμὸν κελάδοντα, παρὰ ῥοδανὸν δονακῆα.
- χρύσειοι δὲ νομῆες ἅμʼ ἐστιχόωντο βόεσσι
- τέσσαρες, ἐννέα δέ σφι κύνες πόδας ἀργοὶ ἕποντο.
- σμερδαλέω δὲ λέοντε δύʼ ἐν πρώτῃσι βόεσσι
- ταῦρον ἐρύγμηλον ἐχέτην· ὃ δὲ μακρὰ μεμυκὼς
- ἕλκετο· τὸν δὲ κύνες μετεκίαθον ἠδʼ αἰζηοί.
- τὼ μὲν ἀναρρήξαντε βοὸς μεγάλοιο βοείην
- ἔγκατα καὶ μέλαν αἷμα λαφύσσετον· οἳ δὲ νομῆες
- αὔτως ἐνδίεσαν ταχέας κύνας ὀτρύνοντες.
- οἳ δʼ ἤτοι δακέειν μὲν ἀπετρωπῶντο λεόντων,
- ἱστάμενοι δὲ μάλʼ ἐγγὺς ὑλάκτεον ἔκ τʼ ἀλέοντο.
- ἐν δὲ νομὸν ποίησε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις
- ἐν καλῇ βήσσῃ μέγαν οἰῶν ἀργεννάων,
- σταθμούς τε κλισίας τε κατηρεφέας ἰδὲ σηκούς.
- ἐν δὲ χορὸν ποίκιλλε περικλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- τῷ ἴκελον οἷόν ποτʼ ἐνὶ Κνωσῷ εὐρείῃ
- Δαίδαλος ἤσκησεν καλλιπλοκάμῳ Ἀριάδνῃ.
- ἔνθα μὲν ἠΐθεοι καὶ παρθένοι ἀλφεσίβοιαι
- ὀρχεῦντʼ ἀλλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔχοντες.
- τῶν δʼ αἳ μὲν λεπτὰς ὀθόνας ἔχον, οἳ δὲ χιτῶνας
- εἵατʼ ἐϋννήτους, ἦκα στίλβοντας ἐλαίῳ·
- καί ῥʼ αἳ μὲν καλὰς στεφάνας ἔχον, οἳ δὲ μαχαίρας
- εἶχον χρυσείας ἐξ ἀργυρέων τελαμώνων.
- οἳ δʼ ὁτὲ μὲν θρέξασκον ἐπισταμένοισι πόδεσσι
- ῥεῖα μάλʼ, ὡς ὅτε τις τροχὸν ἄρμενον ἐν παλάμῃσιν
- ἑζόμενος κεραμεὺς πειρήσεται, αἴ κε θέῃσιν·
- ἄλλοτε δʼ αὖ θρέξασκον ἐπὶ στίχας ἀλλήλοισι.
- πολλὸς δʼ ἱμερόεντα χορὸν περιίσταθʼ ὅμιλος
- τερπόμενοι· μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς
- φορμίζων· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ' αὐτοὺς
- μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μέσσους.
- ἐν δʼ ἐτίθει ποταμοῖο μέγα σθένος Ὠκεανοῖο
- ἄντυγα πὰρ πυμάτην σάκεος πύκα ποιητοῖο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῦξε σάκος μέγα τε στιβαρόν τε,
- τεῦξʼ ἄρα οἱ θώρηκα φαεινότερον πυρὸς αὐγῆς,
- τεῦξε δέ οἱ κόρυθα βριαρὴν κροτάφοις ἀραρυῖαν
- καλὴν δαιδαλέην, ἐπὶ δὲ χρύσεον λόφον ἧκε,
- τεῦξε δέ οἱ κνημῖδας ἑανοῦ κασσιτέροιο.
- αὐτὰρ ἐπεὶ πάνθʼ ὅπλα κάμε κλυτὸς ἀμφιγυήεις,
- μητρὸς Ἀχιλλῆος θῆκε προπάροιθεν ἀείρας.
- ἣ δʼ ἴρηξ ὣς ἆλτο κατʼ Οὐλύμπου νιφόεντος
- τεύχεα μαρμαίροντα παρʼ Ἡφαίστοιο φέρουσα.
- Ἠὼς μὲν κροκόπεπλος ἀπʼ Ὠκεανοῖο ῥοάων
- ὄρνυθʼ, ἵνʼ ἀθανάτοισι φόως φέροι ἠδὲ βροτοῖσιν·
- ἣ δʼ ἐς νῆας ἵκανε θεοῦ πάρα δῶρα φέρουσα.
- εὗρε δὲ Πατρόκλῳ περικείμενον ὃν φίλον υἱὸν
- κλαίοντα λιγέως· πολέες δʼ ἀμφʼ αὐτὸν ἑταῖροι
- μύρονθʼ· ἣ δʼ ἐν τοῖσι παρίστατο δῖα θεάων,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τέκνον ἐμὸν τοῦτον μὲν ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ
- κεῖσθαι, ἐπεὶ δὴ πρῶτα θεῶν ἰότητι δαμάσθη·
- τύνη δʼ Ἡφαίστοιο πάρα κλυτὰ τεύχεα δέξο
- καλὰ μάλʼ, οἷʼ οὔ πώ τις ἀνὴρ ὤμοισι φόρησεν.
- ὡς ἄρα φωνήσασα θεὰ κατὰ τεύχεʼ ἔθηκε
- πρόσθεν Ἀχιλλῆος· τὰ δʼ ἀνέβραχε δαίδαλα πάντα.
- Μυρμιδόνας δʼ ἄρα πάντας ἕλε τρόμος, οὐδέ τις ἔτλη
- ἄντην εἰσιδέειν, ἀλλʼ ἔτρεσαν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ὡς εἶδʼ, ὥς μιν μᾶλλον ἔδυ χόλος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
- δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων ὡς εἰ σέλας ἐξεφάανθεν·
- τέρπετο δʼ ἐν χείρεσσιν ἔχων θεοῦ ἀγλαὰ δῶρα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ φρεσὶν ᾗσι τετάρπετο δαίδαλα λεύσσων
- αὐτίκα μητέρα ἣν ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- μῆτερ ἐμὴ τὰ μὲν ὅπλα θεὸς πόρεν οἷʼ ἐπιεικὲς
- ἔργʼ ἔμεν ἀθανάτων, μὴ δὲ βροτὸν ἄνδρα τελέσσαι.
- νῦν δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ θωρήξομαι· ἀλλὰ μάλʼ αἰνῶς
- δείδω μή μοι τόφρα Μενοιτίου ἄλκιμον υἱὸν
- μυῖαι καδδῦσαι κατὰ χαλκοτύπους ὠτειλὰς
- εὐλὰς ἐγγείνωνται, ἀεικίσσωσι δὲ νεκρόν,
- ἐκ δʼ αἰὼν πέφαται, κατὰ δὲ χρόα πάντα σαπήῃ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ Θέτις ἀργυρόπεζα·
- τέκνον μή τοι ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μελόντων.
- τῷ μὲν ἐγὼ πειρήσω ἀλαλκεῖν ἄγρια φῦλα
- μυίας, αἵ ῥά τε φῶτας ἀρηϊφάτους κατέδουσιν·
- ἤν περ γὰρ κεῖταί γε τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν,
- αἰεὶ τῷ γʼ ἔσται χρὼς ἔμπεδος, ἢ καὶ ἀρείων.
- ἀλλὰ σύ γʼ εἰς ἀγορὴν καλέσας ἥρωας Ἀχαιοὺς
- μῆνιν ἀποειπὼν Ἀγαμέμνονι ποιμένι λαῶν
- αἶψα μάλʼ ἐς πόλεμον θωρήσσεο, δύσεο δʼ ἀλκήν.
- ὣς ἄρα φωνήσασα μένος πολυθαρσὲς ἐνῆκε,
- Πατρόκλῳ δʼ αὖτʼ ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἐρυθρὸν
- στάξε κατὰ ῥινῶν, ἵνα οἱ χρὼς ἔμπεδος εἴη.
- αὐτὰρ ὃ βῆ παρὰ θῖνα θαλάσσης δῖος Ἀχιλλεὺς
- σμερδαλέα ἰάχων, ὦρσεν δʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- καί ῥʼ οἵ περ τὸ πάρος γε νεῶν ἐν ἀγῶνι μένεσκον
- οἵ τε κυβερνῆται καὶ ἔχον οἰήϊα νηῶν
- καὶ ταμίαι παρὰ νηυσὶν ἔσαν σίτοιο δοτῆρες,
- καὶ μὴν οἳ τότε γʼ εἰς ἀγορὴν ἴσαν, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς.
- τὼ δὲ δύω σκάζοντε βάτην Ἄρεος θεράποντε
- Τυδεΐδης τε μενεπτόλεμος καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- ἔγχει ἐρειδομένω· ἔτι γὰρ ἔχον ἕλκεα λυγρά·
- κὰδ δὲ μετὰ πρώτῃ ἀγορῇ ἵζοντο κιόντες.
- αὐτὰρ ὃ δεύτατος ἦλθεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- ἕλκος ἔχων· καὶ γὰρ τὸν ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ
- οὖτα Κόων Ἀντηνορίδης χαλκήρεϊ δουρί.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντες ἀολλίσθησαν Ἀχαιοί,
- τοῖσι δʼ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη ἦ ἄρ τι τόδʼ ἀμφοτέροισιν ἄρειον
- ἔπλετο σοὶ καὶ ἐμοί, ὅ τε νῶΐ περ ἀχνυμένω κῆρ
- θυμοβόρῳ ἔριδι μενεήναμεν εἵνεκα κούρης;
- τὴν ὄφελʼ ἐν νήεσσι κατακτάμεν Ἄρτεμις ἰῷ
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἐγὼν ἑλόμην Λυρνησσὸν ὀλέσσας·
- τώ κʼ οὐ τόσσοι Ἀχαιοὶ ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας
- δυσμενέων ὑπὸ χερσὶν ἐμεῦ ἀπομηνίσαντος.
- Ἕκτορι μὲν καὶ Τρωσὶ τὸ κέρδιον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- δηρὸν ἐμῆς καὶ σῆς ἔριδος μνήσεσθαι ὀΐω.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν ἀχνύμενοί περ
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι φίλον δαμάσαντες ἀνάγκῃ·
- νῦν δʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ παύω χόλον, οὐδέ τί με χρὴ
- ἀσκελέως αἰεὶ μενεαινέμεν· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον
- ὄτρυνον πόλεμον δὲ κάρη κομόωντας Ἀχαιούς,
- ὄφρʼ ἔτι καὶ Τρώων πειρήσομαι ἀντίον ἐλθὼν
- αἴ κʼ ἐθέλωσʼ ἐπὶ νηυσὶν ἰαύειν· ἀλλά τινʼ οἴω
- ἀσπασίως αὐτῶν γόνυ κάμψειν, ὅς κε φύγῃσι
- δηΐου ἐκ πολέμοιο ὑπʼ ἔγχεος ἡμετέροιο.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἐχάρησαν ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοὶ
- μῆνιν ἀπειπόντος μεγαθύμου Πηλεΐωνος.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- αὐτόθεν ἐξ ἕδρης, οὐδʼ ἐν μέσσοισιν ἀναστάς·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- ἑσταότος μὲν καλὸν ἀκούειν, οὐδὲ ἔοικεν
- ὑββάλλειν· χαλεπὸν γὰρ ἐπισταμένῳ περ ἐόντι.
- ἀνδρῶν δʼ ἐν πολλῷ ὁμάδῳ πῶς κέν τις ἀκούσαι
- ἢ εἴποι; βλάβεται δὲ λιγύς περ ἐὼν ἀγορητής.
- Πηλεΐδῃ μὲν ἐγὼν ἐνδείξομαι· αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
- σύνθεσθʼ Ἀργεῖοι, μῦθόν τʼ εὖ γνῶτε ἕκαστος.
- πολλάκι δή μοι τοῦτον Ἀχαιοὶ μῦθον ἔειπον
- καί τέ με νεικείεσκον· ἐγὼ δʼ οὐκ αἴτιός εἰμι,
- ἀλλὰ Ζεὺς καὶ Μοῖρα καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς,
- οἵ τέ μοι εἰν ἀγορῇ φρεσὶν ἔμβαλον ἄγριον ἄτην,
- ἤματι τῷ ὅτʼ Ἀχιλλῆος γέρας αὐτὸς ἀπηύρων.
- ἀλλὰ τί κεν ῥέξαιμι; θεὸς διὰ πάντα τελευτᾷ.
- πρέσβα Διὸς θυγάτηρ Ἄτη, ἣ πάντας ἀᾶται,
- οὐλομένη· τῇ μέν θʼ ἁπαλοὶ πόδες· οὐ γὰρ ἐπʼ οὔδει
- πίλναται, ἀλλʼ ἄρα ἥ γε κατʼ ἀνδρῶν κράατα βαίνει
- βλάπτουσʼ ἀνθρώπους· κατὰ δʼ οὖν ἕτερόν γε πέδησε.
