Iliad
Homer
Homer. Homeri Opera, Volumes 1-2. Monro, D. B. (David Binning), editor; Allen, Thomas W. (Thomas William), editor. Oxford: Clarendon Press, 1908-1920.
- ἔβλητʼ ἐν πρώτοισι θοῆς ἀπὸ χειρὸς ἄκοντι·
- ὥς ῥα τότʼ ἀντίθεον Σαρπηδόνα θυμὸς ἀνῆκε
- τεῖχος ἐπαΐξαι διά τε ῥήξασθαι ἐπάλξεις.
- αὐτίκα δὲ Γλαῦκον προσέφη παῖδʼ Ἱππολόχοιο·
- Γλαῦκε τί ἢ δὴ νῶϊ τετιμήμεσθα μάλιστα
- ἕδρῃ τε κρέασίν τε ἰδὲ πλείοις δεπάεσσιν
- ἐν Λυκίῃ, πάντες δὲ θεοὺς ὣς εἰσορόωσι,
- καὶ τέμενος νεμόμεσθα μέγα Ξάνθοιο παρʼ ὄχθας
- καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης πυροφόροιο;
- τὼ νῦν χρὴ Λυκίοισι μέτα πρώτοισιν ἐόντας
- ἑστάμεν ἠδὲ μάχης καυστείρης ἀντιβολῆσαι,
- ὄφρά τις ὧδʼ εἴπῃ Λυκίων πύκα θωρηκτάων·
- οὐ μὰν ἀκλεέες Λυκίην κάτα κοιρανέουσιν
- ἡμέτεροι βασιλῆες, ἔδουσί τε πίονα μῆλα
- οἶνόν τʼ ἔξαιτον μελιηδέα· ἀλλʼ ἄρα καὶ ἲς
- ἐσθλή, ἐπεὶ Λυκίοισι μέτα πρώτοισι μάχονται.
- ὦ πέπον εἰ μὲν γὰρ πόλεμον περὶ τόνδε φυγόντε
- αἰεὶ δὴ μέλλοιμεν ἀγήρω τʼ ἀθανάτω τε
- ἔσσεσθʼ, οὔτέ κεν αὐτὸς ἐνὶ πρώτοισι μαχοίμην
- οὔτέ κε σὲ στέλλοιμι μάχην ἐς κυδιάνειραν·
- νῦν δʼ ἔμπης γὰρ κῆρες ἐφεστᾶσιν θανάτοιο
- μυρίαι, ἃς οὐκ ἔστι φυγεῖν βροτὸν οὐδʼ ὑπαλύξαι,
- ἴομεν ἠέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν ἠέ τις ἡμῖν.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδὲ Γλαῦκος ἀπετράπετʼ οὐδʼ ἀπίθησε·
- τὼ δʼ ἰθὺς βήτην Λυκίων μέγα ἔθνος ἄγοντε.
- τοὺς δὲ ἰδὼν ῥίγησʼ υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς·
- τοῦ γὰρ δὴ πρὸς πύργον ἴσαν κακότητα φέροντες.
- πάπτηνεν δʼ ἀνὰ πύργον Ἀχαιῶν εἴ τινʼ ἴδοιτο
- ἡγεμόνων, ὅς τίς οἱ ἀρὴν ἑτάροισιν ἀμύναι·
- ἐς δʼ ἐνόησʼ Αἴαντε δύω πολέμου ἀκορήτω
- ἑσταότας, Τεῦκρόν τε νέον κλισίηθεν ἰόντα
- ἐγγύθεν· ἀλλʼ οὔ πώς οἱ ἔην βώσαντι γεγωνεῖν·
- τόσσος γὰρ κτύπος ἦεν, ἀϋτὴ δʼ οὐρανὸν ἷκε,
- βαλλομένων σακέων τε καὶ ἱπποκόμων τρυφαλειῶν
- καὶ πυλέων· πᾶσαι γὰρ ἐπώχατο, τοὶ δὲ κατʼ αὐτὰς
- ἱστάμενοι πειρῶντο βίῃ ῥήξαντες ἐσελθεῖν.
