Deipnosophistae
Athenaeus of Naucratis
Athenaeus. Athenaei Naucratitae Dipnosophistarum Libri XV (3 volumes). Kaibel, Georg, editor. Leipzig: Teubner, 1887-1892.
τούτων ὁ Μυρτίλος ἀκούσας ἔφη· ‘ἐγὼ δ’ ὢν φιλοτάριχος, ὦ ἑταῖροι, χιόνος πιεῖν βούλομαι κατὰ Σιμωνίδην.’ καὶ ὁ Οὐλπιανὸς ‘κεῖται μὲν ὁ φιλοτάριχος, ἔφη, παρ’ Ἀντιφάνει ἐν Ὀμφάλῃ οὕτως (II 84 K)·
Ἄλεξις δ’ ἐν Γυναικοκρατίᾳ καὶ ζωμοτάριχόν τινα κέκληκεν ἐν τούτοις (ib. 312)·
- οὐ φιλοτάριχος οὐδαμῶς εἰμ᾽, ὦ κόρη.
τὸ δὲ κατὰ Σιμωνίδην τί ἐστιν οὐκ οἶδα.’ ‘οὐ γὰρ
- ὁ δὲ Κίλιξ
- ὅδ’ Ἱπποκλῆς, ὁ ζωμοτάριχος ὑποκριτής.
v.1.p.286
μέλει σοι,’ ἔφη ὁ Μυρτίλος, ‘ἱστορίας, ὦ γάστρων. κνισολοιχὸς γάρ τις εἶ καὶ κατὰ τὸν Σάμιον ποιητὴν Ἄσιον τὸν παλαιὸν ἐκεῖνον καὶ κνισοκόλαξ. Καλλίστρατος ἐν ζʹ Συμμίκτων φησὶν ὡς ἑστιώμενος παρά τισι Σιμωνίδης ὁ ποιητὴς ‘κραταιοῦ καύματος ὥρᾳ’ καὶ τῶν οἰνοχόων τοῖς ἄλλοις μισγόντων εἰς τὸ ποτὸν χιόνος, αὐτῷ δὲ οὔ, ἀπεσχεδίασε τόδε τὸ ἐπίγραμμα (167 B4)· πιόντος οὖν αὐτοῦ πάλιν ἐζήτει ὁ Οὐλπιανός· ‘ποῦ κεῖται ὁ κνισολοιχὸς καὶ τίνα ἐστὶ τὰ τοῦ Ἀσίου ἔπη τὰ περὶ τοῦ κνισοκόλακος;’ ‘τὰ μὲν οὖν τοῦ Ἀσίου,’ ἔφη ὁ Μυρτίλος, ‘ἔπη ταῦτ’ ἐστί (II 23 B4)·
- τήν ῥά ποτ’ Οὐλύμποιο περὶ πλευρὰς ἐκάλυψεν
- ὠκὺς ἀπὸ Θρῄκης ὀρνύμενος Βορέης·
- ἀνδρῶν δ’ ἀχλαίνων ἔδακεν φρένας, αὐτὰρ ἐκάμφθη
- ζωὴ Πιερίην γῆν ἐπιεσσαμένη·
- ἔν τις ἐμοὶ καὶ τῆς χεέτω μέρος. οὐ γὰρ ἔοικε
- θερμὴν βαστάζειν ἀνδρὶ φίλῳ πρόποσιν.’
ὁ δὲ κνισολοιχός ἐστι παρὰ μὲν Σωφίλῳ ἐν Φιλάρχῳ οὕτως (II 446 K)·
- χωλός, στιγματίης, πολυγήραος, ἶσος ἀλήτῃ
- ἦλθεν κνισοκόλαξ, εὖτε Μέλης ἐγάμει,
- ἄκλητος, ζωμοῦ κεχρημένος· ἐν δὲ μέσοισιν
- ἥρως εἱστήκει βορβόρου ἐξαναδύς.
ἐν δὲ τοῖς ἐπιγραφομένοις Συντρέχουσι κνισολοιχίαν εἴρηκεν ἐν τούτοις (ibid)·
- ὀψοφάγος εἶ καὶ κνισολοιχός.
v.1.p.287
τοῦ κνισολοιχοῦ δὲ καὶ Ἀντιφάνης μνημονεύει ἐν Βομβυλιῷ (ib. 37). ὅτι δὲ ἔπινον καὶ γλυκὺν οἶνον μεταξὺ ἐσθίοντες, Ἄλεξίς φησιν ἐν Δρωπίδῃ (ib. 317)·
- ὁ πορνοβοσκὸς γὰρ μ᾽ ὑπὸ κνισολοιχίας
- χορδήν τιν’ αἱματῖτιν αὑτῷ σκευάσαι
- ἐκέλευσε ταυτηνί με.
- εἰσῆλθεν ἡταίρα φέρουσα τὸν γλυκὺν
- ἐν ἀργυρῷ ποτηρίῳ, πετάχνῳ τινὶ
- ἀστειοτάτῳ τὴν ὄψιν, οὔτε τρυβλίῳ
- οὔτε φιάλῃ· μετεῖχε δ’ ἀμφοῖν τοῖν ῥυθμοῖν.’