- καὶ γὰρ δή νύ ποτε Ζεὺς ἄσατο, τόν περ ἄριστον
- ἀνδρῶν ἠδὲ θεῶν φασʼ ἔμμεναι· ἀλλʼ ἄρα καὶ τὸν
- Ἥρη θῆλυς ἐοῦσα δολοφροσύνῃς ἀπάτησεν,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἔμελλε βίην Ἡρακληείην
- Ἀλκμήνη τέξεσθαι ἐϋστεφάνῳ ἐνὶ Θήβῃ.
- ἤτοι ὅ γʼ εὐχόμενος μετέφη πάντεσσι θεοῖσι·
- κέκλυτέ μευ πάντές τε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι,
- ὄφρʼ εἴπω τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἀνώγει.
- σήμερον ἄνδρα φόως δὲ μογοστόκος Εἰλείθυια
- ἐκφανεῖ, ὃς πάντεσσι περικτιόνεσσιν ἀνάξει,
- τῶν ἀνδρῶν γενεῆς οἵ θʼ αἵματος ἐξ ἐμεῦ εἰσί.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- ψευστήσεις, οὐδʼ αὖτε τέλος μύθῳ ἐπιθήσεις.
- εἰ δʼ ἄγε νῦν μοι ὄμοσσον Ὀλύμπιε καρτερὸν ὅρκον,
- ἦ μὲν τὸν πάντεσσι περικτιόνεσσιν ἀνάξειν
- ὅς κεν ἐπʼ ἤματι τῷδε πέσῃ μετὰ ποσσὶ γυναικὸς
- τῶν ἀνδρῶν οἳ σῆς ἐξ αἵματός εἰσι γενέθλης.
- ὣς ἔφατο· Ζεὺς δʼ οὔ τι δολοφροσύνην ἐνόησεν,
- ἀλλʼ ὄμοσεν μέγαν ὅρκον, ἔπειτα δὲ πολλὸν ἀάσθη.
- Ἥρη δʼ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
- καρπαλίμως δʼ ἵκετʼ Ἄργος Ἀχαιικόν, ἔνθʼ ἄρα ᾔδη
- ἰφθίμην ἄλοχον Σθενέλου Περσηϊάδαο.
- ἣ δʼ ἐκύει φίλον υἱόν, ὃ δʼ ἕβδομος ἑστήκει μείς·
- ἐκ δʼ ἄγαγε πρὸ φόως δὲ καὶ ἠλιτόμηνον ἐόντα,
- Ἀλκμήνης δʼ ἀπέπαυσε τόκον, σχέθε δʼ Εἰλειθυίας.
- αὐτὴ δʼ ἀγγελέουσα Δία Κρονίωνα προσηύδα·
- Ζεῦ πάτερ ἀργικέραυνε ἔπος τί τοι ἐν φρεσὶ θήσω·
- ἤδη ἀνὴρ γέγονʼ ἐσθλὸς ὃς Ἀργείοισιν ἀνάξει
- Εὐρυσθεὺς Σθενέλοιο πάϊς Περσηϊάδαο
- σὸν γένος· οὔ οἱ ἀεικὲς ἀνασσέμεν Ἀργείοισιν.
- ὣς φάτο, τὸν δʼ ἄχος ὀξὺ κατὰ φρένα τύψε βαθεῖαν·
- αὐτίκα δʼ εἷλʼ Ἄτην κεφαλῆς λιπαροπλοκάμοιο
- χωόμενος φρεσὶν ᾗσι, καὶ ὤμοσε καρτερὸν ὅρκον
- μή ποτʼ ἐς Οὔλυμπόν τε καὶ οὐρανὸν ἀστερόεντα
- αὖτις ἐλεύσεσθαι Ἄτην, ἣ πάντας ἀᾶται.
- ὣς εἰπὼν ἔρριψεν ἀπʼ οὐρανοῦ ἀστερόεντος
- χειρὶ περιστρέψας· τάχα δʼ ἵκετο ἔργʼ ἀνθρώπων.
- τὴν αἰεὶ στενάχεσχʼ ὅθʼ ἑὸν φίλον υἱὸν ὁρῷτο
- ἔργον ἀεικὲς ἔχοντα ὑπʼ Εὐρυσθῆος ἀέθλων.
- ὣς καὶ ἐγών, ὅτε δʼ αὖτε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ
- Ἀργείους ὀλέκεσκεν ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν,
- οὐ δυνάμην λελαθέσθʼ Ἄτης ᾗ πρῶτον ἀάσθην.
- ἀλλʼ ἐπεὶ ἀασάμην καί μευ φρένας ἐξέλετο Ζεύς,
- ἂψ ἐθέλω ἀρέσαι, δόμεναί τʼ ἀπερείσιʼ ἄποινα·
- ἀλλʼ ὄρσευ πόλεμον δὲ καὶ ἄλλους ὄρνυθι λαούς.
- δῶρα δʼ ἐγὼν ὅδε πάντα παρασχέμεν ὅσσά τοι ἐλθὼν
- χθιζὸς ἐνὶ κλισίῃσιν ὑπέσχετο δῖος Ὀδυσσεύς.
- εἰ δʼ ἐθέλεις, ἐπίμεινον ἐπειγόμενός περ Ἄρηος,
- δῶρα δέ τοι θεράποντες ἐμῆς παρὰ νηὸς ἑλόντες
- οἴσουσʼ, ὄφρα ἴδηαι ὅ τοι μενοεικέα δώσω.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- δῶρα μὲν αἴ κʼ ἐθέλῃσθα παρασχέμεν, ὡς ἐπιεικές,
- ἤ τʼ ἐχέμεν παρὰ σοί· νῦν δὲ μνησώμεθα χάρμης
- αἶψα μάλʼ· οὐ γὰρ χρὴ κλοτοπεύειν ἐνθάδʼ ἐόντας
- οὐδὲ διατρίβειν· ἔτι γὰρ μέγα ἔργον ἄρεκτον·
- ὥς κέ τις αὖτʼ Ἀχιλῆα μετὰ πρώτοισιν ἴδηται
- ἔγχεϊ χαλκείῳ Τρώων ὀλέκοντα φάλαγγας.
- ὧδέ τις ὑμείων μεμνημένος ἀνδρὶ μαχέσθω.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- μὴ δʼ οὕτως, ἀγαθός περ ἐών, θεοείκελʼ Ἀχιλλεῦ
- νήστιας ὄτρυνε προτὶ Ἴλιον υἷας Ἀχαιῶν
- Τρωσὶ μαχησομένους, ἐπεὶ οὐκ ὀλίγον χρόνον ἔσται
- φύλοπις, εὖτʼ ἂν πρῶτον ὁμιλήσωσι φάλαγγες
- ἀνδρῶν, ἐν δὲ θεὸς πνεύσῃ μένος ἀμφοτέροισιν.
- ἀλλὰ πάσασθαι ἄνωχθι θοῇς ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιοὺς
- σίτου καὶ οἴνοιο· τὸ γὰρ μένος ἐστὶ καὶ ἀλκή.
- οὐ γὰρ ἀνὴρ πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα
- ἄκμηνος σίτοιο δυνήσεται ἄντα μάχεσθαι·
- εἴ περ γὰρ θυμῷ γε μενοινάᾳ πολεμίζειν,
- ἀλλά τε λάθρῃ γυῖα βαρύνεται, ἠδὲ κιχάνει
- δίψά τε καὶ λιμός, βλάβεται δέ τε γούνατʼ ἰόντι.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ οἴνοιο κορεσσάμενος καὶ ἐδωδῆς
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι πανημέριος πολεμίζῃ,
- θαρσαλέον νύ οἱ ἦτορ ἐνὶ φρεσίν, οὐδέ τι γυῖα
- πρὶν κάμνει πρὶν πάντας ἐρωῆσαι πολέμοιο.
- ἀλλʼ ἄγε λαὸν μὲν σκέδασον καὶ δεῖπνον ἄνωχθι
- ὅπλεσθαι· τὰ δὲ δῶρα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων
- οἰσέτω ἐς μέσσην ἀγορήν, ἵνα πάντες Ἀχαιοὶ
- ὀφθαλμοῖσιν ἴδωσι, σὺ δὲ φρεσὶ σῇσιν ἰανθῇς.
- ὀμνυέτω δέ τοι ὅρκον ἐν Ἀργείοισιν ἀναστὰς
- μή ποτε τῆς εὐνῆς ἐπιβήμεναι ἠδὲ μιγῆναι·
- ἣ θέμις ἐστὶν ἄναξ ἤ τʼ ἀνδρῶν ἤ τε γυναικῶν·
- καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ φρεσὶν ἵλαος ἔστω.
- αὐτὰρ ἔπειτά σε δαιτὶ ἐνὶ κλισίῃς ἀρεσάσθω
- πιείρῃ, ἵνα μή τι δίκης ἐπιδευὲς ἔχῃσθα.
- Ἀτρεΐδη σὺ δʼ ἔπειτα δικαιότερος καὶ ἐπʼ ἄλλῳ
- ἔσσεαι. οὐ μὲν γάρ τι νεμεσσητὸν βασιλῆα
- ἄνδρʼ ἀπαρέσσασθαι ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- χαίρω σεῦ Λαερτιάδη τὸν μῦθον ἀκούσας·
- ἐν μοίρῃ γὰρ πάντα διίκεο καὶ κατέλεξας.
- ταῦτα δʼ ἐγὼν ἐθέλω ὀμόσαι, κέλεται δέ με θυμός,
- οὐδʼ ἐπιορκήσω πρὸς δαίμονος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- μιμνέτω αὐτόθι τεῖος ἐπειγόμενός περ Ἄρηος·
- μίμνετε δʼ ἄλλοι πάντες ἀολλέες, ὄφρά κε δῶρα
- ἐκ κλισίης ἔλθῃσι καὶ ὅρκια πιστὰ τάμωμεν.
- σοὶ δʼ αὐτῷ τόδʼ ἐγὼν ἐπιτέλλομαι ἠδὲ κελεύω·
- κρινάμενος κούρητας ἀριστῆας Παναχαιῶν
- δῶρα ἐμῆς παρὰ νηὸς ἐνεικέμεν, ὅσσʼ Ἀχιλῆϊ
- χθιζὸν ὑπέστημεν δώσειν, ἀγέμεν τε γυναῖκας.
- Ταλθύβιος δέ μοι ὦκα κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν
- κάπρον ἑτοιμασάτω ταμέειν Διί τʼ Ἠελίῳ τε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
- ἄλλοτέ περ καὶ μᾶλλον ὀφέλλετε ταῦτα πένεσθαι,
- ὁππότε τις μεταπαυσωλὴ πολέμοιο γένηται
- καὶ μένος οὐ τόσον ᾖσιν ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσι.
- νῦν δʼ οἳ μὲν κέαται δεδαϊγμένοι, οὓς ἐδάμασσεν
- Ἕκτωρ Πριαμίδης, ὅτε οἱ Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν,
- ὑμεῖς δʼ ἐς βρωτὺν ὀτρύνετον· ἦ τʼ ἂν ἔγωγε
- νῦν μὲν ἀνώγοιμι πτολεμίζειν υἷας Ἀχαιῶν
- νήστιας ἀκμήνους, ἅμα δʼ ἠελίῳ καταδύντι
- τεύξεσθαι μέγα δόρπον, ἐπὴν τεισαίμεθα λώβην.
- πρὶν δʼ οὔ πως ἂν ἔμοιγε φίλον κατὰ λαιμὸν ἰείη
- οὐ πόσις οὐδὲ βρῶσις ἑταίρου τεθνηῶτος
- ὅς μοι ἐνὶ κλισίῃ δεδαϊγμένος ὀξέϊ χαλκῷ
- κεῖται ἀνὰ πρόθυρον τετραμμένος, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- μύρονται· τό μοι οὔ τι μετὰ φρεσὶ ταῦτα μέμηλεν,
- ἀλλὰ φόνος τε καὶ αἷμα καὶ ἀργαλέος στόνος ἀνδρῶν.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱὲ μέγα φέρτατʼ Ἀχαιῶν,
- κρείσσων εἰς ἐμέθεν καὶ φέρτερος οὐκ ὀλίγον περ
- ἔγχει, ἐγὼ δέ κε σεῖο νοήματί γε προβαλοίμην
- πολλόν, ἐπεὶ πρότερος γενόμην καὶ πλείονα οἶδα.
- τώ τοι ἐπιτλήτω κραδίη μύθοισιν ἐμοῖσιν.
- αἶψά τε φυλόπιδος πέλεται κόρος ἀνθρώποισιν,
- ἧς τε πλείστην μὲν καλάμην χθονὶ χαλκὸς ἔχευεν,
- ἄμητος δʼ ὀλίγιστος, ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα
- Ζεύς, ὅς τʼ ἀνθρώπων ταμίης πολέμοιο τέτυκται.
