Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- Ζεύς, ἐπεὶ αὐτῷ ἐγὼ μαλακὸν περὶ κῶμʼ ἐκάλυψα·
- Ἥρη δʼ ἐν φιλότητι παρήπαφεν εὐνηθῆναι.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ᾤχετʼ ἐπὶ κλυτὰ φῦλʼ ἀνθρώπων,
- τὸν δʼ ἔτι μᾶλλον ἀνῆκεν ἀμυνέμεναι Δαναοῖσιν.
- αὐτίκα δʼ ἐν πρώτοισι μέγα προθορὼν ἐκέλευσεν·
- Ἀργεῖοι καὶ δʼ αὖτε μεθίεμεν Ἕκτορι νίκην
- Πριαμίδῃ, ἵνα νῆας ἕλῃ καὶ κῦδος ἄρηται;
- ἀλλʼ ὃ μὲν οὕτω φησὶ καὶ εὔχεται οὕνεκʼ Ἀχιλλεὺς
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι μένει κεχολωμένος ἦτορ·
- κείνου δʼ οὔ τι λίην ποθὴ ἔσσεται, εἴ κεν οἳ ἄλλοι
- ἡμεῖς ὀτρυνώμεθʼ ἀμυνέμεν ἀλλήλοισιν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼ εἴπω πειθώμεθα πάντες·
- ἀσπίδες ὅσσαι ἄρισται ἐνὶ στρατῷ ἠδὲ μέγισται
- ἑσσάμενοι, κεφαλὰς δὲ παναίθῃσιν κορύθεσσι
- κρύψαντες, χερσίν τε τὰ μακρότατʼ ἔγχεʼ ἑλόντες
- ἴομεν· αὐτὰρ ἐγὼν ἡγήσομαι, οὐδʼ ἔτι φημὶ
- Ἕκτορα Πριαμίδην μενέειν μάλα περ μεμαῶτα.
- ὃς δέ κʼ ἀνὴρ μενέχαρμος, ἔχει δʼ ὀλίγον σάκος ὤμῳ,
- χείρονι φωτὶ δότω, ὃ δʼ ἐν ἀσπίδι μείζονι δύτω.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- τοὺς δʼ αὐτοὶ βασιλῆες ἐκόσμεον οὐτάμενοί περ
- Τυδεΐδης Ὀδυσεύς τε καὶ Ἀτρεΐδης Ἀγαμέμνων·
- οἰχόμενοι δʼ ἐπὶ πάντας ἀρήϊα τεύχεʼ ἄμειβον·
- ἐσθλὰ μὲν ἐσθλὸς ἔδυνε, χέρεια δὲ χείρονι δόσκεν.
- αὐτὰρ ἐπεί ῥʼ ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκὸν
- βάν ῥʼ ἴμεν· ἦρχε δʼ ἄρά σφι Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- δεινὸν ἄορ τανύηκες ἔχων ἐν χειρὶ παχείῃ
- εἴκελον ἀστεροπῇ· τῷ δʼ οὐ θέμις ἐστὶ μιγῆναι
- ἐν δαῒ λευγαλέῃ, ἀλλὰ δέος ἰσχάνει ἄνδρας.
- Τρῶας δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐκόσμει φαίδιμος Ἕκτωρ.
- δή ῥα τότʼ αἰνοτάτην ἔριδα πτολέμοιο τάνυσσαν
- κυανοχαῖτα Ποσειδάων καὶ φαίδιμος Ἕκτωρ,
- ἤτοι ὃ μὲν Τρώεσσιν, ὃ δʼ Ἀργείοισιν ἀρήγων.
- ἐκλύσθη δὲ θάλασσα ποτὶ κλισίας τε νέας τε
- Ἀργείων· οἳ δὲ ξύνισαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ.
- οὔτε θαλάσσης κῦμα τόσον βοάᾳ ποτὶ χέρσον
- ποντόθεν ὀρνύμενον πνοιῇ Βορέω ἀλεγεινῇ·
- οὔτε πυρὸς τόσσός γε ποτὶ βρόμος αἰθομένοιο
- οὔρεος ἐν βήσσῃς, ὅτε τʼ ὤρετο καιέμεν ὕλην·
- οὔτʼ ἄνεμος τόσσόν γε περὶ δρυσὶν ὑψικόμοισι
- ἠπύει, ὅς τε μάλιστα μέγα βρέμεται χαλεπαίνων,
- ὅσση ἄρα Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἔπλετο φωνὴ
- δεινὸν ἀϋσάντων, ὅτʼ ἐπʼ ἀλλήλοισιν ὄρουσαν.
- Αἴαντος δὲ πρῶτος ἀκόντισε φαίδιμος Ἕκτωρ
- ἔγχει, ἐπεὶ τέτραπτο πρὸς ἰθύ οἱ, οὐδʼ ἀφάμαρτε,
- τῇ ῥα δύω τελαμῶνε περὶ στήθεσσι τετάσθην,
- ἤτοι ὃ μὲν σάκεος, ὃ δὲ φασγάνου ἀργυροήλου·
- τώ οἱ ῥυσάσθην τέρενα χρόα. χώσατο δʼ Ἕκτωρ,
- ὅττί ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός,
- ἂψ δʼ ἑτάρων εἰς ἔθνος ἐχάζετο κῆρʼ ἀλεείνων.
- τὸν μὲν ἔπειτʼ ἀπιόντα μέγας Τελαμώνιος Αἴας
- χερμαδίῳ, τά ῥα πολλὰ θοάων ἔχματα νηῶν
- πὰρ ποσὶ μαρναμένων ἐκυλίνδετο, τῶν ἓν ἀείρας
- στῆθος βεβλήκει ὑπὲρ ἄντυγος ἀγχόθι δειρῆς,
- στρόμβον δʼ ὣς ἔσσευε βαλών, περὶ δʼ ἔδραμε πάντῃ.
- ὡς δʼ ὅθʼ ὑπὸ πληγῆς πατρὸς Διὸς ἐξερίπῃ δρῦς
- πρόρριζος, δεινὴ δὲ θεείου γίγνεται ὀδμὴ
- ἐξ αὐτῆς, τὸν δʼ οὔ περ ἔχει θράσος ὅς κεν ἴδηται
- ἐγγὺς ἐών, χαλεπὸς δὲ Διὸς μεγάλοιο κεραυνός,
- ὣς ἔπεσʼ Ἕκτορος ὦκα χαμαὶ μένος ἐν κονίῃσι·
- χειρὸς δʼ ἔκβαλεν ἔγχος, ἐπʼ αὐτῷ δʼ ἀσπὶς ἑάφθη
- καὶ κόρυς, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ.
- οἳ δὲ μέγα ἰάχοντες ἐπέδραμον υἷες Ἀχαιῶν
- ἐλπόμενοι ἐρύεσθαι, ἀκόντιζον δὲ θαμειὰς
- αἰχμάς· ἀλλʼ οὔ τις ἐδυνήσατο ποιμένα λαῶν
- οὐτάσαι οὐδὲ βαλεῖν· πρὶν γὰρ περίβησαν ἄριστοι
- Πουλυδάμας τε καὶ Αἰνείας καὶ δῖος Ἀγήνωρ
- Σαρπηδών τʼ ἀρχὸς Λυκίων καὶ Γλαῦκος ἀμύμων.
- τῶν δʼ ἄλλων οὔ τίς εὑ ἀκήδεσεν, ἀλλὰ πάροιθεν
- ἀσπίδας εὐκύκλους σχέθον αὐτοῦ. τὸν δʼ ἄρʼ ἑταῖροι
- χερσὶν ἀείραντες φέρον ἐκ πόνου, ὄφρʼ ἵκεθʼ ἵππους
- ὠκέας, οἵ οἱ ὄπισθε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἕστασαν ἡνίοχόν τε καὶ ἅρματα ποικίλʼ ἔχοντες·
- οἳ τόν γε προτὶ ἄστυ φέρον βαρέα στενάχοντα.
- ἀλλʼ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς,
- ἔνθά μιν ἐξ ἵππων πέλασαν χθονί, κὰδ δέ οἱ ὕδωρ
- χεῦαν· ὃ δʼ ἀμπνύνθη καὶ ἀνέδρακεν ὀφθαλμοῖσιν,
- ἑζόμενος δʼ ἐπὶ γοῦνα κελαινεφὲς αἷμʼ ἀπέμεσσεν·
- αὖτις δʼ ἐξοπίσω πλῆτο χθονί, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- νὺξ ἐκάλυψε μέλαινα· βέλος δʼ ἔτι θυμὸν ἐδάμνα.
- Ἀργεῖοι δʼ ὡς οὖν ἴδον Ἕκτορα νόσφι κιόντα
- μᾶλλον ἐπὶ Τρώεσσι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- ἔνθα πολὺ πρώτιστος Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας
- Σάτνιον οὔτασε δουρὶ μετάλμενος ὀξυόεντι
- Ἠνοπίδην, ὃν ἄρα νύμφη τέκε νηῒς ἀμύμων
- Ἤνοπι βουκολέοντι παρʼ ὄχθας Σατνιόεντος.
- τὸν μὲν Ὀϊλιάδης δουρὶ κλυτὸς ἐγγύθεν ἐλθὼν
- οὖτα κατὰ λαπάρην· ὃ δʼ ἀνετράπετʼ, ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ
- Τρῶες καὶ Δαναοὶ σύναγον κρατερὴν ὑσμίνην.
- τῷ δʼ ἐπὶ Πουλυδάμας ἐγχέσπαλος ἦλθεν ἀμύντωρ
- Πανθοΐδης, βάλε δὲ Προθοήνορα δεξιὸν ὦμον
- υἱὸν Ἀρηϊλύκοιο, διʼ ὤμου δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἔσχεν, ὃ δʼ ἐν κονίῃσι πεσὼν ἕλε γαῖαν ἀγοστῷ.
- Πουλυδάμας δʼ ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
- οὐ μὰν αὖτʼ ὀΐω μεγαθύμου Πανθοΐδαο
- χειρὸς ἄπο στιβαρῆς ἅλιον πηδῆσαι ἄκοντα,
- ἀλλά τις Ἀργείων κόμισε χροΐ, καί μιν ὀΐω
- αὐτῷ σκηπτόμενον κατίμεν δόμον Ἄϊδος εἴσω.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετʼ εὐξαμένοιο·
- Αἴαντι δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε
- τῷ Τελαμωνιάδῃ· τοῦ γὰρ πέσεν ἄγχι μάλιστα.
- καρπαλίμως δʼ ἀπιόντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- Πουλυδάμας δʼ αὐτὸς μὲν ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν
- λικριφὶς ἀΐξας, κόμισεν δʼ Ἀντήνορος υἱὸς
- Ἀρχέλοχος· τῷ γάρ ῥα θεοὶ βούλευσαν ὄλεθρον.
- τόν ῥʼ ἔβαλεν κεφαλῆς τε καὶ αὐχένος ἐν συνεοχμῷ,
- νείατον ἀστράγαλον, ἀπὸ δʼ ἄμφω κέρσε τένοντε·
- τοῦ δὲ πολὺ προτέρη κεφαλὴ στόμα τε ῥῖνές τε
- οὔδεϊ πλῆντʼ ἤ περ κνῆμαι καὶ γοῦνα πεσόντος.
- Αἴας δʼ αὖτʼ ἐγέγωνεν ἀμύμονι Πουλυδάμαντι·
- φράζεο Πουλυδάμα καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες
- ἦ ῥʼ οὐχ οὗτος ἀνὴρ Προθοήνορος ἀντὶ πεφάσθαι
- ἄξιος; οὐ μέν μοι κακὸς εἴδεται οὐδὲ κακῶν ἔξ,
- ἀλλὰ κασίγνητος Ἀντήνορος ἱπποδάμοιο
- ἢ πάϊς· αὐτῷ γὰρ γενεὴν ἄγχιστα ἐῴκει.
- ἦ ῥʼ εὖ γιγνώσκων, Τρῶας δʼ ἄχος ἔλλαβε θυμόν.
- ἔνθʼ Ἀκάμας Πρόμαχον Βοιώτιον οὔτασε δουρὶ
- ἀμφὶ κασιγνήτῳ βεβαώς· ὃ δʼ ὕφελκε ποδοῖιν.
- τῷ δʼ Ἀκάμας ἔκπαγλον ἐπεύξατο μακρὸν ἀΰσας·
- Ἀργεῖοι ἰόμωροι ἀπειλάων ἀκόρητοι
- οὔ θην οἴοισίν γε πόνος τʼ ἔσεται καὶ ὀϊζὺς
- ἡμῖν, ἀλλά ποθʼ ὧδε κατακτενέεσθε καὶ ὔμμες.
- φράζεσθʼ ὡς ὑμῖν Πρόμαχος δεδμημένος εὕδει
- ἔγχει ἐμῷ, ἵνα μή τι κασιγνήτοιό γε ποινὴ
- δηρὸν ἄτιτος ἔῃ· τὼ καί κέ τις εὔχεται ἀνὴρ
- γνωτὸν ἐνὶ μεγάροισιν ἀρῆς ἀλκτῆρα λιπέσθαι.
- ὣς ἔφατʼ, Ἀργείοισι δʼ ἄχος γένετʼ εὐξαμένοιο·
- Πηνέλεῳ δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινεν·
- ὁρμήθη δʼ Ἀκάμαντος· ὃ δʼ οὐχ ὑπέμεινεν ἐρωὴν
- Πηνελέωο ἄνακτος· ὃ δʼ οὔτασεν Ἰλιονῆα
- υἱὸν Φόρβαντος πολυμήλου, τόν ῥα μάλιστα
- Ἑρμείας Τρώων ἐφίλει καὶ κτῆσιν ὄπασσε·
- τῷ δʼ ἄρʼ ὑπὸ μήτηρ μοῦνον τέκεν Ἰλιονῆα.