- αἶψα δʼ ἐπʼ Αἴαντα προΐει κήρυκα Θοώτην·
- ἔρχεο δῖε Θοῶτα, θέων Αἴαντα κάλεσσον,
- ἀμφοτέρω μὲν μᾶλλον· ὃ γάρ κʼ ὄχʼ ἄριστον ἁπάντων
- εἴη, ἐπεὶ τάχα τῇδε τετεύξεται αἰπὺς ὄλεθρος.
- ὧδε γὰρ ἔβρισαν Λυκίων ἀγοί, οἳ τὸ πάρος περ
- ζαχρηεῖς τελέθουσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
- εἰ δέ σφιν καὶ κεῖθι πόνος καὶ νεῖκος ὄρωρεν,
- ἀλλά περ οἶος ἴτω Τελαμώνιος ἄλκιμος Αἴας,
- καί οἱ Τεῦκρος ἅμα σπέσθω τόξων ἐῢ εἰδώς.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἄρα οἱ κῆρυξ ἀπίθησεν ἀκούσας,
- βῆ δὲ θέειν παρὰ τεῖχος Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
- στῆ δὲ παρʼ Αἰάντεσσι κιών, εἶθαρ δὲ προσηύδα·
- Αἴαντʼ Ἀργείων ἡγήτορε χαλκοχιτώνων
- ἠνώγει Πετεῶο διοτρεφέος φίλος υἱὸς
- κεῖσʼ ἴμεν, ὄφρα πόνοιο μίνυνθά περ ἀντιάσητον
- ἀμφοτέρω μὲν μᾶλλον· ὃ γάρ κʼ ὄχʼ ἄριστον ἁπάντων
- εἴη, ἐπεὶ τάχα κεῖθι τετεύξεται αἰπὺς ὄλεθρος·
- ὧδε γὰρ ἔβρισαν Λυκίων ἀγοί, οἳ τὸ πάρος περ
- ζαχρηεῖς τελέθουσι κατὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
- εἰ δὲ καὶ ἐνθάδε περ πόλεμος καὶ νεῖκος ὄρωρεν,
- ἀλλά περ οἶος ἴτω Τελαμώνιος ἄλκιμος Αἴας,
- καί οἱ Τεῦκρος ἅμα σπέσθω τόξων ἐῢ εἰδώς.
- ὣς ἔφατʼ, οὐδʼ ἀπίθησε μέγας Τελαμώνιος Αἴας.
- αὐτίκʼ Ὀϊλιάδην ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- Αἶαν σφῶϊ μὲν αὖθι, σὺ καὶ κρατερὸς Λυκομήδης,
- ἑσταότες Δαναοὺς ὀτρύνετον ἶφι μάχεσθαι·
- αὐτὰρ ἐγὼ κεῖσʼ εἶμι καὶ ἀντιόω πολέμοιο·
- αἶψα δʼ ἐλεύσομαι αὖτις, ἐπὴν εὖ τοῖς ἐπαμύνω.
- ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη Τελαμώνιος Αἴας,
- καί οἱ Τεῦκρος ἅμʼ ᾖε κασίγνητος καὶ ὄπατρος·
- τοῖς δʼ ἅμα Πανδίων Τεύκρου φέρε καμπύλα τόξα.
- εὖτε Μενεσθῆος μεγαθύμου πύργον ἵκοντο
- τείχεος ἐντὸς ἰόντες, ἐπειγομένοισι δʼ ἵκοντο,
- οἳ δʼ ἐπʼ ἐπάλξεις βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι
- ἴφθιμοι Λυκίων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες·
- σὺν δʼ ἐβάλοντο μάχεσθαι ἐναντίον, ὦρτο δʼ ἀϋτή.