- γαστέρι δʼ οὔ πως ἔστι νέκυν πενθῆσαι Ἀχαιούς·
- λίην γὰρ πολλοὶ καὶ ἐπήτριμοι ἤματα πάντα
- πίπτουσιν· πότε κέν τις ἀναπνεύσειε πόνοιο;
- ἀλλὰ χρὴ τὸν μὲν καταθάπτειν ὅς κε θάνῃσι
- νηλέα θυμὸν ἔχοντας ἐπʼ ἤματι δακρύσαντας·
- ὅσσοι δʼ ἂν πολέμοιο περὶ στυγεροῖο λίπωνται
- μεμνῆσθαι πόσιος καὶ ἐδητύος, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον
- ἀνδράσι δυσμενέεσσι μαχώμεθα νωλεμὲς αἰεὶ
- ἑσσάμενοι χροῒ χαλκὸν ἀτειρέα. μηδέ τις ἄλλην
- λαῶν ὀτρυντὺν ποτιδέγμενος ἰσχαναάσθω·
- ἥδε γὰρ ὀτρυντὺς κακὸν ἔσσεται ὅς κε λίπηται
- νηυσὶν ἐπʼ Ἀργείων· ἀλλʼ ἀθρόοι ὁρμηθέντες
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισιν ἐγείρομεν ὀξὺν Ἄρηα.
- ἦ, καὶ Νέστορος υἷας ὀπάσσατο κυδαλίμοιο
- Φυλεΐδην τε Μέγητα Θόαντά τε Μηριόνην τε
- καὶ Κρειοντιάδην Λυκομήδεα καὶ Μελάνιππον·
- βὰν δʼ ἴμεν ἐς κλισίην Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο.
- αὐτίκʼ ἔπειθʼ ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον·
- ἑπτὰ μὲν ἐκ κλισίης τρίποδας φέρον, οὕς οἱ ὑπέστη,
- αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα δʼ ἵππους·
- ἐκ δʼ ἄγον αἶψα γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας
- ἕπτʼ, ἀτὰρ ὀγδοάτην Βρισηΐδα καλλιπάρῃον.
- χρυσοῦ δὲ στήσας Ὀδυσεὺς δέκα πάντα τάλαντα
- ἦρχʼ, ἅμα δʼ ἄλλοι δῶρα φέρον κούρητες Ἀχαιῶν.
- καὶ τὰ μὲν ἐν μέσσῃ ἀγορῇ θέσαν, ἂν δʼ Ἀγαμέμνων
- ἵστατο· Ταλθύβιος δὲ θεῷ ἐναλίγκιος αὐδὴν
- κάπρον ἔχων ἐν χερσὶ παρίστατο ποιμένι λαῶν.
- Ἀτρεΐδης δὲ ἐρυσσάμενος χείρεσσι μάχαιραν,
- ἥ οἱ πὰρ ξίφεος μέγα κουλεὸν αἰὲν ἄωρτο,
- κάπρου ἀπὸ τρίχας ἀρξάμενος Διὶ χεῖρας ἀνασχὼν
- εὔχετο· τοὶ δʼ ἄρα πάντες ἐπʼ αὐτόφιν εἵατο σιγῇ
- Ἀργεῖοι κατὰ μοῖραν ἀκούοντες βασιλῆος.
- εὐξάμενος δʼ ἄρα εἶπεν ἰδὼν εἰς οὐρανὸν εὐρύν·
- ἴστω νῦν Ζεὺς πρῶτα θεῶν ὕπατος καὶ ἄριστος
- Γῆ τε καὶ Ἠέλιος καὶ Ἐρινύες, αἵ θʼ ὑπὸ γαῖαν
- ἀνθρώπους τίνυνται, ὅτις κʼ ἐπίορκον ὀμόσσῃ,
- μὴ μὲν ἐγὼ κούρῃ Βρισηΐδι χεῖρʼ ἐπένεικα,
- οὔτʼ εὐνῆς πρόφασιν κεχρημένος οὔτέ τευ ἄλλου.
- ἀλλʼ ἔμενʼ ἀπροτίμαστος ἐνὶ κλισίῃσιν ἐμῇσιν.
- εἰ δέ τι τῶνδʼ ἐπίορκον ἐμοὶ θεοὶ ἄλγεα δοῖεν
- πολλὰ μάλʼ, ὅσσα διδοῦσιν ὅτίς σφʼ ἀλίτηται ὀμόσσας.
- ἦ, καὶ ἀπὸ στόμαχον κάπρου τάμε νηλέϊ χαλκῷ.
- τὸν μὲν Ταλθύβιος πολιῆς ἁλὸς ἐς μέγα λαῖτμα
- ῥῖψʼ ἐπιδινήσας βόσιν ἰχθύσιν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἀνστὰς Ἀργείοισι φιλοπτολέμοισι μετηύδα·
- Ζεῦ πάτερ ἦ μεγάλας ἄτας ἄνδρεσσι διδοῖσθα·
- οὐκ ἂν δή ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἐμοῖσιν
- Ἀτρεΐδης ὤρινε διαμπερές, οὐδέ κε κούρην
- ἦγεν ἐμεῦ ἀέκοντος ἀμήχανος· ἀλλά ποθι Ζεὺς
- ἤθελʼ Ἀχαιοῖσιν θάνατον πολέεσσι γενέσθαι.
- νῦν δʼ ἔρχεσθʼ ἐπὶ δεῖπνον, ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα.
- ὣς ἄρʼ ἐφώνησεν, λῦσεν δʼ ἀγορὴν αἰψηρήν.
- οἳ μὲν ἄρʼ ἐσκίδναντο ἑὴν ἐπὶ νῆα ἕκαστος,
- δῶρα δὲ Μυρμιδόνες μεγαλήτορες ἀμφεπένοντο,
- βὰν δʼ ἐπὶ νῆα φέροντες Ἀχιλλῆος θείοιο.
- καὶ τὰ μὲν ἐν κλισίῃσι θέσαν, κάθισαν δὲ γυναῖκας,
- ἵππους δʼ εἰς ἀγέλην ἔλασαν θεράποντες ἀγαυοί.
- Βρισηῒς δʼ ἄρʼ ἔπειτʼ ἰκέλη χρυσέῃ Ἀφροδίτῃ
- ὡς ἴδε Πάτροκλον δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- ἀμφʼ αὐτῷ χυμένη λίγʼ ἐκώκυε, χερσὶ δʼ ἄμυσσε
- στήθεά τʼ ἠδʼ ἁπαλὴν δειρὴν ἰδὲ καλὰ πρόσωπα.
- εἶπε δʼ ἄρα κλαίουσα γυνὴ ἐϊκυῖα θεῇσι·
- Πάτροκλέ μοι δειλῇ πλεῖστον κεχαρισμένε θυμῷ
- ζωὸν μέν σε ἔλειπον ἐγὼ κλισίηθεν ἰοῦσα,
- νῦν δέ σε τεθνηῶτα κιχάνομαι ὄρχαμε λαῶν
- ἂψ ἀνιοῦσʼ· ὥς μοι δέχεται κακὸν ἐκ κακοῦ αἰεί.
- ἄνδρα μὲν ᾧ ἔδοσάν με πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
- εἶδον πρὸ πτόλιος δεδαϊγμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- τρεῖς τε κασιγνήτους, τούς μοι μία γείνατο μήτηρ,
- κηδείους, οἳ πάντες ὀλέθριον ἦμαρ ἐπέσπον.
- οὐδὲ μὲν οὐδέ μʼ ἔασκες, ὅτʼ ἄνδρʼ ἐμὸν ὠκὺς Ἀχιλλεὺς
- ἔκτεινεν, πέρσεν δὲ πόλιν θείοιο Μύνητος,
- κλαίειν, ἀλλά μʼ ἔφασκες Ἀχιλλῆος θείοιο
- κουριδίην ἄλοχον θήσειν, ἄξειν τʼ ἐνὶ νηυσὶν
- ἐς Φθίην, δαίσειν δὲ γάμον μετὰ Μυρμιδόνεσσι.
- τώ σʼ ἄμοτον κλαίω τεθνηότα μείλιχον αἰεί.
- ὣς ἔφατο κλαίουσʼ, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γυναῖκες
- Πάτροκλον πρόφασιν, σφῶν δʼ αὐτῶν κήδεʼ ἑκάστη.
- αὐτὸν δʼ ἀμφὶ γέροντες Ἀχαιῶν ἠγερέθοντο
- λισσόμενοι δειπνῆσαι· ὃ δʼ ἠρνεῖτο στεναχίζων·
- λίσσομαι, εἴ τις ἔμοιγε φίλων ἐπιπείθεθʼ ἑταίρων,
- μή με πρὶν σίτοιο κελεύετε μηδὲ ποτῆτος
- ἄσασθαι φίλον ἦτορ, ἐπεί μʼ ἄχος αἰνὸν ἱκάνει·
- δύντα δʼ ἐς ἠέλιον μενέω καὶ τλήσομαι ἔμπης.
- ὣς εἰπὼν ἄλλους μὲν ἀπεσκέδασεν βασιλῆας,
- δοιὼ δʼ Ἀτρεΐδα μενέτην καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς
- Νέστωρ Ἰδομενεύς τε γέρων θʼ ἱππηλάτα Φοῖνιξ
- τέρποντες πυκινῶς ἀκαχήμενον· οὐδέ τι θυμῷ
- τέρπετο, πρὶν πολέμου στόμα δύμεναι αἱματόεντος.
- μνησάμενος δʼ ἁδινῶς ἀνενείκατο φώνησέν τε·
- ἦ ῥά νύ μοί ποτε καὶ σὺ δυσάμμορε φίλταθʼ ἑταίρων
- αὐτὸς ἐνὶ κλισίῃ λαρὸν παρὰ δεῖπνον ἔθηκας
- αἶψα καὶ ὀτραλέως, ὁπότε σπερχοίατʼ Ἀχαιοὶ
- Τρωσὶν ἐφʼ ἱπποδάμοισι φέρειν πολύδακρυν Ἄρηα.
- νῦν δὲ σὺ μὲν κεῖσαι δεδαϊγμένος, αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ
- ἄκμηνον πόσιος καὶ ἐδητύος ἔνδον ἐόντων
- σῇ ποθῇ· οὐ μὲν γάρ τι κακώτερον ἄλλο πάθοιμι,
- οὐδʼ εἴ κεν τοῦ πατρὸς ἀποφθιμένοιο πυθοίμην,
- ὅς που νῦν Φθίηφι τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβει
- χήτεϊ τοιοῦδʼ υἷος· ὃ δʼ ἀλλοδαπῷ ἐνὶ δήμῳ
- εἵνεκα ῥιγεδανῆς Ἑλένης Τρωσὶν πολεμίζω·
- ἠὲ τὸν ὃς Σκύρῳ μοι ἔνι τρέφεται φίλος υἱός,
- εἴ που ἔτι ζώει γε Νεοπτόλεμος θεοειδής.
- πρὶν μὲν γάρ μοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἐώλπει
- οἶον ἐμὲ φθίσεσθαι ἀπʼ Ἄργεος ἱπποβότοιο
- αὐτοῦ ἐνὶ Τροίῃ, σὲ δέ τε Φθίην δὲ νέεσθαι,
- ὡς ἄν μοι τὸν παῖδα θοῇ ἐνὶ νηῒ μελαίνῃ
- Σκυρόθεν ἐξαγάγοις καί οἱ δείξειας ἕκαστα
- κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε καὶ ὑψερεφὲς μέγα δῶμα.
- ἤδη γὰρ Πηλῆά γʼ ὀΐομαι ἢ κατὰ πάμπαν
- τεθνάμεν, ἤ που τυτθὸν ἔτι ζώοντʼ ἀκάχησθαι
- γήραΐ τε στυγερῷ καὶ ἐμὴν ποτιδέγμενον αἰεὶ
- λυγρὴν ἀγγελίην, ὅτʼ ἀποφθιμένοιο πύθηται.
- ὣς ἔφατο κλαίων, ἐπὶ δὲ στενάχοντο γέροντες,
- μνησάμενοι τὰ ἕκαστος ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπον·
- μυρομένους δʼ ἄρα τούς γε ἰδὼν ἐλέησε Κρονίων,
- αἶψα δʼ Ἀθηναίην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τέκνον ἐμόν, δὴ πάμπαν ἀποίχεαι ἀνδρὸς ἑῆος.
- ἦ νύ τοι οὐκέτι πάγχυ μετὰ φρεσὶ μέμβλετʼ Ἀχιλλεύς;
- κεῖνος ὅ γε προπάροιθε νεῶν ὀρθοκραιράων
- ἧσται ὀδυρόμενος ἕταρον φίλον· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- οἴχονται μετὰ δεῖπνον, ὃ δʼ ἄκμηνος καὶ ἄπαστος.