- τὸν τόθʼ ὑπʼ ὀφρύος οὖτα κατʼ ὀφθαλμοῖο θέμεθλα,
- ἐκ δʼ ὦσε γλήνην· δόρυ δʼ ὀφθαλμοῖο διὰ πρὸ
- καὶ διὰ ἰνίου ἦλθεν, ὃ δʼ ἕζετο χεῖρε πετάσσας
- ἄμφω· Πηνέλεως δὲ ἐρυσσάμενος ξίφος ὀξὺ
- αὐχένα μέσσον ἔλασσεν, ἀπήραξεν δὲ χαμᾶζε
- αὐτῇ σὺν πήληκι κάρη· ἔτι δʼ ὄβριμον ἔγχος
- ἦεν ἐν ὀφθαλμῷ· ὃ δὲ φὴ κώδειαν ἀνασχὼν
- πέφραδέ τε Τρώεσσι καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα·
- εἰπέμεναί μοι Τρῶες ἀγαυοῦ Ἰλιονῆος
- πατρὶ φίλῳ καὶ μητρὶ γοήμεναι ἐν μεγάροισιν·
- οὐδὲ γὰρ ἣ Προμάχοιο δάμαρ Ἀλεγηνορίδαο
- ἀνδρὶ φίλῳ ἐλθόντι γανύσσεται, ὁππότε κεν δὴ
- ἐκ Τροίης σὺν νηυσὶ νεώμεθα κοῦροι Ἀχαιῶν.
- ὣς φάτο, τοὺς δʼ ἄρα πάντας ὑπὸ τρόμος ἔλλαβε γυῖα,
- πάπτηνεν δὲ ἕκαστος ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι
- ὅς τις δὴ πρῶτος βροτόεντʼ ἀνδράγριʼ Ἀχαιῶν
- ἤρατʼ, ἐπεί ῥʼ ἔκλινε μάχην κλυτὸς ἐννοσίγαιος.
- Αἴας ῥα πρῶτος Τελαμώνιος Ὕρτιον οὖτα
- Γυρτιάδην Μυσῶν ἡγήτορα καρτεροθύμων·
- Φάλκην δʼ Ἀντίλοχος καὶ Μέρμερον ἐξενάριξε·
- Μηριόνης δὲ Μόρυν τε καὶ Ἱπποτίωνα κατέκτα,
- Τεῦκρος δὲ Προθόωνά τʼ ἐνήρατο καὶ Περιφήτην·
- Ἀτρεΐδης δʼ ἄρʼ ἔπειθʼ Ὑπερήνορα ποιμένα λαῶν
- οὖτα κατὰ λαπάρην, διὰ δʼ ἔντερα χαλκὸς ἄφυσσε
- δῃώσας· ψυχὴ δὲ κατʼ οὐταμένην ὠτειλὴν
- ἔσσυτʼ ἐπειγομένη, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε.
- πλείστους δʼ Αἴας εἷλεν Ὀϊλῆος ταχὺς υἱός·
- οὐ γάρ οἵ τις ὁμοῖος ἐπισπέσθαι ποσὶν ἦεν
- ἀνδρῶν τρεσσάντων, ὅτε τε Ζεὺς ἐν φόβον ὄρσῃ.
- αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκόλοπας καὶ τάφρον ἔβησαν
- φεύγοντες, πολλοὶ δὲ δάμεν Δαναῶν ὑπὸ χερσίν,
- οἳ μὲν δὴ παρʼ ὄχεσφιν ἐρητύοντο μένοντες
- χλωροὶ ὑπαὶ δείους πεφοβημένοι· ἔγρετο δὲ Ζεὺς
- Ἴδης ἐν κορυφῇσι παρὰ χρυσοθρόνου Ἥρης,
- στῆ δʼ ἄρʼ ἀναΐξας, ἴδε δὲ Τρῶας καὶ Ἀχαιοὺς
- τοὺς μὲν ὀρινομένους, τοὺς δὲ κλονέοντας ὄπισθεν
- Ἀργείους, μετὰ δέ σφι Ποσειδάωνα ἄνακτα·
- Ἕκτορα δʼ ἐν πεδίῳ ἴδε κείμενον, ἀμφὶ δʼ ἑταῖροι
- εἵαθʼ, ὃ δʼ ἀργαλέῳ ἔχετʼ ἄσθματι κῆρ ἀπινύσσων
- αἷμʼ ἐμέων, ἐπεὶ οὔ μιν ἀφαυρότατος βάλʼ Ἀχαιῶν.
- τὸν δὲ ἰδὼν ἐλέησε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,
- δεινὰ δʼ ὑπόδρα ἰδὼν Ἥρην πρὸς μῦθον ἔειπεν·
- ἦ μάλα δὴ κακότεχνος ἀμήχανε σὸς δόλος Ἥρη
- Ἕκτορα δῖον ἔπαυσε μάχης, ἐφόβησε δὲ λαούς.
- οὐ μὰν οἶδʼ εἰ αὖτε κακορραφίης ἀλεγεινῆς
- πρώτη ἐπαύρηαι καί σε πληγῇσιν ἱμάσσω.
- ἦ οὐ μέμνῃ ὅτε τʼ ἐκρέμω ὑψόθεν, ἐκ δὲ ποδοῖιν
- ἄκμονας ἧκα δύω, περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα
- χρύσεον ἄρρηκτον; σὺ δʼ ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν
- ἐκρέμω· ἠλάστεον δὲ θεοὶ κατὰ μακρὸν Ὄλυμπον,
- λῦσαι δʼ οὐκ ἐδύναντο παρασταδόν· ὃν δὲ λάβοιμι
- ῥίπτασκον τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ ὄφρʼ ἂν ἵκηται
- γῆν ὀλιγηπελέων· ἐμὲ δʼ οὐδʼ ὧς θυμὸν ἀνίει
- ἀζηχὴς ὀδύνη Ἡρακλῆος θείοιο,
- τὸν σὺ ξὺν Βορέῃ ἀνέμῳ πεπιθοῦσα θυέλλας
- πέμψας ἐπʼ ἀτρύγετον πόντον κακὰ μητιόωσα,
- καί μιν ἔπειτα Κόων δʼ εὖ ναιομένην ἀπένεικας.
- τὸν μὲν ἐγὼν ἔνθεν ῥυσάμην καὶ ἀνήγαγον αὖτις
- Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ πολλά περ ἀθλήσαντα.
- τῶν σʼ αὖτις μνήσω ἵνʼ ἀπολλήξῃς ἀπατάων,
- ὄφρα ἴδῃ ἤν τοι χραίσμῃ φιλότης τε καὶ εὐνή,
- ἣν ἐμίγης ἐλθοῦσα θεῶν ἄπο καί μʼ ἀπάτησας.
- ὣς φάτο, ῥίγησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- ἴστω νῦν τόδε Γαῖα καὶ Οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθε
- καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ, ὅς τε μέγιστος
- ὅρκος δεινότατός τε πέλει μακάρεσσι θεοῖσι,
- σή θʼ ἱερὴ κεφαλὴ καὶ νωΐτερον λέχος αὐτῶν
- κουρίδιον, τὸ μὲν οὐκ ἂν ἐγώ ποτε μὰψ ὀμόσαιμι·
- μὴ διʼ ἐμὴν ἰότητα Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- πημαίνει Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα, τοῖσι δʼ ἀρήγει,
- ἀλλά που αὐτὸν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει,
- τειρομένους δʼ ἐπὶ νηυσὶν ἰδὼν ἐλέησεν Ἀχαιούς.
- αὐτάρ τοι καὶ κείνῳ ἐγὼ παραμυθησαίμην
- τῇ ἴμεν ᾗ κεν δὴ σὺ κελαινεφὲς ἡγεμονεύῃς.
- ὣς φάτο, μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,
- καί μιν ἀμειβόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- εἰ μὲν δὴ σύ γʼ ἔπειτα βοῶπις πότνια Ἥρη
- ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα μετʼ ἀθανάτοισι καθίζοις,
- τώ κε Ποσειδάων γε, καὶ εἰ μάλα βούλεται ἄλλῃ,
- αἶψα μεταστρέψειε νόον μετὰ σὸν καὶ ἐμὸν κῆρ.
- ἀλλʼ εἰ δή ῥʼ ἐτεόν γε καὶ ἀτρεκέως ἀγορεύεις,
- ἔρχεο νῦν μετὰ φῦλα θεῶν, καὶ δεῦρο κάλεσσον
- Ἶρίν τʼ ἐλθέμεναι καὶ Ἀπόλλωνα κλυτότοξον,
- ὄφρʼ ἣ μὲν μετὰ λαὸν Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
- ἔλθῃ, καὶ εἴπῃσι Ποσειδάωνι ἄνακτι
- παυσάμενον πολέμοιο τὰ ἃ πρὸς δώμαθʼ ἱκέσθαι,
- Ἕκτορα δʼ ὀτρύνῃσι μάχην ἐς Φοῖβος Ἀπόλλων,
- αὖτις δʼ ἐμπνεύσῃσι μένος, λελάθῃ δʼ ὀδυνάων
- αἳ νῦν μιν τείρουσι κατὰ φρένας, αὐτὰρ Ἀχαιοὺς
- αὖτις ἀποστρέψῃσιν ἀνάλκιδα φύζαν ἐνόρσας,
- φεύγοντες δʼ ἐν νηυσὶ πολυκλήϊσι πέσωσι
- Πηλεΐδεω Ἀχιλῆος· ὃ δʼ ἀνστήσει ὃν ἑταῖρον
- Πάτροκλον· τὸν δὲ κτενεῖ ἔγχεϊ φαίδιμος Ἕκτωρ
- Ἰλίου προπάροιθε πολέας ὀλέσαντʼ αἰζηοὺς
- τοὺς ἄλλους, μετὰ δʼ υἱὸν ἐμὸν Σαρπηδόνα δῖον.
- τοῦ δὲ χολωσάμενος κτενεῖ Ἕκτορα δῖος Ἀχιλλεύς.
- ἐκ τοῦ δʼ ἄν τοι ἔπειτα παλίωξιν παρὰ νηῶν
- αἰὲν ἐγὼ τεύχοιμι διαμπερὲς εἰς ὅ κʼ Ἀχαιοὶ
- Ἴλιον αἰπὺ ἕλοιεν Ἀθηναίης διὰ βουλάς.
- τὸ πρὶν δʼ οὔτʼ ἄρʼ ἐγὼ παύω χόλον οὔτέ τινʼ ἄλλον
- ἀθανάτων Δαναοῖσιν ἀμυνέμεν ἐνθάδʼ ἐάσω
- πρίν γε τὸ Πηλεΐδαο τελευτηθῆναι ἐέλδωρ,
- ὥς οἱ ὑπέστην πρῶτον, ἐμῷ δʼ ἐπένευσα κάρητι,
- ἤματι τῷ ὅτʼ ἐμεῖο θεὰ Θέτις ἥψατο γούνων,
- λισσομένη τιμῆσαι Ἀχιλλῆα πτολίπορθον.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,
- βῆ δʼ ἐξ Ἰδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἀΐξῃ νόος ἀνέρος, ὅς τʼ ἐπὶ πολλὴν
- γαῖαν ἐληλουθὼς φρεσὶ πευκαλίμῃσι νοήσῃ
- ἔνθʼ εἴην ἢ ἔνθα, μενοινήῃσί τε πολλά,
- ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο πότνια Ἥρη·
- ἵκετο δʼ αἰπὺν Ὄλυμπον, ὁμηγερέεσσι δʼ ἐπῆλθεν
- ἀθανάτοισι θεοῖσι Διὸς δόμῳ· οἳ δὲ ἰδόντες
- πάντες ἀνήϊξαν καὶ δεικανόωντο δέπασσιν.
- ἣ δʼ ἄλλους μὲν ἔασε, Θέμιστι δὲ καλλιπαρῄῳ
- δέκτο δέπας· πρώτη γὰρ ἐναντίη ἦλθε θέουσα,
- καί μιν φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ἥρη τίπτε βέβηκας; ἀτυζομένῃ δὲ ἔοικας·
- ἦ μάλα δή σʼ ἐφόβησε Κρόνου πάϊς, ὅς τοι ἀκοίτης.
- τὴν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα θεὰ λευκώλενος Ἥρη·
- μή με θεὰ Θέμι ταῦτα διείρεο· οἶσθα καὶ αὐτὴ
- οἷος κείνου θυμὸς ὑπερφίαλος καὶ ἀπηνής.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἄρχε θεοῖσι δόμοις ἔνι δαιτὸς ἐΐσης·
- ταῦτα δὲ καὶ μετὰ πᾶσιν ἀκούσεαι ἀθανάτοισιν
- οἷα Ζεὺς κακὰ ἔργα πιφαύσκεται· οὐδέ τί φημι
- πᾶσιν ὁμῶς θυμὸν κεχαρησέμεν, οὔτε βροτοῖσιν
- οὔτε θεοῖς, εἴ πέρ τις ἔτι νῦν δαίνυται εὔφρων.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσα καθέζετο πότνια Ἥρη,
- ὄχθησαν δʼ ἀνὰ δῶμα Διὸς θεοί· ἣ δʼ ἐγέλασσε
- χείλεσιν, οὐδὲ μέτωπον ἐπʼ ὀφρύσι κυανέῃσιν
- ἰάνθη· πᾶσιν δὲ νεμεσσηθεῖσα μετηύδα·
- νήπιοι οἳ Ζηνὶ μενεαίνομεν ἀφρονέοντες·
- ἦ ἔτι μιν μέμαμεν καταπαυσέμεν ἆσσον ἰόντες
- ἢ ἔπει ἠὲ βίῃ· ὃ δʼ ἀφήμενος οὐκ ἀλεγίζει
- οὐδʼ ὄθεται· φησὶν γὰρ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι
- κάρτεΐ τε σθένεΐ τε διακριδὸν εἶναι ἄριστος.
- τὼ ἔχεθʼ ὅττί κεν ὔμμι κακὸν πέμπῃσιν ἑκάστῳ.
- ἤδη γὰρ νῦν ἔλπομʼ Ἄρηΐ γε πῆμα τετύχθαι·
- υἱὸς γάρ οἱ ὄλωλε μάχῃ ἔνι φίλτατος ἀνδρῶν
- Ἀσκάλαφος, τόν φησιν ὃν ἔμμεναι ὄβριμος Ἄρης.
- ὣς ἔφατʼ, αὐτὰρ Ἄρης θαλερὼ πεπλήγετο μηρὼ
- χερσὶ καταπρηνέσσʼ, ὀλοφυρόμενος δʼ ἔπος ηὔδα·
- μὴ νῦν μοι νεμεσήσετʼ Ὀλύμπια δώματʼ ἔχοντες
- τίσασθαι φόνον υἷος ἰόντʼ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν,
- εἴ πέρ μοι καὶ μοῖρα Διὸς πληγέντι κεραυνῷ
- κεῖσθαι ὁμοῦ νεκύεσσι μεθʼ αἵματι καὶ κονίῃσιν.
