Trachiniae

Sophocles

Sophocles, Volume 2. Storr, Francis, editor. London; New York: William Heinemann Ltd.; The Macmillan Company, 1913.

  1. ὦ τέκνον, ὦ παῖ, κἀξ ἀγεννήτων ἄρα
  2. μῦθοι καλῶς πίπτουσιν· ἥδε γὰρ γυνὴ
  3. δούλη μέν, εἴρηκεν δʼ ἐλεύθερον λόγον.
Ὕλλος
  1. ποῖον; δίδαξον, μῆτερ, εἰ διδακτά μοι.
Δηιάνειρα
  1. σὲ πατρὸς οὕτω δαρὸν ἐξενωμένου
  2. τὸ μὴ πυθέσθαι ποῦ ʼστιν, αἰσχύνην φέρειν.
Ὕλλος
  1. ἀλλʼ οἶδα, μύθοις εἴ τι πιστεύειν χρεών.
Δηιάνειρα
  1. καὶ ποῦ κλύεις νιν, τέκνον, ἱδρῦσθαι χθονός;
Ὕλλος
  1. τὸν μὲν παρελθόντʼ ἄροτον ἐν μήκει χρόνου
  2. Λυδῇ γυναικί φασί νιν λάτριν πονεῖν.
Δηιάνειρα
  1. πᾶν τοίνυν, εἰ καὶ τοῦτʼ ἔτλη, κλύοι τις ἄν.
Ὕλλος
  1. ἀλλʼ ἐξαφεῖται τοῦδέ γʼ, ὡς ἐγὼ κλύω.
Δηιάνειρα
  1. ποῦ δῆτα νῦν ζῶν ἢ θανὼν ἀγγέλλεται;
Ὕλλος
  1. Εὐβοΐδα χώραν φασίν, Εὐρύτου πόλιν,
  2. ἐπιστρατεύειν αὐτὸν ἢ μέλλειν ἔτι.
Δηιάνειρα
  1. ἆρʼ οἶσθα δῆτʼ, ὦ τέκνον, ὡς ἔλειπέ μοι
  2. μαντεῖα πιστὰ τῆσδε τῆς χώρας πέρι;
Ὕλλος
  1. τὰ ποῖα, μῆτερ; τὸν λόγον γὰρ ἀγνοῶ.
Δηιάνειρα
  1. ὡς ἢ τελευτὴν τοῦ βίου μέλλει τελεῖν
  2. ἢ τοῦτον ἄρας ἆθλον εἰς τό γʼ ὕστερον