- ἀλλʼ ἴθι οἱ νέκτάρ τε καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
- στάξον ἐνὶ στήθεσσʼ, ἵνα μή μιν λιμὸς ἵκηται.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην·
- ἣ δʼ ἅρπῃ ἐϊκυῖα τανυπτέρυγι λιγυφώνῳ
- οὐρανοῦ ἐκκατεπᾶλτο διʼ αἰθέρος. αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- αὐτίκα θωρήσσοντο κατὰ στρατόν· ἣ δʼ Ἀχιλῆϊ
- νέκταρ ἐνὶ στήθεσσι καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν
- στάξʼ, ἵνα μή μιν λιμὸς ἀτερπὴς γούναθʼ ἵκοιτο·
- αὐτὴ δὲ πρὸς πατρὸς ἐρισθενέος πυκινὸν δῶ
- ᾤχετο, τοὶ δʼ ἀπάνευθε νεῶν ἐχέοντο θοάων.
- ὡς δʼ ὅτε ταρφειαὶ νιφάδες Διὸς ἐκποτέονται
- ψυχραὶ ὑπὸ ῥιπῆς αἰθρηγενέος Βορέαο,
- ὣς τότε ταρφειαὶ κόρυθες λαμπρὸν γανόωσαι
- νηῶν ἐκφορέοντο καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι
- θώρηκές τε κραταιγύαλοι καὶ μείλινα δοῦρα.
- αἴγλη δʼ οὐρανὸν ἷκε, γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθὼν
- χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς· ὑπὸ δὲ κτύπος ὄρνυτο ποσσὶν
- ἀνδρῶν· ἐν δὲ μέσοισι κορύσσετο δῖος Ἀχιλλεύς.
- τοῦ καὶ ὀδόντων μὲν καναχὴ πέλε, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- λαμπέσθην ὡς εἴ τε πυρὸς σέλας, ἐν δέ οἱ ἦτορ
- δῦνʼ ἄχος ἄτλητον· ὃ δʼ ἄρα Τρωσὶν μενεαίνων
- δύσετο δῶρα θεοῦ, τά οἱ Ἥφαιστος κάμε τεύχων.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλὰς ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
- χάλκεον· αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε
- εἵλετο, τοῦ δʼ ἀπάνευθε σέλας γένετʼ ἠΰτε μήνης.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἐκ πόντοιο σέλας ναύτῃσι φανήῃ
- καιομένοιο πυρός, τό τε καίεται ὑψόθʼ ὄρεσφι
- σταθμῷ ἐν οἰοπόλῳ· τοὺς δʼ οὐκ ἐθέλοντας ἄελλαι
- πόντον ἐπʼ ἰχθυόεντα φίλων ἀπάνευθε φέρουσιν·
- ὣς ἀπʼ Ἀχιλλῆος σάκεος σέλας αἰθέρʼ ἵκανε
- καλοῦ δαιδαλέου· περὶ δὲ τρυφάλειαν ἀείρας
- κρατὶ θέτο βριαρήν· ἣ δʼ ἀστὴρ ὣς ἀπέλαμπεν
- ἵππουρις τρυφάλεια, περισσείοντο δʼ ἔθειραι
- χρύσεαι, ἃς Ἥφαιστος ἵει λόφον ἀμφὶ θαμειάς.
- πειρήθη δʼ ἕο αὐτοῦ ἐν ἔντεσι δῖος Ἀχιλλεύς,
- εἰ οἷ ἐφαρμόσσειε καὶ ἐντρέχοι ἀγλαὰ γυῖα·
- τῷ δʼ εὖτε πτερὰ γίγνετʼ, ἄειρε δὲ ποιμένα λαῶν.
- ἐκ δʼ ἄρα σύριγγος πατρώϊον ἐσπάσατʼ ἔγχος
- βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος Ἀχαιῶν
- πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεύς·
- Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων
- Πηλίου ἐκ κορυφῆς φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν·
- ἵππους δʼ Αὐτομέδων τε καὶ Ἄλκιμος ἀμφιέποντες
- ζεύγνυον· ἀμφὶ δὲ καλὰ λέπαδνʼ ἕσαν, ἐν δὲ χαλινοὺς
- γαμφηλῇς ἔβαλον, κατὰ δʼ ἡνία τεῖναν ὀπίσσω
- κολλητὸν ποτὶ δίφρον. ὃ δὲ μάστιγα φαεινὴν
- χειρὶ λαβὼν ἀραρυῖαν ἐφʼ ἵπποιιν ἀνόρουσεν
- Αὐτομέδων· ὄπιθεν δὲ κορυσσάμενος βῆ Ἀχιλλεὺς
- τεύχεσι παμφαίνων ὥς τʼ ἠλέκτωρ Ὑπερίων,
- σμερδαλέον δʼ ἵπποισιν ἐκέκλετο πατρὸς ἑοῖο·
- Ξάνθέ τε καὶ Βαλίε τηλεκλυτὰ τέκνα Ποδάργης
- ἄλλως δὴ φράζεσθε σαωσέμεν ἡνιοχῆα
- ἂψ Δαναῶν ἐς ὅμιλον ἐπεί χʼ ἕωμεν πολέμοιο,
- μηδʼ ὡς Πάτροκλον λίπετʼ αὐτόθι τεθνηῶτα.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπὸ ζυγόφι προσέφη πόδας αἰόλος ἵππος
- Ξάνθος, ἄφαρ δʼ ἤμυσε καρήατι· πᾶσα δὲ χαίτη
- ζεύγλης ἐξεριποῦσα παρὰ ζυγὸν οὖδας ἵκανεν·
- αὐδήεντα δʼ ἔθηκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·
- καὶ λίην σʼ ἔτι νῦν γε σαώσομεν ὄβριμʼ Ἀχιλλεῦ·
- ἀλλά τοι ἐγγύθεν ἦμαρ ὀλέθριον· οὐδέ τοι ἡμεῖς
- αἴτιοι, ἀλλὰ θεός τε μέγας καὶ Μοῖρα κραταιή.
- οὐδὲ γὰρ ἡμετέρῃ βραδυτῆτί τε νωχελίῃ τε
- Τρῶες ἀπʼ ὤμοιιν Πατρόκλου τεύχεʼ ἕλοντο·
- ἀλλὰ θεῶν ὤριστος, ὃν ἠΰκομος τέκε Λητώ,
- ἔκτανʼ ἐνὶ προμάχοισι καὶ Ἕκτορι κῦδος ἔδωκε.
- νῶϊ δὲ καί κεν ἅμα πνοιῇ Ζεφύροιο θέοιμεν,
- ἥν περ ἐλαφροτάτην φάσʼ ἔμμεναι· ἀλλὰ σοὶ αὐτῷ
- μόρσιμόν ἐστι θεῷ τε καὶ ἀνέρι ἶφι δαμῆναι.
- ὣς ἄρα φωνήσαντος Ἐρινύες ἔσχεθον αὐδήν.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- Ξάνθε τί μοι θάνατον μαντεύεαι; οὐδέ τί σε χρή.
- εὖ νυ τὸ οἶδα καὶ αὐτὸς ὅ μοι μόρος ἐνθάδʼ ὀλέσθαι
- νόσφι φίλου πατρὸς καὶ μητέρος· ἀλλὰ καὶ ἔμπης
- οὐ λήξω πρὶν Τρῶας ἅδην ἐλάσαι πολέμοιο.
- ἦ ῥα, καὶ ἐν πρώτοις ἰάχων ἔχε μώνυχας ἵππους.
- ὣς οἳ μὲν παρὰ νηυσὶ κορωνίσι θωρήσσοντο
- ἀμφὶ σὲ Πηλέος υἱὲ μάχης ἀκόρητον Ἀχαιοί,
- Τρῶες δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο·
- Ζεὺς δὲ Θέμιστα κέλευσε θεοὺς ἀγορὴν δὲ καλέσσαι
- κρατὸς ἀπʼ Οὐλύμποιο πολυπτύχου· ἣ δʼ ἄρα πάντῃ
- φοιτήσασα κέλευσε Διὸς πρὸς δῶμα νέεσθαι.
- οὔτέ τις οὖν ποταμῶν ἀπέην νόσφʼ Ὠκεανοῖο,
- οὔτʼ ἄρα νυμφάων αἵ τʼ ἄλσεα καλὰ νέμονται
- καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα.
- ἐλθόντες δʼ ἐς δῶμα Διὸς νεφεληγερέταο
- ξεστῇς αἰθούσῃσιν ἐνίζανον, ἃς Διὶ πατρὶ
- Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν.
- ὣς οἳ μὲν Διὸς ἔνδον ἀγηγέρατʼ· οὐδʼ ἐνοσίχθων
- νηκούστησε θεᾶς, ἀλλʼ ἐξ ἁλὸς ἦλθε μετʼ αὐτούς,
- ἷζε δʼ ἄρʼ ἐν μέσσοισι, Διὸς δʼ ἐξείρετο βουλήν·
- τίπτʼ αὖτʼ ἀργικέραυνε θεοὺς ἀγορὴν δὲ κάλεσσας;
- ἦ τι περὶ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν μερμηρίζεις;
- τῶν γὰρ νῦν ἄγχιστα μάχη πόλεμός τε δέδηε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἔγνως ἐννοσίγαιε ἐμὴν ἐν στήθεσι βουλὴν
- ὧν ἕνεκα ξυνάγειρα· μέλουσί μοι ὀλλύμενοί περ.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ἐγὼ μενέω πτυχὶ Οὐλύμποιο
- ἥμενος, ἔνθʼ ὁρόων φρένα τέρψομαι· οἳ δὲ δὴ ἄλλοι
- ἔρχεσθʼ ὄφρʼ ἂν ἵκησθε μετὰ Τρῶας καὶ Ἀχαιούς,
- ἀμφοτέροισι δʼ ἀρήγεθʼ ὅπῃ νόος ἐστὶν ἑκάστου.
- εἰ γὰρ Ἀχιλλεὺς οἶος ἐπὶ Τρώεσσι μαχεῖται
- οὐδὲ μίνυνθʼ ἕξουσι ποδώκεα Πηλεΐωνα.
- καὶ δέ τί μιν καὶ πρόσθεν ὑποτρομέεσκον ὁρῶντες·
- νῦν δʼ ὅτε δὴ καὶ θυμὸν ἑταίρου χώεται αἰνῶς
- δείδω μὴ καὶ τεῖχος ὑπέρμορον ἐξαλαπάξῃ.
- ὣς ἔφατο Κρονίδης, πόλεμον δʼ ἀλίαστον ἔγειρε.
- βὰν δʼ ἴμεναι πόλεμον δὲ θεοὶ δίχα θυμὸν ἔχοντες·
- Ἥρη μὲν μετʼ ἀγῶνα νεῶν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ἠδὲ Ποσειδάων γαιήοχος ἠδʼ ἐριούνης
- Ἑρμείας, ὃς ἐπὶ φρεσὶ πευκαλίμῃσι κέκασται·
- Ἥφαιστος δʼ ἅμα τοῖσι κίε σθένεϊ βλεμεαίνων
- χωλεύων, ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί.
- ἐς δὲ Τρῶας Ἄρης κορυθαίολος, αὐτὰρ ἅμʼ αὐτῷ
- Φοῖβος ἀκερσεκόμης ἠδʼ Ἄρτεμις ἰοχέαιρα
- Λητώ τε Ξάνθός τε φιλομειδής τʼ Ἀφροδίτη.
- εἷος μέν ῥʼ ἀπάνευθε θεοὶ θνητῶν ἔσαν ἀνδρῶν,
- τεῖος Ἀχαιοὶ μὲν μέγα κύδανον, οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- ἐξεφάνη, δηρὸν δὲ μάχης ἐπέπαυτʼ ἀλεγεινῆς·
- Τρῶας δὲ τρόμος αἰνὸς ὑπήλυθε γυῖα ἕκαστον
- δειδιότας, ὅθʼ ὁρῶντο ποδώκεα Πηλεΐωνα
- τεύχεσι λαμπόμενον βροτολοιγῷ ἶσον Ἄρηϊ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ μεθʼ ὅμιλον Ὀλύμπιοι ἤλυθον ἀνδρῶν,
- ὦρτο δʼ Ἔρις κρατερὴ λαοσσόος, αὖε δʼ Ἀθήνη
- στᾶσʼ ὁτὲ μὲν παρὰ τάφρον ὀρυκτὴν τείχεος ἐκτός,
- ἄλλοτʼ ἐπʼ ἀκτάων ἐριδούπων μακρὸν ἀΰτει.
- αὖε δʼ Ἄρης ἑτέρωθεν ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσος
- ὀξὺ κατʼ ἀκροτάτης πόλιος Τρώεσσι κελεύων,
- ἄλλοτε πὰρ Σιμόεντι θέων ἐπὶ Καλλικολώνῃ.
- ὣς τοὺς ἀμφοτέρους μάκαρες θεοὶ ὀτρύνοντες
- σύμβαλον, ἐν δʼ αὐτοῖς ἔριδα ῥήγνυντο βαρεῖαν·
- δεινὸν δὲ βρόντησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
- ὑψόθεν· αὐτὰρ νέρθε Ποσειδάων ἐτίναξε
- γαῖαν ἀπειρεσίην ὀρέων τʼ αἰπεινὰ κάρηνα.