- ὣς φάτο, καί ῥʼ ἵππους κέλετο Δεῖμόν τε Φόβον τε
- ζευγνύμεν, αὐτὸς δʼ ἔντεʼ ἐδύσετο παμφανόωντα.
- ἔνθά κʼ ἔτι μείζων τε καὶ ἀργαλεώτερος ἄλλος
- πὰρ Διὸς ἀθανάτοισι χόλος καὶ μῆνις ἐτύχθη,
- εἰ μὴ Ἀθήνη πᾶσι περιδείσασα θεοῖσιν
- ὦρτο διὲκ προθύρου, λίπε δὲ θρόνον ἔνθα θάασσε,
- τοῦ δʼ ἀπὸ μὲν κεφαλῆς κόρυθʼ εἵλετο καὶ σάκος ὤμων,
- ἔγχος δʼ ἔστησε στιβαρῆς ἀπὸ χειρὸς ἑλοῦσα
- χάλκεον· ἣ δʼ ἐπέεσσι καθάπτετο θοῦρον Ἄρηα·
- μαινόμενε φρένας ἠλὲ διέφθορας· ἦ νύ τοι αὔτως
- οὔατʼ ἀκουέμεν ἐστί, νόος δʼ ἀπόλωλε καὶ αἰδώς.
- οὐκ ἀΐεις ἅ τέ φησι θεὰ λευκώλενος Ἥρη
- ἣ δὴ νῦν πὰρ Ζηνὸς Ὀλυμπίου εἰλήλουθεν;
- ἦ ἐθέλεις αὐτὸς μὲν ἀναπλήσας κακὰ πολλὰ
- ἂψ ἴμεν Οὔλυμπον δὲ καὶ ἀχνύμενός περ ἀνάγκῃ,
- αὐτὰρ τοῖς ἄλλοισι κακὸν μέγα πᾶσι φυτεῦσαι;
- αὐτίκα γὰρ Τρῶας μὲν ὑπερθύμους καὶ Ἀχαιοὺς
- λείψει, ὃ δʼ ἡμέας εἶσι κυδοιμήσων ἐς Ὄλυμπον,
- μάρψει δʼ ἑξείης ὅς τʼ αἴτιος ὅς τε καὶ οὐκί.
- τώ σʼ αὖ νῦν κέλομαι μεθέμεν χόλον υἷος ἑῆος·
- ἤδη γάρ τις τοῦ γε βίην καὶ χεῖρας ἀμείνων
- ἢ πέφατʼ, ἢ καὶ ἔπειτα πεφήσεται· ἀργαλέον δὲ
- πάντων ἀνθρώπων ῥῦσθαι γενεήν τε τόκον τε.
- ὣς εἰποῦσʼ ἵδρυσε θρόνῳ ἔνι θοῦρον Ἄρηα.
- Ἥρη δʼ Ἀπόλλωνα καλέσσατο δώματος ἐκτὸς
- Ἶρίν θʼ, ἥ τε θεοῖσι μετάγγελος ἀθανάτοισι,
- καί σφεας φωνήσασʼ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Ζεὺς σφὼ εἰς Ἴδην κέλετʼ ἐλθέμεν ὅττι τάχιστα·
- αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθητε, Διός τʼ εἰς ὦπα ἴδησθε,
- ἕρδειν ὅττί κε κεῖνος ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ.
- ἣ μὲν ἄρʼ ὣς εἰποῦσα πάλιν κίε πότνια Ἥρη,
- ἕζετο δʼ εἰνὶ θρόνῳ· τὼ δʼ ἀΐξαντε πετέσθην.
- Ἴδην δʼ ἵκανον πολυπίδακα μητέρα θηρῶν,
- εὗρον δʼ εὐρύοπα Κρονίδην ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ
- ἥμενον· ἀμφὶ δέ μιν θυόεν νέφος ἐστεφάνωτο.
- τὼ δὲ πάροιθʼ ἐλθόντε Διὸς νεφεληγερέταο
- στήτην· οὐδέ σφωϊν ἰδὼν ἐχολώσατο θυμῷ,
- ὅττί οἱ ὦκʼ ἐπέεσσι φίλης ἀλόχοιο πιθέσθην.
- Ἶριν δὲ προτέρην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- βάσκʼ ἴθι Ἶρι ταχεῖα, Ποσειδάωνι ἄνακτι
- πάντα τάδʼ ἀγγεῖλαι, μὴ δὲ ψευδάγγελος εἶναι.
- παυσάμενόν μιν ἄνωχθι μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἔρχεσθαι μετὰ φῦλα θεῶν ἢ εἰς ἅλα δῖαν.
- εἰ δέ μοι οὐκ ἐπέεσσʼ ἐπιπείσεται, ἀλλʼ ἀλογήσει,
- φραζέσθω δὴ ἔπειτα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμὸν
- μή μʼ οὐδὲ κρατερός περ ἐὼν ἐπιόντα ταλάσσῃ
- μεῖναι, ἐπεί εὑ φημὶ βίῃ πολὺ φέρτερος εἶναι
- καὶ γενεῇ πρότερος· τοῦ δʼ οὐκ ὄθεται φίλον ἦτορ
- ἶσον ἐμοὶ φάσθαι, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις,
- βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων εἰς Ἴλιον ἱρήν.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἂν ἐκ νεφέων πτῆται νιφὰς ἠὲ χάλαζα
- ψυχρὴ ὑπὸ ῥιπῆς αἰθρηγενέος Βορέαο,
- ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο ὠκέα Ἶρις,
- ἀγχοῦ δʼ ἱσταμένη προσέφη κλυτὸν ἐννοσίγαιον·
- ἀγγελίην τινά τοι γαιήοχε κυανοχαῖτα
- ἦλθον δεῦρο φέρουσα παραὶ Διὸς αἰγιόχοιο.
- παυσάμενόν σʼ ἐκέλευσε μάχης ἠδὲ πτολέμοιο
- ἔρχεσθαι μετὰ φῦλα θεῶν ἢ εἰς ἅλα δῖαν.
- εἰ δέ οἱ οὐκ ἐπέεσσʼ ἐπιπείσεαι, ἀλλʼ ἀλογήσεις,
- ἠπείλει καὶ κεῖνος ἐναντίβιον πολεμίξων
- ἐνθάδʼ ἐλεύσεσθαι· σὲ δʼ ὑπεξαλέασθαι ἄνωγε
- χεῖρας, ἐπεὶ σέο φησὶ βίῃ πολὺ φέρτερος εἶναι
- καὶ γενεῇ πρότερος· σὸν δʼ οὐκ ὄθεται φίλον ἦτορ
- ἶσόν οἱ φάσθαι, τόν τε στυγέουσι καὶ ἄλλοι.
- τὴν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη κλυτὸς ἐννοσίγαιος·
- ὢ πόποι ἦ ῥʼ ἀγαθός περ ἐὼν ὑπέροπλον ἔειπεν
- εἴ μʼ ὁμότιμον ἐόντα βίῃ ἀέκοντα καθέξει.
- τρεῖς γάρ τʼ ἐκ Κρόνου εἰμὲν ἀδελφεοὶ οὓς τέκετο Ῥέα
- Ζεὺς καὶ ἐγώ, τρίτατος δʼ Ἀΐδης ἐνέροισιν ἀνάσσων.
- τριχθὰ δὲ πάντα δέδασται, ἕκαστος δʼ ἔμμορε τιμῆς·
- ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεὶ
- παλλομένων, Ἀΐδης δʼ ἔλαχε ζόφον ἠερόεντα,
- Ζεὺς δʼ ἔλαχʼ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι·
- γαῖα δʼ ἔτι ξυνὴ πάντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος.
- τώ ῥα καὶ οὔ τι Διὸς βέομαι φρεσίν, ἀλλὰ ἕκηλος
- καὶ κρατερός περ ἐὼν μενέτω τριτάτῃ ἐνὶ μοίρῃ.
- χερσὶ δὲ μή τί με πάγχυ κακὸν ὣς δειδισσέσθω·
- θυγατέρεσσιν γάρ τε καὶ υἱάσι βέλτερον εἴη
- ἐκπάγλοις ἐπέεσσιν ἐνισσέμεν οὓς τέκεν αὐτός,
- οἵ ἑθεν ὀτρύνοντος ἀκούσονται καὶ ἀνάγκῃ.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα ποδήνεμος ὠκέα Ἶρις·
- οὕτω γὰρ δή τοι γαιήοχε κυανοχαῖτα
- τόνδε φέρω Διὶ μῦθον ἀπηνέα τε κρατερόν τε,
- ἦ τι μεταστρέψεις; στρεπταὶ μέν τε φρένες ἐσθλῶν.
- οἶσθʼ ὡς πρεσβυτέροισιν Ἐρινύες αἰὲν ἕπονται.
- τὴν δʼ αὖτε προσέειπε Ποσειδάων ἐνοσίχθων·
- Ἶρι θεὰ μάλα τοῦτο ἔπος κατὰ μοῖραν ἔειπες·
- ἐσθλὸν καὶ τὸ τέτυκται ὅτʼ ἄγγελος αἴσιμα εἰδῇ.
- ἀλλὰ τόδʼ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει
- ὁππότʼ ἂν ἰσόμορον καὶ ὁμῇ πεπρωμένον αἴσῃ
- νεικείειν ἐθέλῃσι χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν.
- ἀλλʼ ἤτοι νῦν μέν κε νεμεσσηθεὶς ὑποείξω·
- ἄλλο δέ τοι ἐρέω, καὶ ἀπειλήσω τό γε θυμῷ·
- αἴ κεν ἄνευ ἐμέθεν καὶ Ἀθηναίης ἀγελείης
- Ἥρης Ἑρμείω τε καὶ Ἡφαίστοιο ἄνακτος
- Ἰλίου αἰπεινῆς πεφιδήσεται, οὐδʼ ἐθελήσει
- ἐκπέρσαι, δοῦναι δὲ μέγα κράτος Ἀργείοισιν,
- ἴστω τοῦθʼ ὅτι νῶϊν ἀνήκεστος χόλος ἔσται.
- ὣς εἰπὼν λίπε λαὸν Ἀχαιϊκὸν ἐννοσίγαιος,
- δῦνε δὲ πόντον ἰών, πόθεσαν δʼ ἥρωες Ἀχαιοί.
- καὶ τότʼ Ἀπόλλωνα προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·
- ἔρχεο νῦν φίλε Φοῖβε μεθʼ Ἕκτορα χαλκοκορυστήν·
- ἤδη μὲν γάρ τοι γαιήοχος ἐννοσίγαιος
- οἴχεται εἰς ἅλα δῖαν ἀλευάμενος χόλον αἰπὺν
- ἡμέτερον· μάλα γάρ κε μάχης ἐπύθοντο καὶ ἄλλοι,
- οἵ περ ἐνέρτεροί εἰσι θεοὶ Κρόνον ἀμφὶς ἐόντες.
- ἀλλὰ τόδʼ ἠμὲν ἐμοὶ πολὺ κέρδιον ἠδέ οἱ αὐτῷ
- ἔπλετο, ὅττι πάροιθε νεμεσσηθεὶς ὑπόειξε
- χεῖρας ἐμάς, ἐπεὶ οὔ κεν ἀνιδρωτί γʼ ἐτελέσθη.
- ἀλλὰ σύ γʼ ἐν χείρεσσι λάβʼ αἰγίδα θυσσανόεσσαν,
- τῇ μάλʼ ἐπισσείων φοβέειν ἥρωας Ἀχαιούς·
- σοὶ δʼ αὐτῷ μελέτω ἑκατηβόλε φαίδιμος Ἕκτωρ·
- τόφρα γὰρ οὖν οἱ ἔγειρε μένος μέγα, ὄφρʼ ἂν Ἀχαιοὶ
- φεύγοντες νῆάς τε καὶ Ἑλλήσποντον ἵκωνται.
- κεῖθεν δʼ αὐτὸς ἐγὼ φράσομαι ἔργον τε ἔπος τε,
- ὥς κε καὶ αὖτις Ἀχαιοὶ ἀναπνεύσωσι πόνοιο.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα πατρὸς ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων,
- βῆ δὲ κατʼ Ἰδαίων ὀρέων ἴρηκι ἐοικὼς
- ὠκέϊ φασσοφόνῳ, ὅς τʼ ὤκιστος πετεηνῶν.
- εὗρʼ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονος Ἕκτορα δῖον
- ἥμενον, οὐδʼ ἔτι κεῖτο, νέον δʼ ἐσαγείρετο θυμόν,
- ἀμφὶ ἓ γιγνώσκων ἑτάρους· ἀτὰρ ἆσθμα καὶ ἱδρὼς
- παύετʼ, ἐπεί μιν ἔγειρε Διὸς νόος αἰγιόχοιο.
- ἀγχοῦ δʼ ἱστάμενος προσέφη ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- Ἕκτορ υἱὲ Πριάμοιο, τί ἢ δὲ σὺ νόσφιν ἀπʼ ἄλλων
- ἧσʼ ὀλιγηπελέων; ἦ πού τί σε κῆδος ἱκάνει;
- τὸν δʼ ὀλιγοδρανέων προσέφη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
- τίς δὲ σύ ἐσσι φέριστε θεῶν ὅς μʼ εἴρεαι ἄντην;
- οὐκ ἀΐεις ὅ με νηυσὶν ἔπι πρυμνῇσιν Ἀχαιῶν
- οὓς ἑτάρους ὀλέκοντα βοὴν ἀγαθὸς βάλεν Αἴας
- χερμαδίῳ πρὸς στῆθος, ἔπαυσε δὲ θούριδος ἀλκῆς;
- καὶ δὴ ἔγωγʼ ἐφάμην νέκυας καὶ δῶμʼ Ἀΐδαο
- ἤματι τῷδʼ ἵξεσθαι, ἐπεὶ φίλον ἄϊον ἦτορ.
- τὸν δʼ αὖτε προσέειπεν ἄναξ ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- θάρσει νῦν· τοῖόν τοι ἀοσσητῆρα Κρονίων
- ἐξ Ἴδης προέηκε παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν
- Φοῖβον Ἀπόλλωνα χρυσάορον, ὅς σε πάρος περ
- ῥύομʼ, ὁμῶς αὐτόν τε καὶ αἰπεινὸν πτολίεθρον.
