Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- οὐδʼ ἐθέλουσι μάχεσθαι ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσι.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ·
- ἦ δὴ ταῦτά γʼ ἑτοῖμα τετεύχαται, οὐδέ κεν ἄλλως
- Ζεὺς ὑψιβρεμέτης αὐτὸς παρατεκτήναιτο.
- τεῖχος μὲν γὰρ δὴ κατερήριπεν, ᾧ ἐπέπιθμεν
- ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·
- οἳ δʼ ἐπὶ νηυσὶ θοῇσι μάχην ἀλίαστον ἔχουσι
- νωλεμές· οὐδʼ ἂν ἔτι γνοίης μάλα περ σκοπιάζων
- ὁπποτέρωθεν Ἀχαιοὶ ὀρινόμενοι κλονέονται,
- ὡς ἐπιμὶξ κτείνονται, ἀϋτὴ δʼ οὐρανὸν ἵκει.
- ἡμεῖς δὲ φραζώμεθʼ ὅπως ἔσται τάδε ἔργα
- εἴ τι νόος ῥέξει· πόλεμον δʼ οὐκ ἄμμε κελεύω
- δύμεναι· οὐ γάρ πως βεβλημένον ἐστὶ μάχεσθαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- Νέστορ ἐπεὶ δὴ νηυσὶν ἔπι πρυμνῇσι μάχονται,
- τεῖχος δʼ οὐκ ἔχραισμε τετυγμένον, οὐδέ τι τάφρος,
- ᾗ ἔπι πολλὰ πάθον Δαναοί, ἔλποντο δὲ θυμῷ
- ἄρρηκτον νηῶν τε καὶ αὐτῶν εἶλαρ ἔσεσθαι·
- οὕτω που Διὶ μέλλει ὑπερμενέϊ φίλον εἶναι
- νωνύμνους ἀπολέσθαι ἀπʼ Ἄργεος ἐνθάδʼ Ἀχαιούς.
- ᾔδεα μὲν γὰρ ὅτε πρόφρων Δαναοῖσιν ἄμυνεν,
- οἶδα δὲ νῦν ὅτε τοὺς μὲν ὁμῶς μακάρεσσι θεοῖσι
- κυδάνει, ἡμέτερον δὲ μένος καὶ χεῖρας ἔδησεν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω πειθώμεθα πάντες.
- νῆες ὅσαι πρῶται εἰρύαται ἄγχι θαλάσσης
- ἕλκωμεν, πάσας δὲ ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,
- ὕψι δʼ ἐπʼ εὐνάων ὁρμίσσομεν, εἰς ὅ κεν ἔλθῃ
- νὺξ ἀβρότη, ἢν καὶ τῇ ἀπόσχωνται πολέμοιο
- Τρῶες· ἔπειτα δέ κεν ἐρυσαίμεθα νῆας ἁπάσας.
- οὐ γάρ τις νέμεσις φυγέειν κακόν, οὐδʼ ἀνὰ νύκτα.
- βέλτερον ὃς φεύγων προφύγῃ κακὸν ἠὲ ἁλώῃ.
- τὸν δʼ ἄρʼ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητις Ὀδυσσεύς·
- Ἀτρεΐδη ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων·
- οὐλόμενʼ αἴθʼ ὤφελλες ἀεικελίου στρατοῦ ἄλλου
- σημαίνειν, μὴ δʼ ἄμμιν ἀνασσέμεν, οἷσιν ἄρα Ζεὺς
- ἐκ νεότητος ἔδωκε καὶ ἐς γῆρας τολυπεύειν
- ἀργαλέους πολέμους, ὄφρα φθιόμεσθα ἕκαστος.
- οὕτω δὴ μέμονας Τρώων πόλιν εὐρυάγυιαν
- καλλείψειν, ἧς εἵνεκʼ ὀϊζύομεν κακὰ πολλά;
- σίγα, μή τίς τʼ ἄλλος Ἀχαιῶν τοῦτον ἀκούσῃ
- μῦθον, ὃν οὔ κεν ἀνήρ γε διὰ στόμα πάμπαν ἄγοιτο
- ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν
- σκηπτοῦχός τʼ εἴη, καί οἱ πειθοίατο λαοὶ
- τοσσοίδʼ ὅσσοισιν σὺ μετʼ Ἀργείοισιν ἀνάσσεις·
- νῦν δέ σευ ὠνοσάμην πάγχυ φρένας, οἷον ἔειπες·
- ὃς κέλεαι πολέμοιο συνεσταότος καὶ ἀϋτῆς
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλαδʼ ἑλκέμεν, ὄφρʼ ἔτι μᾶλλον
- Τρωσὶ μὲν εὐκτὰ γένηται ἐπικρατέουσί περ ἔμπης,
- ἡμῖν δʼ αἰπὺς ὄλεθρος ἐπιρρέπῃ. οὐ γὰρ Ἀχαιοὶ
- σχήσουσιν πόλεμον νηῶν ἅλα δʼ ἑλκομενάων,
- ἀλλʼ ἀποπαπτανέουσιν, ἐρωήσουσι δὲ χάρμης.
- ἔνθά κε σὴ βουλὴ δηλήσεται ὄρχαμε λαῶν.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
- ὦ Ὀδυσεῦ μάλα πώς με καθίκεο θυμὸν ἐνιπῇ
- ἀργαλέῃ· ἀτὰρ οὐ μὲν ἐγὼν ἀέκοντας ἄνωγα
- νῆας ἐϋσσέλμους ἅλα δʼ ἑλκέμεν υἷας Ἀχαιῶν.
- νῦν δʼ εἴη ὃς τῆσδέ γʼ ἀμείνονα μῆτιν ἐνίσποι
- ἢ νέος ἠὲ παλαιός· ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη.
- τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸς Διομήδης·
- ἐγγὺς ἀνήρ· οὐ δηθὰ ματεύσομεν· αἴ κʼ ἐθέλητε
- πείθεσθαι, καὶ μή τι κότῳ ἀγάσησθε ἕκαστος
- οὕνεκα δὴ γενεῆφι νεώτατός εἰμι μεθʼ ὑμῖν·
- πατρὸς δʼ ἐξ ἀγαθοῦ καὶ ἐγὼ γένος εὔχομαι εἶναι
- Τυδέος, ὃν Θήβῃσι χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτει.
- πορθεῖ γὰρ τρεῖς παῖδες ἀμύμονες ἐξεγένοντο,
- οἴκεον δʼ ἐν Πλευρῶνι καὶ αἰπεινῇ Καλυδῶνι
- Ἄγριος ἠδὲ Μέλας, τρίτατος δʼ ἦν ἱππότα Οἰνεὺς
- πατρὸς ἐμοῖο πατήρ· ἀρετῇ δʼ ἦν ἔξοχος αὐτῶν.
- ἀλλʼ ὃ μὲν αὐτόθι μεῖνε, πατὴρ δʼ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσθη
- πλαγχθείς· ὡς γάρ που Ζεὺς ἤθελε καὶ θεοὶ ἄλλοι.
- Ἀδρήστοιο δʼ ἔγημε θυγατρῶν, ναῖε δὲ δῶμα
- ἀφνειὸν βιότοιο, ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι
- πυροφόροι, πολλοὶ δὲ φυτῶν ἔσαν ὄρχατοι ἀμφίς,
- πολλὰ δέ οἱ πρόβατʼ ἔσκε· κέκαστο δὲ πάντας Ἀχαιοὺς
- ἐγχείῃ· τὰ δὲ μέλλετʼ ἀκουέμεν, εἰ ἐτεόν περ.
- τὼ οὐκ ἄν με γένος γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φάντες
- μῦθον ἀτιμήσαιτε πεφασμένον ὅν κʼ ἐῢ εἴπω.
- δεῦτʼ ἴομεν πόλεμον δὲ καὶ οὐτάμενοί περ ἀνάγκῃ.
- ἔνθα δʼ ἔπειτʼ αὐτοὶ μὲν ἐχώμεθα δηϊοτῆτος
- ἐκ βελέων, μή πού τις ἐφʼ ἕλκεϊ ἕλκος ἄρηται·
- ἄλλους δʼ ὀτρύνοντες ἐνήσομεν, οἳ τὸ πάρος περ
- θυμῷ ἦρα φέροντες ἀφεστᾶσʼ οὐδὲ μάχονται.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- βὰν δʼ ἴμεν, ἦρχε δʼ ἄρά σφιν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε κλυτὸς ἐννοσίγαιος,
- ἀλλὰ μετʼ αὐτοὺς ἦλθε παλαιῷ φωτὶ ἐοικώς,
- δεξιτερὴν δʼ ἕλε χεῖρʼ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἀτρεΐδη νῦν δή που Ἀχιλλῆος ὀλοὸν κῆρ
- γηθεῖ ἐνὶ στήθεσσι φόνον καὶ φύζαν Ἀχαιῶν
- δερκομένῳ, ἐπεὶ οὔ οἱ ἔνι φρένες οὐδʼ ἠβαιαί.
- ἀλλʼ ὃ μὲν ὣς ἀπόλοιτο, θεὸς δέ ἑ σιφλώσειε·
- σοὶ δʼ οὔ πω μάλα πάγχυ θεοὶ μάκαρες κοτέουσιν,
- ἀλλʼ ἔτι που Τρώων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- εὐρὺ κονίσουσιν πεδίον, σὺ δʼ ἐπόψεαι αὐτὸς
- φεύγοντας προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.
- ὣς εἰπὼν μέγʼ ἄϋσεν ἐπεσσύμενος πεδίοιο.
- ὅσσόν τʼ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι
- ἀνέρες ἐν πολέμῳ ἔριδα ξυνάγοντες Ἄρηος,
- τόσσην ἐκ στήθεσφιν ὄπα κρείων ἐνοσίχθων
- ἧκεν· Ἀχαιοῖσιν δὲ μέγα σθένος ἔμβαλʼ ἑκάστῳ
- καρδίῃ, ἄληκτον πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι.
- Ἥρη δʼ εἰσεῖδε χρυσόθρονος ὀφθαλμοῖσι
- στᾶσʼ ἐξ Οὐλύμποιο ἀπὸ ῥίου· αὐτίκα δʼ ἔγνω
- τὸν μὲν ποιπνύοντα μάχην ἀνὰ κυδιάνειραν
- αὐτοκασίγνητον καὶ δαέρα, χαῖρε δὲ θυμῷ·
- Ζῆνα δʼ ἐπʼ ἀκροτάτης κορυφῆς πολυπίδακος Ἴδης
- ἥμενον εἰσεῖδε, στυγερὸς δέ οἱ ἔπλετο θυμῷ.