- Αἴας δὲ πρῶτος Τελαμώνιος ἄνδρα κατέκτα
- Σαρπήδοντος ἑταῖρον Ἐπικλῆα μεγάθυμον
- μαρμάρῳ ὀκριόεντι βαλών, ὅ ῥα τείχεος ἐντὸς
- κεῖτο μέγας παρʼ ἔπαλξιν ὑπέρτατος· οὐδέ κέ μιν ῥέα
- χείρεσσʼ ἀμφοτέρῃς ἔχοι ἀνὴρ οὐδὲ μάλʼ ἡβῶν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δʼ ἄρʼ ὑψόθεν ἔμβαλʼ ἀείρας,
- θλάσσε δὲ τετράφαλον κυνέην, σὺν δʼ ὀστέʼ ἄραξε
- πάντʼ ἄμυδις κεφαλῆς· ὃ δʼ ἄρʼ ἀρνευτῆρι ἐοικὼς
- κάππεσʼ ἀφʼ ὑψηλοῦ πύργου, λίπε δʼ ὀστέα θυμός.
- Τεῦκρος δὲ Γλαῦκον κρατερὸν παῖδʼ Ἱππολόχοιο
- ἰῷ ἐπεσσύμενον βάλε τείχεος ὑψηλοῖο,
- ᾗ ῥʼ ἴδε γυμνωθέντα βραχίονα, παῦσε δὲ χάρμης.
- ἂψ δʼ ἀπὸ τείχεος ἆλτο λαθών, ἵνα μή τις Ἀχαιῶν
- βλήμενον ἀθρήσειε καὶ εὐχετόῳτʼ ἐπέεσσι.
- Σαρπήδοντι δʼ ἄχος γένετο Γλαύκου ἀπιόντος
- αὐτίκʼ ἐπεί τʼ ἐνόησεν· ὅμως δʼ οὐ λήθετο χάρμης,
- ἀλλʼ ὅ γε Θεστορίδην Ἀλκμάονα δουρὶ τυχήσας
- νύξʼ, ἐκ δʼ ἔσπασεν ἔγχος· ὃ δʼ ἑσπόμενος πέσε δουρὶ
- πρηνής, ἀμφὶ δέ οἱ βράχε τεύχεα ποικίλα χαλκῷ,
- Σαρπηδὼν δʼ ἄρʼ ἔπαλξιν ἑλὼν χερσὶ στιβαρῇσιν
- ἕλχʼ, ἣ δʼ ἕσπετο πᾶσα διαμπερές, αὐτὰρ ὕπερθε
- τεῖχος ἐγυμνώθη, πολέεσσι δὲ θῆκε κέλευθον.
- τὸν δʼ Αἴας καὶ Τεῦκρος ὁμαρτήσανθʼ ὃ μὲν ἰῷ
- βεβλήκει τελαμῶνα περὶ στήθεσσι φαεινὸν
- ἀσπίδος ἀμφιβρότης· ἀλλὰ Ζεὺς κῆρας ἄμυνε
- παιδὸς ἑοῦ, μὴ νηυσὶν ἔπι πρύμνῃσι δαμείη·
- Αἴας δʼ ἀσπίδα νύξεν ἐπάλμενος, οὐδὲ διὰ πρὸ
- ἤλυθεν ἐγχείη, στυφέλιξε δέ μιν μεμαῶτα.
- χώρησεν δʼ ἄρα τυτθὸν ἐπάλξιος· οὐδʼ ὅ γε πάμπαν
- χάζετʼ, ἐπεί οἱ θυμὸς ἐέλπετο κῦδος ἀρέσθαι.
- κέκλετο δʼ ἀντιθέοισιν ἑλιξάμενος Λυκίοισιν·
- ὦ Λύκιοι τί τʼ ἄρʼ ὧδε μεθίετε θούριδος ἀλκῆς;
- ἀργαλέον δέ μοί ἐστι καὶ ἰφθίμῳ περ ἐόντι
- μούνῳ ῥηξαμένῳ θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον·
- ἀλλʼ ἐφομαρτεῖτε· πλεόνων δέ τι ἔργον ἄμεινον.
- ὣς ἔφαθʼ, οἳ δὲ ἄνακτος ὑποδείσαντες ὁμοκλὴν
- μᾶλλον ἐπέβρισαν βουληφόρον ἀμφὶ ἄνακτα.