- ἀλλʼ ἄγε νῦν ἱππεῦσιν ἐπότρυνον πολέεσσι
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ἐλαυνέμεν ὠκέας ἵππους·
- αὐτὰρ ἐγὼ προπάροιθε κιὼν ἵπποισι κέλευθον
- πᾶσαν λειανέω, τρέψω δʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- ὣς εἰπὼν ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν.
- ὡς δʼ ὅτε τις στατὸς ἵππος ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ
- δεσμὸν ἀπορρήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων
- εἰωθὼς λούεσθαι ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
- κυδιόων· ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει, ἀμφὶ δὲ χαῖται
- ὤμοις ἀΐσσονται· ὃ δʼ ἀγλαΐηφι πεποιθὼς
- ῥίμφά ἑ γοῦνα φέρει μετά τʼ ἤθεα καὶ νομὸν ἵππων·
- ὣς Ἕκτωρ λαιψηρὰ πόδας καὶ γούνατʼ ἐνώμα
- ὀτρύνων ἱππῆας, ἐπεὶ θεοῦ ἔκλυεν αὐδήν.
- οἳ δʼ ὥς τʼ ἢ ἔλαφον κεραὸν ἢ ἄγριον αἶγα
- ἐσσεύαντο κύνες τε καὶ ἀνέρες ἀγροιῶται·
- τὸν μέν τʼ ἠλίβατος πέτρη καὶ δάσκιος ὕλη
- εἰρύσατʼ, οὐδʼ ἄρα τέ σφι κιχήμεναι αἴσιμον ἦεν·
- τῶν δέ θʼ ὑπὸ ἰαχῆς ἐφάνη λὶς ἠϋγένειος
- εἰς ὁδόν, αἶψα δὲ πάντας ἀπέτραπε καὶ μεμαῶτας·
- ὣς Δαναοὶ εἷος μὲν ὁμιλαδὸν αἰὲν ἕποντο
- νύσσοντες ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν·
- αὐτὰρ ἐπεὶ ἴδον Ἕκτορʼ ἐποιχόμενον στίχας ἀνδρῶν
- τάρβησαν, πᾶσιν δὲ παραὶ ποσὶ κάππεσε θυμός.
- τοῖσι δʼ ἔπειτʼ ἀγόρευε Θόας Ἀνδραίμονος υἱός,
- Αἰτωλῶν ὄχʼ ἄριστος ἐπιστάμενος μὲν ἄκοντι
- ἐσθλὸς δʼ ἐν σταδίῃ· ἀγορῇ δέ ἑ παῦροι Ἀχαιῶν
- νίκων, ὁππότε κοῦροι ἐρίσσειαν περὶ μύθων·
- ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι,
- οἷον δʼ αὖτʼ ἐξαῦτις ἀνέστη κῆρας ἀλύξας
- Ἕκτωρ· ἦ θήν μιν μάλα ἔλπετο θυμὸς ἑκάστου
- χερσὶν ὑπʼ Αἴαντος θανέειν Τελαμωνιάδαο.
- ἀλλά τις αὖτε θεῶν ἐρρύσατο καὶ ἐσάωσεν
- Ἕκτορʼ, ὃ δὴ πολλῶν Δαναῶν ὑπὸ γούνατʼ ἔλυσεν,
- ὡς καὶ νῦν ἔσσεσθαι ὀΐομαι· οὐ γὰρ ἄτερ γε
- Ζηνὸς ἐριγδούπου πρόμος ἵσταται ὧδε μενοινῶν.
- ἀλλʼ ἄγεθʼ ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω πειθώμεθα πάντες.
- πληθὺν μὲν ποτὶ νῆας ἀνώξομεν ἀπονέεσθαι·
- αὐτοὶ δʼ, ὅσσοι ἄριστοι ἐνὶ στρατῷ εὐχόμεθʼ εἶναι,
- στήομεν, εἴ κεν πρῶτον ἐρύξομεν ἀντιάσαντες
- δούρατʼ ἀνασχόμενοι· τὸν δʼ οἴω καὶ μεμαῶτα
- θυμῷ δείσεσθαι Δαναῶν καταδῦναι ὅμιλον.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο·
- οἳ μὲν ἄρʼ ἀμφʼ Αἴαντα καὶ Ἰδομενῆα ἄνακτα
- Τεῦκρον Μηριόνην τε Μέγην τʼ ἀτάλαντον Ἄρηϊ
- ὑσμίνην ἤρτυνον ἀριστῆας καλέσαντες
- Ἕκτορι καὶ Τρώεσσιν ἐναντίον· αὐτὰρ ὀπίσσω
- ἣ πληθὺς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν ἀπονέοντο.
- Τρῶες δὲ προὔτυψαν ἀολλέες, ἦρχε δʼ ἄρʼ Ἕκτωρ
- μακρὰ βιβάς· πρόσθεν δὲ κίʼ αὐτοῦ Φοῖβος Ἀπόλλων
- εἱμένος ὤμοιιν νεφέλην, ἔχε δʼ αἰγίδα θοῦριν
- δεινὴν ἀμφιδάσειαν ἀριπρεπέʼ, ἣν ἄρα χαλκεὺς
- Ἥφαιστος Διὶ δῶκε φορήμεναι ἐς φόβον ἀνδρῶν·
- τὴν ἄρʼ ὅ γʼ ἐν χείρεσσιν ἔχων ἡγήσατο λαῶν.
- Ἀργεῖοι δʼ ὑπέμειναν ἀολλέες, ὦρτο δʼ ἀϋτὴ
- ὀξεῖʼ ἀμφοτέρωθεν, ἀπὸ νευρῆφι δʼ ὀϊστοὶ
- θρῷσκον· πολλὰ δὲ δοῦρα θρασειάων ἀπὸ χειρῶν
- ἄλλα μὲν ἐν χροῒ πήγνυτʼ ἀρηϊθόων αἰζηῶν,
- πολλὰ δὲ καὶ μεσσηγὺ πάρος χρόα λευκὸν ἐπαυρεῖν
- ἐν γαίῃ ἵσταντο λιλαιόμενα χροὸς ἆσαι.
- ὄφρα μὲν αἰγίδα χερσὶν ἔχʼ ἀτρέμα Φοῖβος Ἀπόλλων,
- τόφρα μάλʼ ἀμφοτέρων βέλεʼ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαός.
- αὐτὰρ ἐπεὶ κατʼ ἐνῶπα ἰδὼν Δαναῶν ταχυπώλων
- σεῖσʼ, ἐπὶ δʼ αὐτὸς ἄϋσε μάλα μέγα, τοῖσι δὲ θυμὸν
- ἐν στήθεσσιν ἔθελξε, λάθοντο δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- οἳ δʼ ὥς τʼ ἠὲ βοῶν ἀγέλην ἢ πῶϋ μέγʼ οἰῶν
- θῆρε δύω κλονέωσι μελαίνης νυκτὸς ἀμολγῷ
- ἐλθόντʼ ἐξαπίνης σημάντορος οὐ παρεόντος,
- ὣς ἐφόβηθεν Ἀχαιοὶ ἀνάλκιδες· ἐν γὰρ Ἀπόλλων
- ἧκε φόβον, Τρωσὶν δὲ καὶ Ἕκτορι κῦδος ὄπαζεν.
- ἔνθα δʼ ἀνὴρ ἕλεν ἄνδρα κεδασθείσης ὑσμίνης.
- Ἕκτωρ μὲν Στιχίον τε καὶ Ἀρκεσίλαον ἔπεφνε,
- τὸν μὲν Βοιωτῶν ἡγήτορα χαλκοχιτώνων,
- τὸν δὲ Μενεσθῆος μεγαθύμου πιστὸν ἑταῖρον·
- Αἰνείας δὲ Μέδοντα καὶ Ἴασον ἐξενάριξεν.
- ἤτοι ὃ μὲν νόθος υἱὸς Ὀϊλῆος θείοιο
- ἔσκε Μέδων Αἴαντος ἀδελφεός· αὐτὰρ ἔναιεν
- ἐν Φυλάκῃ γαίης ἄπο πατρίδος ἄνδρα κατακτὰς
- γνωτὸν μητρυιῆς Ἐριώπιδος, ἣν ἔχʼ Ὀϊλεύς·
- Ἴασος αὖτʼ ἀρχὸς μὲν Ἀθηναίων ἐτέτυκτο,
- υἱὸς δὲ Σφήλοιο καλέσκετο Βουκολίδαο.
- Μηκιστῆ δʼ ἕλε Πουλυδάμας, Ἐχίον δὲ Πολίτης
- πρώτῃ ἐν ὑσμίνῃ, Κλονίον δʼ ἕλε δῖος Ἀγήνωρ.
- Δηΐοχον δὲ Πάρις βάλε νείατον ὦμον ὄπισθε
- φεύγοντʼ ἐν προμάχοισι, διὰ πρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν.
- ὄφρʼ οἳ τοὺς ἐνάριζον ἀπʼ ἔντεα, τόφρα δʼ Ἀχαιοὶ
- τάφρῳ καὶ σκολόπεσσιν ἐνιπλήξαντες ὀρυκτῇ
- ἔνθα καὶ ἔνθα φέβοντο, δύοντο δὲ τεῖχος ἀνάγκῃ.
- Ἕκτωρ δὲ Τρώεσσιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας
- νηυσὶν ἐπισσεύεσθαι, ἐᾶν δʼ ἔναρα βροτόεντα·
- ὃν δʼ ἂν ἐγὼν ἀπάνευθε νεῶν ἑτέρωθι νοήσω,
- αὐτοῦ οἱ θάνατον μητίσομαι, οὐδέ νυ τόν γε
- γνωτοί τε γνωταί τε πυρὸς λελάχωσι θανόντα,
- ἀλλὰ κύνες ἐρύουσι πρὸ ἄστεος ἡμετέροιο.
- ὣς εἰπὼν μάστιγι κατωμαδὸν ἤλασεν ἵππους
- κεκλόμενος Τρώεσσι κατὰ στίχας· οἳ δὲ σὺν αὐτῷ
- πάντες ὁμοκλήσαντες ἔχον ἐρυσάρματας ἵππους
- ἠχῇ θεσπεσίῃ· προπάροιθε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων
- ῥεῖʼ ὄχθας καπέτοιο βαθείης ποσσὶν ἐρείπων
- ἐς μέσσον κατέβαλλε, γεφύρωσεν δὲ κέλευθον
- μακρὴν ἠδʼ εὐρεῖαν, ὅσον τʼ ἐπὶ δουρὸς ἐρωὴ
- γίγνεται, ὁππότʼ ἀνὴρ σθένεος πειρώμενος ᾗσι.
- τῇ ῥʼ οἵ γε προχέοντο φαλαγγηδόν, πρὸ δʼ Ἀπόλλων
- αἰγίδʼ ἔχων ἐρίτιμον· ἔρειπε δὲ τεῖχος Ἀχαιῶν
- ῥεῖα μάλʼ, ὡς ὅτε τις ψάμαθον πάϊς ἄγχι θαλάσσης,
- ὅς τʼ ἐπεὶ οὖν ποιήσῃ ἀθύρματα νηπιέῃσιν
- ἂψ αὖτις συνέχευε ποσὶν καὶ χερσὶν ἀθύρων.
- ὥς ῥα σὺ ἤϊε Φοῖβε πολὺν κάματον καὶ ὀϊζὺν
- σύγχεας Ἀργείων, αὐτοῖσι δὲ φύζαν ἐνῶρσας.
- ὣς οἳ μὲν παρὰ νηυσὶν ἐρητύοντο μένοντες,
- ἀλλήλοισί τε κεκλόμενοι καὶ πᾶσι θεοῖσι
- χεῖρας ἀνίσχοντες μεγάλʼ εὐχετόωντο ἕκαστος·
- Νέστωρ αὖτε μάλιστα Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν
- εὔχετο χεῖρʼ ὀρέγων εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα·
- Ζεῦ πάτερ εἴ ποτέ τίς τοι ἐν Ἄργεΐ περ πολυπύρῳ
- ἢ βοὸς ἢ οἰὸς κατὰ πίονα μηρία καίων
- εὔχετο νοστῆσαι, σὺ δʼ ὑπέσχεο καὶ κατένευσας,
- τῶν μνῆσαι καὶ ἄμυνον Ὀλύμπιε νηλεὲς ἦμαρ,
- μηδʼ οὕτω Τρώεσσιν ἔα δάμνασθαι Ἀχαιούς.
- ὣς ἔφατʼ εὐχόμενος, μέγα δʼ ἔκτυπε μητίετα Ζεύς,
- ἀράων ἀΐων Νηληϊάδαο γέροντος.
- Τρῶες δʼ ὡς ἐπύθοντο Διὸς κτύπον αἰγιόχοιο,
- μᾶλλον ἐπʼ Ἀργείοισι θόρον, μνήσαντο δὲ χάρμης.
- οἳ δʼ ὥς τε μέγα κῦμα θαλάσσης εὐρυπόροιο
- νηὸς ὑπὲρ τοίχων καταβήσεται, ὁππότʼ ἐπείγῃ
- ἲς ἀνέμου· ἣ γάρ τε μάλιστά γε κύματʼ ὀφέλλει·
- ὣς Τρῶες μεγάλῃ ἰαχῇ κατὰ τεῖχος ἔβαινον,
- ἵππους δʼ εἰσελάσαντες ἐπὶ πρύμνῃσι μάχοντο
- ἔγχεσιν ἀμφιγύοις αὐτοσχεδόν, οἳ μὲν ἀφʼ ἵππων,
- οἳ δʼ ἀπὸ νηῶν ὕψι μελαινάων ἐπιβάντες
- μακροῖσι ξυστοῖσι, τά ῥά σφʼ ἐπὶ νηυσὶν ἔκειτο
- ναύμαχα κολλήεντα, κατὰ στόμα εἱμένα χαλκῷ.