- μερμήριξε δʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
- ὅππως ἐξαπάφοιτο Διὸς νόον αἰγιόχοιο·
- ἥδε δέ οἱ κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλὴ
- ἐλθεῖν εἰς Ἴδην εὖ ἐντύνασαν ἓ αὐτήν,
- εἴ πως ἱμείραιτο παραδραθέειν φιλότητι
- ᾗ χροιῇ, τῷ δʼ ὕπνον ἀπήμονά τε λιαρόν τε
- χεύῃ ἐπὶ βλεφάροισιν ἰδὲ φρεσὶ πευκαλίμῃσι.
- βῆ δʼ ἴμεν ἐς θάλαμον, τόν οἱ φίλος υἱὸς ἔτευξεν
- Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσε
- κληῗδι κρυπτῇ, τὴν δʼ οὐ θεὸς ἄλλος ἀνῷγεν·
- ἔνθʼ ἥ γʼ εἰσελθοῦσα θύρας ἐπέθηκε φαεινάς.
- ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς ἱμερόεντος
- λύματα πάντα κάθηρεν, ἀλείψατο δὲ λίπʼ ἐλαίῳ
- ἀμβροσίῳ ἑδανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν·
- τοῦ καὶ κινυμένοιο Διὸς κατὰ χαλκοβατὲς δῶ
- ἔμπης ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετʼ ἀϋτμή.
- τῷ ῥʼ ἥ γε χρόα καλὸν ἀλειψαμένη ἰδὲ χαίτας
- πεξαμένη χερσὶ πλοκάμους ἔπλεξε φαεινοὺς
- καλοὺς ἀμβροσίους ἐκ κράατος ἀθανάτοιο.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ἀμβρόσιον ἑανὸν ἕσαθʼ, ὅν οἱ Ἀθήνη
- ἔξυσʼ ἀσκήσασα, τίθει δʼ ἐνὶ δαίδαλα πολλά·
- χρυσείῃς δʼ ἐνετῇσι κατὰ στῆθος περονᾶτο.
- ζώσατο δὲ ζώνῃ ἑκατὸν θυσάνοις ἀραρυίῃ,
- ἐν δʼ ἄρα ἕρματα ἧκεν ἐϋτρήτοισι λοβοῖσι
- τρίγληνα μορόεντα· χάρις δʼ ἀπελάμπετο πολλή.
- κρηδέμνῳ δʼ ἐφύπερθε καλύψατο δῖα θεάων
- καλῷ νηγατέῳ· λευκὸν δʼ ἦν ἠέλιος ὥς·
- ποσσὶ δʼ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα περὶ χροῒ θήκατο κόσμον
- βῆ ῥʼ ἴμεν ἐκ θαλάμοιο, καλεσσαμένη δʼ Ἀφροδίτην
- τῶν ἄλλων ἀπάνευθε θεῶν πρὸς μῦθον ἔειπε·
- ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο φίλον τέκος ὅττί κεν εἴπω,
- ἦέ κεν ἀρνήσαιο κοτεσσαμένη τό γε θυμῷ,
- οὕνεκʼ ἐγὼ Δαναοῖσι, σὺ δὲ Τρώεσσιν ἀρήγεις;
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη·
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
- αὔδα ὅ τι φρονέεις· τελέσαι δέ με θυμὸς ἄνωγεν,
- εἰ δύναμαι τελέσαι γε καὶ εἰ τετελεσμένον ἐστίν.
- τὴν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- δὸς νῦν μοι φιλότητα καὶ ἵμερον, ᾧ τε σὺ πάντας
- δαμνᾷ ἀθανάτους ἠδὲ θνητοὺς ἀνθρώπους.
- εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
- Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν,
- οἵ μʼ ἐν σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδʼ ἀτίταλλον
- δεξάμενοι Ῥείας, ὅτε τε Κρόνον εὐρύοπα Ζεὺς
- γαίης νέρθε καθεῖσε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης·
- τοὺς εἶμʼ ὀψομένη, καί σφʼ ἄκριτα νείκεα λύσω·
- ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
- εὐνῆς καὶ φιλότητος, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
- εἰ κείνω ἐπέεσσι παραιπεπιθοῦσα φίλον κῆρ
- εἰς εὐνὴν ἀνέσαιμι ὁμωθῆναι φιλότητι,
- αἰεί κέ σφι φίλη τε καὶ αἰδοίη καλεοίμην.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε φιλομειδὴς Ἀφροδίτη·
- οὐκ ἔστʼ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι·
- Ζηνὸς γὰρ τοῦ ἀρίστου ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις.
- ἦ, καὶ ἀπὸ στήθεσφιν ἐλύσατο κεστὸν ἱμάντα
- ποικίλον, ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο·
- ἔνθʼ ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δʼ ἵμερος, ἐν δʼ ὀαριστὺς
- πάρφασις, ἥ τʼ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων.
- τόν ῥά οἱ ἔμβαλε χερσὶν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζε·
- τῆ νῦν τοῦτον ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ
- ποικίλον, ᾧ ἔνι πάντα τετεύχαται· οὐδέ σέ φημι
- ἄπρηκτόν γε νέεσθαι, ὅ τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
- μειδήσασα δʼ ἔπειτα ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ.
- ἣ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη,
- Ἥρη δʼ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
- Πιερίην δʼ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
- σεύατʼ ἐφʼ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
- ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
- ἐξ Ἀθόω δʼ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
- Λῆμνον δʼ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.
- ἔνθʼ Ὕπνῳ ξύμβλητο κασιγνήτῳ Θανάτοιο,
- ἔν τʼ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ὕπνε ἄναξ πάντων τε θεῶν πάντων τʼ ἀνθρώπων,
- ἠμὲν δή ποτʼ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες, ἠδʼ ἔτι καὶ νῦν
- πείθευ· ἐγὼ δέ κέ τοι ἰδέω χάριν ἤματα πάντα.
- κοίμησόν μοι Ζηνὸς ὑπʼ ὀφρύσιν ὄσσε φαεινὼ
- αὐτίκʼ ἐπεί κεν ἐγὼ παραλέξομαι ἐν φιλότητι.
- δῶρα δέ τοι δώσω καλὸν θρόνον ἄφθιτον αἰεὶ
- χρύσεον· Ἥφαιστος δέ κʼ ἐμὸς πάϊς ἀμφιγυήεις
- τεύξειʼ ἀσκήσας, ὑπὸ δὲ θρῆνυν ποσὶν ἥσει,
- τῷ κεν ἐπισχοίης λιπαροὺς πόδας εἰλαπινάζων.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε νήδυμος Ὕπνος·
- Ἥρη πρέσβα θεὰ θύγατερ μεγάλοιο Κρόνοιο
- ἄλλον μέν κεν ἔγωγε θεῶν αἰειγενετάων
- ῥεῖα κατευνήσαιμι, καὶ ἂν ποταμοῖο ῥέεθρα
- Ὠκεανοῦ, ὅς περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται·
- Ζηνὸς δʼ οὐκ ἂν ἔγωγε Κρονίονος ἆσσον ἱκοίμην
- οὐδὲ κατευνήσαιμʼ, ὅτε μὴ αὐτός γε κελεύοι.
- ἤδη γάρ με καὶ ἄλλο τεὴ ἐπίνυσσεν ἐφετμὴ
- ἤματι τῷ ὅτε κεῖνος ὑπέρθυμος Διὸς υἱὸς
- ἔπλεεν Ἰλιόθεν Τρώων πόλιν ἐξαλαπάξας.
- ἤτοι ἐγὼ μὲν ἔλεξα Διὸς νόον αἰγιόχοιο
- νήδυμος ἀμφιχυθείς· σὺ δέ οἱ κακὰ μήσαο θυμῷ
- ὄρσασʼ ἀργαλέων ἀνέμων ἐπὶ πόντον ἀήτας,
- καί μιν ἔπειτα Κόων δʼ εὖ ναιομένην ἀπένεικας
- νόσφι φίλων πάντων. ὃ δʼ ἐπεγρόμενος χαλέπαινε
- ῥιπτάζων κατὰ δῶμα θεούς, ἐμὲ δʼ ἔξοχα πάντων
- ζήτει· καί κέ μʼ ἄϊστον ἀπʼ αἰθέρος ἔμβαλε πόντῳ,
- εἰ μὴ Νὺξ δμήτειρα θεῶν ἐσάωσε καὶ ἀνδρῶν·
- τὴν ἱκόμην φεύγων, ὃ δʼ ἐπαύσατο χωόμενός περ.
- ἅζετο γὰρ μὴ Νυκτὶ θοῇ ἀποθύμια ἕρδοι.
- νῦν αὖ τοῦτό μʼ ἄνωγας ἀμήχανον ἄλλο τελέσσαι.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπε βοῶπις πότνια Ἥρη·
- Ὕπνε τί ἢ δὲ σὺ ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς;
- ἦ φῂς ὣς Τρώεσσιν ἀρηξέμεν εὐρύοπα Ζῆν
- ὡς Ἡρακλῆος περιχώσατο παῖδος ἑοῖο;
- ἀλλʼ ἴθʼ, ἐγὼ δέ κέ τοι Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων
- δώσω ὀπυιέμεναι καὶ σὴν κεκλῆσθαι ἄκοιτιν.
- ὣς φάτο, χήρατο δʼ Ὕπνος, ἀμειβόμενος δὲ προσηύδα·
- ἄγρει νῦν μοι ὄμοσσον ἀάατον Στυγὸς ὕδωρ,
- χειρὶ δὲ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἕλε χθόνα πουλυβότειραν,
- τῇ δʼ ἑτέρῃ ἅλα μαρμαρέην, ἵνα νῶϊν ἅπαντες
- μάρτυροι ὦσʼ οἳ ἔνερθε θεοὶ Κρόνον ἀμφὶς ἐόντες,
- ἦ μὲν ἐμοὶ δώσειν Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων
- Πασιθέην, ἧς τʼ αὐτὸς ἐέλδομαι ἤματα πάντα.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- ὄμνυε δʼ ὡς ἐκέλευε, θεοὺς δʼ ὀνόμηνεν ἅπαντας
- τοὺς ὑποταρταρίους οἳ Τιτῆνες καλέονται.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ὄμοσέν τε τελεύτησέν τε τὸν ὅρκον,
- τὼ βήτην Λήμνου τε καὶ Ἴμβρου ἄστυ λιπόντε
- ἠέρα ἑσσαμένω ῥίμφα πρήσσοντε κέλευθον.
- Ἴδην δʼ ἱκέσθην πολυπίδακα μητέρα θηρῶν
- Λεκτόν, ὅθι πρῶτον λιπέτην ἅλα· τὼ δʼ ἐπὶ χέρσου
- βήτην, ἀκροτάτη δὲ ποδῶν ὕπο σείετο ὕλη.