- Ἀργεῖοι δʼ ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας
- τείχεος ἔντοσθεν, μέγα δέ σφισι φαίνετο ἔργον·
- οὔτε γὰρ ἴφθιμοι Λύκιοι Δαναῶν ἐδύναντο
- τεῖχος ῥηξάμενοι θέσθαι παρὰ νηυσὶ κέλευθον,
- οὔτέ ποτʼ αἰχμηταὶ Δαναοὶ Λυκίους ἐδύναντο
- τείχεος ἂψ ὤσασθαι, ἐπεὶ τὰ πρῶτα πέλασθεν.
- ἀλλʼ ὥς τʼ ἀμφʼ οὔροισι δύʼ ἀνέρε δηριάασθον
- μέτρʼ ἐν χερσὶν ἔχοντες ἐπιξύνῳ ἐν ἀρούρῃ,
- ὥ τʼ ὀλίγῳ ἐνὶ χώρῳ ἐρίζητον περὶ ἴσης,
- ὣς ἄρα τοὺς διέεργον ἐπάλξιες· οἳ δʼ ὑπὲρ αὐτέων
- δῄουν ἀλλήλων ἀμφὶ στήθεσσι βοείας
- ἀσπίδας εὐκύκλους λαισήϊά τε πτερόεντα.
- πολλοὶ δʼ οὐτάζοντο κατὰ χρόα νηλέϊ χαλκῷ,
- ἠμὲν ὅτεῳ στρεφθέντι μετάφρενα γυμνωθείη
- μαρναμένων, πολλοὶ δὲ διαμπερὲς ἀσπίδος αὐτῆς.
- πάντῃ δὴ πύργοι καὶ ἐπάλξιες αἵματι φωτῶν
- ἐρράδατʼ ἀμφοτέρωθεν ἀπὸ Τρώων καὶ Ἀχαιῶν.
- ἀλλʼ οὐδʼ ὧς ἐδύναντο φόβον ποιῆσαι Ἀχαιῶν,
- ἀλλʼ ἔχον ὥς τε τάλαντα γυνὴ χερνῆτις ἀληθής,
- ἥ τε σταθμὸν ἔχουσα καὶ εἴριον ἀμφὶς ἀνέλκει
- ἰσάζουσʼ, ἵνα παισὶν ἀεικέα μισθὸν ἄρηται·
- ὣς μὲν τῶν ἐπὶ ἶσα μάχη τέτατο πτόλεμός τε,
- πρίν γʼ ὅτε δὴ Ζεὺς κῦδος ὑπέρτερον Ἕκτορι δῶκε
- Πριαμίδῃ, ὃς πρῶτος ἐσήλατο τεῖχος Ἀχαιῶν.
- ἤϋσεν δὲ διαπρύσιον Τρώεσσι γεγωνώς·
- ὄρνυσθʼ ἱππόδαμοι Τρῶες, ῥήγνυσθε δὲ τεῖχος
- Ἀργείων καὶ νηυσὶν ἐνίετε θεσπιδαὲς πῦρ.
- ὣς φάτʼ ἐποτρύνων, οἳ δʼ οὔασι πάντες ἄκουον,
- ἴθυσαν δʼ ἐπὶ τεῖχος ἀολλέες· οἳ μὲν ἔπειτα
- κροσσάων ἐπέβαινον ἀκαχμένα δούρατʼ ἔχοντες,
- Ἕκτωρ δʼ ἁρπάξας λᾶαν φέρεν, ὅς ῥα πυλάων
- ἑστήκει πρόσθε πρυμνὸς παχύς, αὐτὰρ ὕπερθεν
- ὀξὺς ἔην· τὸν δʼ οὔ κε δύʼ ἀνέρε δήμου ἀρίστω
- ῥηϊδίως ἐπʼ ἄμαξαν ἀπʼ οὔδεος ὀχλίσσειαν,
- οἷοι νῦν βροτοί εἰσʼ· ὃ δέ μιν ῥέα πάλλε καὶ οἶος.
- τόν οἱ ἐλαφρὸν ἔθηκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω.