- Πάτροκλος δʼ εἷος μὲν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
- τείχεος ἀμφεμάχοντο θοάων ἔκτοθι νηῶν,
- τόφρʼ ὅ γʼ ἐνὶ κλισίῃ ἀγαπήνορος Εὐρυπύλοιο
- ἧστό τε καὶ τὸν ἔτερπε λόγοις, ἐπὶ δʼ ἕλκεϊ λυγρῷ
- φάρμακʼ ἀκέσματʼ ἔπασσε μελαινάων ὀδυνάων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τεῖχος ἐπεσσυμένους ἐνόησε
- Τρῶας, ἀτὰρ Δαναῶν γένετο ἰαχή τε φόβος τε,
- ᾤμωξέν τʼ ἄρʼ ἔπειτα καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ
- χερσὶ καταπρηνέσσʼ, ὀλοφυρόμενος δʼ ἔπος ηὔδα·
- Εὐρύπυλʼ οὐκ ἔτι τοι δύναμαι χατέοντί περʼ ἔμπης
- ἐνθάδε παρμενέμεν· δὴ γὰρ μέγα νεῖκος ὄρωρεν·
- ἀλλὰ σὲ μὲν θεράπων ποτιτερπέτω, αὐτὰρ ἔγωγε
- σπεύσομαι εἰς Ἀχιλῆα, ἵνʼ ὀτρύνω πολεμίζειν.
- τίς δʼ οἶδʼ εἴ κέν οἱ σὺν δαίμονι θυμὸν ὀρίνω
- παρειπών; ἀγαθὴ δὲ παραίφασίς ἐστιν ἑταίρου.
- τὸν μὲν ἄρʼ ὣς εἰπόντα πόδες φέρον· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ
- Τρῶας ἐπερχομένους μένον ἔμπεδον, οὐδʼ ἐδύναντο
- παυροτέρους περ ἐόντας ἀπώσασθαι παρὰ νηῶν·
- οὐδέ ποτε Τρῶες Δαναῶν ἐδύναντο φάλαγγας
- ῥηξάμενοι κλισίῃσι μιγήμεναι ἠδὲ νέεσσιν.
- ἀλλʼ ὥς τε στάθμη δόρυ νήϊον ἐξιθύνει
- τέκτονος ἐν παλάμῃσι δαήμονος, ὅς ῥά τε πάσης
- εὖ εἰδῇ σοφίης ὑποθημοσύνῃσιν Ἀθήνης,
- ὣς μὲν τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμός τε·
- ἄλλοι δʼ ἀμφʼ ἄλλῃσι μάχην ἐμάχοντο νέεσσιν,
- Ἕκτωρ δʼ ἄντʼ Αἴαντος ἐείσατο κυδαλίμοιο.
- τὼ δὲ μιῆς περὶ νηὸς ἔχον πόνον, οὐδὲ δύναντο
- οὔθʼ ὃ τὸν ἐξελάσαι καὶ ἐνιπρῆσαι πυρὶ νῆα
- οὔθʼ ὃ τὸν ἂψ ὤσασθαι, ἐπεί ῥʼ ἐπέλασσέ γε δαίμων.
- ἔνθʼ υἷα Κλυτίοιο Καλήτορα φαίδιμος Αἴας
- πῦρ ἐς νῆα φέροντα κατὰ στῆθος βάλε δουρί.
- δούπησεν δὲ πεσών, δαλὸς δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς ἐνόησεν ἀνεψιὸν ὀφθαλμοῖσιν
- ἐν κονίῃσι πεσόντα νεὸς προπάροιθε μελαίνης,
- Τρωσί τε καὶ Λυκίοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ
- μὴ δή πω χάζεσθε μάχης ἐν στείνεϊ τῷδε,
- ἀλλʼ υἷα Κλυτίοιο σαώσατε, μή μιν Ἀχαιοὶ
- τεύχεα συλήσωσι νεῶν ἐν ἀγῶνι πεσόντα.
- ὣς εἰπὼν Αἴαντος ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ.
- τοῦ μὲν ἅμαρθʼ, ὃ δʼ ἔπειτα Λυκόφρονα Μάστορος υἱὸν
- Αἴαντος θεράποντα Κυθήριον, ὅς ῥα παρʼ αὐτῷ
- ναῖʼ, ἐπεὶ ἄνδρα κατέκτα Κυθήροισι ζαθέοισι,
- τόν ῥʼ ἔβαλεν κεφαλὴν ὑπὲρ οὔατος ὀξέϊ χαλκῷ
- ἑσταότʼ ἄγχʼ Αἴαντος· ὃ δʼ ὕπτιος ἐν κονίῃσι
- νηὸς ἄπο πρυμνῆς χαμάδις πέσε, λύντο δὲ γυῖα.
- Αἴας δʼ ἐρρίγησε, κασίγνητον δὲ προσηύδα·
- Τεῦκρε πέπον δὴ νῶϊν ἀπέκτατο πιστὸς ἑταῖρος
- Μαστορίδης, ὃν νῶϊ Κυθηρόθεν ἔνδον ἐόντα
- ἶσα φίλοισι τοκεῦσιν ἐτίομεν ἐν μεγάροισι·
- τὸν δʼ Ἕκτωρ μεγάθυμος ἀπέκτανε. ποῦ νύ τοι ἰοὶ
- ὠκύμοροι καὶ τόξον ὅ τοι πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων;
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ ξυνέηκε, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη,
- τόξον ἔχων ἐν χειρὶ παλίντονον ἠδὲ φαρέτρην
- ἰοδόκον· μάλα δʼ ὦκα βέλεα Τρώεσσιν ἐφίει.
- καί ῥʼ ἔβαλε Κλεῖτον Πεισήνορος ἀγλαὸν υἱὸν
- Πουλυδάμαντος ἑταῖρον ἀγαυοῦ Πανθοΐδαο
- ἡνία χερσὶν ἔχοντα· ὃ μὲν πεπόνητο καθʼ ἵππους·
- τῇ γὰρ ἔχʼ ᾗ ῥα πολὺ πλεῖσται κλονέοντο φάλαγγες
- Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι χαριζόμενος· τάχα δʼ αὐτῷ
- ἦλθε κακόν, τό οἱ οὔ τις ἐρύκακεν ἱεμένων περ.
- αὐχένι γάρ οἱ ὄπισθε πολύστονος ἔμπεσεν ἰός·
- ἤριπε δʼ ἐξ ὀχέων, ὑπερώησαν δέ οἱ ἵπποι
- κείνʼ ὄχεα κροτέοντες. ἄναξ δʼ ἐνόησε τάχιστα
- Πουλυδάμας, καὶ πρῶτος ἐναντίος ἤλυθεν ἵππων.
- τοὺς μὲν ὅ γʼ Ἀστυνόῳ Προτιάονος υἱέϊ δῶκε,
- πολλὰ δʼ ἐπότρυνε σχεδὸν ἴσχειν εἰσορόωντα
- ἵππους· αὐτὸς δʼ αὖτις ἰὼν προμάχοισιν ἐμίχθη.
- Τεῦκρος δʼ ἄλλον ὀϊστὸν ἐφʼ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ
- αἴνυτο, καί κεν ἔπαυσε μάχης ἐπὶ νηυσὶν Ἀχαιῶν,
- εἴ μιν ἀριστεύοντα βαλὼν ἐξείλετο θυμόν.
- ἀλλʼ οὐ λῆθε Διὸς πυκινὸν νόον, ὅς ῥʼ ἐφύλασσεν
- Ἕκτορʼ, ἀτὰρ Τεῦκρον Τελαμώνιον εὖχος ἀπηύρα,
- ὅς οἱ ἐϋστρεφέα νευρὴν ἐν ἀμύμονι τόξῳ
- ῥῆξʼ ἐπὶ τῷ ἐρύοντι· παρεπλάγχθη δέ οἱ ἄλλῃ
- ἰὸς χαλκοβαρής, τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός.
- Τεῦκρος δʼ ἐρρίγησε, κασίγνητον δὲ προσηύδα·
- ὢ πόποι ἦ δὴ πάγχυ μάχης ἐπὶ μήδεα κείρει
- δαίμων ἡμετέρης, ὅ τέ μοι βιὸν ἔκβαλε χειρός,
- νευρὴν δʼ ἐξέρρηξε νεόστροφον, ἣν ἐνέδησα
- πρώϊον, ὄφρʼ ἀνέχοιτο θαμὰ θρῴσκοντας ὀϊστούς.
- τὸν δʼ ἠμείβετʼ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- ὦ πέπον ἀλλὰ βιὸν μὲν ἔα καὶ ταρφέας ἰοὺς
- κεῖσθαι, ἐπεὶ συνέχευε θεὸς Δαναοῖσι μεγήρας·
- αὐτὰρ χερσὶν ἑλὼν δολιχὸν δόρυ καὶ σάκος ὤμῳ
- μάρναό τε Τρώεσσι καὶ ἄλλους ὄρνυθι λαούς.
- μὴ μὰν ἀσπουδί γε δαμασσάμενοί περ ἕλοιεν
- νῆας ἐϋσσέλμους, ἀλλὰ μνησώμεθα χάρμης.
- ὣς φάθʼ, ὃ δὲ τόξον μὲν ἐνὶ κλισίῃσιν ἔθηκεν,
- αὐτὰρ ὅ γʼ ἀμφʼ ὤμοισι σάκος θέτο τετραθέλυμνον,
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν
- ἵππουριν, δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν·
- εἵλετο δʼ ἄλκιμον ἔγχος ἀκαχμένον ὀξέϊ χαλκῷ,
- βῆ δʼ ἰέναι, μάλα δʼ ὦκα θέων Αἴαντι παρέστη.
- Ἕκτωρ δʼ ὡς εἶδεν Τεύκρου βλαφθέντα βέλεμνα,
- Τρωσί τε καὶ Λυκίοισιν ἐκέκλετο μακρὸν ἀΰσας·
- Τρῶες καὶ Λύκιοι καὶ Δάρδανοι ἀγχιμαχηταὶ
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς
- νῆας ἀνὰ γλαφυράς· δὴ γὰρ ἴδον ὀφθαλμοῖσιν
- ἀνδρὸς ἀριστῆος Διόθεν βλαφθέντα βέλεμνα.
- ῥεῖα δʼ ἀρίγνωτος Διὸς ἀνδράσι γίγνεται ἀλκή,
- ἠμὲν ὁτέοισιν κῦδος ὑπέρτερον ἐγγυαλίξῃ,
- ἠδʼ ὅτινας μινύθῃ τε καὶ οὐκ ἐθέλῃσιν ἀμύνειν,
- ὡς νῦν Ἀργείων μινύθει μένος, ἄμμι δʼ ἀρήγει.
- ἀλλὰ μάχεσθʼ ἐπὶ νηυσὶν ἀολλέες· ὃς δέ κεν ὑμέων
- βλήμενος ἠὲ τυπεὶς θάνατον καὶ πότμον ἐπίσπῃ
- τεθνάτω· οὔ οἱ ἀεικὲς ἀμυνομένῳ περὶ πάτρης
- τεθνάμεν· ἀλλʼ ἄλοχός τε σόη καὶ παῖδες ὀπίσσω,
- καὶ οἶκος καὶ κλῆρος ἀκήρατος, εἴ κεν Ἀχαιοὶ
- οἴχωνται σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- Αἴας δʼ αὖθʼ ἑτέρωθεν ἐκέκλετο οἷς ἑτάροισιν·
- αἰδὼς Ἀργεῖοι· νῦν ἄρκιον ἢ ἀπολέσθαι
- ἠὲ σαωθῆναι καὶ ἀπώσασθαι κακὰ νηῶν.
- ἦ ἔλπεσθʼ ἢν νῆας ἕλῃ κορυθαίολος Ἕκτωρ
- ἐμβαδὸν ἵξεσθαι ἣν πατρίδα γαῖαν ἕκαστος;
- ἦ οὐκ ὀτρύνοντος ἀκούετε λαὸν ἅπαντα
- Ἕκτορος, ὃς δὴ νῆας ἐνιπρῆσαι μενεαίνει;
- οὐ μὰν ἔς γε χορὸν κέλετʼ ἐλθέμεν, ἀλλὰ μάχεσθαι.
- ἡμῖν δʼ οὔ τις τοῦδε νόος καὶ μῆτις ἀμείνων
- ἢ αὐτοσχεδίῃ μῖξαι χεῖράς τε μένος τε.
- βέλτερον ἢ ἀπολέσθαι ἕνα χρόνον ἠὲ βιῶναι
- ἢ δηθὰ στρεύγεσθαι ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι
- ὧδʼ αὔτως παρὰ νηυσὶν ὑπʼ ἀνδράσι χειροτέροισιν.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- ἔνθʼ Ἕκτωρ μὲν ἕλε Σχεδίον Περιμήδεος υἱὸν
- ἀρχὸν Φωκήων, Αἴας δʼ ἕλε Λαοδάμαντα
- ἡγεμόνα πρυλέων Ἀντήνορος ἀγλαὸν υἱόν·
- Πουλυδάμας δʼ Ὦτον Κυλλήνιον ἐξενάριξε
- Φυλεΐδεω ἕταρον, μεγαθύμων ἀρχὸν Ἐπειῶν.
- τῷ δὲ Μέγης ἐπόρουσεν ἰδών· ὃ δʼ ὕπαιθα λιάσθη
- Πουλυδάμας· καὶ τοῦ μὲν ἀπήμβροτεν· οὐ γὰρ Ἀπόλλων
- εἴα Πάνθου υἱὸν ἐνὶ προμάχοισι δαμῆναι·
- αὐτὰρ ὅ γε Κροίσμου στῆθος μέσον οὔτασε δουρί.
- δούπησεν δὲ πεσών· ὃ δʼ ἀπʼ ὤμων τεύχεʼ ἐσύλα.
- τόφρα δὲ τῷ ἐπόρουσε Δόλοψ αἰχμῆς ἐῢ εἰδὼς
- Λαμπετίδης, ὃν Λάμπος ἐγείνατο φέρτατον υἱὸν
- Λαομεδοντιάδης εὖ εἰδότα θούριδος ἀλκῆς,
- ὃς τότε Φυλεΐδαο μέσον σάκος οὔτασε δουρὶ
- ἐγγύθεν ὁρμηθείς· πυκινὸς δέ οἱ ἤρκεσε θώρηξ,
- τόν ῥʼ ἐφόρει γυάλοισιν ἀρηρότα· τόν ποτε Φυλεὺς
- ἤγαγεν ἐξ Ἐφύρης, ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος.
- ξεῖνος γάρ οἱ ἔδωκεν ἄναξ ἀνδρῶν Εὐφήτης
- ἐς πόλεμον φορέειν δηΐων ἀνδρῶν ἀλεωρήν·
- ὅς οἱ καὶ τότε παιδὸς ἀπὸ χροὸς ἤρκεσʼ ὄλεθρον.