- ἔνθʼ Ὕπνος μὲν ἔμεινε πάρος Διὸς ὄσσε ἰδέσθαι
- εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περιμήκετον, ἣ τότʼ ἐν Ἴδῃ
- μακροτάτη πεφυυῖα διʼ ἠέρος αἰθέρʼ ἵκανεν·
- ἔνθʼ ἧστʼ ὄζοισιν πεπυκασμένος εἰλατίνοισιν
- ὄρνιθι λιγυρῇ ἐναλίγκιος, ἥν τʼ ἐν ὄρεσσι
- χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν.
- Ἥρη δὲ κραιπνῶς προσεβήσετο Γάργαρον ἄκρον
- Ἴδης ὑψηλῆς· ἴδε δὲ νεφεληγερέτα Ζεύς.
- ὡς δʼ ἴδεν, ὥς μιν ἔρως πυκινὰς φρένας ἀμφεκάλυψεν,
- οἷον ὅτε πρῶτόν περ ἐμισγέσθην φιλότητι
- εἰς εὐνὴν φοιτῶντε, φίλους λήθοντε τοκῆας.
- στῆ δʼ αὐτῆς προπάροιθεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- Ἥρη πῇ μεμαυῖα κατʼ Οὐλύμπου τόδʼ ἱκάνεις;
- ἵπποι δʼ οὐ παρέασι καὶ ἅρματα τῶν κʼ ἐπιβαίης.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- ἔρχομαι ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίης,
- Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν,
- οἵ με σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδʼ ἀτίταλλον·
- τοὺς εἶμʼ ὀψομένη, καί σφʼ ἄκριτα νείκεα λύσω·
- ἤδη γὰρ δηρὸν χρόνον ἀλλήλων ἀπέχονται
- εὐνῆς καὶ φιλότητος, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
- ἵπποι δʼ ἐν πρυμνωρείῃ πολυπίδακος Ἴδης
- ἑστᾶσʼ, οἵ μʼ οἴσουσιν ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρήν.
- νῦν δὲ σεῦ εἵνεκα δεῦρο κατʼ Οὐλύμπου τόδʼ ἱκάνω,
- μή πώς μοι μετέπειτα χολώσεαι, αἴ κε σιωπῇ
- οἴχωμαι πρὸς δῶμα βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- Ἥρη κεῖσε μὲν ἔστι καὶ ὕστερον ὁρμηθῆναι,
- νῶϊ δʼ ἄγʼ ἐν φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε.
- οὐ γάρ πώ ποτέ μʼ ὧδε θεᾶς ἔρος οὐδὲ γυναικὸς
- θυμὸν ἐνὶ στήθεσσι περιπροχυθεὶς ἐδάμασσεν,
- οὐδʼ ὁπότʼ ἠρασάμην Ἰξιονίης ἀλόχοιο,
- ἣ τέκε Πειρίθοον θεόφιν μήστωρʼ ἀτάλαντον·
- οὐδʼ ὅτε περ Δανάης καλλισφύρου Ἀκρισιώνης,
- ἣ τέκε Περσῆα πάντων ἀριδείκετον ἀνδρῶν·
- οὐδʼ ὅτε Φοίνικος κούρης τηλεκλειτοῖο,
- ἣ τέκε μοι Μίνων τε καὶ ἀντίθεον Ῥαδάμανθυν·
- οὐδʼ ὅτε περ Σεμέλης οὐδʼ Ἀλκμήνης ἐνὶ Θήβῃ,
- ἥ ῥʼ Ἡρακλῆα κρατερόφρονα γείνατο παῖδα·
- ἣ δὲ Διώνυσον Σεμέλη τέκε χάρμα βροτοῖσιν·
- οὐδʼ ὅτε Δήμητρος καλλιπλοκάμοιο ἀνάσσης,
- οὐδʼ ὁπότε Λητοῦς ἐρικυδέος, οὐδὲ σεῦ αὐτῆς,
- ὡς σέο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ.
- τὸν δὲ δολοφρονέουσα προσηύδα πότνια Ἥρη·
- αἰνότατε Κρονίδη ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες.
- εἰ νῦν ἐν φιλότητι λιλαίεαι εὐνηθῆναι
- Ἴδης ἐν κορυφῇσι, τὰ δὲ προπέφανται ἅπαντα·
- πῶς κʼ ἔοι εἴ τις νῶϊ θεῶν αἰειγενετάων
- εὕδοντʼ ἀθρήσειε, θεοῖσι δὲ πᾶσι μετελθὼν
- πεφράδοι; οὐκ ἂν ἔγωγε τεὸν πρὸς δῶμα νεοίμην
- ἐξ εὐνῆς ἀνστᾶσα, νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη.
- ἀλλʼ εἰ δή ῥʼ ἐθέλεις καί τοι φίλον ἔπλετο θυμῷ,
- ἔστιν τοι θάλαμος, τόν τοι φίλος υἱὸς ἔτευξεν
- Ἥφαιστος, πυκινὰς δὲ θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσεν·
- ἔνθʼ ἴομεν κείοντες, ἐπεί νύ τοι εὔαδεν εὐνή.
- τὴν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- Ἥρη μήτε θεῶν τό γε δείδιθι μήτέ τινʼ ἀνδρῶν
- ὄψεσθαι· τοῖόν τοι ἐγὼ νέφος ἀμφικαλύψω
- χρύσεον· οὐδʼ ἂν νῶϊ διαδράκοι Ἠέλιός περ,
- οὗ τε καὶ ὀξύτατον πέλεται φάος εἰσοράασθαι.
- ἦ ῥα καὶ ἀγκὰς ἔμαρπτε Κρόνου παῖς ἣν παράκοιτιν·
- τοῖσι δʼ ὑπὸ χθὼν δῖα φύεν νεοθηλέα ποίην,
- λωτόν θʼ ἑρσήεντα ἰδὲ κρόκον ἠδʼ ὑάκινθον
- πυκνὸν καὶ μαλακόν, ὃς ἀπὸ χθονὸς ὑψόσʼ ἔεργε.
- τῷ ἔνι λεξάσθην, ἐπὶ δὲ νεφέλην ἕσσαντο
- καλὴν χρυσείην· στιλπναὶ δʼ ἀπέπιπτον ἔερσαι.
- ὣς ὃ μὲν ἀτρέμας εὗδε πατὴρ ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ,
- ὕπνῳ καὶ φιλότητι δαμείς, ἔχε δʼ ἀγκὰς ἄκοιτιν·
- βῆ δὲ θέειν ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν νήδυμος Ὕπνος
- ἀγγελίην ἐρέων γαιηόχῳ ἐννοσιγαίῳ·
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- πρόφρων νῦν Δαναοῖσι Ποσείδαον ἐπάμυνε,
- καί σφιν κῦδος ὄπαζε μίνυνθά περ, ὄφρʼ ἔτι εὕδει
- Ζεύς, ἐπεὶ αὐτῷ ἐγὼ μαλακὸν περὶ κῶμʼ ἐκάλυψα·
- Ἥρη δʼ ἐν φιλότητι παρήπαφεν εὐνηθῆναι.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ᾤχετʼ ἐπὶ κλυτὰ φῦλʼ ἀνθρώπων,
- τὸν δʼ ἔτι μᾶλλον ἀνῆκεν ἀμυνέμεναι Δαναοῖσιν.
- αὐτίκα δʼ ἐν πρώτοισι μέγα προθορὼν ἐκέλευσεν·
- Ἀργεῖοι καὶ δʼ αὖτε μεθίεμεν Ἕκτορι νίκην
- Πριαμίδῃ, ἵνα νῆας ἕλῃ καὶ κῦδος ἄρηται;
- ἀλλʼ ὃ μὲν οὕτω φησὶ καὶ εὔχεται οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι μένει κεχολωμένος ἦτορ·
- κείνου δʼ οὔ τι λίην ποθὴ ἔσσεται, εἴ κεν οἳ ἄλλοι
- ἡμεῖς ὀτρυνώμεθʼ ἀμυνέμεν ἀλλήλοισιν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- ἀσπίδες ὅσσαι ἄρισται ἐνὶ στρατῷ ἠδὲ μέγισται
- ἑσσάμενοι, κεφαλὰς δὲ παναίθῃσιν κορύθεσσι
- κρύψαντες, χερσίν τε τὰ μακρότατʼ ἔγχεʼ ἑλόντες
- ἴομεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἡγήσομαι, οὐδʼ ἔτι φημὶ
- Ἕκτορα Πριαμίδην μενέειν μάλα περ μεμαῶτα.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ μενέχαρμος, ἔχει δʼ ὀλίγον σάκος ὤμῳ,
- χείρονι φωτὶ δότω, ὃ δʼ ἐν ἀσπίδι μείζονι δύτω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- τοὺς δʼ αὐτοὶ βασιλῆες ἐκόσμεον οὐτάμενοί περ
- Τυδεΐδης Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων·
- οἰχόμενοι δʼ ἐπὶ πάντας ἀρήϊα τεύχεʼ ἄμειβον·
- ἐσθλὰ μὲν ἐσθλὸς ἔδυνε, χέρεια δὲ χείρονι δόσκεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκὸν
- βάν ῥʼ ἴμεν· ἦρχε δʼ ἄρά σφι Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- δεινὸν ἄορ τανύηκες ἔχων ἐν χειρὶ παχείῃ
- εἴκελον ἀστεροπῇ· τῷ δʼ οὐ θέμις ἐστὶ μιγῆναι
- ἐν δαῒ λευγαλέῃ, ἀλλὰ δέος ἰσχάνει ἄνδρας.
- Τρῶας δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐκόσμει φαίδιμος Ἕκτωρ.
- δή ῥα τότʼ αἰνοτάτην ἔριδα πτολέμοιο τάνυσσαν
- κυανοχαῖτα Ποσειδάων καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ,
- ἤτοι ὃ μὲν Τρώεσσιν, ὃ δʼ Ἀργείοισιν ἀρήγων.
- ἐκλύσθη δὲ θάλασσα ποτὶ κλισίας τε νέας τε
- Ἀργείων· οἳ δὲ ξύνισαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ.
- οὔτε θαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον
- ποντόθεν ὀρνύμενον πνοιῇ Βορέω ἀλεγεινῇ·
- οὔτε πυρὸς τόσσός γε ποτὶ βρόμος αἰθομένοιο
- οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὅτε τʼ ὤρετο καιέμεν ὕλην·
- οὔτʼ ἄνεμος τόσσόν γε περὶ δρυσὶν ὑψικόμοισι
- ἠπύει, ὅς τε μάλιστα μέγα βρέμεται χαλεπαίνων,
- ὅσση ἄρα Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἔπλετο φωνὴ
- δεινὸν ἀϋσάντων, ὅτʼ ἐπʼ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν.