- ὡς δʼ ὅτε ποιμὴν ῥεῖα φέρει πόκον ἄρσενος οἰὸς
- χειρὶ λαβὼν ἑτέρῃ, ὀλίγον τέ μιν ἄχθος ἐπείγει,
- ὣς Ἕκτωρ ἰθὺς σανίδων φέρε λᾶαν ἀείρας,
- αἵ ῥα πύλας εἴρυντο πύκα στιβαρῶς ἀραρυίας
- δικλίδας ὑψηλάς· δοιοὶ δʼ ἔντοσθεν ὀχῆες
- εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληῒς ἐπαρήρει.
- στῆ δὲ μάλʼ ἐγγὺς ἰών, καὶ ἐρεισάμενος βάλε μέσσας
- εὖ διαβάς, ἵνα μή οἱ ἀφαυρότερον βέλος εἴη,
- ῥῆξε δʼ ἀπʼ ἀμφοτέρους θαιρούς· πέσε δὲ λίθος εἴσω
- βριθοσύνῃ, μέγα δʼ ἀμφὶ πύλαι μύκον, οὐδʼ ἄρʼ ὀχῆες
- ἐσχεθέτην, σανίδες δὲ διέτμαγεν ἄλλυδις ἄλλη
- λᾶος ὑπὸ ῥιπῆς· ὃ δʼ ἄρʼ ἔσθορε φαίδιμος Ἕκτωρ
- νυκτὶ θοῇ ἀτάλαντος ὑπώπια· λάμπε δὲ χαλκῷ
- σμερδαλέῳ, τὸν ἕεστο περὶ χροΐ, δοιὰ δὲ χερσὶ
- δοῦρʼ ἔχεν· οὔ κέν τίς μιν ἐρύκακεν ἀντιβολήσας
- νόσφι θεῶν ὅτʼ ἐσᾶλτο πύλας· πυρὶ δʼ ὄσσε δεδήει.
- κέκλετο δὲ Τρώεσσιν ἑλιξάμενος καθʼ ὅμιλον
- τεῖχος ὑπερβαίνειν· τοὶ δʼ ὀτρύνοντι πίθοντο.
- αὐτίκα δʼ οἳ μὲν τεῖχος ὑπέρβασαν, οἳ δὲ κατʼ αὐτὰς
- ποιητὰς ἐσέχυντο πύλας· Δαναοὶ δὲ φόβηθεν
- νῆας ἀνὰ γλαφυράς, ὅμαδος δʼ ἀλίαστος ἐτύχθη.
- Ζεὺς δʼ ἐπεὶ οὖν Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα νηυσὶ πέλασσε,
- τοὺς μὲν ἔα παρὰ τῇσι πόνον τʼ ἐχέμεν καὶ ὀϊζὺν
- νωλεμέως, αὐτὸς δὲ πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινὼ
- νόσφιν ἐφʼ ἱπποπόλων Θρῃκῶν καθορώμενος αἶαν
- Μυσῶν τʼ ἀγχεμάχων καὶ ἀγαυῶν ἱππημολγῶν
- γλακτοφάγων Ἀβίων τε δικαιοτάτων ἀνθρώπων.
- ἐς Τροίην δʼ οὐ πάμπαν ἔτι τρέπεν ὄσσε φαεινώ·
- οὐ γὰρ ὅ γʼ ἀθανάτων τινα ἔλπετο ὃν κατὰ θυμὸν
- ἐλθόντʼ ἢ Τρώεσσιν ἀρηξέμεν ἢ Δαναοῖσιν.
- οὐδʼ ἀλαοσκοπιὴν εἶχε κρείων ἐνοσίχθων·
- καὶ γὰρ ὃ θαυμάζων ἧστο πτόλεμόν τε μάχην τε
- ὑψοῦ ἐπʼ ἀκροτάτης κορυφῆς Σάμου ὑληέσσης
- Θρηϊκίης· ἔνθεν γὰρ ἐφαίνετο πᾶσα μὲν Ἴδη,
- φαίνετο δὲ Πριάμοιο πόλις καὶ νῆες Ἀχαιῶν.
- ἔνθʼ ἄρʼ ὅ γʼ ἐξ ἁλὸς ἕζετʼ ἰών, ἐλέαιρε δʼ Ἀχαιοὺς
- Τρωσὶν δαμναμένους, Διὶ δὲ κρατερῶς ἐνεμέσσα.