- πάντες δʼ ἐσσείοντο πόδες πολυπίδακος Ἴδης
- καὶ κορυφαί, Τρώων τε πόλις καὶ νῆες Ἀχαιῶν.
- ἔδεισεν δʼ ὑπένερθεν ἄναξ ἐνέρων Ἀϊδωνεύς,
- δείσας δʼ ἐκ θρόνου ἆλτο καὶ ἴαχε, μή οἱ ὕπερθε
- γαῖαν ἀναρρήξειε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- οἰκία δὲ θνητοῖσι καὶ ἀθανάτοισι φανείη
- σμερδαλέʼ εὐρώεντα, τά τε στυγέουσι θεοί περ·
- τόσσος ἄρα κτύπος ὦρτο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων.
- ἤτοι μὲν γὰρ ἔναντα Ποσειδάωνος ἄνακτος
- ἵστατʼ Ἀπόλλων Φοῖβος ἔχων ἰὰ πτερόεντα,
- ἄντα δʼ Ἐνυαλίοιο θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·
- Ἥρῃ δʼ ἀντέστη χρυσηλάκατος κελαδεινὴ
- Ἄρτεμις ἰοχέαιρα κασιγνήτη ἑκάτοιο·
- Λητοῖ δʼ ἀντέστη σῶκος ἐριούνιος Ἑρμῆς,
- ἄντα δʼ ἄρʼ Ἡφαίστοιο μέγας ποταμὸς βαθυδίνης,
- ὃν Ξάνθον καλέουσι θεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμανδρον.
- ὣς οἳ μὲν θεοὶ ἄντα θεῶν ἴσαν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- Ἕκτορος ἄντα μάλιστα λιλαίετο δῦναι ὅμιλον
- Πριαμίδεω· τοῦ γάρ ῥα μάλιστά ἑ θυμὸς ἀνώγει
- αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.
- Αἰνείαν δʼ ἰθὺς λαοσσόος ὦρσεν Ἀπόλλων
- ἀντία Πηλεΐωνος, ἐνῆκε δέ οἱ μένος ἠΰ·
- υἱέϊ δὲ Πριάμοιο Λυκάονι εἴσατο φωνήν·
- τῷ μιν ἐεισάμενος προσέφη Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- Αἰνεία Τρώων βουληφόρε ποῦ τοι ἀπειλαὶ
- ἃς Τρώων βασιλεῦσιν ὑπίσχεο οἰνοποτάζων
- Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος ἐναντίβιον πολεμίξειν;
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας ἀπαμειβόμενος προσέειπε·
- Πριαμίδη τί με ταῦτα καὶ οὐκ ἐθέλοντα κελεύεις
- ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι;
- οὐ μὲν γὰρ νῦν πρῶτα ποδώκεος ἄντʼ Ἀχιλῆος
- στήσομαι, ἀλλʼ ἤδη με καὶ ἄλλοτε δουρὶ φόβησεν
- ἐξ Ἴδης, ὅτε βουσὶν ἐπήλυθεν ἡμετέρῃσι,
- πέρσε δὲ Λυρνησσὸν καὶ Πήδασον· αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς
- εἰρύσαθʼ, ὅς μοι ἐπῶρσε μένος λαιψηρά τε γοῦνα.
- ἦ κʼ ἐδάμην ὑπὸ χερσὶν Ἀχιλλῆος καὶ Ἀθήνης,
- ἥ οἱ πρόσθεν ἰοῦσα τίθει φάος ἠδʼ ἐκέλευεν
- ἔγχεϊ χαλκείῳ Λέλεγας καὶ Τρῶας ἐναίρειν.
- τὼ οὐκ ἔστʼ Ἀχιλῆος ἐναντίον ἄνδρα μάχεσθαι·
- αἰεὶ γὰρ πάρα εἷς γε θεῶν ὃς λοιγὸν ἀμύνει.
- καὶ δʼ ἄλλως τοῦ γʼ ἰθὺ βέλος πέτετʼ, οὐδʼ ἀπολήγει
- πρὶν χροὸς ἀνδρομέοιο διελθέμεν. εἰ δὲ θεός περ
- ἶσον τείνειεν πολέμου τέλος, οὔ κε μάλα ῥέα
- νικήσειʼ, οὐδʼ εἰ παγχάλκεος εὔχεται εἶναι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ Διὸς υἱὸς Ἀπόλλων·
- ἥρως ἀλλʼ ἄγε καὶ σὺ θεοῖς αἰειγενέτῃσιν
- εὔχεο· καὶ δὲ σέ φασι Διὸς κούρης Ἀφροδίτης
- ἐκγεγάμεν, κεῖνος δὲ χερείονος ἐκ θεοῦ ἐστίν·
- ἣ μὲν γὰρ Διός ἐσθʼ, ἣ δʼ ἐξ ἁλίοιο γέροντος.
- ἀλλʼ ἰθὺς φέρε χαλκὸν ἀτειρέα, μηδέ σε πάμπαν
- λευγαλέοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ.
- ὣς εἰπὼν ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν,
- βῆ δὲ διὰ προμάχων κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ.
- οὐδʼ ἔλαθʼ Ἀγχίσαο πάϊς λευκώλενον Ἥρην
- ἀντία Πηλεΐωνος ἰὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν·
- ἣ δʼ ἄμυδις στήσασα θεοὺς μετὰ μῦθον ἔειπε·
- φράζεσθον δὴ σφῶϊ Ποσείδαον καὶ Ἀθήνη
- ἐν φρεσὶν ὑμετέρῃσιν, ὅπως ἔσται τάδε ἔργα.
- Αἰνείας ὅδʼ ἔβη κεκορυθμένος αἴθοπι χαλκῷ
- ἀντία Πηλεΐωνος, ἀνῆκε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ, ἡμεῖς πέρ μιν ἀποτρωπῶμεν ὀπίσσω
- αὐτόθεν, ἤ τις ἔπειτα καὶ ἡμείων Ἀχιλῆϊ
- παρσταίη, δοίη δὲ κράτος μέγα, μηδέ τι θυμῷ
- δευέσθω, ἵνα εἰδῇ ὅ μιν φιλέουσιν ἄριστοι
- ἀθανάτων, οἳ δʼ αὖτʼ ἀνεμώλιοι οἳ τὸ πάρος περ
- Τρωσὶν ἀμύνουσιν πόλεμον καὶ δηϊοτῆτα.
- πάντες δʼ Οὐλύμποιο κατήλθομεν ἀντιόωντες
- τῆσδε μάχης, ἵνα μή τι μετὰ Τρώεσσι πάθῃσι
- σήμερον· ὕστερον αὖτε τὰ πείσεται ἅσσά οἱ αἶσα
- γιγνομένῳ ἐπένησε λίνῳ ὅτε μιν τέκε μήτηρ.
- εἰ δʼ Ἀχιλεὺς οὐ ταῦτα θεῶν ἐκ πεύσεται ὀμφῆς
- δείσετʼ ἔπειθʼ, ὅτε κέν τις ἐναντίβιον θεὸς ἔλθῃ
- ἐν πολέμῳ· χαλεποὶ δὲ θεοὶ φαίνεσθαι ἐναργεῖς.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἥρη μὴ χαλέπαινε παρʼ ἐκ νόον· οὐδέ τί σε χρή.
- οὐκ ἂν ἔγωγʼ ἐθέλοιμι θεοὺς ἔριδι ξυνελάσσαι
- ἡμέας τοὺς ἄλλους, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν·
- ἀλλʼ ἡμεῖς μὲν ἔπειτα καθεζώμεσθα κιόντες
- ἐκ πάτου ἐς σκοπιήν, πόλεμος δʼ ἄνδρεσσι μελήσει.
- εἰ δέ κʼ Ἄρης ἄρχωσι μάχης ἢ Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ἢ Ἀχιλῆʼ ἴσχωσι καὶ οὐκ εἰῶσι μάχεσθαι,
- αὐτίκʼ ἔπειτα καὶ ἄμμι παρʼ αὐτόθι νεῖκος ὀρεῖται
- φυλόπιδος· μάλα δʼ ὦκα διακρινθέντας ὀΐω
- ἂψ ἴμεν Οὔλυμπον δὲ θεῶν μεθʼ ὁμήγυριν ἄλλων
- ἡμετέρῃς ὑπὸ χερσὶν ἀναγκαίηφι δαμέντας.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο κυανοχαίτης
- τεῖχος ἐς ἀμφίχυτον Ἡρακλῆος θείοιο
- ὑψηλόν, τό ῥά οἱ Τρῶες καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- ποίεον, ὄφρα τὸ κῆτος ὑπεκπροφυγὼν ἀλέαιτο,
- ὁππότε μιν σεύαιτο ἀπʼ ἠϊόνος πεδίον δέ.
- ἔνθα Ποσειδάων κατʼ ἄρʼ ἕζετο καὶ θεοὶ ἄλλοι,
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἄρρηκτον νεφέλην ὤμοισιν ἕσαντο·
- οἳ δʼ ἑτέρωσε καθῖζον ἐπʼ ὀφρύσι Καλλικολώνης
- ἀμφὶ σὲ ἤϊε Φοῖβε καὶ Ἄρηα πτολίπορθον.
- ὣς οἳ μέν ῥʼ ἑκάτερθε καθήατο μητιόωντες
- βουλάς· ἀρχέμεναι δὲ δυσηλεγέος πολέμοιο
- ὄκνεον ἀμφότεροι, Ζεὺς δʼ ἥμενος ὕψι κέλευε.
- τῶν δʼ ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον καὶ λάμπετο χαλκῷ
- ἀνδρῶν ἠδʼ ἵππων· κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσιν
- ὀρνυμένων ἄμυδις. δύο δʼ ἀνέρες ἔξοχʼ ἄριστοι
- ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι
- Αἰνείας τʼ Ἀγχισιάδης καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.
- Αἰνείας δὲ πρῶτος ἀπειλήσας ἐβεβήκει
- νευστάζων κόρυθι βριαρῇ· ἀτὰρ ἀσπίδα θοῦριν
- πρόσθεν ἔχε στέρνοιο, τίνασσε δὲ χάλκεον ἔγχος.
- Πηλεΐδης δʼ ἑτέρωθεν ἐναντίον ὦρτο λέων ὣς
- σίντης, ὅν τε καὶ ἄνδρες ἀποκτάμεναι μεμάασιν
- ἀγρόμενοι πᾶς δῆμος· ὃ δὲ πρῶτον μὲν ἀτίζων
- ἔρχεται, ἀλλʼ ὅτε κέν τις ἀρηϊθόων αἰζηῶν
- δουρὶ βάλῃ ἐάλη τε χανών, περί τʼ ἀφρὸς ὀδόντας
- γίγνεται, ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἄλκιμον ἦτορ,
- οὐρῇ δὲ πλευράς τε καὶ ἰσχία ἀμφοτέρωθεν
- μαστίεται, ἑὲ δʼ αὐτὸν ἐποτρύνει μαχέσασθαι,
- γλαυκιόων δʼ ἰθὺς φέρεται μένει, ἤν τινα πέφνῃ
- ἀνδρῶν, ἢ αὐτὸς φθίεται πρώτῳ ἐν ὁμίλῳ·
- ὣς Ἀχιλῆʼ ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸς ἀγήνωρ
- ἀντίον ἐλθέμεναι μεγαλήτορος Αἰνείαο.
- οἳ δʼ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπʼ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
- τὸν πρότερος προσέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
- Αἰνεία τί σὺ τόσσον ὁμίλου πολλὸν ἐπελθὼν
- ἔστης; ἦ σέ γε θυμὸς ἐμοὶ μαχέσασθαι ἀνώγει
- ἐλπόμενον Τρώεσσιν ἀνάξειν ἱπποδάμοισι
- τιμῆς τῆς Πριάμου; ἀτὰρ εἴ κεν ἔμʼ ἐξεναρίξῃς,
- οὔ τοι τοὔνεκά γε Πρίαμος γέρας ἐν χερὶ θήσει·
- εἰσὶν γάρ οἱ παῖδες, ὃ δʼ ἔμπεδος οὐδʼ ἀεσίφρων.
- ἦ νύ τί τοι Τρῶες τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
- καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμηαι
- αἴ κεν ἐμὲ κτείνῃς; χαλεπῶς δέ σʼ ἔολπα τὸ ῥέξειν.
- ἤδη μὲν σέ γέ φημι καὶ ἄλλοτε δουρὶ φοβῆσαι.
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε πέρ σε βοῶν ἄπο μοῦνον ἐόντα
- σεῦα κατʼ Ἰδαίων ὀρέων ταχέεσσι πόδεσσι
- καρπαλίμως; τότε δʼ οὔ τι μετατροπαλίζεο φεύγων.
- ἔνθεν δʼ ἐς Λυρνησσὸν ὑπέκφυγες· αὐτὰρ ἐγὼ τὴν
- πέρσα μεθορμηθεὶς σὺν Ἀθήνῃ καὶ Διὶ πατρί,
- ληϊάδας δὲ γυναῖκας ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας
- ἦγον· ἀτὰρ σὲ Ζεὺς ἐρρύσατο καὶ θεοὶ ἄλλοι.