- τοῦ δὲ Μέγης κόρυθος χαλκήρεος ἱπποδασείης
- κύμβαχον ἀκρότατον νύξʼ ἔγχεϊ ὀξυόεντι,
- ῥῆξε δʼ ἀφʼ ἵππειον λόφον αὐτοῦ· πᾶς δὲ χαμᾶζε
- κάππεσεν ἐν κονίῃσι νέον φοίνικι φαεινός.
- εἷος ὃ τῷ πολέμιζε μένων, ἔτι δʼ ἔλπετο νίκην,
- τόφρα δέ οἱ Μενέλαος ἀρήϊος ἦλθεν ἀμύντωρ,
- στῆ δʼ εὐρὰξ σὺν δουρὶ λαθών, βάλε δʼ ὦμον ὄπισθεν·
- αἰχμὴ δὲ στέρνοιο διέσσυτο μαιμώωσα
- πρόσσω ἱεμένη· ὃ δʼ ἄρα πρηνὴς ἐλιάσθη.
- τὼ μὲν ἐεισάσθην χαλκήρεα τεύχεʼ ἀπʼ ὤμων
- συλήσειν· Ἕκτωρ δὲ κασιγνήτοισι κέλευσε
- πᾶσι μάλα, πρῶτον δʼ Ἱκεταονίδην ἐνένιπεν
- ἴφθιμον Μελάνιππον. ὃ δʼ ὄφρα μὲν εἰλίποδας βοῦς
- βόσκʼ ἐν Περκώτῃ δηΐων ἀπὸ νόσφιν ἐόντων·
- αὐτὰρ ἐπεὶ Δαναῶν νέες ἤλυθον ἀμφιέλισσαι,
- ἂψ εἰς Ἴλιον ἦλθε, μετέπρεπε δὲ Τρώεσσι,
- ναῖε δὲ πὰρ Πριάμῳ, ὃ δέ μιν τίεν ἶσα τέκεσσι·
- τόν ῥʼ Ἕκτωρ ἐνένιπεν ἔπος τʼ ἔφατʼ ἔκ τʼ ὀνόμαζεν·
- οὕτω δὴ Μελάνιππε μεθήσομεν; οὐδέ νυ σοί περ
- ἐντρέπεται φίλον ἦτορ ἀνεψιοῦ κταμένοιο;
- οὐχ ὁράᾳς οἷον Δόλοπος περὶ τεύχεʼ ἕπουσιν;
- ἀλλʼ ἕπευ· οὐ γὰρ ἔτʼ ἔστιν ἀποσταδὸν Ἀργείοισι
- μάρνασθαι, πρίν γʼ ἠὲ κατακτάμεν ἠὲ κατʼ ἄκρης
- Ἴλιον αἰπεινὴν ἑλέειν κτάσθαι τε πολίτας.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν ἦρχʼ, ὃ δʼ ἅμʼ ἕσπετο ἰσόθεος φώς·
- Ἀργείους δʼ ὄτρυνε μέγας Τελαμώνιος Αἴας·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε, καὶ αἰδῶ θέσθʼ ἐνὶ θυμῷ,
- ἀλλήλους τʼ αἰδεῖσθε κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
- αἰδομένων δʼ ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται·
- φευγόντων δʼ οὔτʼ ἂρ κλέος ὄρνυται οὔτέ τις ἀλκή.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ καὶ αὐτοὶ ἀλέξασθαι μενέαινον,
- ἐν θυμῷ δʼ ἐβάλοντο ἔπος, φράξαντο δὲ νῆας
- ἕρκεϊ χαλκείῳ· ἐπὶ δὲ Ζεὺς Τρῶας ἔγειρεν.
- Ἀντίλοχον δʼ ὄτρυνε βοὴν ἀγαθὸς Μενέλαος·
- Ἀντίλοχʼ οὔ τις σεῖο νεώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν,
- οὔτε ποσὶν θάσσων οὔτʼ ἄλκιμος ὡς σὺ μάχεσθαι·
- εἴ τινά που Τρώων ἐξάλμενος ἄνδρα βάλοισθα.
- ὣς εἰπὼν ὃ μὲν αὖτις ἀπέσσυτο, τὸν δʼ ὀρόθυνεν·
- ἐκ δʼ ἔθορε προμάχων, καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
- ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο
- ἀνδρὸς ἀκοντίσσαντος· ὃ δʼ οὐχ ἅλιον βέλος ἧκεν,
- ἀλλʼ Ἱκετάονος υἱὸν ὑπέρθυμον Μελάνιππον
- νισόμενον πόλεμον δὲ βάλε στῆθος παρὰ μαζόν.
- δούπησεν δὲ πεσών, τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψεν.
- Ἀντίλοχος δʼ ἐπόρουσε κύων ὥς, ὅς τʼ ἐπὶ νεβρῷ
- βλημένῳ ἀΐξῃ, τόν τʼ ἐξ εὐνῆφι θορόντα
- θηρητὴρ ἐτύχησε βαλών, ὑπέλυσε δὲ γυῖα·
- ὣς ἐπὶ σοὶ Μελάνιππε θόρʼ Ἀντίλοχος μενεχάρμης
- τεύχεα συλήσων· ἀλλʼ οὐ λάθεν Ἕκτορα δῖον,
- ὅς ῥά οἱ ἀντίος ἦλθε θέων ἀνὰ δηϊοτῆτα.
- Ἀντίλοχος δʼ οὐ μεῖνε θοός περ ἐὼν πολεμιστής,
- ἀλλʼ ὅ γʼ ἄρʼ ἔτρεσε θηρὶ κακὸν ῥέξαντι ἐοικώς,
- ὅς τε κύνα κτείνας ἢ βουκόλον ἀμφὶ βόεσσι
- φεύγει πρίν περ ὅμιλον ἀολλισθήμεναι ἀνδρῶν·
- ὣς τρέσε Νεστορίδης, ἐπὶ δὲ Τρῶές τε καὶ Ἕκτωρ
- ἠχῇ θεσπεσίῃ βέλεα στονόεντα χέοντο·
- στῆ δὲ μεταστρεφθείς, ἐπεὶ ἵκετο ἔθνος ἑταίρων.
- Τρῶες δὲ λείουσιν ἐοικότες ὠμοφάγοισι
- νηυσὶν ἐπεσσεύοντο, Διὸς δʼ ἐτέλειον ἐφετμάς,
- ὅ σφισιν αἰὲν ἔγειρε μένος μέγα, θέλγε δὲ θυμὸν
- Ἀργείων καὶ κῦδος ἀπαίνυτο, τοὺς δʼ ὀρόθυνεν.
- Ἕκτορι γάρ οἱ θυμὸς ἐβούλετο κῦδος ὀρέξαι
- Πριαμίδῃ, ἵνα νηυσὶ κορωνίσι θεσπιδαὲς πῦρ
- ἐμβάλοι ἀκάματον, Θέτιδος δʼ ἐξαίσιον ἀρὴν
- πᾶσαν ἐπικρήνειε· τὸ γὰρ μένε μητίετα Ζεὺς
- νηὸς καιομένης σέλας ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι.
- ἐκ γὰρ δὴ τοῦ μέλλε παλίωξιν παρὰ νηῶν
- θησέμεναι Τρώων, Δαναοῖσι δὲ κῦδος ὀρέξειν.
- τὰ φρονέων νήεσσιν ἔπι γλαφυρῇσιν ἔγειρεν
- Ἕκτορα Πριαμίδην μάλα περ μεμαῶτα καὶ αὐτόν.
- μαίνετο δʼ ὡς ὅτʼ Ἄρης ἐγχέσπαλος ἢ ὀλοὸν πῦρ
- οὔρεσι μαίνηται βαθέης ἐν τάρφεσιν ὕλης·
- ἀφλοισμὸς δὲ περὶ στόμα γίγνετο, τὼ δέ οἱ ὄσσε
- λαμπέσθην βλοσυρῇσιν ὑπʼ ὀφρύσιν, ἀμφὶ δὲ πήληξ
- σμερδαλέον κροτάφοισι τινάσσετο μαρναμένοιο
- Ἕκτορος· αὐτὸς γάρ οἱ ἀπʼ αἰθέρος ἦεν ἀμύντωρ
- Ζεύς, ὅς μιν πλεόνεσσι μετʼ ἀνδράσι μοῦνον ἐόντα
- τίμα καὶ κύδαινε. μινυνθάδιος γὰρ ἔμελλεν
- ἔσσεσθʼ· ἤδη γάρ οἱ ἐπόρνυε μόρσιμον ἦμαρ
- Παλλὰς Ἀθηναίη ὑπὸ Πηλεΐδαο βίηφιν.
- καί ῥʼ ἔθελεν ῥῆξαι στίχας ἀνδρῶν πειρητίζων,
- ᾗ δὴ πλεῖστον ὅμιλον ὅρα καὶ τεύχεʼ ἄριστα·
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς δύνατο ῥῆξαι μάλα περ μενεαίνων·
- ἴσχον γὰρ πυργηδὸν ἀρηρότες, ἠΰτε πέτρη
- ἠλίβατος μεγάλη πολιῆς ἁλὸς ἐγγὺς ἐοῦσα,
- ἥ τε μένει λιγέων ἀνέμων λαιψηρὰ κέλευθα
- κύματά τε τροφόεντα, τά τε προσερεύγεται αὐτήν·
- ὣς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον οὐδὲ φέβοντο.
- αὐτὰρ ὃ λαμπόμενος πυρὶ πάντοθεν ἔνθορʼ ὁμίλῳ,
- ἐν δʼ ἔπεσʼ ὡς ὅτε κῦμα θοῇ ἐν νηῒ πέσῃσι
- λάβρον ὑπαὶ νεφέων ἀνεμοτρεφές· ἣ δέ τε πᾶσα
- ἄχνῃ ὑπεκρύφθη, ἀνέμοιο δὲ δεινὸς ἀήτη
- ἱστίῳ ἐμβρέμεται, τρομέουσι δέ τε φρένα ναῦται
- δειδιότες· τυτθὸν γὰρ ὑπʼ ἐκ θανάτοιο φέρονται·
- ὣς ἐδαΐζετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν Ἀχαιῶν.
- αὐτὰρ ὅ γʼ ὥς τε λέων ὀλοόφρων βουσὶν ἐπελθών,
- αἵ ῥά τʼ ἐν εἱαμενῇ ἕλεος μεγάλοιο νέμονται
- μυρίαι, ἐν δέ τε τῇσι νομεὺς οὔ πω σάφα εἰδὼς
- θηρὶ μαχέσσασθαι ἕλικος βοὸς ἀμφὶ φονῇσιν·
- ἤτοι ὃ μὲν πρώτῃσι καὶ ὑστατίῃσι βόεσσιν
- αἰὲν ὁμοστιχάει, ὃ δέ τʼ ἐν μέσσῃσιν ὀρούσας
- βοῦν ἔδει, αἳ δέ τε πᾶσαι ὑπέτρεσαν· ὣς τότʼ Ἀχαιοὶ
- θεσπεσίως ἐφόβηθεν ὑφʼ Ἕκτορι καὶ Διὶ πατρὶ
- πάντες, ὃ δʼ οἶον ἔπεφνε Μυκηναῖον Περιφήτην,
- Κοπρῆος φίλον υἱόν, ὃς Εὐρυσθῆος ἄνακτος
- ἀγγελίης οἴχνεσκε βίῃ Ἡρακληείῃ.
- τοῦ γένετʼ ἐκ πατρὸς πολὺ χείρονος υἱὸς ἀμείνων
- παντοίας ἀρετάς, ἠμὲν πόδας ἠδὲ μάχεσθαι,
- καὶ νόον ἐν πρώτοισι Μυκηναίων ἐτέτυκτο·
- ὅς ῥα τόθʼ Ἕκτορι κῦδος ὑπέρτερον ἐγγυάλιξε.
- στρεφθεὶς γὰρ μετόπισθεν ἐν ἀσπίδος ἄντυγι πάλτο,
- τὴν αὐτὸς φορέεσκε ποδηνεκέʼ ἕρκος ἀκόντων·
- τῇ ὅ γʼ ἐνὶ βλαφθεὶς πέσεν ὕπτιος, ἀμφὶ δὲ πήληξ
- σμερδαλέον κονάβησε περὶ κροτάφοισι πεσόντος.
- Ἕκτωρ δʼ ὀξὺ νόησε, θέων δέ οἱ ἄγχι παρέστη,
- στήθεϊ δʼ ἐν δόρυ πῆξε, φίλων δέ μιν ἐγγὺς ἑταίρων
- κτεῖνʼ· οἳ δʼ οὐκ ἐδύναντο καὶ ἀχνύμενοί περ ἑταίρου
- χραισμεῖν· αὐτοὶ γὰρ μάλα δείδισαν Ἕκτορα δῖον.
- εἰσωποὶ δʼ ἐγένοντο νεῶν, περὶ δʼ ἔσχεθον ἄκραι
- νῆες ὅσαι πρῶται εἰρύατο· τοὶ δʼ ἐπέχυντο.
- Ἀργεῖοι δὲ νεῶν μὲν ἐχώρησαν καὶ ἀνάγκῃ
- τῶν πρωτέων, αὐτοῦ δὲ παρὰ κλισίῃσιν ἔμειναν
- ἁθρόοι, οὐδὲ κέδασθεν ἀνὰ στρατόν· ἴσχε γὰρ αἰδὼς
- καὶ δέος· ἀζηχὲς γὰρ ὁμόκλεον ἀλλήλοισι.
- Νέστωρ αὖτε μάλιστα Γερήνιος οὖρος Ἀχαιῶν
- λίσσεθʼ ὑπὲρ τοκέων γουνούμενος ἄνδρα ἕκαστον·
- ὦ φίλοι ἀνέρες ἔστε καὶ αἰδῶ θέσθʼ ἐνὶ θυμῷ
- ἄλλων ἀνθρώπων, ἐπὶ δὲ μνήσασθε ἕκαστος
- παίδων ἠδʼ ἀλόχων καὶ κτήσιος ἠδὲ τοκήων,
- ἠμὲν ὅτεῳ ζώουσι καὶ ᾧ κατατεθνήκασι·
- τῶν ὕπερ ἐνθάδʼ ἐγὼ γουνάζομαι οὐ παρεόντων
- ἑστάμεναι κρατερῶς, μὴ δὲ τρωπᾶσθε φόβον δέ.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- τοῖσι δʼ ἀπʼ ὀφθαλμῶν νέφος ἀχλύος ὦσεν Ἀθήνη
- θεσπέσιον· μάλα δέ σφι φόως γένετʼ ἀμφοτέρωθεν
- ἠμὲν πρὸς νηῶν καὶ ὁμοιΐου πολέμοιο.