- Αἴαντος δὲ πρῶτος ἀκόντισε φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἔγχει, ἐπεὶ τέτραπτο πρὸς ἰθύ οἱ, οὐδʼ ἀφάμαρτε,
- τῇ ῥα δύω τελαμῶνε περὶ στήθεσσι τετάσθην,
- ἤτοι ὃ μὲν σάκεος, ὃ δὲ φασγάνου ἀργυροήλου·
- τώ οἱ ῥυσάσθην τέρενα χρόα. χώσατο δʼ Ἕκτωρ,
- ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων.
- τὸν μὲν ἔπειτʼ ἀπιόντα μέγας Τελαμώνιος Αἴας
- χερμαδίῳ, τά ῥα πολλὰ θοάων ἔχματα νηῶν
- πὰρ ποσὶ μαρναμένων ἐκυλίνδετο, τῶν ἓν ἀείρας
- στῆθος βεβλήκει ὑπὲρ ἄντυγος ἀγχόθι δειρῆς,
- στρόμβον δʼ ὣς ἔσσευε βαλών, περὶ δʼ ἔδραμε πάντῃ.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ πληγῆς πατρὸς Διὸς ἐξερίπῃ δρῦς
- πρόρριζος, δεινὴ δὲ θεείου γίγνεται ὀδμὴ
- ἐξ αὐτῆς, τὸν δʼ οὔ περ ἔχει θράσος ὅς κεν ἴδηται
- ἐγγὺς ἐών, χαλεπὸς δὲ Διὸς μεγάλοιο κεραυνός,
- ὣς ἔπεσʼ Ἕκτορος ὦκα χαμαὶ μένος ἐν κονίῃσι·
- χειρὸς δʼ ἔκβαλεν ἔγχος, ἐπʼ αὐτῷ δʼ ἀσπὶς ἑάφθη
- καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ.
- οἳ δὲ μέγα ἰάχοντες ἐπέδραμον υἷες Ἀχαιῶν
- ἐλπόμενοι ἐρύεσθαι, ἀκόντιζον δὲ θαμειὰς
- αἰχμάς· ἀλλʼ οὔ τις ἐδυνήσατο ποιμένα λαῶν
- οὐτάσαι οὐδὲ βαλεῖν· πρὶν γὰρ περίβησαν ἄριστοι
- Πουλυδάμας τε καὶ Αἰνείας καὶ δῖος Ἀγήνωρ
- Σαρπηδών τʼ ἀρχὸς Λυκίων καὶ Γλαῦκος ἀμύμων.
- τῶν δʼ ἄλλων οὔ τίς εὑ ἀκήδεσεν, ἀλλὰ πάροιθεν
- ἀσπίδας εὐκύκλους σχέθον αὐτοῦ. τὸν δʼ ἄρʼ ἑταῖροι
- χερσὶν ἀείραντες φέρον ἐκ πόνου, ὄφρʼ ἵκεθʼ ἵππους
- ὠκέας, οἵ οἱ ὄπισθε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἕστασαν ἡνίοχόν τε καὶ ἅρματα ποικίλʼ ἔχοντες·
- οἳ τόν γε προτὶ ἄστυ φέρον βαρέα στενάχοντα.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
- ἔνθά μιν ἐξ ἵππων πέλασαν χθονί, κὰδ δέ οἱ ὕδωρ
- χεῦαν· ὃ δʼ ἀμπνύνθη καὶ ἀνέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,
- ἑζόμενος δʼ ἐπὶ γοῦνα κελαινεφὲς αἷμʼ ἀπέμεσσεν·
- αὖτις δʼ ἐξοπίσω πλῆτο χθονί, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- νὺξ ἐκάλυψε μέλαινα· βέλος δʼ ἔτι θυμὸν ἐδάμνα.
- Ἀργεῖοι δʼ ὡς οὖν ἴδον Ἕκτορα νόσφι κιόντα
- μᾶλλον ἐπὶ Τρώεσσι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθα πολὺ πρώτιστος Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας
- Σάτνιον οὔτασε δουρὶ μετάλμενος ὀξυόεντι
- Ἠνοπίδην, ὃν ἄρα νύμφη τέκε νηῒς ἀμύμων
- Ἤνοπι βουκολέοντι παρʼ ὄχθας Σατνιόεντος.
- τὸν μὲν Ὀϊλιάδης δουρὶ κλυτὸς ἐγγύθεν ἐλθὼν
- οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δʼ ἀνετράπετʼ, ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ
- Τρῶες καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην.
- τῷ δʼ ἐπὶ Πουλυδάμας ἐγχέσπαλος ἦλθεν ἀμύντωρ
- Πανθοΐδης, βάλε δὲ Προθοήνορα δεξιὸν ὦμον
- υἱὸν Ἀρηϊλύκοιο, διʼ ὤμου δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἔσχεν, ὃ δʼ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
- Πουλυδάμας δʼ ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
- οὐ μὰν αὖτʼ ὀΐω μεγαθύμου Πανθοΐδαο
- χειρὸς ἄπο στιβαρῆς ἅλιον πηδῆσαι ἄκοντα,
- ἀλλά τις Ἀργείων κόμισε χροΐ, καί μιν ὀΐω
- αὐτῷ σκηπτόμενον κατίμεν δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετʼ εὐξαμένοιο·
- Αἴαντι δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε
- τῷ Τελαμωνιάδῃ· τοῦ γὰρ πέσεν ἄγχι μάλιστα.
- καρπαλίμως δʼ ἀπιόντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- Πουλυδάμας δʼ αὐτὸς μὲν ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν
- λικριφὶς ἀΐξας, κόμισεν δʼ Ἀντήνορος υἱὸς
- Ἀρχέλοχος· τῷ γάρ ῥα θεοὶ βούλευσαν ὄλεθρον.
- τόν ῥʼ ἔβαλεν κεφαλῆς τε καὶ αὐχένος ἐν συνεοχμῷ,
- νείατον ἀστράγαλον, ἀπὸ δʼ ἄμφω κέρσε τένοντε·
- τοῦ δὲ πολὺ προτέρη κεφαλὴ στόμα τε ῥῖνές τε
- οὔδεϊ πλῆντʼ ἤ περ κνῆμαι καὶ γοῦνα πεσόντος.
- Αἴας δʼ αὖτʼ ἐγέγωνεν ἀμύμονι Πουλυδάμαντι·
- φράζεο Πουλυδάμα καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες
- ἦ ῥʼ οὐχ οὗτος ἀνὴρ Προθοήνορος ἀντὶ πεφάσθαι
- ἄξιος; οὐ μέν μοι κακὸς εἴδεται οὐδὲ κακῶν ἔξ,
- ἀλλὰ κασίγνητος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο
- ἢ πάϊς· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει.
- ἦ ῥʼ εὖ γιγνώσκων, Τρῶας δʼ ἄχος ἔλλαβε θυμόν.
- ἔνθʼ Ἀκάμας Πρόμαχον Βοιώτιον οὔτασε δουρὶ
- ἀμφὶ κασιγνήτῳ βεβαώς· ὃ δʼ ὕφελκε ποδοῖιν.
- τῷ δʼ Ἀκάμας ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
- Ἀργεῖοι ἰόμωροι ἀπειλάων ἀκόρητοι
- οὔ θην οἴοισίν γε πόνος τʼ ἔσεται καὶ ὀϊζὺς
- ἡμῖν, ἀλλά ποθʼ ὧδε κατακτενέεσθε καὶ ὔμμες.
- φράζεσθʼ ὡς ὑμῖν Πρόμαχος δεδμημένος εὕδει
- ἔγχει ἐμῷ, ἵνα μή τι κασιγνήτοιό γε ποινὴ
- δηρὸν ἄτιτος ἔῃ· τὼ καί κέ τις εὔχεται ἀνὴρ
- γνωτὸν ἐνὶ μεγάροισιν ἀρῆς ἀλκτῆρα λιπέσθαι.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετʼ εὐξαμένοιο·
- Πηνέλεῳ δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινεν·
- ὁρμήθη δʼ Ἀκάμαντος· ὃ δʼ οὐχ ὑπέμεινεν ἐρωὴν
- Πηνελέωο ἄνακτος· ὃ δʼ οὔτασεν Ἰλιονῆα
- υἱὸν Φόρβαντος πολυμήλου, τόν ῥα μάλιστα
- Ἑρμείας Τρώων ἐφίλει καὶ κτῆσιν ὄπασσε·
- τῷ δʼ ἄρʼ ὑπὸ μήτηρ μοῦνον τέκεν Ἰλιονῆα.
- τὸν τόθʼ ὑπʼ ὀφρύος οὖτα κατʼ ὀφθαλμοῖο θέμεθλα,
- ἐκ δʼ ὦσε γλήνην· δόρυ δʼ ὀφθαλμοῖο διὰ πρὸ
- καὶ διὰ ἰνίου ἦλθεν, ὃ δʼ ἕζετο χεῖρε πετάσσας
- ἄμφω· Πηνέλεως δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- αὐχένα μέσσον ἔλασσεν, ἀπήραξεν δὲ χαμᾶζε
- αὐτῇ σὺν πήληκι κάρη· ἔτι δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἦεν ἐν ὀφθαλμῷ· ὃ δὲ φὴ κώδειαν ἀνασχὼν
- πέφραδέ τε Τρώεσσι καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- εἰπέμεναί μοι Τρῶες ἀγαυοῦ Ἰλιονῆος
- πατρὶ φίλῳ καὶ μητρὶ γοήμεναι ἐν μεγάροισιν·
- οὐδὲ γὰρ ἣ Προμάχοιο δάμαρ Ἀλεγηνορίδαο
- ἀνδρὶ φίλῳ ἐλθόντι γανύσσεται, ὁππότε κεν δὴ
- ἐκ Τροίης σὺν νηυσὶ νεώμεθα κοῦροι Ἀχαιῶν.
- ὣς φάτο, τοὺς δʼ ἄρα πάντας ὑπὸ τρόμος ἔλλαβε γυῖα,
- πάπτηνεν δὲ ἕκαστος ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι
- ὅς τις δὴ πρῶτος βροτόεντʼ ἀνδράγριʼ Ἀχαιῶν
- ἤρατʼ, ἐπεί ῥʼ ἔκλινε μάχην κλυτὸς ἐννοσίγαιος.