- αὐτίκα δʼ ἐξ ὄρεος κατεβήσετο παιπαλόεντος
- κραιπνὰ ποσὶ προβιβάς· τρέμε δʼ οὔρεα μακρὰ καὶ ὕλη
- ποσσὶν ὑπʼ ἀθανάτοισι Ποσειδάωνος ἰόντος.
- τρὶς μὲν ὀρέξατʼ ἰών, τὸ δὲ τέτρατον ἵκετο τέκμωρ
- Αἰγάς, ἔνθα δέ οἱ κλυτὰ δώματα βένθεσι λίμνης
- χρύσεα μαρμαίροντα τετεύχαται ἄφθιτα αἰεί.
- ἔνθʼ ἐλθὼν ὑπʼ ὄχεσφι τιτύσκετο χαλκόποδʼ ἵππω
- ὠκυπέτα χρυσέῃσιν ἐθείρῃσιν κομόωντε,
- χρυσὸν δʼ αὐτὸς ἔδυνε περὶ χροΐ, γέντο δʼ ἱμάσθλην
- χρυσείην εὔτυκτον, ἑοῦ δʼ ἐπεβήσετο δίφρου,
- βῆ δʼ ἐλάαν ἐπὶ κύματʼ· ἄταλλε δὲ κήτεʼ ὑπʼ αὐτοῦ
- πάντοθεν ἐκ κευθμῶν, οὐδʼ ἠγνοίησεν ἄνακτα·
- γηθοσύνῃ δὲ θάλασσα διίστατο· τοὶ δὲ πέτοντο
- ῥίμφα μάλʼ, οὐδʼ ὑπένερθε διαίνετο χάλκεος ἄξων·
- τὸν δʼ ἐς Ἀχαιῶν νῆας ἐΰσκαρθμοι φέρον ἵπποι.
- ἔστι δέ τι σπέος εὐρὺ βαθείης βένθεσι λίμνης
- μεσσηγὺς Τενέδοιο καὶ Ἴμβρου παιπαλοέσσης·
- ἔνθʼ ἵππους ἔστησε Ποσειδάων ἐνοσίχθων
- λύσας ἐξ ὀχέων, παρὰ δʼ ἀμβρόσιον βάλεν εἶδαρ
- ἔδμεναι· ἀμφὶ δὲ ποσσὶ πέδας ἔβαλε χρυσείας
- ἀρρήκτους ἀλύτους, ὄφρʼ ἔμπεδον αὖθι μένοιεν
- νοστήσαντα ἄνακτα· ὃ δʼ ἐς στρατὸν ᾤχετʼ Ἀχαιῶν.
- Τρῶες δὲ φλογὶ ἶσοι ἀολλέες ἠὲ θυέλλῃ
- Ἕκτορι Πριαμίδῃ ἄμοτον μεμαῶτες ἕποντο
- ἄβρομοι αὐΐαχοι· ἔλποντο δὲ νῆας Ἀχαιῶν
- αἱρήσειν, κτενέειν δὲ παρʼ αὐτόθι πάντας ἀρίστους.
- ἀλλὰ Ποσειδάων γαιήοχος ἐννοσίγαιος
- Ἀργείους ὄτρυνε βαθείης ἐξ ἁλὸς ἐλθὼν
- εἰσάμενος Κάλχαντι δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν·
- Αἴαντε πρώτω προσέφη μεμαῶτε καὶ αὐτώ·
- Αἴαντε σφὼ μέν τε σαώσετε λαὸν Ἀχαιῶν
- ἀλκῆς μνησαμένω, μὴ δὲ κρυεροῖο φόβοιο.
- ἄλλῃ μὲν γὰρ ἔγωγʼ οὐ δείδια χεῖρας ἀάπτους
- Τρώων, οἳ μέγα τεῖχος ὑπερκατέβησαν ὁμίλῳ·
- ἕξουσιν γὰρ πάντας ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί·
- τῇ δὲ δὴ αἰνότατον περιδείδια μή τι πάθωμεν,
- ᾗ ῥʼ ὅ γʼ ὁ λυσσώδης φλογὶ εἴκελος ἡγεμονεύει
- Ἕκτωρ, ὃς Διὸς εὔχετʼ ἐρισθενέος πάϊς εἶναι.