- Ἕκτορα δὲ φράσσαντο βοὴν ἀγαθὸν καὶ ἑταίρους,
- ἠμὲν ὅσοι μετόπισθεν ἀφέστασαν οὐδὲ μάχοντο,
- ἠδʼ ὅσσοι παρὰ νηυσὶ μάχην ἐμάχοντο θοῇσιν.
- οὐδʼ ἄρʼ ἔτʼ Αἴαντι μεγαλήτορι ἥνδανε θυμῷ
- ἑστάμεν ἔνθά περ ἄλλοι ἀφέστασαν υἷες Ἀχαιῶν·
- ἀλλʼ ὅ γε νηῶν ἴκριʼ ἐπῴχετο μακρὰ βιβάσθων,
- νώμα δὲ ξυστὸν μέγα ναύμαχον ἐν παλάμῃσι
- κολλητὸν βλήτροισι δυωκαιεικοσίπηχυ.
- ὡς δʼ ὅτʼ ἀνὴρ ἵπποισι κελητίζειν ἐῢ εἰδώς,
- ὅς τʼ ἐπεὶ ἐκ πολέων πίσυρας συναείρεται ἵππους,
- σεύας ἐκ πεδίοιο μέγα προτὶ ἄστυ δίηται
- λαοφόρον καθʼ ὁδόν· πολέες τέ ἑ θηήσαντο
- ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες· ὃ δʼ ἔμπεδον ἀσφαλὲς αἰεὶ
- θρῴσκων ἄλλοτʼ ἐπʼ ἄλλον ἀμείβεται, οἳ δὲ πέτονται·
- ὣς Αἴας ἐπὶ πολλὰ θοάων ἴκρια νηῶν
- φοίτα μακρὰ βιβάς, φωνὴ δέ οἱ αἰθέρʼ ἵκανεν,
- αἰεὶ δὲ σμερδνὸν βοόων Δαναοῖσι κέλευε
- νηυσί τε καὶ κλισίῃσιν ἀμυνέμεν. οὐδὲ μὲν Ἕκτωρ
- μίμνεν ἐνὶ Τρώων ὁμάδῳ πύκα θωρηκτάων·
- ἀλλʼ ὥς τʼ ὀρνίθων πετεηνῶν αἰετὸς αἴθων
- ἔθνος ἐφορμᾶται ποταμὸν πάρα βοσκομενάων
- χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων δουλιχοδείρων,
- ὣς Ἕκτωρ ἴθυσε νεὸς κυανοπρῴροιο
- ἀντίος ἀΐξας· τὸν δὲ Ζεὺς ὦσεν ὄπισθε
- χειρὶ μάλα μεγάλῃ, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅμʼ αὐτῷ.
- αὖτις δὲ δριμεῖα μάχη παρὰ νηυσὶν ἐτύχθη·
- φαίης κʼ ἀκμῆτας καὶ ἀτειρέας ἀλλήλοισιν
- ἄντεσθʼ ἐν πολέμῳ, ὡς ἐσσυμένως ἐμάχοντο.
- τοῖσι δὲ μαρναμένοισιν ὅδʼ ἦν νόος· ἤτοι Ἀχαιοὶ
- οὐκ ἔφασαν φεύξεσθαι ὑπʼ ἐκ κακοῦ, ἀλλʼ ὀλέεσθαι,
- Τρωσὶν δʼ ἔλπετο θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἑκάστου
- νῆας ἐνιπρήσειν κτενέειν θʼ ἥρωας Ἀχαιούς.
- οἳ μὲν τὰ φρονέοντες ἐφέστασαν ἀλλήλοισιν·
- Ἕκτωρ δὲ πρυμνῆς νεὸς ἥψατο ποντοπόροιο
- καλῆς ὠκυάλου, ἣ Πρωτεσίλαον ἔνεικεν
- ἐς Τροίην, οὐδʼ αὖτις ἀπήγαγε πατρίδα γαῖαν.
- τοῦ περ δὴ περὶ νηὸς Ἀχαιοί τε Τρῶές τε
- δῄουν ἀλλήλους αὐτοσχεδόν· οὐδʼ ἄρα τοί γε
- τόξων ἀϊκὰς ἀμφὶς μένον οὐδʼ ἔτʼ ἀκόντων,
- ἀλλʼ οἵ γʼ ἐγγύθεν ἱστάμενοι ἕνα θυμὸν ἔχοντες
- ὀξέσι δὴ πελέκεσσι καὶ ἀξίνῃσι μάχοντο
- καὶ ξίφεσιν μεγάλοισι καὶ ἔγχεσιν ἀμφιγύοισι.
- πολλὰ δὲ φάσγανα καλὰ μελάνδετα κωπήεντα
- ἄλλα μὲν ἐκ χειρῶν χαμάδις πέσον, ἄλλα δʼ ἀπʼ ὤμων
- ἀνδρῶν μαρναμένων· ῥέε δʼ αἵματι γαῖα μέλαινα.
- Ἕκτωρ δὲ πρύμνηθεν ἐπεὶ λάβεν οὐχὶ μεθίει
- ἄφλαστον μετὰ χερσὶν ἔχων, Τρωσὶν δὲ κέλευεν·
- οἴσετε πῦρ, ἅμα δʼ αὐτοὶ ἀολλέες ὄρνυτʼ ἀϋτήν·
- νῦν ἡμῖν πάντων Ζεὺς ἄξιον ἦμαρ ἔδωκε
- νῆας ἑλεῖν, αἳ δεῦρο θεῶν ἀέκητι μολοῦσαι
- ἡμῖν πήματα πολλὰ θέσαν, κακότητι γερόντων,
- οἵ μʼ ἐθέλοντα μάχεσθαι ἐπὶ πρυμνῇσι νέεσσιν
- αὐτόν τʼ ἰσχανάασκον ἐρητύοντό τε λαόν·
- ἀλλʼ εἰ δή ῥα τότε βλάπτε φρένας εὐρύοπα Ζεὺς
- ἡμετέρας, νῦν αὐτὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δʼ ἄρα μᾶλλον ἐπʼ Ἀργείοισιν ὄρουσαν.
- Αἴας δʼ οὐκέτʼ ἔμιμνε· βιάζετο γὰρ βελέεσσιν·
- ἀλλʼ ἀνεχάζετο τυτθόν, ὀϊόμενος θανέεσθαι
- θρῆνυν ἐφʼ ἑπταπόδην, λίπε δʼ ἴκρια νηὸς ἐΐσης.
- ἔνθʼ ἄρʼ ὅ γʼ ἑστήκει δεδοκημένος, ἔγχεϊ δʼ αἰεὶ
- Τρῶας ἄμυνε νεῶν, ὅς τις φέροι ἀκάματον πῦρ·
- αἰεὶ δὲ σμερδνὸν βοόων Δαναοῖσι κέλευε·
- ὦ φίλοι ἥρωες Δαναοὶ θεράποντες Ἄρηος
- ἀνέρες ἔστε φίλοι, μνήσασθε δὲ θούριδος ἀλκῆς.
- ἠέ τινάς φαμεν εἶναι ἀοσσητῆρας ὀπίσσω,
- ἦέ τι τεῖχος ἄρειον, ὅ κʼ ἀνδράσι λοιγὸν ἀμύναι;
- οὐ μέν τι σχεδόν ἐστι πόλις πύργοις ἀραρυῖα,
- ᾗ κʼ ἀπαμυναίμεσθʼ ἑτεραλκέα δῆμον ἔχοντες·
- ἀλλʼ ἐν γὰρ Τρώων πεδίῳ πύκα θωρηκτάων
- πόντῳ κεκλιμένοι ἑκὰς ἥμεθα πατρίδος αἴης·
- τὼ ἐν χερσὶ φόως, οὐ μειλιχίῃ πολέμοιο.
- ἦ, καὶ μαιμώων ἔφεπʼ ἔγχεϊ ὀξυόεντι.
- ὅς τις δὲ Τρώων κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ φέροιτο
- σὺν πυρὶ κηλείῳ, χάριν Ἕκτορος ὀτρύναντος,
- τὸν δʼ Αἴας οὔτασκε δεδεγμένος ἔγχεϊ μακρῷ·
- δώδεκα δὲ προπάροιθε νεῶν αὐτοσχεδὸν οὖτα.
- ὣς οἳ μὲν περὶ νηὸς ἐϋσσέλμοιο μάχοντο·
- Πάτροκλος δʼ Ἀχιλῆϊ παρίστατο ποιμένι λαῶν
- δάκρυα θερμὰ χέων ὥς τε κρήνη μελάνυδρος,
- ἥ τε κατʼ αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ.
- τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτιρε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
- καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- τίπτε δεδάκρυσαι Πατρόκλεες, ἠΰτε κούρη
- νηπίη, ἥ θʼ ἅμα μητρὶ θέουσʼ ἀνελέσθαι ἀνώγει
- εἱανοῦ ἁπτομένη, καί τʼ ἐσσυμένην κατερύκει,
- δακρυόεσσα δέ μιν ποτιδέρκεται, ὄφρʼ ἀνέληται·
- τῇ ἴκελος Πάτροκλε τέρεν κατὰ δάκρυον εἴβεις.
- ἠέ τι Μυρμιδόνεσσι πιφαύσκεαι, ἢ ἐμοὶ αὐτῷ,
- ἦέ τινʼ ἀγγελίην Φθίης ἐξέκλυες οἶος;
- ζώειν μὰν ἔτι φασὶ Μενοίτιον Ἄκτορος υἱόν,
- ζώει δʼ Αἰακίδης Πηλεὺς μετὰ Μυρμιδόνεσσι;
- τῶν κε μάλʼ ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα τεθνηώτων.
- ἦε σύ γʼ Ἀργείων ὀλοφύρεαι, ὡς ὀλέκονται
- νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσιν ὑπερβασίης ἕνεκα σφῆς;
- ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.
- τὸν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφης Πατρόκλεες ἱππεῦ·
- ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆος υἱὲ μέγα φέρτατʼ Ἀχαιῶν
- μὴ νεμέσα· τοῖον γὰρ ἄχος βεβίηκεν Ἀχαιούς.
- οἳ μὲν γὰρ δὴ πάντες, ὅσοι πάρος ἦσαν ἄριστοι,
- ἐν νηυσὶν κέαται βεβλημένοι οὐτάμενοί τε.
- βέβληται μὲν ὃ Τυδεΐδης κρατερὸς Διομήδης,
- οὔτασται δʼ Ὀδυσεὺς δουρικλυτὸς ἠδʼ Ἀγαμέμνων,
- βέβληται δὲ καὶ Εὐρύπυλος κατὰ μηρὸν ὀϊστῷ.
- τοὺς μέν τʼ ἰητροὶ πολυφάρμακοι ἀμφιπένονται
- ἕλκεʼ ἀκειόμενοι· σὺ δʼ ἀμήχανος ἔπλευ Ἀχιλλεῦ.
- μὴ ἐμέ γʼ οὖν οὗτός γε λάβοι χόλος, ὃν σὺ φυλάσσεις
- αἰναρέτη· τί σευ ἄλλος ὀνήσεται ὀψίγονός περ
- αἴ κε μὴ Ἀργείοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμύνῃς;
- νηλεές, οὐκ ἄρα σοί γε πατὴρ ἦν ἱππότα Πηλεύς,
- οὐδὲ Θέτις μήτηρ· γλαυκὴ δέ σε τίκτε θάλασσα
- πέτραι τʼ ἠλίβατοι, ὅτι τοι νόος ἐστὶν ἀπηνής.
- εἰ δέ τινα φρεσὶ σῇσι θεοπροπίην ἀλεείνεις
- καί τινά τοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ,
- ἀλλʼ ἐμέ περ πρόες ὦχʼ, ἃμα δʼ ἄλλον λαὸν ὄπασσον
- Μυρμιδόνων, ἤν πού τι φόως Δαναοῖσι γένωμαι.
- δὸς δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα θωρηχθῆναι,
- αἴ κʼ ἐμὲ σοὶ ἴσκοντες ἀπόσχωνται πολέμοιο
- Τρῶες, ἀναπνεύσωσι δʼ Ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν
- τειρόμενοι· ὀλίγη δέ τʼ ἀνάπνευσις πολέμοιο.
- ῥεῖα δέ κʼ ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀϋτῇ
- ὤσαιμεν προτὶ ἄστυ νεῶν ἄπο καὶ κλισιάων.
- ὣς φάτο λισσόμενος μέγα νήπιος· ἦ γὰρ ἔμελλεν
- οἷ αὐτῷ θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα λιτέσθαι.
- τὸν δὲ μέγʼ ὀχθήσας προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
- ὤ μοι διογενὲς Πατρόκλεες οἷον ἔειπες·
- οὔτε θεοπροπίης ἐμπάζομαι ἥν τινα οἶδα,
- οὔτέ τί μοι πὰρ Ζηνὸς ἐπέφραδε πότνια μήτηρ·
- ἀλλὰ τόδʼ αἰνὸν ἄχος κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει,
- ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαι
- καὶ γέρας ἂψ ἀφελέσθαι, ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ·
- αἰνὸν ἄχος τό μοί ἐστιν, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ.
- κούρην ἣν ἄρα μοι γέρας ἔξελον υἷες Ἀχαιῶν,
- δουρὶ δʼ ἐμῷ κτεάτισσα πόλιν εὐτείχεα πέρσας,
- τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων
- Ἀτρεΐδης ὡς εἴ τινʼ ἀτίμητον μετανάστην.
- ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν· οὐδʼ ἄρα πως ἦν
- ἀσπερχὲς κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν· ἤτοι ἔφην γε
- οὐ πρὶν μηνιθμὸν καταπαυσέμεν, ἀλλʼ ὁπότʼ ἂν δὴ
- νῆας ἐμὰς ἀφίκηται ἀϋτή τε πτόλεμός τε.
- τύνη δʼ ὤμοιιν μὲν ἐμὰ κλυτὰ τεύχεα δῦθι,
- ἄρχε δὲ Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι μάχεσθαι,
- εἰ δὴ κυάνεον Τρώων νέφος ἀμφιβέβηκε
- νηυσὶν ἐπικρατέως, οἳ δὲ ῥηγμῖνι θαλάσσης
- κεκλίαται, χώρης ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντες
- Ἀργεῖοι, Τρώων δὲ πόλις ἐπὶ πᾶσα βέβηκε
- θάρσυνος· οὐ γὰρ ἐμῆς κόρυθος λεύσσουσι μέτωπον
- ἐγγύθι λαμπομένης· τάχα κεν φεύγοντες ἐναύλους
- πλήσειαν νεκύων, εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων
- ἤπια εἰδείη· νῦν δὲ στρατὸν ἀμφιμάχονται.