- ἀλλʼ οὐ νῦν ἐρύεσθαι ὀΐομαι, ὡς ἐνὶ θυμῷ
- βάλλεαι· ἀλλά σʼ ἔγωγʼ ἀναχωρήσαντα κελεύω
- ἐς πληθὺν ἰέναι, μηδʼ ἀντίος ἵστασʼ ἐμεῖο,
- πρίν τι κακὸν παθέειν· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω.
- τὸν δʼ αὖτʼ Αἰνείας ἀπαμείβετο φώνησέν τε·
- Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς
- ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς
- ἠμὲν κερτομίας ἠδʼ αἴσυλα μυθήσασθαι.
- ἴδμεν δʼ ἀλλήλων γενεήν, ἴδμεν δὲ τοκῆας
- πρόκλυτʼ ἀκούοντες ἔπεα θνητῶν ἀνθρώπων·
- ὄψει δʼ οὔτʼ ἄρ πω σὺ ἐμοὺς ἴδες οὔτʼ ἄρʼ ἐγὼ σούς.
- φασὶ σὲ μὲν Πηλῆος ἀμύμονος ἔκγονον εἶναι,
- μητρὸς δʼ ἐκ Θέτιδος καλλιπλοκάμου ἁλοσύδνης·
- αὐτὰρ ἐγὼν υἱὸς μεγαλήτορος Ἀγχίσαο
- εὔχομαι ἐκγεγάμεν, μήτηρ δέ μοί ἐστʼ Ἀφροδίτη·
- τῶν δὴ νῦν ἕτεροί γε φίλον παῖδα κλαύσονται
- σήμερον· οὐ γάρ φημʼ ἐπέεσσί γε νηπυτίοισιν
- ὧδε διακρινθέντε μάχης ἐξαπονέεσθαι.
- εἰ δʼ ἐθέλεις καὶ ταῦτα δαήμεναι, ὄφρʼ ἐῢ εἰδῇς
- ἡμετέρην γενεήν, πολλοὶ δέ μιν ἄνδρες ἴσασι·
- Δάρδανον αὖ πρῶτον τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς,
- κτίσσε δὲ Δαρδανίην, ἐπεὶ οὔ πω Ἴλιος ἱρὴ
- ἐν πεδίῳ πεπόλιστο πόλις μερόπων ἀνθρώπων,
- ἀλλʼ ἔθʼ ὑπωρείας ᾤκεον πολυπίδακος Ἴδης.
- Δάρδανος αὖ τέκεθʼ υἱὸν Ἐριχθόνιον βασιλῆα,
- ὃς δὴ ἀφνειότατος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων·
- τοῦ τρισχίλιαι ἵπποι ἕλος κάτα βουκολέοντο
- θήλειαι, πώλοισιν ἀγαλλόμεναι ἀταλῇσι.
- τάων καὶ Βορέης ἠράσσατο βοσκομενάων,
- ἵππῳ δʼ εἰσάμενος παρελέξατο κυανοχαίτῃ·
- αἳ δʼ ὑποκυσάμεναι ἔτεκον δυοκαίδεκα πώλους.
- αἳ δʼ ὅτε μὲν σκιρτῷεν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν,
- ἄκρον ἐπʼ ἀνθερίκων καρπὸν θέον οὐδὲ κατέκλων·
- ἀλλʼ ὅτε δὴ σκιρτῷεν ἐπʼ εὐρέα νῶτα θαλάσσης,
- ἄκρον ἐπὶ ῥηγμῖνος ἁλὸς πολιοῖο θέεσκον.
- Τρῶα δʼ Ἐριχθόνιος τέκετο Τρώεσσιν ἄνακτα·
- Τρωὸς δʼ αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο
- Ἶλός τʼ Ἀσσάρακός τε καὶ ἀντίθεος Γανυμήδης,
- ὃς δὴ κάλλιστος γένετο θνητῶν ἀνθρώπων·
- τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν
- κάλλεος εἵνεκα οἷο ἵνʼ ἀθανάτοισι μετείη.
- Ἶλος δʼ αὖ τέκεθʼ υἱὸν ἀμύμονα Λαομέδοντα·
- Λαομέδων δʼ ἄρα Τιθωνὸν τέκετο Πρίαμόν τε
- Λάμπόν τε Κλυτίον θʼ Ἱκετάονά τʼ ὄζον Ἄρηος·
- Ἀσσάρακος δὲ Κάπυν, ὃ δʼ ἄρʼ Ἀγχίσην τέκε παῖδα·
- αὐτὰρ ἔμʼ Ἀγχίσης, Πρίαμος δʼ ἔτεχʼ Ἕκτορα δῖον.
- ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι.
- Ζεὺς δʼ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε μινύθει τε
- ὅππως κεν ἐθέλῃσιν· ὃ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων.
- ἀλλʼ ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα νηπύτιοι ὣς
- ἑσταότʼ ἐν μέσσῃ ὑσμίνῃ δηϊοτῆτος.
- ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι
- πολλὰ μάλʼ, οὐδʼ ἂν νηῦς ἑκατόζυγος ἄχθος ἄροιτο.
- στρεπτὴ δὲ γλῶσσʼ ἐστὶ βροτῶν, πολέες δʼ ἔνι μῦθοι
- παντοῖοι, ἐπέων δὲ πολὺς νομὸς ἔνθα καὶ ἔνθα.
- ὁπποῖόν κʼ εἴπῃσθα ἔπος, τοῖόν κʼ ἐπακούσαις.
- ἀλλὰ τί ἢ ἔριδας καὶ νείκεα νῶϊν ἀνάγκη
- νεικεῖν ἀλλήλοισιν ἐναντίον ὥς τε γυναῖκας,
- αἵ τε χολωσάμεναι ἔριδος πέρι θυμοβόροιο
- νεικεῦσʼ ἀλλήλῃσι μέσην ἐς ἄγυιαν ἰοῦσαι
- πόλλʼ ἐτεά τε καὶ οὐκί· χόλος δέ τε καὶ τὰ κελεύει.
- ἀλκῆς δʼ οὔ μʼ ἐπέεσσιν ἀποτρέψεις μεμαῶτα
- πρὶν χαλκῷ μαχέσασθαι ἐναντίον· ἀλλʼ ἄγε θᾶσσον
- γευσόμεθʼ ἀλλήλων χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν.
- ἦ ῥα καὶ ἐν δεινῷ σάκει ἤλασεν ὄβριμον ἔγχος
- σμερδαλέῳ· μέγα δʼ ἀμφὶ σάκος μύκε δουρὸς ἀκωκῇ.
- Πηλεΐδης δὲ σάκος μὲν ἀπὸ ἕο χειρὶ παχείῃ
- ἔσχετο ταρβήσας· φάτο γὰρ δολιχόσκιον ἔγχος
- ῥέα διελεύσεσθαι μεγαλήτορος Αἰνείαο
- νήπιος, οὐδʼ ἐνόησε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- ὡς οὐ ῥηΐδιʼ ἐστὶ θεῶν ἐρικυδέα δῶρα
- ἀνδράσι γε θνητοῖσι δαμήμεναι οὐδʼ ὑποείκειν.
- οὐδὲ τότʼ Αἰνείαο δαΐφρονος ὄβριμον ἔγχος
- ῥῆξε σάκος· χρυσὸς γὰρ ἐρύκακε, δῶρα θεοῖο·
- ἀλλὰ δύω μὲν ἔλασσε διὰ πτύχας, αἳ δʼ ἄρʼ ἔτι τρεῖς
- ἦσαν, ἐπεὶ πέντε πτύχας ἤλασε κυλλοποδίων,
- τὰς δύο χαλκείας, δύο δʼ ἔνδοθι κασσιτέροιο,
- τὴν δὲ μίαν χρυσῆν, τῇ ῥʼ ἔσχετο μείλινον ἔγχος.
- δεύτερος αὖτʼ Ἀχιλεὺς προΐει δολιχόσκιον ἔγχος,
- καὶ βάλεν Αἰνείαο κατʼ ἀσπίδα πάντοσʼ ἐΐσην
- ἄντυγʼ ὕπο πρώτην, ᾗ λεπτότατος θέε χαλκός,
- λεπτοτάτη δʼ ἐπέην ῥινὸς βοός· ἣ δὲ διὰ πρὸ
- Πηλιὰς ἤϊξεν μελίη, λάκε δʼ ἀσπὶς ὑπʼ αὐτῆς.
- Αἰνείας δʼ ἐάλη καὶ ἀπὸ ἕθεν ἀσπίδʼ ἀνέσχε
- δείσας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη, διὰ δʼ ἀμφοτέρους ἕλε κύκλους
- ἀσπίδος ἀμφιβρότης· ὃ δʼ ἀλευάμενος δόρυ μακρὸν
- ἔστη, κὰδ δʼ ἄχος οἱ χύτο μυρίον ὀφθαλμοῖσι,
- ταρβήσας ὅ οἱ ἄγχι πάγη βέλος. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐμμεμαὼς ἐπόρουσεν ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- σμερδαλέα ἰάχων· ὃ δὲ χερμάδιον λάβε χειρὶ
- Αἰνείας, μέγα ἔργον, ὃ οὐ δύο γʼ ἄνδρε φέροιεν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.
- ἔνθά κεν Αἰνείας μὲν ἐπεσσύμενον βάλε πέτρῳ
- ἢ κόρυθʼ ἠὲ σάκος, τό οἱ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον,
- τὸν δέ κε Πηλεΐδης σχεδὸν ἄορι θυμὸν ἀπηύρα,
- εἰ μὴ ἄρʼ ὀξὺ νόησε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- αὐτίκα δʼ ἀθανάτοισι θεοῖς μετὰ μῦθον ἔειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μοι ἄχος μεγαλήτορος Αἰνείαο,
- ὃς τάχα Πηλεΐωνι δαμεὶς Ἄϊδος δὲ κάτεισι
- πειθόμενος μύθοισιν Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο
- νήπιος, οὐδέ τί οἱ χραισμήσει λυγρὸν ὄλεθρον.
- ἀλλὰ τί ἢ νῦν οὗτος ἀναίτιος ἄλγεα πάσχει
- μὰψ ἕνεκʼ ἀλλοτρίων ἀχέων, κεχαρισμένα δʼ αἰεὶ
- δῶρα θεοῖσι δίδωσι τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν;
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ἡμεῖς πέρ μιν ὑπὲκ θανάτου ἀγάγωμεν,
- μή πως καὶ Κρονίδης κεχολώσεται, αἴ κεν Ἀχιλλεὺς
- τόνδε κατακτείνῃ· μόριμον δέ οἵ ἐστʼ ἀλέασθαι,
- ὄφρα μὴ ἄσπερμος γενεὴ καὶ ἄφαντος ὄληται
- Δαρδάνου, ὃν Κρονίδης περὶ πάντων φίλατο παίδων
- οἳ ἕθεν ἐξεγένοντο γυναικῶν τε θνητάων.
- ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν ἔχθηρε Κρονίων·
- νῦν δὲ δὴ Αἰνείαο βίη Τρώεσσιν ἀνάξει
- καὶ παίδων παῖδες, τοί κεν μετόπισθε γένωνται.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη·
- ἐννοσίγαιʼ, αὐτὸς σὺ μετὰ φρεσὶ σῇσι νόησον
- Αἰνείαν ἤ κέν μιν ἐρύσσεαι ἦ κεν ἐάσῃς
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ δαμήμεναι, ἐσθλὸν ἐόντα.
- ἤτοι μὲν γὰρ νῶϊ πολέας ὠμόσσαμεν ὅρκους
- πᾶσι μετʼ ἀθανάτοισιν ἐγὼ καὶ Παλλὰς Ἀθήνη
- μή ποτʼ ἐπὶ Τρώεσσιν ἀλεξήσειν κακὸν ἦμαρ,
- μηδʼ ὁπότʼ ἂν Τροίη μαλερῷ πυρὶ πᾶσα δάηται
- καιομένη, καίωσι δʼ ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ τό γʼ ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἄν τε μάχην καὶ ἀνὰ κλόνον ἐγχειάων,
- ἷξε δʼ ὅθʼ Αἰνείας ἠδʼ ὃ κλυτὸς ἦεν Ἀχιλλεύς.
- αὐτίκα τῷ μὲν ἔπειτα κατʼ ὀφθαλμῶν χέεν ἀχλὺν
- Πηλεΐδῃ Ἀχιλῆϊ· ὃ δὲ μελίην εὔχαλκον
- ἀσπίδος ἐξέρυσεν μεγαλήτορος Αἰνείαο·
- καὶ τὴν μὲν προπάροιθε ποδῶν Ἀχιλῆος ἔθηκεν,
- Αἰνείαν δʼ ἔσσευεν ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἀείρας.