- σφῶϊν δʼ ὧδε θεῶν τις ἐνὶ φρεσὶ ποιήσειεν
- αὐτώ θʼ ἑστάμεναι κρατερῶς καὶ ἀνωγέμεν ἄλλους·
- τώ κε καὶ ἐσσύμενόν περ ἐρωήσαιτʼ ἀπὸ νηῶν
- ὠκυπόρων, εἰ καί μιν Ὀλύμπιος αὐτὸς ἐγείρει.
- ἦ καὶ σκηπανίῳ γαιήοχος ἐννοσίγαιος
- ἀμφοτέρω κεκοπὼς πλῆσεν μένεος κρατεροῖο,
- γυῖα δʼ ἔθηκεν ἐλαφρὰ πόδας καὶ χεῖρας ὕπερθεν.
- αὐτὸς δʼ ὥς τʼ ἴρηξ ὠκύπτερος ὦρτο πέτεσθαι,
- ὅς ῥά τʼ ἀπʼ αἰγίλιπος πέτρης περιμήκεος ἀρθεὶς
- ὁρμήσῃ πεδίοιο διώκειν ὄρνεον ἄλλο,
- ὣς ἀπὸ τῶν ἤϊξε Ποσειδάων ἐνοσίχθων.
- τοῖιν δʼ ἔγνω πρόσθεν Ὀϊλῆος ταχὺς Αἴας,
- αἶψα δʼ ἄρʼ Αἴαντα προσέφη Τελαμώνιον υἱόν·
- Αἶαν ἐπεί τις νῶϊ θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι
- μάντεϊ εἰδόμενος κέλεται παρὰ νηυσὶ μάχεσθαι,
- οὐδʼ ὅ γε Κάλχας ἐστὶ θεοπρόπος οἰωνιστής·
- ἴχνια γὰρ μετόπισθε ποδῶν ἠδὲ κνημάων
- ῥεῖʼ ἔγνων ἀπιόντος· ἀρίγνωτοι δὲ θεοί περ·
- καὶ δʼ ἐμοὶ αὐτῷ θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι
- μᾶλλον ἐφορμᾶται πολεμίζειν ἠδὲ μάχεσθαι,
- μαιμώωσι δʼ ἔνερθε πόδες καὶ χεῖρες ὕπερθε.
- τὸν δʼ ἀπαμειβόμενος προσέφη Τελαμώνιος Αἴας·
- οὕτω νῦν καὶ ἐμοὶ περὶ δούρατι χεῖρες ἄαπτοι
- μαιμῶσιν, καί μοι μένος ὤρορε, νέρθε δὲ ποσσὶν
- ἔσσυμαι ἀμφοτέροισι· μενοινώω δὲ καὶ οἶος
- Ἕκτορι Πριαμίδῃ ἄμοτον μεμαῶτι μάχεσθαι.
- ὣς οἳ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον
- χάρμῃ γηθόσυνοι, τήν σφιν θεὸς ἔμβαλε θυμῷ·
- τόφρα δὲ τοὺς ὄπιθεν γαιήοχος ὦρσεν Ἀχαιούς,
- οἳ παρὰ νηυσὶ θοῇσιν ἀνέψυχον φίλον ἦτορ.
- τῶν ῥʼ ἅμα τʼ ἀργαλέῳ καμάτῳ φίλα γυῖα λέλυντο,
- καί σφιν ἄχος κατὰ θυμὸν ἐγίγνετο δερκομένοισι
- Τρῶας, τοὶ μέγα τεῖχος ὑπερκατέβησαν ὁμίλῳ.
- τοὺς οἵ γʼ εἰσορόωντες ὑπʼ ὀφρύσι δάκρυα λεῖβον·
- οὐ γὰρ ἔφαν φεύξεσθαι ὑπʼ ἐκ κακοῦ· ἀλλʼ ἐνοσίχθων
- ῥεῖα μετεισάμενος κρατερὰς ὄτρυνε φάλαγγας.
- Τεῦκρον ἔπι πρῶτον καὶ Λήϊτον ἦλθε κελεύων
- Πηνέλεών θʼ ἥρωα Θόαντά τε Δηΐπυρόν τε
- Μηριόνην τε καὶ Ἀντίλοχον μήστωρας ἀϋτῆς·
- τοὺς ὅ γʼ ἐποτρύνων ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
- αἰδὼς Ἀργεῖοι, κοῦροι νέοι· ὔμμιν ἔγωγε
- μαρναμένοισι πέποιθα σαωσέμεναι νέας ἁμάς·
- εἰ δʼ ὑμεῖς πολέμοιο μεθήσετε λευγαλέοιο,
- νῦν δὴ εἴδεται ἦμαρ ὑπὸ Τρώεσσι δαμῆναι.
- ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδʼ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι
- δεινόν, ὃ οὔ ποτʼ ἔγωγε τελευτήσεσθαι ἔφασκον,
- Τρῶας ἐφʼ ἡμετέρας ἰέναι νέας, οἳ τὸ πάρος περ
- φυζακινῇς ἐλάφοισιν ἐοίκεσαν, αἵ τε καθʼ ὕλην
- θώων παρδαλίων τε λύκων τʼ ἤϊα πέλονται
- αὔτως ἠλάσκουσαι ἀνάλκιδες, οὐδʼ ἔπι χάρμη·
- ὣς Τρῶες τὸ πρίν γε μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν
- μίμνειν οὐκ ἐθέλεσκον ἐναντίον, οὐδʼ ἠβαιόν·
- νῦν δὲ ἑκὰς πόλιος κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονται
- ἡγεμόνος κακότητι μεθημοσύνῃσί τε λαῶν,
- οἳ κείνῳ ἐρίσαντες ἀμυνέμεν οὐκ ἐθέλουσι
- νηῶν ὠκυπόρων, ἀλλὰ κτείνονται ἀνʼ αὐτάς.
- ἀλλʼ εἰ δὴ καὶ πάμπαν ἐτήτυμον αἴτιός ἐστιν
- ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων
- οὕνεκʼ ἀπητίμησε ποδώκεα Πηλεΐωνα,
- ἡμέας γʼ οὔ πως ἔστι μεθιέμεναι πολέμοιο.
- ἀλλʼ ἀκεώμεθα θᾶσσον· ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν.
- ὑμεῖς δʼ οὐκ ἔτι καλὰ μεθίετε θούριδος ἀλκῆς
- πάντες ἄριστοι ἐόντες ἀνὰ στρατόν. οὐδʼ ἂν ἔγωγε
- ἀνδρὶ μαχεσσαίμην ὅς τις πολέμοιο μεθείη
- λυγρὸς ἐών· ὑμῖν δὲ νεμεσσῶμαι περὶ κῆρι.
- ὦ πέπονες τάχα δή τι κακὸν ποιήσετε μεῖζον
- τῇδε μεθημοσύνῃ· ἀλλʼ ἐν φρεσὶ θέσθε ἕκαστος
- αἰδῶ καὶ νέμεσιν· δὴ γὰρ μέγα νεῖκος ὄρωρεν.
- Ἕκτωρ δὴ παρὰ νηυσὶ βοὴν ἀγαθὸς πολεμίζει
- καρτερός, ἔρρηξεν δὲ πύλας καὶ μακρὸν ὀχῆα.
- ὥς ῥα κελευτιόων γαιήοχος ὦρσεν Ἀχαιούς.
- ἀμφὶ δʼ ἄρʼ Αἴαντας δοιοὺς ἵσταντο φάλαγγες
- καρτεραί, ἃς οὔτʼ ἄν κεν Ἄρης ὀνόσαιτο μετελθὼν
- οὔτε κʼ Ἀθηναίη λαοσσόος· οἳ γὰρ ἄριστοι
- κρινθέντες Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα δῖον ἔμιμνον,
- φράξαντες δόρυ δουρί, σάκος σάκεϊ προθελύμνῳ·