- Αἴας ῥα πρῶτος Τελαμώνιος Ὕρτιον οὖτα
- Γυρτιάδην Μυσῶν ἡγήτορα καρτεροθύμων·
- Φάλκην δʼ Ἀντίλοχος καὶ Μέρμερον ἐξενάριξε·
- Μηριόνης δὲ Μόρυν τε καὶ Ἱπποτίωνα κατέκτα,
- Τεῦκρος δὲ Προθόωνά τʼ ἐνήρατο καὶ Περιφήτην·
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄρʼ ἔπειθʼ Ὑπερήνορα ποιμένα λαῶν
- οὖτα κατὰ λαπάρην, διὰ δʼ ἔντερα χαλκὸς ἄφυσσε
- δῃώσας· ψυχὴ δὲ κατʼ οὐταμένην ὠτειλὴν
- ἔσσυτʼ ἐπειγομένη, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- πλείστους δʼ Αἴας εἷλεν Ὀϊλῆος ταχὺς υἱός·
- οὐ γάρ οἵ τις ὁμοῖος ἐπισπέσθαι ποσὶν ἦεν
- ἀνδρῶν τρεσσάντων, ὅτε τε Ζεὺς ἐν φόβον ὄρσῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν
- φεύγοντες, πολλοὶ δὲ δάμεν Δαναῶν ὑπὸ χερσίν,
- οἳ μὲν δὴ παρʼ ὄχεσφιν ἐρητύοντο μένοντες
- χλωροὶ ὑπαὶ δείους πεφοβημένοι· ἔγρετο δὲ Ζεὺς
- Ἴδης ἐν κορυφῇσι παρὰ χρυσοθρόνου Ἥρης,
- στῆ δʼ ἄρʼ ἀναΐξας, ἴδε δὲ Τρῶας καὶ Ἀχαιοὺς
- τοὺς μὲν ὀρινομένους, τοὺς δὲ κλονέοντας ὄπισθεν
- Ἀργείους, μετὰ δέ σφι Ποσειδάωνα ἄνακτα·
- Ἕκτορα δʼ ἐν πεδίῳ ἴδε κείμενον, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- εἵαθʼ, ὃ δʼ ἀργαλέῳ ἔχετʼ ἄσθματι κῆρ ἀπινύσσων
- αἷμʼ ἐμέων, ἐπεὶ οὔ μιν ἀφαυρότατος βάλʼ Ἀχαιῶν.
- τὸν δὲ ἰδὼν ἐλέησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,
- δεινὰ δʼ ὑπόδρα ἰδὼν Ἥρην πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ἦ μάλα δὴ κακότεχνος ἀμήχανε σὸς δόλος Ἥρη
- Ἕκτορα δῖον ἔπαυσε μάχης, ἐφόβησε δὲ λαούς.
- οὐ μὰν οἶδʼ εἰ αὖτε κακορραφίης ἀλεγεινῆς
- πρώτη ἐπαύρηαι καί σε πληγῇσιν ἱμάσσω.
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε τʼ ἐκρέμω ὑψόθεν, ἐκ δὲ ποδοῖιν
- ἄκμονας ἧκα δύω, περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα
- χρύσεον ἄρρηκτον; σὺ δʼ ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν
- ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον,
- λῦσαι δʼ οὐκ ἐδύναντο παρασταδόν· ὃν δὲ λάβοιμι
- ῥίπτασκον τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ ὄφρʼ ἂν ἵκηται
- γῆν ὀλιγηπελέων· ἐμὲ δʼ οὐδʼ ὧς θυμὸν ἀνίει
- ἀζηχὴς ὀδύνη Ἡρακλῆος θείοιο,
- τὸν σὺ ξὺν Βορέῃ ἀνέμῳ πεπιθοῦσα θυέλλας
- πέμψας ἐπʼ ἀτρύγετον πόντον κακὰ μητιόωσα,
- καί μιν ἔπειτα Κόων δʼ εὖ ναιομένην ἀπένεικας.
- τὸν μὲν ἐγὼν ἔνθεν ῥυσάμην καὶ ἀνήγαγον αὖτις
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ πολλά περ ἀθλήσαντα.
- τῶν σʼ αὖτις μνήσω ἵνʼ ἀπολλήξῃς ἀπατάων,
- ὄφρα ἴδῃ ἤν τοι χραίσμῃ φιλότης τε καὶ εὐνή,
- ἣν ἐμίγης ἐλθοῦσα θεῶν ἄπο καί μʼ ἀπάτησας.
- ὣς φάτο, ῥίγησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἴστω νῦν τόδε Γαῖα καὶ Οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθε
- καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ, ὅς τε μέγιστος
- ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι,
- σή θʼ ἱερὴ κεφαλὴ καὶ νωΐτερον λέχος αὐτῶν
- κουρίδιον, τὸ μὲν οὐκ ἂν ἐγώ ποτε μὰψ ὀμόσαιμι·
- μὴ διʼ ἐμὴν ἰότητα Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- πημαίνει Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα, τοῖσι δʼ ἀρήγει,
- ἀλλά που αὐτὸν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει,
- τειρομένους δʼ ἐπὶ νηυσὶν ἰδὼν ἐλέησεν Ἀχαιούς.
- αὐτάρ τοι καὶ κείνῳ ἐγὼ παραμυθησαίμην
- τῇ ἴμεν ᾗ κεν δὴ σὺ κελαινεφὲς ἡγεμονεύῃς.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,
- καί μιν ἀμειβόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- εἰ μὲν δὴ σύ γʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
- ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα μετʼ ἀθανάτοισι καθίζοις,
- τώ κε Ποσειδάων γε, καὶ εἰ μάλα βούλεται ἄλλῃ,
- αἶψα μεταστρέψειε νόον μετὰ σὸν καὶ ἐμὸν κῆρ.
- ἀλλʼ εἰ δή ῥʼ ἐτεόν γε καὶ ἀτρεκέως ἀγορεύεις,
- ἔρχεο νῦν μετὰ φῦλα θεῶν, καὶ δεῦρο κάλεσσον
- Ἶρίν τʼ ἐλθέμεναι καὶ Ἀπόλλωνα κλυτότοξον,
- ὄφρʼ ἣ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- ἔλθῃ, καὶ εἴπῃσι Ποσειδάωνι ἄνακτι
- παυσάμενον πολέμοιο τὰ ἃ πρὸς δώμαθʼ ἱκέσθαι,
- Ἕκτορα δʼ ὀτρύνῃσι μάχην ἐς Φοῖβος Ἀπόλλων,
- αὖτις δʼ ἐμπνεύσῃσι μένος, λελάθῃ δʼ ὀδυνάων
- αἳ νῦν μιν τείρουσι κατὰ φρένας, αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- αὖτις ἀποστρέψῃσιν ἀνάλκιδα φύζαν ἐνόρσας,
- φεύγοντες δʼ ἐν νηυσὶ πολυκλήϊσι πέσωσι
- Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος· ὃ δʼ ἀνστήσει ὃν ἑταῖρον
- Πάτροκλον· τὸν δὲ κτενεῖ ἔγχεϊ φαίδιμος Ἕκτωρ
- Ἰλίου προπάροιθε πολέας ὀλέσαντʼ αἰζηοὺς
- τοὺς ἄλλους, μετὰ δʼ υἱὸν ἐμὸν Σαρπηδόνα δῖον.
- τοῦ δὲ χολωσάμενος κτενεῖ Ἕκτορα δῖος Ἀχιλλεύς.
- ἐκ τοῦ δʼ ἄν τοι ἔπειτα παλίωξιν παρὰ νηῶν
- αἰὲν ἐγὼ τεύχοιμι διαμπερὲς εἰς ὅ κʼ Ἀχαιοὶ
- Ἴλιον αἰπὺ ἕλοιεν Ἀθηναίης διὰ βουλάς.
- τὸ πρὶν δʼ οὔτʼ ἄρʼ ἐγὼ παύω χόλον οὔτέ τινʼ ἄλλον
- ἀθανάτων Δαναοῖσιν ἀμυνέμεν ἐνθάδʼ ἐάσω
- πρίν γε τὸ Πηλεΐδαο τελευτηθῆναι ἐέλδωρ,
- ὥς οἱ ὑπέστην πρῶτον, ἐμῷ δʼ ἐπένευσα κάρητι,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἐμεῖο θεὰ Θέτις ἥψατο γούνων,
- λισσομένη τιμῆσαι Ἀχιλλῆα πτολίπορθον.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- βῆ δʼ ἐξ Ἰδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀΐξῃ νόος ἀνέρος, ὅς τʼ ἐπὶ πολλὴν
- γαῖαν ἐληλουθὼς φρεσὶ πευκαλίμῃσι νοήσῃ
- ἔνθʼ εἴην ἢ ἔνθα, μενοινήῃσί τε πολλά,
- ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο πότνια Ἥρη·
- ἵκετο δʼ αἰπὺν Ὄλυμπον, ὁμηγερέεσσι δʼ ἐπῆλθεν
- ἀθανάτοισι θεοῖσι Διὸς δόμῳ· οἳ δὲ ἰδόντες
- πάντες ἀνήϊξαν καὶ δεικανόωντο δέπασσιν.
- ἣ δʼ ἄλλους μὲν ἔασε, Θέμιστι δὲ καλλιπαρῄῳ
- δέκτο δέπας· πρώτη γὰρ ἐναντίη ἦλθε θέουσα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἥρη τίπτε βέβηκας; ἀτυζομένῃ δὲ ἔοικας·
- ἦ μάλα δή σʼ ἐφόβησε Κρόνου πάϊς, ὅς τοι ἀκοίτης.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ λευκώλενος Ἥρη·
- μή με θεὰ Θέμι ταῦτα διείρεο· οἶσθα καὶ αὐτὴ
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπερφίαλος καὶ ἀπηνής.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἄρχε θεοῖσι δόμοις ἔνι δαιτὸς ἐΐσης·
- ταῦτα δὲ καὶ μετὰ πᾶσιν ἀκούσεαι ἀθανάτοισιν
- οἷα Ζεὺς κακὰ ἔργα πιφαύσκεται· οὐδέ τί φημι
- πᾶσιν ὁμῶς θυμὸν κεχαρησέμεν, οὔτε βροτοῖσιν
- οὔτε θεοῖς, εἴ πέρ τις ἔτι νῦν δαίνυται εὔφρων.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσα καθέζετο πότνια Ἥρη,
- ὄχθησαν δʼ ἀνὰ δῶμα Διὸς θεοί· ἣ δʼ ἐγέλασσε
- χείλεσιν, οὐδὲ μέτωπον ἐπʼ ὀφρύσι κυανέῃσιν
- ἰάνθη· πᾶσιν δὲ νεμεσσηθεῖσα μετηύδα·
- νήπιοι οἳ Ζηνὶ μενεαίνομεν ἀφρονέοντες·
- ἦ ἔτι μιν μέμαμεν καταπαυσέμεν ἆσσον ἰόντες
- ἢ ἔπει ἠὲ βίῃ· ὃ δʼ ἀφήμενος οὐκ ἀλεγίζει
- οὐδʼ ὄθεται· φησὶν γὰρ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι
- κάρτεΐ τε σθένεΐ τε διακριδὸν εἶναι ἄριστος.
- τὼ ἔχεθʼ ὅττί κεν ὔμμι κακὸν πέμπῃσιν ἑκάστῳ.