- οὐ γὰρ Τυδεΐδεω Διομήδεος ἐν παλάμῃσι
- μαίνεται ἐγχείη Δαναῶν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι·
- οὐδέ πω Ἀτρεΐδεω ὀπὸς ἔκλυον αὐδήσαντος
- ἐχθρῆς ἐκ κεφαλῆς· ἀλλʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο
- Τρωσὶ κελεύοντος περιάγνυται, οἳ δʼ ἀλαλητῷ
- πᾶν πεδίον κατέχουσι μάχῃ νικῶντες Ἀχαιούς.
- ἀλλὰ καὶ ὧς Πάτροκλε νεῶν ἄπο λοιγὸν ἀμύνων
- ἔμπεσʼ ἐπικρατέως, μὴ δὴ πυρὸς αἰθομένοιο
- νῆας ἐνιπρήσωσι, φίλον δʼ ἀπὸ νόστον ἕλωνται.
- πείθεο δʼ ὥς τοι ἐγὼ μύθου τέλος ἐν φρεσὶ θείω,
- ὡς ἄν μοι τιμὴν μεγάλην καὶ κῦδος ἄρηαι
- πρὸς πάντων Δαναῶν, ἀτὰρ οἳ περικαλλέα κούρην
- ἂψ ἀπονάσσωσιν, ποτὶ δʼ ἀγλαὰ δῶρα πόρωσιν.
- ἐκ νηῶν ἐλάσας ἰέναι πάλιν· εἰ δέ κεν αὖ τοι
- δώῃ κῦδος ἀρέσθαι ἐρίγδουπος πόσις Ἥρης,
- μὴ σύ γʼ ἄνευθεν ἐμεῖο λιλαίεσθαι πολεμίζειν
- Τρωσὶ φιλοπτολέμοισιν· ἀτιμότερον δέ με θήσεις·
- μὴ δʼ ἐπαγαλλόμενος πολέμῳ καὶ δηϊοτῆτι
- Τρῶας ἐναιρόμενος προτὶ Ἴλιον ἡγεμονεύειν,
- μή τις ἀπʼ Οὐλύμποιο θεῶν αἰειγενετάων
- ἐμβήῃ· μάλα τούς γε φιλεῖ ἑκάεργος Ἀπόλλων·
- ἀλλὰ πάλιν τρωπᾶσθαι, ἐπὴν φάος ἐν νήεσσι
- θήῃς, τοὺς δʼ ἔτʼ ἐᾶν πεδίον κάτα δηριάασθαι.
- αἲ γὰρ Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον
- μήτέ τις οὖν Τρώων θάνατον φύγοι ὅσσοι ἔασι,
- μήτέ τις Ἀργείων, νῶϊν δʼ ἐκδῦμεν ὄλεθρον,
- ὄφρʼ οἶοι Τροίης ἱερὰ κρήδεμνα λύωμεν.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,
- Αἴας δʼ οὐκ ἔτʼ ἔμιμνε· βιάζετο γὰρ βελέεσσι·
- δάμνα μιν Ζηνός τε νόος καὶ Τρῶες ἀγαυοὶ
- βάλλοντες· δεινὴν δὲ περὶ κροτάφοισι φαεινὴ
- πήληξ βαλλομένη καναχὴν ἔχε, βάλλετο δʼ αἰεὶ
- κὰπ φάλαρʼ εὐποίηθʼ· ὃ δʼ ἀριστερὸν ὦμον ἔκαμνεν
- ἔμπεδον αἰὲν ἔχων σάκος αἰόλον· οὐδὲ δύναντο
- ἀμφʼ αὐτῷ πελεμίξαι ἐρείδοντες βελέεσσιν.
- αἰεὶ δʼ ἀργαλέῳ ἔχετʼ ἄσθματι, κὰδ δέ οἱ ἱδρὼς
- πάντοθεν ἐκ μελέων πολὺς ἔρρεεν, οὐδέ πῃ εἶχεν
- ἀμπνεῦσαι· πάντῃ δὲ κακὸν κακῷ ἐστήρικτο.
- ἔσπετε νῦν μοι Μοῦσαι Ὀλύμπια δώματʼ ἔχουσαι,
- ὅππως δὴ πρῶτον πῦρ ἔμπεσε νηυσὶν Ἀχαιῶν.
- Ἕκτωρ Αἴαντος δόρυ μείλινον ἄγχι παραστὰς
- πλῆξʼ ἄορι μεγάλῳ αἰχμῆς παρὰ καυλὸν ὄπισθεν,
- ἀντικρὺ δʼ ἀπάραξε· τὸ μὲν Τελαμώνιος Αἴας
- πῆλʼ αὔτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ, τῆλε δʼ ἀπʼ αὐτοῦ
- αἰχμὴ χαλκείη χαμάδις βόμβησε πεσοῦσα.
- γνῶ δʼ Αἴας κατὰ θυμὸν ἀμύμονα ῥίγησέν τε
- ἔργα θεῶν, ὅ ῥα πάγχυ μάχης ἐπὶ μήδεα κεῖρε
- Ζεὺς ὑψιβρεμέτης, Τρώεσσι δὲ βούλετο νίκην·
- χάζετο δʼ ἐκ βελέων. τοὶ δʼ ἔμβαλον ἀκάματον πῦρ
- νηῒ θοῇ· τῆς δʼ αἶψα κατʼ ἀσβέστη κέχυτο φλόξ.
- ὣς τὴν μὲν πρυμνὴν πῦρ ἄμφεπεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς
- μηρὼ πληξάμενος Πατροκλῆα προσέειπεν·
- ὄρσεο διογενὲς Πατρόκλεες ἱπποκέλευθε·
- λεύσσω δὴ παρὰ νηυσὶ πυρὸς δηΐοιο ἰωήν·
- μὴ δὴ νῆας ἕλωσι καὶ οὐκέτι φυκτὰ πέλωνται·
- δύσεο τεύχεα θᾶσσον, ἐγὼ δέ κε λαὸν ἀγείρω.
- ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ κορύσσετο νώροπι χαλκῷ.
- κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε
- καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·
- δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνε
- ποικίλον ἀστερόεντα ποδώκεος Αἰακίδαο.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον
- χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε·
- κρατὶ δʼ ἐπʼ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν
- ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν.
- εἵλετο δʼ ἄλκιμα δοῦρε, τά οἱ παλάμηφιν ἀρήρει.
- ἔγχος δʼ οὐχ ἕλετʼ οἶον ἀμύμονος Αἰακίδαο
- βριθὺ μέγα στιβαρόν· τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος Ἀχαιῶν
- πάλλειν, ἀλλά μιν οἶος ἐπίστατο πῆλαι Ἀχιλλεὺς
- Πηλιάδα μελίην, τὴν πατρὶ φίλῳ πόρε Χείρων
- Πηλίου ἐκ κορυφῆς, φόνον ἔμμεναι ἡρώεσσιν.
- ἵππους δʼ Αὐτομέδοντα θοῶς ζευγνῦμεν ἄνωγε,
- τὸν μετʼ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα τῖε μάλιστα,
- πιστότατος δέ οἱ ἔσκε μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν.
- τῷ δὲ καὶ Αὐτομέδων ὕπαγε ζυγὸν ὠκέας ἵππους
- Ξάνθον καὶ Βαλίον, τὼ ἅμα πνοιῇσι πετέσθην,
- τοὺς ἔτεκε Ζεφύρῳ ἀνέμῳ Ἅρπυια Ποδάργη
- βοσκομένη λειμῶνι παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο.
- ἐν δὲ παρηορίῃσιν ἀμύμονα Πήδασον ἵει,
- τόν ῥά ποτʼ Ἠετίωνος ἑλὼν πόλιν ἤγαγʼ Ἀχιλλεύς,
- ὃς καὶ θνητὸς ἐὼν ἕπεθʼ ἵπποις ἀθανάτοισι.
- Μυρμιδόνας δʼ ἄρʼ ἐποιχόμενος θώρηξεν Ἀχιλλεὺς
- πάντας ἀνὰ κλισίας σὺν τεύχεσιν· οἳ δὲ λύκοι ὣς
- ὠμοφάγοι, τοῖσίν τε περὶ φρεσὶν ἄσπετος ἀλκή,
- οἵ τʼ ἔλαφον κεραὸν μέγαν οὔρεσι δῃώσαντες
- δάπτουσιν· πᾶσιν δὲ παρήϊον αἵματι φοινόν·
- καί τʼ ἀγεληδὸν ἴασιν ἀπὸ κρήνης μελανύδρου
- λάψοντες γλώσσῃσιν ἀραιῇσιν μέλαν ὕδωρ
- ἄκρον ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος· ἐν δέ τε θυμὸς
- στήθεσιν ἄτρομός ἐστι, περιστένεται δέ τε γαστήρ·
- τοῖοι Μυρμιδόνων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες
- ἀμφʼ ἀγαθὸν θεράποντα ποδώκεος Αἰακίδαο
- ῥώοντʼ· ἐν δʼ ἄρα τοῖσιν ἀρήϊος ἵστατʼ Ἀχιλλεύς,
- ὀτρύνων ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας.
- πεντήκοντʼ ἦσαν νῆες θοαί, ᾗσιν Ἀχιλλεὺς
- ἐς Τροίην ἡγεῖτο Διῒ φίλος· ἐν δὲ ἑκάστῃ
- πεντήκοντʼ ἔσαν ἄνδρες ἐπὶ κληῗσιν ἑταῖροι·
- πέντε δʼ ἄρʼ ἡγεμόνας ποιήσατο τοῖς ἐπεποίθει
- σημαίνειν· αὐτὸς δὲ μέγα κρατέων ἤνασσε.
- τῆς μὲν ἰῆς στιχὸς ἦρχε Μενέσθιος αἰολοθώρηξ
- υἱὸς Σπερχειοῖο διιπετέος ποταμοῖο·
- ὃν τέκε Πηλῆος θυγάτηρ καλὴ Πολυδώρη
- Σπερχειῷ ἀκάμαντι γυνὴ θεῷ εὐνηθεῖσα,
- αὐτὰρ ἐπίκλησιν Βώρῳ Περιήρεος υἷι,
- ὅς ῥʼ ἀναφανδὸν ὄπυιε πορὼν ἀπερείσια ἕδνα.
- τῆς δʼ ἑτέρης Εὔδωρος ἀρήϊος ἡγεμόνευε
- παρθένιος, τὸν ἔτικτε χορῷ καλὴ Πολυμήλη
- Φύλαντος θυγάτηρ· τῆς δὲ κρατὺς ἀργεϊφόντης
- ἠράσατʼ, ὀφθαλμοῖσιν ἰδὼν μετὰ μελπομένῃσιν
- ἐν χορῷ Ἀρτέμιδος χρυσηλακάτου κελαδεινῆς.
- αὐτίκα δʼ εἰς ὑπερῷʼ ἀναβὰς παρελέξατο λάθρῃ
- Ἑρμείας ἀκάκητα, πόρεν δέ οἱ ἀγλαὸν υἱὸν
- Εὔδωρον πέρι μὲν θείειν ταχὺν ἠδὲ μαχητήν.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε μογοστόκος Εἰλείθυια
- ἐξάγαγε πρὸ φόως δὲ καὶ ἠελίου ἴδεν αὐγάς,
- τὴν μὲν Ἐχεκλῆος κρατερὸν μένος Ἀκτορίδαο
- ἠγάγετο πρὸς δώματʼ, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα,
- τὸν δʼ ὃ γέρων Φύλας εὖ ἔτρεφεν ἠδʼ ἀτίταλλεν
- ἀμφαγαπαζόμενος ὡς εἴ θʼ ἑὸν υἱὸν ἐόντα.
- τῆς δὲ τρίτης Πείσανδρος ἀρήϊος ἡγεμόνευε
- Μαιμαλίδης, ὃς πᾶσι μετέπρεπε Μυρμιδόνεσσιν
- ἔγχεϊ μάρνασθαι μετὰ Πηλεΐωνος ἑταῖρον.
- τῆς δὲ τετάρτης ἦρχε γέρων ἱππηλάτα Φοῖνιξ,
- πέμπτης δʼ Ἀλκιμέδων Λαέρκεος υἱὸς ἀμύμων.
- αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντας ἅμʼ ἡγεμόνεσσιν Ἀχιλλεὺς
- στῆσεν ἐῢ κρίνας, κρατερὸν δʼ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·
- Μυρμιδόνες μή τίς μοι ἀπειλάων λελαθέσθω,
- ἃς ἐπὶ νηυσὶ θοῇσιν ἀπειλεῖτε Τρώεσσι
- πάνθʼ ὑπὸ μηνιθμόν, καί μʼ ᾐτιάασθε ἕκαστος·
- σχέτλιε Πηλέος υἱὲ χόλῳ ἄρα σʼ ἔτρεφε μήτηρ,
- νηλεές, ὃς παρὰ νηυσὶν ἔχεις ἀέκοντας ἑταίρους·
- οἴκαδέ περ σὺν νηυσὶ νεώμεθα ποντοπόροισιν
- αὖτις, ἐπεί ῥά τοι ὧδε κακὸς χόλος ἔμπεσε θυμῷ.
- ταῦτά μʼ ἀγειρόμενοι θάμʼ ἐβάζετε· νῦν δὲ πέφανται
- φυλόπιδος μέγα ἔργον, ἕης τὸ πρίν γʼ ἐράασθε.
- ἔνθά τις ἄλκιμον ἦτορ ἔχων Τρώεσσι μαχέσθω.
- ὣς εἰπὼν ὄτρυνε μένος καὶ θυμὸν ἑκάστου.
- μᾶλλον δὲ στίχες ἄρθεν, ἐπεὶ βασιλῆος ἄκουσαν.
- ὡς δʼ ὅτε τοῖχον ἀνὴρ ἀράρῃ πυκινοῖσι λίθοισι
- δώματος ὑψηλοῖο βίας ἀνέμων ἀλεείνων,
- ὣς ἄραρον κόρυθές τε καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι.