Orestes

Euripides

Euripides. Euripidis Fabulae, Vol. III. Murray, Gilbert, editor. Oxford: Clarendon Press, 1913. (Reprinted 1920-1978)

  1. εἰ δʼ ἄλοχον ἄγεται, κακὸν ἔχων ἥκει μέγα.
Ἠλέκτρα
  1. ἐπίσημον ἔτεκε Τυνδάρεως ἐς τὸν ψόγον
  2. γένος θυγατέρων δυσκλεές τʼ ἀνʼ Ἑλλάδα.
Ὀρέστης
  1. σύ νυν διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ·
  2. καὶ μὴ μόνον λέγʼ, ἀλλὰ καὶ φρόνει τάδε.
Ἠλέκτρα
  1. οἴμοι, κασίγνητʼ, ὄμμα σὸν ταράσσεται,
  2. ταχὺς δὲ μετέθου λύσσαν, ἄρτι σωφρονῶν.
Ὀρέστης
  1. ὦ μῆτερ, ἱκετεύω σε, μὴ ʼπίσειέ μοι
  2. τὰς αἱματωποὺς καὶ δρακοντώδεις κόρας.
  3. αὗται γὰρ αὗται πλησίον θρῴσκουσί μου.
Ἠλέκτρα
  1. μένʼ, ὦ ταλαίπωρʼ, ἀτρέμα σοῖς ἐν δεμνίοις·
  2. ὁρᾷς γὰρ οὐδὲν ὧν δοκεῖς σάφʼ εἰδέναι.
Ὀρέστης
  1. ὦ Φοῖβʼ, ἀποκτενοῦσί μʼ αἱ κυνώπιδες
  2. γοργῶπες, ἐνέρων ἱέρεαι, δειναὶ θεαί.
Ἠλέκτρα
  1. οὔτοι μεθήσω· χεῖρα δʼ ἐμπλέξασʼ ἐμὴν
  2. σχήσω σε πηδᾶν δυστυχῆ πηδήματα.
Ὀρέστης
  1. μέθες· μίʼ οὖσα τῶν ἐμῶν Ἐρινύων
  2. μέσον μʼ ὀχμάζεις, ὡς βάλῃς ἐς Τάρταρον.
Ἠλέκτρα
  1. οἲ ʼγὼ τάλαινα, τίνʼ ἐπικουρίαν λάβω,
  2. ἐπεὶ τὸ θεῖον δυσμενὲς κεκτήμεθα;