- ἤδη γὰρ νῦν ἔλπομʼ Ἄρηΐ γε πῆμα τετύχθαι·
- υἱὸς γάρ οἱ ὄλωλε μάχῃ ἔνι φίλτατος ἀνδρῶν
- Ἀσκάλαφος, τόν φησιν ὃν ἔμμεναι ὄβριμος Ἄρης.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ Ἄρης θαλερὼ πεπλήγετο μηρὼ
- χερσὶ καταπρηνέσσʼ, ὀλοφυρόμενος δʼ ἔπος ηὔδα·
- μὴ νῦν μοι νεμεσήσετʼ Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- τίσασθαι φόνον υἷος ἰόντʼ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν,
- εἴ πέρ μοι καὶ μοῖρα Διὸς πληγέντι κεραυνῷ
- κεῖσθαι ὁμοῦ νεκύεσσι μεθʼ αἵματι καὶ κονίῃσιν.
- ὣς φάτο, καί ῥʼ ἵππους κέλετο Δεῖμόν τε Φόβον τε
- ζευγνύμεν, αὐτὸς δʼ ἔντεʼ ἐδύσετο παμφανόωντα.
- ἔνθά κʼ ἔτι μείζων τε καὶ ἀργαλεώτερος ἄλλος
- πὰρ Διὸς ἀθανάτοισι χόλος καὶ μῆνις ἐτύχθη,
- εἰ μὴ Ἀθήνη πᾶσι περιδείσασα θεοῖσιν
- ὦρτο διὲκ προθύρου, λίπε δὲ θρόνον ἔνθα θάασσε,
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν κεφαλῆς κόρυθʼ εἵλετο καὶ σάκος ὤμων,
- ἔγχος δʼ ἔστησε στιβαρῆς ἀπὸ χειρὸς ἑλοῦσα
- χάλκεον· ἣ δʼ ἐπέεσσι καθάπτετο θοῦρον Ἄρηα·
- μαινόμενε φρένας ἠλὲ διέφθορας· ἦ νύ τοι αὔτως
- οὔατʼ ἀκουέμεν ἐστί, νόος δʼ ἀπόλωλε καὶ αἰδώς.
- οὐκ ἀΐεις ἅ τέ φησι θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- ἣ δὴ νῦν πὰρ Ζηνὸς Ὀλυμπίου εἰλήλουθεν;
- ἦ ἐθέλεις αὐτὸς μὲν ἀναπλήσας κακὰ πολλὰ
- ἂψ ἴμεν Οὔλυμπον δὲ καὶ ἀχνύμενός περ ἀνάγκῃ,
- αὐτὰρ τοῖς ἄλλοισι κακὸν μέγα πᾶσι φυτεῦσαι;
- αὐτίκα γὰρ Τρῶας μὲν ὑπερθύμους καὶ Ἀχαιοὺς
- λείψει, ὃ δʼ ἡμέας εἶσι κυδοιμήσων ἐς Ὄλυμπον,
- μάρψει δʼ ἑξείης ὅς τʼ αἴτιος ὅς τε καὶ οὐκί.
- τώ σʼ αὖ νῦν κέλομαι μεθέμεν χόλον υἷος ἑῆος·
- ἤδη γάρ τις τοῦ γε βίην καὶ χεῖρας ἀμείνων
- ἢ πέφατʼ, ἢ καὶ ἔπειτα πεφήσεται· ἀργαλέον δὲ
- πάντων ἀνθρώπων ῥῦσθαι γενεήν τε τόκον τε.
- ὣς εἰποῦσʼ ἵδρυσε θρόνῳ ἔνι θοῦρον Ἄρηα.
- Ἥρη δʼ Ἀπόλλωνα καλέσσατο δώματος ἐκτὸς
- Ἶρίν θʼ, ἥ τε θεοῖσι μετάγγελος ἀθανάτοισι,
- καί σφεας φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ζεὺς σφὼ εἰς Ἴδην κέλετʼ ἐλθέμεν ὅττι τάχιστα·
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθητε, Διός τʼ εἰς ὦπα ἴδησθε,
- ἕρδειν ὅττί κε κεῖνος ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσα πάλιν κίε πότνια Ἥρη,
- ἕζετο δʼ εἰνὶ θρόνῳ· τὼ δʼ ἀΐξαντε πετέσθην.
- Ἴδην δʼ ἵκανον πολυπίδακα μητέρα θηρῶν,
- εὗρον δʼ εὐρύοπα Κρονίδην ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ
- ἥμενον· ἀμφὶ δέ μιν θυόεν νέφος ἐστεφάνωτο.
- τὼ δὲ πάροιθʼ ἐλθόντε Διὸς νεφεληγερέταο
- στήτην· οὐδέ σφωϊν ἰδὼν ἐχολώσατο θυμῷ,
- ὅττί οἱ ὦκʼ ἐπέεσσι φίλης ἀλόχοιο πιθέσθην.
- Ἶριν δὲ προτέρην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- βάσκʼ ἴθι Ἶρι ταχεῖα, Ποσειδάωνι ἄνακτι
- πάντα τάδʼ ἀγγεῖλαι, μὴ δὲ ψευδάγγελος εἶναι.
- παυσάμενόν μιν ἄνωχθι μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἔρχεσθαι μετὰ φῦλα θεῶν ἢ εἰς ἅλα δῖαν.
- εἰ δέ μοι οὐκ ἐπέεσσʼ ἐπιπείσεται, ἀλλʼ ἀλογήσει,
- φραζέσθω δὴ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- μή μʼ οὐδὲ κρατερός περ ἐὼν ἐπιόντα ταλάσσῃ
- μεῖναι, ἐπεί εὑ φημὶ βίῃ πολὺ φέρτερος εἶναι
- καὶ γενεῇ πρότερος· τοῦ δʼ οὐκ ὄθεται φίλον ἦτορ
- ἶσον ἐμοὶ φάσθαι, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις,
- βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων εἰς Ἴλιον ἱρήν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἐκ νεφέων πτῆται νιφὰς ἠὲ χάλαζα
- ψυχρὴ ὑπὸ ῥιπῆς αἰθρηγενέος Βορέαο,
- ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο ὠκέα Ἶρις,
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη κλυτὸν ἐννοσίγαιον·
- ἀγγελίην τινά τοι γαιήοχε κυανοχαῖτα
- ἦλθον δεῦρο φέρουσα παραὶ Διὸς αἰγιόχοιο.
- παυσάμενόν σʼ ἐκέλευσε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἔρχεσθαι μετὰ φῦλα θεῶν ἢ εἰς ἅλα δῖαν.
- εἰ δέ οἱ οὐκ ἐπέεσσʼ ἐπιπείσεαι, ἀλλʼ ἀλογήσεις,
- ἠπείλει καὶ κεῖνος ἐναντίβιον πολεμίξων
- ἐνθάδʼ ἐλεύσεσθαι· σὲ δʼ ὑπεξαλέασθαι ἄνωγε
- χεῖρας, ἐπεὶ σέο φησὶ βίῃ πολὺ φέρτερος εἶναι
- καὶ γενεῇ πρότερος· σὸν δʼ οὐκ ὄθεται φίλον ἦτορ
- ἶσόν οἱ φάσθαι, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη κλυτὸς ἐννοσίγαιος·
- ὢ πόποι ἦ ῥʼ ἀγαθός περ ἐὼν ὑπέροπλον ἔειπεν
- εἴ μʼ ὁμότιμον ἐόντα βίῃ ἀέκοντα καθέξει.
- τρεῖς γάρ τʼ ἐκ Κρόνου εἰμὲν ἀδελφεοὶ οὓς τέκετο Ῥέα
- Ζεὺς καὶ ἐγώ, τρίτατος δʼ Ἀΐδης ἐνέροισιν ἀνάσσων.
- τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δʼ ἔμμορε τιμῆς·
- ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεὶ
- παλλομένων, Ἀΐδης δʼ ἔλαχε ζόφον ἠερόεντα,
- Ζεὺς δʼ ἔλαχʼ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι·
- γαῖα δʼ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος.
- τώ ῥα καὶ οὔ τι Διὸς βέομαι φρεσίν, ἀλλὰ ἕκηλος
- καὶ κρατερός περ ἐὼν μενέτω τριτάτῃ ἐνὶ μοίρῃ.
- χερσὶ δὲ μή τί με πάγχυ κακὸν ὣς δειδισσέσθω·
- θυγατέρεσσιν γάρ τε καὶ υἱάσι βέλτερον εἴη
- ἐκπάγλοις ἐπέεσσιν ἐνισσέμεν οὓς τέκεν αὐτός,
- οἵ ἑθεν ὀτρύνοντος ἀκούσονται καὶ ἀνάγκῃ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις·
- οὕτω γὰρ δή τοι γαιήοχε κυανοχαῖτα
- τόνδε φέρω Διὶ μῦθον ἀπηνέα τε κρατερόν τε,
- ἦ τι μεταστρέψεις; στρεπταὶ μέν τε φρένες ἐσθλῶν.
- οἶσθʼ ὡς πρεσβυτέροισιν Ἐρινύες αἰὲν ἕπονται.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἶρι θεὰ μάλα τοῦτο ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπες·
- ἐσθλὸν καὶ τὸ τέτυκται ὅτʼ ἄγγελος αἴσιμα εἰδῇ.
- ἀλλὰ τόδʼ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει
- ὁππότʼ ἂν ἰσόμορον καὶ ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ
- νεικείειν ἐθέλῃσι χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μέν κε νεμεσσηθεὶς ὑποείξω·
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, καὶ ἀπειλήσω τό γε θυμῷ·
- αἴ κεν ἄνευ ἐμέθεν καὶ Ἀθηναίης ἀγελείης
- Ἥρης Ἑρμείω τε καὶ Ἡφαίστοιο ἄνακτος
- Ἰλίου αἰπεινῆς πεφιδήσεται, οὐδʼ ἐθελήσει
- ἐκπέρσαι, δοῦναι δὲ μέγα κράτος Ἀργείοισιν,
- ἴστω τοῦθʼ ὅτι νῶϊν ἀνήκεστος χόλος ἔσται.
- ὣς εἰπὼν λίπε λαὸν Ἀχαιϊκὸν ἐννοσίγαιος,
- δῦνε δὲ πόντον ἰών, πόθεσαν δʼ ἥρωες Ἀχαιοί.
- καὶ τότʼ Ἀπόλλωνα προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἔρχεο νῦν φίλε Φοῖβε μεθʼ Ἕκτορα χαλκοκορυστήν·
- ἤδη μὲν γάρ τοι γαιήοχος ἐννοσίγαιος
- οἴχεται εἰς ἅλα δῖαν ἀλευάμενος χόλον αἰπὺν
- ἡμέτερον· μάλα γάρ κε μάχης ἐπύθοντο καὶ ἄλλοι,
- οἵ περ ἐνέρτεροί εἰσι θεοὶ Κρόνον ἀμφὶς ἐόντες.
- ἀλλὰ τόδʼ ἠμὲν ἐμοὶ πολὺ κέρδιον ἠδέ οἱ αὐτῷ
- ἔπλετο, ὅττι πάροιθε νεμεσσηθεὶς ὑπόειξε
- χεῖρας ἐμάς, ἐπεὶ οὔ κεν ἀνιδρωτί γʼ ἐτελέσθη.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἐν χείρεσσι λάβʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν,
- τῇ μάλʼ ἐπισσείων φοβέειν ἥρωας Ἀχαιούς·
- σοὶ δʼ αὐτῷ μελέτω ἑκατηβόλε φαίδιμος Ἕκτωρ·
- τόφρα γὰρ οὖν οἱ ἔγειρε μένος μέγα, ὄφρʼ ἂν Ἀχαιοὶ
- φεύγοντες νῆάς τε καὶ Ἑλλήσποντον ἵκωνται.
- κεῖθεν δʼ αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι ἔργον τε ἔπος τε,
- ὥς κε καὶ αὖτις Ἀχαιοὶ ἀναπνεύσωσι πόνοιο.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα πατρὸς ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων,
- βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων ἴρηκι ἐοικὼς
- ὠκέϊ φασσοφόνῳ, ὅς τʼ ὤκιστος πετεηνῶν.
- εὗρʼ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον
- ἥμενον, οὐδʼ ἔτι κεῖτο, νέον δʼ ἐσαγείρετο θυμόν,
- ἀμφὶ ἓ γιγνώσκων ἑτάρους· ἀτὰρ ἆσθμα καὶ ἱδρὼς
- παύετʼ, ἐπεί μιν ἔγειρε Διὸς νόος αἰγιόχοιο.
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο, τί ἢ δὲ σὺ νόσφιν ἀπʼ ἄλλων
- ἧσʼ ὀλιγηπελέων; ἦ πού τί σε κῆδος ἱκάνει;
- τὸν δʼ ὀλιγοδρανέων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε θεῶν ὅς μʼ εἴρεαι ἄντην;
- οὐκ ἀΐεις ὅ με νηυσὶν ἔπι πρυμνῇσιν Ἀχαιῶν
- οὓς ἑτάρους ὀλέκοντα βοὴν ἀγαθὸς βάλεν Αἴας
- χερμαδίῳ πρὸς στῆθος, ἔπαυσε δὲ θούριδος ἀλκῆς;
- καὶ δὴ ἔγωγʼ ἐφάμην νέκυας καὶ δῶμʼ Ἀΐδαο
- ἤματι τῷδʼ ἵξεσθαι, ἐπεὶ φίλον ἄϊον ἦτορ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- θάρσει νῦν· τοῖόν τοι ἀοσσητῆρα Κρονίων
- ἐξ Ἴδης προέηκε παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν
- Φοῖβον Ἀπόλλωνα χρυσάορον, ὅς σε πάρος περ
- ῥύομʼ, ὁμῶς αὐτόν τε καὶ αἰπεινὸν πτολίεθρον.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἱππεῦσιν ἐπότρυνον πολέεσσι
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐλαυνέμεν ὠκέας ἵππους·
- αὐτὰρ ἐγὼ προπάροιθε κιὼν ἵπποισι κέλευθον
- πᾶσαν λειανέω, τρέψω δʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- ὣς εἰπὼν ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν.
- ὡς δʼ ὅτε τις στατὸς ἵππος ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ
- δεσμὸν ἀπορρήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων
- εἰωθὼς λούεσθαι ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται
- ὤμοις ἀΐσσονται· ὃ δʼ ἀγλαΐηφι πεποιθὼς
- ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τʼ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων·
- ὣς Ἕκτωρ λαιψηρὰ πόδας καὶ γούνατʼ ἐνώμα
- ὀτρύνων ἱππῆας, ἐπεὶ θεοῦ ἔκλυεν αὐδήν.
- οἳ δʼ ὥς τʼ ἢ ἔλαφον κεραὸν ἢ ἄγριον αἶγα
- ἐσσεύαντο κύνες τε καὶ ἀνέρες ἀγροιῶται·
- τὸν μέν τʼ ἠλίβατος πέτρη καὶ δάσκιος ὕλη
- εἰρύσατʼ, οὐδʼ ἄρα τέ σφι κιχήμεναι αἴσιμον ἦεν·
- τῶν δέ θʼ ὑπὸ ἰαχῆς ἐφάνη λὶς ἠϋγένειος
- εἰς ὁδόν, αἶψα δὲ πάντας ἀπέτραπε καὶ μεμαῶτας·
- ὣς Δαναοὶ εἷος μὲν ὁμιλαδὸν αἰὲν ἕποντο
- νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν·
- αὐτὰρ ἐπεὶ ἴδον Ἕκτορʼ ἐποιχόμενον στίχας ἀνδρῶν
- τάρβησαν, πᾶσιν δὲ παραὶ ποσὶ κάππεσε θυμός.
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἀγόρευε Θόας Ἀνδραίμονος υἱός,
- Αἰτωλῶν ὄχʼ ἄριστος ἐπιστάμενος μὲν ἄκοντι
- ἐσθλὸς δʼ ἐν σταδίῃ· ἀγορῇ δέ ἑ παῦροι Ἀχαιῶν
- νίκων, ὁππότε κοῦροι ἐρίσσειαν περὶ μύθων·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι,
- οἷον δʼ αὖτʼ ἐξαῦτις ἀνέστη κῆρας ἀλύξας
- Ἕκτωρ· ἦ θήν μιν μάλα ἔλπετο θυμὸς ἑκάστου
- χερσὶν ὑπʼ Αἴαντος θανέειν Τελαμωνιάδαο.
- ἀλλά τις αὖτε θεῶν ἐρρύσατο καὶ ἐσάωσεν
- Ἕκτορʼ, ὃ δὴ πολλῶν Δαναῶν ὑπὸ γούνατʼ ἔλυσεν,
- ὡς καὶ νῦν ἔσσεσθαι ὀΐομαι· οὐ γὰρ ἄτερ γε
- Ζηνὸς ἐριγδούπου πρόμος ἵσταται ὧδε μενοινῶν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω πειθώμεθα πάντες.
- πληθὺν μὲν ποτὶ νῆας ἀνώξομεν ἀπονέεσθαι·
- αὐτοὶ δʼ, ὅσσοι ἄριστοι ἐνὶ στρατῷ εὐχόμεθʼ εἶναι,
- στήομεν, εἴ κεν πρῶτον ἐρύξομεν ἀντιάσαντες
- δούρατʼ ἀνασχόμενοι· τὸν δʼ οἴω καὶ μεμαῶτα
- θυμῷ δείσεσθαι Δαναῶν καταδῦναι ὅμιλον.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀμφʼ Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα
- Τεῦκρον Μηριόνην τε Μέγην τʼ ἀτάλαντον Ἄρηϊ
- ὑσμίνην ἤρτυνον ἀριστῆας καλέσαντες
- Ἕκτορι καὶ Τρώεσσιν ἐναντίον· αὐτὰρ ὀπίσσω
- ἣ πληθὺς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν ἀπονέοντο.
- Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες, ἦρχε δʼ ἄρʼ Ἕκτωρ
- μακρὰ βιβάς· πρόσθεν δὲ κίʼ αὐτοῦ Φοῖβος Ἀπόλλων
- εἱμένος ὤμοιιν νεφέλην, ἔχε δʼ αἰγίδα θοῦριν
- δεινὴν ἀμφιδάσειαν ἀριπρεπέʼ, ἣν ἄρα χαλκεὺς
- Ἥφαιστος Διὶ δῶκε φορήμεναι ἐς φόβον ἀνδρῶν·
- τὴν ἄρʼ ὅ γʼ ἐν χείρεσσιν ἔχων ἡγήσατο λαῶν.
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπέμειναν ἀολλέες, ὦρτο δʼ ἀϋτὴ
- ὀξεῖʼ ἀμφοτέρωθεν, ἀπὸ νευρῆφι δʼ ὀϊστοὶ
- θρῷσκον· πολλὰ δὲ δοῦρα θρασειάων ἀπὸ χειρῶν
- ἄλλα μὲν ἐν χροῒ πήγνυτʼ ἀρηϊθόων αἰζηῶν,
- πολλὰ δὲ καὶ μεσσηγὺ πάρος χρόα λευκὸν ἐπαυρεῖν
- ἐν γαίῃ ἵσταντο λιλαιόμενα χροὸς ἆσαι.
- ὄφρα μὲν αἰγίδα χερσὶν ἔχʼ ἀτρέμα Φοῖβος Ἀπόλλων,
- τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατʼ ἐνῶπα ἰδὼν Δαναῶν ταχυπώλων
- σεῖσʼ, ἐπὶ δʼ αὐτὸς ἄϋσε μάλα μέγα, τοῖσι δὲ θυμὸν
- ἐν στήθεσσιν ἔθελξε, λάθοντο δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- οἳ δʼ ὥς τʼ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ μέγʼ οἰῶν
- θῆρε δύω κλονέωσι μελαίνης νυκτὸς ἀμολγῷ
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης σημάντορος οὐ παρεόντος,
- ὣς ἐφόβηθεν Ἀχαιοὶ ἀνάλκιδες· ἐν γὰρ Ἀπόλλων
- ἧκε φόβον, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδος ὄπαζεν.
- ἔνθα δʼ ἀνὴρ ἕλεν ἄνδρα κεδασθείσης ὑσμίνης.
- Ἕκτωρ μὲν Στιχίον τε καὶ Ἀρκεσίλαον ἔπεφνε,
- τὸν μὲν Βοιωτῶν ἡγήτορα χαλκοχιτώνων,
- τὸν δὲ Μενεσθῆος μεγαθύμου πιστὸν ἑταῖρον·
- Αἰνείας δὲ Μέδοντα καὶ Ἴασον ἐξενάριξεν.
- ἤτοι ὃ μὲν νόθος υἱὸς Ὀϊλῆος θείοιο
- ἔσκε Μέδων Αἴαντος ἀδελφεός· αὐτὰρ ἔναιεν
- ἐν Φυλάκῃ γαίης ἄπο πατρίδος ἄνδρα κατακτὰς
- γνωτὸν μητρυιῆς Ἐριώπιδος, ἣν ἔχʼ Ὀϊλεύς·
- Ἴασος αὖτʼ ἀρχὸς μὲν Ἀθηναίων ἐτέτυκτο,
- υἱὸς δὲ Σφήλοιο καλέσκετο Βουκολίδαο.
- Μηκιστῆ δʼ ἕλε Πουλυδάμας, Ἐχίον δὲ Πολίτης
- πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ, Κλονίον δʼ ἕλε δῖος Ἀγήνωρ.
- Δηΐοχον δὲ Πάρις βάλε νείατον ὦμον ὄπισθε
- φεύγοντʼ ἐν προμάχοισι, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν.
- ὄφρʼ οἳ τοὺς ἐνάριζον ἀπʼ ἔντεα, τόφρα δʼ Ἀχαιοὶ
- τάφρῳ καὶ σκολόπεσσιν ἐνιπλήξαντες ὀρυκτῇ
- ἔνθα καὶ ἔνθα φέβοντο, δύοντο δὲ τεῖχος ἀνάγκῃ.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας
- νηυσὶν ἐπισσεύεσθαι, ἐᾶν δʼ ἔναρα βροτόεντα·
- ὃν δʼ ἂν ἐγὼν ἀπάνευθε νεῶν ἑτέρωθι νοήσω,
- αὐτοῦ οἱ θάνατον μητίσομαι, οὐδέ νυ τόν γε
- γνωτοί τε γνωταί τε πυρὸς λελάχωσι θανόντα,
- ἀλλὰ κύνες ἐρύουσι πρὸ ἄστεος ἡμετέροιο.
- ὣς εἰπὼν μάστιγι κατωμαδὸν ἤλασεν ἵππους
- κεκλόμενος Τρώεσσι κατὰ στίχας· οἳ δὲ σὺν αὐτῷ
- πάντες ὁμοκλήσαντες ἔχον ἐρυσάρματας ἵππους
- ἠχῇ θεσπεσίῃ· προπάροιθε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων
- ῥεῖʼ ὄχθας καπέτοιο βαθείης ποσσὶν ἐρείπων
- ἐς μέσσον κατέβαλλε, γεφύρωσεν δὲ κέλευθον
- μακρὴν ἠδʼ εὐρεῖαν, ὅσον τʼ ἐπὶ δουρὸς ἐρωὴ
- γίγνεται, ὁππότʼ ἀνὴρ σθένεος πειρώμενος ᾗσι.
- τῇ ῥʼ οἵ γε προχέοντο φαλαγγηδόν, πρὸ δʼ Ἀπόλλων
- αἰγίδʼ ἔχων ἐρίτιμον· ἔρειπε δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν
- ῥεῖα μάλʼ, ὡς ὅτε τις ψάμαθον πάϊς ἄγχι θαλάσσης,
- ὅς τʼ ἐπεὶ οὖν ποιήσῃ ἀθύρματα νηπιέῃσιν
- ἂψ αὖτις συνέχευε ποσὶν καὶ χερσὶν ἀθύρων.
- ὥς ῥα σὺ ἤϊε Φοῖβε πολὺν κάματον καὶ ὀϊζὺν
- σύγχεας Ἀργείων, αὐτοῖσι δὲ φύζαν ἐνῶρσας.
- ὣς οἳ μὲν παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες,
- ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι
- χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλʼ εὐχετόωντο ἕκαστος·
- Νέστωρ αὖτε μάλιστα Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν
- εὔχετο χεῖρʼ ὀρέγων εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα·
- Ζεῦ πάτερ εἴ ποτέ τίς τοι ἐν Ἄργεΐ περ πολυπύρῳ
- ἢ βοὸς ἢ οἰὸς κατὰ πίονα μηρία καίων
- εὔχετο νοστῆσαι, σὺ δʼ ὑπέσχεο καὶ κατένευσας,
- τῶν μνῆσαι καὶ ἄμυνον Ὀλύμπιε νηλεὲς ἦμαρ,
- μηδʼ οὕτω Τρώεσσιν ἔα δάμνασθαι Ἀχαιούς.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, μέγα δʼ ἔκτυπε μητίετα Ζεύς,
- ἀράων ἀΐων Νηληϊάδαο γέροντος.
- Τρῶες δʼ ὡς ἐπύθοντο Διὸς κτύπον αἰγιόχοιο,
- μᾶλλον ἐπʼ Ἀργείοισι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- οἳ δʼ ὥς τε μέγα κῦμα θαλάσσης εὐρυπόροιο
- νηὸς ὑπὲρ τοίχων καταβήσεται, ὁππότʼ ἐπείγῃ
- ἲς ἀνέμου· ἣ γάρ τε μάλιστά γε κύματʼ ὀφέλλει·
- ὣς Τρῶες μεγάλῃ ἰαχῇ κατὰ τεῖχος ἔβαινον,
- ἵππους δʼ εἰσελάσαντες ἐπὶ πρύμνῃσι μάχοντο
- ἔγχεσιν ἀμφιγύοις αὐτοσχεδόν, οἳ μὲν ἀφʼ ἵππων,
- οἳ δʼ ἀπὸ νηῶν ὕψι μελαινάων ἐπιβάντες
- μακροῖσι ξυστοῖσι, τά ῥά σφʼ ἐπὶ νηυσὶν ἔκειτο
- ναύμαχα κολλήεντα, κατὰ στόμα εἱμένα χαλκῷ.
- Πάτροκλος δʼ εἷος μὲν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
- τείχεος ἀμφεμάχοντο θοάων ἔκτοθι νηῶν,
- τόφρʼ ὅ γʼ ἐνὶ κλισίῃ ἀγαπήνορος Εὐρυπύλοιο
- ἧστό τε καὶ τὸν ἔτερπε λόγοις, ἐπὶ δʼ ἕλκεϊ λυγρῷ
- φάρμακʼ ἀκέσματʼ ἔπασσε μελαινάων ὀδυνάων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῖχος ἐπεσσυμένους ἐνόησε
- Τρῶας, ἀτὰρ Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε,
- ᾤμωξέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ
- χερσὶ καταπρηνέσσʼ, ὀλοφυρόμενος δʼ ἔπος ηὔδα·
- Εὐρύπυλʼ οὐκ ἔτι τοι δύναμαι χατέοντί περʼ ἔμπης
- ἐνθάδε παρμενέμεν· δὴ γὰρ μέγα νεῖκος ὄρωρεν·
- ἀλλὰ σὲ μὲν θεράπων ποτιτερπέτω, αὐτὰρ ἔγωγε
- σπεύσομαι εἰς Ἀχιλῆα, ἵνʼ ὀτρύνω πολεμίζειν.
- τίς δʼ οἶδʼ εἴ κέν οἱ σὺν δαίμονι θυμὸν ὀρίνω
- παρειπών; ἀγαθὴ δὲ παραίφασίς ἐστιν ἑταίρου.
- τὸν μὲν ἄρʼ ὣς εἰπόντα πόδες φέρον· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- Τρῶας ἐπερχομένους μένον ἔμπεδον, οὐδʼ ἐδύναντο
- παυροτέρους περ ἐόντας ἀπώσασθαι παρὰ νηῶν·
- οὐδέ ποτε Τρῶες Δαναῶν ἐδύναντο φάλαγγας
- ῥηξάμενοι κλισίῃσι μιγήμεναι ἠδὲ νέεσσιν.
- ἀλλʼ ὥς τε στάθμη δόρυ νήϊον ἐξιθύνει
- τέκτονος ἐν παλάμῃσι δαήμονος, ὅς ῥά τε πάσης
- εὖ εἰδῇ σοφίης ὑποθημοσύνῃσιν Ἀθήνης,
- ὣς μὲν τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμός τε·
- ἄλλοι δʼ ἀμφʼ ἄλλῃσι μάχην ἐμάχοντο νέεσσιν,
- Ἕκτωρ δʼ ἄντʼ Αἴαντος ἐείσατο κυδαλίμοιο.
- τὼ δὲ μιῆς περὶ νηὸς ἔχον πόνον, οὐδὲ δύναντο
- οὔθʼ ὃ τὸν ἐξελάσαι καὶ ἐνιπρῆσαι πυρὶ νῆα
- οὔθʼ ὃ τὸν ἂψ ὤσασθαι, ἐπεί ῥʼ ἐπέλασσέ γε δαίμων.
- ἔνθʼ υἷα Κλυτίοιο Καλήτορα φαίδιμος Αἴας
- πῦρ ἐς νῆα φέροντα κατὰ στῆθος βάλε δουρί.
- δούπησεν δὲ πεσών, δαλὸς δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς ἐνόησεν ἀνεψιὸν ὀφθαλμοῖσιν
- ἐν κονίῃσι πεσόντα νεὸς προπάροιθε μελαίνης,
- Τρωσί τε καὶ Λυκίοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ
- μὴ δή πω χάζεσθε μάχης ἐν στείνεϊ τῷδε,
- ἀλλʼ υἷα Κλυτίοιο σαώσατε, μή μιν Ἀχαιοὶ
- τεύχεα συλήσωσι νεῶν ἐν ἀγῶνι πεσόντα.
- ὣς εἰπὼν Αἴαντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- τοῦ μὲν ἅμαρθʼ, ὃ δʼ ἔπειτα Λυκόφρονα Μάστορος υἱὸν
- Αἴαντος θεράποντα Κυθήριον, ὅς ῥα παρʼ αὐτῷ
- ναῖʼ, ἐπεὶ ἄνδρα κατέκτα Κυθήροισι ζαθέοισι,
- τόν ῥʼ ἔβαλεν κεφαλὴν ὑπὲρ οὔατος ὀξέϊ χαλκῷ
- ἑσταότʼ ἄγχʼ Αἴαντος· ὃ δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι
- νηὸς ἄπο πρυμνῆς χαμάδις πέσε, λύντο δὲ γυῖα.
- Αἴας δʼ ἐρρίγησε, κασίγνητον δὲ προσηύδα·
- Τεῦκρε πέπον δὴ νῶϊν ἀπέκτατο πιστὸς ἑταῖρος
- Μαστορίδης, ὃν νῶϊ Κυθηρόθεν ἔνδον ἐόντα
- ἶσα φίλοισι τοκεῦσιν ἐτίομεν ἐν μεγάροισι·
- τὸν δʼ Ἕκτωρ μεγάθυμος ἀπέκτανε. ποῦ νύ τοι ἰοὶ
- ὠκύμοροι καὶ τόξον ὅ τοι πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων;
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ ξυνέηκε, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη,
- τόξον ἔχων ἐν χειρὶ παλίντονον ἠδὲ φαρέτρην
- ἰοδόκον· μάλα δʼ ὦκα βέλεα Τρώεσσιν ἐφίει.
- καί ῥʼ ἔβαλε Κλεῖτον Πεισήνορος ἀγλαὸν υἱὸν
- Πουλυδάμαντος ἑταῖρον ἀγαυοῦ Πανθοΐδαο
- ἡνία χερσὶν ἔχοντα· ὃ μὲν πεπόνητο καθʼ ἵππους·
- τῇ γὰρ ἔχʼ ᾗ ῥα πολὺ πλεῖσται κλονέοντο φάλαγγες
- Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι χαριζόμενος· τάχα δʼ αὐτῷ
- ἦλθε κακόν, τό οἱ οὔ τις ἐρύκακεν ἱεμένων περ.