- πολλὰς δὲ στίχας ἡρώων, πολλὰς δὲ καὶ ἵππων
- Αἰνείας ὑπερᾶλτο θεοῦ ἀπὸ χειρὸς ὀρούσας,
- ἷξε δʼ ἐπʼ ἐσχατιὴν πολυάϊκος πολέμοιο,
- ἔνθά τε Καύκωνες πόλεμον μέτα θωρήσσοντο.
- τῷ δὲ μάλʼ ἐγγύθεν ἦλθε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἰνεία, τίς σʼ ὧδε θεῶν ἀτέοντα κελεύει
- ἀντία Πηλεΐωνος ὑπερθύμοιο μάχεσθαι,
- ὃς σεῦ ἅμα κρείσσων καὶ φίλτερος ἀθανάτοισιν;
- ἀλλʼ ἀναχωρῆσαι ὅτε κεν συμβλήσεαι αὐτῷ,
- μὴ καὶ ὑπὲρ μοῖραν δόμον Ἄϊδος εἰσαφίκηαι.
- αὐτὰρ ἐπεί κʼ Ἀχιλεὺς θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ,
- θαρσήσας δὴ ἔπειτα μετὰ πρώτοισι μάχεσθαι·
- οὐ μὲν γάρ τίς σʼ ἄλλος Ἀχαιῶν ἐξεναρίξει.
- ὣς εἰπὼν λίπεν αὐτόθʼ, ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα.
- αἶψα δʼ ἔπειτʼ Ἀχιλῆος ἀπʼ ὀφθαλμῶν σκέδασʼ ἀχλὺν
- θεσπεσίην· ὃ δʼ ἔπειτα μέγʼ ἔξιδεν ὀφθαλμοῖσιν,
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἔγχος μὲν τόδε κεῖται ἐπὶ χθονός, οὐδέ τι φῶτα
- λεύσσω, τῷ ἐφέηκα κατακτάμεναι μενεαίνων.
- ἦ ῥα καὶ Αἰνείας φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν
- ἦεν· ἀτάρ μιν ἔφην μὰψ αὔτως εὐχετάασθαι.
- ἐρρέτω· οὔ οἱ θυμὸς ἐμεῦ ἔτι πειρηθῆναι
- ἔσσεται, ὃς καὶ νῦν φύγεν ἄσμενος ἐκ θανάτοιο.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ Δαναοῖσι φιλοπτολέμοισι κελεύσας
- τῶν ἄλλων Τρώων πειρήσομαι ἀντίος ἐλθών.
- ἦ, καὶ ἐπὶ στίχας ἆλτο, κέλευε δὲ φωτὶ ἑκάστῳ·
- μηκέτι νῦν Τρώων ἑκὰς ἕστατε δῖοι Ἀχαιοί,
- ἀλλʼ ἄγʼ ἀνὴρ ἄντʼ ἀνδρὸς ἴτω, μεμάτω δὲ μάχεσθαι.
- ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι
- τοσσούσδʼ ἀνθρώπους ἐφέπειν καὶ πᾶσι μάχεσθαι·
- οὐδέ κʼ Ἄρης, ὅς περ θεὸς ἄμβροτος, οὐδέ κʼ Ἀθήνη
- τοσσῆσδʼ ὑσμίνης ἐφέποι στόμα καὶ πονέοιτο·
- ἀλλʼ ὅσσον μὲν ἐγὼ δύναμαι χερσίν τε ποσίν τε
- καὶ σθένει, οὔ μʼ ἔτι φημὶ μεθησέμεν οὐδʼ ἠβαιόν,
- ἀλλὰ μάλα στιχὸς εἶμι διαμπερές, οὐδέ τινʼ οἴω
- Τρώων χαιρήσειν, ὅς τις σχεδὸν ἔγχεος ἔλθῃ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων· Τρώεσσι δὲ φαίδιμος Ἕκτωρ
- κέκλεθʼ ὁμοκλήσας, φάτο δʼ ἴμεναι ἄντʼ Ἀχιλῆος·
- Τρῶες ὑπέρθυμοι μὴ δείδιτε Πηλεΐωνα.
- καί κεν ἐγὼ ἐπέεσσι καὶ ἀθανάτοισι μαχοίμην,
- ἔγχεϊ δʼ ἀργαλέον, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσιν.
- οὐδʼ Ἀχιλεὺς πάντεσσι τέλος μύθοις ἐπιθήσει,
- ἀλλὰ τὸ μὲν τελέει, τὸ δὲ καὶ μεσσηγὺ κολούει.
- τοῦ δʼ ἐγὼ ἀντίος εἶμι καὶ εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικεν,
- εἰ πυρὶ χεῖρας ἔοικε, μένος δʼ αἴθωνι σιδήρῳ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων, οἳ δʼ ἀντίοι ἔγχεʼ ἄειραν
- Τρῶες· τῶν δʼ ἄμυδις μίχθη μένος, ὦρτο δʼ ἀϋτή.
- καὶ τότʼ ἄρʼ Ἕκτορα εἶπε παραστὰς Φοῖβος Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ μηκέτι πάμπαν Ἀχιλλῆϊ προμάχιζε,
- ἀλλὰ κατὰ πληθύν τε καὶ ἐκ φλοίσβοιο δέδεξο,
- μή πώς σʼ ἠὲ βάλῃ ἠὲ σχεδὸν ἄορι τύψῃ.
- ὣς ἔφαθʼ, Ἕκτωρ δʼ αὖτις ἐδύσετο οὐλαμὸν ἀνδρῶν
- ταρβήσας, ὅτʼ ἄκουσε θεοῦ ὄπα φωνήσαντος.
- ἐν δʼ Ἀχιλεὺς Τρώεσσι θόρε φρεσὶν εἱμένος ἀλκὴν
- σμερδαλέα ἰάχων, πρῶτον δʼ ἕλεν Ἰφιτίωνα
- ἐσθλὸν Ὀτρυντεΐδην πολέων ἡγήτορα λαῶν,
- ὃν νύμφη τέκε νηῒς Ὀτρυντῆϊ πτολιπόρθῳ
- Τμώλῳ ὕπο νιφόεντι Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ·
- τὸν δʼ ἰθὺς μεμαῶτα βάλʼ ἔγχεϊ δῖος Ἀχιλλεὺς
- μέσσην κὰκ κεφαλήν· ἣ δʼ ἄνδιχα πᾶσα κεάσθη,
- δούπησεν δὲ πεσών, ὃ δʼ ἐπεύξατο δῖος Ἀχιλλεύς·
- κεῖσαι Ὀτρυντεΐδη πάντων ἐκπαγλότατʼ ἀνδρῶν·
- ἐνθάδε τοι θάνατος, γενεὴ δέ τοί ἐστʼ ἐπὶ λίμνῃ
- Γυγαίῃ, ὅθι τοι τέμενος πατρώϊόν ἐστιν
- Ὕλλῳ ἐπʼ ἰχθυόεντι καὶ Ἕρμῳ δινήεντι.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- τὸν μὲν Ἀχαιῶν ἵπποι ἐπισσώτροις δατέοντο
- πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ· ὃ δʼ ἐπʼ αὐτῷ Δημολέοντα
- ἐσθλὸν ἀλεξητῆρα μάχης Ἀντήνορος υἱὸν
- νύξε κατὰ κρόταφον, κυνέης διὰ χαλκοπαρῄου.
- οὐδʼ ἄρα χαλκείη κόρυς ἔσχεθεν, ἀλλὰ διʼ αὐτῆς
- αἰχμὴ ἱεμένη ῥῆξʼ ὀστέον, ἐγκέφαλος δὲ
- ἔνδον ἅπας πεπάλακτο· δάμασσε δέ μιν μεμαῶτα.
- Ἱπποδάμαντα δʼ ἔπειτα καθʼ ἵππων ἀΐξαντα
- πρόσθεν ἕθεν φεύγοντα μετάφρενον οὔτασε δουρί.
- αὐτὰρ ὃ θυμὸν ἄϊσθε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος
- ἤρυγεν ἑλκόμενος Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα
- κούρων ἑλκόντων· γάνυται δέ τε τοῖς ἐνοσίχθων·
- ὣς ἄρα τόν γʼ ἐρυγόντα λίπʼ ὀστέα θυμὸς ἀγήνωρ·
- αὐτὰρ ὃ βῆ σὺν δουρὶ μετʼ ἀντίθεον Πολύδωρον
- Πριαμίδην. τὸν δʼ οὔ τι πατὴρ εἴασκε μάχεσθαι,
- οὕνεκά οἱ μετὰ παισὶ νεώτατος ἔσκε γόνοιο,
- καί οἱ φίλτατος ἔσκε, πόδεσσι δὲ πάντας ἐνίκα
- δὴ τότε νηπιέῃσι ποδῶν ἀρετὴν ἀναφαίνων
- θῦνε διὰ προμάχων, εἷος φίλον ὤλεσε θυμόν.
- τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- νῶτα παραΐσσοντος, ὅθι ζωστῆρος ὀχῆες
- χρύσειοι σύνεχον καὶ διπλόος ἤντετο θώρηξ·
- ἀντικρὺ δὲ διέσχε παρʼ ὀμφαλὸν ἔγχεος αἰχμή,
- γνὺξ δʼ ἔριπʼ οἰμώξας, νεφέλη δέ μιν ἀμφεκάλυψε
- κυανέη, προτὶ οἷ δʼ ἔλαβʼ ἔντερα χερσὶ λιασθείς.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς ἐνόησε κασίγνητον Πολύδωρον
- ἔντερα χερσὶν ἔχοντα λιαζόμενον ποτὶ γαίη
- κάρ ῥά οἱ ὀφθαλμῶν κέχυτʼ ἀχλύς· οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ ἔτλη
- δηρὸν ἑκὰς στρωφᾶσθʼ, ἀλλʼ ἀντίος ἦλθʼ Ἀχιλῆϊ
- ὀξὺ δόρυ κραδάων φλογὶ εἴκελος· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ὡς εἶδʼ, ὣς ἀνεπᾶλτο, καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- ἐγγὺς ἀνὴρ ὃς ἐμόν γε μάλιστʼ ἐσεμάσσατο θυμόν,
- ὅς μοι ἑταῖρον ἔπεφνε τετιμένον· οὐδʼ ἂν ἔτι δὴν
- ἀλλήλους πτώσσοιμεν ἀνὰ πτολέμοιο γεφύρας.
- ἦ, καὶ ὑπόδρα ἰδὼν προσεφώνεεν Ἕκτορα δῖον·
- ἆσσον ἴθʼ ὥς κεν θᾶσσον ὀλέθρου πείραθʼ ἵκηαι.
- τὸν δʼ οὐ ταρβήσας προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- Πηλεΐδη μὴ δὴ ἐπέεσσί με νηπύτιον ὣς
- ἔλπεο δειδίξεσθαι, ἐπεὶ σάφα οἶδα καὶ αὐτὸς
- ἠμὲν κερτομίας ἠδʼ αἴσυλα μυθήσασθαι.
- οἶδα δʼ ὅτι σὺ μὲν ἐσθλός, ἐγὼ δὲ σέθεν πολὺ χείρων.
- ἀλλʼ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γούνασι κεῖται,
- αἴ κέ σε χειρότερός περ ἐὼν ἀπὸ θυμὸν ἕλωμαι
- δουρὶ βαλών, ἐπεὶ ἦ καὶ ἐμὸν βέλος ὀξὺ πάροιθεν.
- ἦ ῥα, καὶ ἀμπεπαλὼν προΐει δόρυ, καὶ τό γʼ Ἀθήνη
- πνοιῇ Ἀχιλλῆος πάλιν ἔτραπε κυδαλίμοιο
- ἦκα μάλα ψύξασα· τὸ δʼ ἂψ ἵκεθʼ Ἕκτορα δῖον,
- αὐτοῦ δὲ προπάροιθε ποδῶν πέσεν. αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- ἐμμεμαὼς ἐπόρουσε κατακτάμεναι μενεαίνων,
- σμερδαλέα ἰάχων· τὸν δʼ ἐξήρπαξεν Ἀπόλλων
- ῥεῖα μάλʼ ὥς τε θεός, ἐκάλυψε δʼ ἄρʼ ἠέρι πολλῇ.
- τρὶς μὲν ἔπειτʼ ἐπόρουσε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- ἔγχεϊ χαλκείῳ, τρὶς δʼ ἠέρα τύψε βαθεῖαν.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσος,
- δεινὰ δʼ ὁμοκλήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἐξ αὖ νῦν ἔφυγες θάνατον κύον· ἦ τέ τοι ἄγχι
- ἦλθε κακόν· νῦν αὖτέ σʼ ἐρύσατο Φοῖβος Ἀπόλλων,
- ᾧ μέλλεις εὔχεσθαι ἰὼν ἐς δοῦπον ἀκόντων.
- ἦ θήν σʼ ἐξανύω γε καὶ ὕστερον ἀντιβολήσας,
- εἴ πού τις καὶ ἔμοιγε θεῶν ἐπιτάρροθός ἐστι.
- νῦν αὖ τοὺς ἄλλους ἐπιείσομαι, ὅν κε κιχείω.
- ὣς εἰπὼν Δρύοπʼ οὖτα κατʼ αὐχένα μέσσον ἄκοντι·
- ἤριπε δὲ προπάροιθε ποδῶν· ὃ δὲ τὸν μὲν ἔασε,
- Δημοῦχον δὲ Φιλητορίδην ἠΰν τε μέγαν τε
- κὰγ γόνυ δουρὶ βαλὼν ἠρύκακε. τὸν μὲν ἔπειτα
- οὐτάζων ξίφεϊ μεγάλῳ ἐξαίνυτο θυμόν·
- αὐτὰρ ὃ Λαόγονον καὶ Δάρδανον υἷε Βίαντος
- ἄμφω ἐφορμηθεὶς ἐξ ἵππων ὦσε χαμᾶζε,
- τὸν μὲν δουρὶ βαλών, τὸν δὲ σχεδὸν ἄορι τύψας.
- Τρῶα δʼ Ἀλαστορίδην, ὃ μὲν ἀντίος ἤλυθε γούνων,
- εἴ πώς εὑ πεφίδοιτο λαβὼν καὶ ζωὸν ἀφείη
- μηδὲ κατακτείνειεν ὁμηλικίην ἐλεήσας,
- νήπιος, οὐδὲ τὸ ᾔδη ὃ οὐ πείσεσθαι ἔμελλεν·
- οὐ γάρ τι γλυκύθυμος ἀνὴρ ἦν οὐδʼ ἀγανόφρων,
- ἀλλὰ μάλʼ ἐμμεμαώς· ὃ μὲν ἥπτετο χείρεσι γούνων
- ἱέμενος λίσσεσθʼ, ὃ δὲ φασγάνῳ οὖτα καθʼ ἧπαρ·
- ἐκ δέ οἱ ἧπαρ ὄλισθεν, ἀτὰρ μέλαν αἷμα κατʼ αὐτοῦ
- κόλπον ἐνέπλησεν· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε
- θυμοῦ δευόμενον· ὃ δὲ Μούλιον οὖτα παραστὰς
- δουρὶ κατʼ οὖς· εἶθαρ δὲ διʼ οὔατος ἦλθʼ ἑτέροιο
- αἰχμὴ χαλκείη· ὃ δʼ Ἀγήνορος υἱὸν Ἔχεκλον
- μέσσην κὰκ κεφαλὴν ξίφει ἤλασε κωπήεντι,
- πᾶν δʼ ὑπεθερμάνθη ξίφος αἵματι· τὸν δὲ κατʼ ὄσσε
- ἔλλαβε πορφύρεος θάνατος καὶ μοῖρα κραταιή.
- Δευκαλίωνα δʼ ἔπειθʼ, ἵνα τε ξυνέχουσι τένοντες
- ἀγκῶνος, τῇ τόν γε φίλης διὰ χειρὸς ἔπειρεν
- αἰχμῇ χαλκείῃ· ὃ δέ μιν μένε χεῖρα βαρυνθεὶς
- πρόσθʼ ὁρόων θάνατον· ὃ δὲ φασγάνῳ αὐχένα θείνας
- τῆλʼ αὐτῇ πήληκι κάρη βάλε· μυελὸς αὖτε
- σφονδυλίων ἔκπαλθʼ, ὃ δʼ ἐπὶ χθονὶ κεῖτο τανυσθείς.
- αὐτὰρ ὃ βῆ ῥʼ ἰέναι μετʼ ἀμύμονα Πείρεω υἱὸν
- Ῥίγμον, ὃς ἐκ Θρῄκης ἐριβώλακος εἰληλούθει·
- τὸν βάλε μέσσον ἄκοντι, πάγη δʼ ἐν νηδύϊ χαλκός,
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων· ὃ δʼ Ἀρηΐθοον θεράποντα
- ἂψ ἵππους στρέψαντα μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ
- νύξʼ, ἀπὸ δʼ ἅρματος ὦσε· κυκήθησαν δέ οἱ ἵπποι.
- ὡς δʼ ἀναμαιμάει βαθέʼ ἄγκεα θεσπιδαὲς πῦρ
- οὔρεος ἀζαλέοιο, βαθεῖα δὲ καίεται ὕλη,
- πάντῃ τε κλονέων ἄνεμος φλόγα εἰλυφάζει,
- ὣς ὅ γε πάντῃ θῦνε σὺν ἔγχεϊ δαίμονι ἶσος
- κτεινομένους ἐφέπων· ῥέε δʼ αἵματι γαῖα μέλαινα.
- ὡς δʼ ὅτε τις ζεύξῃ βόας ἄρσενας εὐρυμετώπους
- τριβέμεναι κρῖ λευκὸν ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- ῥίμφά τε λέπτʼ ἐγένοντο βοῶν ὑπὸ πόσσʼ ἐριμύκων,
- ὣς ὑπʼ Ἀχιλλῆος μεγαθύμου μώνυχες ἵπποι
- στεῖβον ὁμοῦ νέκυάς τε καὶ ἀσπίδας· αἵματι δʼ ἄξων
- νέρθεν ἅπας πεπάλακτο καὶ ἄντυγες αἳ περὶ δίφρον,
- ἃς ἄρʼ ἀφʼ ἱππείων ὁπλέων ῥαθάμιγγες ἔβαλλον
- αἵ τʼ ἀπʼ ἐπισσώτρων· ὃ δὲ ἵετο κῦδος ἀρέσθαι
- Πηλεΐδης, λύθρῳ δὲ παλάσσετο χεῖρας ἀάπτους.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
- ἔνθα διατμήξας τοὺς μὲν πεδίον δὲ δίωκε
- πρὸς πόλιν, ᾗ περ Ἀχαιοὶ ἀτυζόμενοι φοβέοντο
- ἤματι τῷ προτέρῳ, ὅτε μαίνετο φαίδιμος Ἕκτωρ·
- τῇ ῥʼ οἵ γε προχέοντο πεφυζότες, ἠέρα δʼ Ἥρη
- πίτνα πρόσθε βαθεῖαν ἐρυκέμεν· ἡμίσεες δὲ
- ἐς ποταμὸν εἰλεῦντο βαθύρροον ἀργυροδίνην,
- ἐν δʼ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ, βράχε δʼ αἰπὰ ῥέεθρα,
- ὄχθαι δʼ ἀμφὶ περὶ μεγάλʼ ἴαχον· οἳ δʼ ἀλαλητῷ
- ἔννεον ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλισσόμενοι περὶ δίνας.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ ῥιπῆς πυρὸς ἀκρίδες ἠερέθονται
- φευγέμεναι ποταμὸν δέ· τὸ δὲ φλέγει ἀκάματον πῦρ
- ὄρμενον ἐξαίφνης, ταὶ δὲ πτώσσουσι καθʼ ὕδωρ·
- ὣς ὑπʼ Ἀχιλλῆος Ξάνθου βαθυδινήεντος
- πλῆτο ῥόος κελάδων ἐπιμὶξ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν.
- αὐτὰρ ὃ διογενὴς δόρυ μὲν λίπεν αὐτοῦ ἐπʼ ὄχθῃ
- κεκλιμένον μυρίκῃσιν, ὃ δʼ ἔσθορε δαίμονι ἶσος
- φάσγανον οἶον ἔχων, κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα,
- τύπτε δʼ ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνος ὄρνυτʼ ἀεικὴς
- ἄορι θεινομένων, ἐρυθαίνετο δʼ αἵματι ὕδωρ.
- ὡς δʼ ὑπὸ δελφῖνος μεγακήτεος ἰχθύες ἄλλοι
- φεύγοντες πιμπλᾶσι μυχοὺς λιμένος εὐόρμου
- δειδιότες· μάλα γάρ τε κατεσθίει ὅν κε λάβῃσιν·
- ὣς Τρῶες ποταμοῖο κατὰ δεινοῖο ῥέεθρα
- πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς. ὃ δʼ ἐπεὶ κάμε χεῖρας ἐναίρων,
- ζωοὺς ἐκ ποταμοῖο δυώδεκα λέξατο κούρους
- ποινὴν Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο θανόντος·
- τοὺς ἐξῆγε θύραζε τεθηπότας ἠΰτε νεβρούς,
- δῆσε δʼ ὀπίσσω χεῖρας ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι,
- τοὺς αὐτοὶ φορέεσκον ἐπὶ στρεπτοῖσι χιτῶσι,
- δῶκε δʼ ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας.
- αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων.
- ἔνθʼ υἷι Πριάμοιο συνήντετο Δαρδανίδαο
- ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι, τόν ῥά ποτʼ αὐτὸς
- ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλωῆς οὐκ ἐθέλοντα
- ἐννύχιος προμολών· ὃ δʼ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ
- τάμνε νέους ὄρπηκας, ἵνʼ ἅρματος ἄντυγες εἶεν·
- τῷ δʼ ἄρʼ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς.
- καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε
- νηυσὶν ἄγων, ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε·
- κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δʼ ἔδωκεν
- Ἴμβριος Ἠετίων, πέμψεν δʼ ἐς δῖαν Ἀρίσβην·
- ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα.
- ἕνδεκα δʼ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν
- ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο· δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις
- χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν, ὅς μιν ἔμελλε
- πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι.
- τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
- γυμνὸν ἄτερ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος, οὐδʼ ἔχεν ἔγχος,
- ἀλλὰ τὰ μέν ῥʼ ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε· τεῖρε γὰρ ἱδρὼς
- φεύγοντʼ ἐκ ποταμοῦ, κάματος δʼ ὑπὸ γούνατʼ ἐδάμνα·
- ὀχθήσας δʼ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι·
- ἦ μάλα δὴ Τρῶες μεγαλήτορες οὕς περ ἔπεφνον
- αὖτις ἀναστήσονται ὑπὸ ζόφου ἠερόεντος,
- οἷον δὴ καὶ ὅδʼ ἦλθε φυγὼν ὕπο νηλεὲς ἦμαρ
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην πεπερημένος· οὐδέ μιν ἔσχε
- πόντος ἁλὸς πολιῆς, ὃ πολέας ἀέκοντας ἐρύκει.
- ἀλλʼ ἄγε δὴ καὶ δουρὸς ἀκωκῆς ἡμετέροιο
- γεύσεται, ὄφρα ἴδωμαι ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ δαείω
- ἢ ἄρʼ ὁμῶς καὶ κεῖθεν ἐλεύσεται, ἦ μιν ἐρύξει
- γῆ φυσίζοος, ἥ τε κατὰ κρατερόν περ ἐρύκει.
- ὣς ὅρμαινε μένων· ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθε τεθηπὼς
- γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δʼ ἤθελε θυμῷ
- ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν.
- ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
- οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δʼ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων
- κύψας· ἐγχείη δʼ ἄρʼ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
- ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο.
- αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων,
- τῇ δʼ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει·
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- γουνοῦμαι σʼ Ἀχιλεῦ· σὺ δέ μʼ αἴδεο καί μʼ ἐλέησον·
- ἀντί τοί εἰμʼ ἱκέταο διοτρεφὲς αἰδοίοιο·
- πὰρ γὰρ σοὶ πρώτῳ πασάμην Δημήτερος ἀκτὴν
- ἤματι τῷ ὅτε μʼ εἷλες ἐϋκτιμένῃ ἐν ἀλωῇ,
- καί μʼ ἐπέρασσας ἄνευθεν ἄγων πατρός τε φίλων τε
- Λῆμνον ἐς ἠγαθέην, ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον.
- νῦν δὲ λύμην τρὶς τόσσα πορών· ἠὼς δέ μοί ἐστιν
- ἥδε δυωδεκάτη, ὅτʼ ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα
- πολλὰ παθών· νῦν αὖ με τεῇς ἐν χερσὶν ἔθηκε
- μοῖρʼ ὀλοή· μέλλω που ἀπεχθέσθαι Διὶ πατρί,
- ὅς με σοὶ αὖτις δῶκε· μινυνθάδιον δέ με μήτηρ
- γείνατο Λαοθόη θυγάτηρ Ἄλταο γέροντος
- Ἄλτεω, ὃς Λελέγεσσι φιλοπτολέμοισιν ἀνάσσει
- Πήδασον αἰπήεσσαν ἔχων ἐπὶ Σατνιόεντι.
- τοῦ δʼ ἔχε θυγατέρα Πρίαμος, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας·
- τῆς δὲ δύω γενόμεσθα, σὺ δʼ ἄμφω δειροτομήσεις,
- ἤτοι τὸν πρώτοισι μετὰ πρυλέεσσι δάμασσας
- ἀντίθεον Πολύδωρον, ἐπεὶ βάλες ὀξέϊ δουρί·
- νῦν δὲ δὴ ἐνθάδʼ ἐμοὶ κακὸν ἔσσεται· οὐ γὰρ ὀΐω
- σὰς χεῖρας φεύξεσθαι, ἐπεί ῥʼ ἐπέλασσέ γε δαίμων.
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δʼ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·